DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
im
No. 278
Honderd on ypËondo jaargang.
VRIJDAG
28 NOVEMBER.
FEUILLETON.
D© Ziel van Margaret Hand.
BINNENLAND.
ALKMAARSCHE COURANT,
ALKMAAR, 28 November 1913.
Tot die gewichtige kwesties van internationalen aard
behoort ook het vraagstuk van de duurteder le
vensmiddelen. In bijna alle landen wordt er
over geklaagd, dat de prijzen der levensmiddelen
steeds kooger worden. Tal van middelen worden
aangeprezen om aan dit op onrustbarende wijze toe
nemende verschijnsel een einde te maken, maar
het blijft slechts bij het pogen. Natuurlijk kunnen
de oorzaken van de duurte in het eene land eenigs-
zin» anders zijn dan in het andere, doch over het ge
heel zullen zij vrijwel dezelfde zijn. Geen enkel land
kan dan ook alleen en afzonderlijk het probleem tot
oplossing brengen. Ook op dit gebied schijnt inter
nationalisatie het eenige redmiddel te zijn. In Ame
rika, waar men meer nog dan in andere landen ge
voelt voor internationaal streven, ia dit vraagstuk
dan ook reeds sinds eenige jaren aan de orde. De
vorige president, de heer Taft, zond den 2en Febr.
1312 aan het Congres een bijzondere boodschap,
waarin hij o. m. zeide: „Sinds eenige jaren zijn de
„hooga on steeds stijgende prijzen der levensmiddelen
„een voorwerp van zooi ernstige publieke zorg, dat
grondslag van de te nemen maatregelen zijn. En d'ie
„ik het voor een groot belang voor de gemeenschap
„houd' dat er een voorstel! wordt gedlaan, om een
„internationale conferentie tot het uitwerken van
„plannen bijeen te roepen." Een wetsontwerp van
deze strekking werd ingediend bij die Volksvertegen
woordiging, maar het is niet in behandeling geko'
men. Toch zijn al de toonaangevende politieke per
sonen van Amerika, voorstanders van het denkbeeld
en alle drie candidaten voor het presidentschap spra
ken zich bij de laatste verkiezing ten gunste van het
ontwerp uit. Vandaar dan ook waarschijnlijk, dat
prof. I. Fisher der Yale-universiteit nog eens krach
tig aandringt op verwezenlijking van het plan. Een
internationale commissie zou in de eerste plaats be
trouwbare statistische gegevens verstrekken, welke
thans ten eenen male ontbreken. Zij1 zou de juiste
oorzaken van da prijsverho ogingen in alle Landen
kunnen vaststellen nauwkeurige kennis moet de
kennis mist men thans. Wat worden er al niet een
verklaringen gegeven! Daar is allereerst natuurlijk
het militairisme, dat zeker een groote factor is. De
Fransche socialist Jaurès heeft dit gisteren in de
Hamer nog eens betoogd bij de verdediging van een
motie, waarin de Hamer zou verklaren, dat de ont
zaggelijke stijging der lasten o. m. ten gevolge van
den Europeesehen bewapeningswedijver, de duurte
van het leven op gevaarlijke wijze verergert, weshalve
zij de regeering uitnoodigde, a xn.:
lo. het terrein dier operatiën in Marokko- te be
perken;
2o. geleidelijk -dien duur van d'en dienst in de ka
zerne en den financieelten en economischen last van
het beroepsleger te verminderen door inrichting van
een volksleger;
3o. aan alle regeeringen een algemeens arbitrage
voor te stellen voor alle geschillen en aldus uit naam
van Frankrijk een wereldorde voor te bereiden, die
minder -drukkend is voor de volken.
De motie werd met de groote meerderheid van 449
tegen 148 stemmen verworpen. De Kamer was dus
wed zeer overtuigd, dat de in theorie zoo aanlokkelij
ke wenscken van den heer Jaurès in de practijk niet
uitvoerbaar zijn. Een volksleger dat klinkt mis
schien voor velen mooi, maar men herinnert zich,
dat de heer Jaurès zelf eens een wetsontwerp heeft
uitgewerkt, waarbij bleek, dat het Fransche volk ook
(Nacfeuk verboden).
Roman van L. L WAAJEk
21)
Dit haar is lichtblond; deze trekken zijn ge
drongen, deze mond is groot; deze oogen zijn klein,
diepliggend en heel blauw, telde Charlotte op. Hoor
nu eens, moeder, kan licht, bijna kleurloos haar krul
lend, dik, zacht en zwart als de nacht worden? Kun
nen gedrongen trekken lang en mooi worden Kun
nen op een laag voorhoofd zonder wenkbrauwen,
wenkbrauwen verschijnen als Cupido's boog. Kun
nen kleine blauwe oogen, groot en donker worden?
Kunnen heupen als deze als die van Margaret wor
den Ik wou, als deze transformaties gebeuren, dat
zij met mij waren gebeurd. Ik was precies zulk een
kind als deze Margaret Rand. Lijk ilk nu op de te
genwoordige Margaret?
O, kindlief, waf bedoel je toch, wat kun je be
doelen? Je je jaagt me schrik aan, Charlotte.
wensch ik niet te doen, ik constateer
slechts een feit. Maar het zal het beste zijn, dat ik
dit album wear wegberg*Margaret verlangt zeker
met te weten hoe leelijk Zij- als kind was kortom,
hoe zeer zij op mij geleek.
En Charlotte verliet met haar schat da kamer. Me
vrouw Mansfield bleef zitten waar zij zat, met haar
handen in haar schoot gevouwen, die gekleede napon
was vergeten.
is Charlotte toch vreemd, beredeneerde zij
bij zichzelf. Alsof alle kinderen niet veranderen, na
tuurlijk veranderen ze! Ik vrees, dat Charlotte, dat
Leve, jonge schepseltje niet mag lijden. O, was Char
lotte toch maar anders, wat zoudlen we nu allen ge
lukkig zijn, als zij- niet zoo zonderling deed.
Middelerwijl bereidde Margaret Rand zich op haar
nieuw leven voor. Tot aan dat oogenblik in Mei
bij dit systeem op zware lasten zou blijven. En de
minister-president herinnerde er aan, dat Frankrijk
op de laatste vredesconferentie met zijn voorstel tot
arbitrage bij alle internationale geschillen was ge
stuit op een „onoverwinnelijken tegenstand1" van
Duitschland, zoodat het oogenblik niet is aangebro
ken, om opnieuw met een dergelijk voorstel te ko
men.
Trouwens de tijd' is stellig nog niet rijp voor
een dergelijk denkbeeld, waarvan de verwezenlijking
eerst dan te hopen is, wanneer de volkeren zelf van
de wenschelijkheid zijn doordrongen en de politieke
partijen er toe genoopt zijn op hun programs als
punt te plaatsen, dat de regeeringen ook in hun bui-
tenlandsche politiek zich hebben te richten naar de
wet der moraal. Wat heerscht er ten opzichte van
de middelen tot bereiking van het doel onder de
vradesvrienden zelf nog niet eon hopelooze verwar
ring 1 Terwijl om één enkel voorbeeld te noemen
er tal van aanhangers zijn van de leer, dat ver
plichte, ja zelfs onverplichte arbitrage don wereld
vrede zal brengen, staan daartegenover Vierkant de
genen, die in de toenemende lasten van het milita'
risme de beste waarborgen voor het verwezenlijking
van het „vrede op aarde" zien, omdat het steeds
duurder worden van levensmiddelen tenslotte ondra
gelijk zal worden en zal leiden tot een internationale
revolutie, welke de voorwaarden zal scheppen, om de
menschheid) den vred'e te brengen.
Maar behalve h^t militarisme worden er nog ande
re oorzaken van de stijging der prijzen van levens
middelen genoemd. Er is in den staat Maasaehuissetts
een enquête gehouden en blijkens een naar aanleiding
daarvan uitgebracht rapport geeft de landbouwer
de schuld aan den tusschenpersoon, db tusschenper-
soon aan den makelaar, de makelaar aan den groot
koopman, de groot-koopman aan den kleinhandelaar,
de kleinhandelaar aan den verbruiker, de verbruiker
aan de trust, de trust aan de arbeiders organisaties,
d)e arbeidersorganisaties aan de invoerrechten
Anderen zien de oorzaak in den verhoogden le
vensstandaard, in toenemende weelde, in meer
eischen. Nog anderen schrijven de duurte op reke
ning van de steeds stijgende lasten voor werkloos
heid, ziekte-, ongeval- en invaliditeitsverzekering,
ouderdomszorg, armenverzorging, krankzinnigen
verpleging, gevangeniswezen e. d. Weer anderen
wijzen op de stijgende loonen, de verkorte arbeids-
dur-en, de mindere prestaties -der werklieden. Einde
lijk zijn er, die de oorzaak zoeken in die stijging der
grondprijzen, -de uitputting der natuurlijke hulpbron
nen, de kostbaarder maar niet voordeeliger bewer
king van den bodem, de vestiging van groote massa's
in centra, waar veel levensmiddelen benoodigd zijn,
doch waar ze niet worden voortgebracht.
Een internationale conferentie zal wel niet een
universeel geneesmiddel vinden, zal ook wel niet tot
een universeele verklaring der oorzaken van de stij
ging der prijzen van de levensmiddelen leiden, maar
allicht brengt zij wat meer eenheid in de beoordee
ling dier oorzaken en tevens een permanente interna
tionale oommissie tot verdere uitwerking van het zoo
belangrijke vraagstuk.
EERSTE! KAMER.
In de gisteren gehouden zitting der' Eerste Kamer
hieldl over de meubileering van de localiteiten van
de Eerste Kamer de heer Polak (IS. D. A. P.) zijn
eerste speech. Hijl betreurt het, dat er geen beter
geheel geschapen is; het werk had zijns inziens niet
bourne was zij, altijd een oprecht meisje geweest.
Eerlijkheid en zij waren dikke vrienden. Recht
schapenheid! en zij, wandelden arm in arm. Doe wat
goed is, wals altijd haar motto. De werkelijke Mar
garet was bijna leelijk bijl dit meisje vergeleken,
maar ziji bezat twee machtige gaven: zij- kon anderen
de meest hartstochtelijke vriendschap voor haar dloen
opvatten en wist tevens een hetooverenden invloed
ui't te oefenen, een gave die dikwijls voor den' be
zitter zelf noodlottig kanl worden.
Zij had! Heister Nugent voor haar plan weten te
winnen. Hester moest afstand doen van oprechtheid
en eerlijkheid, -omdat Margaret het haar vroeg.
En Hes-ter streed tegen de verzoeking, totdat zij er
eindelijk voor 'bezweek ein zich ongelukkig voelde. En,
totdat zij in Engeland kwam, waren er weinig zulke
rampzalige meisjes als zij. De gedachte kwam dik
wijls bij haar op, dat zij niet -op het ingeslagen pad
zou kunnen voortgaan, dat zij naar Tasmani-a terug-
keerem en Margaret telegrafeeren moest, d'at zij het
van het haar verlangde niet kon ten uitvoer brengen.
Maar ziel In Londen gebeurde er iets vreemds. Zij
ontmoette John Rand etn; haar hart ging naar -hem
uit; één blik in zijn oogen zei haar, dat zij tegenover
den -man harer keuze stond.
Van dat oogenblik af voelde zij- zich niet -ongeluk
kig meer. Haar bezwaren verdwenen; zij werd rustig
en zij- genoot De zon scheen op haar pad. Geld of
een ho-o-ge positie bekoorden haar niet, maar de lief-
dia bekoorde haar. Da liefde was alles voor haar.
En toch maakte zij zich wegens de grootheid van
diezelfde liefde weer bezorgd. Zij' wenschte in alles
behalve in dat eene, zoo oprecht en eerlijk mogelijk
te wezen. Als zij! leugens moest verkondigen, dan
moesten het er zoo weinig mogelijk zijn. Als zij
moést bedriegen, dan zou zij dat zoo weinig mogelijk
doen. J ohn was zoo waar en eidlel. A1 n zijn vtouw
wilde zij dat ook zijn. Hij zou nooit in haar teleur
gesteld worden.
En nu zag zij zich tegenover een verzoeking ge
plaatst, die haar, naar zij meen-dle, door dé engelen
aan een rijksingenieur, maar aan aesthetisch deskun
digen moeten worden opgedragen.
De heer Van den Biesen (R.-K.) daarente
gen was zeer tevreden over de aangebracht© verbete
ringen.
Het ontwerp werd z. h. s. aangenomen.
Z-oo ook, onder1 meer andere, dat betreffende de
vereemiging van de gemeenten S'tadL en Ambt-AIme-
lo, en dat betreffende grensrwij-ziging tuiss-chen de ge
meenten Pernis en Rozenburg.
Bij het ontwerp betreffende maatregelen ter in
voering van de nieuwe militaire rechtspleging ver
dedigde de minister van justitie nader Den Hel
der als zetel van den krijgsraad.
Uitvoering van da artikelen 3-69 en 370 van de In
validiteitswet. De minister van landbouw, nijver
heid en handel kan niet verklaren-, dat op 9 Decem
ber geen uitkeering zal plaats hebben aan hen, op
wier aanvrage nog niet is beslist. De -minister zal
dit overlaten aan de Rijksverzekeringsbank, -aan wel
ke hij geen wenk wemscht te geven.
De heer Hovy (A.-R.)i wenschte een deugdelijk
onderzoek van- de aanvragen en meent, dat tegen
aanhouding van die uitspraken niet zooveel bezwaar
bestaat.
De minister zei, dat het maanden en jaren
zou duren, wanneer de Rijksverzekeringsbank den
raad v,an den heer Hovy volgde. In-tusschen betreurt-
de minister h-et nog -altijd, dat art. 369 -der rentewet
is ingevoerd vóór de invoering van da Invaliditeits
wet. Daaraan wordt met spoed gewerkt.
Omtrent den telefoonkabel NederlandEngeland
deelde die minister van waterstaat mede, dat er nog
geen overeenstemming is verkregen ten aanzien van
het te heffen bedrag per gesprek, maar dé wederzijds
genoemde bedragen loopen weinig uiteen.
TWEEDE, KAMER.
De minister zei gisteren naar aanleiding
van de opmerkingen der heeren Hubrecht en Scha
per, dat voorstallen tot verbetering van den genees
kundigen dienst in Indië in voorbereiding zijn. Hij
gaf de -plannen daaromtrent aan.
Bij de Vide afd. (departement van landbouw, nij
verheid en handell)i verklaart de heer Marchant
(V.-D.) den strijd over d© Djeloetong-concessies te
zullen laten rusten. Allen, die hem schreven ovrn
de zaak, vroegen geheimhouding, wat zijns inziens
boekdeelen spreekt. De tegenwoordige minister van
koloniën heeft zich niot alleen ontdaan van zijn In
dische commissarissen, maar ook van zijn Indds-che
waarden. Daarvoor brac-ht spr. hem warme hulde.
Spr. trachtte op verschillende grondlen den minister
te overtuigen, dat het gouvernement met de uitgifte
van de concessies verkeerd heeft gehandeld.
Na regeling van werkzaamheden, waarbij wordt
besloten, dat Maandagavond de begrooting van bui-
tenlandsche zaken zal worden behandeld, huldigde de
heer Van Vollenhoven (V. L.) den heer
Lovink, die uitstekend voor den kleinen landbouw
zorgt.
De minister van koloniën ontkende,
dat door het uitgeven van de door dien heer Marchant
bedoelde concessies het adatrecht der bevolking zou
zijn geschonden.
De minister betoogde verder, -dat de concessie
voorwaarden niet eischen, dat de concessionaresse te
vens eigenares moet zijn van de fabriek. De conces
sie-voorwaarden zijn niet nagevolgd, omdat het on
mogelijk was. Thans zijn er maatregelen genomen
om een beteren toestand te scheppen.
De heeren A1 b a d a (S. D. A P.) en de M u-
r a 11 (U. L.) -drongen aan op verbetering van de sa
larissen der ingenieurs om het bekort aan ambtena
ren te dekken. Er moeten meer Holi-andsche inge
nieurs naar Indië.
Gemengd nieuws.
CHR. NAT. VAKVERBOND.
In de gisteren gehouden algemeene vergadering
van ,bet Chr. Nat. Vakverbond werd naar aanleiding
van hetgeen Minister Treub gisteren in dia Eerste
Kamer meedeelde inzake de Invaliditeitswet op voor
stel van het bestuur onder toejuiching -de volgende
motie aangenomen:
dbs lichts gezonden was.
John zou in werkelijkheid! met Margaret Rand
trouwen. Zij zou gedoépt worden met dien naam
vóór haar huwelijk. Vanaf het oogenblik, dat Bari
ton met haar -over het doopen van volwassenen -ge
sproken had, had dat denkbeeld bij haar postgevat.
Het scheen haar1 toe, dat haar zonde veel) minder
groot zou zijn, alls zijl dit kon bewerkstelligen. Als
zij een geestelijke kon vindien, dlie tot een -afgelegen
kerk in Londen behoorde om haar a-ls Margaret
Rand te doopen, dan zou Hester Nugent inderdaad
rustig in haar vergeten graf liggen. Zij behoefde
dan niet langer onder al de documenten die zij moelst
teek-enen, een va-lscha handteekenin-g te zetten, zij zou
werkelijk Margaret Rand wezen.
Maar zij moest dit in 't geheilm doen en om dit
doel te bereiken nog meer leugens v-o-egen bij- de groo
te hoop, die zij: dagelijks en elk uur genoodzaakt was
te ver tellen.
Zij kon nu niet meer terug. Er moest rekening
gehouden worden met Margaret Gayth-orn-e in Tas
mania, met haar zelve en in de eerste plaats met den
man, dien zij liefhad Ja, zij hield zooveel van hem
en hij van haar, dat als dat noodig bleek er nog maar
een paar leugens meer bij- die groote massa moesten
worden gevoegd. Zij moest haar geheele leven haar
best doen het geheim te -bewaren en behalve dat, ook
een onberispelijk leven leiden ter wille van John.
Margaret vond een kleine, oude kerk in de City.
Die stond verscholen achter groote magazijnen'; het
rumoer der groote wereldstad drong door de oude
muren heen, -ook het geraas en de drukte van 't ver
keer waren daarin duidelijk hoorbaar. Het kerkje
heette „St. John the Divine" en de predikant was de
WellEerwaardc Clement Dare. Margaret woonde den
morgendienst bij. Na afloop daarvan vroeg zij dien
koster of zij den Eerw. h-eer Dare ook een oogenblik
kon spreken.
Eenige seconden later verscheen een bejaard man
met een zacht, rustig gelaat, die bij haar in dé bank
kwam zitten.
De vijfde algemeene vergadering van het Christe
lijk Nationaal Vakverbond, gehoord- de medèdeeling
van minister Treub, heden in de vergadering van de
Eerst© Kamer gedaan, dat hij' geen uitvoering zal ge
ven aan -de Invaliditeitswet;
■protesteert tegen dit voornemen van den minister
van landbouw, nijverheid en handel ten sterkste,
aangezien dit in strijd' is met de continuïteit in onze
wetgeving en zeer tot schade van de arbeidende be
volking.
ONDERWU'Sh&UBISID'IES.
Bij Kon. besluit is o.m. aan de na te noemen ge
meenten, die door de uitgaven, tot een behoorlijke in
richting van haar lagerond-erwijs vereisch't, in ver
houding tot hare middelen en andere uitgaven, on
billijk zouden worden bezwaard, boven en behalve de
bijdrage, bedoeld bij' art. 48 der wet tot regeling van
het lager ondier wijs en subsidie verleend alis: Egm-ond
aan Zee 5275; Graft 500; Kwadijk 600; Lands
meer 1600, Middelie 1000, Oudendijk 825,
Texel 2700.
DE ZEELIEDEINSTA1KING TE IJMÜXÖEN.
De oommissie uit die vereenigde reederts heeft gis
teravond een circulaire rondgezonden, waarin die ree-
ders zich bereid verklaren de stakende zeevisschers
weer in dienst te nemen onder de -oude loonregeling,
n.l. de loonregeling zoo deze was bij het uitbreken
van de staking, echter met dien verstande, dat de 5
tegemoetkoming v-oor voeding in den vervolge onder
andere benaming maandelijks zal blijven staan en
tweemaal per jaar (telkens 30) zal worden uitbe
taald. Het meenemen van viseh van boord blijft
verboden. Bij moedwillig veroorzaakt oponthoud
van het schip zal' -den opvarende een dieeL van dit
staangeld kunnen worden ingehouden, te berechten
door een daarvo-or te benoemen arbitrage-commissie.
EEN WEEEDE GEWOONTE.
Naar aanleiding van een door ons overgenomen
stukje van dien hefer L. Dorsman Czn. in De Levende
Natuur, schrijft db heer O. Mulder te Dordrecht aan
Het Volk;
De heer Dorsman stelt de vraag, of het waar zou
zijn, dat stroopers in onze duinstreken, in het voor
jaar en den voorzomer nesten gaan opzoeken van
wiülde konijnen, deze er uit halen, d'e pootje® breken
en -dan gruwelijk verminkt er weer in leggen, om
zoodoende deze dieren spoedig dik en vet te maken,
door het voeden der moeder.
Ik kan den heer D. naar waarheid meedeelen, door
eigen ondervinding, dat zulks inderdaad plaats
vindt. Toen ik het stukje las, vond ik het' niets
vreemds. Voor mij is het zeer oud. De tijd waarvan
ik spreek, i-s 20 jaar geleden; het geschiedde in Gel
derland. Zelfs heb ik gezien, hoe men deze diertjes
verminkte, door hen hij' de gewrichten -de pootjes te
breken. In den beginne wilde de strooper mij, op de
vraag wat zulks beduidde, niet antwoorden, ten min
ste niet het antwoord geven, dat het te doen was om
ze dik en vet te maken. Wed' verklaarde deze stroo
per: „Die krengen vreten alles o-p, ze zullen het nu
wel laten." Maar als jongen nieuwsgierig zijnde,
wilde i'k er meer van weten en waar wij- als jongens
veel speelden aan -den 'boschrand, bemerkten wij reeds
spoedig, dat eenige weken later hoeveel weet ik
precies niet meer de stroo-per de beestjes er weer
uithaalde; één was er toen reeds gestorven.
Dit is niet het eenige geval, ik heb het wel meer
gezien en het behoeft niet alls praatje te geilden,
maar komt dikwijls voor.
UIT OUDE-NIEDOHP.
Woensdagmiddag vergaderden onder voorzitte
rschap van den heer A. Wonder Pzn. -de deelhebbers
van het veefond's te Oude-Niedorp in het l-oka-al van
den heer A. Mijts. Aanwezig waren 12 personen.
Uit de rekening over het afgeloopen jaar bleek, dat
de ontvangsten hadden bedragen 3467.01, de uit
gaven 3276.15, alzoo een voordeelig saldo- groot
190.86.
Uit het jaarverslag bleek, d'at in het afgeloopen
jaar van de 121 veehouders verzekerd waren 768
U heeft na-ar mij gevraagd, zei hij, kan ik iets
voor u dloen?
Ja, antwoordde Margaret, terwijl zij hem strak
aanzag. Ik zou gaarne weten of u mij zoud't willen
doopen, „IMtiaflB
De geestelijke keek haar scherp met zijn vermoeide
oogen aan.
Mijn lieve jonge dame, riep hij uit, u doopen!
Is het mogelijk dat u nooit gedo-o.pt is?
Margaret voelde zich duizelig „orden. Hoe dik
wijl® had haar beste vadeT, van wien zij' zooveel' had
gehouden, haar ni-et het verhaal van haar doop ge
daan. Zij herinnerde zich alles weer levendig: de
onverwachte komst van een geestelijke in de afgele
gen kolonie en zij- als een -driejarig meisje in een
witte jurk. Zij en Margaret, twee dikke kinderen,
hand in hand naast elkaar staande, bedden onder den
indruk van hetgeen zou gebeuren. Haar vader's
trots, als hij haar vertelde, dat Margaret schreide
toen zij het water op haar voorhoofd voelde, maar
dat zij, Hester, rechtop stond, met een wel bleek
maar onverschrokken gezichtje.
Is u dus werkelijk nooit gedoopt? vroeg de
geestelijke weer op kalimen toon,
Ik ken uit Tasmania afkomstig, zei Margaret.
Wij woonden ver, heel ver van kerken en geestelij
ken af. Zulke dingen gebeuren dikwijls in Tasma
nia.
Z beef d'e. O, mocht db heer Dare maar tevreden
zijn met deize uitvlucht en haar aldus het vertellen
van meer leugens bdsparen!
Maar dezen kenner van het menschelijk hart wa
ren het verschieten van haar kleur en het 'beven van
haar lippen niet ontgaan.
Heeft u dus nooit d'e ceremonie ondergaan?
Zij boo-g haar hoofd.
Heb ik goed begrepen, dat u nooit gedoopt is?
Nooit, zeide Margaret, terwijl het zweet haar
uitbrak.
U verlangt dus, dlat ik u voor den Heiligen
L>ooip voorbereid)?
(Wordt vervolgd.)
