DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
No- 19
Honderd en zestiende jaarerang.
1914
YRIJDAG
JANÜARI.
REKENINGEN,
FEUILLETON.
De Ziel van Margaret Rand.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk fl,—
Afzonderlijke# nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contraeten rabat. Gmote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V Boek- en Handfllsdrnkkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Inkwartiering.
Vordering van Paarden.
IJ" spra£i/tj
I
wegens In 1913 aan de gemeente ALKMAAR ge
dane leveringen, worden zoo spoedig mogelijk inge'
wacht, voor zooveel betreft de Gemeentewerken, de
Gasfabriek met Electricifeits-bedrijf, de Gemeente*
reiniging en het Gemeenteslachthuis, bij de Diree
leuren van deze takken van dienstde Plantsoenen
en de Begraafplaats bi] den Opzichter; de Politie
bij den Commissaris van Politie en wat de overige
takken van dienst aangaat ter seorétarle der ge
meente. De Secretaris van Alkmaar,
DONATH.
Alkmaar, S3 Januari 1914.
Roman van D9-. Ik I2MADE.
65)
BINNENLAND.
MAARSCHG COURANT.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alk
maai'
Gelet op art. 17, laatste zinsnede van het Kon. Be-
sluit van 10 November 1892 (Staatsblad No. 263)
laatstelijk gewijzigd bij Koninklijk Besluit van 6 Sep
tember 1Ö10 (Staatsblad No. 279);
Brengen ter kennis van belanghebbenden dat de
alph. abotische 1 ij s t, bevattende de namen van
de in de gemeente metterwoon gevestigde eigenaren
van een paard of meer paarden, ook al is dit paard,
of zijn deze paarden slechts gedurende een gedeelte
van dit jaar in de gemeente aanwezig, alsmede, voor
zoovrel de eigenaren elders wonen, van de gewoonlijk
voor die eigenaren optredende personen, (zetbaas, zet-
boer, bouwmeester of andere met het toezicht op het
paard of op de paarden belaste personen) gedurende
de maand Februari op de Secretarie dezer ge
meente voor een ieder ter inzage is nedergelegd, van
des voor middags 9 tot des namiddags 2 uur.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
DONATE, Secretaris.
Alkmaar, 20 Januari 1914.
ALKMAAR, 2® Januari.
Als Je op zoo'n zonnigen winterdag, na dien geheer
len ochtend! op et'aial-hard, spiegel-giad) ij's te hebben
gereden, nog mk-gloeiemdi van 'de gezonde lichaams
beweging, die prettige prikkeling der ijle luc'ht, zoo
vol vroolijke geluiden bovendien hoe anders klin
ken nu klokko&pel, trambel' en wagengeratol dan bij
miezerig mist.wöer 1 op hetl bureau komt om het
artikel van den dag te schrijven1, dan «taat je hoofd
•niet naar de buitenland'&che politiek. Eh we zouden
hnast geneigd zijn te schrijven dat de mannen, die
deze politiek maken tegenwoordig zoo verstandig zijn
eemig-szins rekening te houden met die ijsporio.de in
Nederland er gebeurt ongeveer niets van zooveel
belang, dat besproking persé noodzakelijk ia. Daarom
mogen we vandaag dan ook wel weer eens een beetje
keuvelen over het ijs en >dè ijsisport.
Vandaag houdt de Alkmaarsehe IJsclub hare wed
strijden op de Sinigellgrachten. Dit is altijd een tee-
ken, dat het al danig gevroren heeft. Ja, wij1 jonge
ren beschouwen den winter, 'dia ons zulk sterk ijs
'(fNa'ifattk verboden®..
Ik wou, dat zij: weg bleef, zei 'Suzette. Wij' zijn
zoo echt, echt gelukkig als zij weg is.
O, stil, kindlief 1 zei haar moederj maar Suzette
was niet tot zwijgen te 'brengen.
Margaret vindt dat ook, zeida zij. Ik zie dat in
haar oogen. En bij die woorden snelde ziji op de j'on-
ge vrouw .toe, en omhelsde en kuste haar.
O, jij lieveling, jij groote lieveling, riep '1 kind.
O, was Ohattie maar zooais jij.
Margaret had dien nacht verwarde droomen. Haar
geweten w.as weer met nieuwe kracht na 'zijn winter
slaap ontwaakt en haar gedachten 'hielden zich bezig
met. die ongelukkige 'Margaret, wier plaats zij bad
ingenomen. Zij had in langen tijd niets van haar ge
hoord. Zij had de no'odige maatregelen getroffen
omtrent het geld, dat Margaret iedere maand moest
ontvangen, maar ziji zou zoo gaarne weten hoe zij
het nu maakte, of haar man haar nog altijd zoo
wreed behandelde. De gedachte, dat zij zoo zelden
van haar hoorde, begon haar zoo te beklemmen, dat
zij besloot nieuwe schikkingen te maken met het
oog op het ontvangen van baar brieven. E'n plotse
ling schoot Althéa Chester haar te binnen.
Zij was well Charlotte's vriendin, maar Margaret
voelde, dat zij volkomen te vertrouwen was, dat zij
wel zou kunnen Weigeren de hand in een soort sa
menzwering te hebben, maar dat ziji noodt iets zou
verraden. Als Margaret Gaythoma 'het goedkeurdie,
om aan haar door tusschenlkomsti van mevrouw Chesf
ter te schrijven, dan 'zou zij niet telkens voor haar
brieven naar Dulwicb! behoeven te gaan. Ditmaal
echter moest zij nog daarheen. Zij besloot eerst Al-
geeft, reeds eenigszins als een ouwerwetsohen win
ter.... als ouderen «van dagen het maar niet mer
ken, want d'an krijgen we den wind van voren en
rijden we een leeiijke schaatsI D'ie komen met lage
temperaturen om er bij de warme kachel al' van te
rillen en met ijsidJikten, om de handen ineen te slaan.
Die kunnen eerst recht vertellen van ouwerwetsehe
winters 1 Zij herinneren TT aan dien winter '64—'65
toen er in het laatst van Maart nog strenge kou en
goed ijs was, aan ijsfeesten op Pa&chen, aan kermis
op de Zuiderzee. En dam'van overlevering of van
plaatjes i weten ze te verhalen van het jaar 18301
Den 12den en 13-denl Januari van 'dat jaar passeerden
7 éL 8 koopvaardijschepen hier het Kanaal. Zij gingen
van Amsterdam naar het Nieuwediep. Maar heel
Vóór die schepen werd een geul in het ijs gezaagd,
terwijl arresleden en schaatsenrijders zich langs de
schepen bewogen, ja, geladen boerenwagens, die.
hun vracht in de schepen overlaadden 1 Als hoogber
jaarde menschen over ijsvermaak beginnen te vertel
len, dan begin je soms da anijamel'ksmaak te proeven I
Maar als men denkt aan de schilderijen van Ostade,
Tenier e. d. dan weet men wel, dat in veel vroeger
jaren ook minder onschuldige dranken op het ijs uit
de kommen gedronken werden I
De Quint heeft tegen* Maandag een wedstrijd in
'het prikken uitgeschreven. Men weet, dastHind'eloopen
in vroegere jaren befaamd wasomzijnsierlijke,vlugge
priksleedjes. We hebben ze vaak bewonderd in
het Leeuwarder museum I Da echte oude «leedjes
hebben al lang afgedaan zij' werden in grooten ge
tale opgekocht door antiquairs en gingen naar En
geland, Frankrijk en Amerika, waar men ze zoo aller
liefst vond om.... er blocmenstandaarden van te
maken 1
Hier in de omgeving schijnen de „prikken'' weer
te herleven. In enkele plaatsen zijn reeds wedstrij
den gehouden en wij zullen nu ook hier op de Quint
kunnen zien, welk een snelheid met dit vlugge ver-
voermiddeltje op het ijs zal kunnen worden ontwik
keld 1
Toevallig bevat da BerL Lok. Anzeiger vandaag
een levendige beschrijving van een tak van ijasport,
welke hier Weinig meer wordt beoefendhet zeilen op
het ijs. IJsjachten waren voor de uitvinding van au
to's de snelste middelen van vervoer, die de mensch
in zijn bereik had. In da buurt van Monnikendam,
te Kralingen, op de Plas, op de Eriesche meren en op
het Paterwold'sche meer bij Groningen werd vroeger
nog al aan ijszeilen gedaan, maar het moet een vrij
gevaarlijke sport zijn. De medewerker van het ge
noemde Berlijnsche blad heeft haar enkele dagen ge
leden in Rusland beoefend bij een temperatuur van
33 graden ondier nul. Om zes uur in den morgen wa
ren ze aan boord van het ij «jacht de „Aina Pahjola"
gekomen, van top tot teen gestoken in wol en vilt en
de gezichten ingesmeerd met h'azenvet tot ze glom-
tbea op te zoeken en haar, zonder haar in 't vertrou
wen t'a nemen, zooveel te vertellen, dat haar sympa
thie voor 'het geval werd öpgawekt.
Toen metro uw Mansfield en Suzette naar de stad
terugkeerden, ging Margaret met de kindermeid en
het kind mee. Zij nam haar intrek in het hotel
„Swift", in Dover 'Street, om volkomen vrij in haar
doen en laten te zijn. Na een bijna slapeloozen.
nacht stond zij vroeg op en verzond' twee telegram
men. De een was aan haar modiste, Althéa Chester,
da ander aan Walter Floyd.
Zij' vroeg Althéa, haar Om twaalf uur te ontvan
gen. Fltoyd moest haar om baltf drie opwachten.
Zij huurde een taixi voior den gebeelen dag en ver
scheen op het bepaalde uur bij Altha.
Althéa, gaf haar vreugde over haar komst te ken
nen.
Je moiet mij helpen, Althéa.
Wed, natuurlijk, klonk het antwoord.
Het is een geheim. Ik kan je dat geheim niet
vertellen, maar je moet ietsi, iets voor mij doen. Bo>-
vendien mJoiet je mij plechtig bedoven, dat je niemand
iets zult zeggen van hetgeen) ik je nu zal vragen te
doen?
Althéa vestigde haar ernstige oogen o*p Margaret's
gelaat.
Ik ben bereid je te helplen, zeil zij, en miji dunkt,
je weet, dat ja mij* kunt vertrouwen.
Ik heb een vriendin in Tasmania, Althe'a; wij
zijn vroeger al'tijd samen geweest. Ik heb nooit over
haar gesproten. Ik heb daarvoor een reden, maar ik
verlang van haar -te hoeren. Om diezelfde onuitge
sproken reden kan ik ook geen brieven of telegram
men van ha'ar in mijn eigen huis ontvangen. Mijn
vriendin moet daarom haar brieven of telegrammen
maar hier zenden en jij moet ze dan verder in een
van je eigen enveloppes naar mij- doorzenden, waar
ik mij ook bevind. Will je dit voor mij doen, Alt
thea?
Ja, Margaret.
O, dank je, je neemt mij een pak van 'thart.
men als olie-koppen! De noordooster blies uit het
koudste gat en hij blies hevig. Toien hef schoofrtouw
gevierd werd en de groote Zeilen dien wind pakten,
beefde het jacht even, gleed vooruit, schoot toen als
een vogel weg. Men zeilde met een snelheid van
ruim honderd kilometer per uurl Met ijzeren vuist
moest het r,oer omklemd worden, diat diepe voren in
het ijs groefde en het jacht voor 'den wind hield.
„Wie nimmer een tocht met een ij s*j acht heeft ge
maakt, zegt de schrijver, weet niet wat snelheid, wat
vrijheid beteekemt, kent niet dé kostelijke muziek
van den huilenden wind in het touwwerk, de
schoonheid van de hagelwitte zeilen, het heerlijke ge
voel van onafhankelijkheid, het gen-ot van een razen-
da snelheid, 'dia onmetelijke perspectieven opent en
ze weer afsluit. De „toddy" is heet en stroomt als
vuur d'oor het verstijfde lichaam. De gezichten bran
den en de baarden dragen ijskegels. Wij kruipen, als
er gestopt is, dlicht op elkaar, krijgen de neuawar-
mertjes en maken den koers voor den terugtocht op.
De kijker toont ons de noodlige richtpunten: daar iin
de verte flikkeren' de gouden koepels van het paleis
te Peterishof en een rookwolk geeft de plaats aan,
waiar St. Petersburg ligt. De zon strooit myriaden
vonken op d'e ijsvlakte. Maar een sneeuwstorm steekt
op, de pijpen worden gauw uitgeklopt, de „Aina"
wordt omgedraaid en met sierlijke kronkelingen
wordt de terugtocht aanvaard. Onder den machtigen
drang v-an den huilenden storm suist het jacht over
het ijs, de trossen maken een geluid als stijf-gespan-
nen snaren, de zeilen knetteren als een peletonvuur,
De storm dringt door drie dubbele „trokken" en vilt
en men voelt die koude door merg en been. In volle
vaart stuift de „Aina" een duin op eto wij landen in
een pan. Wij buigen de stijve ledematen en bergen
■onzen stormvogel. Dan krijgen we weer onze pijpjes
en terwijl die storm 'huilt, puffen we peinzend.
Men kan zich haiast niet voorstellen, dat zoo'n reu
zensnelheid kan worden bereikt.
Maar Amerikaan&che ijaj achten hebben bet wel
met groot gemak tegen een sneltrein opgenomen.
Zoo'n jacht, sterk ijs, „voor het lapje" in een
goed uur was de Noord'-Hollandsche stedentocht, die
helaas tot een velgenden winter meest worden uit
gesteld, afgelegd. Maar het doel van dien tocht,
in navolging van den Frieschen elfstedentocht zou
toch niet zijn bereikt!
Dat er hier in deze streek ook wel eens flinke toch
ten zijn gedaan*, is bekend. Wij herinneren enkel aan
die van jhr. H. Seborer en W. Muiier, die te half 9
aan da Amsterdamsehe poort te Haarlem opbonden,
te 9.40 te Amsterdam bij de gasfabriek aankwamen,
te 10.16 aan de overzijde van het U op schaatsen
Stonden, te Ml uur S sec. te Monnikendam aankwa
men, in 9 minuten naar Marken reden, terug in cir
ca 6 minuten. Te half een uit Monnikendam gaande,
waren ze te 1.58 te Hoorn. Te 2.40 uit Hoorn terug-
keexende waren ze te 3.20 in Edam en via Monmiken-
Diien'zelfden namiddag ging Margaret naar Dul
wicb. Eloyd bracht haar het laatste telegram van
Margaret Gaythome. Margaret was een moedige
vrouw; zij liet tegenover den jongen man niet de
minste ontroering blijken. Na een oogesnblik van
stilte, sloeg ziji haar lieve, donkere o-ogen naar de
zijne op.
Mijnheer Floyd, dit telegram behelst een treu
rig bericht. Hoe lang 'heeft het hier gelegen?
Slechts twee dagen, antwoordde hij.
Ik moet dadelijk antwoorden. Kan u mij ook
een formulier voor het buitenland bezorgen)?
Ja; als u een oogienlblik will' wachten, zal ilk het
u brengen.
In de welbekende „Lover's Wal'k", schreef Mar
garet leen antwoord aan de ongelukkige vrouw in
Tasmania. Zij' gaf haar Althéa's adres en verzocht
haar dadelijk daarheen te telegrafearen.
Het telegram werd verzonden en MaT garot nam
afscheid van Walter Floyd.
De omstandigheden verhinderden, dat dlaze beide
menschen elkaar ooit weerzagen, maar Floydi vergat
nooit de zielesmart in die oo*gen, die voor hem altijd!
de liefste in de wereld bleven.
XYLL
HET IS! GENOEG.
„Liefste John,
„Baby en ik maken het uitstekend. 'Eh daar ik nu
eenmaal in de stad ben, zou ik hier nog gaarne een
dag langer blijven. Ik neem deze gelegenheid waar
om eendge inkoopem te doen. Hopend, dat jij' dit goed
vindt, als al'tijid.
Je zoo innig liefh. vrouw,
Margaret."
John Rand ontving dit briefje toen hij den dag
waarop hiji Margaret had terugverwacht, aan bet
ontbijt zat. Hij las bet nauwkeurig en langzaam, zoo-
dam te 4.30 aan het Tolhuis te Amsterdam. Eerst te
5.10 waren ze aan d'e gasfabriek en reden toen in 't
donker naar Haarlem, waar ze eerst te 7.10 aankwa
men, na ieder minstens 0 keer gevallen te zijn
dien afstand hadldlen ze 'a ochtends in 1 uur 10 min.
gereden.
Wij moeten eindigen. Mochten er onder onze le
zeressen en lezers zijn, die aardige bijzonderheden
over ijssport weten te vertellen wij houden ons in
deze dagen van vorst voor mededeeling aanbevolen!
TWEEDE
De minister van marine verklaarde zich in de
gisteren gehouden zitting geen tegenstander van een
vlo otcoimmissie.
Met betrekking tot het personeel gaf spr. aan, wel
ke voordeden zullen worden verbonden aan kort en
aan lang dienstverband. Omtrent een wettelijke rege
ling van de rechtspositie dier schepelingen kon die mi
nister nog geen toezeggingen doen».
legenovar het vereenigimgslaven staat die minister
niet vijandig, mits het zich niet uit in strij dvorooni-
gingen.
Spr. beklaagde zich over den invloed van -dien Ma-
trozenbondl op het personeel! en voert daarvoor ver
schillende voorbeelden aan.
Ter verbetering v-an 'den toestand wenschte de mi
nister de hooge bevelvoering te zien opgedragen
personen met uitnemende karaktereigenschappen en
den co'mmandanten van die schepen dia macht te ge
ven, om die anti-militaristische propaganda tegen te
gaan.
De heer T r o e 1 s t r a (jS. D. A. P.), las daarop
oen verklaring voor naar aanleiding van de rede van
den heer Merchant van Woensdag. Toen hij wilde
voorlezen, wat de rapporteur der afdeeling heeft op-
ge teekenid! van d'e rede, die de heer Merchant over
het vlootplan heeft gehouden, zei' de voorzitter
dit niet te 'kunnen toelaten.
Hierop volgden uitvoerige replieken ten aanzien
van het door den minister gesprokene, de heer
M e n d e 1 s (S. D. A P.) verdedigdie uitvoerig den
Bond.
Bij die regeling van werkzaamheden werd besloten
ook Maandag en Zaterdag van de volgende week te
vergaderen.
In de avondvergadering werd de behandeling van
dé begrooting van Binnenlandlsche Zaken v-oortgezet.
Minister Gort van der Lindlen dleelde mede,
dat een wijziging van de Drankwet in voorontwerp
bijna gereed iis en in ruimen kring om advies zal wor
den gezonden aan drankbestrijders en belanghebben
den bij den drankhandel Wat de plaatselijke keuze
aangaat, deze achtte de minister inconstitutioneel,
van welken kant hij het ook bekijkt. De minister
achtte herziening van de Gemeentewet niet zoo ur
gent als 'beweerd is. Aan die hoofdbeginselen dezer
Wet zou hij nooit raken; wel 'behoeven de financieele
instituten omtrent de gemeenten herziening-
Wat de qu-aestde van die uitoefening van toezicht
door den burgemeester op tooneelstukken aangaat,
meende de minister zonder blind te zijn voor de
bezwaren tegen de censuur door den burgemeester
dlat er geen beter middel bestaat, juist omdat deze
censuur rekening kan houden met plaatselijke toe
standen. In geen geval zou de regeéring wegens een
verschil van meendng met een burgemeester ten deze
als een man doet, dlie nog altijd hartstochtelijk ver
liefd op zijn vrouw is. Het epistel had iets beslists
en rustigs en gaf den indruk dlat het moest geschre-
ven zijn, door iemand, die gelukkig was. Eh Margar
ret was dat ongetwijfeld. Hij' vond haar zakelijke
wijze van doen een van haar grootste a.ntreli-kelijkhe-
den.
Er lagen nog meer brieven bij' zijn bord, waarvan
een zijn hart sneller deed kloppen. Hij herkende het
schrift van zijn nicht Oharlotte, de brief kwam uit
Melbourne. Hij1 scheurde het couvert open* en de
volgend© woorden verwesterden hem en doden zijn
hart bijna stilstaan:
„Lieve neef John,
„De tijd i's voor mij1 aangebroken om de intrige die
ik op touw heb gelzet aan het licht te brengen. Dat
geschiedde niet uit onvriendelijkheid beste John,
maar omdat mijn geheel innerlijk wezen geen rust
kon vinden vóórdat ik de waarheid ontdekt had. Jij
en ik Zijn in onmin van elkaar gescheidén, doch nu in
de groote smart, die je zéker gelheeOi zall teameer sl'aan,
zal jij je ndcht Charlotte even trouw en deelnemend
v-oor je vinden als altijid. Ik koesterde reeds lang
verdenking, lierve John, en ik kon niet kon niet
rusten voordat ik dé waarheid wist. Ik zou in déze
zaak reeds eerder handelend zijn opgetreden als ik
mij niet met heel), mijn hart aan je kind gehecht had.
Ik kon daarom' niets doem wat zijn moeder van streek
zou brengen voordat hiji zoo sterk was, dat jij' voor
hem kon zorgen, wat er ook met de vrouw mocht ge
beuren, die jij tot je echtgemoote hebt gemaakt en
dia de moeder van' je kind is."
Kan ik met lezen doorgaan, dacht JobnRand,
het is ais da pijnbank. Mijn hemel, wat zou die vree-
sel'ijke vrouw bedoelen? Hoe durft zij mijn lieveling
beleedigen? Zij moet gek zijn.
Rand wierp den brief op tafel, maar een gevoel
waaraan hij geen weerstand kon bieden, noodzaakte
hem dien weer op te nemen en verder te lézen.
(Wordt vervolgd.)