DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
No. 65.
Honderd en vijftiende Jaargang.
DINSDAG
18 MAART.
FEUILLETON.
In het Land van den Dollar.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f0,10. Bij groote contracten rabat. Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Zijdie zich met 1 April
op dit blad abonneeren
ontvangen de tot dien datum ver
schijnende couranten gratis.
De Uitgever.
Telefoonnummer 3.
BINNENLAND.'
AARSCHE
ALKMAAR, 18 Maart.
Er ia Zondag te Berlijn gesproken over een groote
mogendheid, welke buitengewoon vredelievend ge
zind is. Zij is voor haar verdediging zeer sterk ge
wapend, maar zij wil toch graag ententes aan
gaan. Die mogendheid was de pers en de man, die
zich in dezen geest uitliet, was de voorzitter van den
Duitsehen journalistenkring. De spreker wees er
voorts op, dat men overal moest leeren, de pers niet
te vreezen, haar niet te bedreigen, haar niet te vlei
en, maar haar te vertrouwen en te begrijpen. Ver
schillende andere sprekers voerden nog het woord en
het is niet oninteressant even aan te stippen, wat zij
betoogden. Er was een oud-directeur van een kabi
net, die uiteenzette, dat de regeering meer ach
ting voor de pers moest toonen. De regeering zoo
zeide hij dient de couranten veel meer vrijheid te
geven en haar veel beter in te lichten. Een beroep op
„het algemeen belang" gaat tegenwoordig voor de
rechtbank zelden op en inzake de Marokko-politiek en
de Straatsburger alarmzaak is wel gebleken, dat de
pers slecht ingelicht wordt. Daarin moest verbete
ring komen, zeide deze vroegere ministerieele ambte
naar, uit wiens mond deze verklaring- nog al merk
waardig is.
Over de pers en het parlement sprak de oud-afge
vaardigde Friedrich Naumann. Pers en volksverte
genwoordiging, zoo zeide hij, kunnen elkaar niet mis
sen. Het parlement kan echter niet als de pers nieu
we denkbeelden geven. Het volk verlangt wel naar
een levendig, geestdriftig parlement, maar dat is niet
meer mogelijk. De pers daarentegen heeft het eerste
en het laatste woord. Maar beiden werken ze voor
het zelfde volk.
Er werd verder nog gesproken over de pers en de
rechtspraak en daarbij werd herinnerd aan het
woord van Frederik den Grooten: „Couranten moe
ten niet gehinderd worden" over de pers en het
economische leven, over de pers en de kunst, waarbij
een aardige aanhaling werd gebruikt n. 1. van
Fontane: „Do kunstcriticus draagt zijn progfam in
de borst, niet in den borstzak."
Nog in een ander deel der wereld en ook in een
ander werelddeel heeft een persbijeenkomst plaats
gehad. De nieuwe president der Vereenigde St., de
heer Woodrow W ilson, heeft de berichtgevers der bla
den bij zich ontvangen, die hij „de aangewezen verte
genwoordigers van 90 millioen menschen" noemde. De
president zeide te hopen, dat onder de aanwezigen
weinigen zouden zijn met al te groote fantasie een
toespeling op de omtrent hem in omloop gebrachte j
dwaze verhalen en verder, dat het hem aangenaam
zdu zijn als iedereen onthield, dat er geen deuren in
zijn werkkamer zijn en dat hij ten allen tijde bereid is
iedereen te ontvangen!
Tot één der aanwezigen zeide hij„Ik acht ver
trouwen tusschen den president en den journalist een
groot voordeel voor het land, dat door beide verte
genwoordigd wordt," terwijl hij een ander berichtge
ver toevoegde: „Laat ons samenwerken ten bate van
het vaderland."
Dergelijke uitspraken klinken wel eenigszins an
ders dan die, welke werden gebezigd, toen men journa
listen monschen noemde, die in hun eigenlijk beroep
waren verongelukt, die te dom waren om onderwijzer
of commies bij de posterijen te worden!
Gemengd nieuws.
HET NEDERLANDSCHE' ROODE KRUIS EX DE
BALKANOORLOG.
De Arnhemsche Courant deelt het volgende mede:
Dr. Sickemeijer was in dé hoogste mate ontstemd
over het onverwachte telegram van het Roode Kruis,
waarbij hem werd gelast onverwijld terug te keeren.
Wel was de grootste drukte voorbij, maar men wist,
dat de verpleger Brom levensgevaarlijk ziek was en
zonder eenige opgave van redenen werd den anderen
bevolen terug te komen.
Dr. Sickemeijer heeft het volgende teruggetelegra-
feerd: Onverwijld vertrek zou voor onze gewonden be
treurenswaardige gevolgen hebben. Ik en allen met
mij blijven bij onze zieken, totdat alle gevaar geweken
is. Aandringen op dit punt is nutteloos.
Intusschen is thans bericht ontvangen, dat de am
bulance de terugreis naar het vaderland heeft aan
vaard.
De correspondent van de X. R. Crt. te Kon
stantinopel schrijft d.d. 13 dezer:
Onze ambulance denkt tot het einde van den oor
log, op zijn minst echter nog een maand hier te blij
ven. Daar de Duitsche ambulances heden en de vol
gende week vertrekken, zal zij niet alleen, zooals nog
algemeen erkend wordt, de best ingerichte, ja, eigen
lijk de eenige geheel op oorlogsvoet uitgeruste ge
weest zijn, maar tevens het record van volhardendheid
geslagen hebben. Zij zal het langst van allen hier
werkzaam gebleven zijn.
Komt het werkelijk nog tot de laatste wanhopige
worsteling voor Tsjataldsja, welke de Jongturksche
heethoofden nog volstrekt willen doorzetten om daar
mede voor zich den schijn te redden, dat zij alles be
proefd hebben om den krijgskans te doen keeren en
een beteren vrede te bedingen, dan kan het hier blij
ven van onze ambulance nog van groot nut wezen
voor de hulpverleening aan, en de leniging van de
smarten en ellenden van de duizenden offers, welke
die, eigenlijk roekelooze en noodelooze, maar ongetwij
feld buitengemeen verwoede en bloedige kamp weer
zal maken.
62)
Roman van LENE HAASE.
„Uw rede staat morgen in alle bladen en zal prach
tig reclame maken voor onze brouwerijen. "Wat u over
de prohibiton-law gezegd heeft was heerlijk! Maar u
had overigens niet zoo op Amerika moeten schimpen."
Loe waaide zich koelte toe met een stralend ge
zicht. Die afschafferswet liet haar eigenlijk vol
maakt koud, maar ze had eindelijk weer eens gelegen
heid gehad een lans voor Duitschland te breken, en
d&t deed haar goed!
Plotseling maakte de menigte ruim baan en een
lange, magere man, die als een methodistenprediker
gekleed was, trad voor de pyramide van flesschen en
vaten.
„Wie is dat?" vroeg Loe verwonderd.
„Stellig een oude afschaffer, die op uw rede wil
antwoorden. Nu opgepast, miss Von Wersien!"
Lachend wreef de dikke mr. Bayer zich in de han
den.
De magere man kwam ernstig en met groote waar
digheid een stap naar voren en wees met een beeni-
gen v ijs\ inger, die uit den kapotten top van een ga
ren handschoen stak op Loe.
"X?.u are ,p°ndemnedzei hij met een grafstem,
terwijl de wijsvinger haar dreigend naderde.
,,U permitteert me?" vroeg ze lachend en week wat
achteruit.
De wijsvinger richtte zich nu op rnrs. Mc. Dowell.
„ïou are condemned too!"
Toen op den dikken traveling man, die een gezicht
trok alsof hij gekieteld werd.
„And you are condemned!"
Met een breed gebaar wees de magere prediker toen
op ue geheele vergadering.
„Gij allen die bier drinkt zijt verdoemd en aan Sa-
o\ orgeloverdBier is helsch venijn, uitgevonden
UIT SLUTTIN G.
De behangersgezellen te Arnhem hebben in den loop
der vorige week besloten ondanks de bedreiging met
uitsluiting niet terug te komen op de opzegging van
het arbeidscontract bij drie patroons, zoodat daar de
staking gisteren is ingetreden. Overeenkomstig hun
te kennen gegeven voornemen hebben de overige pa
troons nu het arbeidscontract opgezegd, zoodat de
door de booze machten om uw begeerte te prikkelen
en uw zielen te bederven.
Een luid gerinkel van kapot glas brak zijn betoog
af. De flesschenpyramide begon te wankelen. Onder
luid geraas tuimelden de bovenste hierflesschen naar
beneden en het kostbare gerstennat spatte naar alle
kanten.
Iedereen keek verschrikt naar boven.
Een paar farmers zetten bedenkelijk lange gezich
ten. 't Werd den onwetenden natuurkinderen wel
wat angstig te moede bij die wonderdadige teekenen.
„For God's sake, what's the matter?!" („Wat ge
beurt er in 's Hemels naam?") riep do dikke mr.
Bayer ontsteld.
De magere man zwaaide zijn armen als molenwie
ken en vervolgde zijn toespraak.
Een schaterend gelach deed hem plotseling ophou
den.
„Look, daddy, look, at the little opossum(„Kijk
eens, paatje, kijk eens naar dat kleine buideldier!")
riep een kleine jongen eensklaps in de grootste op
winding.
Aller oogen wendden zich weer naar de verongeluk
te pyramide. En werkelijk, waar de afgevallen fles
schen gestaan hadden, was het Snuitje van het buidel
dier duidelijk zichtbaar. Klaarblijkelijk door den
bouw der tentoonstelling in zijn rust gestoord, had
hij een schuilplaats gezocht in de flesschen-étalage.
Het uitbundige gelach liet den ouden man niet
weer aan 't woord komen. De opossum, door al 't ru
moer verschrikt, sprong van de piramide naar bene
den, in zijn vaart nog een paar flesschen meenemende,
en ontsnapte onder de uitstalling van een cacaofa
briek.
In een oogenblik was de menigte verstrooid. Ver
geten waren prohibition en anti-prohibition, alles
nam lachend en „yellend deel aan de opossumjacht.
Ook de prediker werd door den stroom meegevoerd.
Loe en rnrs. Mc. Dowell waren op de treden van
het tentoonstellingspodium neergevallen en lachten
tot hun de tranen over de wangen rolden, terwijl de
dikke reiziger zich de zijden, vasthield.
j uitsluiting a.s. Zaterdag een aanvang neemt.
De actie omvat een 90-tal gezellen.
EILERS.
De kantonrechter te Medemblik veroordeelde giste
ren naar het Hbld. meldt, II. J. Eilers van Oegstgeest
wegens het onbevoegd uitoefenen der geneeskunde te
Lambertschaag en te Andijk tot 4 geldboeten ad 100
subs. 4 maal 15 dagen hechtenis en tot 3 hechtenis
straffen elk van-2 maanden.
DE UITSLUITING IX DE SIGAREN-
INDUSTRIE.
In de gisteren te Utrecht gehouden vergadering
van hot Verbond van Vereenigingen van Sigarenfa
brikanten in Nederland is -naar aanleiding van het
schrijven van de sigarenmakers-organisaties van 13
Maart j.l. besloten het volgende antwoord aan die
organisaties te zenden:
„Nu in uw schrijven van den 13en Maart 1.1. onom
wonden teruggenomen zijn uit uwe brieven, waarin
de werkstakingen te Rotterdam, Dordrecht en Go
rinchem zijn aangekondigd de woorden:
„en deelen u voorts mede, dat wij in overleg met
onze afdeelingen te Rotterdam, Dordrecht en Gorin
chem besloten met alle geoorloofde middelen te trach
ten ons Gemeenschappelijk Program ingevoerd te krij
gen,"
en dus de oorzaak der werkstakingen wordt terug
gebracht tot de loonactie, zijn wij bereid in te gaan
op het door u in de laatste zinsnede van uw boven
aangehaald schrijven geopperd denkbeeld om u eene
conferentie toe te staan. Wij wachten u daarvoor op
Woensdag 19 Maart a.s. des morgens te 10% uur in
het Hotel de l'Europe te Utrecht.
ZAKKENROLLERS TE UTRECHT.
Gisteren is te Utrecht de beroemde palmpaarden-
markt gehouden, die ieder jaar met zakkenrollers ge
paard gaat. De politic had uitgebreide maatregelen
genomen om op zakkenrollers te letten; op de markt
waren niet enkel Utrechtsche rechercheurs aanwezig,
doch ook Haagsche, Rotterdamsche en Amsterdam-
sche politie-beambten.
Een zeer chic gekleed heer up to date stak
gisternamiddng schrijft het U. D. zijn hand in
de jaszak van een boer, natuurlijk met het doel den
inhoud zich toe te eigenen.
Gelukkig zagen eenige burgers deze handelwijze en
riepen de hulp van een politieagent in. „Mijnheer"
werd ingerekend, niettegenstaande zijn ontkenning.
De arrestant gedroeg zich tijdens zijn overbrenging
quite gentlemanlike en deed alsof zijn aanhouding
een kolossale vergissing was. Op het hoofdbureau
van politie groette hij zéér beleefd alle ambtenaren en
beambten, en was in alle opzichten zóó hoffelijk, dat
men niet anders kon denken, of de aangehoudene was
iemand van zeer goeden huize. De politie hield hem
echter in bewaring.
Nog is er een ander geval van zakkenrollerij ge
weest. Een buitenman deed aangifte, dat hem een
portefeuille met 450 was ontstolen. De dader had
ongemerkt de jas en het vest van den boer weten open
te snijden en zoodoende de portefeuille weten te be
machtigen. De dief bleef onbekend.
UIT VEEN HUIZEN.
De nutsbibliotheek alhier is den 16den Maart j.l.
voor het publiek gesloten. Van de gelegenheid tot
lezen is dit jaar een veel grooter gebruik gemaakt dan
het vorige. Nu haalden 20 personen vrij geregeld
„O, dat was eenigsteunde Loe. „Zóó heb ik nog
niet gelachen, sinds ik in Amerika ben!"
„Don 't talk to me! Don 't talk to me!" snikte
rnrs. Mc. Dowell.
Het duurde geruimen tijd eer ze weer tot kalmte
waren gekomen.
Toen moesten ze echter aan hun plicht denken,
want de drom van bezoekers schoof steeds voorbij, en
even later verdeelden ze weer ijverig hun brochures.
Mr. Bayer was weggeloopen om werklui op te
scharrelen, die de beschadigde pyramide konden her
stellen.
Loe voelde zich doodmoe toen de dag om was, want
het werk bleek inspannender dan ze gedacht had. Het
bleek geen kleinigheid, die honderden brochures rond
te deelen, en vreeselijk afmattend, altijd weer op de
zelfde vragen dezelfde antwoorden te geven. En dat
moest nu nog negentien dagen zoo doorgaan! Werke
lijk, geschonken werd iemand niets in Amerika. Voor
eiken dollar moest men een behoorlijke portie arbeid
leveren.
Mrs. Mc. Dowell was ook erg zwijgzaam geworden
en zag er echt afgemat uit. Ze ademden beiden op
toen het zes uur sloeg en ze hun boeltje bij elkaar
konden zoeken om huiswaarts te keeren.
Met de electrische tram waren ze gauw weer in do
stad. Op het Alamo-plein nam Loc afscheid van rnrs.
Mc. Dowell en begaf zich op weg naar South Alamo-
street om mr. Bell te gaan spreken. Voor do deur van
het detective-bureau kwam ze hem juist tegen.
„Hallo, little Saurkraut!" riep hij haar goodge-
luimd toe. „Glad to see you
Krachtig schudde hij haar hand.
„Hoe maakt u het? Heeft u een oogenblikje tijd
voor me?" vroeg Loe.
„Sure, lots of it Maar weet u wat, gaat u met mij
soupeeren. II heeft toch zeker nog niet gegeten?"
„Neen, dat heb ik ook nog niet, en uit principe zeg
ik nooi't „neen", als iemand mij voor iets goeds invi
teert,"
„Móói zoo! Dan maar gauw aaar^ het Hotel-Gun
den geheelen winter boeken. Er werden in 't geheel
407 boekwerken uitgereikt.
UIT HEER-HUGOWAARD
Onze Burgemeester, die dit jaar als lid van den
raad moet aftreden, wenscht niet weer een candida-
tuur te aanvaarden.
UIT OUDORP.
Bij Koninklijk Besluit is benoemd tot dijkgraaf
van Geestmerambacht de heer G. Bos Wzn., alhier.
UIT BERGEN.
Gistermorgen vergaderde de Raad dezer gemeente
in voltallige zitting.
De notulen der twee vorige vergaderingen werden
gelezen en onveranderd goedgekeurd.
De voorzitter deelde mede dat de Kennemer Electri-
citeits Maatschappij zich niet kon vereenigen met de
door den Raad aangebrachte wijzigingen in het con
tract.
De Maatschappij had aan de Waterleidingmaat
schappij een offerte gedaan voor stroomlevering, komt
dit tot stand, dan krijgt Bergen van de Waterleidings
maatschappij de helft van de rente vergoed voor de
hoogspanningskabel, zijnde 400.
Do Kennemer Electriciteits Maatschappij kan zich
hiermede vereenigen.
De heer Maschmeijer wees er op dat èn de gemeente
èn de Waterleidingmaatschappij hierbij gebaat zijn,
daar de maatschappij nu ook profiteert van den kabel
.der gemeente en anders stellig meer kosten zou krij
gen. Spreker hield zich overtuigd dat de waterlei
dingmaatschappij geen bezwaar zal maken, aangezien
de waterleiding, wanneer Bergen niet aansloot om
electrische kracht te krijgen, op veel hooger kosten
zou komen.
Nog deelde de voorzitter mede dat de hoogspan
ningskabel tot de Koedijker vlotbrug door de K. E.
AI. gelegd zal worden.
Besloten werd in het. contract vast te leggen dat de
waterleiding bij aansluiting de gemeente 400 per
jaar zal moeten betalen voor kabelkosten en dan ver
der den stroom van de K. E. M. kan betrekken.
De K. E. M. kon zich met de bepaling in het con
tract dat de gemeente, indien de kolenprijzen beneden
een bepaalden prijs kwamen, eenige reductie zou krij
gen, niet vereenigen, doch had te kennen gegeven, dat
hare bepaling, dat wanneer de kolenprijzen hooger zou
den worden dan 110, er meer berekend mocht wor
den.
De voorzitter deelde mede, dat in Leiden een derge
lijke bepaling bestaat met een norm van 90 voor dc
kolenprijzen, en wees er op dat men zich over deze be
paling niet ongerust behoefde te maken.
De heer Maschmeijer deelde een en ander mede over
hot verschil in kolenprijzen en toonde aan dat een
norm van J 100 een voldoende waarborg gaf.
Hierna werd het contract in den geest van dc K.
E. At. vastgesteld, nadat de heer Baltus ook hierop
had aangedrongen en dit om er een eind aan te ma
ken.
Do voorzitter merkte hierna op, dat de heer Nagt-
glas ersteeg de wensc.helijkheid had uitgesproken
om de pensionhouders in den zomer wat meer voorden
stroom to laten betalen, spreker gevoelde hiervoor
wel wat, aangezien de pensions door hun hoog ge
bruik in den zomer het maximum gebruik der ge
meente verhoogen, de groote vraag is echter wie pen
sionhouder is en wie niet.
Dc heer Xagtglas Versteeg had hierop de volgende
berekening aangegeven. Neemt men voor Bergen do
pensionmaanden op Juni, Juli en Augustus, dan
neemt men voor de pensionhouders het gebruik over
„Gee, fijn hoor!" Loe's gezicht straalde van genoe
gen. Dat was dat voorname hotel, waar ze den eer
sten avond met dr. Stower gesoupeerd had.
Mr. Bell grijnsde vergenoegd en spuwde een modi
eus gekleeden Mexicaan vlak voor zijn voeten, zoodat
de dandy verschrikt op zij sprong.
„Well, little Saurkraut, wat heb jc op 't hart?"
„Ik wou uw raad als detective eens inwinnen."
„Go ahead!"
„Maar t advies kost toch niets, is 't wel vroeg ze
voorzichtigheidshalve.
Hij lachte luidkeels.
„Kg! Geen cent voor u! Now look, how smart
she is, the kid!"
„Nu dan het betreft dr. Stower uit New Braun-
fels.
Loc begon het heele relaas van haar ervaringen bij
dien heer opgedaan, van de Candelilla Company en
van zijn optreden den vorigen dag in het San Anto-
nio-IIotcl te vertellen.
Mr. Bell luisterde opmerkzaam. Nu en dan gleed
er een breede glimlach over zijn rood gezicht.
Inmiddels waren ze voor het Hotel-Gunter aange
komen.
an die zaken weet ik meer dan u denkt", zei hij
met 'n veelbeteekencnd lachje, ,,'k Zal, er u dadelijk,
ónder een cocktail, van vertellen."
Ze namen aan een klein tafeltje in de eetzaal
plaats, waar een Mexicaansch orkest speelde, mr. Bell
bestelde een goed souper.
In stilte overwoog Loe waar hij, in deze mooie zaal,
wel heen zou spuwen.
Air, Bell nam echter zeer ongegeneerd zijn pruimp
je uit den mond, wikkelde het in een stuk van een
brief en stopte het toen in zijn zak. De deftige eet
zaal van 't Hotel-Gunt,er scheen hem dan toch „ta-
>oo" te zijn.
Loe haalde werkelijk verlicht adem.
(Wordt vervolgd).
