DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
BENZ en OVERLAND Automobielen.
im
253.
Honderd en Tijffciende jaargang.
DONDERDAG
30 OCTOBER.
FEUILLETON.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Onder Suggestie.
Carrosseriefabrikant, ALKMAAR,
Telefoonnummer 3.
STADSNIEUWS.
AL1MAARSCHE COURANT
ALKMAAR, 30 October.
Bet is een merkwaardige komedie, welke tegen
woordig in Mexi'ko wordt gespeeld, welke echter hoe
langer hoe ingewikkelder wordt, maar ooik dreigt
tragisch, en tragischer te verloopen.
Zooals men' weet hebben den 26sten October de
verkiezingen voor het presidentschap plaats gehad.
Hoewel die tijdelijke president Huerta talLooze mailen
had verzekerd, dat hij zich niet zou laten candidea-
ren, prijkte hij, toen het er op aan kwam, boven aan
de candidatenlijst, welke plaats hij had weten te ver
overen door 't brutaalste machtsmisbruik. Het heette
■dat db voorloopiige president plotseling zoo buiten
gewoon populair was geworden, dat een candidaten
lijst, waarop zijn naam ontbrak, eenvoudig niet denk
baar was. Maar van de populariteit is Zondag nie
mendal) gebléken. Slechts een zeer klein gedeelte der
stemgerechtigde Mexikaanscha burgers heeft aan de
verkiezing deelgenomen 1 er stonden 80.000 op de
lijst en er kwamen maar 10.000 aan da bus. Dit ge
brek aan belangstelling kan beteek enten, dat de meer
derheid van het Mexikaanscha volk „maling" heeft
aam de politiek, en dat het geen onderscheid maakt,
oef het door de kat dan wel d'oor den kater gebeten
wordt. Maar ook is het mogelijk, en zelfs zeer waar
schijnlijk, dat het overgroote detel' der kiezers zich
niet heeft durven uitspreken, omdat het een bloedige
wraak vreesde van generaal Huerta, de man die voor
geen maatregelen schijnt terug te deinzen, wanneer
zijn gezag op het spel staat. „Generaal" in Mexi-
ko tooit ieder, die op zijn fatsoen gesteld is en hoo-
ger-op wil, zich met die geniexaalsstreepen generaal
helix Diaz dan, de vroegere helper van Huerta in de
rebellie tegen den vermoorden president Madero,
neef van den vroetgeren dictator Porfirio Diaz, thans
tegencand'idaat, waande zich heefemaal niet veilig
voor de persoonlijke wraak van Huerta, die mede
door zijn. hulp op het kussen is gekomen en zich nu
maar liever niet wil laten verdringen.
Di'e Pelix Diaz is Zondagnacht stilletjes op het
dhk van zijn hotel ih de Mexikaanscha havenstad Ve
ra Cruz, wa:ar hij zijn intrek had 'genomen, geklom
men. Hij riep van daar denl Amerikaamschen consul,
die in het aangrenzend perceel woonde, wakker en
vertelde dezen, dat hij d'iiem nacht zou werden over
vallen en worden doodgeschoten, zoadat hij om her
scherming vroeg. De consul wees in het middernach
telijk uur op een sloep van da kanonneerboot „Whee
ling". Zoo begaf zich da candidaat naar het oor
logsschip en stelde zich daardoor onder bescherming
van de regeering der Veraenigd'e Staten 1
Van den uitslag der verkiezingen is nog niets be
kend. Maar dit is wel zeker, dat Huerta „voorloo
pig" wel alleenheerscher van Mexiko zal blijven. De
Roman naar het Duitsch van
C. CROME SOHWIENING.
48) o—
TWEE m TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
HST EIGEN NETTEN GEVANGEN.
Toen Potter het huis van Verheeven in Amster
dam uitkwam was zijn eerste plan zoo snel mogelijk
te zien de grenzen van Holland over te 'komen. Maar
OP weg naar het Centraalstation begon dit besduit
reeds te wankelen. Zoaals wel meer gebeurt wan
neer een misdadiger een plan heeft zien mislukken,
had hij een gevoel alsof hij het Naod'lot maar over
zijn toekomst moest laten beslissen. Bijl de Beurs
ging hij niet het Damrak op, maar naar de Warmoes-
straat, waar het groote restaurant „Krasnapoleki'
te vinden is. Ond'er de menigte Amsterdammers en
vreemdelingen die samenstroomen in het grootste
van alle Amsterdamsche restaurants kon hij zeker
zijn ook politie-agenten te zuilen ontmoeten. Indien
hem daar niets kwaad overkwam, zoo zou hij dit als
een bewijs beschouwen dat Waps tra's mond verzegeld
was geweest en dat ook van Lizzie's kant 'geen ge
vaar voor hem dreigde. Ten minste geen oogebblik-
keüjk gevaar.
Het jonge meisje! Hij trok zich haar vlucht er
ger aan dan hij eerst vermoed had. Met haar had
hij niet alleen het beste en meest geschikte werktuig
verloren voor zijn misdadige doeleinden, maar ook
de gelegenheid om geld te verdienen met spiritisti
sche séances. Ook speet het hem zijn bagage te moe
ten missen die hij' bij' Verheeven op de Hooigracht in
den Haag had achtergelaten. Dei bagage later te la
ten nazenden was veel gevaarlijker dan dat hij ze
dadelijk had meegenomen.
Potter besloot bij „Krasnapolski" te blijven totdat
het tijd was. met den nachttrein naar den Haag te
vertrékken; zoo. niemand notitie van hem nam, wou
hij naar den Haag terugkeeren en een laatste poging
wagen om Lizzie terug te vinden. Hij zon zich dan
Vereenigde Staten zulten zijn regeering echter wel
niet erkennen. Dan is ziji echter voor een hoogst
onaangenaam feit geplaatst. Zij zal kunnen toezien
en zich belachelijk maken voor heel de wereld. Zij
zal ook kunnen optreden1 maar dan zal' dit met wa
pengeweld moeten geschieden.
En nu staat het te vrieezen, dat 'het tot een oorlog
zal komen.
In die „Daily Telegraph" is een artikel gepubli
ceerd van die hand van kapitein Granville Fortesoul,
die vroteger adjudant was van president Roosevelt
en dile van oordeel is, dat een gewapende tusseken-
komst te verwachten is.
„De Amerikaansche troepen zouden denzelfden
weg moeten volgen als in den eersten oorlog met
Mexico", schrijft hij. „Een leger zou te Vera Cruz
moeten landen om zich een weg naar de hoofdstad te
banen. Het land is d'a'ar echter bij uitstek geschikt
om een opmarsch te belemmeren; de vraag is maar
of de Mexikanen voldoende partij van dit voordeel
kunnen trekken. Dit-hangt voor een groot deel af
van den tijd, die da Amerikanen noodig zouden heb
ben om die hoofdstad te bereiken en t)e vermeesteren.
„Maar als de hoofdstad in onze handen is, begint
het eigenlijke werk pas. Om dat te voltooien zal het
noodig zijn, dat een tweedie leger, van het noorden
oprukkend, zich een weg naar het zuidlen b'aant en
hef land onderwerpt. Dat zal veel tijdl, veel geld en
veel mensohentevens kosten. Als eenmaal die tegen
stand is gebroken, zal het hervormingswerk beiginr
nen en het valt nog niet te zeggen voor welke moei
lijkheden men daarbij zal komen te staan.
„Indien zoo gaat sehr. voort de Vereenigde
Staten vandaag tot tus se henkomst besloten, zou het
leger er voor klaar staan. Dat is een feit, eenig in
onze geschiedenis. Intusscben zijn de troepen,
waarover wij beschikken, niet toereikend voor de
taak; men zou nog een leger van vrijwilligere moeten
vormen. De plannen daarvoor zijn geheel gereed.
„De ruiterij het meest gesdhikte wapen in een
guerilla is den heelen zomer geoefend, de inten
dance en de geneeskundige dienst hebben die noodige
voorbereidende maatregelen getroffen."
Tot zoover de kapitein.
Dat het tot een oorlog zou 'komen, was van den be
ginne af aan te voorzien. De dollaxpolitiek speelt in
deze Mexikaansch-Amerikaanscbe tragi-comedie de
grootste rol. De regie is in handen van de Ameri
kaansche petroleum-mannen. Zij zijn het, die opstan
den organiseeren, gevaar opwekken voor eigendom
en leven van vreemdelingen. En president Wi'lison,
de man die zoo aardig kan spreken over de politiek
der moraal, is een willig werktuig in hun handen.
Zooals het op het oogenbli'k staat, hebben zij een
schoone 'kans om het spel te winnen ten koste van
hoeveel echter?
door list of geweld van haar meester maken en daar
na zoo spoedig mogelijk het land uit zien te komen.
Zijn hart bonsde wanneer een binnentredende hem
meer dan gewoon scherp aanzag, terwijl' hij met een
glas Münchener bier voor zich, het eene kwartier
ivoor het andere! na liet voorbijgaan. Maar niemand
bekommerde zich om hem; in 'het voorste lokaal za
ten de heeren over hun blad gebogen de courant te
lezen, nieuwsbladen uit alle! mogelijke landen; uit de
biljartzaal, waarin niet minder dan negentien biljar
ten stonden, klonk voortdurend het stootem van de
queue's en het rollen van ballen en naar den tuin
Stroomden eeul menigte dames met haar heeren.
Het was reeds over twaalven toen Potter opstond
pm naar het Centraalstation te wandelen. Het meis
je! Hij wilde haar terug hebben, het mocht kosten
wat het wilde. Van haar kant dreigde hem het groot
ste gevaar, indien zijl ten minste in handen viel der
politie; d'e macht die hij' over haar uitoefende was
piet met goud te betalen.
Na aankomst in den Haag bleef hiji aan het station
totdat er zich leven begon te vertoonen op Straten en
pleinen; toen! begaf hij zich naar1 Verheeven op de
Hooigracht, om hem het 'lot van Wapstra mee te dea
len en het verlies van hun buit; misschien zou hij bij
ihem oo'k iets van Lizzie hooren. Verheeven ontving
hem niet met al te groote voorkomendheid'; integen
deel, hij' verzocht hem zoo spoedig mogelijk zijn huis
te verlaten; hij' had geen lust zijn vingers te bran
den.
Woedend maar machteloos tegenover de besliste
weigering van Verheeven, l'iet Potter zijn koffers op
ieen vigelante brengen en reed naar een klein loge
ment. Er waren in Verheeven's herberg reeds man-
pen aanwezig, die graag een paar dubbeltjes verdie
nen wilden en d'ehi Zondagmorgen inwijdden mett een
paar glaasjes jenever. Na twee nachten zonder slaap,
gunde Potter zich toch geen, rast; hij1 waschte zilch
en kleedde zich wat aan en begaf zich daarna direct
paar de kleine eetzaal om te ontbijten en een blik te
werpen in de „Haagsche Gourant" en het „Dagblad
van Zuid-Holland1 en 's-Gravenhage", die op tafel
lagen.
Van den diefstal iin het Huis ten Bosch werd' in
geen der heide bladen eenige melding gemaakt; van
jiet spoorwegongeluk daarentegen las hij uitvoerige
berichten. Met een gevoel' van verlichting las hij dat
„Agent Soelsmans", die tot de zwaarst gewondten be-
NED. PROTESTANTENBOND.
(Slot.)
Na de inleiding van ds. van Itenson volgde een
geanimeerde gedacbtenwisseling, Dr. Hooykaas, door
spr. eenige malen geciteerd om te doen uitkomen, dat
hij het niet met hem eens was, verklaarde, dlat hij
het eigenlijk geheel eens was met den inleider, het
onderscheid tusschen beiden is slechts een kwestie
van nuanceering. Nog maakten velen1 opmerkingen,
die echter, zooals d's. Iterson in zijn korte repliek op
merkte, grootendeels niets hadden uit te staan met
zijn referaat.
Zutphen werd aangewezen als die pliaatls, waar de
volgende algemeene vergadering zal worden gehou
den.
Vóórdat da voorzitter overging tot sluiting der
vergadering, vroteg mi. de Kanter, van 's-Gravenhage,
het woord om de aftredende hoofdbestuursleden, ds.
Bakker en mr. Joosting, dank te betuigen voor hun
vtela werk in dienst van dlen Bond. Speciaal richtte
spr. zich tot den voorzitter, ds. Bakker, diie met f-or-
sche hand de vergaderingen leidde en dirie jaar lang
het presidium van het hoofdbestuur op voortreffelij
ke wijze waarnam. E'en zeer krachtig applaus volg
de op deze woorden. De voorzitter betuigde zijn dlank
en sloot de vergadering.
Om half zes vereenigden tal van afgevaardigden
en leden van den Protestantenbond zich aan een ge-
meenschappelijken maaltijd in de Unie.
Stampvol was gisteravond die groote zaal der Har
monie, waar de afd. Alkmaar een openbare samen
komst hield, die met het zingen van een gemeen
schappelijk lied werd ingezet.
„Groot is de tijd en geweldig; maar wee indien
onze harten niet rein zijn," met dit woord uit Dter
König von Sion van Hamerling ving de voorzitter,
zijn openingsrede aan. Al heenscht er in
alle tijdvakken van 'de geschiedenis der menschheid,
ook in die waarin het schijnbaar rustig toegaat,
krachtig leven, soms openbaart dit zich stormachtig.
In zulk een tijd moeten wij' thans onzen weg zoeken.
Immers, op schier dik levensgebied is tegenwoordig
niet slechts vooruitgang, miaar omwenteling waar te
nemen: op dat dier natuurwetenschappen, dter ziel
kunde, der kunst, niet hert minst in maatschappij en
staat. Het zich met ongel'oofelijke snelheid vermeer
derend wereldverkeer heeft voor handel en nijverheid
niet alleen nieuwe banen geopend, maar er ook een
ih. menig opzicht ander karakter aan gtegeven, vooral
voor'd'at het die opeenstapeling van reusachtige kapi
talen in korten tijd bevordert. Daarnevens stelt het
de arbeiders in staat de handen in'een te slaan om
betere levensvoorwaarden te verkrijgen; een nieuwe
maatschappij is in wording. Inmiddels dben de ont
zettende oorlogstoebarieidsetllen, waardoor kite l'andten
dreigen ta grondle te gaan, stormen van ongehoorde
hevigheid voorzien.
Te midden van al' wat dreigt geeft godsdienst
werkzame rust en moedig vertrouwen; maar ook op
dit hoogst© levensgebied is die onzekerheid, de ver
warring grooter dan wellicht ooit beleefd is. De her
vorming d'er zestiende eteuw is ex een zachte bries bij.
vertegenwoordiger der beroemde
BEA'Z munt uit doorEenvoudige constructie,
nieuwste verbeteringen en zeldzaam geruischloozen
gang.
Proefwagen disponibel. TELEFOON 573*
hoorde, gisteTen aan zijn wonden was bezweken.
Onder de politieberichten was er een tijding die
hem volkomen wakker riep. Een krankzinnige jonge
vrouw, zoo liet het zich ten minste aahzien, was door
Cen agent gegrepen op het oogenbli'k dat zij zich iu
het kanaal wilde storten. Het was naar het uiterlijk
te oord'eelen een kunstenmaakster of zoo: iets- derge
lijks; het meisje wa's waarschijnlijk niet geheel toe
rekenbaar. Daarom had men haar opgenomen in het
ziekenhuis, of liever in die daartoe beboerende ze
nuw-inrichting, waar zij! onder observatie zou blij
ven.
Er kwam een uitdrukking van aangename verras
sing op het gelaat van Potter. Dat klonk niet zoo
heel verdacht; hij' wals dan ook eenige minuten l'ater
op de been om het huis in oogenschouw te gaan ne
men, waarin men Lizzie had opgenomen.
De vleugel van het 'gebouw waar da zenuwzieken
lagen, was gelijkvloers en kwam in den tuin uit, die
door een laag muurtje van de straat gescheiden was.
Dit vernam hij van eeni oppa-seer, die zeer blij met
dan vrijen Zondag, dim hij in 't vooruitzicht had,
juist het gebouw uitkwam en gaarne den beleefden
vreemden beer te woord stond. Deze vleugel had
ook een aparten toegang door een 'hekje in den
muur, dat gehvoonlijk overdag open stond; want er
pa'sseerd'en verscheidene menschen, die het hekje bin
nengingen en achter den vleugel van h'et gebouw
verdwenen.
Wanneer het gelukte uit te vinden wat haar ka
mer was, dan was het misschien op Zondag, wanneer
een groot gedeelte van het personeel vrij af had,
niet zoo heel gevaarlijk binnen te sluipen. Lizzie
-zou hem natuurlijk volgen wanneer hij haar dat ge
bood. Maar als de poort of ihet hek eens gesloten
was!
PotteT liep langs den muur heen en weer; hij zag
niets, alles steenen, anders niets. Ten einde raad
■trad hij door het hek dén tuin in. Niemand nam no
titie van hem; want er wais niemand in de laantjes
tusschen de hooge kastanjeboomen en eenige strui
ken. Maar daar ginds ontdekte hij iets, dat hem da
delijk een indruk gaf; hier zou een aanval of een
poging kunnen gelukken. Achter een boschje langs
■den muur stonden namelijk een hoopje gebakken
steenen in een vierkant opgestapeld'. Waarschijnlijk
moest de muur hiermee over eenige dagen gerepareerd
worden en was het materiaal reeds hier naar toe ge-
Ruil'dan toen duizenden niet dan onder veel strijd het
eente gezag met het andere, thans klinkt de leus
weg met elk uitwendig gezag in ons geestelijk leven.
Daartegen zetten de kerken den strijd op haren en
snaren, en trachten da zielen te vangen die onmach
tig zijn of sc'hijnen om de vrijheid te dragen. Velen
van hen die weigeren zich door haar onder hert juk
t'e laten brengen missen alle vastheid van overtui
ging. Gevaarlijk snel gaat de ontwikkelinig van me
nig 'deel! der menschheid. O'f het ons te snel gaat,
wordt ons niet gevraagd^ ziji moeten trachten staande
te blijven.
Wee als onze harten niet. rein zijn! Zijn ze onrein,
d. i. zijn wij de speelballen van hartstochten en zelf
zucht, dan ontgaat ons niet alleen evenals ook in de
rustigste omgeving, h'et waar geluk, maar worden wij
her en der geslingerd en! raken in de beroering onzer
dagen het stuur geheel en al' kwijt.
Deze waarschuwing beeft een keerzijde, een zeer
troostrijke: gelukkig wij' indien onze barten wel
rein zijn; want dlan is bet geweldige van dezen tijd
ons ten zegen. Groote tijden kweeken groote zon
daars, maar ook groote karakter». Kunnen wij1 op
geen levensgebied het eind der ontwikkeling van bet
mensebdom zien, dit is een groot geluk, want bet
zoeken naar waarheid en naar da toepassing er van
in bet leven houdt jong en friscb.
De zwarigheden waarvoor wij staan zijn groot,
maar kunnen ons een ladder ten hemel worden. On
danks al onze dwalingen en zonden genieten wij Gods
gemeenschap en juichen in die heerlijkheid onzer roe
ping. Wierp God ons van kinldsbeen af in een we
reld waarin honderd verschijnselen van da zichtbare
en van de getestel'ijke schepping tegelijk indruk op
ons maakten en voortdurend maken, wij moeten zien
hoe wij onzen weg daarin vinden, zijn in het bezit
van wiat wij in heiligen durf vermeesteren zalig en
dan'ken God' dat Hij ons zulk een heerlijk rijken lijd
doet beleven.
Terwijl het zangkoor zich daarna opstelde, deelde
Ie voorzitter onder applaus mede, dat de uitslag van
de stemming voor het kiescollege te Amsterdam was,
dat 84 vrijzinnigen in herstemming komen.
Het koor ondfer l'eidlng van dén heer A. Ohlen
zong evenals den voriigen avond in de Groote Kerk
uitstekend eenige liederen, waarop, nadat het viool
spel van mej. A. Gouwe en den heer O. E. Slinger,
op de piano begeleid' door mej. NI de Lange met een
warm applaus was beloond', het woord gegerven werd
aan de buitenlandsche afgevaardigden.
Pastor Fischer, van Berlijn, zeide met groote
vreugde naar Nederland met zijn vele geschiedkun
dige herinneringen te zijn gegaan en verheugd te
zijn te vertoeven in de plaats, waar het beeld' met
bracht. Met behulp van dlie opgehoopte steenen zou
hij' gemakkelijk over ddni muur heen kunnen komen
en zich aan den1 anderen kant naar beneden laten
■zakken. Het was een stille straat of liever een gracht
met hoornen langs het water; vooral 'e avonds gingen
er haast geen. menschen voorbij.
Toen Potter het hekje weder genaderd was, kwam
een verpleegster den zijvleugel uit. Zijl had een bij
beltje in de hand en ging dus zeker naar de kerk.
Brutaalweg stapte hij op haar af en vroeg naar 'een
kennis, die zoo en zoo moest heeten; bijl was in deze
inrichting opgenomen en nu kwam hij even naar hem
informeeren.
„Dan moet u aan den anderen vleugel wezen; dit
is de vrouwenafdeelinlg", antwoordde d'e verpleegster.
„Des te beter", dacht Potter, „dlusi zij moet in een
van déze kamer» zijn. Maar in welke?"
Tevergeefs liet Potter de oogen gaan van het eene
raam naar het andere. „Kon ik haar maar door de
mach't van mijn wil 'hier naar toe trekken!" dacht
hij. En op hetzelfde oogenhlik scheelde het niet veel
of hij had een uitroep van verbazing en verrassing
deen hooren.
Een elegant, slank persoontje, in een blauw linnen
nachtjapon, was voor het venster verschenen, een
bleek voorhoofd leunde tegen de ruiten.
Een oogenblik daarna, toen Potter achteruitweek,
tegen den muur, was ook het blauwe persoontje ver
dwenen.
„Dus het eerste raam van af dien ingang 1" juichte
Potter. „AI was het huis de hel' zelf en al werd je
bewaakt door duizend demonen, toch zou ik er je uit
halen, meisje! Mijn macht over jou is sterker dan
die allen te zamen!"
Toen de verpleegster in Lizzie's kamer kwam, zag
zij het meisje in een hoekje op den.' grond zitten, doo-
delijk verschrikt door hetgeen zij voor het raam had1
gezien. „Waarom is u dan ook uit bed gekomen?"
vroög zij.
„Hij is hier geweest", fluisterde Lizzie angstig.
„Hij- wil mijl halen."
„Dwaasheid! Er komt hier niemand binnen!"
„Hij zal komen!" zuchtte het arme meisje.
Wordt vervolgd.