DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. No. 14. üonderd en rg ftiende Jaargang. 1913 VRIJDAG 17 JANUARI. Het Kind en de School. FEUILLETON. In het Land van den Dollar. Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar fO,8Q; franco door het geheele Rijk f 1,— Afzonderlijke nummers 3 Cents. Prijs der gewone advertentiën Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Oroote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. sTad^snTeu ws. e Telefoonnummer 3. „Dat i« teaurip!" i! t. ■s, ■a, m BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK MAAR brengen ter algemeene kennis dat in liet ge meenteblad van Alkmaar No. 401 is opgenomen het besluit van den Raad dier gemeente, genomen in zij ne vergadering- van 6 November 1912 en 8 Januari 1918, waarbij is vastgesteld eene Verordening, regelende den rang, het getal en de bezoldiging van de ambtenaren en werklieden aan de gemeente-gasfabriek. Welke verordening, heden afgekondigd; gedurende drie maanden ter gemeente-secretarie ter lezing is nedergelegd en aldaar tegen betaling van 0.15 in afdruk is verkrijgbaar gesteld. Alkmaar, 14 Januari 1913. Burgemeester en Wethouders voornoemd, G. RIPPING, Voorzitter. DGNATH, Secretaris. EENVOUD. „Want geen, die vlekloos dragen kan Door anrdsehe vreugd en aardscbe smart De zachte lamp van blijdschap dan De eenvoudigen van hart." Boutons. Eenvoud) ia waarheid en ongeschonden schoonheid. 't^Ongerept mooi ,dat aan goddelijkheid denken doet, dijt is eenvoud'! Zooals 'n kindje, pas geboren, nog niet door menscbenhanden aangeraakt-, zóó is een voud! Hebt gij wel eens een waarlijk eenvoudigen mensch ontmoet En hebt ge ervaren de aandoening van iets heel moois? Iets, dat U de gansche wereld' anders deed zien, heter, reiner, schooner, meer waar? Achhoe weinig eenvoudigen ontmoeten we he laas! Waar is de deugd van eenvoud'? Waarom ligt ze begraven onder een dik dek van onnatuur en schijn en leugen? Zijn er dan zoo weinigen, die snakken naar waarheid en zoeken al maar zoeken om in alles dó waarachtige kern te vinden? Er zijn waarlijk bijna geen natuurlijke, eenvoudige menschen; en, is dit op zich -zelf al bedroevend, hoe veel ernstiger wordt dit alles, wanneer we bedenken, dat die niet-eenvoudige, onnatuurlijke, bedorven vol wassenen 'n milieu om zich scheppen, waarin worden de menschjes zedelijk worden verminkt, waarin godde lijk mooie zieltjes worden geschonden en ontwijd. Ach, mochten alle volwassenen, en ik bedoel' voornamelijk alle Vaders en Moeders er van doordrongen zijn, hoe zeer, om hunner kinderen wille, de plicht op hen rust, hun kinderen op te voeden tot eenvoud) en waarheid, omdat alleen een wah mensch een goed' mensch kan zijn. 't Is een zware taak, overal en ten allen tijde de deugd' van eenvoud te blijven beoefenen, omdat alles in de wereld er het als 't ware op toe schijnt te leg gen, onzen eenvoud bespottelijk te doen schijnen, zoo dat, wanneer we in oogenblikken van groote aanvech tingen t geloof in ons zelf dreigen te verliezen we alleen gaan en ons zelf angst ig- gaan bespieden en ons weifelend' afvragen, of we wel goed! gaan en we heuseh zijn op den rechten weg. Laten we ons evenwel niet laten ontmoedigen, wam op die oogenblikken van klein-zich-voelen en weifelen volgen weer zoo mooi en heerlijk die oogenblikken, waarin wo weten en zien. Eenvoud willen we. omdat we willen, waarheid, om dat we willen jeugd! En wio, dio voelt de verantwoor ding voor de kleine menscbenziel, aan hem toever- Roman van LENE HAASE. lo) e „Dat ziet er vreeselijk ongezellig uit", zuchtte zij en dacht aan de uitgelaten vroolijke stemming in een Berlijnsch restaurant van denzelfden rang op dit uur. Een negerkellner, wiens breed gezicht grappig ern stig keek, geleidde hen naar een vrij tafeltje, dat op een ballustrade stond, vanwaar men het geheele café kon overzien. Een andere neger zette hun geslepen glazon met ijswater, biscuit-s en boter voor. „Mat moeten we toch met dat goed!" bromde oom Direksen. „De kerel moest toch liever eerst een glas hier brengen!" Het bleek, dat er geen hier was. Ook niet in fles- schen of karaffen. De dokter liet dus de wijnkaart komen en bostelde op vaorzoek van de oudo heeren St. Julien, fabelachtig hoog in prijs. Toen werd met ver eende krachten 't menu samengesteld,, dat uit Little neck elams (kleine oesters), Tromt (forel), Porterhou se Meak eu Prairie chickens met verschillende bijge rechten zou bestaan. Toen zij met die keus gereed waren, kwam de wijn. Met wantrouwende blikken en onder (hep zwijgen sloegen alle vier den insehenken- den keilner gade. Een troebel, rood' vocht vulde de kristallen kelken. Loe proefde voorzichtig. Smaak en geur van loschbessen en alcohol waren haar te machtig. „Brr. zei zij en zette het glas weer weg. aa' YD011"01?' nu moet het gif maar naar binnen!" m Am n,r ^ac'lerl<i. „Boter rooden wijn krijg- je MoT' hoogstens1 bij Van der Bilt te drinken." nfrekLn A® e'oz,cht«n metten papa Hansen en oom b m°nd. aan hun !,Pro'sit !"S m^nste alcohol", troostte Burghard. aullen e»ns onsolide aija »n «Immpagns trouwd, zou, als 't hoogste, dat hij voor zijn kind be reiken kon, niet wenschen, het in de allereerste plaats te maken tot 'n deugdzaam mensch? Schep dus eenvoud om uw kind! Omring het mot onvervalschte echtheid en houd' verre van hem alles, wat zweemt naar schijn en onnatuur. Leer hem, zich zelf te blijven en 't in hem geschapene schoon te be waren Laat alles om hem eenvoudig zijn, in de eerste plaats: uw taal! Uw taal, 't meest concrete, 'tmeest intieme middel waarmee w ij naderen t-ot oas kind. Geen overdrevenheden in onze woorden, geen hom- bast, geen gekletter en gelawaai! Stille, oprechte, zui vere klanken van ziel tot. ziel! Laat er eenvoud heerschen in uw woning. Eenvoud niet in do beteekenis van uitschakeling van echt schoon, schoon van vormen en kleuren, maar stil eenvoudig schoon, rust, harmonie! Niets om uw kind, dat vermoeit en z'n smaak be derft, déor schijn te geven voor wezen. Niets dat be driegt en de kern verbergt! Kleed uw kind eenvoudig! Geen linten en strikken, geen fluweel en satijn! Leer uw kind, dat onze klee- ren dienen, om ons lichaam te beveiligen en te be schutten-en dat zij dtis in de- eerste plaats doelmatig moeten zijn. Doelmatigheid kan samengaan met eenvoudige schoonheid. Lichaamsversiering -mag een kleed nooit- worden, behoeft een kleed ook nooit te worden, omdat een schoon lichaam geen hulpmidde len noodïg- heeft. Leer uw kind, dat de voornaamste voorwaarde voor 'n schoon lichaam ie: reinheid. Ge wen het vanaf z'n eerste levensdagen aan groote li- chaamsreinheidWel mag er voor een kind poëzie bestaan in kleine, intieme», kinderlijke schoonheidjes aan z'n kleeding, maar laat vooral Moeder die schoonheidjes regelen en houd' vrouw „Mode" in Pa rijs 1 Uw meisje moet tevreden kunnen zijn met haar ver maakt of geverfd jurkje, dat z'n poëtische liefheidjes evengoed hebben kan, en uw jongen moet 't heel na tuurlijk vinden, dat ge zijn winterjas keeren laat, ook al zouden uw finantieele middelen gedoogen, dat ge hem een nieuwe kocht. Laat evenwel uw kind goed begrijpen, waarom ge aldus handelt. Laat 't nooit 'n oogenblik kunnen denken, dat gierigheid' of schraperigheid de drijfveer van uw handelingen is, want laat hem telkens erva ren, dat go t op uw verstandige manier bespaarde di rect wilt aanwenden ten nutte van anderen, die meer uoodig hebben dan gij. ,,-rr - Moeder. (Wordt vervolgd). WATERLEIDING. Gisteravond werd in café Central een vergadering gehouden van aangeslotenen bij de waterleiding, die zich niet kunnen vereenigen met de nieuwe toepas sing der tarieven. Er waren ruim 60 van de 85 per sonen, die hun naam hadden opgegeven in verband met de geplaatste advertentie, ter vergadering. De heer M. Uitenbosch, die met de heeren J. Cock en W. H. Krimp een voorloopig comité hebben ge vormd, leidde de vergadering. Spr. heette namens het comité, dat op een zeer eigenaardige wijze bij elkaar is gekomen, de talrijke aanwezigen welkom, en hoopte dat de vergadering, zij liet in een ver-verwijderd ver schiet, een resultaat mocht opleveren. In het begin van den herfst constateerde spr. in de gemeente een zekere antipathie tegen do wijze, waar op de tegenwoordige controleur van de waterleiding het publiek behandelt. Velen klaagden dat- ze werden opgeslagen, werd) een aangeboden contract niet getee- kend, dan werd gezegd: er wordt geen water meer ge leverd. Naar buiten bleek van die antipathie niet. Toen spr. thuis een contract kreeg van een weduwe, die van, 5.20 op 11 was gebracht, dacht hij nog eens beter na. Spr. kwam in aanraking met zijn me de-comité-leden, die ook al eens iets hadden verno men. In December bleek het kleine Bergen voor te zijn met zijn protest tegen de verhoogde contracten. Spr. en de heer Krimp gingen naar Bergen, waar het re sultaat voor beidé heeren was, dat ze ook de moppe raars over de verhoogde waterleiding-contracten eens met elkaar in contact wilden brengen. Het getal mopperaars is op dit oogenblik zeer groot, allen von den het idee om samen te spreken mooi. Spr. heeft gelezen de erigineele concessie-voorwaar den, in 1885 onderteekend door den burgemeester on den secretaris van Alkmaar. Er is maar een klein lichtpuntje, dat misschien in de toekomst verbetering kan brengen. De concessie is aangegaan voor 99 jaar, de acte van concessie is verleden 18 Januari 1885. Na verloop van 50 jaar kan de gemeente Alkmaar die concessie overnemen, tegen een in 1885 vastgestelden norm. Spr. is het er nog niet met zichzelf over eens, of do gemeenteraad van Alkmaar nog niet eenige pressie kan uitoefenen. In de in Januari gegeven concessie wist de raad in September 1885 al een wijzi ging te brengen. Arbeiderswoningen betaalden 5.20, dit werd in Sept. zoo gewijzigd, dat arbeiderswoningen moest worden „arbeiderswoningen van 80 huur waarde of minder nu of later." Den 11 Febr. 1891 werd door den raad aan het be staande tarief weer een extra-tarief toegevoegd. Mis schien zou men -zich kunnen wenden tot B. en W. of den raad met het verzoek al het mogelijke te doen om wijzigingen te krijgen in dé bestaande voorwaarden. Spr. denkt echter niet, dat dit zoo gauw van stapel zou loopen. Spr. deed' lecture van een schrijven van den heer Sclmringa, waarin deze mededeelt, dat in de ge- meénto Nijkerk de hoogstaangeslagene in de door de gemeente geëxploiteerde waterleiding 13 betaalt per jaar. De maatschappij maakt, te Alkmaar een winst, die reusachtig is. De Alkmaarsche waterleiding is de kurk waar de geheele maatschappij op drijft. Spr. noemde eenige cijfers, in 1910 b.v, was de uitkeering van de maatschappij aan de gemeente Alkmaar 11274.92, terwijl déze voor 1911 op 12200 is be groot. De tegenwoordig© controleur brengt meer in toe passing de letter van de wet. Wat is de weg "tot ver betering, vroeg' spr. Spr. wees er even op dat het adres uit Bergen aan den gemeenteraad van Alkmaar zonder meer naar den snippermand is verwezen. Spr. dacht dat eenzelfde adres uit Alkmaar datzelfde lot niet zou ondergaan. Bergen krijgt niets van de groo te revenuen der maatschappij, dia band bestaat niet met die gemeente, wat met. Alkmaar wel het geval is. Toch zag spr. niet veel' heil in een adres. Het is echter niet buitengesloten, zei spr., dat door een krachtige actie het gemeentebestuur zou zijn te brengen in de banen, waar het 27 jaar geleden reeds in had moeten gaan, n.l, om te krijgen een eigen 'gemeentewaterlei ding naast die van de maatschappij tot exploitatie van gemeentelijke waterleidingen in Nederland. (Ap plaus). Hier is een lichtpuntje, misschien is hier een weg. Spr. wees er op hoe ook to Groningen naast de particuliere een gemeentelijke waterleiding is ont staan, al wist hij niet of het; gemopper over de parti culiere maatschappij hiervan de oorzaak was. bestellen. Die is altijd goed in Amerika." De kapitein nam wantrouwend de wijnkaart. „Hoeveel kost die wel?" „Och kom, papa Hansen", zei Loe overmoedig, „wie in 't schuitje zit, moet mee varen I" Dus kwam de champagne na korten tijd tegelijk met de little neck clams en beide waren uitstekend. „Weer een raadsel van den Amerikaan!" zei Loe. „Waarom drinkt hij af&chuwelijken wijn en verrukke lijke champagne?" „Kijk eens, de natie, die u niet meerekenen wilt. biedt u de interessantste problemen!" Langzamerhand kwam het viertal in de beste stem ming, vooral daar de trout, hoewel primitief toebe reid, zeer goed' was. „De Amerikanen ziju mij ook bepaald een raadsel", herhaalde Loe, „kijkt nu eens naar die heeren. bene den. Draait er zieh wel één om, als er een nieuwe elegante verschijning in de zaal komt? Ze denken er met aan! En wordt er wel één inniger blrk, één in- riemer gesprek gewisseld onder al die paartjes daar? Zelfs bij ons in Potsdam zien de heeren er uit als- oi ze geen andere gedachte hebben dan de vrouw; hier zien ze er uit, alsof zo in 't geheel niet weten, wat ©en vrouw is. Zulke kaffers!" ,,U wordt echt boos, freule Loe!" zei papa; Hansen lachend. „Dat word ik ook, als ik zie, dat de menslehen niet weten te leven! Wat geeft hun dan al bet geld, dat ze bij elkander schrapen?' „Daar spreekt het oude Europa weer, freule!" Voor don Amerikaan is het geld-verdienen op zichzelf sport, mei alleen middel tot het doel. Zooals den Eugopeo- schen man de gedachte aan de vrouw vervult, dan ver vult. de gedachte aan den dollar den Amerikaan. Als u in Berlijn een groep jonge, elegante mannen bij el kaar ziet staan, dan gaat het gesprek meestal over de vrouw, hoogstens nog over paarden en sport, zeidon over politiek. Als een paar Amerikanen samen pra ten, dan zult u onfeilbaar binnen wai^iige minuten het woord dollar hooran!" „Dacht u? Vindt u niet, dat de Amerikanen toch eigenlijk heel goed© staatsburgers zijn?" „Hoe zoo? Betere staatsburgers dan de Pruisen bestaan er toeli niet!" „Omdat ze goede soldaten zijn? Maar nu de Ame rikanen. Zij trouwen jong. Hun doel is ten slotte prominent te worden. Dat wil zeggen een grooto zaak, een prachtig huis en een mooie, geestige vrouw te hebben. Daardoor worden zij de steunpilaar van den staat. Onze jonge mannen verzetten zich zoolang mogelijk tegen het huwelijk. Zij denken meer aan het geld-uitgeven, dan aan het geld-verdienen. Wie is nu de best© staatsburger?" „Nu jg, zoo beschouwd, moet men u gelijk geven. Maar hoe komt het, dat de Vereenigde Staten voor ons Europeanen nog niet gevaarlijk zijn geworden?" vroeg Loe spottend. „Dat ligt aan de staatsburgeressen, die volstrekt niet goed zijnDe stralende, geestige vrouw des hui zes, dat wil d© Amerikaanscbe wel zijn, maar niet dé moeder van zes ondeugende bengels. Dat. zou haar Gibsongirl-figuur ook bederven, Zoolang- de landver huizing het- nageslacht moet vervangen, zal de Ame rikaan nooit een gevaar voor ons worden." Log's oogen straalden en zij hief haar glas op. „Prosit, dokter! Leve de Duitsche vrouwen, wie u zulk een kolossalen lof hebt toegezwaaid!" Lachend klonk hij met haar. „Dus op de Duitsche vrouwen, bovenal, op de Oost- Pruisischen „Dan do© ik ook mee," zei papa Hansen, „maar ik denk in het bijzonder aan de blonde vrouwen uit Bre inen en de Marsch!" „En ik zeg, er gaat niets boven d© Holsteinerin- nenverklaarde Oom Direksen met een stralend ge zicht- „Zullen we niet liever mama Hansen en tante Direksen hoog laten leven", zei Loe lachend', „dat is toch de bedoeling!" Helder klonken de vier glazen tegen elkander, en verbaasd koken de Amerikanen naar d» Dutchman, die aulk ®#a tpeefcakel maakten. Spr. noemde eenige voorbeelden van verhooging van den waterprijs, waarbij hij er op wees, dat de ar beiders vooral bier het loodje leggen. En toch ge bruikt. de controleur nog wel' humaniteit. Spr. meende, dat er moest komen een min of meer blijvende band tusschen de waterverbruikers. Allo mogelijke pogingen moeten worden in het werk ge steld, om den prijs van het water verlaagdl t© krijgen. Bij de Ililversumsche en Utrechtsche waterleiding maatschappij wordt dé prijs van het water berekend naar de oppervlakte van het perceel, in Haarlem krij gen alle particulieren het water per meter, wat in Alkmaar niet kan. Spr. wees ct nogmaals op, dat van deze vergadering iets blijvends tot stand' moet komen, waar, om nog een cijfer te noemen, de bruto ontvangst der maatschappij van Alkmaar in 1910 56000 be droeg (baven den norm van 18000). De heer Fenijn vroeg, of het voorloopig comité zich er al van op do hoogt© had gesteld, of de maatschappij oen uniform tarief heft- Zoo niet, dan zou dit een krachtig argument zijn bij d© actie. Verder vroeg spr. of aan de hand van de concessie de mogelijkheid be staat, dat de gemeente tot de stichting van een eigen waterleiding mag overgaan. De voorzitter zeide, ten opzichte van het eerste punt, dat men alleen te maken heeft met het contract met Alkmaar, dat 27 jaar geleden is vastgesteld. Op liet tweede punt merkte spr. nogmaals op, dat in de concessievoorwaarden niet belet wordt een eigen wa terleiding te stichten, dat is een lichtpuntje. Dit is de eenige uitweg, dien spr. ziet, 't is een stroohalmpje, doch misschien sterk genoeg om hot leven te redden van alle Alkmaarsche waterdrinkers. De heer Duif zag nog een lichtpunt in het feit, dat de concessievoorwaarden zijn gewijzigd', 't kan dus nu weer. Bovendien leveren veel gemeente-waterlei dingen met lager tarief nog een goedo winst op. De heer Levert oordeelde billijk, dat men door midr del van een meter betaalt, voor het water, dat men gebruikt. Spr. heeft voor oen perceel in de Appel- steeg 5 jaar telkens 12 betaald, terwijl er geen wa ter werd gebruikt. Verschillende heeren deelden mede, hoe do prijs voor hun waterleiding was verhoogd, waarbij tevens uit een mededeeling van den heer Bruin bleek, dat er met de maatschappij te marchandeeren valt. Den heer Koster, wiens waterleidingsprijs verhoogd was van 11—24, was medegedeeld, dat doze 30 kon worden. Spr. meende daarom dat het goed was een bond te vormen, dan blijft die meerdere verhoo ging misschien weg. De heer Krimp meende, dat allen er van overtuigd waren, dat de maatschappij volgens verschillende ta rieven heft. Ze neemt, wat ze kan krijgen. Wijlen de heer Ansirigh past© de tarieven van zijn tijd! toe met dé goedkeuring der maatschappij, de tegenwoordige controleur neemt, zei spr., wat hij kan, eveneens met de goedkeuring der maatschappij. De voorzitter zeide, dat, indien dé vergadering eert meer blijvende band wenschte tusschen de waterver bruikers, deze dan thans moest worden gelegd' en ko men uit de vergadering zelf. Klachten over opslag heeft ieder, andore zou hij niet ter vergadering geko men zijn. D© heer Wolzak wensohte, dat een band zou worden gelegd tusschen de klagers en dat die kring zich dan zou wenden met. een verzoek tot het gemeentebestuur of den raad, die toch uit mannen bestaat, die zullen weten het onbillijke van hetgeen wordlt toegepast, Spr. stelde voor te komen tot een kring om oen bil lijker heffing voor watergebruik te verkrijgen. Do voorzitter zeide, dat de gemeente Alkmaar in Porterhouse steak en prairiekuikens kwamen, daar bij een nieuwe flesch champagne. Loe had' schitterende oogen gekregen, en hield den dokter opnieuw haai- glas toe. „De champagne is» bepaald! lekker! Maar koken kunnen ze in Potsdam toch heter!" ,,U komt daar in Texas dicht bij de grenzen van Mexico. Misschien smaakt dé Mexjeaansche keu ken u!" Loe zette eensklaps haar glas neer. „Zeg eens, zijn de Mexicanen kranig?" „Zeer!" „En vurig „Nog meer!" „Goddank", zuchtte zij verlicht. „Ik zou hot op den duur ook niet uithouden onder die gladgeschoren Y ankee-gezichten." „Nou, nou! Past maar op voor dio vurige Mexica nen, jij wildzang!" waarschuwe papa Hansen. Maar Loe wilde haar hart eens uitschudden. „Ik moet vuur in iuijn omgeving hebben, ede!» paarden en kranige mannen en vrije, wijde steppen of liet groote,stadslevenKossarten was zoo mooi. cu eigenlijk was Potsdam toch ook verrukkelijk als de regimenten met muziek ons huist voorbij trokken. Zij keek peinzend in haar glas en voelde eensklaps verlangen naar do edele paarden van Kossarten en den kranigen luitenant van Potsdam. „D krijgt toch nu nog geen heimwee, freule Loe?!" „Ik!" Zij wierp overmoedig hot hoofd' achterover. „Ik ga naar bet Cowboy-land met nieuwe amusante avonturen." „Ik vrees, dat u niet veel Cowboys zult vinden in New Braunfels, freule!" Loe zag hem verschrikt aan. „Niet?" „Dtm moet u meer Westelijk gaau. Maar Mexica nen zijn er genoeg, en San Antonio, dat er dicht hij ligt, is oen der interessantste, historische steden uit den ouden Spaansehen tijd. Geheel internationaal eu vol Mexieauen." (Weidt vervolgd.) 9- b1 e, li m s'e- ikt C. len Iz.,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1913 | | pagina 1