DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. No- 19 Honderd en zestiende jaarerang. 1914 YRIJDAG JANÜARI. REKENINGEN, FEUILLETON. De Ziel van Margaret Rand. Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk fl,— Afzonderlijke# nummers 3 Cents. Telefoonnummer 3. Prijs der gewone advertentiën Per regel f 0,10. Bij groote contraeten rabat. Gmote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V Boek- en Handfllsdrnkkerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. Inkwartiering. Vordering van Paarden. IJ" spra£i/tj I wegens In 1913 aan de gemeente ALKMAAR ge dane leveringen, worden zoo spoedig mogelijk inge' wacht, voor zooveel betreft de Gemeentewerken, de Gasfabriek met Electricifeits-bedrijf, de Gemeente* reiniging en het Gemeenteslachthuis, bij de Diree leuren van deze takken van dienstde Plantsoenen en de Begraafplaats bi] den Opzichter; de Politie bij den Commissaris van Politie en wat de overige takken van dienst aangaat ter seorétarle der ge meente. De Secretaris van Alkmaar, DONATH. Alkmaar, S3 Januari 1914. Roman van D9-. Ik I2MADE. 65) BINNENLAND. MAARSCHG COURANT. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Alk maai' Gelet op art. 17, laatste zinsnede van het Kon. Be- sluit van 10 November 1892 (Staatsblad No. 263) laatstelijk gewijzigd bij Koninklijk Besluit van 6 Sep tember 1Ö10 (Staatsblad No. 279); Brengen ter kennis van belanghebbenden dat de alph. abotische 1 ij s t, bevattende de namen van de in de gemeente metterwoon gevestigde eigenaren van een paard of meer paarden, ook al is dit paard, of zijn deze paarden slechts gedurende een gedeelte van dit jaar in de gemeente aanwezig, alsmede, voor zoovrel de eigenaren elders wonen, van de gewoonlijk voor die eigenaren optredende personen, (zetbaas, zet- boer, bouwmeester of andere met het toezicht op het paard of op de paarden belaste personen) gedurende de maand Februari op de Secretarie dezer ge meente voor een ieder ter inzage is nedergelegd, van des voor middags 9 tot des namiddags 2 uur. Burgemeester en Wethouders voornoemd, G. RIPPING, Voorzitter. DONATE, Secretaris. Alkmaar, 20 Januari 1914. ALKMAAR, 2® Januari. Als Je op zoo'n zonnigen winterdag, na dien geheer len ochtend! op et'aial-hard, spiegel-giad) ij's te hebben gereden, nog mk-gloeiemdi van 'de gezonde lichaams beweging, die prettige prikkeling der ijle luc'ht, zoo vol vroolijke geluiden bovendien hoe anders klin ken nu klokko&pel, trambel' en wagengeratol dan bij miezerig mist.wöer 1 op hetl bureau komt om het artikel van den dag te schrijven1, dan «taat je hoofd •niet naar de buitenland'&che politiek. Eh we zouden hnast geneigd zijn te schrijven dat de mannen, die deze politiek maken tegenwoordig zoo verstandig zijn eemig-szins rekening te houden met die ijsporio.de in Nederland er gebeurt ongeveer niets van zooveel belang, dat besproking persé noodzakelijk ia. Daarom mogen we vandaag dan ook wel weer eens een beetje keuvelen over het ijs en >dè ijsisport. Vandaag houdt de Alkmaarsehe IJsclub hare wed strijden op de Sinigellgrachten. Dit is altijd een tee- ken, dat het al danig gevroren heeft. Ja, wij1 jonge ren beschouwen den winter, 'dia ons zulk sterk ijs '(fNa'ifattk verboden®.. Ik wou, dat zij: weg bleef, zei 'Suzette. Wij' zijn zoo echt, echt gelukkig als zij weg is. O, stil, kindlief 1 zei haar moederj maar Suzette was niet tot zwijgen te 'brengen. Margaret vindt dat ook, zeida zij. Ik zie dat in haar oogen. En bij die woorden snelde ziji op de j'on- ge vrouw .toe, en omhelsde en kuste haar. O, jij lieveling, jij groote lieveling, riep '1 kind. O, was Ohattie maar zooais jij. Margaret had dien nacht verwarde droomen. Haar geweten w.as weer met nieuwe kracht na 'zijn winter slaap ontwaakt en haar gedachten 'hielden zich bezig met. die ongelukkige 'Margaret, wier plaats zij bad ingenomen. Zij had in langen tijd niets van haar ge hoord. Zij had de no'odige maatregelen getroffen omtrent het geld, dat Margaret iedere maand moest ontvangen, maar ziji zou zoo gaarne weten hoe zij het nu maakte, of haar man haar nog altijd zoo wreed behandelde. De gedachte, dat zij zoo zelden van haar hoorde, begon haar zoo te beklemmen, dat zij besloot nieuwe schikkingen te maken met het oog op het ontvangen van baar brieven. E'n plotse ling schoot Althéa Chester haar te binnen. Zij was well Charlotte's vriendin, maar Margaret voelde, dat zij volkomen te vertrouwen was, dat zij wel zou kunnen Weigeren de hand in een soort sa menzwering te hebben, maar dat ziji noodt iets zou verraden. Als Margaret Gaythoma 'het goedkeurdie, om aan haar door tusschenlkomsti van mevrouw Chesf ter te schrijven, dan 'zou zij niet telkens voor haar brieven naar Dulwicb! behoeven te gaan. Ditmaal echter moest zij nog daarheen. Zij besloot eerst Al- geeft, reeds eenigszins als een ouwerwetsohen win ter.... als ouderen «van dagen het maar niet mer ken, want d'an krijgen we den wind van voren en rijden we een leeiijke schaatsI D'ie komen met lage temperaturen om er bij de warme kachel al' van te rillen en met ijsidJikten, om de handen ineen te slaan. Die kunnen eerst recht vertellen van ouwerwetsehe winters 1 Zij herinneren TT aan dien winter '64—'65 toen er in het laatst van Maart nog strenge kou en goed ijs was, aan ijsfeesten op Pa&chen, aan kermis op de Zuiderzee. En dam'van overlevering of van plaatjes i weten ze te verhalen van het jaar 18301 Den 12den en 13-denl Januari van 'dat jaar passeerden 7 éL 8 koopvaardijschepen hier het Kanaal. Zij gingen van Amsterdam naar het Nieuwediep. Maar heel Vóór die schepen werd een geul in het ijs gezaagd, terwijl arresleden en schaatsenrijders zich langs de schepen bewogen, ja, geladen boerenwagens, die. hun vracht in de schepen overlaadden 1 Als hoogber jaarde menschen over ijsvermaak beginnen te vertel len, dan begin je soms da anijamel'ksmaak te proeven I Maar als men denkt aan de schilderijen van Ostade, Tenier e. d. dan weet men wel, dat in veel vroeger jaren ook minder onschuldige dranken op het ijs uit de kommen gedronken werden I De Quint heeft tegen* Maandag een wedstrijd in 'het prikken uitgeschreven. Men weet, dastHind'eloopen in vroegere jaren befaamd wasomzijnsierlijke,vlugge priksleedjes. We hebben ze vaak bewonderd in het Leeuwarder museum I Da echte oude «leedjes hebben al lang afgedaan zij' werden in grooten ge tale opgekocht door antiquairs en gingen naar En geland, Frankrijk en Amerika, waar men ze zoo aller liefst vond om.... er blocmenstandaarden van te maken 1 Hier in de omgeving schijnen de „prikken'' weer te herleven. In enkele plaatsen zijn reeds wedstrij den gehouden en wij zullen nu ook hier op de Quint kunnen zien, welk een snelheid met dit vlugge ver- voermiddeltje op het ijs zal kunnen worden ontwik keld 1 Toevallig bevat da BerL Lok. Anzeiger vandaag een levendige beschrijving van een tak van ijasport, welke hier Weinig meer wordt beoefendhet zeilen op het ijs. IJsjachten waren voor de uitvinding van au to's de snelste middelen van vervoer, die de mensch in zijn bereik had. In da buurt van Monnikendam, te Kralingen, op de Plas, op de Eriesche meren en op het Paterwold'sche meer bij Groningen werd vroeger nog al aan ijszeilen gedaan, maar het moet een vrij gevaarlijke sport zijn. De medewerker van het ge noemde Berlijnsche blad heeft haar enkele dagen ge leden in Rusland beoefend bij een temperatuur van 33 graden ondier nul. Om zes uur in den morgen wa ren ze aan boord van het ij «jacht de „Aina Pahjola" gekomen, van top tot teen gestoken in wol en vilt en de gezichten ingesmeerd met h'azenvet tot ze glom- tbea op te zoeken en haar, zonder haar in 't vertrou wen t'a nemen, zooveel te vertellen, dat haar sympa thie voor 'het geval werd öpgawekt. Toen metro uw Mansfield en Suzette naar de stad terugkeerden, ging Margaret met de kindermeid en het kind mee. Zij nam haar intrek in het hotel „Swift", in Dover 'Street, om volkomen vrij in haar doen en laten te zijn. Na een bijna slapeloozen. nacht stond zij vroeg op en verzond' twee telegram men. De een was aan haar modiste, Althéa Chester, da ander aan Walter Floyd. Zij' vroeg Althéa, haar Om twaalf uur te ontvan gen. Fltoyd moest haar om baltf drie opwachten. Zij huurde een taixi voior den gebeelen dag en ver scheen op het bepaalde uur bij Altha. Althéa, gaf haar vreugde over haar komst te ken nen. Je moiet mij helpen, Althéa. Wed, natuurlijk, klonk het antwoord. Het is een geheim. Ik kan je dat geheim niet vertellen, maar je moet ietsi, iets voor mij doen. Bo>- vendien mJoiet je mij plechtig bedoven, dat je niemand iets zult zeggen van hetgeen) ik je nu zal vragen te doen? Althéa vestigde haar ernstige oogen o*p Margaret's gelaat. Ik ben bereid je te helplen, zeil zij, en miji dunkt, je weet, dat ja mij* kunt vertrouwen. Ik heb een vriendin in Tasmania, Althe'a; wij zijn vroeger al'tijd samen geweest. Ik heb nooit over haar gesproten. Ik heb daarvoor een reden, maar ik verlang van haar -te hoeren. Om diezelfde onuitge sproken reden kan ik ook geen brieven of telegram men van ha'ar in mijn eigen huis ontvangen. Mijn vriendin moet daarom haar brieven of telegrammen maar hier zenden en jij moet ze dan verder in een van je eigen enveloppes naar mij- doorzenden, waar ik mij ook bevind. Will je dit voor mij doen, Alt thea? Ja, Margaret. O, dank je, je neemt mij een pak van 'thart. men als olie-koppen! De noordooster blies uit het koudste gat en hij blies hevig. Toien hef schoofrtouw gevierd werd en de groote Zeilen dien wind pakten, beefde het jacht even, gleed vooruit, schoot toen als een vogel weg. Men zeilde met een snelheid van ruim honderd kilometer per uurl Met ijzeren vuist moest het r,oer omklemd worden, diat diepe voren in het ijs groefde en het jacht voor 'den wind hield. „Wie nimmer een tocht met een ij s*j acht heeft ge maakt, zegt de schrijver, weet niet wat snelheid, wat vrijheid beteekemt, kent niet dé kostelijke muziek van den huilenden wind in het touwwerk, de schoonheid van de hagelwitte zeilen, het heerlijke ge voel van onafhankelijkheid, het gen-ot van een razen- da snelheid, 'dia onmetelijke perspectieven opent en ze weer afsluit. De „toddy" is heet en stroomt als vuur d'oor het verstijfde lichaam. De gezichten bran den en de baarden dragen ijskegels. Wij kruipen, als er gestopt is, dlicht op elkaar, krijgen de neuawar- mertjes en maken den koers voor den terugtocht op. De kijker toont ons de noodlige richtpunten: daar iin de verte flikkeren' de gouden koepels van het paleis te Peterishof en een rookwolk geeft de plaats aan, waiar St. Petersburg ligt. De zon strooit myriaden vonken op d'e ijsvlakte. Maar een sneeuwstorm steekt op, de pijpen worden gauw uitgeklopt, de „Aina" wordt omgedraaid en met sierlijke kronkelingen wordt de terugtocht aanvaard. Onder den machtigen drang v-an den huilenden storm suist het jacht over het ijs, de trossen maken een geluid als stijf-gespan- nen snaren, de zeilen knetteren als een peletonvuur, De storm dringt door drie dubbele „trokken" en vilt en men voelt die koude door merg en been. In volle vaart stuift de „Aina" een duin op eto wij landen in een pan. Wij buigen de stijve ledematen en bergen ■onzen stormvogel. Dan krijgen we weer onze pijpjes en terwijl die storm 'huilt, puffen we peinzend. Men kan zich haiast niet voorstellen, dat zoo'n reu zensnelheid kan worden bereikt. Maar Amerikaan&che ijaj achten hebben bet wel met groot gemak tegen een sneltrein opgenomen. Zoo'n jacht, sterk ijs, „voor het lapje" in een goed uur was de Noord'-Hollandsche stedentocht, die helaas tot een velgenden winter meest worden uit gesteld, afgelegd. Maar het doel van dien tocht, in navolging van den Frieschen elfstedentocht zou toch niet zijn bereikt! Dat er hier in deze streek ook wel eens flinke toch ten zijn gedaan*, is bekend. Wij herinneren enkel aan die van jhr. H. Seborer en W. Muiier, die te half 9 aan da Amsterdamsehe poort te Haarlem opbonden, te 9.40 te Amsterdam bij de gasfabriek aankwamen, te 10.16 aan de overzijde van het U op schaatsen Stonden, te Ml uur S sec. te Monnikendam aankwa men, in 9 minuten naar Marken reden, terug in cir ca 6 minuten. Te half een uit Monnikendam gaande, waren ze te 1.58 te Hoorn. Te 2.40 uit Hoorn terug- keexende waren ze te 3.20 in Edam en via Monmiken- Diien'zelfden namiddag ging Margaret naar Dul wicb. Eloyd bracht haar het laatste telegram van Margaret Gaythome. Margaret was een moedige vrouw; zij liet tegenover den jongen man niet de minste ontroering blijken. Na een oogesnblik van stilte, sloeg ziji haar lieve, donkere o-ogen naar de zijne op. Mijnheer Floyd, dit telegram behelst een treu rig bericht. Hoe lang 'heeft het hier gelegen? Slechts twee dagen, antwoordde hij. Ik moet dadelijk antwoorden. Kan u mij ook een formulier voor het buitenland bezorgen)? Ja; als u een oogienlblik will' wachten, zal ilk het u brengen. In de welbekende „Lover's Wal'k", schreef Mar garet leen antwoord aan de ongelukkige vrouw in Tasmania. Zij' gaf haar Althéa's adres en verzocht haar dadelijk daarheen te telegrafearen. Het telegram werd verzonden en MaT garot nam afscheid van Walter Floyd. De omstandigheden verhinderden, dat dlaze beide menschen elkaar ooit weerzagen, maar Floydi vergat nooit de zielesmart in die oo*gen, die voor hem altijd! de liefste in de wereld bleven. XYLL HET IS! GENOEG. „Liefste John, „Baby en ik maken het uitstekend. 'Eh daar ik nu eenmaal in de stad ben, zou ik hier nog gaarne een dag langer blijven. Ik neem deze gelegenheid waar om eendge inkoopem te doen. Hopend, dat jij' dit goed vindt, als al'tijid. Je zoo innig liefh. vrouw, Margaret." John Rand ontving dit briefje toen hij den dag waarop hiji Margaret had terugverwacht, aan bet ontbijt zat. Hij las bet nauwkeurig en langzaam, zoo- dam te 4.30 aan het Tolhuis te Amsterdam. Eerst te 5.10 waren ze aan d'e gasfabriek en reden toen in 't donker naar Haarlem, waar ze eerst te 7.10 aankwa men, na ieder minstens 0 keer gevallen te zijn dien afstand hadldlen ze 'a ochtends in 1 uur 10 min. gereden. Wij moeten eindigen. Mochten er onder onze le zeressen en lezers zijn, die aardige bijzonderheden over ijssport weten te vertellen wij houden ons in deze dagen van vorst voor mededeeling aanbevolen! TWEEDE De minister van marine verklaarde zich in de gisteren gehouden zitting geen tegenstander van een vlo otcoimmissie. Met betrekking tot het personeel gaf spr. aan, wel ke voordeden zullen worden verbonden aan kort en aan lang dienstverband. Omtrent een wettelijke rege ling van de rechtspositie dier schepelingen kon die mi nister nog geen toezeggingen doen». legenovar het vereenigimgslaven staat die minister niet vijandig, mits het zich niet uit in strij dvorooni- gingen. Spr. beklaagde zich over den invloed van -dien Ma- trozenbondl op het personeel! en voert daarvoor ver schillende voorbeelden aan. Ter verbetering v-an 'den toestand wenschte de mi nister de hooge bevelvoering te zien opgedragen personen met uitnemende karaktereigenschappen en den co'mmandanten van die schepen dia macht te ge ven, om die anti-militaristische propaganda tegen te gaan. De heer T r o e 1 s t r a (jS. D. A. P.), las daarop oen verklaring voor naar aanleiding van de rede van den heer Merchant van Woensdag. Toen hij wilde voorlezen, wat de rapporteur der afdeeling heeft op- ge teekenid! van d'e rede, die de heer Merchant over het vlootplan heeft gehouden, zei' de voorzitter dit niet te 'kunnen toelaten. Hierop volgden uitvoerige replieken ten aanzien van het door den minister gesprokene, de heer M e n d e 1 s (S. D. A P.) verdedigdie uitvoerig den Bond. Bij die regeling van werkzaamheden werd besloten ook Maandag en Zaterdag van de volgende week te vergaderen. In de avondvergadering werd de behandeling van dé begrooting van Binnenlandlsche Zaken v-oortgezet. Minister Gort van der Lindlen dleelde mede, dat een wijziging van de Drankwet in voorontwerp bijna gereed iis en in ruimen kring om advies zal wor den gezonden aan drankbestrijders en belanghebben den bij den drankhandel Wat de plaatselijke keuze aangaat, deze achtte de minister inconstitutioneel, van welken kant hij het ook bekijkt. De minister achtte herziening van de Gemeentewet niet zoo ur gent als 'beweerd is. Aan die hoofdbeginselen dezer Wet zou hij nooit raken; wel 'behoeven de financieele instituten omtrent de gemeenten herziening- Wat de qu-aestde van die uitoefening van toezicht door den burgemeester op tooneelstukken aangaat, meende de minister zonder blind te zijn voor de bezwaren tegen de censuur door den burgemeester dlat er geen beter middel bestaat, juist omdat deze censuur rekening kan houden met plaatselijke toe standen. In geen geval zou de regeéring wegens een verschil van meendng met een burgemeester ten deze als een man doet, dlie nog altijd hartstochtelijk ver liefd op zijn vrouw is. Het epistel had iets beslists en rustigs en gaf den indruk dlat het moest geschre- ven zijn, door iemand, die gelukkig was. Eh Margar ret was dat ongetwijfeld. Hij' vond haar zakelijke wijze van doen een van haar grootste a.ntreli-kelijkhe- den. Er lagen nog meer brieven bij' zijn bord, waarvan een zijn hart sneller deed kloppen. Hij herkende het schrift van zijn nicht Oharlotte, de brief kwam uit Melbourne. Hij1 scheurde het couvert open* en de volgend© woorden verwesterden hem en doden zijn hart bijna stilstaan: „Lieve neef John, „De tijd i's voor mij1 aangebroken om de intrige die ik op touw heb gelzet aan het licht te brengen. Dat geschiedde niet uit onvriendelijkheid beste John, maar omdat mijn geheel innerlijk wezen geen rust kon vinden vóórdat ik de waarheid ontdekt had. Jij en ik Zijn in onmin van elkaar gescheidén, doch nu in de groote smart, die je zéker gelheeOi zall teameer sl'aan, zal jij je ndcht Charlotte even trouw en deelnemend v-oor je vinden als altijid. Ik koesterde reeds lang verdenking, lierve John, en ik kon niet kon niet rusten voordat ik dé waarheid wist. Ik zou in déze zaak reeds eerder handelend zijn opgetreden als ik mij niet met heel), mijn hart aan je kind gehecht had. Ik kon daarom' niets doem wat zijn moeder van streek zou brengen voordat hiji zoo sterk was, dat jij' voor hem kon zorgen, wat er ook met de vrouw mocht ge beuren, die jij tot je echtgemoote hebt gemaakt en dia de moeder van' je kind is." Kan ik met lezen doorgaan, dacht JobnRand, het is ais da pijnbank. Mijn hemel, wat zou die vree- sel'ijke vrouw bedoelen? Hoe durft zij mijn lieveling beleedigen? Zij moet gek zijn. Rand wierp den brief op tafel, maar een gevoel waaraan hij geen weerstand kon bieden, noodzaakte hem dien weer op te nemen en verder te lézen. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1914 | | pagina 1