DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Van Houten's
Cacao
No. 9.
Honderd en vijftiende Jaargang
1918
MAANDAH
13 JANUARI.
FEUILLETON.
In het Land van den Dollar.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk fl,—
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
m
Telefoonnummer 3.
Eiken dag: wordt RONA meer gewaardeerd.
Het aantal geregelde gebruikers neemt voortdurend sterk toe.
Hun goede voorbeeld kan met gerustheid door iedereen worden
gevolgd.
Daar men voor een heerlijken kop chocolade van RONA minder
noodig heeft dan van andere soorten, is zij zoo bizonder
voordeelig in 't gebruik. Velen hebben dit reeds door ervaring
geleerd.
BINNENLAND.
CODRAN
■miniwnamiii ■in—■■min— irnium ■iwniw w n mi» i—hi—i ■«■nni—T——iW
BENOEMING RAADSCOMAHSSIëN.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen ter algemeene kennis, dat in de
Raadsvergadering van 8 Januari 1.1., voor het jaar
1913 zijn benoemd:
a. tot leden der commissie voor het ontwerpen van
verordeningen, tegen welker overtreding straf is
bedreigd, van welke de Burgemeester, krachtens
art. 166 der Gemeentewet, voorzitter is, de heeren
X. Glinderman, Mr. A. Dprbeck, Mr. B. van der
Peen de Lille en J. de Lange CJz.
b. tot. leden der commissie tot de belastingzaken en
oenige andere onderwerpen van financiëelen atird,
de heeren J. de Lange OJz., A. F. Tliomsen, H. J.
F. Wanna, A. Fortuin en O. G. Zaadnoordijk; de
heer de Lange werd tot voorzitter benoemd;
e. tot leden der commissie van bijstand voor de pu
blieke werken, de heeren G. de Groot Jz., G. T. M.
van den Bosch en P. N. Leguit; tot voorzitter is
door B. en W. aangewezen de Burgemeester;
d. tot leden der commissie van bijstand in betrekking
tot het beheer en onderhoud van do wandelwegen,
de beplanting' van straten, wegen en pleinen der
gemeente, do heeren G. T. M. van den Bosch, G.
de Groot Jz. en X. Glinderman; tot voorzitter is
door B. en W. aangewezen de heer Mr. H. Boel
mans ter Spill, wethouder;
e. tot leden der commissie van bijstand voor de ge
meentelijke gasfabriek, de heeren J. dè Lange CJz.
en C. van Buijsen; tot voorzitter is door B. en W.
aangewezen de Burgemeester;
f. tot leden der oommissie van bijstand voor het ge
meente-slachthuis, de heeren D. A. Luiting, A. F.
Thomsen en D. J. Govers; tot voorzitter is door
B. en W. aangewezen de heer J. de Wit Dz., wet
houder
g. tot leden der commissie van bijstand voor het ge
meentelijk pensioenfonds en ongevallenfonds, de
hoeren X. Glinderman,J. de Lange CJz. en C. van
Buijsen; tot voorzitter is door B. en W. aangewe
zen de heer Mr. H. Boelmans ter Spill, wethouder;
h. tot leden der commissie van bijstand1 in het beheer
van den gemeentelijken reinigingsdienst, de hee
ren I). J. Govers en H. P. Ibink Meienbrink; tot
voorzitter is door B. en W. aangewezen de heer C.
Cr. Zaadnoordijk, wethouder.
Burgemeester en Wethouders van Alkmaar
G. RTPPIXG, Voorzitter.
DONATH, Secretaris.
Alkmaar, 11 Januari 1913.
SE^BSsanssf
ALKMAAR, 13 Januari.
De vredesonderhandelingen zijn de afgeloopen week
te Londen geschorst, daar de Turken niet wenschten
in to gaan op de eischen der Balkan-staten, die af
gifte van Adrianopel en de Egeïische eilanden ver
langden. Afgebroken zijn de onderhandelingen dus
nog niet de bedoeling is, dat ze hervat zullen wor
den, zoodra één der beide partijen dit aan de andere
verzoekt. Sinds een korte zitting' op Maandag heb
ben de afgevaardigden niet meer in het St. James-
paleis vergaderd zij loopen doelloos in Londens stra
ten rond en zouden al lang vertrokken zijn, zoo ze niet
de hoop koesterden, dat de onderhandelingen weer
hervat zullen worden. Adrianopel blijft echter het
doode punt, waaroverheen de onderhandelingen moe
ten worden gebracht. Voor de Bulgaren is deze ves
ting het neusje yau den zalm en do Turken beweren,
Roman van LEXE HAASE.
9) o
Om de tafel, waarop groote glazen bier stonden,
zaten een aantal heeren, die Loe op 't eerste gezicht
allen volkomen gelijk schenen. Allen dezelfdé glad
geschoren, zenuwachtige gezichten met de onrustige,
alles opmerkende oogen; dezelfdie opvallend gestreeip-
to costumes met de vierkant opgevulde schouders; de
zfcïfde reusachtige schoenen met dé breede strikken
en dé naar binnen gebogen puntetn. Dat waren de
«■porters van de voornaamste kranten in Philadel
phia.
„„That's the young ladb'!" zei de dokter em schoof
haar een stoel bij d'e tafel.
Allo scherpe nieuwsgierige oogen richtten zich op
haar en toen viel er een. hagelbui va* Engelsche en
Duitsche vragen op haar neer.
„Dus bent u miss van Wersien en komt uit Pots
dam?" vroeg' do „Daily Express".
„The ships-doctor tells us, you know the Kaiser!"
merkte ds „Time Star" op.
Loe zag- deni dokter ontsteld! aan. Deze lachte ge
noeglijk.
Xu volgde vraag op vraag.
Vooreerst.: hoe Amerika haar beviel?
Loe antwoordde, dat zij er nog niets van had ge
zien, behalve de loodsen daar, en die bevielen haar
volstrekt niet.
De jong -„cub-reporters" krasten-ijverig in hun noti
tieboeken.
Wanneer en hoe vaak zij in Potsdam aan het hof
ivas ontvangen?
Of het waar was, dat de Keizer Teddy Roosevelt
omhelsd had?
Of do Keizerin hobble skirts droeg
Met wie de kleine Prinses zieh vermoedelijk zou
verloven
RONA
- KóXSSSt
dat zij Konstantinopel niet meer kunnen verdedigen,
indien Adrianopel deze stad niet langer beschermt.
Bovendien zal de Bulgaarse he bevolking ten hoogste
verontwaardigd' zijn, wanneer de vrede zonder Adria
nopel als prijs wordt gesloten, en niet minder groot
zal do verontwaardiging der Turkse he bevolking wfi-
zen, zoo de stad verloren gaat. Ziedaar dus de groote
moeielijkheid. De Turksehe regeering durft een
voudig' de afgifte niet aan. Vooral sinds de Turksehe
ministers van oorlog' en van buitenlandsehe zaken
naar het front geweest zijn ze onderhandelden met
den Bulgaarschen oppelbevelhebber Sawoff bij Tsja-
taldsja en den indruk gekregen hebben, dat de offi
cieren gaarne weer willen vechten, is het voor do ro-
geering moeielijk Adrianopel af te staan. Men moet
niet vergeten, dat de Balkan-staten handelen, alsof
Turkije op genade of ongenade aan zijn vijanden is
overgeleverd. Ook de mogendheden doen niet anders
dan invloed uitoefenen op Turkije. Toen ze in het
begin van den oorlog zich tot de verbonden Balkan-
staten wendden, deden deze alsof zij de vermaningen
zeer ernstig opnamen, dbch sloegen ze spoedig daarna
in den wind. Vandaar dat de „grrroote" mogendhe
den het nu maar niet met de overwinnaars aanbin
den, doch voortdurend in de weer zijn om Turkije te
overtuigen, dat het toch vooral Adrianopel moet af
staan. Maar Turkije maakt geen haast. Men ziet
Hoe de Keizer over de trust-quaestie dacht?
Of het waar was, dat miss von Wersien naar Ame
rika was verbannen, omdat: een koninklijke Prins haar
had willen trouwen en the Kaiser zijn toestemming
niet had gegeven?
Xu werd) hot Loe te erg. Plotseling stond zij op.
„Donnerwetter! Are you all crazy?! Pshia-
krewl" riep zij woedend in een eerlijk talenmengsel,
terwijl zij aanstalten maakte door de deur te ontsnap
pen. Maar the „Saturday Evening Revue" liet haar
niet zoo gemakkelijk los. Zacht maar beslist hield' de
energieke heer haar bij de mouw terug'.
„Zegt u tenminste nog, waar u heenreist, juffrouw
von Wersien."
„Xew Braunfels, Texas!" antwoordde zij onvriende
lijk.
Toen zag zij den dokter, die op de sofa zat te proes
ten van lachen.
Ondanks haar verontwaardiging begreep zij eens
klaps het komische van den toestand. En daarmede
keerde al haar schalksheid terug. Zachtmoedig liet
zij zich door de „Saturday Evening' Revue" naai' haar
stoel geleiden, bestelde een glas bier en begon verba
zingwekkende leugens te vertellen, met al het talent
van een Wersien, wier voorvaderen rechtgeaarde ja
gers waren geweest.
Ja, zij had een Prins diep en innig lief gehad. Den
naam kon zij natuurlijk uit kieschheid niet noemen.
De I rins had echter een Prinses moeten trouwen
en die had' uit jaloezie haar naar het leven gestaan.
Om het leven van den Prins ook niet in gevaar te
brengen, bad zij, Loe, zich edelmoedig opgeofferd' en
was naar Amerika gereisd, waar zij lang zou blijven,
om haar verdriet te vergeten.
De dokter hoestte luid. Loe zette een uiterst vol
daan gezicht en sterkte zich met een slok bier. De re
porters krasten vol ijver.
Zijne Majesteit de Keizer was een vijand van de
trusts. Xog kort voor haar vertrek had zij den Keizer
in Sans-Souei ontmoet en Zijne Majesteit had' haar
verzekerd, dat hij het met Teddy Roosevelt volkomen
••li- wii en ne*i t ««n teuH in Duit*«hla»d aou dul
in Konstantinopel met voldoening, dat de betrekkin
gen tusschen Bulgarije en Roemenië zeer gespannen
zijn. Roemenië, dat tot dusverre als belangstellend
toeschouwer, het geweer echter bij den voet, den strijd
heeft gadegeslagen, komt thans zijn rekening presen
toeren. Het verlangt van Bulgarije een deel van de
kuststrook en schijnt niet ongeneigd) het tot een oor
log te laten komen. Vandaar misschien mede, dat
Turkije nog al op zijn stuk blijft staan. Het heet, dat
de regeering' reeds het geld voor de terugreis aan de
afgevaardigden te Londen zond, dat deze. vandaag aan
de Balkan-afgevaardigden voorstellen zullen vragen
en zoo deze niet bevredigd uitvallen, hun koffers zul
len pakken. En dan de conferentie van de gezanten
der groote mogendheden, waarop men het zoo roerend
eens was.
Veel valt er op het oogenblik van den toestand niet
te zeggen, maar het is verre van uitgesloten, dat de
wapens tocii nog weer ter hand worden genomen.
In 't week-overzicht van verleden Maandag- hebben we
medegedeeld, dat de conservatieve leidter in Spanje, de
hr. Maura, zich uit de actieve politiek h-adlteruggetrok-
ken en dat zijn voorbeeld door vele aanhangers in het
parlement, in de provinciale staten en in de gemeen
teraden werd gevolgd. Deze daad werd op ietwat
zonderlinge wijze verklaard: zij was liet gevolg' van
den.
De dokter had zijn zakdoek voor den mond gedrukt
en verliet het lokaal.
Do hobble skirts waren aan het hof nu algemeen
de mode. Er was een bijzondere huppeldans voor het
volgende hofbal uitgevonden, die Johann Strausz met
een bijzonder rythmus had) gecomponeerd.
Hier zagen de reporters Loe wat sceptisch aan en
hielden haar 'ook niet meer terug, toen zij opstond en
don dokter volgde.
Hij wachtte haar buiten op het dek.
„U bent een drommelsehe guit."
„Xu, wie is er begonnen en heeft verteld, dat ik
met Zijne Majesteit bekend was?"
Burghard lachte.
„Let nu eens op, wat een gruwelijke onzin er mor
gen in do kranten staat."
,,'t Is te hopen, dat die niet alles drukken, wat ik
hen voorgejekt heb! maar gelukkig ton slotte
hebben ze me ook niet meer geloofd!"
„Wat! Hebt u het er nog dikker opgelegd?!"
„O, ik heb alleen verteld, dat Johan Strausz een
huppeldans voor het eerstkomende hofbal had gecom
poneerd, om de nauwe rokken."
Toen ging dokter Burghard op eeu bank zitten en
lachte tot hein de tranen in de oogen kwamen.
III.
„Eindelijk klaar met uw toilet!" begroette Loe pa
pa Hansen, die uit zijn hut kwam en burgeikleeren
aan had, die hem al op honderd' pas als scheepskapi
tein verrieden.
Zij en de dokter waren gereed om uit te gaan, in
lichte, losse kleeding, want het was altijd nog- druk
kend zoel.
Xu kwam ook oom Dircksen uit de. benedenverdie
ping, in roovertenue en benzinelucht gehuld.
Tn de beste stemming gingen de vier over de brug,
door de lange loodsen naar de straat, om hun zwerf
tocht door Philadelphia te ondernemen.
Dn d« kad# nurnin aij «en auto, di» h#u »n»l uit da
principieéle dwalingen, lang geleden begaan. En deze
week is er een kentering gekomen. In een Woens
dag' gehouden vergadering van conservatieven werd
een schrijven aan den heer Maura vastgesteld, waarin
deze dringend verzocht werd) terug té keeren en de
leiding der partij wedter te aanvaardten. En verschil
lende conservatieve politici gaven te kennen, dat zij
zich met dit terugtrekken niet. konden vereenigen.
Toen heeft de heer Maura ingezien, dat hij een ver
keerden zet heeft gedaan. En hoewel hij als voorwaar
de voor een onmiddellijk terugkeeren had gesteld) een
geheele wijziging in de algemeene politiek, heeft hij
toch zonder deze het leiderschap maar weer op zich
genomen, zoodat de politieke klucht thans- geëindigd
Portugal kreeg een nieuw ministerie. Het kabinet-
Leite ging heen wegens een meeningsversehil met den
president der republiek. De heer Arriaga richtte tot
den minister-president een schrijven, waarin hij zeide,
dat het noodig was amnestie te verleenen aan de bis
schoppen en prie&t.eTS, d'ie tegen „zekere maatregelen
der republiek" hebben geprotesteerd, terwijl hij er
voorts op aandrong, dat de politieke gevangenen niet
langer als tuchthuisboeven zouden worden behandeld»
Maar do ministerraad! verwierp dit voorstel met alge
meene stemmen en het weinig vriendelijk antwoord
werd in de bladen opgenomen. Het kabinet ging. De
leider der gematigden, de heer Almeidla, zou een
nieuw ministerie samenstellen, doch slaagde daarin
niet. Toen werd de heer Costa, dé vader van de
scheidingswet, kabinetsformateur, en hij bracht een
democratisch ministerie tot stand, daarin zelf het de
partement van binnenlandsche zaken nemend. Het
nieuwe kabinet is met een verklaring voor het kabinet
gekomen, waarin een reeks beloften worden gedaan,
o.a. deze, dat de wet op de scheiding van Kerk en
Staat zorgvuldig zal worden uitgevoerd en dat de
Kamer zal mogen beslissen over de wijze, waarop ze
uitgelegd en toegepast zal worden. En de vonnissen
der krijgsraden zullen worden vernietigd1! Of het
kabinet-Coata wel veel heil brengen zal?
MINISTER E. R. H. REGOUT.
De Minister van Justitie, mr. E. R. H. Regout, is
Zaterdagavond, omstreeks 10 uur, uit Nizza in de re
sidentie teruggekomen. De patiënt maakte de reis
in een speciaal daarvoor ingericht salonrijtuig van de
Fransche spoorwegmaatschappij P. L. M. in gezel
schap o.a. van zijn broeder, den Minister van Water
staat, een geestelijke, familielid) van den heer Regout,
zoomede van diens geneesheer dir. Visser, die met een
Broeder van Joannes de Deo den patiënt tot Parijs
was- tegemoet gereisd'.
Hoewel de toestand van mr. Regout ernstig ge
noemd' kan worden', had de lange reis hem niet te
zeer vermoeid. Bij aankomst van heb Hollandsche
Spoorstation stond op het perron een Roode Kruis-
automobiel gereed om den lijder naar d'iens woning
aan het Bezuidenhout te vervoeren. Op hoogst zorg
volle wijze werd] de patiënt op een rustbed uit- het sa
lonrijtuig overgedragen in de ziekenauto, waarin ook
plaats namen dr. Visser en de broeder-verpleger.
vuile havenbuurten in dé stad bracht met de geas-
phalteerde straten, elegante winkelramen en wolken
krabbers.
Philadelphia bood' hot. typische beeld van een groo
te, Amerikaansche stad. Alle gebouwen nuchter en
practisch; alles op geldverdienen gericht. Daartus-
schen een tempel uit, wit marmer in streng klassieke
stijl, dien men zieh op een rots- door de zee omspoeld
in het oude Griekenland' zou kunnen voorstellen, en
waar boven den ingang in gouden letters- het op
schrift Philadelphia Bank and Trust-Company prijk
te. Af en toe kwam- men reusachtige bouwwerken
voorbij, die veel pracht on geld ten toon spreidden.
De chauffeur draaide zich om en vertelde wat zij go-
kost hadden. Op de straten suisden de electrische
trams in onatgebroken keten voorbij, rijtuigen, auto
mobielen en fietsrijders vlogen er langs. Allen ge
haast, allen op de jacht naar den dollar. Daartusschen
schoten elegante eigen auto's heen en weer en hielden
stil voor de fashionable warenhuizen. Zeer cique jon
ge dames, allen met bleeke wangen, mooie schoenen
en in do laatste Buttericlrmode, chauffeerden meestal
zelf, met stalen rust door het straatgewoel sturend.
Ook zij waren gehaast, hadden geen tijd, want elke
minuut van hun dag was gevuld' met maatschappelijke
verplichtingen. O-p de trottoirs schoof oen onafzien
bare menschenstroom voort. Alle rassen, alle natio
naliteiten waren vertegenwoordigd; elke stand. En al
die menschen hadden haast. Allen stormden in het
zelfde tempo voort, zagen elkander niet aan en wier
pen slechts vluchtige blikken op de winkelramen,
want voor hen allen was tijd' geld. Een reeks schoon
heien ging aan beide zijden van do straat voorbij, met
veerkrachtigen gang, zeer elegant, ge-kleed. Maar geen
der jonge lieden, die haastig uit de deur van een of
fice traden, o-p het horloge zagen- en dan de straat-
uitsnelden, had een blik voor hen. Ook niet de oude
heeren, die bezadigder liepen en slechts aandacht voor
het laatste avondblad hadden, dat een schreeuwende
Xewsboy ban aanbood.
Wordt vervolgd.
