DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. BENZ en OVERLAND Automobielen. im 253. Honderd en Tijffciende jaargang. DONDERDAG 30 OCTOBER. FEUILLETON. Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1, Afzonderlijke nummers 3 Cents. Prijs der gewone advertentiën Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. Onder Suggestie. Carrosseriefabrikant, ALKMAAR, Telefoonnummer 3. STADSNIEUWS. AL1MAARSCHE COURANT ALKMAAR, 30 October. Bet is een merkwaardige komedie, welke tegen woordig in Mexi'ko wordt gespeeld, welke echter hoe langer hoe ingewikkelder wordt, maar ooik dreigt tragisch, en tragischer te verloopen. Zooals men' weet hebben den 26sten October de verkiezingen voor het presidentschap plaats gehad. Hoewel die tijdelijke president Huerta talLooze mailen had verzekerd, dat hij zich niet zou laten candidea- ren, prijkte hij, toen het er op aan kwam, boven aan de candidatenlijst, welke plaats hij had weten te ver overen door 't brutaalste machtsmisbruik. Het heette ■dat db voorloopiige president plotseling zoo buiten gewoon populair was geworden, dat een candidaten lijst, waarop zijn naam ontbrak, eenvoudig niet denk baar was. Maar van de populariteit is Zondag nie mendal) gebléken. Slechts een zeer klein gedeelte der stemgerechtigde Mexikaanscha burgers heeft aan de verkiezing deelgenomen 1 er stonden 80.000 op de lijst en er kwamen maar 10.000 aan da bus. Dit ge brek aan belangstelling kan beteek enten, dat de meer derheid van het Mexikaanscha volk „maling" heeft aam de politiek, en dat het geen onderscheid maakt, oef het door de kat dan wel d'oor den kater gebeten wordt. Maar ook is het mogelijk, en zelfs zeer waar schijnlijk, dat het overgroote detel' der kiezers zich niet heeft durven uitspreken, omdat het een bloedige wraak vreesde van generaal Huerta, de man die voor geen maatregelen schijnt terug te deinzen, wanneer zijn gezag op het spel staat. „Generaal" in Mexi- ko tooit ieder, die op zijn fatsoen gesteld is en hoo- ger-op wil, zich met die geniexaalsstreepen generaal helix Diaz dan, de vroegere helper van Huerta in de rebellie tegen den vermoorden president Madero, neef van den vroetgeren dictator Porfirio Diaz, thans tegencand'idaat, waande zich heefemaal niet veilig voor de persoonlijke wraak van Huerta, die mede door zijn. hulp op het kussen is gekomen en zich nu maar liever niet wil laten verdringen. Di'e Pelix Diaz is Zondagnacht stilletjes op het dhk van zijn hotel ih de Mexikaanscha havenstad Ve ra Cruz, wa:ar hij zijn intrek had 'genomen, geklom men. Hij riep van daar denl Amerikaamschen consul, die in het aangrenzend perceel woonde, wakker en vertelde dezen, dat hij d'iiem nacht zou werden over vallen en worden doodgeschoten, zoadat hij om her scherming vroeg. De consul wees in het middernach telijk uur op een sloep van da kanonneerboot „Whee ling". Zoo begaf zich da candidaat naar het oor logsschip en stelde zich daardoor onder bescherming van de regeering der Veraenigd'e Staten 1 Van den uitslag der verkiezingen is nog niets be kend. Maar dit is wel zeker, dat Huerta „voorloo pig" wel alleenheerscher van Mexiko zal blijven. De Roman naar het Duitsch van C. CROME SOHWIENING. 48) o— TWEE m TWINTIGSTE HOOFDSTUK. HST EIGEN NETTEN GEVANGEN. Toen Potter het huis van Verheeven in Amster dam uitkwam was zijn eerste plan zoo snel mogelijk te zien de grenzen van Holland over te 'komen. Maar OP weg naar het Centraalstation begon dit besduit reeds te wankelen. Zoaals wel meer gebeurt wan neer een misdadiger een plan heeft zien mislukken, had hij een gevoel alsof hij het Naod'lot maar over zijn toekomst moest laten beslissen. Bijl de Beurs ging hij niet het Damrak op, maar naar de Warmoes- straat, waar het groote restaurant „Krasnapoleki' te vinden is. Ond'er de menigte Amsterdammers en vreemdelingen die samenstroomen in het grootste van alle Amsterdamsche restaurants kon hij zeker zijn ook politie-agenten te zuilen ontmoeten. Indien hem daar niets kwaad overkwam, zoo zou hij dit als een bewijs beschouwen dat Waps tra's mond verzegeld was geweest en dat ook van Lizzie's kant 'geen ge vaar voor hem dreigde. Ten minste geen oogebblik- keüjk gevaar. Het jonge meisje! Hij trok zich haar vlucht er ger aan dan hij eerst vermoed had. Met haar had hij niet alleen het beste en meest geschikte werktuig verloren voor zijn misdadige doeleinden, maar ook de gelegenheid om geld te verdienen met spiritisti sche séances. Ook speet het hem zijn bagage te moe ten missen die hij' bij' Verheeven op de Hooigracht in den Haag had achtergelaten. Dei bagage later te la ten nazenden was veel gevaarlijker dan dat hij ze dadelijk had meegenomen. Potter besloot bij „Krasnapolski" te blijven totdat het tijd was. met den nachttrein naar den Haag te vertrékken; zoo. niemand notitie van hem nam, wou hij naar den Haag terugkeeren en een laatste poging wagen om Lizzie terug te vinden. Hij zon zich dan Vereenigde Staten zulten zijn regeering echter wel niet erkennen. Dan is ziji echter voor een hoogst onaangenaam feit geplaatst. Zij zal kunnen toezien en zich belachelijk maken voor heel de wereld. Zij zal ook kunnen optreden1 maar dan zal' dit met wa pengeweld moeten geschieden. En nu staat het te vrieezen, dat 'het tot een oorlog zal komen. In die „Daily Telegraph" is een artikel gepubli ceerd van die hand van kapitein Granville Fortesoul, die vroteger adjudant was van president Roosevelt en dile van oordeel is, dat een gewapende tusseken- komst te verwachten is. „De Amerikaansche troepen zouden denzelfden weg moeten volgen als in den eersten oorlog met Mexico", schrijft hij. „Een leger zou te Vera Cruz moeten landen om zich een weg naar de hoofdstad te banen. Het land is d'a'ar echter bij uitstek geschikt om een opmarsch te belemmeren; de vraag is maar of de Mexikanen voldoende partij van dit voordeel kunnen trekken. Dit-hangt voor een groot deel af van den tijd, die da Amerikanen noodig zouden heb ben om die hoofdstad te bereiken en t)e vermeesteren. „Maar als de hoofdstad in onze handen is, begint het eigenlijke werk pas. Om dat te voltooien zal het noodig zijn, dat een tweedie leger, van het noorden oprukkend, zich een weg naar het zuidlen b'aant en hef land onderwerpt. Dat zal veel tijdl, veel geld en veel mensohentevens kosten. Als eenmaal die tegen stand is gebroken, zal het hervormingswerk beiginr nen en het valt nog niet te zeggen voor welke moei lijkheden men daarbij zal komen te staan. „Indien zoo gaat sehr. voort de Vereenigde Staten vandaag tot tus se henkomst besloten, zou het leger er voor klaar staan. Dat is een feit, eenig in onze geschiedenis. Intusscben zijn de troepen, waarover wij beschikken, niet toereikend voor de taak; men zou nog een leger van vrijwilligere moeten vormen. De plannen daarvoor zijn geheel gereed. „De ruiterij het meest gesdhikte wapen in een guerilla is den heelen zomer geoefend, de inten dance en de geneeskundige dienst hebben die noodige voorbereidende maatregelen getroffen." Tot zoover de kapitein. Dat het tot een oorlog zou 'komen, was van den be ginne af aan te voorzien. De dollaxpolitiek speelt in deze Mexikaansch-Amerikaanscbe tragi-comedie de grootste rol. De regie is in handen van de Ameri kaansche petroleum-mannen. Zij zijn het, die opstan den organiseeren, gevaar opwekken voor eigendom en leven van vreemdelingen. En president Wi'lison, de man die zoo aardig kan spreken over de politiek der moraal, is een willig werktuig in hun handen. Zooals het op het oogenbli'k staat, hebben zij een schoone 'kans om het spel te winnen ten koste van hoeveel echter? door list of geweld van haar meester maken en daar na zoo spoedig mogelijk het land uit zien te komen. Zijn hart bonsde wanneer een binnentredende hem meer dan gewoon scherp aanzag, terwijl' hij met een glas Münchener bier voor zich, het eene kwartier ivoor het andere! na liet voorbijgaan. Maar niemand bekommerde zich om hem; in 'het voorste lokaal za ten de heeren over hun blad gebogen de courant te lezen, nieuwsbladen uit alle! mogelijke landen; uit de biljartzaal, waarin niet minder dan negentien biljar ten stonden, klonk voortdurend het stootem van de queue's en het rollen van ballen en naar den tuin Stroomden eeul menigte dames met haar heeren. Het was reeds over twaalven toen Potter opstond pm naar het Centraalstation te wandelen. Het meis je! Hij wilde haar terug hebben, het mocht kosten wat het wilde. Van haar kant dreigde hem het groot ste gevaar, indien zijl ten minste in handen viel der politie; d'e macht die hij' over haar uitoefende was piet met goud te betalen. Na aankomst in den Haag bleef hiji aan het station totdat er zich leven begon te vertoonen op Straten en pleinen; toen! begaf hij zich naar1 Verheeven op de Hooigracht, om hem het 'lot van Wapstra mee te dea len en het verlies van hun buit; misschien zou hij bij ihem oo'k iets van Lizzie hooren. Verheeven ontving hem niet met al te groote voorkomendheid'; integen deel, hij' verzocht hem zoo spoedig mogelijk zijn huis te verlaten; hij' had geen lust zijn vingers te bran den. Woedend maar machteloos tegenover de besliste weigering van Verheeven, l'iet Potter zijn koffers op ieen vigelante brengen en reed naar een klein loge ment. Er waren in Verheeven's herberg reeds man- pen aanwezig, die graag een paar dubbeltjes verdie nen wilden en d'ehi Zondagmorgen inwijdden mett een paar glaasjes jenever. Na twee nachten zonder slaap, gunde Potter zich toch geen, rast; hij1 waschte zilch en kleedde zich wat aan en begaf zich daarna direct paar de kleine eetzaal om te ontbijten en een blik te werpen in de „Haagsche Gourant" en het „Dagblad van Zuid-Holland1 en 's-Gravenhage", die op tafel lagen. Van den diefstal iin het Huis ten Bosch werd' in geen der heide bladen eenige melding gemaakt; van jiet spoorwegongeluk daarentegen las hij uitvoerige berichten. Met een gevoel' van verlichting las hij dat „Agent Soelsmans", die tot de zwaarst gewondten be- NED. PROTESTANTENBOND. (Slot.) Na de inleiding van ds. van Itenson volgde een geanimeerde gedacbtenwisseling, Dr. Hooykaas, door spr. eenige malen geciteerd om te doen uitkomen, dat hij het niet met hem eens was, verklaarde, dlat hij het eigenlijk geheel eens was met den inleider, het onderscheid tusschen beiden is slechts een kwestie van nuanceering. Nog maakten velen1 opmerkingen, die echter, zooals d's. Iterson in zijn korte repliek op merkte, grootendeels niets hadden uit te staan met zijn referaat. Zutphen werd aangewezen als die pliaatls, waar de volgende algemeene vergadering zal worden gehou den. Vóórdat da voorzitter overging tot sluiting der vergadering, vroteg mi. de Kanter, van 's-Gravenhage, het woord om de aftredende hoofdbestuursleden, ds. Bakker en mr. Joosting, dank te betuigen voor hun vtela werk in dienst van dlen Bond. Speciaal richtte spr. zich tot den voorzitter, ds. Bakker, diie met f-or- sche hand de vergaderingen leidde en dirie jaar lang het presidium van het hoofdbestuur op voortreffelij ke wijze waarnam. E'en zeer krachtig applaus volg de op deze woorden. De voorzitter betuigde zijn dlank en sloot de vergadering. Om half zes vereenigden tal van afgevaardigden en leden van den Protestantenbond zich aan een ge- meenschappelijken maaltijd in de Unie. Stampvol was gisteravond die groote zaal der Har monie, waar de afd. Alkmaar een openbare samen komst hield, die met het zingen van een gemeen schappelijk lied werd ingezet. „Groot is de tijd en geweldig; maar wee indien onze harten niet rein zijn," met dit woord uit Dter König von Sion van Hamerling ving de voorzitter, zijn openingsrede aan. Al heenscht er in alle tijdvakken van 'de geschiedenis der menschheid, ook in die waarin het schijnbaar rustig toegaat, krachtig leven, soms openbaart dit zich stormachtig. In zulk een tijd moeten wij' thans onzen weg zoeken. Immers, op schier dik levensgebied is tegenwoordig niet slechts vooruitgang, miaar omwenteling waar te nemen: op dat dier natuurwetenschappen, dter ziel kunde, der kunst, niet hert minst in maatschappij en staat. Het zich met ongel'oofelijke snelheid vermeer derend wereldverkeer heeft voor handel en nijverheid niet alleen nieuwe banen geopend, maar er ook een ih. menig opzicht ander karakter aan gtegeven, vooral voor'd'at het die opeenstapeling van reusachtige kapi talen in korten tijd bevordert. Daarnevens stelt het de arbeiders in staat de handen in'een te slaan om betere levensvoorwaarden te verkrijgen; een nieuwe maatschappij is in wording. Inmiddels dben de ont zettende oorlogstoebarieidsetllen, waardoor kite l'andten dreigen ta grondle te gaan, stormen van ongehoorde hevigheid voorzien. Te midden van al' wat dreigt geeft godsdienst werkzame rust en moedig vertrouwen; maar ook op dit hoogst© levensgebied is die onzekerheid, de ver warring grooter dan wellicht ooit beleefd is. De her vorming d'er zestiende eteuw is ex een zachte bries bij. vertegenwoordiger der beroemde BEA'Z munt uit doorEenvoudige constructie, nieuwste verbeteringen en zeldzaam geruischloozen gang. Proefwagen disponibel. TELEFOON 573* hoorde, gisteTen aan zijn wonden was bezweken. Onder de politieberichten was er een tijding die hem volkomen wakker riep. Een krankzinnige jonge vrouw, zoo liet het zich ten minste aahzien, was door Cen agent gegrepen op het oogenbli'k dat zij zich iu het kanaal wilde storten. Het was naar het uiterlijk te oord'eelen een kunstenmaakster of zoo: iets- derge lijks; het meisje wa's waarschijnlijk niet geheel toe rekenbaar. Daarom had men haar opgenomen in het ziekenhuis, of liever in die daartoe beboerende ze nuw-inrichting, waar zij! onder observatie zou blij ven. Er kwam een uitdrukking van aangename verras sing op het gelaat van Potter. Dat klonk niet zoo heel verdacht; hij' wals dan ook eenige minuten l'ater op de been om het huis in oogenschouw te gaan ne men, waarin men Lizzie had opgenomen. De vleugel van het 'gebouw waar da zenuwzieken lagen, was gelijkvloers en kwam in den tuin uit, die door een laag muurtje van de straat gescheiden was. Dit vernam hij van eeni oppa-seer, die zeer blij met dan vrijen Zondag, dim hij in 't vooruitzicht had, juist het gebouw uitkwam en gaarne den beleefden vreemden beer te woord stond. Deze vleugel had ook een aparten toegang door een 'hekje in den muur, dat gehvoonlijk overdag open stond; want er pa'sseerd'en verscheidene menschen, die het hekje bin nengingen en achter den vleugel van h'et gebouw verdwenen. Wanneer het gelukte uit te vinden wat haar ka mer was, dan was het misschien op Zondag, wanneer een groot gedeelte van het personeel vrij af had, niet zoo heel gevaarlijk binnen te sluipen. Lizzie -zou hem natuurlijk volgen wanneer hij haar dat ge bood. Maar als de poort of ihet hek eens gesloten was! PotteT liep langs den muur heen en weer; hij zag niets, alles steenen, anders niets. Ten einde raad ■trad hij door het hek dén tuin in. Niemand nam no titie van hem; want er wais niemand in de laantjes tusschen de hooge kastanjeboomen en eenige strui ken. Maar daar ginds ontdekte hij iets, dat hem da delijk een indruk gaf; hier zou een aanval of een poging kunnen gelukken. Achter een boschje langs ■den muur stonden namelijk een hoopje gebakken steenen in een vierkant opgestapeld'. Waarschijnlijk moest de muur hiermee over eenige dagen gerepareerd worden en was het materiaal reeds hier naar toe ge- Ruil'dan toen duizenden niet dan onder veel strijd het eente gezag met het andere, thans klinkt de leus weg met elk uitwendig gezag in ons geestelijk leven. Daartegen zetten de kerken den strijd op haren en snaren, en trachten da zielen te vangen die onmach tig zijn of sc'hijnen om de vrijheid te dragen. Velen van hen die weigeren zich door haar onder hert juk t'e laten brengen missen alle vastheid van overtui ging. Gevaarlijk snel gaat de ontwikkelinig van me nig 'deel! der menschheid. O'f het ons te snel gaat, wordt ons niet gevraagd^ ziji moeten trachten staande te blijven. Wee als onze harten niet. rein zijn! Zijn ze onrein, d. i. zijn wij de speelballen van hartstochten en zelf zucht, dan ontgaat ons niet alleen evenals ook in de rustigste omgeving, h'et waar geluk, maar worden wij her en der geslingerd en! raken in de beroering onzer dagen het stuur geheel en al' kwijt. Deze waarschuwing beeft een keerzijde, een zeer troostrijke: gelukkig wij' indien onze barten wel rein zijn; want dlan is bet geweldige van dezen tijd ons ten zegen. Groote tijden kweeken groote zon daars, maar ook groote karakter». Kunnen wij1 op geen levensgebied het eind der ontwikkeling van bet mensebdom zien, dit is een groot geluk, want bet zoeken naar waarheid en naar da toepassing er van in bet leven houdt jong en friscb. De zwarigheden waarvoor wij staan zijn groot, maar kunnen ons een ladder ten hemel worden. On danks al onze dwalingen en zonden genieten wij Gods gemeenschap en juichen in die heerlijkheid onzer roe ping. Wierp God ons van kinldsbeen af in een we reld waarin honderd verschijnselen van da zichtbare en van de getestel'ijke schepping tegelijk indruk op ons maakten en voortdurend maken, wij moeten zien hoe wij onzen weg daarin vinden, zijn in het bezit van wiat wij in heiligen durf vermeesteren zalig en dan'ken God' dat Hij ons zulk een heerlijk rijken lijd doet beleven. Terwijl het zangkoor zich daarna opstelde, deelde Ie voorzitter onder applaus mede, dat de uitslag van de stemming voor het kiescollege te Amsterdam was, dat 84 vrijzinnigen in herstemming komen. Het koor ondfer l'eidlng van dén heer A. Ohlen zong evenals den voriigen avond in de Groote Kerk uitstekend eenige liederen, waarop, nadat het viool spel van mej. A. Gouwe en den heer O. E. Slinger, op de piano begeleid' door mej. NI de Lange met een warm applaus was beloond', het woord gegerven werd aan de buitenlandsche afgevaardigden. Pastor Fischer, van Berlijn, zeide met groote vreugde naar Nederland met zijn vele geschiedkun dige herinneringen te zijn gegaan en verheugd te zijn te vertoeven in de plaats, waar het beeld' met bracht. Met behulp van dlie opgehoopte steenen zou hij' gemakkelijk over ddni muur heen kunnen komen en zich aan den1 anderen kant naar beneden laten ■zakken. Het was een stille straat of liever een gracht met hoornen langs het water; vooral 'e avonds gingen er haast geen. menschen voorbij. Toen Potter het hekje weder genaderd was, kwam een verpleegster den zijvleugel uit. Zijl had een bij beltje in de hand en ging dus zeker naar de kerk. Brutaalweg stapte hij op haar af en vroeg naar 'een kennis, die zoo en zoo moest heeten; bijl was in deze inrichting opgenomen en nu kwam hij even naar hem informeeren. „Dan moet u aan den anderen vleugel wezen; dit is de vrouwenafdeelinlg", antwoordde d'e verpleegster. „Des te beter", dacht Potter, „dlusi zij moet in een van déze kamer» zijn. Maar in welke?" Tevergeefs liet Potter de oogen gaan van het eene raam naar het andere. „Kon ik haar maar door de mach't van mijn wil 'hier naar toe trekken!" dacht hij. En op hetzelfde oogenhlik scheelde het niet veel of hij had een uitroep van verbazing en verrassing deen hooren. Een elegant, slank persoontje, in een blauw linnen nachtjapon, was voor het venster verschenen, een bleek voorhoofd leunde tegen de ruiten. Een oogenblik daarna, toen Potter achteruitweek, tegen den muur, was ook het blauwe persoontje ver dwenen. „Dus het eerste raam van af dien ingang 1" juichte Potter. „AI was het huis de hel' zelf en al werd je bewaakt door duizend demonen, toch zou ik er je uit halen, meisje! Mijn macht over jou is sterker dan die allen te zamen!" Toen de verpleegster in Lizzie's kamer kwam, zag zij het meisje in een hoekje op den.' grond zitten, doo- delijk verschrikt door hetgeen zij voor het raam had1 gezien. „Waarom is u dan ook uit bed gekomen?" vroög zij. „Hij is hier geweest", fluisterde Lizzie angstig. „Hij- wil mijl halen." „Dwaasheid! Er komt hier niemand binnen!" „Hij zal komen!" zuchtte het arme meisje. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1913 | | pagina 1