DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. im No» 209 Honderd en vijftiende jaargang. DINSDAG 18 NOVEMBER. FEUILLETON. De Ziel van Margaret Rand. STADSNIEUWS. 9 ALKMAAR COURANT, ATJKMA'AR, 18 November. Engeland heeft tegenwoordig ook zijn „doode stad'." Maar terwijl men hieronder in den regel slechts verstaat, kleine, wegstervende stedekens geldt het hier een stad ter grootte van Amsterdam. De E'ngalsehte bladen spreken ml. over Dublin als over „the deadi city." De Iersche stad ie echter slechts schijndood het raderwerk istaat tijdelijk stil wegens da staking. 'Toen is er ook niet absolute stilstand;: een der bladten, de Westminster Gazette verzekert, dat Dublin d'e meest levendige doodia stad is, welke men zich denken kan. Intuas'chen het conflict fcuisschen werkgevers en werknemers is er van zeer emstigen aar,dl. Zoo ernstig, diat de voortvarende Engelscha regeering bezig is een weg te banén voor een «amenkomst tus- schen 'beidlö partij,en, hoi dlö hoop, dat dteze tot een oplossing zal leiden. Men leest in, verhand met dit geschil herhaaldelijk Oen naam van een man, die een groote rol speelt hij wordt zelfs „de ongekroonde koning van Ierland" genoemd. Jim Larkin heet hij. Onlangs werd hij tot zeven1 maanden gevangenisstraf veroordeeld, omdat hij' in een redevoering, gehouden in dd maandl Augustus, de arbeiders er toe aan spoorde, geen belasting te betalen, zoolang niet het trampersoneel zijn eischem ingewilligd zag. Nauwe lijks heeft hiji echter twee weken in' de gevangenis doorgebracht of da regeering geeft hem zijn vrijheid terug. De regeering wenscht niet met twee maten te meten zegt zijl en Larkin niet gevangen houden, waar Edward Carson vriji rondloopt en Ulster-man nen bewapent l Als Larkin zijn vrijheid herkregen heeft, verklaart hij, dat da regeering dom wias, toen ze hem gevangen nam, maar nog dommer, toen ze hem weer op vrijd voeten lietl Hiji proclameert de voortzetting van den strijd en het schijnt geenszins onmogelijk, dat de stakingsbeweging zich over Enge land gaat uitbreiden tot transport-arbeiders, haven werkers en spoorwegpersoneelen 1 voor steun aan stakers ia reeds zeshonderd vijftig duizend gulden bijeengebracht I Larkin nu wordt geschetst als een fanatiek strij der, die geen vrees kent. Hij is de apostel van het „NeorTrade Unionism," d'at het bederven laten van waren, het sympathie-staken en het weigeren van be lasting betalen als wapens bezigt. In Liverpool werd hij geboren en hij deed het eerst van zich spreken, toen hij jaren geleden als organisator der Britsche transportarbeidersvereeniging te Balfast kwam. Het gelukte hem, Protestanten en Katholieken, Oranje mannen en nationalisten onder het hoedje der vakor ganisatie te vangen. Thans is hij' de erkende, leider der Iersche arbeiders; die hij met magnetische kracht ,aan zich weet te binden. Met coquetterie kleedt hij zich nog steteds als dokwerker. Zijn ruige snor heeft hij echter laten afscheren, om zijn soherpgesneden trekken, en vooral! zijn energieken mond, beter te doen uitkomen. Hiji bezit een geweldige, ruwe bas stem, waarmede hij het grootste tumult weet te overschreeuwen. Hij ziet er uit als een kermisbok- ser en hij schijnt maar één verlangen te bezitten: als apostel dier arbeiders te heerschen. Lachen idoe't hij nooit hoogstens glimlachen en dan nog alleen spottend of ironisch. Tegenspraak duldt hij niet kan hij het met zijn mond niet af, dan gebruikt hij zijn knuisten. Het is gebeurd, d'at iemand hem van onwaarheid beschuldigdehij sloeg dien man coram (Nadruk verboden). 13) Homais van L. L HEADïï. Ik zal het geven, zei Margaret. Zij5 ging naar haar sdhrijftafel en schreef; „Ik zal morgen om twaalf uur Dij u zijn." Toen dit briefje was verzon den, zat zij in gedachten voor zich uit te staren. Zij bevond zich voortdurend! in een toestand van ver bijstering, die haar zonder haar5 bepaald een gevoel van vermoeidheid te geven toch een inwendige onrust gal 'Zij kon zich geen goede voorstelling maken van hetgeen haar wachtte; zij was als iemand, die in het donker wandelt en toch voelde zijl zich ter zelfder tijd door een warmem gloed van prachtig lucht omgeven. Dat werd! in gieenen dteele Veroor zaakt door haar rijkdom of door het feit, dat zij nu ©en persoon van gewicht was of omdat zij d'e mooiste dingen koopen 'en doen kon wat zij' wilde en ook niet daardoor, dat zij, de rol van dein levende leugen spe lende, haar grootste vriendin, de werkelijke Margaret hielp. Neen, de oorzaak van dat gevoel' was John Hand. Hjet was een noodzakelijk iets voor haar om te trou wen met den! man d'iiern zij5 reeds innig l'ief had gekre gen'. Zij wist dat. De liefdle voor helm had reeds zoo diep wortel hij haar gevat, alsof zij hem reeds altijd had gekend. Zij5 begeerde slechts hem en niet rijk dom, grootheid' of macht. Zij begeerde hem omdat hij haar hart sneller deed kloppen en da zon voor haar liet schijnen, omdat hij haar zulk een gevoel van geluk gaf, als waarvan! zij te voren zeüïs nooit had gedfoomd. Haar hoofd deed ha'ar pijn. Komt d'at omdat ik gelukkig ben? beredeneerde zij, of omdat ik weet, even zeker als i'k hier zit, dat Charlotte Mansfield miji haat en' omdat ik, even ze ker als ik mijn hoofd tegen! dezen zachten stoel laat rusten, Charlotte ook haait Zij' heeft Johni lief en publico op zijn gezicht I Wie hem in de rede valt, moet er op bedacht zijn, dat hij' van idle tribune springt en zijn tegenstander hij den kraag pakt! Lar kin duldt nu eenmaal niemand naast zich. Voor een parlementaire en economische samenwerking heeft hij een soevereine minachtig. De Labourparty, de machtige werkiieden-partij in Engeland, die met die liberal© regeering samenwerkt om hervormingen voor de arbeiders tot stand te brengen, is hem een gruwel. Alles wat andere Ieren, d)e aanhangers van Kedmond, Obrien, Carson, e. a. willen, bestaat voor hem niet. Hij, wil maar één ding: die arbeiders maken tot de heersehende partij! in Ierland en dan zelf natuurlijk aan het hoofd etaan! Als voor treffelijk volksmenner verstaat hij 'die kunst der kleine trucjes, waarmede men bijl da massa indruk maakt. Hij gebruikt niet enkel zijn zeldzaam geheu gen om de menscben persoonlijk voor zich in te nemen, hij laat zijn scharen aanhangers urenlang wachten om hen dan in een minuut een paar frazen naar het hoofd te slingeren, die do menigte ©lectri- ceeren. Maar voordat zijl wat bekomen zijn, is Lar kin alweer verdwenen om niet weer te verschijnen. Zijn eigenlijke groote vijanden zijn, merkt het Ta- geblatt op, behalve da werkgevers de katholieke priesters. Toen hij' da hongerlijdende kinderen van da stakers te Dublin naar de Pfotestantsche Engel- sche kameraden wilde ztenden, verzetten zij zich daar sterk tegen en Larkin moest het onderspit delven. Zijn invloed leed' onder d'eize nederlaag. En toen de door hem zoo snood behandelde Labourparty haar fi'nancieelen steun inhield wterd zijn positie nog veel slechter. Maar toen kwam het proces, de veroordee- ling, de vrijheidsstraf; de invrijheidstelling en Larkin is thans meer dlan ooit de groote held der Iersche arbeiders! KLASSENJUSTITIE, (Vervolg.) Spr. stond da'ama5 nog stil hij' die verklaringen van Geerinek ien Wielinga. Toen Mondeis den eerste wil de laten vragen, of hij: niet wegens zijn voorzitter schap van den Bond' uit den dienst was ontslagen, wilde de president deze vraag niet toelaten. Hij wees er op, dat in de stukken stond, dat kap. van den Worm nooit met bijbedoelingen iemand voor ontslag had voorgedragen. Maar, aldus spr., het kon toch wel de hoofdbedoeling zijn? Men kan immers niet in een zijstraat wandelen, wanneer men in dd hoofdstraat is. De behandeling dezer strafzaak tvas echter maar d'e test van de preek, vervolgde spr. De president van de Rechtbank leent zich als willig orgaan, om te verhinderen, dat in dit proces wordt vastgesteld, dat matrozen ondanks voortreffelijke kwaliteiten, zooals b.v. Geerinek die volgens zijn vroegere oonduitesta- ten bezat, uit den dienst worden getrapt, omdat ze in hun organisatie een verantwoordelijke post be kleedden. Dat is klasstejusti'tie. De president doet recht als een man van' zijn klasse. 'Spr. zegt niet, dat de pres. is een slecht©, een partijdige man. Dat zou larie en kletspraat zijn. De menschen zijn niet slechter en wij' niet braver, maar d'e rechters zijn slachtoffer-s van d'e kapitalistische maatschappij. Ze doen wat reeht is in hun oogen, maar dat is onrecht im onze oogen. De president is misschien, neen spr. gelooft zelfs dat het waarschijnlijk ia, naar huis ge gaan met het gevoel zijn plicht te hebben gedaan, 't Zit in het verschil van rechtsbegrip. Die men sehen zien de d'ingen uit hun gezichtshoek, zooals wij1 ze zien uit den1 omaen. De bron van deze samenleving is dat alles wat de aarde oplevert behoort aan enkelen, die van dit al leen-bezit misbruik maken ten koste van het grootste ik neem hem haar af. Zij, is uitgeslapen, achterdoch tig, zij haat miji - hen ik wel tegen haar opgewas sen? Kan ik haar achterdocht op een afstand hou den? Niemand anders zal iets Vermoeden. Maar door haar haat zal zijl spoedig verdenking koesteren. Zij zal mij over d'e meest onschuldige vergissing, die ik bega, aanvallen. 10, maar zij zal in mij een harer waardige tegenpartij' vinden. Ik zal op mijn hoede zijn, ter wille van John, voor 2ijn bestwil. Ik wil op mijn hoede zijn, ik wil over mijbelf waken, ik voel, dat ik zal overwinnen. To'en Margaret naar 'haar slaapkamer ging om zich te kleeden, bedacht zij, dat een van de eerste perso nen, die zij noodig had, een flinke, bekwame kame nier zou zijn. Zij beldia nu om te vragen of een der dienstmeisjes van het hotel haar ook' bij het kleeden behulpzaam kon wezen. Terwijl het meisje haar avondtoilet vastmaakte, vroeg Margaret haar of zij ook een handige kamenier wist, dat dadtelijk bij haar in dienst kon komen-. Het meisje, ©en vroolijk d'ing met pittige, donkere oogen, keek haar verrast aan. Het zou mij, niet verwonderen, zei zij, dat mijn zuster juist voor u geschikt was. 1- Heb je een zuster, die kamenier is? Ja. Ziji is ih Frankrijk opgeleid en gaat gaarne voor een Eranpaisa door. Zij noemt! zich m-amsel Olair, ofschoon 'zijl niet meer Fransch is dan ik. Zij is een eerste klasse kamenier en heeft goedle referen ties. Ik weet, dat zijl op 't oogemblik huiten betrek king is en als u hier een pa-ar dagen blijft, juffrouw, dan kan ik 'haar well bij! u brengen. 1 Yamavoud ben ik uit,, zei Margaret, maar ik kan morgen op het midden van den dag wel met baar spreken. Goed, miss. Ik ben u zeer dankbaar. Cliair is goedhartig, bij5 de hand, en geheel op de hoogte van alles. Zij heeft een eeuige manier van haar-op- maken. Zij1 is, dunkt me, j,uist ïem'and voor u. Er is in elk geval niets tegen, dat ik 'met haar spreek, zei Margaret. Dank je wel, ik heb nu geen hulp meer noodiig.» deal' der mensch'heid. Dit ia het al ibeheerschende onrecht, doch die bezitters noemen dit het recht. Bij ons zijn da wetten goed en zedelijk, wanneer ze het privaatbezit vernietigen, hij hen wanneer de wetten dit handhaven. Wanneer die pres. van de Alkmaar sche rfechthank in den kapitein de landsverdediging in bescherming heeft genomen, dan heeft hij naar zijn overtuiging recht gedaan; omdat hiji de rechts orde van den staat heeft aanvaard. Wij' kunnen el kaar geen recht doen, omdat we het over het recht zoio erg oneens zijn. Spr. stond daarna stil hij de samenstelling der rechtbanken, die door haar voordrachten voor rech ters, waarvan zelden wordt afgeweken, zichzelf be» noemen voor het leven. Het ambt van rechter is een eerebaantje, het salaris is ta 1'aag en zoo vormt een bepaalde klasse de rechtbanken, 't is een' staatje in den staat met eigen controle. Bij de' soo. dtem. is altijd het streven, om het volk invloed' op de rechtspraak te geVen, De moraal van het geval noemde spr. deze, dat al deze dingen geen oorzaak, maar gevolg zijn van het kapitalisme. Daartegen moet een protest gaan. In een gloedvolle peroratie drong spr. aan op 'aanslui ting in het gelid! van de strijdera tegien het privaat bezit. De rede werd herhaaldelijk door applaus onderbro ken. Tijdens da vergadering kwam een rad'iotteler gram in uit Schevaningen-'haven, afkomstig van Ha rer Majesteita „Koningin-Regentes," Zaterdagmid dag van Nieuwed'iep naar Oost-Ind'ié vertrokken. Het telegram luidde „Veel succes" en was, zooals de heer Kleerekoper mededeelde, onderteekend door een zeer fatsoenlijk man. Luid! applaus volgdle op d'eize mededeelihg. De heer van 't Veer sloot de bijeenkomst met dank aan den spreker. VOETBAL. Ten aansichiouwe van een talrijk publiek speelde Zondag Holland I een wedstrijd tegen Kinheim I. Kinhedm won den toss en verkoos voor den wind t© spelen, die vrij sterk was. Nog geen minuut na den aftrap wist de middenvoor van Holland I nadat de bal keurig opgebracht was te doelpunten. Hierop on dernam jKinheim een aanval welke echter op niets uitliep. De keeper werd verscheidene malen op de proef gesteld doch hiji wist alles mooi te houden. Door den hevigen wind werd ier veel afbreuk aan 't spel gedaan. Voor rust is Kinheim I in d'e meer derheid, terwijl de uitvallen van Holland 'sporadisch zijn. Kinheim°s voorhoede probeert alles om gelijk te maken, doch dit gelukt haar niet. De scheidsrechter floot rust, zoodat de stand is 1O in 't voordeel van Holland. Na rust is het spel' meer verdeeld, Kinheim on derneemt aanval' op aanval, doch ©en doelpunt wordt niet gemaakt. Een der backs van Holland, welke wat ver opgedrongen was, lost een prachtig schot op 't doel van Kinheim, de kteeper heeft den bal, doch deze glipt hem zijdelings over iden schouder in 't net. Kort daarna krijgt Kinheim een strafschop te nemen tegen Holland1 'binnen het strafschopgebied van Hol land. Reeds denken velen dat de stand' hierdoor verkleind wordt tot 21 doch de keeper redt keurig. A a een poosje floot de scheidsrechter eindte, zoodat Holland! gewonnen heeft met 20. Bij Holland was vooral de verdediging uitstekend, terwijl de voorhoede wel wat te weuschen overliet. Het spel van Kinheim was over het algemeen mooier dlan d'at van Holland de club had dan ook beslist een tegenpunt verdiend. DEI QUINT. De Alkmaarsehe IJsvereeniging „de Quint" hield gisteravond! in het hotel d'e Nachtegaal een algemee- ne vergadering, welke behalve door 't bestuur, door een viertal ledten werd' bijgewoond. Dte vergadering werd! voorgezeten door den heer Jb. Ol'oeck. De 2a secretaris, de heer E. O. J. Lissione, bracht het jaarverslag uit, waarin hulde werd gebracht aan de vertrokken bestuursleden, de haeren mr. H. W. Margaret droeg een toilet van soepel satijn, room kleurig, dat laag aan den! hals was uitgsnad'en, met zeer korte mouwen. Zij had geen enkel1 sieraad aan zich, zelfs geen snoer paarlen om haar mooien hals. Haar krullend haar was volgens haar eigen smaak om haar 'hoofd gelegd, wat aan hlaiar voorkomen iets ongemeens en gedistingeerds gaf. In haar hand hield zij een bouquet van witte Mies en rozen, een ge schenk van John. Haar oogen schitterden met den zachten glans van zeer verre sterren. O'ver haar arm hing haar goudkleurige sortie, die zij bij het verlaten der kamer om haar schouders sloeg. Toen zij haar zitkamer binnentrad, vond zij daar lland, ge heel in avondtoilet, op haar wachten. 1 Oriep hiji uit. Een kleur krijgend, sprong hij op en zijn oogen schitterden van bewondering toen zij in da hare blikten. Dit toilet is in Melbourne gemaakt, kan het in j'e groot Londen den toets doorstaan? vroeg het meisje. Als jij het aan hebt, kan het overal den toets doorstaan, gaf hij' ten antwoord. Ben je gereed, Mar garet? O, die bloemen komen goed bijl je japon en ik ben zoo vrij geweest om wat voor je mee te bren gen. En hij nam een klein pakje uit zijn zak, dat hij open miaakte en waarui't ©en mooien veeren waaier van diezelfde kleur als haar goudMeurigen theatermantel, te voorschijn kwam. 1 O, meer dan mooi! zei zij. Je hebt een bijzon der goeden smaak, John. Charlotte heeft mij helpen uitkiezen, want ik weet, om d'e waarheid te zeggen, heel weinig Van een damestoilet' af. Hij is prachtig, zei Margaret, maar haar toon klonk minder warm. Nu Charlotte den waaier had uitgekozen, gaf ziji er niet zooveel-'ineer om. Dien avond was er een van groot succes voor Mar garet. Vele blikken vestigden zich op het jonge meisje dat vooraan zat in dte loge door John uitge kozen. Meer dan een vroeg fluisterend aan een an der wie zij Was. Men kendte John Rand, maar wie was het jonge meisje? Opeens 'herinnerden zich twee Carrosserieiabrikant, Alkmaar. Vertegenwoordiger der beroemde BENZ- en OIEBLAAB-AHOJIOBIELEA Het model Overland 1914 is nu reeds direct lever baar en kost geheel compleet f3350, deze is geheel voorzien van electrische verlichting. Proefwagen dis ponibel, Telefoon 573. van Tienhoven en F. W. van Straaten, resp. voorzit ter en 'Secretaris, voor hetgeen ze voor dte Quint de den. Het ledental is achteruitgagaan, hoofdzakelijk door vertrek uit de gemeente. Dte hoop, dat er een hetere winter zal' komen, wordt in het verslag uitge sproken. D© voorzitter kracht den heer Lissone dank voor zijn verslag en onderstreepte deaS dank aan die ver trokken bestuursleden. Uit de in orde 'bevonden rekening en verantwoor ding van den penningmeester, den heer mr. J. P. Bosman, bleek, dat die ontvangsten hadden bedragen 802 (ledenkaarten 583,50, -huisgenootenkaarten 216, dagkaarten 2.50). Do uitgaven beliepen 723.16. Er is echter nog een rekening van den heer Oud't, groot 169.28, zood'at de winst- en ver liesrekening een saldo-verlies van 80.44 aanwijst. Het ligt in de bedoeling uit de nieuw geïndle gelden idte rekening te betalten. Het staat er zoo erg niet voor, zei de penningmeester, d'e post inundatie, groot 376, van 'den afgelloopen winter heeft den hoed in den war gestuurd. Dte penningmeester dacht, dat het terrein en de dijk er thans zoo goed voorstaan, dat deze post op da volgende' rekening niet zal' voor komen, zoodat het wel mogelijk is d'at ze volgend jaar sluitend kan worden -gemaakt. Met de inning der contributie gaat het niet al te best. Een 19-tal le den heeft bedankt. Doch! spr. vertrouwt dat met het ijis nieuwe leden zullen komen. De periodiek aftredende bestuursleden, die heeren P. N. Laguit, E'. E. Stoel en J, Cloeok werden als zoodanig herkozen, terwij]) ih de vacatures- mr. van Tienhoven en Van 'Straaten, waarvoor door het be stuur resp. da volgende voordrachten waren opge maakt: 1. mr. A. D. H. Quintusi, 2. O, Bosman Gzn. en L mr. M. Moens, 2. D. Brakenburg, gekozen wer den de heeren Quintua en Moens. De voorzitter deelde mede, 'dat d'e onderhandelin gen met het polderbestuur niet tot een einde waren gebracht, dit vergadert -den 26en. Het bestuur durf de echter voorspellen, dat op dezelfde wijze als vroe ger, vorig jaar uitgezonderd', die zaak in het reine zal komen. De dijk zal weinig of geen onkosten vergen, alleen d'e schooling moet opnieuw geteerd worden, waar een f 25 mee gemoeid zal gaan. Eir hebben zich gegadigden voor het pachten van het 'buffet op gegeven, echter zoo laat, dat deze zaak nog niet tot ©en goed einde kon! worden gebracht. De afwikke ling is in handen van een commissie gesteld. Tot leden der oommissie, welke het volgend jaar de rekening eju verantwoording zal nazien; werden aangewezen de heeren Ohlen en van 'der Moier. Bij dte rondvraag wees de heer J. Cock er op, d'at den laatsten winteT de jeugd in de slechtste conditie verkeerde. In de eerste plaats moet de jeugd gele genheid .hebben op de baan 5ta rijden. 's Morgens re den de laden en wanneer dan om 4 uur de jeugd kwam, werd de baan gesloten. Heeft het ijs nog niet de voile draagkracht, laat dan eerst de jeugd genie ten, zei spr. De voorzitter zei, dat rekening zal worden gehou den met de opmerking van den hear dock. Op voorstel van den heer J. R. van der Moer werd besloten een officieele dankbetuiging te zenden aan de heeren van Tienhoven en van Straaten. Hierna werd de vergadtering gesloten. BADHUIS WITTE KRUIS. In de week van 10 tot 15 November zijn in het Badhuis van „het Witte Kruis" genomen: 60kuip baden, 68 regenbaden le klas, 148 regenbaden 2e klas, te zamen 276 baden. of drie luevoorrechten het vreemde testament en de erfgename, die van over de zee moest komen om haar aanspraken op de groote bezitting te doen gelden. En zij beschouwden Margaret in 'haar eenvoudige koninklijke gratie steeds aandachtiger en berede neerden dat Rand een gelukkig man was te noemen. Zij verheugden zich er over, dat hij' gelukkig was, want iedereen mocht hem gaarne. Het voorste gedeelte der loge werd ingenomen dioor Margaret, die in het midden zat met John en Charlotte elk aan een kant, John en Margaret za ten dus naast elkaar Charlotte had zoo ver mogelijk van hen af plaats genomen. Zij had' zich veel moeite gegeven voor haar toilet en als men haar ga desloeg, was haar gelaat een enj al' glimlach. Zij boog zich naar John toe en sprak en lachte met hem en richtte ook af en toe het woord tot Margaret. Maar toen het licht in de ruimte voor de toeschou wers was neergedraaid, het go'rdijn 'Opgetrokken en het spel in gang was, leunde Charlotte achterover en drukte haar hand tegen haar voorhoofd. Zij' hoorde niets van hetgeen er1 op het tooneel werd gesproken, want woede, opwinding en nijd streden als demonen in haar borst. Waarom moet zij, ziji alles hebben, zelfs schoonheid? O'! d'e wereld is onrechtvaardig! dacht Charlotte Mansfield! VL MARGARET BE'SLEST. De volgende paar dagen vlogen om. E'r was zoo veel ta doen; Margaret moest zoovele besprekingen met haar zaakwaarnemers houden. Moneypenny en Reade waren beiden een weinig onthutst door haar opmerking, dat ziji tlot 'dusver nog geen besluit had genomen ten opzichte van dte voorwaarden in haar oom s testament. Alles wat u voor mij doet, kan nog wed voor niets zqn, zei ze. Ik wacht tot Zaterdag, dan moe ten John Rand en ik d'ecid'eeren. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1913 | | pagina 1