DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
brieven
Inschrijving van Leerlingen
Ambachtsschool,
No. 177
Honderd en Y|jftiende Jaargang.
1913
ZATERDAG
2 AUGUSTUS.
Directeur der Gasfabriek
DIRECTEUR der Gasfabriek
Gemeentelijke
Burgeravondschool
AVONDCURSUSSEN
srïïvïa'*" u,ae"1'»- »oe
Het zijden onderrokje.
te ALKMAAR.
Avondschool voor Hand>
werkslieden,
Brieven uit Marokko.
Dit nummer bestaat uit 3 bladen.
ALKMAAR.
in het Schoenmaken, Behangen
en Stoffeeren en voor Gezellen in
het Kleedermakersvak.
ALKMAARSCHE COURANT.
Te ALKMAAR wordt gevraagd een
op een» jaarwedde van f 2400, welke door drie 3-jaar-
lijkeche verhoogingen, telkens van f 200, kan worden
gebracht tot f 3000, benevens vrije woning, vuur en
licht of vergoeding voor het gemis daarvan, tot een
bedrag van f 650. Aan den Directeur zal tevens voor-
loopig de directie van het gemeentelijk electrisch be
drijf worden opgedragen (waarin hij wordt bijgestaan
door een electro-technisch ingenieur), waarvoor zoo
lang die opdracht duurt, f 400 'sjaars wordt toegekend.
Bekendheid met het electrisch bedrijf strekt tot
aanbeveling.
Verplichte deelneming aan het Pensioenfonds, stor
ting 6 °/q.
Inzending van stukken (adres op zegel) vóór of op
20 Augustus a s. aan het Gemeentebestuur.
met daaraan verbonden
leder niet 2-j«rigen cursus
te ALKMAiB.
paarden of ezels ook al niet gemist kunnen worden
als werkkracht. De Franschen kunnen slechts de
vrouwen voor hun geld nemen, waarvan hier overal
te veel zijn, en die, zooals de lezer weet, ook veel
handelswaarde vertegenwoordigen.
Nu liggen we bij het dorpje Ain el' Kermous, in 't
Ilollandsch „het middelpunt der vijgenteelt"; de 5
vruchten groeien hier in overvloed!; ze zijn om dezen
tijd reeds rijp en worden door de troepen gretig ge- j
kocht. Ook hier schijnen de bewoners niet geneigd te
zijn, iets los te laten en hoewel de officieren bij den
„caid ten eten warden genoodigd' hetgeen ze wij-
selijk afslaan en ze alle moeite doen de troepen i
goed te vriend te houden, toch zullen ze er niet rou- 5
wig om zijn, wanneer ze weer vertrekken.
Erger gaat het in het Franschie rifgebergte, waar
we ook heden voor den eersten keer waren, om ook
die 'bewoners, die niet eens weten dat ze op Fransch
gebied wonen aan te zeggen, dat ze niet alleen be
scherming hunner eigendommen van ons te verwach
ten hadden, doch dat zij ook jaarlijks zooveel hadden
op te brengen. U kunt begrijpen, hoe wij ontvangen
werden in die bergplaatsjes, waar waarschijnlijk nooit
een Europeaan was geweest; alles liep weg, bracht al
wat maar waarde had in veiligheid, en liet de Fran-
■sche administratie met zijn „bureau arabe" verbluft
staan, terwijl ze bovendien des avonds ons' in ons
kamp lastig vielen door eenige salvo's er doorheen te
t
jagen
Tevens hebben we om dezen tijd een groot gevaar
te duchten, wanneer we buiten kampeeren. Geheel
Marokko, de bergen en dalen, zijn vroeger in den re
gentijd begroeid geweest met prachtig hoog gras. Nu
is alles verdord; alles is goudgeel, terwijl de groene
doornbosschen ook uitstekend branden; U begrijpt
dus het gevaar, wanneer bij een feilen wind zoo'n
het nabijgelegen Pumpkiusville bezorgde hem o'ok al
niet meer het rechte genoegen. Den heelen namiddag-
slenterde Slim om de drie-en-zestig negerhutten
rond, waar Georgiatown uit bestond, zooals een kat
om den schotel warme brij lieendraait. Tegen den
avond had Slim eindelijk den moed' gevonden om met
vastberaden stappen den heuvel op te gaan, waarop
gelegen lag de hut van meneer den burgemeester
Benny.
Op bescheiden afstand1 van de oude kapotte om
heining bleef hij staan en legde zijn handen aan den j
mond, bij wijze van trompet, opdat zijn stem goed I
klinken zou.
„Melusina Maryanne Benny.... o, ohMelu-
si-na
De monsterlijke, gele waakhond, die aan de om-
heining vastgebonden was, blafte gruwelijk en worg-
de_ zich bijna aan den ketting, in het verlangen om j
Slim naar de beenen te vliegen. Lady Maud, het bra- f
ve moeder-zwijn, dat met zeventien lieve kleine kin
dertjes het parterre van het burgemeesterlijke huis
bewoonde, knorde afkeurend over de rustverstoring
en boven, op de eerste verdieping, bromde een diepe
basstem.
„Oh, Melu-sinaklaagde Slim vol liefdepijn.
Door een der gebroken ruiten stak burgemees
ter Benny (Abraham Lincoln Benny Esquire) zijn
zwarten kop; aan den anderen kant verscheen de dik
ke Manny, naast haar Melusina Maryanne.
„Mista Slim," riep de burgemeester, „ga toch weg,
zwarte neger, ruk uit!"
„Maar, mista Benny...."
„Mijn lekkere zeven kippetjes kan ik zelf best op
peuzelen. Ga direct weg, kippensteler, leelijke zwart-
k°P> gauw, anders schiet ik." En meneer de burge-
meester stak dreigend den loop van een oud geweer
uua iieu gevaar, wanneer dij een lellen wind zoo n meester stak dreigend den loop van
vlakte aan het branden gaat. De vele keukens leve- i door een gat van het onderste raam.
1'lPTl M pf. TT1 P.PQ "f O O* Ot 7 OOI* /-v VI rr /-I 4- n i Q 1 i w-v 11 L L1 j 1 *1
aan bovengenoemde inrichtingen voor den cursus
1913/1914 zal plaats hebben op Donderdag 14 An>
giEBtuM voor leerlingen van den vorigen cursus en op
Vrijdag 15 Angnstns voor hen, die de school voor
het eerst wenschen te bezoeken, telkens des avonds
van 7—9 uren, in het gebouw der Burgeravondschool
aan den Bergerweg.
Zij, die een bewijs kunnen overleggen van met
•vrucht het lager onderwijs aan een openbare of bij
zondere school genoten te hebben, worden van het
vereischte toelatingsexamen vrijgesteld.
ren het meeste gevaar op, zoodat we eenige uren
moeten werken, om in de nabijheid van zulk een veld
keuken al wat maar brandbaar is af te kappen of uit
te trekken. I
Kluchten ziet men, wanneer eensklaps zoo'n brand
uitbreekt, veroorzaakt door een onvoorzichtig wegge-
gooid eindje sigaret of lucifer. Dan loopt alles te
hulp, met dekens, schoppen en houweelen slaat men - --
in de vlammen o rif de naaste tentjes vrij te houden, j Melusina wil hij'!"
of men ziet de bewoners alles bijeen zamelen om wat „Farmer Genkins wil mij een dollar per dag laten
mogelijk is te redden. Van deze kans maken de Ma- verdienen, als ik zijn katoenvelden zuiver," riep
-rokkanen gebruik om des avonds naar beneden te Slim in groote hartsbeklemming naar boven. „Melu-
sluipen en aan de zijde vanwaar de wind komt snel 'sina zal het wat goted hebben! Een heelen zilveren
Slim heeseh wanhopig met beide vuisten zijn broek
in de hoogte, die, ondanks den gordel, telkens naar
heneden zakte en xiep, teleurgesteld
„Ik wil heelemaal geen kippen; ik wil alleen
Melusina!"
Daarop barstte mevrouw de burgemeesteres in een
dreunend1 gelach uit.
„Hoeh, hoehMelusina wil hij hebben; mijn lieve
wat droog gras aan t« steken ,en daarna op de aan
rukkende wacht te schieten welke dan genoodzaakt
is, het bluschwerk te staken en het geweer ter hand
Het schoolgeld bedraagt 5 per leerling, 2.50 e'nemen holf ve Kr ff" T 6t fWeer ter hand
voor wien dit te bezwarend is en geheel vrij voor hen, I door dl vlaml, 6 bhlJd door,dentrook en' verschroeid
die geen schoolgeld betalen kunnen, ter beoordeeling rokken achter dTSifde Ma"
van Burgemeester en Wethouders. Voor zoover er rokkanln achter de rookwolken ons onder vuur ne
plaatsruimte is, kunnen oud-leerlingen, die aan het
einde van den vorigen cursus het diploma ontvingen,
en leerlingen uit omliggende gemeenten de laat-
sten tegen het hoogste schoolgeld -worden aangeno
men.
Tevens wordt nog medegedeeld, dat zij die meer
dan tweemaal in de maand zonder noodhaak de lessen
verzuimen, van de inrichtingen kunnen worden ver
wijderd.
Ouders en voogden gelieven hiervan goede nota te
nemen.
De Directeur,
H. VAN DER HEIJ.
dollar per dag, missis Benny.'
„Hoeh!" zei Melusina's mama. „Weet u misschien
eigenlijk wel wat een gekleurdte gentleman een dame
schuldig is, hè, mista Slim? Drie zwijnen bezat Ben
ny, toen ik hem trouwde, en vier hennen, en op mijn
v Hm ne- huwelijksdag heeft hij mij een zijden onderrok ge-
men. Fan moeten we ons terug trekken tot in de i schonken, mista Slim! Wat een mooie dat was! Van
loopgraven om van daar uit de Marokkanen te laten groene zij, mista SlimHeelemaal' van dikke, zware
naderen en het vuur te stuiten. Zoo gaat het iedfe- zijde!"
ren avond; en wanneer de wind draait, steken ze weer
een ander punt aan. Alles rondom het kamp te ver-
v ij deren zou een reusachtig werk zijn en geen nut
hebben, daar we morgen misschien weer1 veTder gaan.
Daar ginds ligt een groote kasbah, waar de „caid"
verklaarde, geld in overvloed te bezitten, doch liever
alles in de lucht te laten springen dan een centime te „van zijne was cue rok. ik lie
betalen aan de „roumi's," welke hier niets te maken i vannah laten komen; een d'ollar
hadden. Waarschijnlijk is dat bericht direct naar 1 1
den generaal doorgezonden, welke per omgaande or-
,Dat komt later!' gilde de huwelijkscandidaat,
„zoo gauw mogelijk. Nu eerst el'ken dag een mooien,
ronden, zilveren dollar...."
„NeenMelusient-je moet het goed hebben, evenals
haar moesje het gehad heeft," besliste mevrouw Ben
ny vastbesloten.
an zijde was die rok. Ik heb haar extra uit Sa-
60 cents heb ik al-
bcjiiiaai uLruigezuiiuen, weike per omgaande or- i zwane neger:
der gaf, dan maar de zaak plat te schieten, hetgeen j naaar beneden,
werkelijk zou gebeurd zijn, wanneer niet de bewoners I
leen voor de vracht moeten betalen, hoor je dat, kale,
zwarte neger!" riep meneer de burgemeester spottend'
De inschrijving van leerlingen en gezellen, ook die
van den vorigen cursus, in bovengenoemde vakken,
zal geschieden op Woensdag 20 Augustus a.s.,
des avonds van 7—9 uren en op Danderdag 21 „u omireK
Augustus as, des namiddags van 2—4 uren in het van *aza> teneinde ook daar onderwerping te zoeken,
ffebouw flftr HP.hnnl aan rlön In srpkp.pl Mcu-aItVa K Tjó i
des nachts in alle stilte de vlucht namen met alles
wat waarde had, om op S'paansch 'gebied' hunne ten
ten op te slaan. Den volgenden dag, toen een
„gnoum werd^ uitgezonden om de bewoners d!er kas
bah het besluit van den generaal med'e te deelen,
vond hij niets meer d'an1 de kale muren. Toch werden
nog «enige schoten gelost om hun werk te geven,
wanneer ze terug zouden koeren; eenige hooge muren
i ieien als oud lood in elkaar, waarna we den terug
tocht weer aanvaardden, naar een ander kamp zoe
kende, om 't gindsch onder het groen der olijfboo-
men liggend dorpje lastig te vallen; we zullen de ri
vier wel volgen, welke de grens vormt tusschen het
opaansch en Fransch gebied, om zoo doende in ver
binding te komen met and'ere tribus in den omtrek
Melusina Maryanne trok een mondje en zei lief:
„Goeden avond, lieve mista Slim."
Slim's treurig gemoed' werd week, doch hij hervatte
zich en hij overlegdte huiverig bij' zichzelf, hoe lang
men wel had te werken (te werken!) om drie zwijn
tjes en viar_hennen en en dat zijden ding bij el
kaar te krijgen. Dat was gewoon niet te berekenen.
Opeens schoot Slim een herinnering door zijn hoofd,
een vage -herinnering. Hij dacht langen tijd na. Oh
hij_ was er! En met geweldige passen liep Slim drie
mijlen ver naar Pumpkinsville en bleef den halven
nacht lang op de loer liggen, totdat alles rustig en
stil was geworden.
leman."
Vader Benny knikte:
„Nu, Slim, mijn dochter...."
Plotseling luisterden allen Iegelijk op.
„Alié!" riep iemand. „Halo, Abraham, hohé, ahé!"
Een oud wit muildier strompelde den weeken weg
naar boven, met moeite een kar trekkend, waarin een
dikke neger en een nog veel dikkere negerin gezeten
waren.
Broeder doe zei verbluft de burgemeester.
„Schoonzuster Elisa?" verwonderde zich Mammy.
„O, broeder Abraham zei de dikke neger snui
vende, „wat een ongeluk, wat een ongeluk...."
„Zoo n ongeluk, hi hi hi", steunde en jammerde de
dikke negerin.
„Mijn mooien zwarten haan heeft de ellendeling-
gestolen de kist in de keuken lieeft hij opengebro"
ken die mispunt, dat ongeluk van een neger ne-
gen dollars en d'rie-en-zeventig lagen er in zoo'n
ellendeling weg zijn ze weg! O, als ik hem te
pakken krijg de onderrok
Trillend van woede viel de negerin hem in de rede
I en rlf.p:an heelemaal van -zij, o je, jemineh
j mijn lief rood onderrokje!"
1 Nfger Slim's zwart gezicht werd aschbleek van
schrik en burgemeester Benny krabbelde zich naden
kend m het wollige zwarte haar. Moeder Benny
schudde haar hoofd. Melusina Maryanne echter, het
verstandige meisje, liep haastig naar boven om het
ding van roode zijde onder haar beddedeken diep we»
te moffelen. s
„Ingebroken gestolen negen dollars en d'rie-
en-zeven tig- zoo'n slechte negerkerel!" jammerde
broeder Joe. „Abraham, wij hebben ruzie gehad
maar jij moet helpen. Jij bent burgemeester, vrede
rechter, jij moet mij helpen om mijn haan terug te
krijgen en die negen dollars."
scWuster ERsa! °nderrok^' iamm«de
„Ik zal je er drie dollars voor geven", voegde Joe
even er aan to,e.
Direct stak Slim vijf verspreide vingers uit en de
jurgemeester begreep den wenk. Slim zou er viif o-P-
ven; dat was nog* twee meer.
„Broeder Joe", sprak daarop met groote waardig
heid Durgemeester Jenny, „in Georgiatown zijn al
leen maar brave negers. Is jou wat ontstolen, dan
zal een van je slechte negers uit Pumpkinsville dat
gedaan hebben. Hm-m-m, heb jij mij met dat katoen
niet voor den gek gehouden, broeder Joe? Ja-a-a ga
maar weg broeder Joe. Ga maar weg, naar dat zood-
je van bedriegers, die in Pumpkinsville wonen, ka-
toenbedrieger, die je bent!"
Broeder Abraham rolde in groote woede zijn koo-
Jen-oogen.
Joe las bestraffing, strenge bestraffing in deze
oogen, ■endaar hij een verstandige man was, reed hij.
schimp.ende, met schoonzuster Elisa weg
Meneer de burgemeester Benny liet zich vijf blanke
„Lieve mista Slim p-ss-seht!"
„P-sch-schtfluisterde Bammy.
„P-s-&cllispelde IVfelusina.
Den volgenden dag trouwde Benny in zijn hoeda-
mgheid van vrederechter en ambtenaar van den bur--
Maryanne 9 SHm en Melusi«a
VAN
MEES nlt de Kogge
EN
PEET WEEETJE vwii om de Noord vandann
XIII.
Nadruk verboden.
gebouw der school aan den Bergerweg.
De Directeur,
H. VAN DER HEIJ.
AIN-EL-KERM'OUS.
De vorige maal deelde ik u reeds mede, dat we we
der op weg waren naar Mou-el-Bousta, waar we eeni
ge dagen bleven om de belasting der tribus op te ha
len, hetgeen ons niet gelukte: de bewoners der voor
malige woonplaats van den „Roghi" (kroonpreten
dent) namen de vlucht naar de Spaansche grenzen,
alles wat geen waarde had, voor de Franschen ach
terlatende.
Hoewel onze commandant hen gaarne nog wat
granaten had willen medegeven, zal hij gedacht heb
ben aan liet Fransch-Spaansch verbond, waarbij het
verboden is, om elkanders land te betredten of aan- te
vallen, zoodat Uó na eenige dagen wachten weer ver
der trokken langs het Spaanseh gebied, hetgeen
ons weer eenige deserteurs kostte, om ook daar in
de verschillende dorpjes tevergeefs op de geldkist
der Marokkanen te kloppen. De meesten verklaar
den, geengeld te bezitten, of verontschuldigden zich
door te wijzen op de schade, welke de Eransche artil
lerie in hunne giewassen en dorpen had! te weeg ge
bracht, en, „meende hun caid", waren het de
Franschen, die dó aangebrachte schade moesten dek
ken, en niet zij. Zeker is het, dat de Fransche regee
ring aardig op haar neus zal kijken, wanneer de reke
ning is opgemaakt; hoeveel millioenen worden er
niet uitgegeven om allerhande publieke werken, aan
oorlogsmaterieel en aan het aanwerven va'n Marok-
kaansche troepen! En de inkomsten, waarop ze zoo
stellig hadden gerekend, schijnen, in deze streek ten
minste, ongeveer op niets uit te draaien.
Den voorraad haver of gerst, welke de onkosten
zou kunnen dekken, verklaren ze noodig te hebben,
om het volgende jaar hun land te bezaaien, terwijl
wA L-C jCj l> cIS. fc;II
In geheel Marokko heerscht ten huidigen dage een
beweging, die zich verzet tegen de „roumi's"; op
plaatsen waar vroeger nooit iets voorviel of van ver
zet iets was te bespeuren komen d'e bewoners in op
stand. Overal heen worden troepen gezonden, he
laas niet sterk genoeg om de opruiers te bestraffen.
Generaal Brulard heeft d'e stad Agadir, bekend
wegen® hef- verblijf van de Duitsehe kanonneerboot
,,1 anther in bezit genomen met zeer weinig ver
liezen.
Erger is het de colonne gegaan van kolonel Man-
gm, die naar een versterkte Kasbah tusschen Meknes
en Souk el Arba oprukte, waar hij in een hinderlaag
viel en in een tweedaagsch gevecht meer dan twee
honderd dooden en gewonden opliep; de gteleden ver
liezen moeten ontzettend zijn.
De Rifbewoners bij Tetuan schijnen ook de Span
jaarden niet te kunnen verdragen en willen de -stad
omsingelen, om de aanwezige troepen te noodzaken
deze te verlaten, hetgeen hun wel niet zal gelukken,
daar Tetuan .een groote havenstad is, (waar zelfs no"
■een vice-consul van Holland woont) zoodat de Spaam
sche marine met scheepsgeschut gemakkelijk de om
liggende bergen kan zuiveren. Ook die schijnen niet
veel belastinggeld los te krijgen, want op onzen tocht
langs hun gebied zagen wij hun kamp liggen naast
eenige groote kasbah's, van waaruit de bewoners wa
ren gevlucht. Men ziet, dat hier wel 'eenige deur
waarders konden geplaatst worden, daar (als overal)
het betalen van belasting veel moeilijkheden met zich
brengt. d_
Neger Slim liep te dWalen, in diep nadenken ver
zonken, tusschen de glinsterende, zilverwitte katoen-
struiken. Neger Slim was verliefd. Het luieren in
de warme zonnestralen voldeed hem niet meer; de
zoete meloenen, welke hij zoo graag at, smaakten hem
heelemaal niet en het kippen-stelen op de farms in
Het was een andere Slim, die den volgenden mor
gen naar het huis van burgemeester Benny heen- i
ïende. Het was nu een zelfbewuste, trotsche, van de
overwinning zekere Slim, die den blaffenden hond -
een duehtigen schop gaf en alle trappen tegelijk op
vloog, zonder lang te vragen of hij welkom was, ja of
neen.
Melusina lachte stilletjes, half in zorg, half in
hope.
ader Benny zette zijn armen in de zij en ademde
cuep op.
Slim trad bij de houten tafel midden in de kamer,
zonder een woord te zeggen. Uit een zijner reuzen-
zakken haalde hij een pak te voorschijn, iets, dat be
hoedzaam m een oud' nummer van het Savannah-ad-
vertentieblad gewikkeld was geworden. Uit de an
dere zak.trok hij een enormen haan naar boven;
uit een der broekzakken tooverde hij een handvol
zilverblinkende dollars en liet de munten voor den
neus van vader Benny rammelen. De oogen van de
zen traden bijkans uit de kassen.
«Melusina Maryanne, mijn suikerde prei", riep
Slim jubelend uit, of zou hij hebben kunnen uitroe
pen, zoo hij d'e bruiloft van Kloris en Roosje gekend
had, „van zijde heelemaal van zijde!"
Hij scheurde het papier van het pakket af en een
ding van rood'e zij werd zichtbaar. Het was een
prachtstuk, dat door Melusina in haar stoutste droo-
men niet gedroomd was. Kakelroode zij prachtig!
or 3 waar vandaan? stamelde de burgemeester.
Slim stak de zwarte fikken bezwerend' de lucht in
en fluisterde:
„F - ss scht!"
"Ds scht...." antwoordde burgemeester Benny
begrijpend.
In precies drie eni een halve minuut was de zwarte
haan geplukt, in de volgende twintig minuten was
hij gebraden en vijf minuten daarna had de. burge
meestersfamilie en de nieuwe schoonzoon, van liet
dier niets over gelaten dan een hoopje beenderen.
Mama Benny likte zich de vingers af en zeide be
wonderend1
„Mista Slim, u is werkelijk een echte zwarte gent-
kees, k zei je vertelle dat wuHie niet nee de fees-
te te Alkmaar weest hewwen. Jai weune deer wel
stad komme.m J'6 kemie makkelijk nee
Der hewwe der bons aers een heele koppel heen
weest, maer je motte altaid met peerd en kar en deer
laik je den wel ders teugen an te zien. Wullie skie-
te al wat of en den wil j'e 't metterhaast wel geloove-
de jongelui benne der vanzellef wild op, maer dié
gaene den ook met de fiets en den ben je altaid klaer.
°emi.° W,aers ok nag van plan om feest te vie-
ire, der is een kemissie om alles in mekaar te zette en
ze hewwe al oftig vergaderd' om te kloke wat er ge-
word® zeL OP zoo'n durrep ken dat vanzellef
zoo grootskeeps met 't mot niet al te onkostelijk
worde maer deervan ken 't toch wel mooi weze en
hew je evengoed veul klucht, 't Fanfaregezelschap
zurregt voor de meziek en 't is den toch in main zin
zoo aerdig as de jonges- uit je aige durrep dat alle-
gaer doen kenne. Zukke lampionnetjes tussche de
boome hongen (as_ t ken zonder regen en wind) is
prachtig mooi en je begraipe temet niet hoe je met
Zoo n beetje zoowat moois kraige ken. As dat alle-
gaer hier nou goed' uitpakt, hewwe wij der gien bien
voor te verzette en den benne we toch ok van de par
tij weest.
En toch hewwe we ok nag een' uitje in 't versier
Bai winterdag hewwe ze hier een kaertrondje; we
magge den toch zoo graag pandoere en we komme
den ïen keer alle weke bai mekaer. Me snaertje heb
ders een stiene varke 'kocht en deer douwe we de cen-
llrlA0 7Ö Wmne ?et kaerte; d'at varkc nou
ders stik sloegen worde we zelle ders kaïke wat er
in zit en den zouwe we der zoo'n verbeelding van
hewwe om van dat geld ders een daggie nee Amster
dam te gaan en nee de artis. Of er nou cente zad uit
dat varke zelle komme om dat allegaer te bekostige
mot nag Je hewwe nou wel niet op zen
duurst, uit te gaen, je neme brood mee en, de vrullie
graeg een end)e bolle koek of zuk of zain, maer der
i!.;'!. m at "agl'"Ur wat an d'e ?laet d'e straikstok
-vr "C iuuei en ae straikstok
8 - ou, afam as t heelegaer op niks ro-oit
zelle we nag maar een jaèrtje wachte, deervan niet
getreurd. En nou zeg ik je hier gedag Kees, veul
bizonders valt er van ons durrepie niet te vertelle.
