DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
zaterdag
Directeur der Gasfabriek
feuilleton.
No. 183
Honderd en vijftiende Jaargang.
1913
9 AUGUSTUS.
DIRECTEUR der Glasfabriek
Reissprokkelingen,
m.
'tocht dóöT't dÓni"8' had haar te ver"ezellen üp haa':
W? fP n gC>edrg dan Mrs" Lennox 'I was
haai welgevulde apotheek. Ze vertelde mij, dat zij
™n ,erre °,k"i Hi.
COURANT.
Uit nummer bestaat uit 3 bladen.
te ALKMAAR-
Te ALKMAAR wordt gevraagd een
op eeno jaarwedde van f 2400, welke door drie 3-iaar-
lijksche verhoogingen, telkens van f 200, kan worden
gebracht tot f 3000, benevens vrije woning, vuur en
licht of vergoeding voor het gemis daarvan, tot een
bedrag van f 650. Aan den Directeur zal tevens voor-
loopig de directie van het gemeentelijk electrisch be-
drijf worden opgedragen (waarin hij wordt bijgestaan
door een electro-technisch ingenieur), waarvoor zoo
lang die opdracht duurt, f 400 'sjaars wordt toegekend.
.Bekendheid met het electrisch bedrijf strekt tot
aanbeveling.
Verplichte deelneming aan het Pensioenfonds, stor
ting 6 o/q.
Inzending van stukken (adres op zegel) vóór of op
0 Augustus a.s. aan het Gemeentebestuur.
Door TBeRèSOE HOVEN.
(Nadruk verboden).
Ik was overwerkt! Een te gewoon verschijnsel in
onzen drukken, zenuw-prikkelenden tijd om er lang
over uit te weiden, hetgeen dan ook mijn plan niet
is; ik vermeld de kwaal enkel om er het middel bij te
voegen.
Een rustkuur, ergens in Holland, leek mij tè saai;
voelde geen energie om mijn heil in de Zwitser-
sche bergen of de Tyroolsche of Beiersche Hooglan-
cl-en te zoeken.
Toen hoordie ik van een kennis van een pas gehuw
den dokter in 't Westen van Engeland, wiens huis
betrekkelijk grootar was dan zijn praktijk en die dus
gaarne één of twee betalende gasten nam.
Wat ik er van hoorde, trok mij aan en, na een kor
te, doch zakelijke briefwisseling, begaf ik mij
naar Prantwood-on-Sevem.
Eerst, over \iissingen en Folkestone, naar
den, een pleizierreisje bij kalm weer.
Toen van Victoria Station haar Paddington
auto auto's zijn in Londen voortreffelijk en
duur en daarna enkele uren sporen.
Het was in Mei en werkelijk, iets van de dichters-
s temming kwam over me; 't was geen gure, kille,
barre lentemaand, gelijk 't in Holland zoo menigmaal
voorkomt, maar een' echte, ouderwetsche Mei met
gouden zonneschijn en blauwe lucht en bloesems
zonder tal.
En dan is 't Engelsche landschap verrukkelijk;
heuvelachtig met oude boomen en meer afwisseling-
in de natuur dan ten onzent. Ook is de lucht er on-
getwyfeld opwekkender dan in onze laaglanden
ik ben Hollandsche in hart en nieren, in wezen en
m gedachten, ik heb mijn land boven alles lief.
bir Walter Scott's verontwaardigde boutade:
Breathes there the man. with soul so dead
VYho never to himself hath said,
Hm is my own, my native land!
(The Lay of the last Minstrel.)
behoef ik mij niet aan te trekken, maar
heid getrouw te blijven moet ik zeggen
m vele opzichten boven Holland staat.'
Het huiselijk leven is er meer ommuurd, men is er
viyer, men heeft er vele comforts, die wij hier mis- I
sen, en het energieke, dat den meesten Engelschen
kenmerkt, heeft iets opwekkends en dwingt
Ik spoorde tot aan Gloucester, daar zou ik alge
haatd worden en nauwelijks was ik buiten het statioi
gekomen of ik zag een auto.
mooiste, kleinste
had.
zijden auto
voor aan
voet zóó-
voet zóó-
ging, aan de Ba-
naast
kleine
„com-
tegenstaandé 't zoele weer en een rose
mutsje.
i *«ppose E ,s .J'0" vroeg ze, even aardig ale on
duidelijk, want feitelijk was iedereen you.
Ik bewees mijn identiteit en ze stelde mij
een langen, mageren man, van minstens
een langen, mageren man, van minstens 6
veek met een allergoedigst gezicht.
Mijn bagage werd, zoo goed als 't
by-auto bevestigd, ten minste 't voornaamste, mijn
groote koffer zou na komen. Ik moest zitten
den dokter, die tevens chauffeur was, en 't
vrouwtje ging op do trede zitten. 't.Was heel
fortable" beweerde ze.
Alléén vroeg ze Dick om niet te hard te rijden.
lJeze aanmaning leek mij overbodig. L)r Dick was
zoo voorzichtig en reed zóó keurig, dat zelfs het erg
ste hazenhart geen red'en tot angst zou hebben gehad.
e tocht duurde met lang, de weg was mooi, frisch
en vol afwisseling; na een kleine drie kwartier kwa
men we aan een uitgestrekt grasveld met een vijver
in t midden; dat was „the village common", zooals
Goldsmith ze m zijn „Deserted Village" beschrijft.
rantwood nu was geen verlaten dorp, maar wel
heel stil en buitengewoon schilderachtig; de echte 1
„cottages met rieten daken en omringd' door eigen-
aardige tuinen, zonder orde of regel aangelegd, doch
j ol bloemen; primitieve, natuur-bloemen. Kleine
I 'Uc,?la.s' ??°als ffu ze in het „Isle of Wight" ziet
ter h? 1U 4,'m hij na met en, in elk geval, veel la-
Jtto h r aMlsche goudsbloemen, primroses,
witte brem, seringen, laterus, violen in soorten, dat
alles en nog veel' meer vormde een
die
rus-
tus-
koii
beeld van een verpleegster, zoozeer gewend aan
I omgeving, dat het liaar niet meer aandeed en ze
j tig kon borduren of baken en onderwijl, mogelijk
sciien twee liefdediensten in, haar vorderingen
obnstateeren.
Na het. spreekuur ging dr. Dick geregeld in zijn
auto uit, visites m de nabijliggende plaatsen maken
en dan gmg t kleine mevrouwtje haar huishouden
Den eersten ochtend liet zij mij de geheele
111-
zomer-weelde beloofde.
lente-overvloed,
op weg
Lon-
per
niet 1
I)e rozenstruiken, al vol knop, de vruchten hadden
zich reeds gezet, alles was verder dan in Holland.
,.avo« het huis van den dokter, stond in
een heerlijken, grooten tuin; naast het huis was een
uitbouwt.)e. met een spreekkamer en een wachtkamer
tevens apotheek. De laatste scheen de glorie van 't
kleine vrouwtje.
s Morgens, als de patiënten uit de naburige dor
pen den dokter kwamen raadplegen, ston'd mevrouw
met een gro^ boezelaar voor, in de apotheek-
maakte zij de drankjes en poeders en
klaar in de meeste gevallen voegde zij er, op voor
schrift van haar man, naar oud-Engelsch gebruik
een miniatuurdoosje bij met één pil er in.
,1 l kieine roode, ronde doosjes met perkamenten
dekseltje, zulk een onafscheidbaar ingrediënt in de
Rngelsche dorps-apotheken en vroeger ook in de ste
den, herinnerde ik mij uit mijn" kinderjaren,
mijn grootouders in Londen woonden en ze wel
voor mij overzonden of meebrachten
ergens anders.
doen.
richting zien. De eetkamer met Chip'pendale m'èube
J 8'af er iets deftigs aan, vond' ze, de drawing-
room, waar ze nooit inkwam, Dick's study, waar ze
altijd met hun beidjes zaten, en waar, zelfs midden in
uen zomer, een knappend' haardvuur aan was. Ze
was such a chilly mortal, verzekerde zij mij lachend
n was er nog een gemeubileerde Hall met aardi
ge zitjes en boven de logeerkamer, die ik keurig in
orde heb gevonden met allerlei vazen en notjes met
bloemcii; ze had mijn „welkom" zoo hartelijk moge-
1JK willen maken. Aan de, overzijde was d
van haar cn Dick en daarnaast.
ze de deur open deed.
Er stond een wieg. en er om heen een
scherm, door haar zelf met allerlei plaatjes en
Knipsels van cretonne beplakt.
Ik vroeg haar wanneer de baby
„o l^er is nog tijd", bekende zij.
Gelijk alle dochters Albions schroomde ze er over
te spreken. Ze ging er dan ook niet verder op door
Eu daar wipte 't kleine vrouwtje schier
mng, elk huisje hi en uit; overal', waar
t eerst ke-
Britteu nog even groote snobs als
Thackeray.
in den tijd van
Mrs. Curfield had drie vrouwelijke bedienden,
was er een oude man voor den tuin en
de auto schoon te houden en oen enkelen
chauffeeren.
dan
een jonge om
keer te
-Niettegenstaande dezen dienaars-stoet, voor
jong huishouden vrij uitaebreid. rlrwt
en
ta
ze bloosde,
kamer
terwij!
groot
uit-
verwacht werd1;
elke wo-
ze kwam,
werd ze met blijden glimlach begroet In
ken ze de „vreemde" wantrouwend aan, doch zij
troduceerde mij zóó aardig als een dame, die iieol
Holland was gekomen om
en
smeerseltjes
ïn-
- uit
n„„c 1 Prantwood en zijn bewo-
neu, te zien, dat, hun schuchterheid al ras week.
ging allerleukst met ze om, praatte over 't
du den en 't eten met de oude vrouwtjes, over
de kinderen met de jongeren; ze flirtte met. de grijs
aards en maakte grapjes met de anderen. Blijkbaar
wist ze alles van iedereen af; ook hun nooden en
Jangensden, een beloofde
t hoesten; anderen
Ze
huishouden
toen
eens
Ik zag ze nooit
't Kleine vrouwtje liad er een kistje vol van- geen
ouderwetsche Hollandsche huisvrouw had trotscher
kunnen zijn op haar provisiekamer, geen Indische
regeld opschreef, wat er te kort kwam. en zelve
op
fto-
de
b°SDick Wtt6ed aaU 7 fi'ro°tEandelaren te'ïondem
eeft er geen ldee hij zou alles ver-e
ten, en op een goeden dag, zouden wij zonder 't al-
lernoodigste zitten."
Op mijn vraag, hoe ze aan al die kennis kwam v
telde zy my, dat zij verpleegster was
grootste ziekenhu
geweest
ïzen
om der waar
dat Engeland
Guy's Hospital, een der
Londen.
Daar had ze ook haar Dick leeren kennen en
daat was ze getrouwd; het was haar
Jen, dat haar collega s er niet blijer
weest.
rer-
in
in
erg
over
van
tegengeval-
waren ge-
a f ge
tation
waaruit 'ti aardigste,
vrouwtje steeg, dat ik ooit gezien
JWroeg een ruigen ulster met bont gevoerd, niet-
„Ze hadden I)ick misschien
voegde, ze er naief bij.
Toch hadden ze haar verschillende
eerbied deaux in haar huishouden gegeven-
p.eegsters hadden zelfs handwerken'
5 maakt.
iever zelf gehad",
aardige
sommige
voor liaar
ca-
ver-
ge-
schikt fcdoën^e '7 llaChu' al8 je Waken moet' z™ ge
schikt doen Ze zei het zoo vermakelijk; zoo echt
king vUan ëen61 V66r mij r<?es de verschrik-
- g 811 een zaal V0,1 zwaar gewonden of doodzwak
ken op en te midden
an de menschelijke ellende,
gmg
door L. G. MOBERLY.
Naar het Engelsch.
43) -o—
Arthur- nleebttoPen,-daVis ^Wen", antwoordde Sir
"oeden £2 te V™ €V6 E1Ien en ik traehten een
eden geest te brengen in al bun genietingen en lie
is een groot verdriet voor ons met Kerstmis nie
LT9oiyXikMtoarThet|kai1 niCt anderS; Wij n,oeten op
rend aan die woeste IS on °ht t
tj n svreeK op de grenzen van Wales
h„,
„L heeft zeker bezigheden in de stad"
voort, eigenlijk meer om iets te zeggen dan omdat
zaken van den ouden neef van haar man haar
verste verte interesseerden. „Ik moet nicht
Bebe nog eens laten zien voordat wij naar Bramwell
gaan Bebé is liet. snoezigste kleine diertje van de
reld naar mijn opinie ten minste, en ik denk ze-
-.er dat nicht Ellen haar aardig zal vinden."
Sir Arthur hield niets van die nieuwerwetschc
uitentte f110®1 giertje", wat zijn dat nu toch voor
uitdrukkingen? Ifij keek Cicely met strengen blik
satenTJr0egt Ch af' dat Was lliet voor den eer
RedJ^f' tWa, Z,Jn verstandi^, bedaarde neef. John
Kedesdale toch gezien en bewonderd had in dat we
reldsche, kinderiyke vrouwtje dat nu zijn weduwe
da0ltoeVrerAbafpt mIj "ipt dat John gestorven is",
dacht Sir Arthur; „zooveel wispelturigheid en onbe-
H n^e'd m"et, hom .vreeselijk gehinderd hebben."
te L Arthur met gegeven zijn medemensdien
te begrijpen en nog veel mmder de vrouwen; en het
zij
de
in de
Ellen
verzekerd
voor Cicely,
van
zijn
Inniïl te 1beltrjfel.en,of John Redesdalö zelf ge-
iraf was mdl€A.die beste» edde man uit het
giaf was opgestaan en zijn neef had
zijn groote, onveranderlijke liefde
teerbemind vrouwtje.
„Mijn lieve Ellen zal zeker zeer gaarne uw dock
et tje ontvangen", zei Sir Arthur stijf en deftig na
deze overpeinzing. „Ge weet dat w« haar althd Ve
ronica noemen. Wij honden niet van bijnamen en
Veronica is een zeer gewaardeerde naam in onze fa"
.Daa.r de onaangename kwestie over den naam
Bebé by iedere mogelijke gelegenheid op het tapijt
uerd gebracht wanneer Cicely en Sir Arthur elkaar
ontmoetten, bracht het jonge vrouwtje het gesprek
t-poedig op iets anders en zei vroolijk:
„Ito zal haar eens meebrengen. U weet dat zij te
Graystone ziek geweest is. Ik heb mij vreeselijk on
gerust gemaakt, maar nu is zij weer beter; ik geloof
aan B'l r0°tendeels te danken hebben
aan Bebé s uitstekende kinderjuffrouw een echt
dametje en een alleraardigst lief meisje. Zij is voor
rekenrto' Prettlg ReZelschap ™or haar taak be-
,Een dame? Een dame, die kinderjuffrouw is? Ik
hoop dat ge in deze nu een weinig verstandig zult
miJn hT Cicely; dat is icts geheel nieuws, 'n
eer UM Zjden 6n gewoont«n van vroe-
ger ik ben overtuigd, dat een kinderjuffrouw van
middelbaren leeftijd, een persoon van het respectable
ouderwetsche type, verreweg de geschiktste verzorg
ster is voor een kind.
an+f"18 ™endie1maar ergeas vumkan kon halen", I
antwoordde Cicely met haar vroolyken lach; „maar
'toen tod' 6n ZT Zeef Zeldzaam in de» tegenwoor-
lei' t-m ,nl zeggen voorwereldlijk. Ik heb
l alleilei kmdejjuffrouwen gehad; zij varieerden
usschen brutale schepseltjes en mallooten of
tegsters, totdat ik Christine gevonden heb."
„Jtn je hebt zeker uitstekende inlicht
uigen van dat meisje ontvangen?
met een doordringenden blik op
ver-
ze een extra stroopje voor
vyoeg ze, of ze ook trek hadden
m t een of andere schoteltje; hier een stukje visch,
daar een potje gelei, elders wat bloemen. Ze beloofde
an alles en haar eerste werk, bij haar thuiskomst,
was om al haar beloften in daden om te zetten.
■j aarnf kwa™ de dokter spoedig thuis en gingen
j lunchen. Even een pijp rooken; dan bezocht de
dokter zijn verre patiënten, waaronder veel armen
praktijk was, doch heiden waren ze even vriendelijk
eri aardig. Bij goed' weer ging ik mee en dan zat 't
kleine vrouwtje weer op d*e trede.
Het was een hoogst eenvoudig," doch zeer genoege
luk leven dat ik leidde. Dr. Lennox en zijn
waren zulke ingoedige, natuurlijke mensehen.
t er best een poosje kunnen uithouden,
staande moedertje begon plotseling te e.
toen moest ik mijn kamer aan de vrouwelijke arts af
staan, die ze uit Londen hadden laten komen. Voor
seen geld zou ze een mannelijken dokter hebben ge-
nad, verzekerde zij' mij.
Ze stelde mij voor eenige weken bij haar zuster te
„aan logeeren die een paar uur verder, in een pro-
1 dokte? i arV?ck' wooude insgelijks met een
dokter was gelunvd; trouwens zij zelve had ook den
dokters-graad verkregen en had eigenlijk meer te
doen dan hy. Ze moesten, voor de wereld, een groot
j huis bewonen en hadden plaat>s genoeg.
tv t S' Leu'n h?°pt0 ecllter- dat ik- vóór mijn ver-
tuk naar Holland, nog een paar dagen, als logée bij-
haar zou komen, om afscheid te nemen en
baby te zien, hetgeen ik beloofde.
Ln zoo werd ik overgedaan aan Dr
Leid.
Een groot conrast;
een
vry uitgebreid, deed zij veel zeil
en alles voor haar son and heir. Zelden heb ik eene
dame zoo veelvuldig bezig gezien. Toen ik er logee--
de, was Master Peter zoowat 10 maanden oud
een flinke baas, die den flesschentijd reeds lan«-
boven was, doch wiens maaltijden nog veel zorg vei-
eischten zoowel voor de bereiding als bij het toedie
nen; Jiy kreeg geen druppel naar binnen, welke niet
door zijn moeder was klaargemaakt..
Ook had zij de hygiënische leiding en baadde ze
hem tweemaal per dag. Verder werd er niet veel uacu
em omgezien. Van 's morgens vroeg tot 's avonds
uur, als zijn ouders naar bed gingen, lag hij in zijn
wagentje, onder de dekens, in de open lucht Als het
waaide speelde de wind met zijn haren, want hij was
steeds blootshoofds en, als het regende, werd hij nat.
en enkelen keer werd het wagentje, met baby erin,
m t voorportaal gezet, d. i. toch buiten de voordeur.
Met Kerstmis had de postman aangescheld en ge-
vraagd of t kind ook vergeten was. Beide ouders
londen het d e manier om hun zoon te harden. Me-
vrouw de Doctoresse had, toen ik er was, een vast.
aanstelling aan het stedelijk gasthuis, waar zij patho-
logische onderzoekingen deed. Bovendien kreeg z«
nog- „private work"; zij had' een zekeren naam als
bacterioloog en, zelfs uit Londen, werden haar ge-
zwel en en aangroeiingen gestuurd. Zo kon er wna-
kelyk van vertellen en, in haar laboratorium thuis,
had ze allerlei interessante, doch voor een leek grie
zelige preparaten in stopflesschen. De. dokter oefen
de algemeene praktijk uit, doch wachtte op
ten; zij had oneindig meer te doen dan hij.
m hun stand op te houden namen zij eenige beta-
sasten, waarmee zij 's avonds, heel genoegd ijk
een party tje maakten. g eg y
Mrs. Curfield! was een merkwaardigheid; ze was al
tijd bezig i. oene oogenbhk onderzocht ze de gevaar
lijke ziektekiemen met haar microscoop, en 't volgen
de breide ze kousjes voor baby.
Daarbij was ze boogst ontwikkeld en een allerlief
st.-, eenvoudige vrouw; ik had 't best bij haar doch
myn hart trok meer naar 't kleine vrouwtje in Prant-
vood en ik was werkelijk innig bedroefd, toen ik van
ha^r zuster vernam dat zij een dood kindje ter ?e
reid had gebracht. Zoodra ik mocht, ging ik naar
en^i T?? hed blW>k' heel Stil op oen rustbank
en zei „Ik doe erg myn best om flink te zijn, dan
mag ik gauw naar beneden. Dick heeft my zoo noo
patiën-
vrouw
Ik had
maar 't aan-
te sukkelenen
dig."
Een paar weken later bezocht ik haar weer; ze was
««geheel beter. Toen ik aankwam, vond ik hlr
n de kamer die voor de baby was bestemd; ze zat op
iaag stoeUje in elkander gedoken en snikte 'i
aime kleine vrouwtje!
Ze vertelde mij. dat. ze. dienzelfden ochtend haar
Het'waren t ?lge' had geholpe« bil' geboorte.
Lot, waren tweelingen geweestbeiden flinke 1«-
^nsvatbare kinderen.... en zy had IStC
cim kindje mogen houden.
„Je moest niet hier zyn", zei ik zacht.
ziin k kwam i °m wat kleertjes uit te zoeken,
zijn ai me mensehen; 't moedertje heeft niet
noeg voor een en nu zijn er twee gekomen.,
neb zooveel
Toen werd 't kleine vrouwtje een heldin
oogen
'r
eens ge-
e® ik
in mijn
ook
and' Mrs. Cur-
.de Curfiel'ds hiel'den een zeke-
ren stand op hun huis was veel deftiger ingericht
dan dat der Lennox'en, hun auto was veel grooter.
tei wilTf'kk 'a™8"'1 hl E"^la»d '«eer een dok-
w.llde «ebben, die geen auto had. Ged'eelteliik
voor in geval van nood, maar grotendeels voor show.
Gaas' bij al t, goeds dat ze hebben, zijn de moderm-
VOOR DAMES.
De „Tango" is een echt beruchte dans geworden
sp™en^--tV'mdi11? -Va-1 Amerllcaanschen
Hij-
den I„Werd, door de flollanirinsesjes „dól" gevon-
tol' ma 8 a" tante s waro« GTOr het algemeen
het h?a?tf ,°rr 11 nieuwe« da«s uit en verboden
het haar dochters, resp. nichtjes, wel eens. Maar
zou nu een modern jong meisje of bak visch
wie
kunnen
aan de zorg van uw dochtertje wordt toevertrouwd."
Cicely gaf hetgeen zij later zelf noemde een in-
endigen snik; maar zij bleef den toestand beheer-
schen. Zy keek Sir Arthur in het strenge gelaat en
zy glimlachte en zei vriendelijk:
„Dat ben ik volkomen met. u eens, men moet zeer
voorzichtig- zyn en goed opletten aan wie men de
zorg voor een klein kindje toevertrouwt. Ik heb dik
wijls oen gevoel of de heele toekomst van Bébé af
hangt van de handen die haar nu vormen, in dezen
tijd van haar leven, nu haar karakter nog is als klei
mi men er van maken kan wat men wil
I eCn, ander van Sir Arthur's stokpaardjes
mert •ieUgd; hij' ver«-at Jaardoor op te
merken dat het knappe weduwtje van zijn neef ver
geten had zyn vraag te beantwoorden; en óenigen
ijd voorthobbelend op liet genoemde paardje, dacht
H, er met meer over dat hij even onwetend was als
Christine 7f on inlichtingen van
ge volmfl'flU redeneerde nog met vuur over de eeni-
8-e, volmaakte manier om een kind op te voeden, toen
Het 7is Óf??"* Lady Co««'-«ve binnentrad,
men IZ a \romvt^ met oen somber uiterlijk,
men zag aan de gedweee uitdrukking om ln
en haar treurige oogen dat de woorden
echtgenoot een wet voor haar waren en meer dan oen
i a 7^-7 ar cerste blik ffin» niet naar
Jaciv üicely, maar naar haar heer
wydbeens op het haardkleed stond
toSf? iV0r0ra- met ,Z,ulk wn eenzlJ'dti«- rnan als Sir
7 1 Z1J«, vergaring onopgemerkt voorbijgaan
en begroette Lady Congreve met haar gewone innc-
leende'6 aaf Z°° VWl a^Rekkelijkheid ver-
„Hoe jammer dat u in dezen tijd van het jaar in
de stad moet wezen; u zou natuurlijk zoo oneindto
liever thuis zyn zei zij op deelnemenden toon. Ind?
ongreve wierp weder terzijde een blik op haar man-
daarna keek zy zuchtend dé stijf gemeubileerde
LI ,IOrVi m meubelen met lichte fluweel
kleed, alles even ongezellig en weinig huiselijk.
„Ja, liet is eear groote teleurstelling
uen antwoordde zij-
ka-
be-
gesteld van
ring. Voor
ïaa r
van
mond
haar
over opvoeding ten beste gaf, stellig
Cicely's belangstellende aandacht Óo
be-
kan niet te voorzichtig w
tmgen of ge-
vroeg Sir Arthur
zijn nichtje; „men
waar-
rezen met de persoon
haar gast,
en meester, die
en zijn meening
g overtuigd dat
i volkomen instem
ming met al zyn beweringen beteekende.
„Zoo, lieve, bon je daar?" viel hij zichzelf in de re
de met een genadige handbeweging tot zijn vrouw.
k?? hebben over opvoeding gesproken en
let doet my genoegen op te merken, dat zij het ge-
neel met myn inzichten eens is."
Een heel flauw glimlachje vertoonde zich om Cice-
i.\ s mond. De verklaring, die Sir Arthur beliefde
volkomen stilzwijgen gedurende
voor ons bei-
n- i -- baar zachte treurige stem
-ucely had altyd een gevoel alsof zij excuus maakte
ze drukk? Tn Verh0f?n- "Ik h0"d «^t- van de-
za diukke, verdorven stad, evenmin als mijn beste
- huien wy hadden ons al zooveel genoegen voor-
onze gewone, aangename Kerstmisvie-
my is het Kerstfeest haast geen Kerst-
een 'kf me" llet »iet ka« doorbrengen in
een echten familiekring
OogenbHkkelyk kwam bij Cicely met. haar gewone
goedhartigheid een gedachte op, een plan dat zij in
tt diepst van haar ziel' afschuwelijk vond en dat aan
iaat eigen Kerstfeest alle vreugde zou ontnemen. Zij
keek van de een der beide Congrevos naar den ander
on het kn JLJS7 -°8 stee<k met °P8?erieht hoofd
op het haardkleed; zyn vrouw, een klein
zat. in een fauteuil cn zij zei
I ij k
..Ik weet volstrekt niet of u lust heeft
ik u wil voorstellen. Ik weet dat u hier in Londen
is \ooi zaken, maar op Kerstdag zelf
Kerstdag kunt u toch niets uitvoeren; heeft, u dus
menschje,
vriendelijk mogv-
in hetgeen
in Londen
en op 2en
soms lust die. dagen op Bramwell te kómen doorbrei,-
r,, orL'ekken morgen; u zou drie dagen latei»
2 T";u'nUn 7 d-en aVOnd vó6r Kerstmis of eerder
geven aan haar vc
te
zijn
toespraak wekte haar lachlust op, maar Cicely' met 1
haa, vredelievende natuur en haar afkeer van tegen
1.
f'!" piU' Ik b.f-SrijP dat uw eigen huis te ver af is.
maar Lramwell is dicht in de buurt, 't is maar een
half uur met den trein en wij zouden ons best kun-
uen clioen u oen Ro/.ollin- Kerstfeest
kom maar."
te bezorgen. Toe,
(Wordt vervolgd.)
