DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Van Houten's Meuwjaarswenschen. <s> No. 297 Honderd ©n vijfti©nd© Jaargang. 1913 Z ITEKDie 20 DECEMBER. NIEUWJAARS WEN S CHEN Deenscii© Praatjes. FEUILLETON. O© Ziel yan Margaret Rand. <S> 0 In het nummer dat WOENSDAG 31 DECEMBER verschijnt, zal wederom ge legenheid bestaan tot het plaatsen van 25 cents a contant. 3D© Directie. 1o. Eene verordening, regelende de inrichting der gemeente-politie (Ge meenteblad No. 430); 2o. Eene verordening ophetgemeen- teiijke Werkioozenfonds te Alkmaar (Gemeenteblad No. 431). BINNENLAND. BURGEMEESTER on WETHOUDERS van Alk maar brengen ter algemeens kennis, dat in het Ge meenteblad van Alkmaar zijn opgenomen de beslui ten van den Raad dier Gemeente van 10 Deeember 1.1. waarbij zijn vastgesteld: Welke verordeningen, heden afgekondigd, geduren de drie maanden ter Gemoente-Seeretarie ter lezing xga nedergelegd en aldaar tegen betaling van resp, f 0.121/g en f 0.15 in afdruk zijn verkrijgbaar gesteld. Burgemeester en Wethouders voornoemd, G. RIPPING, Voorzitter. DONATH, Seoretaris, Alkmaar, 19 December 1918. XIV. ANX1A LARSEN. 't Was een ongezellige Novemberavond. De regen kletterde neer, en de wind zwiepte de boomen voor mijne woning heen en weer. Eigenlijk een geschikte avond om thuis bij 't vuur te zitten hokken, en als ik in Emgelandl geweest was, gezeten bij een gezelli- gen open haard met een knappend! houtvuur er in, dan zoiu ik ook waarschijnlijk geena aanvechtingen tot uitgaan gehad hebben, want in mijne opinie kun nen maar weinige genoegens wedijveren met een open houtvuur, een makkelijken stoel en een goed boek. Maar hier, in Kopenhagen, waar dó meeste huizen öf centraal verwarmd) zijn, of l'eelijke zwarte kantoorkachels hebben, die er ten allen tijde doodsch uitzien, en waar de uitstekend ingerichte trams ons droogvoets overal heen brengen, hier is uithuizig heid! eene soort epidemische ziekte. Op een gegeven oogenblik krijgt men een gevoel d!at men er uit móet, al woeil er ook een orkaan, al stroomde ook de regen in stralen naar beneden 1 En zulk een gevoel kwam er nu ook over mij. E!r tegen strijden hielp niet, d'at wist ik bij ondervinding, er was niets aan te doen, d!e epidemie had) mij te pak ken, er uit moest ik maar, waarheen? Ik nam de courant op om de lijst van vermakelijkheden te be studeer,en, en mijn oog viel op de volgende aankon diging: „Voordracht van Fru Anna Larsen in da groote va|al voor bijeenkomsten van het „Leger des Heilsl" En drie minuten later zat ik in 'die tram en tramde naar het Leger das Heils toe. Wie is Anna Larsen? Wel, vijf jaar geleden was deze merkwaardige vrouw die meest beroemde actrice van Denemarken. De meest gevierde voor haar1 kolossaal talent, waar mede zij het publiek tot in het diepst zijner ziel kon roeren, da meest, bewonderde voor hare schoonheid, die in d'e volkomen harmonie van hare volmaakte ge stalte, en in de edele lijnen van hare klassieke ge laatstrekken, als het ware het symbool der onschuld was, en d'e meest beruchte vanwege het leven dat zij leidde 1 Men vertelt dat zijl als meisje van vijftien jaar op d'e straat sigaren' verkocht, toen door den een of ander, aangetrokken door hare zeldzame (Nadruk verboden). Roman van L. I. MUADfk 39) Charlotte zat onbewegelijk. Zij had grooten llust om op John's voorstel in te gaan. Het denkbeeld om van het kind te moeten scheiden, wa» een ware kwelling voor haar. Ja, zei John, op zijn. mannelijken, heslisten toon: Ik heb zoo het gevoel, dat je iets hebt geleerd. Ik geloof ook, dat mijn Margaret iets geleerd heeft. Ik zal morgen met haar spreken en je het laten we ten. Heel goed, zei Charlotte. Ik heb min of meer het gevoel John alsof ik een 'armzalige rol heb ge speeld; maar alles is nu anders. Ik helb een ellendig najaar gehad en nu heb ik hier een paar weken doorgebracht, die, uitgezonderd onzen angst om Margaret, mij als een kijkje in het paradijs voorko men. Het zijn met jou en den jongen 1 O! John, dat was als de hemel voor mijn hongerig hart. In dien die heerlijkheid! 'kan verlengd1 worden, zal ik meer dan dankbaar wezen. Zoo niet, dan zal ik naar huis gaan, gelukkig in het idee, dat ik aand'oel heb aan jou en hetgeen jou toebehoort. Neef en nicht zeiden elkaar hierop spoedig goeden nacht, maar beiden dachten veel aan elkaar, terwijl zij den slaap trachtten te vatten. Charlotte zat den volgenden morgen nog aan het ontbijt toen Benson haar kwam zeggen, dat er een jonge vrouw was, die haar gaarne alleen wenischte te spreken. Wie die vrouw, Benson? vroeg Charlotte. Ken ik baar Ja, jurfrouw Mansfield, zei de ouda knecht, taewojl 'hij dichterbij kwam en zijn stam liet dales.. RpNA Cacao schoionheid, mee naar huis werd genomen en daarna pip ©en goedlen dlag de Kopenhagenaars met storm veroverde door op het tooneell te verschijnen in de rol van „De kleine Hannah" van Hauptm'ann, dat toen ter tijde in het Dagmar-théate® ten tooneele ge bracht werd. Iets meer aandoenlijk aangrijpends dan de vertol king die Anna Larsen van 'deze rol te zien gaf, heb ik dan ook zelden het voorrecht geh'ad om te mogen aanschouwen. Men zou er een eed op hebben willen doen dat slechts een volkomen onbedorven gemoed' op zulk eene wijze de onschuld! van „De kleine Han nah" weer kon geven. Vanaf dat oogenbl'ik steeg zij hooger en hooger als kunstenaresse, maar tegelijker tijd viel zij lager en lager als vrouw. Haar te zien 'als „La dame aux camél'ias", was eene openbaring, een groot kunstgenot; de verhalen aan te hooren van haar private leven moest een normaal menseh met walging vervullen. Deze laatste reden was ook de teenige, waarom zij' niet aan het Koninklijk théater dei plaats als prima donna kon innemen, die haar als kunstenaresse toekwam. Menigmaal als ik haar fijn gevoeld' en edel spel bewonderde, kwam da weemoedige gedachte in mij op: „hoe is 't toch mogelijk, d'at zulk een volkomen harmonisch lichaam zulk eene onreine zi'eli kan her bergen?" Er was iets geheimzinnig raadselachtigs in deze tegenstelling, iets onverklaarbaars, alsof zij een speelbal was van onreine machten, die haar te sterk waren. Wie kan het weten, hoe d'eze in alle opzichten zoo begaafde vrouw tegen haar eigen tem perament gestreden heeft? Hoe het ook zij, vijf jaar geleden ging plotseling het gerucht de ronde 'do'or Kopenhagen: „Anna Larsen heeft het tooaeel vaarwel gezegd, heeft haar luxueus© villa, en al de kostbaarheden die zij sinds jaar en d'ag verzameld had, verkocht, en is hevig godsdienstig geworden) 1" Dat was iets voor de Kopenhagenaars 1 Anna Lar sen godsdienstig 1 Anna Larsen, de demi-mondaine par excellence, die met half Jong Kopenhagen op intiemen voet gestaan had Anna Larsen bekeerd! Anna Larsen, de kunstenaresse, die nog in d!e kracht van haar jong leven stond, de afgodi van het kunst lievend publiek het toonetel vaarwel' gezegd!! 1 Onr mogelijk I Kopenhagen lachte, schudde het hoofd, en zei: „Och, d'at is een' vrouwengril, dat zal' wel weer overgaan, over zes weiken hebben we haar terug op het toorueiell" Maar Anna, Larsen kwam niet tot haar vorig leven terug. Zij verklaarde dat Christus aan haar verschenen was, die haar geboden had het toomeel te verlaten en voortaan alleen voor hem te leven 1 Kopenhagen lachte, maar de jaren gingen voorbij van tijd tot tij dl hoorde men dat Anna Larsen in de Da jonge vrouw, die u verlangt te spréken, is Clair, de voormaliga kamenier van mevrouw. Zij' hieeft me vrouw al een paar maal willen spreken, maar die wil niets meer met haar te doen hebben. Eens is zij op de Hall geweest en tweemaal hier, vóórdat mevrouw ziek werd. Maar alles tevergteefs. Mevrouw wild© haar niet te woord staan. Ik zou u niet wegens haar lastig gevallen zijn, juffrouw Mansfield, als het ar me schepsel er werkelijk niet ziek uitzag, je zelfs hongerig, als ik het zoo noemen mag. Ik zal haar te woord staan; ik ben je mevrouw niet. Laat haar in da huiskamer en zeg, dat ik dade lijk zal komen. Als u zoo goed wil zijn, juffrouw, baby is aan zijn badje toe, zei de kindermeid, binnenkomend- Baby's bad was d e gebeurtenis van den morgen. Charlotte kon en wilde die niet missen. Zeg aan Clair of ze over eten uur kan terugko men, zei zij tegen Benson en snelde het volgende oogenblik naar bóven, te zeer vervuld van den klei nen jongen, om aan iets anders te kunnen denken. Olair kwam na een uur terug em C'baTlotte ont ving haar. De voormalige zoogenaamde Fransche kamenier was er niet op vooruit gegaan. Zij was zoowel opgeschikt als armoedig gekleed (haar oogen hadden een uitdagende uitdrukking. Wat kan ik voor je doen? vroeg Charlotte op koelen toon. Ik kwam om u te vragen, of u mij een getuig schrift wilt geven. Een getuigschrift! riep Charlotte uit. Wat be doel je? Ik ben heel wreed behandeld, juffrouw Mans- field. Sinds ik het ongeluk had bij mevrouw in on genade te vallen, heb ik tevergeefs werk trachten te vin den. Ik had uitstekende betrekkingen kunnen krijgen, als zij mij maar had willen r ©command eieren, maar d'at wilde ze niet. Zij' kon mij niet van on eerlijkheid of iets dergelijks beschuldigen, maar zij zei toch zeker iets slechts van mij tegen die damies, dia hij haar naar mij kwamen informearatn, want ik omliggende steden pp verschillende godsdienstige bijeenkomsten in zulk eene absolute extase gespro ken had, dat zij hare toehoorders volkomen had mee gesleept; ja zelfs was het voorgekomen dat zij in in verscheidene, haar vroeger onbekende talen aan hare godsdienstige gevoelens uiting had gegeven l En Kopenhagen, dit hoerende, stond meer en meer ver baasd. Zou zij' het heuseh meeneni? Het scheen wel zoo. E'n nu dezen avond zou zij' spreken voor de stu denten, voor jonge mannen en meisjes, die op den drempel van het leven stonden. En daar zag ik haar terug, na al die jaren, in een eenvoudig zwart japonnetje, met een wit kraagje, en glad gestreken h'aar, maar met dózelfde harmonieuss gestalte, dezelfde edele gelaatstrekken en ze vertelde aan deze jonge menschen, hoe walgelijk haar vroeger leven geweest was, en hoe ongelukkig zij' zich eigen lijk altijd' gevoeld had, hoe toen plotseling terwijl zjj op het tooneel stond die 'overtuiging tot haar geko men was d'at Ze dit verderfelijke leven vaarwel moest zeggen, en hoe er, toen' zij aan) dezen roepstem gehoor had gegeven, een gevoel van rust en vrede over haar was neergedaald, dat zij' nooit vroegeT ondervonden had, en hoe zij ieder wel zou willen toeroepen„Doe zooals ik, zeg de wereld met 'all zijn leugens en klar tergoud vaarwel, en volg Christus op het moeilijke pad d!er zelfverloochening." Daar stond ze, en ik vroeg mij zelf af, zooals heel Kopenhagen het deed: „Zou ze het heusch meeaten?" loos behartigen, zal wat meer belangstelling wel zoo aanaeiuaain zijn. UIT BROEK OP LANGENDIJK. In café „Marktzicht" vergaderde Donderdagavond da vereeniging „Dorpsverfraaiing", onder voorzit terschap van dien heer Hart. Uit het verslag van dien penningmeester, dón heer Slot, bleek nog in kas te zijn 1.34. Na goedkeuring der rekening werd besloten om vajn dl© gesloten geldleening van 200 elk jaar 40 af te lossen. Uit het jaarverslag van den secretaris den heer Baniga, bleek met welke moei lijkheden deze jonge vereeniging te kampen beeft. Eerst door tegenwerking van 'bet Gemeentebestuur, wat later weer is bijgedraaid, 't Ergste echter met ds H. IJ. S. M. De vereeniging plantte 't vorig seizoen langs dien spoorweg een laag mooi!a boomen en een altijd groene haag. Nu zegt het spoorwegregl©- •ment, diafc boomen minsten» op 3' Meter afstand gezet moeten worden van uit de rails, en d'at moet dan nog verzocht worden aan H. M. dl© Koningin. Dit nu had het bestuur van „Dorpsverfraaaing" er maar op gewaagd. Nu had dit 'misschien weli losgeloopen ook, doch een deir jonge boompjes bad in November bij een Westerstorm de onbescheidenheid om te veel naar de spoorrails over te buigen, waardoor de snel trein naar Broek bijna een ongeluk bad gekregen- Door groote activiteit van den machinist kwam bet goed af, doch de m'an heeft natuurlijk dadelijk ge rapporteerd welke vreemde neigingen die boomen daar hebben, met gevolg dlat de Secretaris een schrij ven ontving van da H. U. S. M-, dat boomen en haag 1 Januari! moeten zijn weggehaald), anders zal de Maatschappij iem'and met houwtetel en zaag zen den. Benoemd werden die heetreu 'Hart 'en Slot om genoemde boomen to dloen weghalen, om ze op ande re plaatsen weer te doen planten. Tot bestuurslid ward herkozen de hieer W. Dirk- maat. E,en klacht was ingekomen over het houdlen on mesten van varkens bijna aan de openbare straat. Het bestuur meende hier nitet tie kunnen ingrijpen, daar dit buiten dorpsverfraaiing omgaat, meeq- lag het op den weg der Gezondheidscommissie. UIT 'SlCHOOKL. Gistermorgen vergaderde raad voltallig. Gemengd nieuws. UIT BERGEN. Donderdagavond1 vergaderde in het café van dien heer Üidenburg alhier de IJsclub, af dealing Bergen. De rekening van den penningmeester sloot met een voordeeiig saldo van 192,08. 'Tot afgevaardigden naar de algemeena vergadering te Hoofddorp (Haar lemmermeer) werden gekozen d'e beeren O'. E. Blan- kendaal en Coenraad Bogtman Jbz., aan wie vrij mandaat, voor zoover de te behandelen punten be treft, werd gegeven. In de plaats van twee bestuursleden, die de ge meente hebben verlaten, werden met meerderheid van stemmen benoemd de beeren B. Huizinga en Cd. Bogtman Jb'z. Met algemeen© stemmen werd besloten dezen win ter geen contributie van da leden te heffen. Buiten het bestuur was slechts één lid ter verga dering opgekomen. Da voorzitter betreurde d'eze geringe opkomst en sprak de hoop uit, dat eene vol gende vergadering inteer belangstelling van die zijd© der leden mocht genieten. Ook voor hen, die het werkzaam a'andeel der vereeniging geheel hel'ange- heb van dien dag af geen geede betrekking kunnen krijgen. Ol juffrouw Mansfield, zij beeft ten op zichte van mij hardvochtig gehandeld; zij beeft mij mijn dagelijksch brood ontnomen zij, wile® brood meer dan rijkelijk ia gesmeerd. O, zij ia bitte® wreed vo-or mij geweest I De vrouw wond zich onder het spreken steed's meer op en Charlotte, die had gehoopt, dat haar af keer van en haar wantrouwen in Margaret waren ver dwenen, moest t'ot haar schrik ontdekken, dat zij met kracht weer in haar binnenste opleef dien. Je zult moeten toegeven, Olair, zei zij eindelijk, dat je eigen gedrag jegens mevrouw zeer te laken wais. Je ging als een spion 'haar dladlen na en toen je meende, dat het juiste oogenibli'k was 'aangebroken, maakte je van je wetenschap gebruik, in da hoop, dat je door een onschuldige dame schrik aan te jagen, haar geld zou'dt kunnen afpersen. Clair lachte. Denkt u, dat mevrouw onschuldig was, juf frouw? U heeft niet gezien, wat ik zag. O, die uit drukking op haar gezicht, toen zij da portretten ver scheurde. Ja, het was heel' listig van haar om dien bal terug te kaatsen 1 Maar als u van schrik spTeekt, ik héb dien nog nooit op het gezicht van iemand zoo sterk gezien. Op mijn woord, nooit. Maar bedenk toch ook eens, juffrouw welk reöhf had zij om uw portretten te stelen? Zou u mij niet achter slot hebben laten zetten, als ik zoo ilets gedaan had? Charlotte stond op en btegaf zich naar het raam. Olair zag, dat zij' met haar woorden indruk had ge maakt en besloot het ijzer te emiedlan nu het heet was. Wij zullen mevrouw Rand buiten dieze zaak la ten, zei Charlotte op haar koelsten toon. Zij hóeft natuurlijk haar redenen waarom zij' van jou geen goéd getuigenis wil gevien. Ik wensch mij daarmee niet te bemoeien. Het spijt mij, maar ik weet niet, wat ik voor je kan doen. Kan u niet begrijpen, juffrouw, wat het voor iemand in mijn omstandigheden wil zeggen geen na- Goedgekeurd waren terugontvangen suppletoir ko hier H. O. tot leen bedrag van 58 en het kohier op dó Hondenbelasting tot een bedrag van 18. Nog was bef reglement op het B. Armb. goedgekeurd. Da pensionmeering voor de gemeente-ambtenaren werd als volgt vastgesteld): op de op 1 October in dienst zijnde ambtenaren wordt voor eigen pensioen verhaald 2 op die na 1 October in dienst komen hetzelfde percentage; voor weduwen en weezenpensi- o'en) wordt op die 1 October ib dienst Zijnde ambtena ren 2 verhaald, op de na 1 Oct. aangesteld© ook 2 De inkoop van da ambtenaren word't geheel voor rekening der gemeente genomen, op hen, die voor 1 October in dienst die® gemeente zijn ove®,ge gaan wordt 3 verhaald. De inkoop, welke in 40 annuïteiten geschiedt, ren tevoet 3V2 kost de gemeente per jaar 30. De voorzitter dleeldó mede, 'dat B. en W. bet adres van h©t onderwijzend personeel' inlzake d'e verbetering hunne® jaarwedden lang en breed haddien besproken, thans stelden ze echter voor het adlres nog niet te behandelen. Het is niet de bedoeling van het colle ge oin de behandeling' op de lange haan te schuiven, maar beter wordt geoordeeld te wachten, tot de be grooting en de rekening teruggekomen zijn. In het begin van het volgend jaar zal worden vergaderd an wordt tot verhooging der salarissen overgegaan, dan kan de bepaling worden gemaakt, dat het besluit te rugwerkende kracht heeft tot 1 Januari. De rege ling, zooals de onderwijzers dieze wel zouden wen* scben komt de gemeente op 700 te staan. Overeenkomstig het voorstel van B. en W. werd besloten. De beer 'Steunenberg verzocht verhooging van zijn jaarwedde als telefoonhoudier van 75 tot 150. Overeenkomstig bet voorstel van B. en W. werd be sloten 120 te geven. Een voorstel-Couwenhoven om 150 salaris he geven, werd verworpen met 0 te gen 1 stem. Er werd! in de discussie op gewezen, dat een langer ferentiea te hebben.'? Dat beteekent dat ik steeds meer aan lager wal zal geraken, mogelijk nog eens op de straat eindig en dat alleen omdat ik, om zoo t» zeggen, mijn plicht heb gedaan. Zeg dat niet. Het was volstrekt niet je plicht om op slinksche wijze elen groote torn geld's van je meesteres te eiscben. Clair trok haar schouders op. Wil u diua niets voor mij doen, juffrouw? vroeg zij na een pauze. Ik weet niet wat ik kan doen. O, maar juffrouw, u kan veel .doen. Hoe bedoel je d'at? U kan met mevrouw spreken, 'k Weet wed dat u niet van elkaar houdt. Ik herinner me nog boa za keek toen zij. hoorde, dat u op de Hall zou komen lo- geeren. Zij was hoogstwaarschijnlijk jaloersch van u en mijnheer. Houd je mond, of ik zal' je de deur moeten wij zen. O, juffrouw, vergeef me. Al» ik niót zoo onge lukkig was, zou ik niet zoo praten, werkelijk niet. Ik d'acht zoo. juffrouw, of u niet eens tegen me vrouw Rand over mij1 kondt spreken en haar vertel len hoe ik er aan toe ben, ik kon heur haar toch zoo mooi opmaken. Zeg haar, juffrouw, dat ik van verdriet verga. Vraag haar mij' ©en onderhoud' toe te staan. Zinspeel er op, dat het in haar eigen voor deel is,^ als zij vriendelijk tegen mij is. E® zijn nog meer dingen, die ik tegen haar kan gebruiken. O, juffrouw, dote al's 'f u blieft uw besit. Vraag haar of zij ooit, om het zoo uit te drukken, veel' op heeft ge had' met een kerk in da City, St. John the Divine genaamd. Charlotte beefde, het bloed schoof haar naar de wangen. Na elen oogenblik van stilte zai zij lang zaam: fCTsrdt verrelgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1913 | | pagina 5