^ALDERS
ƒ1.50
t
Die stekende pijrs in den rug
1 Kilo
18 ets
1 Ons
STADSNIEUWS.
looper en waterklok zijn eerst veel later in Engeland
in gebruik geraakt.
Maar nu deed men een gewichtige uitvinding. Om-
etreeks 850 construeerde de in Verona levende pries»-
ter Pacificus klokken met raderwerk, welke door ge
wichten in beweging werden gebracht. 140 Jaar later
werden deze gewichtklokken verbeterd door den abt
Gerbert van Rheims, den lateren Paus Sylvester II.
In 't Oosten schijnt deze uitvinding in hooge mate
verbeterd te zijn, want Sultan Saladin schonk in 1232
Keizer Erederik II een raderklok, die niet alleen
de uren, maar ook den loop van zon, maan en sterren
aanwees. t
Wanneer het slaguurwerk is uitgevonden en door
wien, staat niet vast. Langen tijd! geloofde men, dat
Hendrik v. Wiek de uitvinder was. Deze had een
slaguurwerk voor den ronden toren van het paleis» van
Karei V van Frankrijk vervaardigd. Het was een
plomp werk van 500 pond gewicht, doch werd toen
maals met bewondering bekeken en verschafte zijn
maker levenslang pensioen en den adelstand!. Maar
het eerste slaguurwerk was het niet, dat was heel
waarschijnlijk het in 1288 in de Westminster Hall
aangebrachte. Torenklokken werden nu iets» heel ge
woons, doch kamerklokken kwamen eerst in het begin
van de 16de eeuw in gebruik. Het eerste kameruur
werk, waarvan men melding maakt, ia omstreeks 1518
als geschenk van den toenmaligen Paus Clemens VII
aan Koning Frans I gegeven.
Reeds vroeger liad' heel juist is het jaar niet be
kend Peter Hele uit Neurenberg uurwerken ge
maakt, die, ofschoon tamelijk plomp, in den zak kon
den worden gedragen. Hij maakte ze, door het ge
wicht te vervangen door een veer.
Sedert dien tijd deed men verscheidene uitvindin
gen, waardoor het uurwerk steeds volmaakter werd.
KLEINE HERINNERINGEN AAN GROOT®
MU'SICI.
Brahms wilde niet graag gevierd en evenmin in zijn
gewone doen gestoord worden. Op een soiree, die te
zijner eer werd gegeven, werd hij als het middelpunt
zoo zeer in beslag genomen, dat hij nauwelijks tot
zich zelf kon komen. Verlicht ademde hij op, toen
men eindelijk aan den tafel ging. Zijn tafeldame was
de beleende celvirtuose Lucy Campbell. _Ala hors
d'oeuvre werden oesters rondgediend. Hij wendde
zich vertrouwelijk tot zijn blonde buurvrouw.
„Lieve juffrouw, lioudlt u ook veel) van oesters1.
„O ja, heel veel," luidde het antwoord, waarop
Brahms zei
„Bravo! Dan gaat het U evenals mij, en daarom
zult u mij ook wel van tafelgesprek willen versehoo-
nen!"
Bij elk volgend gerecht herhaalde zich een derge
lijk spel. Brahms liet zich alles goed smaken, dronk
zijn dame nu eu dan toe „de rest was zwijgen.
Nauwelijks was men van tafel opgestaan of Brahms
ging vertrekken. Aan den uitgang bleef hij nog eens
staan en riep in de zaal:
„Is er misschien nog iemand, die niet aan mij is
voorgesteld!? Ik ga nu naar huis»?"
Dit zeggende, verdween hij bliksemsnel.
Biilow gaf een concert te Dresden. Met den mu
ziekcriticus Hartmann, die hem eens» geërgerd' had,
stond hij op gespannen voet. Biiloy had, met den
maatstok kloppend1, reeds» hef eerste teeken tot het
begin van het orkest gegeven, toen hij toevallig naar
het publiek keek en Hartmann op een der eerste rijen
ontdekte; naast hem eene gravin B., die vroeger te
Hannover tot Bülow's leerlingen behoorde.
Snel legde hij den maatstok weer weg, stapte van
het podium: af en ging naar de dame, zeggende:
„Ah, mijn waarde gravin, het verheugt mij zeer U
hier te zien. Maar helaas1 meTk ilc" - met een zijde-
lingschen blik op Hartmann „dat U in geen goed
gezelschap bent. U veroorlooft mij wel?" Daarbij reik
te bij haar den arm en geleidde haar naar een leegge-
bleven plaats» op de voorste rij.
Daarna trad hij weer op de dirigeerlessenaar toe en
begon.
Bij een zacht pianissimo werd hij hoe langer hoe
onrustiger en wendde zich herhaaldelijk tot het pu
bliek. Twee dames hadden namelijk juist nu zoo
als het zoo dikwijls voorkomt elkaar veel te vertel
len, ze fluisterden en giechelden.
Biilow tikte eindelijk en zei met een vernietigenden
blik op de toehoorderessen tegen het orkest:
„Mijne heeren, wij zullen galant zijn en d'e dames
niet langer storen!"
Pijnlijke pauze. Alle blikken richtten zich op de
blozende zondaressen. Geluidlooze stilte.
Na een poosje meende Biilow na. eers»t nog een
blik ter zijde te hebben geworpen: „Het schijnt mij
toe, mijne heeren, dat wij nu kunnen spelen. Alstu-
belieft nog eens van het begin.
Deze keer behoefde hij niet meer op te houden.
Liszt hadi te Boedapest een van zijn bekende piano
concerten gegeven en de schitterendste triomfen be
haald.
Een Hongaarsch magnaat groot liefhebber van
muziek, maar zelf een vreeselijk dilettant op de piano
en niet weinig trotsch op zijn kundigheden stelde
er-prijs op, Liszt iets te mogen voorspelen, om het
oordeel van den meester te hooren.
Liszt, als altijd» vriendelijk en voorkomend ging er
op in en luisterde naar bet meer dan slechte spel met
een waar engelengeduld.
„Hm," meende hij diplomatiek, toen het stuk uit
was, het hoofd zachtjes schuddend, „zoo heb ik nog
nooit hooren spelen."
En toen de hooge dilettant-, wat onzeker, dankend
een buiging maakte en daarbij stamelde: „Werke
lijk?!" geleidde Liszt hem' met minzaamheid tot aan
de deur en herhaalde toen, fijn glimlachend:
„Neen, werkelijk, zonder te vleien zóó nog niet!"
WAT KOST EEN KANONSCHOT?
Een uit het scheepsgeschut van 110 ton afgevuurd
schot kost: kruit 400 K.G., ongeveer 1140 gulden, pro
jectiel, 900 K.G., ongeveer 1305 gulden, zijde voor de
patronen 51 gulden, te zamen 2496 gulden. Daarbij
komt nog, dat een kanon zelden meer dan 90 schoten
lossen kan zonder eenmaal grondig gerepareerd te
moeten worden, wat met belangrijke kosten verbonden
is. Dikwijls komt het voor, dat een stuk geschut
daarna in het geheel niet meer gebruikt kan worden.
Het heeft d'an nog slechts» d!e waarde van oud! metaal.
Daar een kanon gemiddeld 240.000 gulden kost,
moet bij de bovengenoemde som nog 266 gulden af
schrijvingskosten per schot gerekend» worden.
Men ziet dus, dat elke lading en elk schot een waar
de van 2162 gulden vertegenwoordigt.
REKENKUNSTENAARS.
Een Engelsch tijdschrift vertelt van de beroemdste
rekenkunstenaars der wereld. Een van de geniaalsten
van deze eigenaardig begaafde menschen is Miguel
Mantilla, die nu acht jaren oud is, en wiens» wonder
lijke rekenkunst zich reeds op zesjarigen leeftijd open
baarde. Zijn vader trachtte eens te vinden of een be
paalde, in d'e toekomst liggende dag, die voor hem
van veel belang was, op een Zondag zou vallen. De
knaap, die ook in de kamer was zei: „Natuurlijk is
het een Zondag!" en het antwoord' wasi juist. De va
der, wien deze inmenging van het kind! niet weinig
verbaasde, deed aan den kleine een aantal rekenkundi
ge vragen, die Micliiel, zonder een oogenblik naden
ken, onmiddellijk beantwoordde. „Op welken dag viel
de 24 Januari 1839?" luidde de eerste vraag. „Op
een Donderdag", antwoordde het kind. „En op wel
ken dag zal de 24 Januari 2000 vallen?" ,iOp Maan-
De antwoorden waren goed. De kleine rekenaar gaf
toen in een bijeenkomst van geleerden nog andere be
wijzen van zijn bewonderenswaardige kundigheden.
Daarbij moet nog opgemerkt worden, dat hij toen nog
in het geheel niet lezen of schrijven kon.
Een ander rekenkunstena.ar, d;e Italiaan Inaudl,
was bijna geheel analfabeet, toen hij de Parijsehe ge
leerdenwereld verblufte, doordat hij in tien minuten
den vierkantswortel' van 27 vond.
De verleden jaar gestorven Amerikaan Griffith ver
hief in zes seconden een getal tot de zesde macht. In
de vorige eeuw leefde een rekenkunstenaar, Zerah
Colburn, die als zesjarige knaïap de vraag: „Welk is
het getal, dat met' zichzelf vermenigvuldigd', het pro
duct 998.000 geeft?" reeds na vier seconden goed be
antwoordde. De Eransche rekenkunstenaar Henri
Mondeux antwoordde een jongedame, die hem gezegd
had, dat ze 19 jaar oud was», direct: „Dan hebt u
599.148.000 seconden geleefd. De Siciliaan Yito
Mangiamele vond als jongen van 10 jaar in 30 secon-
den den vierkantswortel van 3.796.416. Jedediah Bux
ton, het wonder van de 18de eeuw, vond uit het hoofd
de vierkantswortel van een getal van zestig cijfers.
Bijna al' deze menschen op enkele uitzonderin
gen na zijn kinderen van boeren, die geen geregeld
onderwijs genoten hebben; ze stellen alleen belang in
getallen en zijn daarin zoo verdiept, dat ze nauwelijks
iets anders: kennen.
Aardig is bijv. het feit, dat vele van de beroemd»ste
rekenmeesters steden, waar ze tallooze malen
zijn, bij nieuwe bezoeken niet hetkennen.
IETS OYER DE CINEMA.
De cinematograaf is» nog geen twintig, en d'e bios
coop nauwelijks tien jaar oud en toch zijn deze overal
te vinden. De eerste, die de waarde van de bioscope
ontdekte en van wien het bioscoopwezen eigenlijk is
uitgegaan is Marcus Loew, uit Nieuw-York. Deze be
vond zich eens in een stad in Kentucky en zag, d'at
een zeer primitief cinema-theater aan zijn bezitter
een wekelijkseh inkomen van zestig dollar gaf. Oogen-
blikkelijk opende hij eveneens een bioscope. Daarin
was slechts plaats voor 200 personen, maar bij de ope
ningsvoorstelling was» d'e toevloed zoo groot, dat 5000
personen geen toegang konden krijgen. Toen kwam
bij .den heer Loew het denkbeeld op, dat hij daarvan
iets maken kon. Hij keerde zoo' vlug mogelijk naar
Nieuw-York terug, veranderde zijn schouwburg in
een bioscoop-theater en opende in alle deelen van de
stad bioscope's. Na acht jaar kon hij het reeds wagen,
360.000 pacht te bieden voor den Metropolitan-
schouwburg en toen men hem dit niet toestond, een
eigen, nog grooter bioscoop-theater te bouwen. In
Oost-Nieuw-York heeft hij voor 4.8 millioen gulden
aan bioscope's» opgericht.
Hij bezit in Nieuw-York zestien bioscoop-theaters
en ten Oosten van Chicago ongeveer veertig. Met het
meer uitgebreide doel, groeide ook de bioscope. Hij be^
sloot d'e menschen niet alleen paardenraces» en mili
taire parades» te laten zien, maar ook werkelijke too-
neelstukken. Nu worden in de Yereenigde Staten
wekelijks honderd tooneelstukken gemaakt voor den
prijs van gemiddeld) 120 gulden per stuk. Toch komt
het voor, dat een stuk ook met 2500 gulden betaald
wordt. Men zegt, dat de groote, Sarah^ toen ze voor
de bioscope speelde, 72.000 gulden kreeg. Voor het
vervaardigen van natuurgetrouwe tooneelen en voor
vallen wordt veel tijd, moeite en geld gegeven. De
bezoeker van een bioscoop kan zich nauwelijks een
voorstelling maken van de vlijt en die kosten, die er
voor nood'ig zijn, hem een uurtje aangenaam» bezig te
houden. Op het oogenblik vertoeft een groot Ameri-
kaansch gezelschap in Palestina en zal daar een half,
misschien een heel jaar doorbrengen, om geheel na
tuurgetrouw een passiespel op te voeren.
Vermelding verdient, dat in Amerika de betere ci
nema's, toen men over de, ook bij ons niet onbekende
schaduwzijden en gevaren van de bioscope begon te
klagen, zich vanzelf onderwierpen aan een censuur,
en alleen de daardoor goedgekeurde films vertoonen.
KAMEELEN DIEr ROCKEN.
Een Spaansch officier, die langen tijd in Afrika
verblijf hield en ook in de laatste onlusten in Marokko
het bevel over een divisie voerde, vertelt, dat de in
boorlingen een eigenaardig gebruik van de tabak
hebben uitgevonden. Ze merken namelijk op, dat hun
ne kameelen door het kanongebulder gedurende den
strijd verbazend opgewonden en onhandelbaar werden.
Om ze rustig en zeer gewillig te maken, probeerden ze
het met een sigaar! Om deze zoo te maken, dat de
kameel ze in den bek kan houden, holt men een drie
hoekig stuk hout zoover uit, dat de sigaar erin past
en zoo steekt men het beest deze bizondere sigaren-
pijp in den bek. Gretig snuiven d'e dieren dan de,n
rook in en worden er rustig door. Zoolang de si
gaar brandt zijn ze gewillig en marcheeren zonder te
genstand met den zwaren last verder, zelfs te mid
den van het hevigste kanongebulder. Is ze echter uit
gegaan, dan zijn de kameelen weerspannig, totdat
ze een nieuwe sigaar krijgen.
Ook bij kiespijn, een kwaal waaraan de kameel niet
minder lijdt dan wij, menschen, wendt de slimme in
boorling het bijna nooit falende middel aan en bereikt
daarmede goede resultaten.
Ingezonden niededeellngen.
deren smaak, omdat het zwart alleen maar op die
plaatsen aanwezig mag zijn, waar het garneeren moet,
om niet het heldere wit van het kleed te schaden, zoo- j
als het het geval zou zijn, wanneer men werkelijk iets
zwarts erondter ging dragen.
EETBARE BOUQUETTEN.
De Amerikanen hebben diit seizoen een aardig
nieuwtje ingevoerd, dat wellicht in Europa weerklank
vinden zal. In plaats van den zoo vlug verwelkenden
geurigen bloemengroetJ gebruikt men te Nieuw-York
vruchten-ruikers, die minder den neus, dan wel1 den
tong streelen. De jonge dames gebruiken haar talent
voor beeldende kunsten om een harmonisch geheel sa
men te stellen van kleurrijke vruchten. Voor eiken
gast ligt dan zoo'n stilleven op uitges»lagen wit, zil
ver- of goudpapier.
BIJ DE KANTWERKSTERS VAN BURANO.
Nog geen twee mijlen van Venetië verwijderd te
midden van een heele archipel van kleine eilanden en
rotsen ligt Burano, een stadje, -dat jaarlijks» een schat
van d'e mooiste en kostbaarste kant de wereld inzendt.
Nog voor vijftig jaar was Burano, dat nu het middel
punt is van d'e herlevende Venetiaansche kant-in
dustrie, een armzalig, klein dorp, waar de mannen als
bootwerkers en visscbers met moeite een schamel stuk
brood! verdienden. Met het maken van netten pro
beerden de vrouwen de karige inkomsten wat te ver-
grooten, maar Burano bleef een armoedig stadje, en
toen in het jaar 1872 een strenge winter heerschte,
toen de lagunen bevroren waren, en de visscherij dus
stopgezet moest worden, toen dreigde het spook van
den honger' in elke hut. Nooit zou het volkje die
vreeselijke dagen overleefd hebben, wanneer niet ge
heel Italië het metterdaad! had bijgestaan. Niet al
leen werd er ijverig voor de a»rme vis»schers verzameld,
maar men kwam op het denkbeeld voor goed d'e ar
moede te verdrijven, door de bevolking een huisin
dustrie te verschaffen. De keuze was niet moeilijk;
het grootste verleden van d'e Venetiaansche kant-in
dustrie wees d'e richting, d'ie men in te slaan had,
Maar de kunst was verloren gegaan, ze was verge
ten. Niemand wist zich meer de techniek te herinne
ren en aan het grootsche plan dreigde' den bodem in
geslagen te worden, toen men in een stokoud moeder
tje een vrouw herkende, die in haar jonge jaren de
kunst bijzonder goed verstaan had. Het oudje ging
aan het werk, en heusch, 't ging wel langzaam en
moeilijk, maar toch herinnerde zij zich meer en meer
de oude manier van werken. En met oude kanten én
voorbeelden silaagde men er in, weer kant te vervaar
digen, die niet veel voor de oude behoefde onder te
doen. Nu werd er van overheidswege onderricht in
de kantweefkunst gegeven en binnen korten tijd telde
Burano een groot aantal' flinke kantwerksters. De
vrouwen zeiven herleefdennog nooit hadden zij zeo'n
vreugde gekend; met frisschen moed togen zij aan
het werk en de goede resultaten spoorden haar telkens
aan, om nog mooier, nog kunstvoller, nog fijner werk
te leveren. De koningin, die met levendige belang
stelling het werk volgde, diie haar eigen oude kanten
ter beschikking stel'de, om ze door nieuwe te doen
evenaren, zorgde voor den verkoop der nieuwe produc
ten. Burano herleefde, werd welgesteld. En wie nu
door d'e straten van het stadje wandelt, verheugt zich
over d'e frissche zindelijkheid; in de vrouwen, nu aar
dig en sierlijk gekleed', zal niemand de armoedige tob-
sters van weleer herkennen. Voor Italië zijn de loo-
nen betrekkelijk gunstig: een meisje of vrouw ver
dient cr per dag haar 36 soldi, of 90 ets; voor ons is
dit niet veel, maar een arbeidster kan in Italië van
45 ets. leven, dus blijft er nog ruimschoots voor de
spaarpot over. Gewoonlijk hebben de kantwerksters
dan ook, wanneer zij trouwen, een eigen huisje.
Men kent d'rie kant-soorten: Venetiaansche kant,
roosjeskant en de nu als Buranokant bekend gewor-
dene. Deze laatste is de fijnste en de mooiste van al
len; ze vertoont prachtige bloemteekeningen en ara
besken naar plantenvormen op teeren ondergrond,
die eenigszins aan de Brusiselsche point de Gaze her
innert. Zij is in Italië reeds dé meest beroemde ge
worden.
Elk kantwerk gaat dtoor vele, soms wel twaalf paar
handen, voor het voltooid is, nooit maakt één werkster
een stuk in zijn geheel af; daardoor is elke kantweef
ster op een punt geoefend! en kan d'it dan ook tot een
bijzondere hoogte van schoonheid opvoeren. De pa1
tronen worden eerst in ruwe omtrekken op perkament
geteekend; daarna wordt' het patroon nauwkeuriger
opgezet. Eers't werkt men den ondergrond; dan ne
men ervaren naaisters het werk ter hand om d»e af
zonderlijke stukken erin te weven, waarna de beurt
komt aan bijzonder knappe weefsters, die het relief
erin aanbrengen; dit laatste verleent de Venetiaan
sche kant een karakteristiek cachet. Zoo gaat de
kant van huis tot huis; want al het werk wordt voor
namelijk thuis gedaan. Vol' belangstelling velgen de
vrouwen en meisjes van Burano de vorderingen van
het werken, ze zijn trotsch op het succes van haar
kant. ITet Metropolitan-Museum te Nieuw-York be
zit een kanten waaier van prachtige Burano-kant. En
Pierpont Morgan liet te Burano een kanten boekom
slag weven, dat een getrouwe copy is van dé teeke-
ning op de band van een Middeleeuwsch gebedenboek
VOOIS. OAIBES.
Kijkjes in de Modewereld.
De Parijsehe dame tracht op allerlei wijzen den
schijn te wekken, alsof ze.zwart ondergoed draagt.
Gelijk men weet droeg men dezen winter veel witte
kleederen, niet alleen gewone kleeren van warme wol
len stoffen, van pluche en fluweel, maar ook luchtige
middag- en avondjaponnen van lichte zijden stoffen
en doorzichtige kanten, tullen en mouseelineweefsels'.
Door een origineele garneering wordt thans getracht
het te d'oen voorkomen, alsof de draagster zwarte on-
derkleeding draagt. Zoo komt b.v. vanonder de laag
uitgesneden taille van witte» bovenstof een daaronder
gelegen zwarte streep te voorschijn, evenals aan de
korte mouwtjes en ondër aan de zoom van het kleed'.
Onder een lange, witte tunique steekt een zwart
onderkleed uit; taille's worden zóó gemaakt, alsof
door een ongeluk een mouw en een deel' van d'e taille
verloren zijn gegaan en als bekleeding komt daarvoor
zwarte zijde te voorschijn, schijnbaar d'e onderkleeding
van de draagster. Natuurlijk eischt d'eze mode bijzon-
Ingezonden Mededeelingen.
komt van de nieren, welke onder het smalle gedeelte
van den rug zijn gelegen. Doch rugpijn is slechts een
der verschijnselen, andere zijn: waterzuchtige zwellin
gen, opgeblazen oogen, gezwollen voeten, bezinksel in
de urine, pijnlijke loozing, voortdurende aandrang,
een onnatuurlijke vermoeidheid, prikkelbaarheid, bui
tensporige dorst, rheumatische pijnen in de armen,
beenen of heupen, duizeligheid, hoofdpijn.
Niet elke patiënt heeft al deze verschijnselen, doch
iedere lijder heeft' er eenige, en d'e minste nieraandoe
ning is gevaarlijk, want" noodlottige ziekten ontstaan
door het verwaarloozen van een nierkwaal.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen regelen de goede
werking der urine-organen, zij' leiden de nieren zacht
jes tot gezondheid terug en herstellen haar kracht tot
het filtreeren van het bloed en het uitdrijven van het
urinezuur en d'e urinestof, welke de oorzaak vormen
van rheumatiek, jicht, niersteen, nierontsteking, enz.
Zij zijn het best bekende geneesmiddel' tegen blaas-
aandoeningen, en zij voeren het overtollige water af
bij waterzucht.
Te Alkmaar verkrijgb. bij de hh.
Nierop en Slothouber, Langestr 52.
Toezending geschiedt fr. na ontv.
v. postwissel f 1.75 voor één, of
f 10.voor zes doozen. Eischt de
echte Foster's Rugpijn NierenPillen
weigert elke doos, die niet voorzien
map,re is van nevenstaand handelsmerk.
WADE
Eenige berichten van verhindering waren ingeko
men.
Aan het jaarverslag van dén secretaris, den heer
W. C. Duin te Alkmaar, ontleenen we, dat, ofschoon
de vereeniging nog jong is, er voldoende reden be
staat om te verwachten, dat de jonggeborene ge
steund door de behoefte aan hetgeen zij produceert,
n.l. de catalogieering der gegevens van het te verkoo-
pen fokvee en de organiseering van fokveemarkten,
een goede toekomst tegemoet gaat.
Er werden 2 fokveedagen georganiseerd, n.l. 27
April te Schagen en 28 Sept. te Hoorn.
De catalogus van den len fokveed'ag vermeldde 3
koeien, 7 tweejarige stieren, 37 jarige stieren, 6 stier
kalveren, 6 jarige schapen, 5 lapimeren en 35 varkens,
die van den 2ecn vermeldde 1 anderhalf jarige stier, 5
stierkalveren, 7 vaarzen, 1 kalf, 1 anderhalf jarige
ram, 15 jonge rammen, 4 oonschapen, 1 zeug, 1 beer,
2 bokken en 3 geiten.
De rekening aan het eind' van het dienstjaar sluit
met een nadeelig saldo van 107.955, hetgeen een ach
teruitgang in kas beteekent van f 70.245.
Het ledental steeg van 166 tot 195. Het jaarver
slag werd onder dankzegging aan den secretaris goed
gekeurd.
De rekening was nagezien; bij monde van den heer
Commandeur deelde de financieele commissie mede,
dat de rekening met de bescheiden was vergeleken en
alles in de beste orde was bevonden. De uitgaven had
den bedragén 321.95, de ontvangsten 213.991/2,
nad'eelig saldo 107.955. De penningmeester werd
gedechargeerd'.
Tot bestuurslid ter voorziening in de vacatureJb.
Kaan Kzn., die bedankt heeft, werd gekozen de heer
J. Commandeur K. Azn. van Wognum, die de benoe
ming aannam.
Het huishoudelijk reglement werd! na langdurige
discussie definitief vastgesteld.
Aan de órde was daarna de benoeming van 3 be
stuursleden wegens de periodieke aftreding op 31 De
cember 1913 van d'e heeren W. O. Duin, Jb. Zuurbier
en E. Dz. Gevers, die niet herkiesbaar zijn, uitgezon
derd de secretaris, de heer Diiin, d'ie echter niet weer
voor een benoeming tot bestuurslid in aanmerking
wensohte te komen.
Tot bestuursleden werden gekozen de heeren D. J.
Govers te Alkmaar en W. de Geus Czn. en S. N. Zuur
bier, beiden te Ursem.
Tot leden der financieele commissie werden be
noemd! de heeren P. Donker te Hoogwoud, D. Schoen
maker te Hoogkarspel' en J. Kamp te Berkhout.
Het bestuur stelde voor het houden van een
fokveedag te Alkmaar, op den dag na die Centrale
Stierenkeuring, zonder verloting. Aan de provinciale
commissie voor de rundlveefokkerij in Noord-Holland
zal het verzoek worden gericht den eersten dag dei-
centrale keuring niet toegankelijk te srtelien voor 't
publiek, doch alleen als keuringsdag te beschouwen,
de 2e dag zal dan als verkoopsdag der dieren dienen.
Het houden van een fokveedag zal' niet afhankelijk
zijn van het antwoord! van de provinciale commissie.
Overeenkomstig het voorstel van het bestuur werd
na eenige discussie besloten.
De begrooting werd vas»tgesteM op een bedrag van
180 aan inkomsten, 292 aan uitgaven, vermoede
lijk nadeelig saldo van 112.
Op voorstel van den heer E. Dz. Govers werd in
verband met den toestand der kas besloten de contri
butie per lid te verhoogen van 0.50 tot 1.
Daar de rondvraag niets opleverde, werd de verga
dering daarna met een woord van dank door den voor
zitter gesloten.
VEREENIGING' TOT IIET HOUDEN VAN FOK
VEEDAGEN IN NOORD-HOLLAND.
Bovengenoemde vereeniging hield' gistermiddag een
algemeene vergadering in het café Central alhier on
der voorzitterschap van den heer Jb. Zuurbier te Alk
maar, die de weinige aanwezige leden in zijn ope
ningswoord hartelijk welkom heette.-
De notulen der vorige vergadering werden gelezen
en onveranderd' vastgesteld.
GEVESTIGDE PERSONEN.
D. M. M. Haakman, zonder beroepr „c., Ritsevoort
34. J. Pauw, dienstbode, n.h., Langestraat 105. J.
Boots, barbiersbediende, r.c., Houttil 9. H. J. Weij-
mer, barbiers'bedlende, Varnebroek 32. N. Venneker,
slagersknecht, r.c., Langestraat 32. G. Bakker, dienst
bode, n.h., Koorstraat 39. C. Meerman, dienstbode, r.
.c, Omval 64. A. Sijperda, kleermaker, n.h., Snaax-
manslaan 38. J. Hellingman, timmerman, d.g., Tuin
straat 45. M. van d»e Nes, dienstbode, n.h., Kabel
straat 9. A. Bus, zonder beroep, d.g., Nieuwesloot 78.
Th. H. Versleijen, winkeljuffrouw, r.c., Houttil. J. H.
Blom, onderwijzeres, rem., Verdfonkenoord 87. H.
Sehuitemaker, winkelier, n.h., Fnidisen 76. N. Kok,
dienstbode, r.c., Westdijk 9.
VERTROKKEN PERSONEN.
K. Rol, buffetjuffrouw, n.h., Langestraat 57, Graft.
0. P. Botman, slagersknecht, r.c., Laat 101, Enkhui
zen. II. Konijn, dienstbode, r.c., Kennemerstraatweg
97, Schermerborn. A. W. Huibers, ketelmaker, r.c.,
Groot Nieuwland 36, Rotterdam. F. F. Prinsen, krui
denier, r.c., 2d'e Tuindwarsstraat 23, Ixelles. L. de
Rover, timmerman, rem., Metiusgraeht 1, Canada.
G. de Rover-Hoole, zonder beroep, n.h., Metiusgraeht
1, Nunspeet. G. Bergers, dienstbode, n.h., Omval 64,
Oberleek. C. Schrama, dienstbode, r.c., Westdijk 17,
Heer Hugowaard. J. J. Keijsiper, blikslager, r.c.,
67, Amsterdam. T. van Rijsens, verpleegster, d.g.,
Vier Staten 1, Amsterdam. J. D. M. Lievendag, zon
der beroep, Toussaintstraat 12, Djokja. M. de Vries,
slagersknecht, n.h., Spoorstraat 64, Bolsward'. M. E.
Kolthof, dienstbode, n.h., Koorstraat 39, Groningen.
T. Blok, dienstbode, n.h., Ritsevoort 40, Haarlem.
J. H. Keizer, wed. A. Geel, huishoudster, n.h., School
straat 6, Heiloo. P. W. M. van d'er Madten, barbiers-
bediende, r.c., Verd'ronkenoord 73, Helder. I. Pauw,
ass. huishouding, n.h., Langestraat 105, Katwoude. G.
M. Rustenburg, slagersknecht, r.c., Langestraat 32,
Amsterdam. C. M. van Dijk, zonder beroep, n.h., Ken
nemerstraatweg 178, Rotterdam. J. H. Deul, boekhou
der, d.g., Parkstraat 8, N. O.-Indië. A. O. de Groot,
kunsttandenmaker, n.h., Hoogstraat 5, den Haag. J.
van Leeuwen, dienstbode, geref., Hoogstraat 5, den
Haag. A. Boot, letterzetter, n.h., Landstraat 14, Hel
der. LI. van Romunde, controleur A. P., r.c., Verdlron-
kenoord 39, Wormerveer. P. Langereis, schilder, n.li.,
Clarissenbuurt. 41, Winkel. M. Vlaarkamp, zond'er be
roep, r.c., Noorderkade 10, New-York. E. O. Burger,
vernikkelaar, geene, Lindenl'aan 48, Utrecht. W.
Schaar, letterzetter, n.h., 2d'e Kabelstraat 13,^ Haar
lem J. C. M. Luijckx, winkelbediende, r.c., Kinheim-
straat 22, Roelofsarend'sveen. J. Kroon, dienstbode,
r.c., Luttik-Oudorp 53, Heiloo. W. Broere, kantoorbe
diende, n.h., Oudegracht 221, Amsterdam. S. Leijnes,
broodbakker, e.L, Hekelstraat 17, Edam. J. van den
Nes, groentenventer, r.c., Laat 50, Beemster. O. Pa-
lensteijn, dienstbode, n.h., Stationsweg 35, Blokker.
A. A. van Wieringen, dienstbode, n.h., Stationsweg
27, Hilversum.
Ingezonden Stnhhen.
Alkmaar, Januari 1913.
Mijnheer de Redacteur,
Verzoeke beleefd plaatsing van het volgende waar
voor bij voorbaat mijn dank.
VERBODEN IN TE RIJDEN MET RIJ- EN
VOERTUIGEN.
Bovenstaande, ziet men aan den ingang van_ enkele
stx-aten hier ter plaatse, hetgeen om de flinkheid)? der
straten ook wel noodzakelijk is. Dit i»s dus wel in
orde. Doch als bewoner van een dezer straten waar
aan zulk een bordje prijkt, is het wel een beetje sterk
naar mijn meening, dat b.v. voor de vuilniskarren,
ptittenwagens, tonnenwagens, kortom alle rijtuigen
en handkarren tot de gemeente behoorend'e, de bord
jes als bovengenoemd! geen kracht schijnen te bezit-
