DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
im
No» 209
Honderd en vijftiende jaargang.
DINSDAG
18 NOVEMBER.
FEUILLETON.
De Ziel van Margaret Rand.
STADSNIEUWS.
9
ALKMAAR
COURANT,
ATJKMA'AR, 18 November.
Engeland heeft tegenwoordig ook zijn „doode
stad'." Maar terwijl men hieronder in den regel
slechts verstaat, kleine, wegstervende stedekens
geldt het hier een stad ter grootte van Amsterdam.
De E'ngalsehte bladen spreken ml. over Dublin
als over „the deadi city." De Iersche stad ie echter
slechts schijndood het raderwerk istaat tijdelijk
stil wegens da staking. 'Toen is er ook niet absolute
stilstand;: een der bladten, de Westminster Gazette
verzekert, dat Dublin d'e meest levendige doodia stad
is, welke men zich denken kan.
Intuas'chen het conflict fcuisschen werkgevers
en werknemers is er van zeer emstigen aar,dl. Zoo
ernstig, diat de voortvarende Engelscha regeering
bezig is een weg te banén voor een «amenkomst tus-
schen 'beidlö partij,en, hoi dlö hoop, dat dteze tot een
oplossing zal leiden. Men leest in, verhand met dit
geschil herhaaldelijk Oen naam van een man, die een
groote rol speelt hij wordt zelfs „de ongekroonde
koning van Ierland" genoemd. Jim Larkin heet hij.
Onlangs werd hij tot zeven1 maanden gevangenisstraf
veroordeeld, omdat hij' in een redevoering, gehouden
in dd maandl Augustus, de arbeiders er toe aan
spoorde, geen belasting te betalen, zoolang niet het
trampersoneel zijn eischem ingewilligd zag. Nauwe
lijks heeft hiji echter twee weken in' de gevangenis
doorgebracht of da regeering geeft hem zijn vrijheid
terug. De regeering wenscht niet met twee maten
te meten zegt zijl en Larkin niet gevangen houden,
waar Edward Carson vriji rondloopt en Ulster-man
nen bewapent l Als Larkin zijn vrijheid herkregen
heeft, verklaart hij, dat da regeering dom wias, toen
ze hem gevangen nam, maar nog dommer, toen ze
hem weer op vrijd voeten lietl Hiji proclameert de
voortzetting van den strijd en het schijnt geenszins
onmogelijk, dat de stakingsbeweging zich over Enge
land gaat uitbreiden tot transport-arbeiders, haven
werkers en spoorwegpersoneelen 1 voor steun aan
stakers ia reeds zeshonderd vijftig duizend gulden
bijeengebracht I
Larkin nu wordt geschetst als een fanatiek strij
der, die geen vrees kent. Hij is de apostel van het
„NeorTrade Unionism," d'at het bederven laten van
waren, het sympathie-staken en het weigeren van be
lasting betalen als wapens bezigt. In Liverpool werd
hij geboren en hij deed het eerst van zich spreken,
toen hij jaren geleden als organisator der Britsche
transportarbeidersvereeniging te Balfast kwam. Het
gelukte hem, Protestanten en Katholieken, Oranje
mannen en nationalisten onder het hoedje der vakor
ganisatie te vangen. Thans is hij' de erkende, leider
der Iersche arbeiders; die hij met magnetische kracht
,aan zich weet te binden. Met coquetterie kleedt hij
zich nog steteds als dokwerker. Zijn ruige snor heeft
hij echter laten afscheren, om zijn soherpgesneden
trekken, en vooral! zijn energieken mond, beter te
doen uitkomen. Hiji bezit een geweldige, ruwe bas
stem, waarmede hij het grootste tumult weet te
overschreeuwen. Hij ziet er uit als een kermisbok-
ser en hij schijnt maar één verlangen te bezitten: als
apostel dier arbeiders te heerschen. Lachen idoe't hij
nooit hoogstens glimlachen en dan nog alleen
spottend of ironisch. Tegenspraak duldt hij niet
kan hij het met zijn mond niet af, dan gebruikt hij
zijn knuisten. Het is gebeurd, d'at iemand hem van
onwaarheid beschuldigdehij sloeg dien man coram
(Nadruk verboden).
13)
Homais van L. L HEADïï.
Ik zal het geven, zei Margaret. Zij5 ging naar
haar sdhrijftafel en schreef; „Ik zal morgen om
twaalf uur Dij u zijn." Toen dit briefje was verzon
den, zat zij in gedachten voor zich uit te staren. Zij
bevond zich voortdurend! in een toestand van ver
bijstering, die haar zonder haar5 bepaald een gevoel
van vermoeidheid te geven toch een inwendige
onrust gal 'Zij kon zich geen goede voorstelling
maken van hetgeen haar wachtte; zij was als iemand,
die in het donker wandelt en toch voelde zijl zich ter
zelfder tijd door een warmem gloed van prachtig
lucht omgeven. Dat werd! in gieenen dteele Veroor
zaakt door haar rijkdom of door het feit, dat zij nu
©en persoon van gewicht was of omdat zij d'e mooiste
dingen koopen 'en doen kon wat zij' wilde en ook niet
daardoor, dat zij, de rol van dein levende leugen spe
lende, haar grootste vriendin, de werkelijke Margaret
hielp.
Neen, de oorzaak van dat gevoel' was John Hand.
Hjet was een noodzakelijk iets voor haar om te trou
wen met den! man d'iiern zij5 reeds innig l'ief had gekre
gen'. Zij wist dat. De liefdle voor helm had reeds zoo
diep wortel hij haar gevat, alsof zij hem reeds altijd
had gekend. Zij5 begeerde slechts hem en niet rijk
dom, grootheid' of macht. Zij begeerde hem omdat
hij haar hart sneller deed kloppen en da zon voor
haar liet schijnen, omdat hij haar zulk een gevoel
van geluk gaf, als waarvan! zij te voren zeüïs nooit
had gedfoomd. Haar hoofd deed ha'ar pijn.
Komt d'at omdat ik gelukkig ben? beredeneerde
zij, of omdat ik weet, even zeker als i'k hier zit, dat
Charlotte Mansfield miji haat en' omdat ik, even ze
ker als ik mijn hoofd tegen! dezen zachten stoel laat
rusten, Charlotte ook haait Zij' heeft Johni lief en
publico op zijn gezicht I Wie hem in de rede valt,
moet er op bedacht zijn, dat hij' van idle tribune
springt en zijn tegenstander hij den kraag pakt! Lar
kin duldt nu eenmaal niemand naast zich. Voor een
parlementaire en economische samenwerking heeft
hij een soevereine minachtig. De Labourparty, de
machtige werkiieden-partij in Engeland, die met die
liberal© regeering samenwerkt om hervormingen
voor de arbeiders tot stand te brengen, is hem een
gruwel. Alles wat andere Ieren, d)e aanhangers
van Kedmond, Obrien, Carson, e. a. willen, bestaat
voor hem niet. Hij, wil maar één ding: die arbeiders
maken tot de heersehende partij! in Ierland en
dan zelf natuurlijk aan het hoofd etaan! Als voor
treffelijk volksmenner verstaat hij 'die kunst der
kleine trucjes, waarmede men bijl da massa indruk
maakt. Hij gebruikt niet enkel zijn zeldzaam geheu
gen om de menscben persoonlijk voor zich in te
nemen, hij laat zijn scharen aanhangers urenlang
wachten om hen dan in een minuut een paar frazen
naar het hoofd te slingeren, die do menigte ©lectri-
ceeren. Maar voordat zijl wat bekomen zijn, is Lar
kin alweer verdwenen om niet weer te verschijnen.
Zijn eigenlijke groote vijanden zijn, merkt het Ta-
geblatt op, behalve da werkgevers de katholieke
priesters. Toen hij' da hongerlijdende kinderen van
da stakers te Dublin naar de Pfotestantsche Engel-
sche kameraden wilde ztenden, verzetten zij zich daar
sterk tegen en Larkin moest het onderspit delven.
Zijn invloed leed' onder d'eize nederlaag. En toen de
door hem zoo snood behandelde Labourparty haar
fi'nancieelen steun inhield wterd zijn positie nog veel
slechter. Maar toen kwam het proces, de veroordee-
ling, de vrijheidsstraf; de invrijheidstelling en
Larkin is thans meer dlan ooit de groote held der
Iersche arbeiders!
KLASSENJUSTITIE,
(Vervolg.)
Spr. stond da'ama5 nog stil hij' die verklaringen van
Geerinek ien Wielinga. Toen Mondeis den eerste wil
de laten vragen, of hij: niet wegens zijn voorzitter
schap van den Bond' uit den dienst was ontslagen,
wilde de president deze vraag niet toelaten. Hij wees
er op, dat in de stukken stond, dat kap. van den
Worm nooit met bijbedoelingen iemand voor ontslag
had voorgedragen. Maar, aldus spr., het kon toch
wel de hoofdbedoeling zijn?
Men kan immers niet in een zijstraat wandelen,
wanneer men in dd hoofdstraat is.
De behandeling dezer strafzaak tvas echter maar
d'e test van de preek, vervolgde spr. De president
van de Rechtbank leent zich als willig orgaan, om te
verhinderen, dat in dit proces wordt vastgesteld, dat
matrozen ondanks voortreffelijke kwaliteiten, zooals
b.v. Geerinek die volgens zijn vroegere oonduitesta-
ten bezat, uit den dienst worden getrapt, omdat ze
in hun organisatie een verantwoordelijke post be
kleedden. Dat is klasstejusti'tie. De president doet
recht als een man van' zijn klasse. 'Spr. zegt niet,
dat de pres. is een slecht©, een partijdige man. Dat
zou larie en kletspraat zijn. De menschen zijn niet
slechter en wij' niet braver, maar d'e rechters zijn
slachtoffer-s van d'e kapitalistische maatschappij. Ze
doen wat reeht is in hun oogen, maar dat is onrecht
im onze oogen. De president is misschien, neen spr.
gelooft zelfs dat het waarschijnlijk ia, naar huis ge
gaan met het gevoel zijn plicht te hebben gedaan,
't Zit in het verschil van rechtsbegrip. Die men
sehen zien de d'ingen uit hun gezichtshoek, zooals
wij1 ze zien uit den1 omaen.
De bron van deze samenleving is dat alles wat de
aarde oplevert behoort aan enkelen, die van dit al
leen-bezit misbruik maken ten koste van het grootste
ik neem hem haar af. Zij, is uitgeslapen, achterdoch
tig, zij haat miji - hen ik wel tegen haar opgewas
sen? Kan ik haar achterdocht op een afstand hou
den? Niemand anders zal iets Vermoeden. Maar door
haar haat zal zijl spoedig verdenking koesteren. Zij
zal mij over d'e meest onschuldige vergissing, die ik
bega, aanvallen. 10, maar zij zal in mij een harer
waardige tegenpartij' vinden. Ik zal op mijn hoede
zijn, ter wille van John, voor 2ijn bestwil. Ik wil op
mijn hoede zijn, ik wil over mijbelf waken, ik voel,
dat ik zal overwinnen.
To'en Margaret naar 'haar slaapkamer ging om zich
te kleeden, bedacht zij, dat een van de eerste perso
nen, die zij noodig had, een flinke, bekwame kame
nier zou zijn. Zij beldia nu om te vragen of een der
dienstmeisjes van het hotel haar ook' bij het kleeden
behulpzaam kon wezen. Terwijl het meisje haar
avondtoilet vastmaakte, vroeg Margaret haar of zij
ook een handige kamenier wist, dat dadtelijk bij haar
in dienst kon komen-.
Het meisje, ©en vroolijk d'ing met pittige, donkere
oogen, keek haar verrast aan.
Het zou mij, niet verwonderen, zei zij, dat mijn
zuster juist voor u geschikt was.
1- Heb je een zuster, die kamenier is?
Ja. Ziji is ih Frankrijk opgeleid en gaat gaarne
voor een Eranpaisa door. Zij noemt! zich m-amsel
Olair, ofschoon 'zijl niet meer Fransch is dan ik. Zij
is een eerste klasse kamenier en heeft goedle referen
ties. Ik weet, dat zijl op 't oogemblik huiten betrek
king is en als u hier een pa-ar dagen blijft, juffrouw,
dan kan ik 'haar well bij! u brengen.
1 Yamavoud ben ik uit,, zei Margaret, maar ik kan
morgen op het midden van den dag wel met baar
spreken.
Goed, miss. Ik ben u zeer dankbaar. Cliair is
goedhartig, bij5 de hand, en geheel op de hoogte van
alles. Zij heeft een eeuige manier van haar-op-
maken. Zij1 is, dunkt me, j,uist ïem'and voor u.
Er is in elk geval niets tegen, dat ik 'met haar
spreek, zei Margaret. Dank je wel, ik heb nu geen
hulp meer noodiig.»
deal' der mensch'heid. Dit ia het al ibeheerschende
onrecht, doch die bezitters noemen dit het recht. Bij
ons zijn da wetten goed en zedelijk, wanneer ze het
privaatbezit vernietigen, hij hen wanneer de wetten
dit handhaven. Wanneer die pres. van de Alkmaar
sche rfechthank in den kapitein de landsverdediging
in bescherming heeft genomen, dan heeft hij naar
zijn overtuiging recht gedaan; omdat hiji de rechts
orde van den staat heeft aanvaard. Wij' kunnen el
kaar geen recht doen, omdat we het over het recht
zoio erg oneens zijn.
Spr. stond daarna stil hij de samenstelling der
rechtbanken, die door haar voordrachten voor rech
ters, waarvan zelden wordt afgeweken, zichzelf be»
noemen voor het leven. Het ambt van rechter is een
eerebaantje, het salaris is ta 1'aag en zoo vormt een
bepaalde klasse de rechtbanken, 't is een' staatje in
den staat met eigen controle.
Bij de' soo. dtem. is altijd het streven, om het volk
invloed' op de rechtspraak te geVen,
De moraal van het geval noemde spr. deze, dat al
deze dingen geen oorzaak, maar gevolg zijn van het
kapitalisme. Daartegen moet een protest gaan. In
een gloedvolle peroratie drong spr. aan op 'aanslui
ting in het gelid! van de strijdera tegien het privaat
bezit.
De rede werd herhaaldelijk door applaus onderbro
ken. Tijdens da vergadering kwam een rad'iotteler
gram in uit Schevaningen-'haven, afkomstig van Ha
rer Majesteita „Koningin-Regentes," Zaterdagmid
dag van Nieuwed'iep naar Oost-Ind'ié vertrokken.
Het telegram luidde „Veel succes" en was, zooals de
heer Kleerekoper mededeelde, onderteekend door een
zeer fatsoenlijk man. Luid! applaus volgdle op d'eize
mededeelihg.
De heer van 't Veer sloot de bijeenkomst met dank
aan den spreker.
VOETBAL.
Ten aansichiouwe van een talrijk publiek speelde
Zondag Holland I een wedstrijd tegen Kinheim I.
Kinhedm won den toss en verkoos voor den wind t©
spelen, die vrij sterk was. Nog geen minuut na den
aftrap wist de middenvoor van Holland I nadat de
bal keurig opgebracht was te doelpunten. Hierop on
dernam jKinheim een aanval welke echter op niets
uitliep. De keeper werd verscheidene malen op de
proef gesteld doch hiji wist alles mooi te houden.
Door den hevigen wind werd ier veel afbreuk aan
't spel gedaan. Voor rust is Kinheim I in d'e meer
derheid, terwijl de uitvallen van Holland 'sporadisch
zijn.
Kinheim°s voorhoede probeert alles om gelijk te
maken, doch dit gelukt haar niet. De scheidsrechter
floot rust, zoodat de stand is 1O in 't voordeel van
Holland.
Na rust is het spel' meer verdeeld, Kinheim on
derneemt aanval' op aanval, doch ©en doelpunt wordt
niet gemaakt. Een der backs van Holland, welke
wat ver opgedrongen was, lost een prachtig schot op
't doel van Kinheim, de kteeper heeft den bal, doch
deze glipt hem zijdelings over iden schouder in 't net.
Kort daarna krijgt Kinheim een strafschop te nemen
tegen Holland1 'binnen het strafschopgebied van Hol
land. Reeds denken velen dat de stand' hierdoor
verkleind wordt tot 21 doch de keeper redt keurig.
A a een poosje floot de scheidsrechter eindte, zoodat
Holland! gewonnen heeft met 20.
Bij Holland was vooral de verdediging uitstekend,
terwijl de voorhoede wel wat te weuschen overliet.
Het spel van Kinheim was over het algemeen mooier
dlan d'at van Holland de club had dan ook beslist
een tegenpunt verdiend.
DEI QUINT.
De Alkmaarsehe IJsvereeniging „de Quint" hield
gisteravond! in het hotel d'e Nachtegaal een algemee-
ne vergadering, welke behalve door 't bestuur, door
een viertal ledten werd' bijgewoond. Dte vergadering
werd! voorgezeten door den heer Jb. Ol'oeck.
De 2a secretaris, de heer E. O. J. Lissione, bracht
het jaarverslag uit, waarin hulde werd gebracht aan
de vertrokken bestuursleden, de haeren mr. H. W.
Margaret droeg een toilet van soepel satijn, room
kleurig, dat laag aan den! hals was uitgsnad'en, met
zeer korte mouwen. Zij had geen enkel1 sieraad aan
zich, zelfs geen snoer paarlen om haar mooien hals.
Haar krullend haar was volgens haar eigen smaak
om haar 'hoofd gelegd, wat aan hlaiar voorkomen iets
ongemeens en gedistingeerds gaf. In haar hand hield
zij een bouquet van witte Mies en rozen, een ge
schenk van John. Haar oogen schitterden met den
zachten glans van zeer verre sterren. O'ver haar
arm hing haar goudkleurige sortie, die zij bij het
verlaten der kamer om haar schouders sloeg. Toen
zij haar zitkamer binnentrad, vond zij daar lland, ge
heel in avondtoilet, op haar wachten.
1 Oriep hiji uit. Een kleur krijgend, sprong hij
op en zijn oogen schitterden van bewondering toen
zij in da hare blikten.
Dit toilet is in Melbourne gemaakt, kan het in
j'e groot Londen den toets doorstaan? vroeg het
meisje.
Als jij het aan hebt, kan het overal den toets
doorstaan, gaf hij' ten antwoord. Ben je gereed, Mar
garet? O, die bloemen komen goed bijl je japon en
ik ben zoo vrij geweest om wat voor je mee te bren
gen. En hij nam een klein pakje uit zijn zak, dat
hij open miaakte en waarui't ©en mooien veeren
waaier van diezelfde kleur als haar goudMeurigen
theatermantel, te voorschijn kwam.
1 O, meer dan mooi! zei zij. Je hebt een bijzon
der goeden smaak, John.
Charlotte heeft mij helpen uitkiezen, want ik
weet, om d'e waarheid te zeggen, heel weinig Van een
damestoilet' af.
Hij is prachtig, zei Margaret, maar haar toon
klonk minder warm. Nu Charlotte den waaier had
uitgekozen, gaf ziji er niet zooveel-'ineer om.
Dien avond was er een van groot succes voor Mar
garet. Vele blikken vestigden zich op het jonge
meisje dat vooraan zat in dte loge door John uitge
kozen. Meer dan een vroeg fluisterend aan een an
der wie zij Was. Men kendte John Rand, maar wie
was het jonge meisje? Opeens 'herinnerden zich twee
Carrosserieiabrikant, Alkmaar.
Vertegenwoordiger der beroemde
BENZ- en OIEBLAAB-AHOJIOBIELEA
Het model Overland 1914 is nu reeds direct lever
baar en kost geheel compleet f3350, deze is geheel
voorzien van electrische verlichting. Proefwagen dis
ponibel, Telefoon 573.
van Tienhoven en F. W. van Straaten, resp. voorzit
ter en 'Secretaris, voor hetgeen ze voor dte Quint de
den. Het ledental is achteruitgagaan, hoofdzakelijk
door vertrek uit de gemeente. Dte hoop, dat er een
hetere winter zal' komen, wordt in het verslag uitge
sproken.
D© voorzitter kracht den heer Lissone dank voor
zijn verslag en onderstreepte deaS dank aan die ver
trokken bestuursleden.
Uit de in orde 'bevonden rekening en verantwoor
ding van den penningmeester, den heer mr. J. P.
Bosman, bleek, dat die ontvangsten hadden bedragen
802 (ledenkaarten 583,50, -huisgenootenkaarten
216, dagkaarten 2.50). Do uitgaven beliepen
723.16. Er is echter nog een rekening van den
heer Oud't, groot 169.28, zood'at de winst- en ver
liesrekening een saldo-verlies van 80.44 aanwijst.
Het ligt in de bedoeling uit de nieuw geïndle gelden
idte rekening te betalten. Het staat er zoo erg niet
voor, zei de penningmeester, d'e post inundatie, groot
376, van 'den afgelloopen winter heeft den hoed in
den war gestuurd. Dte penningmeester dacht, dat
het terrein en de dijk er thans zoo goed voorstaan,
dat deze post op da volgende' rekening niet zal' voor
komen, zoodat het wel mogelijk is d'at ze volgend jaar
sluitend kan worden -gemaakt. Met de inning der
contributie gaat het niet al te best. Een 19-tal le
den heeft bedankt. Doch! spr. vertrouwt dat met het
ijis nieuwe leden zullen komen.
De periodiek aftredende bestuursleden, die heeren
P. N. Laguit, E'. E. Stoel en J, Cloeok werden als
zoodanig herkozen, terwij]) ih de vacatures- mr. van
Tienhoven en Van 'Straaten, waarvoor door het be
stuur resp. da volgende voordrachten waren opge
maakt: 1. mr. A. D. H. Quintusi, 2. O, Bosman Gzn.
en L mr. M. Moens, 2. D. Brakenburg, gekozen wer
den de heeren Quintua en Moens.
De voorzitter deelde mede, 'dat d'e onderhandelin
gen met het polderbestuur niet tot een einde waren
gebracht, dit vergadert -den 26en. Het bestuur durf
de echter voorspellen, dat op dezelfde wijze als vroe
ger, vorig jaar uitgezonderd', die zaak in het reine zal
komen. De dijk zal weinig of geen onkosten vergen,
alleen d'e schooling moet opnieuw geteerd worden,
waar een f 25 mee gemoeid zal gaan. Eir hebben
zich gegadigden voor het pachten van het 'buffet op
gegeven, echter zoo laat, dat deze zaak nog niet tot
©en goed einde kon! worden gebracht. De afwikke
ling is in handen van een commissie gesteld.
Tot leden der oommissie, welke het volgend jaar
de rekening eju verantwoording zal nazien; werden
aangewezen de heeren Ohlen en van 'der Moier.
Bij dte rondvraag wees de heer J. Cock er op, d'at
den laatsten winteT de jeugd in de slechtste conditie
verkeerde. In de eerste plaats moet de jeugd gele
genheid .hebben op de baan 5ta rijden. 's Morgens re
den de laden en wanneer dan om 4 uur de jeugd
kwam, werd de baan gesloten. Heeft het ijs nog niet
de voile draagkracht, laat dan eerst de jeugd genie
ten, zei spr.
De voorzitter zei, dat rekening zal worden gehou
den met de opmerking van den hear dock.
Op voorstel van den heer J. R. van der Moer werd
besloten een officieele dankbetuiging te zenden aan
de heeren van Tienhoven en van Straaten.
Hierna werd de vergadtering gesloten.
BADHUIS WITTE KRUIS.
In de week van 10 tot 15 November zijn in het
Badhuis van „het Witte Kruis" genomen: 60kuip
baden, 68 regenbaden le klas, 148 regenbaden 2e
klas, te zamen 276 baden.
of drie luevoorrechten het vreemde testament en de
erfgename, die van over de zee moest komen om haar
aanspraken op de groote bezitting te doen gelden.
En zij beschouwden Margaret in 'haar eenvoudige
koninklijke gratie steeds aandachtiger en berede
neerden dat Rand een gelukkig man was te noemen.
Zij verheugden zich er over, dat hij' gelukkig was,
want iedereen mocht hem gaarne.
Het voorste gedeelte der loge werd ingenomen
dioor Margaret, die in het midden zat met John en
Charlotte elk aan een kant, John en Margaret za
ten dus naast elkaar Charlotte had zoo ver mogelijk
van hen af plaats genomen. Zij had' zich veel
moeite gegeven voor haar toilet en als men haar ga
desloeg, was haar gelaat een enj al' glimlach. Zij
boog zich naar John toe en sprak en lachte met hem
en richtte ook af en toe het woord tot Margaret.
Maar toen het licht in de ruimte voor de toeschou
wers was neergedraaid, het go'rdijn 'Opgetrokken en
het spel in gang was, leunde Charlotte achterover en
drukte haar hand tegen haar voorhoofd. Zij' hoorde
niets van hetgeen er1 op het tooneel werd gesproken,
want woede, opwinding en nijd streden als demonen
in haar borst. Waarom moet zij, ziji alles hebben,
zelfs schoonheid? O'! d'e wereld is onrechtvaardig!
dacht Charlotte Mansfield!
VL
MARGARET BE'SLEST.
De volgende paar dagen vlogen om. E'r was zoo
veel ta doen; Margaret moest zoovele besprekingen
met haar zaakwaarnemers houden. Moneypenny en
Reade waren beiden een weinig onthutst door haar
opmerking, dat ziji tlot 'dusver nog geen besluit had
genomen ten opzichte van dte voorwaarden in haar
oom s testament.
Alles wat u voor mij doet, kan nog wed voor
niets zqn, zei ze. Ik wacht tot Zaterdag, dan moe
ten John Rand en ik d'ecid'eeren.
(Wordt vervolgd.)