DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
No. 37
Honderd en zestiende Jaargang.
1914
YRIJDAG
13 FEBRUARI.
H erhalingsoefeningen.
Be ongekroonde Koning.
Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en
Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk flt—
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Militie.
Verordeningen op het heffen en in
vorderen eener belasting op de hon
den in de gemeente Alkmaar.
FEUILLETON.
BINNENLAND.
m
AliRMAARSGHE COURANT
kfiJAj
De BURGEMEESTER der gemeente ALKMAAR
gelasit, krachtens bekomen aanschrijving, op grond
van art. 80 in verband met art. 114 der Militiewet
(Staatsblad "1912 No. 21> den onderstaanden hier
wonenden verlofganger, om zich, ter bijwoning der
herhalingsoefeningen, bij zijn korps te vervoegen als
volgt:
21e Regiment Infanterie, lichting 1908, garnizoen
Helder.
6 Maart 1914: CORNELLS HEENIS.
Den verlofganger wordt hierbij gewezen op de aar
volgende bepalingen:
lo. dat de miliciens-verlofgangers die verblijf hou
den in de plaats van opkomst, zich op den dag
voor die opkomst bepaald, uiterlijk te 8 uur
voormidld'ags bij hun korps moeten aanmelden;
2o. dat da miliciens-verlofgangers die verblijf hon
den binnen 20 K.M. van de plaats van opkomst,
op den dag voor da opkomst bepaald, uiterlijk
te 10 uur voormiddags bij hun korps aanwezig
moeten zijn;
8a dat da overige millcienst-verlof gangers zilch bij
hun korps moeten aanmelden: voor zooveel zij
binnen het Rijk gevestigd zijn, op het tijdstip,
waarop zij aanwezig kunnen zijn, indien zij zich
op den dag, voor d)o opkomst 'bepaald, met het
eerst vertreikkemde middlel van -versneld vervoer
Langs da op de vervoerbewijzen aangegeven rou
te naar de plaats van opkomst begeven, of, in
dien hij gebruikmaking van een later vertrek
kend middel van versneld vervoer langs diezelf
de route zrulks mogelijk is, uiterlijk op het sub
2o. aangegeven tijdstip en voor zooveel zij- bui
ten het Rijk gevestigd zijn, vóór uur namid-
Voor zooveel de milicien door ziekte of om eens
andera redem niet tot dien werkelljkten dienst kan
overgaan, wordt hij1 verzocht daarvan vóór het tijd
stip voor de opkomst bepaald', ter gemeente-secreta
rie mededeeling te doen.
De Burgemeester voornoemd,
G. RIPPING.
Alkmaar, 12 Februari 1914.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen ter algemeene kennis dat in het
Gemeenteblad van Alkmaar No. 435 is opgenomen
het besluit van den Raad der Gemeente van 22 Oc
tober 1913, waarbij zijn vastgesteld:
Welke verordeningen, heden afgekondigd, gedu
rende drie maanden ter Gemeente-Secretarie ter le
zing zijn nedergelegd en aldaar tegen betaling van
f 0.20 in afdruk zijn verkrijgbaar gesteld.
Alkmaar, 12 Februari 1914.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
DONATH, Secretaris.
(Nadruk verboden.)
Roman van
PAUL OSKAR HöOKER.
Naar het Duitse h.
11) O
„Maar ik wil niet hebben, Erwin, dat jij je voor
goed gebonden zoudt voelen."
„Wat beteekent dat voor goed?"
„Het zal immers op zijn minst nog drie, vier jaren
duren voordat je opperhoutvester wordt, niet waar?"
„Ja. Dat is zoo. Etn
„Noen, als je mijl dadelijk zoo woedend aanziet, dan
zeg ik geen woord meer."
„Gwendoline, ik wil je één ding zeggen. Je hebt
mij een, vlindeir genoemd, je houdt mij- feitelijk voor
wankelmoedig en wilt oen gouden brug voor mij bou
wen. Maar ik zal die brug nooit betreden, Gwendo
line. Want ik houd veel, veel meer van jou dan jij
van mij. Ja, dat verzeker ilk je. En je! moogt mij
niet zoo'n verdriet doen."
„Verdriet doen wil ik je volstrekt niet. Ik meen
het goed met je."
„Heb dam vertrouwen en denk het beste van
mij. Wil je d'at?"
Zij knikte enl zag hem zwijgend aan. Hij1 -sloeg de
oogen niet neer. Maar niemand kon doordringen tot
op den bodem van zijn zieL
Schuin over het veld' kwam de grijze automobiel
aan. De infanterie-officier chauffeerde zelf, de dok
ter zat naast hem. Hij- reed langzaam en zeer voor
zichtig en isdhee-n zijn best te doen de oneffenheden
van den weg te vermijden.
„Hoe gaat het met papa?" riep Beate het eerst
den dokter toe en liep den wagen een paar schreden
tegemoet.
Rigalsky stond- overeind in,de auto, daar die gene
raal languit in den wagen lag uitgestrekt. „Elr is
niets gebróken", antwoordde hij. Maar zijn gezicht
13 Februari.
Het ontslag van den Russischen minister-president
Kokofsof vestigt eens weer de aandacht o-p den poli-
tieken toestand van hot Tsarenrijk. De geruchten,
dat 'de heer Kokofsof regeeringsmoode zou zijn, do
ken reeds spoedig op, sinds hij na den moord op zijn
voorganger Stolypin in September 1911 minister-pre
sident werd. Den laatsten tijd worden de geruchten
-stelliger, tijdens zijn rondreis door Europa ten bate
van een Russische 'leening, maakte hij er geen ge
heim van, dat hij in -de eerste maanden van 1914 zijn
ambt zou neerlteggen. Toch zal de vervulling van zijn
wensch hem nog wel wat te plotseling zijn gekomen.
De heer Kokofsof is voor Rus-land in financieel
opzicht een reddende engel geweest. Wie herinnert
zich niet, hoe in de jaren van financieele en politieke
malaise, tengevolge van oorlog en opstand, een staats
bankroet onvermijdelijk werd geacht? Niet alleen
heeft de minister van financiën in de tien jaren van
zijn bewindvoering zulk een financieeden ondergang
weten te voorkomen, maar ook heeft hij het staatsere-
diet doen toenemen en gezorgd, dat -de miïïioenen er
kwamen, voor legeruitbrei'ddng en vlo otver be tering.
Zijn begrootingen begonnen er van jaar tot jaar
gunstiger uit te zien en tegen elke critiek bleek hij
bestand. Totdat zijn leermeester, graaf Witte
hem ten val bracht door zijn bestrijding van de „je-
neverbegrooting," welke voor een -deel gebaseerd was
op de brandewijn-monopolie, die drankzucht in het
rijk in het leven riep en daardoor de natuurlijke wel
vaart van het rijk ondermijnt. Ook moet de Tsaar
niet bijster ingenomen zijn geweest met het resultaat
vau de leening. En overigens heeft de minister-pre
sident ondanks zijn groote gaven en zijn eerlijken wil
in het rijk zelf stijgende ontevredenheid verwekt. Zijn
pro-gram was louter economisch. Do toenemende ka
toenopbrengst in Turkestan bezat veel meer zijn be
langstelling dan de kreet van het volk om vrijheid en
veiligheid en de klacht over onderdrukking en tyran-
nie. Hij was geen krachtige individueale persoonlijk
heid, maar iemand met een groot aanpassingsvermo
gen, die steeds het -schip van staat trachtte te lavee-
ren do-or de stormen vau links en van rechts. Zijn
bestuur was stellig veel beter dan hot bloedregime
van Stolypin, maar hij gaf te veel toe aan noodlottige
invloeden. Nooit zijn de klachten over de onder
drukking der pers en de beamibtem-wiRakeur talrijker
geweest dan den laatsten tij-cL Toen hij aan het be
wind kwam ggld hij voor een vriend van Finland,
maar hij heeft werkeloos toegezien, dat de ongelukki
ge staat geknecht werd.
Da vierde D-oema is een caricatuur van een volks
vertegenwoordiging, maar zelfs daarmede kon hij niet
overweg. Da O-ctobristenpartij, een gewillig werktuig
in de hand van Stolypin, keerde zioh van hem af. Het
aantal moties van wantrouwen nam steeds toe en al
stond weinig geruststellend.
Nu hield de wagen stil. Toen Rigalsky het achter-
portier opendeed om uit te stappen, zag Gwendoline
het wasbl-eake gezicht van den onbeweeglijk liggen
den man. „Is papa buiten kennis?"
Ook de dokter was uitgestegen. „Pijnen, freule,
doo-r het schudden. Op de as-phaltstraten zal het be
ter gaan. Wij brengen mijnheer uw vaid-ar dadelijk
naar het hospitaal"
„Naar het hospitaal 1?" riepen de beide jonge meis
jes doo-delijk verschrikt.
„Het schijnt een kneuzing van d© nieren te wezen.
Ik kan het hier niet constateeren. Natuurlijk rijd ik
mee naar het hospitaal en spreek met mijn collega's.
Daarna- zal ik naar Zijne Majesteit bericht zenden."
Rigalsky had intusschen gesproken met -de heide
officieren en Erwin. In de gegeven omstandigheden
mo-esten zij met den trein vertrekken, want ook, voot
de jong© meisjes was er geen pl-aats in de a-uto. D-e
heeTen zetten allen zulk© ernstig© gezichten, dat de
zusters de tranen in de oogen kregen.
„Is het -dan gevaarlijk?" „Papa heeft straks nog
zoo vro-olijk en opgewekt gesproken." „U maakt ie
mand zoo vreesolijfc -ongerust 1" riepen zij door elkaar.
Men kon den -ongelukkigen man boo-ren kermen.
„Stil, -stil, houdt u- bedaard 1" suste de dokter. Blij
vatte Gwendoline's' h-an-dl en toen die van Beate, en
streelde ze vaderlijk. „E!r wordt alles aan gedaan
wat menschenkrachten vermogen."
De grijze -automobiel reed langzaam- weg. Toen hij
tusschen -de bo-omen langs de Havel-chaus-sée ver
dween, was het Beate in ha-ar angstige verbeelding
of het een doodkist was. Zij! brak plotseling in- trai
nen uit.
Intusschen had Sehrott van -de beide cavaleristen
geho-ord wat do dirigeerende officier van gezondheid
na het onderzoeik to-t Rigalsky -gezegd' bad. „Gene
raal von Erxleben zou waarschijnlijk nooit meer
paard kunnen rijtden."
Een noo-dlottiger val' had een officier van -den rang
van von E'rxleben zeker nooit gedaan. Korten tijd
hield de gunst van -den keizer hem no-g staande; Zijn
Majesteit liet herhaaldelijk naar zijn toestand- infor-
meeren. En toen na het onderzoek met Röntgenstra-
behoeft een Russische premier zich daarvan nog min
de;1 aan te trekken, dan de Duitseh-e rijkskanselier
en dat is dus al hoed weinig 1 ©en bewijs voor een
goed staatsbeleid is dit toch nietl Evenmin trouwens
i zijn bekende uitlating „God-lof, wij hebben geen
parlement." En daarbij 'kwam dat de oneenigheden in
het ministerie steeds ernstiger en talrijker werden.
Zo-o'n Russisch kabinet zit niet heel stevig in el
kaar. Het bestaat uit losse planken, -die ©en bootje
aan elkaar geplakt zijn. Het is niet -door spijkers en
schroeven stevig vastgehamerd. Het is eigenlijk geen
geheel. Ieder minister is een losse plank on hot spel
der politiek voegt zo bijeen en scheidt ze van elkaar.
Ieder minister heeft zijn aanhang. En de minister is
niet meer dan de eerste onder zijns gelijken, hij kan
er niets tegen doen, dat zijn plannen en voorstel in
hot geheim en in het openbaar door zijn eigen mede
leden van het kabinet worden bestroden 1 En hij moet
aanzien, dat ©r mannon naast hem aangesteld wor
den, die een heel anderen -koers willen dan hij 1
Onlangs heeft de Rijksraad, het college van de
hoogwaardigheidsbekleeders, de partij gekozen van de
meerderheid in het ministerie, welk© tegenover den
minister-president stond 1
Dit hoeft de deur blijkbaar toegedaan en den hoer
Kokofsof tot onmiddellijk heengaan doen besluiten.
Tot zijn opvolger is de heer Goremykin, die den
3den Mei 1900 graaf Witte als minister-president op
volgde. Slechts enkele maanden tot 2-1 Juli toen
Doema en ministerie naar huis gezonden werden
duurde zijn premierschap. Maar dit weet men wel,
dat Goremykin do man is, die graag de weinige rech
ten van de Russische volksvertegenwoordiging zal
willen inkrimpen, om het ergste absolutisme hoogtij
te doen vieren.
Da hoer Kokofsof heeft onlangs in Europa ver
klaard, dat Rusland geen nieuwe revolutie meer zou
krijgen. De benoeming van ©en man als Goremykin
tot minister-president doet de gedachte opkomen,
dat men te Tsjarskoje S-elo en St. Petersburg ernaar
streeft, -die voorspelling te logenstraffen 1
Gemengd nieuws.
HET SPOORWEGONGELUK BU BELLEN.
Verschillende verklaringen van personen, werkzaam
aan de spoorlijn bij Halerbrug, bevestigen, meldt de
Ass. Crt., hetgeen Stevens heeft medegedeeld. Een
hunner verklaarde ook, dat de bewuste rail een wei
nig zijwaarts was verbogen.
DE ZEI STEK BOSISÖHEN.
In de gisteren te Zeist -gehouden raadsvergadering
is het voorstel van B. en W. tot verkoop van 50 H.A.
van het Zeisterbosch vo-or 85.000 aan den heer Mliil-
ler, makelaar te Amsterdam, aangehouden en met 12
tegen 3 stemmen is besloten, de onderhandelingen
met den heer Muller voort te zetten op voorwaarde
dat op het te verkoopen stuk het servituut wordt ge-
len en de operatie, de uitspraak der doktere békend
wer-d -dat de generaal levenslang invalide zou blijven,
ongeschikt om -ooit weer paard te rij-den, werd er
dringend op verscheidene hoogere commandoplaatsen
geïnformeerd, of het niet mogelijk zou wezen den
verdienstelijken officier tenminste zoolang in actie
ven dienst te laten blijven als noodzakelijk was om
in een hoogere pen-si-oenklasse te komen. Maar toen
volgde de eene slag na de anderen van zijn huishon
delijken ondergang en -do-or -deze -omstandigheden ge
drongen kwam het 'Zijne E-xcellentie zelf wen-schelijk
toot, zijn pensioen aan te vragen terwijl hij no-g in
het hospitaal was.
Kalmin, de gewezen 'kachelfabrikant, was een der
eerste deelnemende bezoekers -die Beate von Erxle-
ben: als plaatsvervangend h-oofd -des huiizas m-oest
ontvangen. Zij' had den dikken, astmathieken huis
heer, die een wol!k van bierlucht, van -onuitstaanbare
welwillendheid en joviaal ploertendom meebracht,
nog zelden ontmoet. Nu zat de met zweet bedekte
beschermer op het. kléine stoeltje in hetgeen vroeger
Mama's heiligdom geweest was en legde -de dochter
des huizes een aaneenschakeling van finantieele red
dingsmiddelen voor, dié Beate met den besten wil
niet kon volgen. Ziji moest steeds naar de breede
vingers kijken, die, terwijl hij zat te praten, zulke
ondoelmatige bewegingen maakten, vooral naar den
wijsvinger die het patroon van het zij-den kleedje na-
teekende en o hoe vreesdij k! met een zegelring
versierd was.
Beate dacht dat die geldzaken nog zoo-veel' haast
niet hadden en best wa-chten konden totdat papa uit
het hospitaal terug was.
Van verscheidene onstuimige dagen van verleden
herfst herinnerde zij' zich- no-g dat wissels dienden
om geprolongeerd te worden. Mijnheer Kalmin be
schouwde haar levensvoorwaarden in het onderhavig
geval uit een ander oogpunt. De zaak moest gere-
gdd' worden en wel binnen eenige dagen. Al meer
en meer begon Beate zich bezorgd te ma-ken vo-o-r de
toekomst, want deze onsmakelijke patser gaf haar
maar al te duidelijk te kennen, dat hij- haar lot in de
hand hield, het lot van het gehede huisgezin von
Erxleben. Eim zij1 werd steeds bloohartager, steeds
legd dat er enkel op gebouwd mag worden één buiten
en hoogstens twee villa's.
Het aanbod van -de N. V. Bchaerweijder Bo-sschen
komt aan de orde indien -de verkoop aan den heer
MJüller niet door gaat.
SMOKKELAARS.
Te Bentheim heeft de douane Dinsdag een smokke
laar aangehouden, die achter het beschot in de W. C.
van een trein een groote hoeveelheid sacharine
men zegt ruim 100 kilo-gram hadi verborgen. De
douane schijnt gewaarschuwd te zijn, want dadelijk
na aankomst van den trein begaven de ambtenaren
zi-ch naar de W. C. en vonden -daar de smokkelwaar.
De rechtbank te Munster heeft, meldt het N. v.
d. D., den veehouder J. Niehof in het gremsplaatsje
Lan-genhorst, van wien in Mei 1913 25 koeien wegens
smokkelarij door de Pruisische kommiezen waren in
beslag genomen, veroordeeld tot een boete van 23,400
Mark en verbeurdverklaring van 17 'koeien.
TERECHT.
De postzak met aangeteekende brievein, verleden
week uit Maastricht naar Amsterdam gezonden en
zoek geraakt, is weer terecht. De zak was in de brie
venmail voor Duitschland terecht gek-omen.
EEN MOORDAANSLAG.
Gisteravond werden de bewoners van de C-olumbus-
straat in Den Haag, nabij de Regentessela an, opge
schrikt door het knallen van revolverschoten; een
meisje had twist gekregen met een heer en op dezen
vier of vijf schoten gelost. De man wer-d in het élle-
boogsgewricht van den linkerarm getroffen en kreeg
een schampschot in de borst. Een dokter van den
eerste-hulpdienst, telefonisch gewaarschuwd, verwij
derde den kogel.
Eén der door de juffrouw afgevuurde kogels door
boorde het raam van een benedenhuis; de kogel werd
later gevonden en bij- de politie gedeponeerd.
Omtrent de aanleiding tot -dit drama verneemt de
N. R. Crt. het volgende:
De getroffene, de heer v. d. H., architect van be
roep, had in den vorigen zomer relaties aangeknoopt
met een buffetjuffrouw van een inrichting te Scheve-
ningen, welke relaties, naar men zegt, niet zonder ze
kere gevolgen waren gebleven. Hij zou haar verblijf
in een pension hébben bekostigd, doch den 'laatsten
tijd minder dan, vroeger haar omgang hebben gezocht.
Gistemamiddag zou daarover een woordenwisseling
tusschen beiden hébben plaats gehad, die zich gister
avond herhaalde, met het hierboven vermelde slot.
Het meisje, dat de schoten moet hébben gelost terwijl
zij van elkander gingen, kreeg nabij de Regetntesse-
laan een zenuwtoeval en werd overgebracht naar het
politiebureau.
UITBREIDING VAN HET CENTRAAL-ÖTATI-
ON' TE AMSTERDAM.
Naar in de Memorie van Antwoord inzake hoofd
stuk IX der- Staatsbegrooting voor 1914 stond te le
zen, mag een uitbreiding van het Centraalstation en
een verbetering van den westelijken toegang daarheen
(in dier v-oege, dat langs de bestaande viaduct een
tweede wordt gebouwd, ingericht voor dubbelspoor)
aanstaande worden geacht. Voor de onteigening ten
behoeve van dit laatste werk heeft de eerste ter visie-
angstvalliger.
Nauwkeuriger dan zij, de officiersdochter, was
Kalmin op de hoogte van welk pensioen -de generaal
voortaan leven m-oest. Met de grootste k-oaL'bloedig-
head reikende hij de jonge barones voor wat er na 1
April tot zoolang kreeg hij zijn volle traktement
na aftrek van huishuur en rente die tot een h-o-oge
som was opgeloopen, in de huish-oudkas zou -overblij
ven. Dat baron von Elrxleben van -die kleine over
blijvende som n-o:g iets kon afnemen om dé schulden
langzamerhand in termijnen af te betalen, daarvan
was geen sprake. Kalmin persoonlijk zou daar in
ieder geval niet in komen, n-o-g minder zij- -die o-p het
©ogenblik de wissels in handen hadden. Er m-oest
dus iets bijzonders gebeuren. Maar papa had meer
dan eens van rijke bloedverwanten gesproken. Zou de
freule zich niet eens persoonlijk de nood) dwong
haar daartoe tot die personen kunnen wenden?
B-eate was geheel verbluft. Tante Ed-dy misschien?
Ziji moest lachen als zij' er aan dacht. Zeker had tante
rijkelijk genoeg om van te leven, -ofschoon zij voort
durend klaagde en- jammerde als een echte Agrariër.
Maar had papa den laatsten keer, toen hij een paard
moest koop-en en het geld' van haar wilde leenen, o-ok
maar een sommetje van drie duizend mark uit haar
handen kunnen krijigen? Neen, tante E-ddy was een
allerliefst men&ch, zoolang haar portemomnaie buiten
spel bleef. Toen had mijnheer de fabrikant een ander
plan, maar dat was al te afschuwelijk. Een verzoek
om een genadegift aan den keizer, onderteekend' door
de kinderen van het slachtoffer van het -ongeluk, zou
zéker met goed gevolg békro-ond worden, dacht hij.
Toen de barones von Erxleben het hoofd- oprichtte
eni hem aanzag, -als door een zweepslag getroffen,
haalde hij de schouders op. „Ik zo-u u ra-den", zei hij
droogjes, en hij overdreef opzettelijk zijn dialect om
dat hij de taa'k zoo bespottelijk vond, „u niet zoo op
te winden, juffertje." En daarop legde hij' de lijst op
tafel, waar de sommen en de datums van de verschil
lende wisselschulden en andere vorderingen op ver
meld stonden, hetzelfde lijistje dat hij' dien morgen
vóór de parf-orcerit na lang over en weer praten had
aangeboden te vereffenen, liet den patiënt beterschap
wenscihen en' vertrok.
(Wordt vervolgd.)