DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Van Houten's
Meuwjaarswenschen.
<s>
No. 297
Honderd ©n vijfti©nd© Jaargang.
1913
Z ITEKDie
20 DECEMBER.
NIEUWJAARS WEN S CHEN
Deenscii© Praatjes.
FEUILLETON.
O© Ziel yan Margaret Rand.
<S>
0
In het nummer dat WOENSDAG 31
DECEMBER verschijnt, zal wederom ge
legenheid bestaan tot het plaatsen van
25 cents a contant.
3D© Directie.
1o. Eene verordening, regelende de
inrichting der gemeente-politie (Ge
meenteblad No. 430);
2o. Eene verordening ophetgemeen-
teiijke Werkioozenfonds te Alkmaar
(Gemeenteblad No. 431).
BINNENLAND.
BURGEMEESTER on WETHOUDERS van Alk
maar brengen ter algemeens kennis, dat in het Ge
meenteblad van Alkmaar zijn opgenomen de beslui
ten van den Raad dier Gemeente van 10 Deeember
1.1. waarbij zijn vastgesteld:
Welke verordeningen, heden afgekondigd, geduren
de drie maanden ter Gemoente-Seeretarie ter lezing
xga nedergelegd en aldaar tegen betaling van resp,
f 0.121/g en f 0.15 in afdruk zijn verkrijgbaar gesteld.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
DONATH, Seoretaris,
Alkmaar, 19 December 1918.
XIV.
ANX1A LARSEN.
't Was een ongezellige Novemberavond. De regen
kletterde neer, en de wind zwiepte de boomen voor
mijne woning heen en weer. Eigenlijk een geschikte
avond om thuis bij 't vuur te zitten hokken, en als
ik in Emgelandl geweest was, gezeten bij een gezelli-
gen open haard met een knappend! houtvuur er in,
dan zoiu ik ook waarschijnlijk geena aanvechtingen
tot uitgaan gehad hebben, want in mijne opinie kun
nen maar weinige genoegens wedijveren met een
open houtvuur, een makkelijken stoel en een goed
boek. Maar hier, in Kopenhagen, waar dó meeste
huizen öf centraal verwarmd) zijn, of l'eelijke zwarte
kantoorkachels hebben, die er ten allen tijde doodsch
uitzien, en waar de uitstekend ingerichte trams ons
droogvoets overal heen brengen, hier is uithuizig
heid! eene soort epidemische ziekte.
Op een gegeven oogenblik krijgt men een gevoel
d!at men er uit móet, al woeil er ook een orkaan, al
stroomde ook de regen in stralen naar beneden 1 En
zulk een gevoel kwam er nu ook over mij. E!r tegen
strijden hielp niet, d'at wist ik bij ondervinding, er
was niets aan te doen, d!e epidemie had) mij te pak
ken, er uit moest ik maar, waarheen? Ik nam de
courant op om de lijst van vermakelijkheden te be
studeer,en, en mijn oog viel op de volgende aankon
diging:
„Voordracht van Fru Anna Larsen in da groote
va|al voor bijeenkomsten van het „Leger des Heilsl"
En drie minuten later zat ik in 'die tram en tramde
naar het Leger das Heils toe.
Wie is Anna Larsen?
Wel, vijf jaar geleden was deze merkwaardige
vrouw die meest beroemde actrice van Denemarken.
De meest gevierde voor haar1 kolossaal talent, waar
mede zij het publiek tot in het diepst zijner ziel kon
roeren, da meest, bewonderde voor hare schoonheid,
die in d'e volkomen harmonie van hare volmaakte ge
stalte, en in de edele lijnen van hare klassieke ge
laatstrekken, als het ware het symbool der onschuld
was, en d'e meest beruchte vanwege het leven dat zij
leidde 1 Men vertelt dat zijl als meisje van vijftien
jaar op d'e straat sigaren' verkocht, toen door den
een of ander, aangetrokken door hare zeldzame
(Nadruk verboden).
Roman van L. I. MUADfk
39)
Charlotte zat onbewegelijk. Zij had grooten llust
om op John's voorstel in te gaan. Het denkbeeld
om van het kind te moeten scheiden, wa» een ware
kwelling voor haar.
Ja, zei John, op zijn. mannelijken, heslisten
toon: Ik heb zoo het gevoel, dat je iets hebt geleerd.
Ik geloof ook, dat mijn Margaret iets geleerd heeft.
Ik zal morgen met haar spreken en je het laten we
ten.
Heel goed, zei Charlotte. Ik heb min of meer
het gevoel John alsof ik een 'armzalige rol heb ge
speeld; maar alles is nu anders. Ik helb een ellendig
najaar gehad en nu heb ik hier een paar weken
doorgebracht, die, uitgezonderd onzen angst om
Margaret, mij als een kijkje in het paradijs voorko
men. Het zijn met jou en den jongen 1 O! John,
dat was als de hemel voor mijn hongerig hart. In
dien die heerlijkheid! 'kan verlengd1 worden, zal ik
meer dan dankbaar wezen. Zoo niet, dan zal ik naar
huis gaan, gelukkig in het idee, dat ik aand'oel heb
aan jou en hetgeen jou toebehoort.
Neef en nicht zeiden elkaar hierop spoedig goeden
nacht, maar beiden dachten veel aan elkaar, terwijl
zij den slaap trachtten te vatten.
Charlotte zat den volgenden morgen nog aan het
ontbijt toen Benson haar kwam zeggen, dat er een
jonge vrouw was, die haar gaarne alleen wenischte te
spreken.
Wie die vrouw, Benson? vroeg Charlotte.
Ken ik baar
Ja, jurfrouw Mansfield, zei de ouda knecht,
taewojl 'hij dichterbij kwam en zijn stam liet dales..
RpNA Cacao
schoionheid, mee naar huis werd genomen en daarna
pip ©en goedlen dlag de Kopenhagenaars met storm
veroverde door op het tooneell te verschijnen in de
rol van „De kleine Hannah" van Hauptm'ann, dat
toen ter tijde in het Dagmar-théate® ten tooneele ge
bracht werd.
Iets meer aandoenlijk aangrijpends dan de vertol
king die Anna Larsen van 'deze rol te zien gaf, heb
ik dan ook zelden het voorrecht geh'ad om te mogen
aanschouwen. Men zou er een eed op hebben willen
doen dat slechts een volkomen onbedorven gemoed'
op zulk eene wijze de onschuld! van „De kleine Han
nah" weer kon geven. Vanaf dat oogenbl'ik steeg zij
hooger en hooger als kunstenaresse, maar tegelijker
tijd viel zij lager en lager als vrouw. Haar te zien
'als „La dame aux camél'ias", was eene openbaring,
een groot kunstgenot; de verhalen aan te hooren van
haar private leven moest een normaal menseh met
walging vervullen. Deze laatste reden was ook de
teenige, waarom zij' niet aan het Koninklijk théater
dei plaats als prima donna kon innemen, die haar als
kunstenaresse toekwam.
Menigmaal als ik haar fijn gevoeld' en edel spel
bewonderde, kwam da weemoedige gedachte in mij
op: „hoe is 't toch mogelijk, d'at zulk een volkomen
harmonisch lichaam zulk eene onreine zi'eli kan her
bergen?" Er was iets geheimzinnig raadselachtigs
in deze tegenstelling, iets onverklaarbaars, alsof zij
een speelbal was van onreine machten, die haar te
sterk waren. Wie kan het weten, hoe d'eze in alle
opzichten zoo begaafde vrouw tegen haar eigen tem
perament gestreden heeft?
Hoe het ook zij, vijf jaar geleden ging plotseling
het gerucht de ronde 'do'or Kopenhagen: „Anna
Larsen heeft het tooaeel vaarwel gezegd, heeft haar
luxueus© villa, en al de kostbaarheden die zij sinds
jaar en d'ag verzameld had, verkocht, en is hevig
godsdienstig geworden) 1"
Dat was iets voor de Kopenhagenaars 1 Anna Lar
sen godsdienstig 1 Anna Larsen, de demi-mondaine
par excellence, die met half Jong Kopenhagen op
intiemen voet gestaan had Anna Larsen bekeerd!
Anna Larsen, de kunstenaresse, die nog in d!e kracht
van haar jong leven stond, de afgodi van het kunst
lievend publiek het toonetel vaarwel' gezegd!! 1 Onr
mogelijk I Kopenhagen lachte, schudde het hoofd,
en zei: „Och, d'at is een' vrouwengril, dat zal' wel
weer overgaan, over zes weiken hebben we haar terug
op het toorueiell" Maar Anna, Larsen kwam niet tot
haar vorig leven terug.
Zij verklaarde dat Christus aan haar verschenen
was, die haar geboden had het toomeel te verlaten en
voortaan alleen voor hem te leven 1
Kopenhagen lachte, maar de jaren gingen voorbij
van tijd tot tij dl hoorde men dat Anna Larsen in de
Da jonge vrouw, die u verlangt te spréken, is Clair,
de voormaliga kamenier van mevrouw. Zij' hieeft me
vrouw al een paar maal willen spreken, maar die wil
niets meer met haar te doen hebben. Eens is zij op
de Hall geweest en tweemaal hier, vóórdat mevrouw
ziek werd. Maar alles tevergteefs. Mevrouw wild©
haar niet te woord staan. Ik zou u niet wegens haar
lastig gevallen zijn, juffrouw Mansfield, als het ar
me schepsel er werkelijk niet ziek uitzag, je zelfs
hongerig, als ik het zoo noemen mag.
Ik zal haar te woord staan; ik ben je mevrouw
niet. Laat haar in da huiskamer en zeg, dat ik dade
lijk zal komen.
Als u zoo goed wil zijn, juffrouw, baby is aan
zijn badje toe, zei de kindermeid, binnenkomend-
Baby's bad was d e gebeurtenis van den morgen.
Charlotte kon en wilde die niet missen.
Zeg aan Clair of ze over eten uur kan terugko
men, zei zij tegen Benson en snelde het volgende
oogenblik naar bóven, te zeer vervuld van den klei
nen jongen, om aan iets anders te kunnen denken.
Olair kwam na een uur terug em C'baTlotte ont
ving haar. De voormalige zoogenaamde Fransche
kamenier was er niet op vooruit gegaan. Zij was
zoowel opgeschikt als armoedig gekleed (haar
oogen hadden een uitdagende uitdrukking.
Wat kan ik voor je doen? vroeg Charlotte op
koelen toon.
Ik kwam om u te vragen, of u mij een getuig
schrift wilt geven.
Een getuigschrift! riep Charlotte uit. Wat be
doel je?
Ik ben heel wreed behandeld, juffrouw Mans-
field. Sinds ik het ongeluk had bij mevrouw in on
genade te vallen, heb ik tevergeefs werk trachten te
vin den. Ik had uitstekende betrekkingen kunnen
krijgen, als zij mij maar had willen r ©command eieren,
maar d'at wilde ze niet. Zij' kon mij niet van on
eerlijkheid of iets dergelijks beschuldigen, maar zij
zei toch zeker iets slechts van mij tegen die damies,
dia hij haar naar mij kwamen informearatn, want ik
omliggende steden pp verschillende godsdienstige
bijeenkomsten in zulk eene absolute extase gespro
ken had, dat zij hare toehoorders volkomen had mee
gesleept; ja zelfs was het voorgekomen dat zij in
in verscheidene, haar vroeger onbekende talen aan
hare godsdienstige gevoelens uiting had gegeven l En
Kopenhagen, dit hoerende, stond meer en meer ver
baasd. Zou zij' het heuseh meeneni? Het scheen wel
zoo.
E'n nu dezen avond zou zij' spreken voor de stu
denten, voor jonge mannen en meisjes, die op den
drempel van het leven stonden.
En daar zag ik haar terug, na al die jaren, in een
eenvoudig zwart japonnetje, met een wit kraagje, en
glad gestreken h'aar, maar met dózelfde harmonieuss
gestalte, dezelfde edele gelaatstrekken en ze vertelde
aan deze jonge menschen, hoe walgelijk haar vroeger
leven geweest was, en hoe ongelukkig zij' zich eigen
lijk altijd' gevoeld had, hoe toen plotseling terwijl zjj
op het tooneel stond die 'overtuiging tot haar geko
men was d'at Ze dit verderfelijke leven vaarwel moest
zeggen, en hoe er, toen' zij aan) dezen roepstem gehoor
had gegeven, een gevoel van rust en vrede over haar
was neergedaald, dat zij' nooit vroegeT ondervonden
had, en hoe zij ieder wel zou willen toeroepen„Doe
zooals ik, zeg de wereld met 'all zijn leugens en klar
tergoud vaarwel, en volg Christus op het moeilijke
pad d!er zelfverloochening."
Daar stond ze, en ik vroeg mij zelf af, zooals heel
Kopenhagen het deed: „Zou ze het heusch meeaten?"
loos behartigen, zal wat meer belangstelling wel zoo
aanaeiuaain zijn.
UIT BROEK OP LANGENDIJK.
In café „Marktzicht" vergaderde Donderdagavond
da vereeniging „Dorpsverfraaiing", onder voorzit
terschap van dien heer Hart. Uit het verslag van
dien penningmeester, dón heer Slot, bleek nog in kas
te zijn 1.34. Na goedkeuring der rekening werd
besloten om vajn dl© gesloten geldleening van 200
elk jaar 40 af te lossen. Uit het jaarverslag van
den secretaris den heer Baniga, bleek met welke moei
lijkheden deze jonge vereeniging te kampen beeft.
Eerst door tegenwerking van 'bet Gemeentebestuur,
wat later weer is bijgedraaid, 't Ergste echter met ds
H. IJ. S. M. De vereeniging plantte 't vorig seizoen
langs dien spoorweg een laag mooi!a boomen en een
altijd groene haag. Nu zegt het spoorwegregl©-
•ment, diafc boomen minsten» op 3' Meter afstand gezet
moeten worden van uit de rails, en d'at moet dan
nog verzocht worden aan H. M. dl© Koningin. Dit
nu had het bestuur van „Dorpsverfraaaing" er maar
op gewaagd. Nu had dit 'misschien weli losgeloopen
ook, doch een deir jonge boompjes bad in November
bij een Westerstorm de onbescheidenheid om te veel
naar de spoorrails over te buigen, waardoor de snel
trein naar Broek bijna een ongeluk bad gekregen-
Door groote activiteit van den machinist kwam bet
goed af, doch de m'an heeft natuurlijk dadelijk ge
rapporteerd welke vreemde neigingen die boomen
daar hebben, met gevolg dlat de Secretaris een schrij
ven ontving van da H. U. S. M-, dat boomen en
haag 1 Januari! moeten zijn weggehaald), anders zal
de Maatschappij iem'and met houwtetel en zaag zen
den. Benoemd werden die heetreu 'Hart 'en Slot om
genoemde boomen to dloen weghalen, om ze op ande
re plaatsen weer te doen planten.
Tot bestuurslid ward herkozen de hieer W. Dirk-
maat.
E,en klacht was ingekomen over het houdlen on
mesten van varkens bijna aan de openbare straat.
Het bestuur meende hier nitet tie kunnen ingrijpen,
daar dit buiten dorpsverfraaiing omgaat, meeq- lag
het op den weg der Gezondheidscommissie.
UIT 'SlCHOOKL.
Gistermorgen vergaderde
raad voltallig.
Gemengd nieuws.
UIT BERGEN.
Donderdagavond1 vergaderde in het café van dien
heer Üidenburg alhier de IJsclub, af dealing Bergen.
De rekening van den penningmeester sloot met een
voordeeiig saldo van 192,08. 'Tot afgevaardigden
naar de algemeena vergadering te Hoofddorp (Haar
lemmermeer) werden gekozen d'e beeren O'. E. Blan-
kendaal en Coenraad Bogtman Jbz., aan wie vrij
mandaat, voor zoover de te behandelen punten be
treft, werd gegeven.
In de plaats van twee bestuursleden, die de ge
meente hebben verlaten, werden met meerderheid
van stemmen benoemd de beeren B. Huizinga en Cd.
Bogtman Jb'z.
Met algemeen© stemmen werd besloten dezen win
ter geen contributie van da leden te heffen.
Buiten het bestuur was slechts één lid ter verga
dering opgekomen. Da voorzitter betreurde d'eze
geringe opkomst en sprak de hoop uit, dat eene vol
gende vergadering inteer belangstelling van die zijd©
der leden mocht genieten. Ook voor hen, die het
werkzaam a'andeel der vereeniging geheel hel'ange-
heb van dien dag af geen geede betrekking kunnen
krijgen. Ol juffrouw Mansfield, zij beeft ten op
zichte van mij hardvochtig gehandeld; zij beeft mij
mijn dagelijksch brood ontnomen zij, wile® brood
meer dan rijkelijk ia gesmeerd. O, zij ia bitte® wreed
vo-or mij geweest I
De vrouw wond zich onder het spreken steed's
meer op en Charlotte, die had gehoopt, dat haar af
keer van en haar wantrouwen in Margaret waren ver
dwenen, moest t'ot haar schrik ontdekken, dat zij met
kracht weer in haar binnenste opleef dien.
Je zult moeten toegeven, Olair, zei zij eindelijk,
dat je eigen gedrag jegens mevrouw zeer te laken
wais. Je ging als een spion 'haar dladlen na en toen je
meende, dat het juiste oogenibli'k was 'aangebroken,
maakte je van je wetenschap gebruik, in da hoop, dat
je door een onschuldige dame schrik aan te jagen,
haar geld zou'dt kunnen afpersen.
Clair lachte.
Denkt u, dat mevrouw onschuldig was, juf
frouw? U heeft niet gezien, wat ik zag. O, die uit
drukking op haar gezicht, toen zij da portretten ver
scheurde. Ja, het was heel' listig van haar om dien
bal terug te kaatsen 1 Maar als u van schrik spTeekt,
ik héb dien nog nooit op het gezicht van iemand zoo
sterk gezien. Op mijn woord, nooit. Maar bedenk
toch ook eens, juffrouw welk reöhf had zij om uw
portretten te stelen? Zou u mij niet achter slot
hebben laten zetten, als ik zoo ilets gedaan had?
Charlotte stond op en btegaf zich naar het raam.
Olair zag, dat zij' met haar woorden indruk had ge
maakt en besloot het ijzer te emiedlan nu het heet
was.
Wij zullen mevrouw Rand buiten dieze zaak la
ten, zei Charlotte op haar koelsten toon. Zij hóeft
natuurlijk haar redenen waarom zij' van jou geen
goéd getuigenis wil gevien. Ik wensch mij daarmee
niet te bemoeien. Het spijt mij, maar ik weet niet,
wat ik voor je kan doen.
Kan u niet begrijpen, juffrouw, wat het voor
iemand in mijn omstandigheden wil zeggen geen na-
Goedgekeurd waren terugontvangen suppletoir ko
hier H. O. tot leen bedrag van 58 en het kohier op
dó Hondenbelasting tot een bedrag van 18. Nog
was bef reglement op het B. Armb. goedgekeurd.
Da pensionmeering voor de gemeente-ambtenaren
werd als volgt vastgesteld): op de op 1 October in
dienst zijnde ambtenaren wordt voor eigen pensioen
verhaald 2 op die na 1 October in dienst komen
hetzelfde percentage; voor weduwen en weezenpensi-
o'en) wordt op die 1 October ib dienst Zijnde ambtena
ren 2 verhaald, op de na 1 Oct. aangesteld© ook
2 De inkoop van da ambtenaren word't geheel
voor rekening der gemeente genomen, op hen, die
voor 1 October in dienst die® gemeente zijn ove®,ge
gaan wordt 3 verhaald.
De inkoop, welke in 40 annuïteiten geschiedt, ren
tevoet 3V2 kost de gemeente per jaar 30.
De voorzitter dleeldó mede, 'dat B. en W. bet adres
van h©t onderwijzend personeel' inlzake d'e verbetering
hunne® jaarwedden lang en breed haddien besproken,
thans stelden ze echter voor het adlres nog niet te
behandelen. Het is niet de bedoeling van het colle
ge oin de behandeling' op de lange haan te schuiven,
maar beter wordt geoordeeld te wachten, tot de be
grooting en de rekening teruggekomen zijn. In het
begin van het volgend jaar zal worden vergaderd an
wordt tot verhooging der salarissen overgegaan, dan
kan de bepaling worden gemaakt, dat het besluit te
rugwerkende kracht heeft tot 1 Januari. De rege
ling, zooals de onderwijzers dieze wel zouden wen*
scben komt de gemeente op 700 te staan.
Overeenkomstig het voorstel van B. en W. werd
besloten.
De beer 'Steunenberg verzocht verhooging van zijn
jaarwedde als telefoonhoudier van 75 tot 150.
Overeenkomstig bet voorstel van B. en W. werd be
sloten 120 te geven. Een voorstel-Couwenhoven
om 150 salaris he geven, werd verworpen met 0 te
gen 1 stem.
Er werd! in de discussie op gewezen, dat een langer
ferentiea te hebben.'? Dat beteekent dat ik steeds
meer aan lager wal zal geraken, mogelijk nog eens
op de straat eindig en dat alleen omdat ik, om zoo t»
zeggen, mijn plicht heb gedaan.
Zeg dat niet. Het was volstrekt niet je plicht
om op slinksche wijze elen groote torn geld's van je
meesteres te eiscben.
Clair trok haar schouders op.
Wil u diua niets voor mij doen, juffrouw? vroeg
zij na een pauze.
Ik weet niet wat ik kan doen.
O, maar juffrouw, u kan veel .doen.
Hoe bedoel je d'at?
U kan met mevrouw spreken, 'k Weet wed dat
u niet van elkaar houdt. Ik herinner me nog boa za
keek toen zij. hoorde, dat u op de Hall zou komen lo-
geeren. Zij was hoogstwaarschijnlijk jaloersch van
u en mijnheer.
Houd je mond, of ik zal' je de deur moeten wij
zen.
O, juffrouw, vergeef me. Al» ik niót zoo onge
lukkig was, zou ik niet zoo praten, werkelijk niet.
Ik d'acht zoo. juffrouw, of u niet eens tegen me
vrouw Rand over mij1 kondt spreken en haar vertel
len hoe ik er aan toe ben, ik kon heur haar toch
zoo mooi opmaken. Zeg haar, juffrouw, dat ik van
verdriet verga. Vraag haar mij' ©en onderhoud' toe
te staan. Zinspeel er op, dat het in haar eigen voor
deel is,^ als zij vriendelijk tegen mij is. E® zijn nog
meer dingen, die ik tegen haar kan gebruiken. O,
juffrouw, dote al's 'f u blieft uw besit. Vraag haar of
zij ooit, om het zoo uit te drukken, veel' op heeft ge
had' met een kerk in da City, St. John the Divine
genaamd.
Charlotte beefde, het bloed schoof haar naar de
wangen. Na elen oogenblik van stilte zai zij lang
zaam:
fCTsrdt verrelgd.)