DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. No. 233 Honderd en vijftiende Jaargang 1913 DINSDAG 7 OCTOBER. Afsteken van onschadelijke Vuurwerken. FEUILLETON. Oeze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk fl,— Afzonderlijke nummers 3 Cents. Prijs der gewone advertentiën Per regel f0,10. Bij groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. Onder Suggestie. Telefoonnummer 3. Gemeente-Begrooting. BINNENLAND. ALKMAARSCHE COURANT -me -a ai HTaV Burgemeester-en Wethouders der gemeente Alk maar brengen, ingevolge het bepaalde bij artikel 206 der Algemeene Politieverordening, ter alge- meene kennis, dat van het verbod tot het afsteken van vuurwerken door hun college, doch alléén voor zoover betreft onschadelijke vuurwerken, ontheffing wordt verleend op 8 October a.s., na zonsondergang tot des avonds 11 uur, op het Hofplein en het Waag- Ïilein, indien deze pleinen op de bovenvermelde uren ot geen]andere doeleinden.worden gebruikt.) Burgemeester en Wethouders voornoemd G. RIPPING, Voorzitter. DONATH, Secretaris. Alkmaar, 6 October 1913. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK- MAAR brengen ter algemeens kennis, dat d'e ge meente-begrooting voor het dienstjaar 1914 van he den af op de secretarie der gemeente voor een ieder ter lezing is nedergelegd' en in druk tegen betaling der kosten verkrijgbaar is Burgemeester en Wethouders voornoemd, G. RIPPING, Voorzitter. DONATH, Secretaris. Alkmaar, 4 October 1913. ALJvWA'AR, 7 October. De rij van internationale bijeenkomsten, welke worden 'belegd' in bet belang van dien vrede, en welke rij dit jaar een verheugende lengte aanneemt, is weer vermeerderd door bet congres van bet „Verband fiir Internationale Verstand'igung," dat thans in de oude rijksstad Neurenberg gehouden wordt» Onder de 250 deelnemers aan dit congres treffen wij vooraanstaande pacifisten aan, die ook bet Twin tigste Vredesi-congres te 'si-Gravenhage beizocbten, o.a. den sympathiek^n Belgischen senator1 La Fon taine, den geestdriftigen Duitschen hoogleeraar Roman naar bét Duitsch van O. OROME0 S'CTIWTENJNG. 23) o „De beer I. Clarke Potter, predikant te Eredlerik (Maryland), verzoekt zijn broeder Bil Potter, indien deze nog in leven mocht wezen, dringend, hem zoo spoedig mogelijk te komen bezoeken." Een klein weinig schaamtegevoel zou hem ook nu weerhouden 'hebben zijn broeder een bezoek te gaan brengen, indien het hem niet duidelijk was geweest, dat hij op 'geen enkel plekj^ ter wereld' veiliger kon wezen en beter gevrijwaard voor de masporingen der politie dan in het huis van een predikant. En a*l kon hij een onbehagelijk en pijnlijk gevoel niet on derdrukken wanneer hij er aan dacht zijn broeder weder te zien, toch nam hij' op den avond van den- zelfden dag dat hij' de advertentie gelezen fhad', een kaartje en vertrok naar het stadje Frederik, met een gevoel van groote nieuwsgierigheid wat zijn oudere broeder, dien hij in jaren niet gezien hs*d, hem te zeggen zou hebben. 1 oen hij het nederige huisje, dat hem als pastorie werd aangewezen, was 'binnengetreden, wachtte hem een dubbele verrassing, wanneer men het zoo noemen mag. Hij vond zijn broeder stervende en bij het sterfbed een bleek jong meisje, dat op de 'knieën lag en smeekte haar lieven vader niet te laten sterven. 1 otter had nooit geweten dat zijn broeder getrouwd was en een gezin had. Met tegenzin keerde 'hij zich at van het aandoenlijk schouwspel. Toch moest hij het bed naderen en zeide: „Ik ben het, ouwe. Ik heb gisteren je advertentie pas gelezen anders zou ik waarlijk wel vroeger gekomen zijn." De stervende had nauwelijks de kracht o-p het kind te wijzen, dat haar hoofdje in het kussen verborg, terwijl heel haar teere lichaampje schokte van hpt Quidde, zijn wedsprekenden Eranschen collega- Ruys- sen, den geestigen Franschen oud-artillërie-kapitein Gaston Moch, voorts den grooten Franschen vredes apostel d'E'staumelIea enl tal van andere persoonlijk heden uit alle landen zelfs bijv. een oud-vice-adimi- raal uit Duitschland'. In de openingsrede werd verklaard, dat men niet als principe moest nemen het „Si1 vis pacem, para bellum," doch het „si vis pacem, para p_acam," niet dus „Indien gij) den vred'e wilt, bereidt den oorlog voor," maar „Indien gijl den vrede wilt, 'bereidt den vrede voor." Senator baron d'E.stoumelles da Constant bracht de broederlijke groeten uit Frankrijk over, niet als een dweeper en enthousiast maar als een ernstig en echt patriot. Het verheugde hem, dat er vertegen woordigers van allo beroepen en standen uit Duitsöhl'an'd aanwezig waren, die niet en'kel voor het platteland en die steden, niet slechts voor het vaderland, maar ook voor zich zellf werken, indien zij trachten den oorlog te doen verdwijnen. Prof. dir. Nippo'ld hield' daarna een moioie rede, waarin hij: vooral dééd' uitkomen, dat de vereeniging zich bij het streven naar betere internationale ver houdingen nooit heeft bezig gehouden met utopieën en vredesfantazieën, nooit ook maar wat idealisme heeft gepredikt. Men had niet het gevoel laten spre ken, maar steeds het verstand en daarnaar had' men gehandeld. Voornamelijk had men den strijd opge vat tegen het nationalisme, dat in chauvinisme ont aardt. De spreker gebruikte een eigenaardige beeld spraak. Onze vereeniging, zeidie hij, wil niet weten van het politieke alcoholisme der ald'uitschers, noch van de geheel'-onthouding van sommige pacifisten zij beweegt zich op de lijn van die gematigdheid. Zij wil tussehen de volkeren betera betrekkingen tot stand brengen, zij wil echter niet den vrede om eiken prijs. De volkeren' moeten zoover gebracht worden, dat zij achting voor elkaar gevoelen, maar nimmer moeten -ze elkaar naloopen. Nooit zon de vereeni ging stelling kunnen nemen voor afschaffing van den oorlog zonder meer. Ten sterkste echter veroor- déelt zij het ophitsen tot den -oorlog. Persoonlijk was dé spreker van meening, dat een oiorlog tussehen de Europeeache groote mogendheden nooit een nood zakelijkheid zou kunnen worden. Komt het tot een oorlog, dam zal deze vreeselijk -onheil over Europa brengen en zelfs den overwinnaar met een blijvenden ondergang bedreigen. Eén goedé verstandhouding tussehen Frankrijk en Duitschland houdt dé vereeniging niet voor toe komstmuziek, doch zij acht deze nu reeds mogelijk. Professor Nippold eindigde met de woorden, dat het denkbeeld van betere internationale verhoudin gen zal moeten overwinnen, hetwelk tot leuze heeft: „Voor het vaderland door de eensgezindheid der we reld." Het komt ons voor, dat dérgelijke dingen niet vaak genoeg en niet duidelijk genoeg kunnen worden ge- snikken. Zwijgend! zag hij het kind aan, en nog voor dat hij dén mond kon openen om te zeggen wat hij- te zeggen had, had' dé d'oodi zijn lippen voor altijd ge sloten. Een oude Mulattin mengde haar weeklach ten met heft' snikken van het kind. Eindelijk gaf Potter haar bevel' te zwijgen; met een blik op het wanhopige kind gaf hij dé oude vrouw een wenk dé kamer uit te gaan. De vrouw zag hem verbaasd aan toen hij vroeg of dat meisje een kind van zijn broeder was. Wat zo-u het anders wezen? Neen, de moeder had zijl niet ge kend. Zij kendé den1 predikant, die pas gestorven was, ook pas sedert zes jaar; toen was hij, met het kind hier gekomen en wa-si predikant 'bij dé Methodis tengemeente geworden. Zijl was huishoudster bij mijnbeer geweest' en- natuurlijk ook zijn trouwe dienstbode. Mijnheer was altijd even vriendelijk voor-het kind geiweest; het was een droomerig, stil meisje. Zij haid nooit vriendinnetjes om mee te spe len en was ook erg gesloten van aard. Dat was alles wat Potter van- de oude Mulattin te weten had kun- men komen. En met Lizzie, het mei'stjo zelf, kwam hij ook niet veel verder. De vraag, of zij bet kind van zijn broe der was, beantwoordde zij met zulk een sprakelooze verbazing, dat hij zich zijn vraag haast schaamde. Haar moeder had ziji haast niet gekend; zij was ge storven toen Lizzie nog een heel kl-ein kind was. De predikant liet heel weinig na. De nalaten schap bestond' uit een klein sommetje geld, een paar honderd dollar, die op de Bank stonden, en zijn buisje. Hij was zeer geacht in zijn gemeente, waar^ van de zoo plotseling opgedoken broeder ondubbel zinnige bewijzen ontving. Potter besloot voorloopig in het huisje te blijven wonen; hij lyeld' die Mulattin in dienst, en zoo veran derde er in de huishouding voor het uiterlijk zeer weinig; want Potter bleef baast den heelen dag thuis (daar was wel reden voor); daardoor hield' hij zi'ch veel bezig met het levend' erfdeel, dat zijn broe der had nagelaten. Het eerste wat Potter trof, was de groote gevoe- zegd. Den anarichistischeni toestand der wereld helpt men natuurlijk niét door anarchie uit de we reld. Wil men er werkelijk toe medewerken om de wereldordé te doen 'béheer&chen door hert recht, en het recht alleen, dan moet men, teneinde de onder linge verstandhouding der naties te verbeteren, de individuen doordringen van de vredelievende begin selen, van de -overtuiging, dat vrede door recht het eenige ideaal is, waarnaar kan worden gestreefd. Een ideaal wij" mogen ons niet voorstellen de ver wezenlijking daarvan te zullen beleven. Niet het nu levendie geslacht zal van een harmonische mensch- heid een deel zijn. Wij kunnen echter het tijcDperk van internationale en sociale harmonid voorbereiden, door oude vooroordee- len uit den weg te ruimen en oorlogszuchtige neigin gen te bestrijden. Maar terwijl de individuen bewer ken -en bewerkt worden mogen dé naties niet ver zwakken een verzwakking zou immers kunnen lei den tot noodlottige gevolgen, welke weer verder van het ideaal afbrengen zou. Naar onze vaste overtuiging is hij de beste vredes- vriend, die zich de menschbeid aldus voorstelt: in de eene hand de scheede met het scherpe zwaard, gereed om het te trekken, wanneer dit moet, maar in de andere hand' den bijl, om den weg te banen voor den vrede, alle belemmeringen en hindernissen wegkap pend. DE NTEIUWEI MINISTERS. Minister Treub is van een drieweekseh buiten- landsch verl'of teruggekeerd om zijn werkzaamheden te hervatten, terwijl mr. Cort van der Linden voor -een paar weken naar 'het buitenland is vertrokken. EVENREDIGE' VERTEGENWOORDI GING. Naar het Volk uit Den Haag vernam, is het Mi nisterie voornemens een Staatscommissie in te stel len ter uitwerking van het beginsel dér evenredige vertegenwoordiging. NEDERLANDISCHE OFFICIEREN NAAR ALBANIë. De correspondent van die N. R. Crt. te Weenen schrijft: De overwegingen, waarop men het wensehelijk heeft geacht, dat dé Albaneesche gendarmerie door Nederlandsc'he officieren zal worden gecommandeerd, zijn voor onze natie zeer eervol, omdat men hier van de veronderstelling uitgaat, dat juist dé Nederland- sche officier karaktereigenschappen bezit, die hem voor dat werk geschikt maken, te weten:- 'bekwaam heid1, strengheid', 'gepaard met rechtvaardigheid en eerlijkheid'. Uw land'genooten, zoo werd mij gezegd', hebben in Indi'ë de 'bewijzen- geleverd van met natuurvolken te kunnen omgaan, en het ia op die ervaring, dat men hier rekent en waarvan men goede vruchten ver wacht. Mijns inziens zal de omstandigheid, dlat de prins van Wied door zijn moeder een halve Hollander is, misschien ook niet vreemd zijn aan dit besluit. ligheid van het 'kind, en de eigenaardige invloed dien hij' op haar had. Zijl beefde wanneer hij 'haar naderde en toch kon zij baar oogen niet van hem af houden. In haar stra'kken blik vertoonde zich dan iets van den angst van een vogeltje, dat, beheerscht door de oogen van de slang, onbewegelijk blijft zit ten, totdat het wordt opgeslokt door het kruipende d'ier. Het was geheel bij' toeval, dat hij1 den aanleg tot medium in Lifczie ontdekte. Het kind klaagde zeer vaak over hoofdipijn en zat op een avond' met zware hoofdpijn in een stoel. Het bleek», mooie ge- ziehtje, waarin Potter hoegenaamd geen gelijkenis bespeurde met het harde, strenge gelaat van zijn broeder, ontroerde hem; onwillekeurig trad' hij op haar toe en streek liefkoozend eenige keeren met zijn hand over haar voorhoofd. Lizzie's oogleden sloten zich langzaam, en toen hij de uitdrukking van pijn van haar gelaat zag verdWijnen, herhaalde hij de be weging met de hand, totdat hij eensklaps zag, dat zij insliep. Verbaasd vroeg hij; i „Slaap je, Lizzie?" „Neen", antwoordde het kind met gesloten oogen, „ik zie." „Wat zie je?" „Een weide vol bloemen; bont geikléurdé vlinders fladderen overal rond." Potter maakte zi'oh ongerust, dat Lizzie d'e koorts had- en ijlde; hij' schudde haar verscheidene malen om haar wakker te maken. Toen sloeg zij de oogen op. „Heb je gedroomd?" „Wel neen, ik heb toch niet geslapen?" Toen begreep hij, d'£t hij haar in magnetis-chen slaap gebracht had, en van dat oo-genblik af aan werd Lizzie het willo-oze werktuig van zijn spiritis tische en somnambulen proefnemingen. Zonder het in de verste verte te vermoeden, had zijn broeder hem in het kind een schat nagelaten, dien hij zich ten nutte dacht te maken. Daar vond bij geen kwaad aan; hij nam daarvoor de zorg voor haar on derhoud op zich. Bij het nazien der bezittingen van zijn broeder was OUDERDOMSRENTE. Het hoofdbestuur van deni Bond voor Staatspen- sionneering heeft aan de leden dér rente-commissies en tnsschenpersonen bedoeld bij artt. 309 en 370 dier Invaliditeitswet, een circulaire gezonden, waarin ver zocht wordt op een bijgevoegde lijst in te vullen de afgewezen aanvragen om uitkeering van ouderdoms rente. De bond wil van d'e gevraagd© opgaven ge bruik maken om er bij de regeering op aan te drin gen, dat ook geholpen worden arme ouden, op wie genoemde wetsartikelen niet van toepassing waren te brengen en die 't soms meer nood'ig hebben gehol pen te worden dan velen, die wel in het genot van de rente zullen worden gesteld. Gemengd nieuws. VIJFHONDERD AGENTEN ZOEK. Van de ongeveer 700 inlandsche agenten, welke Soerabaja bezit, zijn ©r sinds eenige dagen bijna 500 verdwenen. Die li-eden komen kalmweg maar niet binnen. De N. Soer. Cït» merkt hierbij- op, dat het reeds haar aandacht 'getrokken had, dat het in dé laatste dagen zoo kalm en rustig was in die stad. BESLAG GELEGD. Aan de N. R. Crt. wordt uit Terschelling geseind, dat gisteren ten behoeve van dé Rijksverzekering- bank, voor een bedrag van circa- 0000, door den di recteur dier bank beslag is gelegd op het Ehgelsehe stoomschip Lij ons, werkzaam op het wrak der Lutine. ZiAIANDiAM. Naar aanleiding van het schrijven van B. en W. der Gem. Zaandam, aan de afdeeling van dén Bond van Nederiandsche Ondérwijzers aldaar, waarin deze afd'eeling verzocht wordt, B. en W. adfviea te geven in verschillende zaken het onderwijs betreffende, heeft het Bestuur der afdieeling Zaandam van het Ned. Ond. Genootschap, onderstaand! schrijven ge richt aan het College van B. en W. van Zaandam. Aan 'het Ooilege van Burgemeester en Wet houders -der Gem. Zaandam. Edelachtbare Heeren, De afd'eeling Zaandam van het Nederland'sch On derwijzers-Genootschap, kennis genomen hébbende van het schrijven, ge zonden door Uw Ooilege aan de afdeeling Zaandam van dén Bond van N. O., en voorkomende ia „Het Volk" van Woensdag 1 October, gezien het feit, dat een dergelijk schrijven niet is gericht aan dé afdeeling Zaandam van het N. O. G., ziet zich verplicht tof Uw 'College -een ernstig protest te richten, wegens de niet erkenning dlaiardoor van het N. O. G. als vakvereeniging. Het N. O. G., dart reeds meer dan een halve eeuw gestreden heeft met alle ten dienste staande midde len ter bereiking van zijn doel, neer-gelegd in art. 1 der W-et op het N. O. G., luidendé: „Het Nederliandlsc'h 'Onderwijzers Genootschap stelt zich ten doel de behartiging der belangen van het Lager Onderwijs van de Onderwijzers en hun nage laten betrekkingen," heeft daardoor een miskenning ondergaan, welke het allerminst verdient. Bovendien mogen de adviezen, gegeven door een vereeniging, waarvan alle onderwijzers lid' kunnen zijn, ge acht worden, alzijdiger te wezen d'an die van een vak vereeniging als de Bond van N. O. Wij moeten dan ook wijzen op uw partijdig stand punt, waarop een Gemeentebestuur zich in geen ge val mag plaatsen, en wat wij allerminst verwacht hadden van een democratisch bestuur, in meerder heid samengesteld uit leden eenar partij, die bij alle gelegenheden dé erkenning dér vakvereenigingen heeft geëischt. Blijft Uw college bij het genomen besluit, dan ge- hij verbaasd geweest, onder dé weinige papieren- die hij had nagelaten niets te vinden, wat betrekking had op zijn huwelijk. En ook geen enkel' portret van Lizzie's moeder. Niets dan een ring met een eigen aardig gezetten diamant; twee gouden slangen, die met hun muil elkaar naderden en dén steen vasthiel den. Hjj' dacht hier het zijne van; maar toch bepaal de hij er zijn aandacht niet lang bij, zijn toekomst plannen namen) al zijn gedachten in beslag. Lizzie zou daarin een belangrijk© rol spelen. Drie maanden na den dood van zijn broeder, toen hij' het waagde zijn hoofd weer op straat te vertoonen, verkocht hij het huisje, ontsloeg de oude Mulattin en vertrok met Lizzie naar Europa; eerst naar Engeland, waar hij begon in 'kleinen kring Lizzie voor te stellen alls ge- dadhtenlézeres-. Toen hij na zu-lk een voorstelling met Lizzie naar huis terugkeerd'e, kwam hij onverwachts Wapstra te gen. Etni evenals het Slmeedes ging, zoo ook hem; hij verviel weder tot hetizelïde leveni van vroeger, het echte misdadigersleven en maakte zich de eigenaar dige schoonheid van het jonge meisje voor dé slecht ste doeleinden ten nutte. De ontroerende, liefelijke schoonheid van het jon ge kinid zou haar in den verderfelijken kring waarin Li'zzie leefde, zondér zul'ks te vermoeden, zeker nood lottig geweest zijn, indien Rotter haar in andere om standigheden op zijn levenspad had ontmoet. Maar het gezicht van zijn stervenden broeder stond be schermend aan haar zijidé en behoedde haar niet al leen voor Potter zelf, maar door hem ook voor allen die verlangend' dé hand naar haar uitstrekten. Want het fijne, buigzame lichaam van Potter bezat een buitengewone kracht en toen hij eens een der kame raden, die zich met ruw cynisme tot Lizzie wendde, met eén enkelen vuistslag op den grond had gewor pen, pasten de anderen wel op, haar zelfs een enkel ruw wéord' toe te voegen. (Wordlt vervolgd1).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1913 | | pagina 1