DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. No. 344. Honderd en vijftiende Jaargang. MAANÖA6 20 OCTOBER FEUILLETON. Onder Suggestie. BINNENLAND. ALRMAARSCHE COURANT. AIT.KM1AAB, 20 October. Het Duitsche volk, dat zich opmaakte om dien vol- kerenslag te herdenken, dien slag, waarin d'e Keizer dér Er'anscheu verslagen en zijn heerschappij gebro ken werd1, heeft in de afgaloope® week zich genood- zaak gezien zijn blijdschap te temperen: de totale vernietiging van het nieuwe marine-luchtschip L 2 bracht rouw en droefenis. Heel dé bemanning om gekomen, trotsch© verwachtingen vernietigd Was het wonder, dat er onder1 het Duitsche volk stemmen opgingen om de vlaggen halfstok uit te steken, aldus uiting gevend! aan de smart over dq catastrophe? Doch het leven heeft ook zijn eischen, da zorgvuldig voorbereide onthulling van een grootseh gedenktee- ben te Leipzig kon niet zoo maar worden afgewim peld en niet ieder der genoodigdén kon handelen al's de zoo zwaar getroffen graaf Zeppelin, die op weg naar de feeststad het bericht van de ramp te Miin- eben vernemende, dadelijk naar Friedriehshafen te rugkeerde. In enkele weken zijn de beide luchtschepen, van welke men verondersteld had, dat zij vier jaar bruik baar zouden zijn en Duitschland dien tijd een voor sprong zouden geven, vernietigd. Men heeft zich afgevraagd, of men moet doorgaan met kostbare menschenlevens en tonnen gouds op te offeren. Stil stand is, na de vorderingen, welke de luchtscheep vaart gemaakt heeft, niet meer denkbaar. De Keizer 1 '.ft waarschijnlijk de gevoelens van die meerderheid van het Duitseha volk vertolkt, toen hij' niet slechts zijn deelneming betuigde, maar ook die wenscheïijk- beid) uitsprak, dat de ramp een nieuwe aansporing moest zijn om het luchtschip tot een betrouwbaar oorlogsinstrument te maken. Alleen zal d'e regee- xing moeten zorgen, dat d'e bezonnenheid van d'en voorzichtige®! vakman da overhand! houde op de al te groote voortvarendheid van oorlogszuchtige ele menten. De Kroonprins heeft eens weer van zich do'ea spre ken. Vroeger reedis, in den tijd van de Marokko-cri- sis, heeft hij in de koninklijke tribune van dien' Rijksdag zoo duidelijk mogelijk laten merken, dat bij tiet lang niet eens was met da politiek van den rijks kanselier, welke natuurlijk de politiek van zijn ket terlijken vader was. Eb thans heeft hij aan den rijkskanselier een brief geschreven met dezelfde strekking. 'Op verzoek va® Pruisen besloot indertijd ie Bondsraad dat geen Oum'berlander den Brunswijk- Jefo.au troon, zou moge® bestijgen, wanneer niet deaan- spraken op Hannover door een officieel® verklaring waren opgeheven. Maar nu de pretendent vo.or den Brunswijkschem troon prins Ernst August de scfooon- toon van dien Keizer geworden is en die beide vijandi ge huizen Cumberland en Hohenzoll'ern met elkaar verzoend zijn, vindt Pruisen dat zulk een officieale verklaring niet meer noodig is en kan word'en volstaan met den eed van prins Ernst August, ge zworen op het Pruisische vaandel. Da Kroonprins nu heeft zich tot den Rijkskanselier gericht in eien schrijven, waarin hij verklaart, dat hij' zich met dit standpunt niet kan vereenigen. Haar zijn meening mag zijn zwager prins Ernst August eerst dan Brunswijk binnentrekken, wanneer hij' te voren rond uit voor zieh en zijn opvolgers afstand van Hannover heeft gedaan. Hier blijkt dus het verschil van op vatting tuisschen xijksk'anselier en kroonprins, een- verschil dat dus evenzeer bestaat tnsschen Keizer en Roman naar het Duitsch van O. CROME SÖHWIEHIHG. 34) o- Met d!e grootste spanning volgde de chef der poli tie !de verdere handelingen van d'en commissaris, na dat deze hem de beteekenis van de bloedvlekken had aangeduid. „Ik geloof op mijn woord," dacht hij bij zich zelf, „dat wij in dien van Rinschoten den rech ten man voor dit geval gevonden hebben. Wat voert bij nu weer uit met den bliksemafleider? Van daar vandaan kan toch geen mensch hij het raam komen!" De commissaris klom vlug de ladder af. „Het is precies zooals ik dacht," zei de hij. „De diefstal is van buiten af geschied, die dief is langs d'en bliksem afleider naar beneden geklommen. Ook daar zijn duidelijke vingerafdruksels. Hoe bet echter moge lijk is, dat een mensch langs zulk een smallén rand, niet meer dan een band breed, loopen kan, zonder naar beneden te storten, dat i3 mij een raadsel. Maar bet is op die manier gebeurd. De vingersporen zijn duidelijk te volgen. Er is nog meer uit af te leiden; het is een Hein, net vingertje; de hoogte waarop zich de vlekjes bevinden reikt slechts halverwege de borst, van den rand af gerekend. Dat bewijst, dat de misda diger een klein, elegant persoontje is." „IJ" zult toch niet willen veronderstellen, dat een mensch zonder hulpmiddelen langs dien rand naar bet raam geloopen is F' „De inbreker moet langs dien weg been en terug gegaan zijn," antwoordde van Rinschoten met be slistheid; „daar bestaat bij mij geen twijfel aan. Maar dat verhoogt het geheimzinnige en het lastige van het geval," voegde hij er bij met een zucht, „want voor een kat mag het al een heele toer zijn langs dien rand te loopen en het is een mensch ge weest, die dien weg heeft gevolgd, terwijl er niet meer plaats was dan voor zijn teenen. Dus dat moet een buitengewoon licht persoontje geweest zijn. zoion en dat door den laatste openbaar gemaakt is. Met belangstelling mag worden afgewacht, hoe deze kroonprinsenpolütiek zal afloope®: In Engeland, dat getroffen Werd door de ver schrikkelijke ramp in de kolenmijnen van Senghe- nydd (Wales), welke aan 434 menschen het leven kostte, is een buitengewoon moeidijk, maar even be langrijk vraagstuk aan de orde van den dag. Minis ter Lloydl George beeft een veldtocht der regeering aangekondigd tegen het landmonopolie van het groot-grondbëzit en niemand twijfelt er aan, of diéze practiische staatsman zal! zijn doel bereiken, zal Ver betering brengen in het lot der landarbeiders, zal daardoor een deel van het industrie-pxoletariaat te rugbrengen naar het platteland. En het Engelsiche voorbeeld zal dan ongetwijfeld in Europa navolging vinden, al is de kwestie van het grondbezit nergens zoo slecht geregeld als in het eilandenrijk. De rede voering van den heetr Lloyd George en het rapport der „Land Enquiry Committee", wel'k rapport Woensdag werd gepubliceerd, geven .een droevig beeld van Eugelsche toestanden ten plattenlaude. De kronen zijn er blijkbaar laag, de hutten slecht, er heerseht groote afhankelijkheid en er is weinig voor uitzicht om vooruit te komen, kortom er. iis een vi cieuze cirkel van omstandigheden, waarin de eiene min-gunstige factor leidt tot de andere. De arbeider heeft te weinig om een huisje te Zetten en daarom moet hij wonen in een hutje, dat hij meestal' gratis krijgt. Hij is geheel afhankelijk van den' landbou wer, verlaat bij! diens dienst dan moet bij dikwijls de streek verlaten. De arbeider heeft dus geen vrije markt voor zijn arbeidskracht. De commissie van onderzoek is van oordeel, dat er in d'e landelijke districten een tekort is van 120.000 arbeiderswoningen en dit tekort zou aanzienlijk grooter zijn, indien de hutten werden afgekeurd, die feitelijk niet bewoonbaar- zijn. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar over het geheel is de toestand zoo slecht, dat, gelijk in het rapport wordt gezegd, de staat moet ingrijpen. Hoe? Dat zullen we weten, zoo-dra verschillende ministers de komende week zul len hebben gesproken. Koig een andere campagne is door de kranige Eu gelsche reg. op touw .gezet. De min. Winston öhux- chili, eerste lord der admiraliteit, heeft Zaterdag middag te Manchester een redevo-ering gehouden, waarin hij betoogde, -dat enkele trouwe liberale aan hangers der regeering zich beginnen ta verontrusten over de steeds hoogere uitgajven voor de vloot, Deze uitgaven zijn hooger dan ooit te voren, maar zij zul len het volgende jaar nog aanzienlijk stijgen. De uit gaven voor leger en- vloot moieten echter niet be schouwd worden op zich zelf, maar in verband met het nationale inkomen van het geheel© land, met he.t aandeel aller klassen door de 'belastingen en met den overzeeschen handel. Gladstone gaf indertijd' een derde deel dér staatsinkomsten voor de bewapening. Da tegenwoordige regeering besteedde van de 196 millioen pond! sterling 75 voor dit doel, dus ongeveer 5 procent meer dan een derde. De lasten, door de arbeidende kl'assa te dragen, zijn in verhouding la ger dan veertig of vijftig jaar geleden, omdat de in directe belastingen door directe zijn vervangen. De regeering betreurt intosscheu de zware offers voot da bewapening, maar op haar rust de plicht binnen „Er is nog iets, dat ik niet met de ander© omstan digheden rijmen 'kan," zeide bij na langen tijd te heb ben nagedacht. „Zij, die dezen diefstal beraamd en uitgevoerd hebben, zijn zeer geslepen dieven en. mis dadigers geweest, één enkele kan bet niet gedaan hebben, al- veronderstellen wij., dat -bij met Linteloo igemeeue zaak maakte. Tegenover dat vermoeden van doortraptheid staat, dat de bloedsporen een be wijs zijn van een zolo gxenzelooze lichtvaardigheid, als waaraan een beginneling in de school der misdaad zich nauwelijks durft schuldig maken. Ik zou haast denken, dat de misdadiger niet eens geweten heeft, dat zijn hand bl'oiedde, en toch moet de wond hem pijn gedaan hebben." „Wat is u nu van plan te do-en?" „In de buurt van den bliksemafleider naar bloed sporen zoeken. Er zit nog b'loed op den afleider zelf, het kon dus wezen, dat dat bloed ons die richting aanwees, waarin de dief verdwenen is." Van Rinschoten met zijn scherpe oogen ging zorg vuldig den grond na. Plotseling bukte bij en raapte iets schitterends op. „Een ring!" riep hij. „Dien moet de misdadiger verloren hebben. Hoe zonderling: een damesring en Hij- bekeek den ring met de grootste oplettendheid, zijn gezicht verschoot tel kens van kleur. „Wat is er, mijnheeT van Rinschoten?" vroeg de Haag3che politie-beambte verbaasd. „Misschien een voorwerp, dat tot ontdekking kan leiden van den misdadiger;, wanneer hij dezen ring in zijn bezit heeft gehad," zeide van Rinschoten, ter wijl de zweetdroppels hem van het gezicht liepen. „Laat eens kijken 1" Aarzelend gaf de commissaris den ring af. „Een buitengewoon stuk!" zeide de politiebeamb te, terwijl bij den ring aan zijn vinger stak. „Hij is heel wijd een man met ©en groote hand moet -hem gedragen hebben. Hoe kan dat overeen gebracht worden met uw vermoeden, dat bet een kleine en sierlijke gestalte geweest moet zijn?" „Dat weet ik niet," mompelde de commissaris ze nuwachtig met dén ring spelende. „Aan den vorm zou men denken, dat bet een damesring was en kijk eens een dame zal' hem vroeger -ook wel ge- de grenzen van de absolute noodzakelijkheid te doen, wat noodig is voor die veiligheid' van het land Op tweeërlei wij-ze kunnen dia uitgaven verlaagd worden: door vermindering van het aantal der schepen of door vermindering van hun kwaliteit en kracht. Een werkelijke vermindering is echter alleen maar moge lijk door een internationale overeenkomst. Thans zijn de betrekkingen tnsschen Engeland en Duitsch- land zeer verbeterd, zonder dat Engeland' vriend schapsbanden verloren heeft. Daarom was nu het oogenblik niet ongunstig om eens te praten over ver mindering der bewapening ter zee. Hameus de re geering kwam de spr. met 't volgend© voorstel1: Wij leggen d'e kiel voor 4 groote schepen, tegen Duitsch- land voor twee, en wanneer Duitschlandl bet -oogen blik twaalf maanden uitstelt, dan do-et Engeland d'it ook. Duitschland zou aldus- zes millioen, Enge land twaalf millioen sparen en de relatieve macht van beide landen zou absoluut onveranderd blijven. Totale stilstand is onmogelijk, zoolang de andere mo gendheden niet meedoen, maar wanneer de beid© ge noemde mogendheden eens voorgingen, zou ar dan geen groote kans zijn op navolging? Wanneer Oos tenrijk en Ita-lië geen nieuwe schepen bouwden, zou de verplichting daartoe ook vootr Engeland en Fran krijk wegvallen en wanneer de groote groepen in Eu ropa (Drievoudig Verbond en die entente-mogendlhe- den) de vlootoitbreidiing staken, zullen Amerika en Japan van zelf volgen. Door een dergelijke politiek zouden natuurlijk vele milülioenen vrij komen voor den vooruitgang der menschheid. Het is de moeite waard, nog even het slot dear rede weear te geven: „Ik doe dit voorstel voor 1914, of, als dit te gauw is, voor 1915. Ik ben vootr tegenmotieven, die de groote wapenfirma's in Engeland en in andere lan den ongetwijfeld zulle® aanvoeren, absoluut niet vatbaar, die beeren moeten dienaren zijn, geen mees* ters. Velen zullen mij wegens mijn voorstel beris pen. Laten zij spotten desnoods! Ik ben overtuigd, dat bet voor da welva-axt en het vbortduren van onze beschaving en het opbouwen van .da Europeesche gemeenschap noodzakelijk is, dat die .ontwapenings vraagstukken openlijk besproken worden, niet alleen door diplomaten en (regeeringen, maar ook door de parlementen en volkeren. Door gebrek aan succes, moet men zich niet l'aten ontmoedigen. D© tijd zal komen, waarin de tegenwoordige uitgaven en bewa pening, swedstrijdte® een ding uit het verleden zullen zijn, waarop de groote zeemogendheden met droefe nis zullen terugzien." Ziedaar een rede, die menigeen uit het hart gegre pen is en waarover stellig he©l wat gesproken zal worden. Als het maar niet weer bij praten blijft! Terwijl ,optipii>ste® steeds verzekerd hebben, dlat nu niets meer den vrede op den B'alkan bedreigde, is er plotseling weer ©en aanleiding tot verontrusting gekomen. Het kabinet te Weenen beeft het noodig ten wen schelijk geoordeeld ©en dreigement na-ar Belgrado te zenden. De Oosttenrijkscha regeering heeft aan Ser vië ©en ultimatum gesteld: binnen acht dagen moe ten de Serviërs het grondgebied van h-et autonome Albanië, dat zij- bezet houden, gehaeül ontruimen.; doen ze dit niet, dan zal Oostenrijk de maatregelen nemen, welke h-et noodzakelijk acht, Terwijl men- er zich in Londen over verbaast, dat dragen hebben. Hier is er een stukje goud' tusschen gezet om hem passend! te maken voor een man." „Gelooft u, dat die vondst u goede diensten bewij zen kan?" „Het is in ieder .^evall een vondst, .die van beteeke nis kan wezen als ten minste niet iem'and hier in het paleis hem hij ongeluk verloren beeft. Daar zullen wij ons spoedig van overtuigen." En terwijl zij naar bet paleis terugkeerden, dacht van Rinschoten: „Groote hemel, dé ring lijkt sprekend op den ring dien tante Betty altijd aan heeft," ACHTTIEHD'E HOOFDSTUK. WAT ER IM DIEH TUSSOHEH1TIJD GE BEURDE'. „Breng dat meisje weg, Potter!" riep Wapistra met een venijnige® blik op Lizzie. „Ik zou mij- zelf ver geten a'ls ik baar nog langer voor mij moest zien. Het is baar schuld dat wij in plaats van millioenen te bezitten ons met dit bagatel moeten tevreden stellen. Ik wed dat zij bet beate gedeelte onder weg beeft Verloren en dat brengt die speurhonden meteen op ons spoor. Breng haar weg of en bij schopte in de richting van het bewustelooze meisje. Met ruwe handen nam Potter baar op. Zoo licht als een veertje lag zij in zijn armen. Hij zelf was ook woedend van teleurstelling. Hij ging bet smalle wenteltrapje met baar op, stiet dé deur van zijn ka mer open en liet baar lang niet zacht ,op den grond glijden. Dat nuttelooze wezen, dat hen misleid had en teleurgesteld in al hun moeiten en verwachtingen, kon daar stil blijven liggen totdat zij uit baar be wusteloosheid ontwaakte. Hij zelf spoedde zich naar beneden om bet verdere met zijn kameraden te overleggen. Toen Lizzie de oogen opsloeg en voelde dat zij zware hoofdpijn had', was bet donker om haar heen. Zij stond op en tastte om zich been, Langzaam kwa men haar gedachten terug. Hetgeen baar zoo vreese- -lijk bad doen schrikken) vertoondé zich weder voor bet oog van haar verbeelding: de vier gezichten van .die mannen waarop woed© en teleurstelling t© lezen Go,steur ij khiertoe overgegaan is zonder d© andere mogendheden er in te kennen, verzekert men te Pa rijs, dat Duitschlandl en Italië Oostenrijk hebben ge steund. Servië heeft reeds te verstaan gegeven, dat het eerst de vaststelling van de grenzen van Albanië wenscht af te wachten. Er is dus ©en conflict, waar in blijkbaar bet Drievoudig Verbond gekend is, ter wijl d'e entente-mogendheden er geheel buiten gela ten zijn, een conflict, dat weter aanleiding tot heel wat onaangenaamheden worden kan. CHR. HISTORISCHE UfflK In het Kamerkiesdistrict Franeker is men in Chr» Historische kringen niet tevreden met d'e handelin gen van de Christelijk Historische Unie biji de jong ste Kamerverkiezingen. 'Thans is dit tot uiting ge komen. De Christelijk Historische Kiesvereeniging te Wommels heeft besloten zich l'os te maken van de Unie en medé te werken tot oprichting van een Frie- schen Bond van Chr. Hist. Kiesvereemigingen, An dere Kiesvereeniging©n zullen volgen en niet enkel in dit district. Ook in dé distrieten Hariïnge®, 'Smeek en Dokkum zijn velen voorstandérs van de oprichting eener Erie- seh© organisatie van Chr. Historische® die minder afhankelijk wil! zijn van dien antirevolutionnairen lei der. JHR. MR. VICTOR DE STUERS. Heden is jbr. mr. Victor dé Stoers, lid d'er Twee de Kamer voor helt district! Weert, dia man, die zoo bijzonder veel gedaan beeft voor de Nederl'andsche Kunst en de Nederlandscha Kunstnijverheid, Kunst geschiedenis enl Oudheidkunde 70 jaar geworden. In tal van bladen werden warm-gesrtemde 'artikelen ge wijd aan bet werk en de persoon van den jarige, wiens gezondheid dén laatste® tijd te wenschen over laat. Da burgemeesters en andere notabelen uit bet kiesdistrict Weert bode® jbr. de Stuers heden een album aan. De twintig gemeenten van bet district hebben daarin elk een blad', 'twelk in een gecalligra- faerden rand een 'aquarel' hervat en helt wapen der ge meente in goud, en zilver kleur. Het titelblad bevat maast de opdracht het wapen van den jubilaris en een gezicht op Weert; tevens de wapens van Maastricht, da geboorteplaats, en van Den Haag, dé woonplaats van dén jubilaris. Deze 21 bladlen zijn gevat in marokijn-loeren band met gouden hoeken, midden in het in relief gedre ven familiewapen van De Stoers. Het gemeentebestuur van Maastricht zou, naar het Oentr. meldt, jhr. De Stoers twee albums aanbie den met foto's van merkwaardige Maastrichtsche ge- velsteenen en gevels. Namens bet Provinciaal] Oudheidkundig Genoot schap te Maastricht zou de® heecr De Stoers een oor konde worden aangeboden. Verder zullen van hun dankbaarheid doen blijken verschillende sociale instellingen, die door den heer De Stoers of door diens familieleden steedis gunste® en weldaden hebben ontvangen: DE RAMP VAN DE L DE. Namens de Nederlandsche Zeemacht heeft de mi nister van marine aan bet Duitsch© Marinebestour deelneming betuigd) in bet vergaan met zijn equipage van het luchtschip L 2. GEZANT TE WASHINGTON. Het Haagsch Ccrrespomdéntiebureau meldt, dat 'Ridder van Rappard, laatstelijk gezant in Marokko, waaTschijnlij'k Nederlandsch gezant te Washington wordt, ter opvolging van mimistecr Loudon. HET BORSTBEELD VOOR WTIILIAM STEAD. De onthulling van biet borstbeeld voor William Stead, dat een plaats zal! krijgen in het Vredespaleis, stond en de blinkende sieraden op tafel. En weder klonken haar de woorden van eem van die mannen in de ooren: „Wij zijn dieven en jijl behoort tot onze bende." Het arme kind begon zoo vrceselijk te beven, dat zij, zieb aan dén muur moest vasthouden om niet in elkander te zakken. Zij1 liet haar oogen in de duis ternis rondwaren: dansende vonken vertoonden zich voor haar blik. Zij stond in gemeenschap met mis dadigers; d'ie overtuiging hadden da woorden met vlammende letters in haar ziel geschreven en d'e man, dien zij oom noemde en die haar uit het kalinq, vreedzame huis van haar Vader in Amerika had ge baald, d'ie man was een van de dieven. Hoe was zij in dat rijtuig gekomen? In hoeverre had' zij in be- wusteloozen toestand deelgenomen aan de misdaad? Zij verkeerd© in doodsangst. Zij moest weg, weg uit deze omgeving, anders werd Zij waanzinnig. Alles dwarrelde baar door bet hoofd; haar knieën knikten, tastend langs den wand bereikte zij die dbnr. Weg! weg van bierl Die eene gedachte vervulde haar en riep luid in haar ooren. Zij greep naar de klink - de deur was niet gesloten. Een koude luchtstroom kwam van beneden naar haar toe d'e trap op, zij ril de in haar dhnne kleeding. Daar hoorde zij bet ge dempte geluid van stemmen. De mannen hadden ze ker dé deur van de achterkamer dicht gedaan. Zij begreep als bij ingeving dat baar lieven in gevaar was, wanneer men baar vlucht bemerkte. Goed! dat was baar onverschillig 1 Al's zij maar niet behoefde te loven in de nabijheid! van die mannen. Zij ging dus verder, steed's tastende langs de Wanden, dte trap af, heel zachtjestoch kraakte er een trap niettegen staande haar lichte voetstappen. Bevend1 bleef zij even luisteren bet gemompel dier stemmen ging voort; de deur was bijna d'icht, zij zag slechts een smal lichtstreepje door de kier. Het was een cente naarsgewicht voor baar, de gedachte dat de huis deur misschien gesloten zou zijn. Zij was wanhopig bij die gedachte, het jonge meisje, dat in vel© opzich ten nog een kind wasl Gelukte het haar niet een uitweg te vinden uit het huis, dan zou zij misschien een einde zien komen aan haar leven; zij durfde zich zelfs een langer leven baast niet voorstellen. CWorek: vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1913 | | pagina 1