DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. jannn te Alkmaar No» 241s Honderd en vijftiende Jaargang. 1913 DONDERDAG 16 OCTOBER. Rijkspostduivendienst. nu? FEUILLETON. Oeze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1, Afzonderlijke nummers 3 Cents. Prijs der gewone advertentiën Per regel f0,10. Bij groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER fr ZOON, Voordam C 9. op Maandag 3 November 1913. Onder Suggestie. Telefoonnummer 3. BINNENLAND. ALKMAARSCHE COURANT Dit nummer bestaat uit 3 bladen. De BURGEMEES TER der gemeente ALEMAiA.lt brengt ter kennis van de lotelingen der Militie, die in aanmerking wenschen te komen voor opleiding tot verzorger bij den Rijkspostduivendienst, dat zij zich daartoe vóór 10 NOVEMBER a.s. rechtstreeks moe ten wenden tot! den chef van den Generalen Staf. De Burgemeester voornoemd, G. RIPPING. Alkmaar, 13 Optober 1913. (Ingezonden) Het XXe "Wereldcongres voor den Vrede en de XVIIIo Bijeenkomst der Interparlementaire Unie zijn voorhij. De stad van het Vredespaleis heeft dé internationale Vredescongressen in haar midden gehad; ons land heeft mogen bemerken, dat de ope ning van het Vredespaleis niet alleen overeenkom stig de officieele voorschriften door de diplomaten- kringen vormelijk is gevierd, maar voor honderden Parlementsleden en honderden vredesvrienden uit alle laudeu der wereld aanleiding is geweest, om naar Nederland te gaan, om bij. de opening van het sym bool der vredesbeweging te getuigen van hun onwan kelbaar geloof in da verwezenlijking van hun ideaal. Da internationale Vredescongressen zijn voorbij, ïïöbben zijl een blijvend gevolg achtergelaten? Nog steeds zijn er tal van personen, die niet kennen het verschil tusschen deze Congressen en de officieele Vredesconferenties; personen, die niet weten dat de ze congressen niet anders kunnen zijn d'an een jaar- lijkseli vereenigingspunt voor alle igoedwülenden, waarop zij trachten hun denkbeelden weder meer be kend te maken, hun onderlinge organisatie te ver sterken, en waarop zij wenschen voor de toekomst uitspreken, die door de officieele vredesconferenties moeten vervuld worden. Voor wie miskent het ka rakter der Congressen, zullen ook de Ha'agsehe bij eenkomsten onbevredigend! zijn geweest. Ook na die Congressen rommelt het nog in het Oosten, is er van vermindering van 'bewapening in Europa geen sprake! Wie echter beseffen dat deze Congressen onmoge lijk een verandering in de verhoudingen tusschen de Staten rechtstreeks kunnen tot stand brengen, zij zullen dankbaar erkennen het vele goede dat deze Congressen hebben voortgebracht. Door de uitstap jes naar Rotterdam, naar Delft, naar Alkmaar en Amsterdam, naar Arnhem, door het concert in het Kurhaus en de openbare vergadering in „Concordia" zullen tal van personen voor het eerst iets van de vredesbeweging hebben bemerkt en gehoord', en mis schien daardoor tot belangstelling gebracht zijn. Het is gemakkelijk met al de feestelijkheden den spot te drijven en te zeggen, dat het dus weer een „echt Congres" was, véél feest en weinig werk! Wie zich echter bewust is dat de vredesbeweging behoefte heeft aan d'e instemming d'er geheele bevolking, die zal het Congres dankbaar zijn voor d'e uitstapjes, die de algemeen© aandacht der bevolking hebben weten te trekken, een aandacht die eerste voorwaarde is voor de instemming! Wat er gewerkt is? Het Vredescongres heeft over Roman naar het Duitsch van O. CROME SOHWIENING. 31) 0_ „Herinner je je dien niet meer Karei]zei Gesine met tranen in de oogan. „Het is dezelfde stoei dien moeder in de laatste maanden van haar leven heeft gebruikt. Maartje heeft hem van hoven van den zol der gehaald1; en mij dunkt, hij zal goede diensten kunnen bewijzen totdat mijnheer Helpert ver genoeg hersteld is en hij hem niet meer noodig heeft." Maar tje, de dienstbode, een flink meisje, stond intusschen nieuwsgierig toe te kijken op dien drempel van haar zindelijk keukentje. „Daar verdien je een extra kus voor, Gesine!" riep de commissaris en wendde zich met stralende oogen tot den jongen schrijver. „Kunt u nu niet begrijpen dat ilc trctsch hen op mijn zusje?" „Geloof hem maar niet", zei Gesine lachend, en een lichte blos kleurde haar wangen, waardoor doctor Helpert levendig herinnerd werd aan hun eerste ont moeting. „Hij zal mij, nog ijdel maken door zijn on- verdianden lof. Zorg liever dat onze gast uit dien ongemakkelijken draagstoel komt en in dezen rolstoel plaats neemt; die is veel gemakkelijker; wij wachten u beiden al aan de koffietafel, tante Betty heeft alles klaar." Dit zeggende lie,p zij naar Maartje in de keuken om den krachtigen bouillon, dien zij voor haar gast had gereed gemaakt, in een grooten kop van oud- Delftsch porcelein te gieten. Ook tante Betty begroette den nieuwen gast met groote hartelijkheid en daardoor verdween alle schroomvalligheid die doctor Helpert misschien nog vóelde. De zonnige, vreedzame kalmte in dit aardi ge huisje, die uit ieder woord scheen te spreken dat hij hoorde uiten, deed hem goed en gaf hem een hui- de vraag, hoe de pers voor de vredesbeweging te win nen, verschillende voorstellen aangenomen, die de nationale vereenigingen ieder in eigen land nu zullen moeten trachten uit te voeren. In de rapporten van Fried en Le Eoyetr zullen zij belangrijke aanwijzingen vinden, hoe te handelen. Vredeaeongrea en Interparlementaire Unie beiden hebben bijgedragen tot de meerdere bekendheid van het voorstel der Amerikaansche Regeering, dat alle Staten zich verbinden zullen géén oorlog te verkla ren, dan na eerst het 'geschil aan een internationale commissie van onderzoek te hebben voorgelegd. Op het Vredescongres heeft Br of. Van Vollertho- ven gelegenheid gehad, zijn internationale-politie- denkbeelden te 'bepalen voor1 honderden buitenlanders die, zooals het orgaan van den Duitschen Vresdes- bond schrijft, aldus do internationale politiegedacbte hoorden uiteenzetten „onder geiheel nieuwe en be langwekkende gezichtspunten." Da Interparlementaire Unie heeft over het vraag stuk der voortdurende onzijdigheid van Staten in teressante beraadslagingen gehouden en heeft gedachtig aan de groote beteekenis van alJgemeen in ternationaal verkeer voor den Vrede d;e invoering van een algemeen© 6-cents port voor brieven over d'e geheele wereld aanbevolen. Op het Vredescongres, is dank zij Prof. Quidde's arbeid de eerste stap gedaan, om dan algemeenen, vagen wensch naar vermindering van bewapening te kunnen vervangen door de aanbeveling van een be paald omschreven dn bijzonderheden geregeld voor stel» Zoo hebben beide congressen opnieuw de aandacht gevestigd op tad van punten van groot belang, en zul len de Congressen ten gevolge hebben dat steeds méér personen aan die punten hun belangstelling en studiekracht schenken, aldus tot de eindelijke oplos sing dier problemen medewerkend. Wij, Nederlanders, mogen te meer dankbaar zijn over den goeden afloop dier Congressen, daar deze zonder eenigen twijfel onzen goeden naam van gast vrijheid en van organiseerend vermogen hebben ver hoogd. Maar thans geen rust van voldaanheid! Ook van ons, Nederlanders, moge gelden, wat La Fontaine in het Vredespaleis ten aanzien van de ge heele Vredesbeweging zeide: „Met grooter wils kracht nog hernemen wij onzen dagelijkschen arbeid. Dit uur van rust en zegepraal aan het einde der eerste periode mag voor ons slechts een hal'te zijn op den weg, die leiden moet naar algeheele verwe zenlijking van ons ideaal." Wat staat ons dan nu in het bijzonder te doen? Voor wie weet, dat rechtstreeksche hervormingen in het internationaal recht slechts van de Derde Vre desconferentie kunnen verwacht worden, staat het antwoord1 vast: mede te helpeen dat de Derde Vredes conferentie inderdaad, overeenkomstig de afspraak van 1907, gehouden wordt in 1915 en dat de Interna tionale Commissie ter voorbereiding hiervoor zoo spoedig mogelijk wordt in het leven geroepen! Het Vredescongres en dó Interparlementaire Unie hebben beiden met groeten nadruk deizen wensch ge uit, die' als nummer één staat op het program van actie. Het Vredescongres voegde daaraan toe den wensch, dat de Nederlandsche Regeering, indien van andere Staten geen initiatief uitging, hiertoe de nood'ige stappen zou doen. Het Vredescongres droeg den Nederland&cben Vredesbonden op, om alle krach ten in deze richting bij de Nederlandsche Regeering aan te wenden. Een „Internationale Commissie van Voorbereiding voor de Derde Vredesconferentie!", dit zij de algemeene leuze van de naaste toekomst! selijk gevoeL En toen hij zich een uur later op het heerlijke bed uitstrekte en de oogen d'icht deed, gaf hij zich geheel over aan die heerlijke rust en kalmte, dlie hem zoo weldadig aandeed. Hij had een gevoel alsof hij thuis was. Een luide, vroolijke stem wekte hem uit zijn slui mering. Op den drempel van zijn kamer stond een man met witte haren; van Rinschoten stond achter hem. De oude hear keek hem door zijn blinkende bril- leglazen aan en riep: „Daar hebben wij dus den patiënt, dien ge aan mijn hoede wilt toevertrouwen, niet waar van Rinschoten." En zich tot den zieke wendende, zeide hij in ©enigszins gebroken Duitsch: „Ik ben docter Wijnberg en weef reeds alles van uw toestand af. Ik wil alleen maar even uw verbanden nazien, misschien is er door het transport iets ver schoven. Kijik, dat ziet er goed uit. Met de goede verpleging, die u hier wacht, zul't u wel spoedig weer op de been zijn. Het is een mooie dievenbende, die u er daar in Rotterdam op na houdt» mijnheer de com missaris." ,„Hoe vindt je hem?" vroeg tante Betty in de huis kamer aan haar nichtje. „Het is frappant zooals hij op Karei lijkt nu zelfs nu hij er bleek en zwak uit ziet en een verband om zijn hoofd heeft" Gesine knikte. Zij had een innig gelukkig ge voel, waarvan zij zich geen rekenschap kon geven. Van Rinschoten geleidde den huisdokter, dien de familie jarenlang gehad haid, door het tuintje naar het hek. „Zullen wij' u langen tijd! hier mogen zien „Veertien dagen", antwoordde de commissaris, „als er tenminste niets bijzonders tusschenbeide komt. Waar moet je wezen?" riep hij een telegram besteller toe, die voor het tuinhek bleef staan en naar een huisnummer zocht „Ik heb een spoedeischend telegram voor commis saris van Rinschoten!" zeide de besteller met het te legram in de hand. „Die ben ik." De man reikte hem het gesloten telegram over met het ontvangstbewijs, dat van Rinschoten teekende nadat hij vluchtig op zijn horloge gekeken had. Toen EERSTE KAMER. De heer Van der Lande (R. K.) door de Provinci ale Staten van üverij&el benoemd tot lid) van de Eerste Kamer, heeft die benoeming aangenomen. INTERNAT. CONGRES VOOR ZONDAGSRUST. H. M. de Koningin heeft zich op verzoek van de Ned. vereeniging tot bevordering van Zondagsrust, bereid verklaard als beschermvrouw op te treden van •het in September 1914 te 's-Gravenhage te houden derde internationaal congres voor Zondagsrust. Z» K. H. de Prins is ©erevoorzitter van het con gres. PLAN 1913. De centrale commissie voor Plan 1913 heeft dezer dagen te 's-Gravenhage vergaderd, onder voorzitter schap van jhr. Ch. F. van de Poll. De secretaris» de heer G. S. de Clercq» deelde in zijn verslag mede, dat het vreemdelingenverkeer, dat in geheel Europa dit jaar te lijden had van de gevol gen van den Balkanoorlog» de malaise in Amerika en een hoogst ongunstige weersgesteldheid in de eerste helft van het reissei'zoen, zich, zoodra deze laatste factor in den loop van Augustus keerde, in buiten gewoon groote mate heeft ontwikkeld, zoodat spr. o(p grond van de hem verstrekte inlichtingen meent te mogen constateeren, dat dit verkeer nog nimmer zoo groot is geweest als in Augustus en September van dit jaar. Bovendien zijn er allerlei bijzonderheden, die de verwachting wettigen, dat de reclame, die voor ons land in den loop van dit jaar in het buitenland is gemaakt, ook nog in het volgend jaar zal nawerken. Spr. besloot zijn verslag met er op te wijzen, d'at in den afgel'oopen zomer een groote mate van anerigie op allerlei gebied is ontwikkeld, welke naast het nut dat zij direct heeft opgeleverd ook voor de toekomst nog vele goede vruchten zal kunnen afwerpen. De vertegenwoordiger van de H. IJ. S. M. in de commissie deelde mede» dat de maatschappij 'het aan tal reizigers iru de internationale treinen op haar 'voornaamste grensstations had laten tellen en daar- bij is gebleken, dat het aantal reizigers» dat de grens heeft overschreden, buitengewoon groot is geweest Zelfs in de slechte maand Juli was dit verkeer verre boven het cijfer dór vorige jaren gestegen'; terwijl over de maanden Juni1Augustus ongeveer 10 pet. meer internationale reizigers vervoerd werden dan verleden jaar. Over September zal dit percentage zeker nog hooger zijn. Wat het algemeen vervoer betreft (buitenlandsche en binnenlandsche reizigers te zamen genomen), dit was op de lijnen der H. IJ. S. M. van den zomer zoo overstelpend groot, dat de meest optimistische ver wachting is overtroffen- De directeur van d'e Batavierlijn verklaarde, d'at het vervoer op zijn lijn dn Juni en Juli met 2 pet., in Augustus en 'September met 13 pet., het cijfer van het vorige jaar heeft overtroffen. De directeur van het nieuwe Erans Halsmuseum te Haarlem deelde mee, dat hij van de opening op 15 Mei tot 1 October ongeveer 200.900 bezoekers had gehad, van wie ongeveer 150.000 vreemdelingen. Op vallend was het groot aantal, dat per automobiel kwam, een bewijs dat er zeer veel welgestel'den ons land hebben bezocht- De heer D. Fockema, hoofd-consul' van den A. N. W. B., verklaarde nimmer zooveel inlichtingen aan automobilisten te hebben gegeven en wees er verder op, dat ook meer dan voorheen ons land' langs do scheurde hij, haastig het telegram open en zijn ge zicht betrok. Het was een telegram van zijn chef en luidde aldus: „Ga u onmiddellijk melden in den Haag bij den minister van Binnenlandsche Zaken." „Daar hebben wij het al!!" dacht van Rinschoten, een weinig uit zijn humeur. „Dat! is nu de eerste dag van mijn verlof 1 Het moet een lastig geval zijn wanneer de minister er zich zelf mee bemoeit. Wat zal Gesine zeggen?" „Ik moet weer weg", zeide hij haastig dó woonka mer binnentredende en wierp het telegram op tafel. „Ik heb bevel van mijn chef dadelijk- naar den Haag te gaan en mij' bij den minister te melden. De hemel mag weten welke duivelsche streken ze nu weer uit gevoerd hebben." „Maar je komt toch terug?"' riep Gesine ver schrikt. Van Rinschoten haalde de schouders op. Hij haal de een spoorboekje uit zijn zak. „Da eerste trein vertrekt pas over anderhalf uur. Dan moet ik met de stoomtram gaan. Wat zou dat nu weer wezen en waarom moet ik daar nu juist bij zijn. Ze hebben toch bekwame mannen genoeg in den Haag. Maar tegen een dienstbevel kan men zich nu eenmaal niet verzetten. „Adieu 1" riep hij en greep naar zijn hoed. „Gelukkig rijdt de tram af bij de Rotterdamsehe Poort, daar kan ik in twee minuten zijn." Toen stormde hij de deur uit en liet de beide da mes teleurgesteld achter. In het Huis ten Bosch heerschte de grootste ver warring en ontsteltenis. Eir had een vreeselijke scène plaats gehad in de vertrekken der Indische gasten. Het was slechts met moeite gelukt den Radja van Mataram te weerhouden met eigen hand een bloedig strafgericht te voltrekken aan zijn schatbewaarder, toen hij vernam dat de zak met diamanten en kost baarheden verdwenen was. De sidderende Javaan, met zijn herculische gestalte, had' het leven alleen te danken aan het feit, dat hij den vorigen avond' dron ken geweest was en dat de Radja hem dós bij zijn thuiskomst niet den eigenlijken schat had toever trouwd, de kostbare kleinoodiën, die hij op het gast- waterwegen werd bezocht. Verder verklaarde hij als secretaris van de sub-commissie voor de huisvesting, dat, dank zij d© bureau's voor logies, geen klachten vernomen zijn, dat vreemdelingen geen goed ondier dak hebben kunnen vinden en dat der commissie evenmin gegronde klachten over overdreven hotel- prijzen ter oore zijn gekomen. Besloten werd, dat da ervaringen d'er commissie zullen worden vastgelegd in een verslag, dat aan de regeerïng zal worden uitgebracht. In verband hiermede werd de vraag besproken, of de werkzaamheid der commissie hiermede zou zijn af- geloopan. Hoewel men algemeen van oordeel was, dat inderdaad de commissie met dit verslag foTmeel aan het eind van haar taak zou zijn gekomen, werd toch van verschillende zijden er op gewezen» dat het te betreuren zou zijn, wanneer de eenheid van actie, door dó commissie verkregen, weer verloren ging. Betoogd werd, d!at het van belang zou zijn, indien: d'e commissie hetzij zelve zou blijven bestaan, of althans een permanente organisatie zou in het leven roepen, waardoor ook voortaan meer eenheid' zou worden ge bracht in de actie der vereenigingen en andere licha men, die bij het vreemdelingenverkeer direct of in direct betrokken zijn. Na discussie werd aan het uitvoerend comité op dracht gegeven, deze kwestie nad'er te overwegen en daarbij overleg te plegen met degenen, die daarvoor in aanmerking mochten komen. Gemengd nieuws. KERMISZONDAG IN EEEE HERSTELD. Door den Raad der gemeente Eramaker is, schrijft d© Tel., Dinsdag met 7 tegen 6 stemmen besloten, den Zondag der Eraneker kermis, die in 1912, toen de raad in meerderheid rechts was, was afgeschaft, weder te herstellen. Voor stemden thans zes vrijzin nigen en een Roomsch-Katholiek, tegen drie anti-re- volutionnairen, twee Roomsch-Katholieken en een sociaaldemocraat» VAN EEN WITTEN KRAAL Een viertal maanden geleden werd te Kexk-Driel een witte kraai gevangen. Werd aanvankelijk voor het zeldzaam diertje 15 geboden, allengs wilde men er meer voor geven» Dezer dagen werd de vo gel voor 250 verkocht. Toen echter de nieuwe eigenaar er om kwam, was het dier juist den vorigen nacht. overleden. Voor het doodle beestje werd echter nog 40 gegeven. Men zal het opzetten. VALSCHHEID IN GESCHRIFTE. Het gerechtshof te 's-Gravenhage veroordeelde gisteren G. H. A. van Tr„ districtscommandant en inspecteur der rijksveldwacht te Middelburg, be klaagd van valsehheid in geschrifte en gebruikma king van valsche geschriften ais echt, in zake zijn declaratiën ten laste van het rijk voor de levering van benoodigdheden ten behoeve van rijkspolitde- vaartuigen, tot 8 dagen gev. sfcr. De proc. generaal had dirie maanden geëischt. DEI MlOORDENtAAR? Omtrent den man, die zich gisteren bij de Amster- damscha politie aanmeldde en Franciscus Dijkman maal gedragen had. De ontsteltenis nam toe toen een der Balineezen, die den tolk wilde gaan halen, terugkeerde met een bericht, dat d© opgewondenheid van dan Radja ten toppunt voerde. Een secretaris vloog naar den as sistent, die bleek van ontsteltenis toesnelde» Van Linteloo een zelfmoord gepleegd de Radja besto len dat waren berichten die loodzwaar nedervieleu op de schouders van den Indischen ambtenaar. Ge lukkig verloor hij: zijn tegenwoordigheid van geest niet. Hij gaf zijn secretarissen bevel de nieuwsgie rige bedienden en lakeien op een afstand te houden en begaf zich dadelijk persoonlijk naar den Radja om te vernemen hoeveel) het verlies ongeveer bedroeg. Een weinig gerustgesteld! door het 'bericht, dat de onschatbare kleinoodiën van den inlandschen vorst door een gelukkig toeval! niet waren gestolen, was hij eerst in de veronderstelling dat de zelfmoo-rd van zijn tolk in verband te brengen was met de misdaad. Zijn secretaris was dó eerste dia een bloeddroppel vond op de vensterbank van het vertrek, en toen hij het venster aldus nader in oogenschöuw nam, kwam hij tot dó overtuiging, dat de inbraak van buiten af moest zijn geschied. Daarom telegrafeerde hij dade lijk naar het politic-bureau en liet dien chef verzoe ken onmiddellijk in het Huis ten Bosch te komen. Deze verscheen zoo snel1 als zijn paarden maar loopen konden. Ook hij was in d'e hoogste mate ont steld over hetgeen was voorgevallen en reed dadelijk naar den minister om dezen te melden wat er was voorgevallen. Hij verzocht den a&sistent-residónt door een zijner secretarissen een lijst te laten opma ken van hetlgeen er vermist werd); tevens gaf hij het bevel dat geen der in het Huis ten Bosch aanwezige personen het paleis mocht verlaten, voordat hij ver dere maatregelen genomen had. De minister besprak dó zaak dadelijk met zijn ambtgenoot van koloniën, die er niet minder door ontsteld was. Deze diefstal kon al de hulde en het eerbeto-on d'at men den gevaarlijken heerscher van Lombok had bewezen, overvleugelen en het succes totaal vernietigen. Terwijl dó minister van koloniën zich dadelijk naar den Radja begaf, hem het diepe leedwezen van d'e Nederlandsche regeering betuigde over den diefstal en hem beloofde de som uit te be talen die de kleinoodiën waard waren in geval ze niet teruggevonden werden, hield de minister een confe rentie met den chef der geheime politie omtrent de maatregelen welke genomen moesten worden. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1913 | | pagina 1