DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
V oorjaarsveemarkt
Paardenmarkt
VAN HOUTEN S
Cacao
No. 87
Honderd en vijftiende Jaargang.
1918
W OENSÜAH
te ALKMAAR,
op Maandag 21 April 1913,
te ALKMAAR,
op Woensdag 23 April 1913
AANGIFTE van LEERLINGE?
16 APRIL.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk fl,—
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Afsluiting Zuiderhoutlaan.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat, öroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
X MEI 1913.
3',-jarige CURSUS
Opleiding diploma
COSTUUMNAAIEN.
Opleiding DIENSTBODE.
Engelsche Brieven.
Dit nummer bestaat uit 2 bladen.
AFGESLOTEN.
Telefoonnummer 3.
EN VOORAL 's MORGENS,
S MIDDAGS EN 'SAVONDS EEN KOP
BINNENLAND.
ALKMAARSC
RANT.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen ter algemeene kennis, dat de Zal-
derhontlaantot nadere aankondiging, voor het
verkeer met rtf- en voertuigen zal zijn
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
DONATH, Secretaris.
Alkmaar 15 April 1913.
O O O T E
GROOTE
voor de
I I, B——0
ergemakkelijken.
De m i n i s ter bestreed de amendementen. De
Werkgevers, die gezamenlijk de arbeiders 'hebben,
waarvoor zij eenige centen premie moeten betalen,
zullen zich gezamenlijk over die premie wel verstaam
Het eerste amendement werd na een kleine wijzi-
ging door den voorsteller, ove||pBnomen door den mi
nister,. terwijl het tweede amendement met 30 tegen
27 stemmen werd aangenomen.
De heer Bichon van Ysselmonde, afgevaardigde
voor Ommen, die na het Kerstreces de vergaderingen
van de Tweede Kamer niet meer had bijgewoond, was
in de vergadering van gisteren weer tegenwoordig.
K AMER VERKIEZING—HOORN.
De heer Paul Reijmer heeft, n&ar De Tijd meldt,
voor een candidatuur in het district Hoorn bedankt.
Aaavangsleeftijd 12 k 13 jaar.
Lesgeldt *9.—, t 80—, 1 15.—, f 18.50,
t ÏO.— en t 4
ONDER WIJSVAKKEN.
Voortgezet onderwijs in Ned. Taal en Rekenen,
Verstellen en naaien van Onderkleeding.
Costuumnaaien, teekenen, fr. handwerken, strijken
en vouwen der wasch.
Aanvangsleeftijd 16 jaar.
Leegeld t 40.per jaar.
In dezen cursus wordt de leerlinge, die de Ind.-school
volgde, voor 1 85.of 't door haar steeds betaalde
schoolgeld, geplaatst.
Aanvangsleeftjjd 12 k 13 jaar.
Duur van den cursus 2 jaar, lestijden van half 3
tot 7 uur.
Woensdagavond en Zaterdag heeft zij den heelen
dag vrjj.
Leermiddelen koateleoa.
Lesgeld f O.iSO per week.
Alle leerlingen moeten een bew jjs inleveren, dat zij
de Lagere School geheel afgeloopen hebben.
Inlichtingen geeft de directrice
M. W. ARBEITER.
(Nadruk verboden.)
Londen, 14 April.
Er is dezer dagen een rechterlijke beslissing geno
men, die tengevolge kan hebben, dat een der eigen
aardigheden van Londens straten verdwijnt, namelijk
de queue bij de theaters, „music halls" enz. Vlak bij
de samenkomst van de twee drukste winkelstraten,
Oxford Street en Regent Street, beeft men namelijk
in een zijstraat, die ook vol winkels staat, een groote
„Music Hall" bet „Palladium," die de plaats inneemt
waar eenmaal het eenige paardenspel stond, dat Lon
den rijk was„Ilengler's Circus."
De queues voor de matinees in dit Palladium waren
zoo groot en dicht, dat de klanten der winkeliers en
grossiers er niet door konden of, drongen ze er met,
meer of minder moeite doorheen, meer of minder
geestige op- en aanmerkingen te hooren kregen. Bo
vendien is de queue het aangewezen publiek voor
straatmuzikanten, straatacrobaten, straatgoochelaars,
straatventers en alles- wat verder in die richting met
„straat" begint. Dat publiek kan niet wegloopen en
meestal ontsnapt het niet aan gedwongen vrijwillige
giften. Het lawaai, dat die straatspecialite' te
weeg brengen, is verder niet buitengewoofi geschikt
om die winkelbuurt. êen zeer gedinstingeerd cachet te
geven.
Alles bij elkaar genomen vond do rechter het noodig
de queue voor het Palladium te verklaren tot een
„public usance," een openbare last en hinder; en men
hoopt nu, dat ze overal zal verdwijnen. De queue is in
Londen pas een goede twintig jaar oud.
Terwijl Parijs al lang „la sainte filo" vereerde,
kwam men hier niet op galerij of in de „pit" (het
achterste gedeelte der stalles) zonder worsteling en
strijd. Wie 't stevigst op zijn beenen stond en de
flinkste vuisten had, kreeg de beste plaats. De politie
bemoeide zich er ten slotte mee en schiep de queue.
Men heeft hier nu een hartstocht voor de queue.
Vier-en-twintig uur en langer hebben mensehen hier
in queues gewacht, weer of geen weer, in hitte, regen,
sneeuw en guren wind, zoodra er maar een voorwend
sel te vinden was in het optreden van de ëene of* an
dere beroemdheid; en vaak liet die beroemdheid zijn
of haar bewonderaars en bewonderaarsters versnape
ringen en ververschingen aanbieden.
't Ligt voor de hand, dat het aangewezen middel is
alle plaatsen te nummeren en ook voor galerij en
„pit" vooruit kaartjes te laten nemen. De directies
der theaters enz. zeggen evenwel, dat het gevolg daar
van zal wezen, dat menschen, -die nu op duurdere
plaatsen gaan zitten, omdat ze geen zin of tijd hebben
om in de queue te staan, dan de goedkoope zullen in
nemen en de dure leeg laten. Anderen zeggen, dat
het eenvoudig het euvel zal verplaatsen, wijl de queue
zich dan zal vormen voor het plaatsbureau. Hierte
genover staat, dat dit bureau van 's morgens 10 tot
's avonds 10 open is, zoodat het euvel niet zoo gewel
dig zal zijn. Bovendien zijn er talloozen, die het niet
convenieert om maar een duurder plaats te nemen,
als ze een goedkooper niet machtig kunnen worden;
en hef is zeer de vraag of op het oogenblik niet verre
weg de meeste menschen in stalles, balcon of „upper
circle" gaan zitten, omdat de plaatsen er ruimer en
geriefelijker en de naaste omgeving meer naar hun
smaak zijn. Er zijn trouwens reeds een aantal
schouwburgen, waar men voor alle rangen vooraf
kaartjes kan nemen. Dezen schijnen de verandering
wel te bevallen en niet to benadeelen; ten minste zij
gaan er nu al een paar jaar mee door.
Wat bij de queues van den tegenwoordigen tijd op
valt, is de bedaarde beleefdheid, waarmee de men
schen zich over het algemeen gedragen, hoewel do
„music hair'-menigte in dat opzicht niet zooveel lof
verdient als de theater-bezoekers. Men weet trouwens
dikwijls niet wat men van de manieren van het Lon-
densche publiek moet zeggen. Dezer dagen stond ik in,
de file voor het plaatskaartenbureau van een station;
voor mij stond een stevige Engelsche arbeider, grof
gespierd, met een echt John-Bull-gezieht. Op een ge
geven oogenblik probeerde een even stevig vrouwsper
soon zich voor hem te dringen, om eerder bij 't loket
te zijn. Hij duwde haar evenwel ongegeneerd op zij,
met de woorden: „Mijn eigen vrouw heb ik al lang
geleerd beleefd tegen heeren te zijn." Zij antwoordde
scherp: „Dan ben ik blij jouw vrouw niet te zijn,"
waarop hij weer: „Juist-, moeder, 'k heb al jaren ge
leden gezorgd dat je zooiets niet kon overkomen!"
't Klonk alles ruw, bits en ruzieachtig, doch het
bleef bij woorden en de indringster zocht haar heil
aan 't eind der file.
In onze ondergrondsche spoortreinen is zeer vaak
geen plaats voor alle reizigers en moeten er haast
evenveel staan als er kunnen zitten. En dan ziet men
allerlei vormen van onbeleefdheid en welgemanierd
heid: jongelui blijven zitten, oude heeren staan op,
om ruimte voor de dames te maken; doch ook ziet
men de jongelui opstaan, terwijl de ouderen maar in
hun courant of boek blijven turen, zonder zich van
het staande vrouwendom iets aan te trekken. Sommi
ge werklui staan op, anderen niet. Er is geen pijl op
te trekken, geen oordeel over te vellen. Met de da
mes, vrouwen en meisjes is 't precies zoo. De eene
gaat met 'n beleefd: „dank u wel," zitten, de tweede
zegt niets en kijkt niet- eens vriendelijk, de derde laat
u een mal figuur slaan door een bits„neen, dank u,
ik sta liever
Op de omnibussen is 't ook zoo. De zitplaatsen zijn
er nauw, de banken smal en niet ruim genoeg voor
twee menschen. De een maakt zooveel mogelijk ruim
te voor zijn of haar buur, de ander zet zich nog wat
breeder uit, als een tweede nadert en laat dien tweede
haast niet zitten. Als het druk is in de winkels vraagt
men ook wel eens waar'de veelgeroemde beleefdheid
der Engelschen blijft? Met parasols, parapluies en
wandelstokken kan men elk oogenblik porren en ste
ken krijgen; dames laten haar japon slepen en ge
trapt er op; heeren stappen kalm achteruit, zonder
even om te kijken naar mogelijke likdoorns.
Doch over het algemeen gaat het met de straat
manieren hier nog al; in elk geval hoort men geen
gekijf, geschreeuw of geraas van menschen die in min
of meer hevige botsing met elkaar zijn geraakt.
Na al deze opmerkingen over de Londenaars, zooals
men ze buitenshuis waarneemt, is het niet onge-
wenscht even stil te staan bij do vraag hoe zij zich
binnenshuis inrichten. Deze week kan men namelijk
in de groote zaal „Olympia" in Kensington een ten
toonstelling van de bouwvakken zien. Die vaktentoon
stellingen nemen steeds in belangrijkheid en omvang
toe en men moet z.ieh niet verbazen dut sommige ex
posanten aan hun „étalage" van 10.000 tot 25.000
hebben ten koste gelegd. Verleden week Zaterdag is de
tentoonstelling, als naar gewoonte, geopend door den
Lord Mayor der City of London, die er op wees, dat
dit nu het zesde jaar was, waarin Olympia de bouw
vakken binnen zijn muren zag vereenigd.
Er zijn hier weer modellen van huizen in verschil
lende graden van „niet-af" zijn. Men kan zoodoende
oordeelen over de soorten baksteen, het gebruik van
betpn dat ontzettend toeneemt de mooiste te
gels, de weelderigste tapijten en de schitterendste
oordeuren: een voordeur van een villa, welks bewo
ner zich zelf respecteert, is een wonder van verf kunst.
Wat ik ook in het bijzonder wou bespreken is de
manier waarop Lord Penrhyn, lid van den oudsten
adei,'reclame maakt voor zijn zaak: leigroeven. Hij
heeft in Olympia een complete villa gezet, niet alleen
mét 'n leien dak, doch groot-endeels van lei gebouwd.
En men ziet dat men een zeer mooi effect met dit
materiaal kan krijgen.
Dit zaken doen van den hoogen adel neemt in de
laatste jaren in Engeland enorm toe en het wordt
Keélemaai als iets van zelfsprekend beschouwd, dat le
den van den adel winkels opzetten, kantoren openen,
fabrieken beheeren, mijnen exploiteeren en zoo meer.
Evenzoo wordt het hoe langer hoe meer van zelf
sprekend, dat de groote Engelsche kooplieden, indu
strieelën, financiers en andere „zakenmenschen" in
den adelstand worden verheven, zood-at de Engelsche
adel actief blijft deelnemen aan het nationale leven op
.'i gebied van handel en industrie.
II. M. DE KONINGIN.
Prins Ernst August, hertog van Brunswijk-Liine-
burg, heeft gisteren een bezoek aan Koningin Wilhel
mina op de Ilohe Mark gebracht.
TWEEDE KAMER.
De behandeling van het ontwerp-Ziektewet werd
gisteren voortgezet bij art. 40 en 47, welke beide wer
den aangenomen.
Bij art. 52 (opbrengen van de premie) verdedigde
de heer D u y s (S. D. A. P.) een amendement tot in
voeging van een nieuw artikel 52bis, met de strekking
de laagste drie loonklassen van premiebetaling vrij te
stellen.
De beer P a s s t o o r s (R. K.) verdedigde een
amendement-Aalberse, dat beoogt een grooter deel
der promie in de laagste loonklassen op den werkge
ver te leggen.
De heer Limburg (V.-D.) lichtte een amende
ment toe van de heeren Treub en Teenstra, om in de
laagste loonklassen de helft van de premie te laten
betalen door den werkgever, 1/4 door den verzekerde
en V4 door den staat; en om in de hoogere loonklas
sen, hetgeen de gewone premie te boven gaat, geheel
ten laste van den werkgever te brengen.
Minister Tal ma achtte betaling van een
deel der premie door den staat in strijd niet de wet ei
verklaarde zich verder tegen het amendement-Lim
burg, op grond van de correlatie tusschen premie- en
loonbetaling. Ook op andere gronden verklaarde de
minister het amendement voor onaannemelijk. Dit
deed spr. ook met bet amendement-Duys, terwijl bi,
bet amendement-Aalberse niet kon aanraden.
De heer A a lb er se (R.-K.) wijzigde zijn amen
dement in dien zin, dat de gunstige premie-betalim
alleen zal gelden voor de meerderjarige arbeiders.
De beer D ti y s wijzigde zijn amendement aldus
dat alleen voor kostwinners in de laagste loonklassen
de staat het deel der arbeiderspremie zal betalen.
De minister verklaarde zich ook tegen bet
gewijzigde amendement-Duys.
Het amendement-Treub c. s. werd vervolgens ver
worpen, evenals de amendementen-Duys en Aalbersc
Het artikel werd z. h. s. aangenomen.
Bij art, 54 (betaling, wanneer er meer dan één werk
gever is) verdedigde de lieer De Wijkerslootb
(R. K.) een amendement, om den Raad van Arbeid te
verplichten den werkgever, die voor andere werkge
vers premie heeft betaald, in te lichten, voor well
deel hij de premie op die andere werkgevers kan ver
halen.
Een tweede amendement strekt om dit verhaal te
DIRECTEUR RIJKSPOSTSPAARBANK.
Naar de Tel. uit goede bron verneemt, is de heer
P. J. F .du Bois, directeur der Rijkspostspaarbank,
,-oornemens met 1 September a.s. zijn ambt neer te
leggen.
Gemengd nieuws.
GRAFSCHENNIS.
Een bootwerker te Rotterdam bemerkte gistermid
dag, naar de N. R. Crt, meldt, dat op de voormalige
begraafplaats, gelegen benedendijks tusschen den
Sclioonebergerweg en den Pieter-de-Hooghweg, een
graf was opengebroken. Na verwijdering van de
grafzerk heeft men een kist opengebroken en een
partij koper en lood, waarmede deze kist van binnen
bekleed was, gestolen. Het lijk was daardoor gedeel
telijk zichtbaar geworden.
JEUGDIGE DIEYEN.
Verle'den week, tusschen Dinsdag en Vrijdag, ble
ken te Amersfoort diefstallen gepleegd in tijdelijk on
bewoonde huizen. Toen de bewoners thuis kwamen,
vonden zij alles overhoop gehaald en vermisten zij
een en ander.
De recherche is er in geslaagd, gisteren de daders
aan te houden, twee jongens van 14 en 15 jaar, van
goeden huize.
Woensdagavond, omstreeks 7 uur, wisten zij een
perceel aan de Blankenheimstraat binnen te komen,
waar zij een horloge en een effectentrommel stalen,
en Donderdagmiddag langs den achterkant een per
ceel aan den Stationsweg binnen te dringen, waar zij
zilveren servetringen en vorken en lepels bemachtig
den.
Het horloge werd voor 10 verkocht, en de deug
nieten schaften zich voor 4 een revolver aan om zich
te kunnen verdedigen. Zij kochten een pannetje en
gingen daarmee en met het zilverwerk naar Birkho-
ven, waar zij trachtten het zilver te smelten. Toen dit
niet gelukte, begroeven zij daar den buit, dien ze
gisteren onder politietoezicht weer moesten opgraven.
Al het gestolene is opgegraven, de ledige trommol
is opgevischt uit de Beek, en de papieren daaruit zijn,
voorzoover ze niet werden gebruikt om het vuurtje
aan te maken, mede teruggevonden.
De jongens zijn ter beschikking van de justitie te
Utrecht gesteld.
Ook hier schijnt weer verderflijke lectuur niet
vreemd aan het groote leed, dat deze jongens over hun
familie hebben gebracht.
ELE'CTRIFICATIE VAN DE ZAANSTREEK.
B. en W. van Koog aan de Zaan hebben zich tot-
den gemeenteraad van Zaandam gewend met de vraag
of deze met betrekking tot de electriciteitslevering in
de Zaanstreek tot samenwerking bereid is en zoo ja
op welke voorwaarden Koog aan de Zaan zich bij
Zaandam zou kunnen aansluiten tot het gezamenlijk
verkrijgen van electrisch, licht en electrische energie.
DE MAN MET DE TWEE AANGEZICHTEN.
Men schrijft ons uit de hoofdstad:
Zaterdag j.l. heeft een indertijd zeer bekend Am
sterdammer den laatsten adem uitgeblazen. Het was
„de man met de twee aangezichten." De laatste vier,
vijf jaar hadden hevige rheumatische pijnen hem in
huis genageld, en ontmoette men hem zelden meer.
Maar indertijd was „de man met de twee aangezich
ten" een zeer populair type.
Hij was zijn carrière begonnen als klerkje op oen
tabakskantoor op de Leliegracht. Daar, het is nu een
veertig jaar geleden, hanteerde hij den heelen dag
door de pen. Een harde werker was liij niet, Waren
de patroons naar de veiling, dan schreef li ij stilleken?
roerende sonnetten. De „heeren" konden echter zoo'n
sonettenmaker niet gebruiken, en bij zou dan ook
spoedig zijn congé gekregen hebben, wanneer hij zich
niet door iets van den gewonen kantoorklerk en den
gewonen sonetten-zanger had onderscheiden: z'n twee
aangezichten.
Wanneer men hem van links bekeek, was het een
Joris-goedbloed in het kwadraat. Van rechts bezich
tigd, had hij echter een sluwen eenigszins valsch ge
zicht. Daar zat het 'm nu in. Met zijn linker aange
zicht suggareerde hij de menschen; met zijn rechter
maakte hij ze bang. Dit talent was niet tc betalen.
Weldra ging hij mee naar de veiling, en hij was zoo
„gehaaid," dat hij voortdurend opklom eii weldra zelf
„in"tabak" deed.
Toén lTij wat geld verdiend had, ging hij de beurs
bezoeken; in den offeetenhoek was hij weldra popu
lair. En wederom trok hij voordeel van do gelukkige
combinatie. Hij liep, hij holde, hij maakte lawaai,
hij kocht-, hij verkocht, en zijn beide aangezichten de
den bun Schuldigkeit: de man met do twee aange
zichten bezat weldra een half millioen. Maar zijn bee
nen waren niet sterk genoeg om de weelde te dragen,
en hij is gestorven als een arm man.
