DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
No. 54.
Honderd en vijftiende Jaargang.
f913
W OENS DAG
5 MAART.
FEUILLETON.
In het Land van den Dollar.
STADSNIEUWS.
Ingebonden mededoellngen.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen ter algemeene kennis dat in het Ge
meenteblad van Alkmaar Ho. 407 is opgenomen het
besluit van den Raad dier gemeente van 19 Februari
j. 3., waarbij is vastgesteld eene
INSTRUCTIE VOOR DE WAAGMEESTERS.
Welke instructie, heden afgekondigd, gedurende
drie maanden ter gemeente-secretarie ter lezing is ne-
dergelegd en aldaar tegen betaling van 0.15 in af
druk is verkrijgbaar gesteld.
Alkmaar, 28 Februari 1913.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
DONATH, Secretaris.
VER. VOOR VROUWENKIESRECHT,
AFD. ALKMAAR.
Maandagavond hield deze vereeniging in de societeits-
zaal der Harmonie een openbare vergadering.
De presidente der afd. Alkmaar, mej. E. v. d. Hoe
ven, opende de bijeenkomst, betreurende dat de op
komst van de mannen niet grooter was. Want juist
nu nog slechts weinig maanden moeten verloopen tot
den Verkiezingstijd, moet de belangstelling van de
kiezers grooter zijn in een der hoofdpuntenhet
vrouwenkiesrecht, zeide de presidente, die hierna het
woord gaf aan de eerste spreekster, mevrouw Mulder
van der Graaff.
De spreekster begon met te zeggen, dat, nu we aan
den vooravond van de verkiezingen en van de grond
wetsherziening staan, de vereeniging voor vrouwen
kiesrecht alle pogingen moet aanwenden leden te ver
kregen en te zorgen dat de kiezers meer gaan gevoelen
voor de zaak. Spr. wilde het vrouwenkiesrecht nog
eens uiteenzetten, dat niet meer is dan het terug
eischen van verloren rechten. Reeds in den ouden
tijd toch hadden vrouwen medezeggingschap in het
bestuur van de gemeenschap, doch na de revolutie
werden zij als minderwaardig beschouwd. De man
nen hebben wetten gemaakt, waarbij de vrouw steeds
achteruit gesteld werd. Doch nu begonnen vele man
nen in te zien, dat ook de vrouw kiesrecht noodig
heeft, ofschoon sommige politieke partijen dan ook
slechts uit politieke oogpunten hhet vrouwenkiesrecht
op hun program hebben gesteld.
De gehuwde vrouw behoort wel allereerst in haar
gezin, maar kan daarom evengoed voorstandster zijn
van het vrouwenkiesrecht. Doch juist omdat de
vrouw als moeder over haar kinderen moet waken, is
het haar recht, ook te kunnen meespreken in regee-
ringszaken, die haar kinderen aangaan. Daarom moet
de vrouw ook den strijd aanbinden voor dit rechtvaar
dige doel en moeten allen, wier bezigheden het toela
ten, zich aansluiten.
De presidente dankte de spr. uit naam van allen
voor de leerrijke rede en gaf daarna het woord aan
mejuffrouw C. Groot, die als Marijtje van Broek in
Waterland, met de kap optrad en nog eens in het
Noord-Hollandsche dialect met voorbeelden naging,
wat de eerste spreekster had gezegd. Spr. wekte al
len, die konden op, naar de groote vergadering in den
Haag te gaan, welke binnenkort zal gehouden worden
als protest tegen de woorden van minister Heemskerk,
die zei, dat de Hollandsehe vrouwen het kiesrecht niet
willen.
Van de gelegenheid tot vragen stellen en debattee
ren werd door den heer Niermeijer gebruik gemaakt,
die meenden, dat de partijen niet uit politieke overwe
gingen het vrouwenkiesrecht willen toezeggen, doch
omdat het een moreele zaak is. Spr. stemde verder
v arm in met het doel van de Vereen, voor Vrouwen
kiesrecht.
Mej. Groot antwoordde den spr., dat eenige partij
en, zooals de vrij liberalen en de unie liberalen slechts
door de concentratie het vrouwenkiesrecht op hun
program hebben gesteld. Toch is bij velen de over
tuiging reeds lang geworteld, dat de vrouw gelijk
staat met den man. De wetten belemmeren dit tot
nogtoe, doch daarvoor kunnen ook alleen de wetten
helpen. De vrouw zou ook aan den staat haar
diensten kunnen bewijzen
Mej. v. d. Hoeven sloot, nadat niemand verder de
bat wenschte, de vergadering.
ARRONDISSEMENTS-RECHTBANK TE
ALKMAAR.
Zitting van Dinsdag 4 Maart,
OPLICHTING.
G. H. en W. M., beiden koopman te Amsterdam,
wordt bij dagvaarding ten laste gelegd, dat ze den 10
Ianuari te den Helder tezamen en in vereeniging
voor 10 een koperen horloge hebben verkocht aan
R. Roerdomp, werkman aldaar, voorgevend dat het
een gouden horloge was en in strrijd met de waarheid
mededeelend, dat het merk dat op het horloge voor
kwam, een goudkeur was. Ze zeiden geen geld te
hebben om met het spoor te gaan ze hadden een
borrel gedronken en moesten naar Amsterdam terug
en daarom kon het horloge worden gekocht door
Roerdomp voor den prijs van 10. Het bleek echter,
dat de beklaagden ook nog den volgenden dag in den
Helder waren en dat dus de noodzakelijkheid om naar
Amsterdam terug te keeren, niet bestond.
Beklaagden zeggen, niet gezworen te hebben, dat
het horloge, dat ze te koop aanboden, van goud was.
De inkoopsprijs van het klokje bedroeg 1.65.
R. Roerdomp, werkman te den Helder, werd 10 Ja
nuari, des middags, aangesproken aan den Kanaalweg
door twee personen. De eerste bekl. hield hem aan en
bood hem een horloge te koop aan. Ze zeiden dat ze
op stap waren geweest, geen geld hadden en naar
Amsterdam terug moesten. Bekl. zeide, dat het een
gouden horloge was, waren ze niet zoo om geld verle
gen, dan zouden ze het niot hebben willen verkoopen.
Get. wilde er eerst niet van weten, maar bekl. dron
gen aan. Op de Kanaalkade werd get, het merk in
het horloge reeds getoond. Get. noodigde de bekl.
toen uit, mee naar zijn huis 'te gaan, waar de tweede
bekl. met de beide vingers van de rechterhand opge
stoken, zwoer: „Zoowaar, het is goud". Ten slotte
heeft get. het horloge gekocht, geloovende dat het
goud was.
Beide bekl. zeggen, dat er heelemaal niet over goud
gesproken is.
C. Griek, vrouw van R. Roerdomp, verklaarde, dat
op den bewusten middag haar man thuis kwam met
de beide bekl. De tweede liet het horloge zien en zei,
dat het van goud was, waarop hij de keur liet zien.
Hij stak de vingers in de hoogte, daarbij zeggende:
„Zoowaar het is goud". De vrouw stelde haar man
8 ter hand om „de dwaasheid", zooals de president
het noemde, te doen. Z. E. A. merkte op, dat vrou
wen op dit punt zich wel eens verstandiger toonen
dan mannen. Echter bleek, na heel wat vragen van
den president, dat Roerdomp bij de ontmoeting het
horloge nog niet had gekocht, hij had slechts onder
handeld. In zijn huis kocht hij het.
C. C. C. V armolts, controleur van den waarborg te
Alkmaar, als deskundige gehoord, heeft op verzoek
\an den rechter-commissaris het in beslag genomen
horloge onderzocht. De essayeur heeft in tegenwoor
dighoid van get, van binnen- en buitenkant van de
kast van het horloge iets afgeschaafd, dit schaafsel
werd in salpeterzuur gedaan, waarin het oploste.
Goud is in salpeterzuur niet oplosbaar.
Het O. M. wees er op, dat bekl., scharrelaars in on
geregeld goed, geen niet-strafbare „koopmanspraat
jes" hebben verkocht, ze hebben een fantastisch ver
haal opgehangen van een tijdelijke geldverlegenheid,
waarom ze hun gouden horloge tegen een prijsje wil
den verkoopen. Tegenover een eenvoudigen man als
Roerdomp is dit een kunstgreep, waarom deze er wel
moest inloopen. Vast staat, dat R. het horloge in
zijn huis kocht. Bekl. parasiteeren op de samenleving,
ze léven voortdurend aan den zelfkant van het mis
drijf en de gevangenis, liegende en bedriegende, zon
der dat hun nu juist een strafbaar feit ten laste kan
worden gelegd. Het O. M. requireerde tegen elk der
bekl. drie weken gevangenisstraf.
HUISVREDEBREUK.
1'. P., visscher te Urk, geeft bij het afroepen van
zijn naam door een luid „present" zijn tegenwoordig-
heid te kennen. Hem wordt ten laste gelegd, dat hij I
in den avond van 25 Januari, vertoevende in de wo
ning van N. Romkes, weduwe Werner, niet aanstonds
is heengegaan, toen tegen hem werd gezegd, dit te
doen. Toen de weduwe zei, dat ze dan de politie zou
roepen, antwoordde bekl: „Als je dat doet, zal ik je
met het mes steken."
L. KI. Taap, rijksveldwachter te Urk, bevestigde het
door hem opgemaakte proces-verbaal.
Bekl. was zoo dronken, dat hij van niets weet. Zelfs
niet dat hij in de woning van weduwe Werner is ge
weest. De rijksveldwachter zegt echter, dat bekl. niet
zooveel spiritualiën tot zich genomen had,
N. Romkes, wed. Werner, verklaarde overeenkomstig
de dagvaarding, behalve wat het mes betreft. Ze her
innert zich er absoluut niets van; de president drukt
get. ernstig op het hart, de volle waarheid te zeggen.
Onder het storten van tranen houdt ze vol, dat er
over geen mes gerept is.
Het O. M. wees er op, dat de Urkers ter terechtzit
ting steeds trachten elkaar er uit te praten, Z. E. A.
kon echter de tweede get. geen meineed bewijzen; de
ten laste gelegde bedreiging liet Z. E. A. daarom val
len, maar eischte tegen bekl., die zich alleronhebbe-
lijkst gedroeg, 2 weken gevangenisstraf.
MISHANDELING.
D. R., metselaar te Bergen, wordt bij dagvaarding
ten laste gelegd, dat hij aldaar den 30 Januari A.
Goedhart, bakkersknecht aldaar, mishandeld heeft,
door dezen een slag tegen het aangezicht te- geven,
wat een oogbloeding ten gevolge had. Bekl. ontkende.
A. Goedhart, als getuige gehoord, was den bewus
ten avond naar de dansclub bij Ide Min. Om tien
uur, na afloop, werd get. den slag toegebracht, nie
mand anders dan bekl. stond vlak bij hem. Tevoren
hadden ze op de dansles eenige woorden gehad.
J. Henneman, arbeider te Bergen, was ook bij de
genen, die hun danslust botgevierd hadden. Get. hoor
de een beetje woordenwisseling tusschen Goedhart en
bekl. Beiden verlieten het café en even later kwam
Goedhart met een met bloed beloopen oog terug.
Het O. M. eischte 25 boete subs. 10 dagen hecht.
ONBEVOEGD UITOEFENEN DER GE
NEESKUNDE.
II. J. Eilers, chemicus te Oegstgeest, is in eerste
instantie door den kantonrechter te Schagen wegens
het van JanuariSeptember 1912 te Harenkarspel
buiten noodzaak en zonder daartoe bevoegd te zijn, ge
neesmiddelen toezenden aan Simon van Meurs aldaar,
nadat hem was medegedeeld, dat deze lijdende was
aan tuberculose, veroordeeld tot 3 geldboeten elk
van 300, subs, elk door 60 dagen hechtenis te ver
vangen. Van dit vonnis kwam de directeur van het
Gouden Kruis, die van Meurs tot lid van die schoone
instelling had gemaakt, 2 Januari j.l. in hooger be
roep. Den 4en Februari werd voor de Rechtbank al
hier bij verstek het vonnis bevestigd, waarna bekl. 26
Februari in verzet kwam tegen het bij verstek gewe
zen vonnis in appèl.
Het O. M. eischte bevestiging van het vonnis van
den kantonrechter; Eilers, ditmaal in een fraai grijs
colbertcostuum gestoken, legde zijn gedrukte verde
diging aan de Rechtbank over. Ze werd bij de stuk
ken gevoegd.
DIEFSTAL.
H. P., visscher te Urk, wordt ten laste gelegd dat
hij 22 Januari met het oogmerk van wederrechtelijke
tqeëigening uit den winkel van H. H. Gerssen heeft
weggenomen eenige haringen, althans één haring.
Bekl. zegt van niets te weten, van een vriend hoorde
hij later, dat hij een haring had weggenomen.
Gerssen en zijn vrouw werden gehoord, waarna het
O. M. tegen bekl., die reeds een gulden als schadeloos
stelling aan G. had gegeven, 20 boete subs. 12 dagen
hechtenis eischte.
Den 61-jarigen A. M., veedrijver te Warmenhuizen,
wordt tal van diefstallen ten laste gelegd, welke hij
heel gedwee bekent. Hij heeft zich al eens meer aan
diefstal schuldig gemaakt, maar den gepasseerden zo
mer, ja nog langer, van Juli tot December toe, heeft
hij het en gros aangepakt. Op verschillende dagen
heelt hij uit de boet van TI. Kemper, landbouwer té
W armenhuizen, houten ribben weggenomen, in De
cember nam hij een plank bij de boet weg. In den
zomer van 1912 heeft hij van het erf, waarop deze
boet staat, een zinken emmer weggenomen, in Decem
ber kaapte hij van het erf van H. Boots, eenige gonje
zakken; van het erf van J. Kraakman, ook te War
menhuizen heelt hij één van eenige schoongemaakte
koedekken, gemerkt J. K., weggenomen. Half Novem
ber kwam hij op het idee om zich een ballastschop,
toebehoorende aan O. Kemper, met wien hij een zol
der in gemeenschappelijk gebruik heeft, toe te eige
nen en dit voorwerp, na het flink in het vet te hebben
gezet, in een leege bedstede op den zolder te plaatsen.
In een zomer heeft hij een theeblad van zijn buurman
Kemper weggenomen en dit, na het een zwart verfje
te hebben gegeven, in het achtervertrek van zijn huis
gezet. Men ziet het, bekl. durft wel iets aan, doch de
kruik gaat zoolang te water tot ze berst, do gemeen
teveldwachter N. Ham te Warmenhuizen rook lont en
nam al de opgesomde voorwerpen bij bekl, in beslag.
Een 6-tal getuigen verklaarden achtereenvolgens
dat ze de opgemelde voorwerpen vermist en als hun
eigendom herkend hebben.
Het O. M. eischte tegen dezen kleptomanen vee
drijver twee maanden gev. str.
OVERTREDING PERSONEELE BELASTING.
S. logementhouder te Texel, wordt overtreding ten
l*ste gelegd bij de aangifte voor den 2en grondslag der
personeele belasting. Bekl. gaf bij de beschrijving op
2i Januari op vijf haardsteden te hebben, terwijl de
kommiezen C. Rab en H. Veen te Texel 26 Februari
6 haardsteden constateerden. Beide rijksambtenaren
bevestigden het door hen opgemaakte proces-verbaal,
liet bleek, dat get. Veen, die de beschrijving in Ja
nuari deed, niet geconstateerd heeft, hoeveel haard
steden er toen waren, hij vulde het opgegeven aantal
in.
De rijksadvocaat, mr. Asscher, achtte het bewijs ge-
e\era en vroeg j 20 boete subs, te vervangen door
eenige dagen hechtenis.
Het O. M. requireerde, dat de vordering van den
rijksadvocaat zal worden toegewezen.
MISHANDELING.
Een aangehouden zaak kwam daarna in behande
ling, n.l. die tegen A. N„ arbeider te Helder, die 7
Roman van LENE HAASE.
61) o
XIII.
Bij 't aanbreken van den dag stond ze op, nog eer
er in de bungalows eenig leven te bespeuren viel, of
de fabrieksfluiten zich deden hooren. Zachtjes sloop
ze het huis uit en liep naar de Commerce-straat. Ze
was tóch wel wat ongerust, dat de buit haar zou ont
gaan. Voor den winkel van Rosenbusch gekomen,
moest ze nog geruimen tijd wachten, eer hij de deur
opensloot.
„Komaan, u is prompt op tijd, Frauloin," merkte
hij lachend op.
„Dat behoort bij mijn beroepantwoordde Loe
ernstig.
Haar plaats op de margarine-ton weer innemend,
verdiepte ze zich blijkbaar in een krant, intusschcn
goed het oog houdende op alles wat den winkel uit en
in ging.
Negers en Mexicanen kwamen om voor weinig geld,
allerlei bonte heerlijkheden te koopen. Verarmde
blanken, uitgeteerde, kommerlijk uitziende vrouwen
om schuchter hun bezittingen van de hand te doen.
Brutale loafers (leegloopers) brachten allerlei kostba
re sieraden, waar ze stellig niet op een eerlijke wijze
aan gekomen waren, en verkochten die voor een spot
prijs. Die Rosenbusch was bewonderenswaardig vond
8Prak vloeiend Engelsch en Spaansch met
zijn klanten en behandelde ieder naar zijn aard. 't
vwam Loe voor, dat dat armzalige winkeltje een
goudmijn moest wezen.
Eindelijk ging de deur weer open en verscheen
Johnny Johnson met de naaimachine.
°,e.S aibonsde van blijdschap en spanning en ze
zou bjjna te veel belangstelling verraden hebben.
aan 't'oïderhandeRn"' Roseilbl,sch en de ne«Pr druk
'Zoo, een Singel-naaimachine heet dat?" zei de
eerste op 'n toon van geringschatting. „Maar dan
toch een heel verouderd systeem en met een kapotten
poot. En daar wou je twintig dollars voor hebben?
No, Sir, hoogstens tien!"
,Be fine sewing-machine!" schreeuwde de neger
opgewonden. „Wil dadelijk dood neervallen, als ik u
die voor tien dollars laat! Missi heeft gezegd, ze
moet twintig dollars opbrengen."
„Welke missi t
„Missi Evans."
at heb jij met mrs. Evans te maken?"
Johnny Johnson krabde zich eens in 't wolkje haar,
t werd hem een beetje onbehaaglijk.
„Ik draag hout en water aan voor missi Evans, voor
acht bits per week. Toen heeft missi gezegd: „John
ny, heeft ze gezegd, „neem die naaimachine en ver
koop hem voor twintig dollars." En toen heb ik de
naaimachine genomen en daar staat-ie. Maar ik wil
dadelijk blind worden en doodvallen, als ik hem voor
minder dan twintig dollars verkoop."
rr "X(r da*' ouwe ding dan maar weer mee," zei
lierr Rosenbusch kortaf. „Ik zeg jo, 't is nog geen
tien dollars waard! Bij mij raak je 't niet kwijt."
Brommend en vloekend nam Johnny Johnson de
naaimachine weer op zijn breeden rug en sjouwde de
deur uit. Maar Loe sprong meteen op en vloog hem
achterna.
In haar overgrooten ijver was ze toch wel wat on
voorzichtig- geweest.
Nauwelijks in de Commerce-straat gekomen, keek
Johnny Johnson naar alle kanten om zich heen. Toen
hij Loe zag, die hem onafgewend in 't oog hield,
schrok hij blijkbaar. Ilij pakte dc machine nog wat
steviger beet en sloeg opeens met lange schreden een
stille zijlaan in.
Dat was onaangenaam! Tevergeefs keek Loe naar
oen agent, rond, maar jawel, dat. kende ze van ouds,
uit PotsdamPolitieagenten waren op de momen
ten, dat je ze noodig had, altijd ver te zoeken. Zijzelf
had het, gevoel, zich ook niet juist als een handig de
tective gedragen te hebben. Teleurgesteld sloeg zij
eveneens de avenue in. Ontgaan zou die neger haar
toch niet!
Nu keek hij weer achterom en herkende de lady,
die hij eerst in den winkel en toen achter zich in
C ommerce-straat gezien had. 't Werd hem dus dui
delijk. dat. hij vervolgd werd. Hij zette 't op een loo-
pen, maar Loe bleef hem op de hielen.
Stopriep ze, alle voorzichtigheid uit het oog
verliezende.
Johnny Johnston maakte nu nog langere beenen,
doch de zware machine belemmerde hem erg en Loe
naderde hem dreigend.
,Stopherhaalde ze haar hevel.
Daar kwamen menschen aan; een paar stevige
werklieden. Nieuwe hoop daagde voor Loe. Die kon
den haar prachtig helpen den zwarte te arresteeren.
„Hold him op!' riep ze zoo hard ze kon en met
haar armen zwaaiende.
De arbeiders begrepen de zaak onmiddellijk. Ze we
ken wijd uiteen, over de heele breedte der avenue en
zetten er den pas in, Johnny tegemoet.
Zoodra deze zag, dat de toestand hachelijk werd, en
hij de naaimachine niet meer redden kon, smeet hij
die onverwijld op den grond en keek wild om zich
heen, hoe lxij zichzelf in veiligheid zou kunnen bren
gen. Voor hem uit versperden vier sterke mannen
hem den doorgang. Achter hem liep maar één jonge
dame. Johnny Johnston veranderde dus plotseling
van koers, om als een vervolgde haas Loe voorbij te
schieten. Maar dezo was sportsgirl genoeg om zich
even plotseling om te wenden en de vluchteling aan
een slip van zijn jas te grijpen, die ze met alle macht
vasthield.
In t zelfde oogenblik echter kreeg ze een gevoeli-
gen draai om haar ooren, die haar zonder complimen
ten achterover in de modder deed vallen. Zoodra hij
zich bevrijd voelde, maakte de neger zich met een
paar groote sprongen uit de voeten en verdween om
den eersten den besten hoek.
X erechrikt waren de arbeiders bij Loe blijven staan
om haar op te helpen. Ze was van onderen tot boven
bevuild, haar neus bloedde en haar heele gezicht deed
zoo n pijn van den geweldig krachtigen slag, dat ze
de medelijdende mannen slechts met, moeite de toe
dracht der zaak kon vertellen.
„Well, de sewing-machine heeft u nu tenminste te
rug, ma am, en dat was toch de hoofdzaak," troostte
de eene haar.
Loc stemde dit met een knikje toe. Zo had de op
dracht tenminste volvoerd.
„Dat u dien neger zou vangen, kon geen menseh
van u vergen, dat is geen werk voor een lady," vond
een tweede; „dat is de taak van de politie."
„Maar beastly brave heeft u zich gehouden, mn-
am! liet hij er bewonderend op volgen.
Loe trachtte gevleid te glimlachen, terwijl ze zich
het bloed van den neus bette.
Toen kwamen ze alle vier om de machine heen
staan en namen die ernstig in oogenschouw.
„Nu zijn de beide pooten kapotriep Loe eens
klaps verschrikt uit,.
„Ja, t is waar, ma am zei een der arbeiders, zich
bedenkelijk achter t oor krabbend. Daar is ook geen
naaimachine tegen bestand, zoo op de straatsteenen te
worden gesmeten."
Wel! besloot Loe, „ik heb eenvoudig in opdracht
do machine op te sporen en terug te brengen, in wel
ken toestand doet verder niet ter zake. Denkt u ook
niet
•Bureklonk het bekrachtigend uit vier monden.
Toen inspecteerde Loe zichzelf eens met onderzoe
kenden blik. Ontoonbaar zag ze er uit. Zóó kon ze
eenvoudig niet over straat gaan! Ze verzocht dus
een der mannen haar een auto van 't station te willen
halen.
In een paar minuten was hij terug. Verbaasd be
keek de chauffeur de verfomfaaide jongedame en de
fragmenten der naaimachine. De arbeiders hielpen
haar instappen on pakten de ruïne op het dak van
den wagen. Toen hieven ze „three cheers" aan voor
die dappere young lady en onder een oorverdoovend
geyell snorde Loe naar North-street.
Wordt vervolgd.
