DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
No. 55
Honderd en zestiende Jaargang.
1914
VRIJDAG
6 MAART.
De ongekroonde Koning.
Jeze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Prijs der gewone advertentiën
Per regel f0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
MILITIE.
FEUILLETON.
Telefoonnummer 3.
Vrijstelling wegens Broederdienst.
Koman ysn
PAUL OSIAB H8 @I91L
Kaar hét DtiSsck
29) o
BINNENLAND.
Belanghebbenden, die nog geen opgaven hebben
gedaan, benoodlgd voor het opmaken der stukken
tot het verkrijgen van vrijstelling wegens broeder-
dienst, worden In hun belang uitgenoodigd dhs ep-
gaven nog vóér 10 Maart ter Gemeente-Secre
tarie te verstrekken.
Vandaag eens iets ever journalisten, hoe ze in
Japan geëerd, ini Mexi'ko. vervolgd, in Duitschland)
óók verruigd1, maar tevens oververmoeid worden, hoe
een Eransch journalist schrijft en een Amerikaansch
collega een zonderlinge reputatie deed verwerven.
Te Tokio hebben rijf vertegenwoordigers van cou
ranten een adTes, van 62 handteekeningen voorzien,
inet aanklachten jegens den minister van binnenland-
aohe zaken aan den keizer gericht. Het werd den
heeren vergund, persoonlijk het adres aan dien groot
zegelbewaarder te overhandigen, hetgeen vroeger be
slist niet zou zijn toegelaten en dus ook al weer een
bewije voor den ommekeer in heft rijk van den Mi
kado is.
Te Vera- Cruz 'heeft dia xegeering die courant „El
Moniteur" onderdrukt en zes redacteuren gearres
teerd) ondier beschuldiging, dat ziji valsche berichten
d'e wereld ingezonden hadden met 'het dioel die open
bare meening tegen de Vereemigde Staten op te win
den.
Te Berlijn werd' (gisteren! dia haar Hans Leusz tot
G maanden gevangenisstraf veroordeeld! wegens be-
leedliging van den Kroonprins in een artikel in „Die
Wedt am Montag". Ondier het opschrift „Willem de
laatste" hadl da schrijver daarin, naar aanleiding van
het telegram, dat de Kroonprins aan generaal von
Deimiing en kolonel von Beuter over -dé ZabemBche
voorvallen zou hebben gezonden („Bravo. Immer fes-
te drauf'h en het afscheidswoord, door den Kroon
prins tot zijn regiment huzaren te Damfczig gericht,
beweerd, dat 't optreden van den Kroonprins slechts
kon strekken om verbleekte repulbi'keinsche idealen
wear leven in te blazen en' om tot nadenken te stem
men over die vraag, of het niet beter zonder erfelijk
heid zou gaan en of men de Vorsten maar niet zou
pensiomneetren.
De behandeling vondl plaats bijl gesloten d'e uren,
omdat door een nieuwe bespreking van deze stof de
openbare orde kon worden verstoord. Van de zijde
van den beklaagde werdl betoogd, dat hij prijs stelde
in, belang had bij, een openbare behandeling, d'at hij
gaarne in het openbaar zou willen aantoonen, waar
om er van beleediging van den kroonprins geen spra
ke is, en dat het gaat over zaken, welke toch reedt)
lang bekend en in pers en parlement behandeld wa
ren. Het mocht evenwel niet baten, de deuren gin
gen dicht. Eeeds gistermiddag werdl dit veroordeeld'.
(Kadruk verboden.)
Nu scheen er een einde aan de vriendschap geko
men te zijn.
Evelyne's tegenwoordigheid werd weldra voor za
ken in Leipzig vereischt: een der processen tusschen
de broers en zusters zou voor het hooggerechtshof be
handeld warden. Zij moesrtl verscheidene gewichtige
dingen bespreken. Voor haar vertrek kwam zij een
bezoek brengen bij de dames. Ongelukkig waren zij
beiden aan het wasschen van hun haar bezig en de
gravin kon haar niet ontvangen. Evelyne kon zich
niet begrijpen, dat men uit zuinigheid den kapper
midden op den dag lieti komen in 'plaat® van 's mor
gens of 's avonds voor zulk een werkje en vermoedde
dat het een voorwendsel was. Daarna kwamen zij
voorloopig niet mert elkaar in aanraking.
Do bridge-qlub ontving die gravin weer met open
armen.
Beate was in een gemengde stemming. De vriend
schap met broeder en zuster was zonder (twijfel Zeer
opwekkend! geweest en had haar en haar tante ook al
lerlei! pleziertjes bezorgd. Zij) had veel gezien en be
leefd! op de autotochten, en dan de opera's en concer
ten, waar de Teerbrugge's haar mee naar toe geno
men hadden, de aardige kleine diners part, de thee-
uurtjes Ui'avin Ozemin had die verschillende
uitnoodigingen ook prettig gevonden en nu miste zij
ze. Die indiscretie met de portretten vond ziji na
tuurlijk ook shocking, maar toch vond ze Beate's ver
ontwaardiging overdreven. Dit leidde tot verschil
lende verklaringen tusschen de gravin en haar nicht
je, waarbij Beate natuurlijk het onderspit moest del-
De National Zeitung schreef dadelijk, dat 'het pu
bliek er hét grootste belang bij1 heeft om zel'f te kun
nen oordleelen, of de kroonprins inderdlaad door het
artikel beoordeeld is, terwijl het thans eenvoudig het
strenge vonnis heeft te aanvaarden, zonder te weten,
in hoeverre het buitengewoon strenge vonnis met zijn
eigen meening overeen stemt.
Tu; d'e Tweede Kamer van den Landdag van Elzas
Lotharingen besloten die journalisten om 7 uur
's avonds wegens 'Oververmoeidheid! te staken en dé
tribune te verlaten, daar dia zitting, die 's morgens
vroeg begonnen was, tot laat in den naeht zou duren.
Vermakelijker dan het bovenstaande, dat van jour
nalisten wel en wee getuigt, is hetgeen van een Pa-
rijsoh journalist kan worden medegedeeld. Men kent
de historie van de wapenrusting die uit Parijs naar
Madrid verhuist, waarover de heer Clemenceau zich
in 'het bijzonder erg boos heeft gemaakt. De heer
Oalmette van dé Figaro bespreekt het geval onder
den titel „Zaakjes van den 'heer Clemenceau." Men
moet maar durven 1 Immers geen „zaakjes" zijn den
laatsten tijd meer besproken, dan die van den heer
Oalmette 1 Men herinnert zich zeker nog wel „de
zaak-Prieu," de 4 a mUlioen uit een f antastische er
fenis, dienend voor de verkiezingskas, de bank Pé
rier en historietjes van andere banken en andere mis-
idaden van minister Caillaux. En warempel) had de
heer Oalmette alweer wat, een onthulling over een
stoomvaartmaatschappij, waarmede de minister van
financiën fraude had gepleegd, zoo zelfs, dat het den
senator Doumer, lid van het bestuur te bont werd.
Maar de heer Doumer heeft reeds verklaard, dat er
geen woord waar is van die heele onthullingI
Prettig land, waar de pers zóó de waarheid dient.
Heel wat erger dan in Frankrijk is het echter in
Amerika. Een onschuldig, maar prachtig staaltje
daarvan is het volgende.
De Duitscha zangeres Frida Hempel', die tegen
woordig in Amerika concerten' geeft, gaf onlangs een
diner, waarvoor ook een redacteur van dé New York
Merican was uitgenoodigd. Van de spijzen mondde
den gasten in het bijzonder een heet opgediende aard
appelsalade, waarvan de zangeres vertelde, dat ze vol
gens haar eigen recept toebereid was. Den volgenden
dag bevatte 'het genoemde blad op de eerste pagina
met vetgedrukt kopje dlit bericht: „Frida Hempel
wint den Berlijnsc'hen saladeprijs. Mej. Frida Hempel
van het Metropolitan Opera House, die zooals zoove
le blonde juffrouwen, tiotsch op haar bekwaamheden
in het koken is, was gisteren meer d'an gelukkig. Zij
had een schrijven! uit Berlijn gekregen, waarin haar
medegedeeld werd, dat de volgens haar recept toebe
reide „aardappel-salade a la Hempel" op dé Berïijn-
siche kookkunst-ten toonstelling den eersten prijs ver
worven had. Zelfs de 'hofkeuken heeft hevel gekre
gen, déze salade voor de koninklijke tafel toe te be
reiden."
Nu stond) idit bericht niet in een „fausse edition,"
ven. Tot de dagelijksche onderwerpen van gesprek
behoorden geregeld de inwoners van de „vorstelijke
villa". Zoo werd het aardige kleine landhuis in het
park door de andere badgasten genoemd; den afstam
meling van den grooten steenkool- en ijzermagnaat
noemden ze den laatsten tijd den ,Koning in balling
schap". Maar Beateis gedachten bepaalden zich meer
tot dien armen man zelf dlan tot dé kostbare omgeving
die tanrte Eddy's fajntasie maar niet met rust wou la
ten.
Klaus Teerbrugge had haar van dien eersten dag
hunner kennismaking af aan geïnteresseerd. Als hij
den vrijen loop liet aan zijn Kijnlandsche vroolijk-
heid, vond zij hem' zoo beminnelijk, als maar weinig
menjschen die zij kende. En hij had o ogenblikken dat
zij diep medelijdén met hem had, b. v. als hij teich zijn
treurig, ouderlijk huis herinnerde, zijn vreugdélooize
jeugd of zijn lijden gedurende zijn zware ziekte en hij
niet kon nalaten zijn hart voor haar uit te storten en
vertrouwelijk met haar te spreken. Maar daarnaast
was er in hem een wezen waarvoor zij sidderde.
Slechts met bliksemsnelheid kwam het te voorschijn
om even spoedig weer te verdwijnen. En toch ge
voelde zij1 telkens het bloed in haar aderen verstijven,
als hij haar plotseling aanstaarde uit zijn als krank
zinnig opengesperde oogen. Een demon was in hem
verborgen. Misschien wist hiji het zelf niet. Mis
schien was het de vijandelijke macht, die al zijn ge
dachten beheerschte, die hij voortdurend trachtte te
bestrijden. Haar zuster Gwendoline, die haar eindelijk
geschreven had, herhaaldelijk zelfs over' haar wedér-
waardigheden, over de vorderingen, die zij maakte op
het laboratorium van Elisabeth) Hillern, aan haar
vertrouwde zij haar geheime gédaichten toe.
Na haar terugkomst nit Leipzig zocht Evelyne de
beidé dames dadelijk weer op en zijl had zulk een lieve
manier om vergeving te vragen voor hetgeen er ge
beurd was, dat de gravin het kleingeestig gevonden
zou hebben rancune tegen haaf' te koesteren.
De veelbesproken portretten kregen de dames bij
dit bezoek nu eindelijk ook te zien. De zeer scherp
getroffen opnamen met een toestel' voorzien van een
in slechts enkele exemplaren, wélke worden gedrukt
om familieleden of goede kennissen eens te foppen
hetgeen soms tot merkwaardige gevolgen kan lei
den 1 Neen, het was geplaatst in de geheele oplage
en andere Amerikaansche couranten namen 'het over.
De „World" gaf den volgenden dag zelfs een c lie hé
over twee kolommen van) de zangeres met het boven
schrift „Zij onderhoudt haar kunst door aardappel
salade" en daaronder een interview (d'at nooit plaats
hadl) van anderhalve kolom, waarin niet alleen een
recept werd medegedeeld, maar ook werd aangetoond,
waarom aardappelsalade zoo goed voor de stem is!
Het bekroonde recept werd in Boston, Philadelphia
en Chicago door de couranten medegedeeld. Het ge
volg is geweest, dat juffrouw Hempel tegenwoordig
door een stroom van brieven wordt overvallen, die
haar en hare secretaresse bijna radeloos maken 1 Niet
alleen dat ze dagelijks van couranten en tijdschriften
„smakelijke" aanbiedingen krijgt om de rubriek „keu
ken en huis" te verzorgen, maar bovendien bereiken
haar tallooze brieven, waarin de schrijfsters om an
dere recepten verzoeken I Die wil dit weten, deze dat,
de eene haar man verlangt naar een Boheemisch scho
teltje, de ander zou graag de samenstelling van een
Beiersoh lievelingskostje willen weten, en een vijfde
vraagt of juffrouw Hempel spiegeleier met gebakken
worst wel goed vindt. De kroon op alles zet echter
een mijneigenaar, die schrijft, dat hij het portret
der kunstenares heeft gezien en dat hij allang naar
een, vrouw, die zoo knap is, zoo mooi kan zingen en
bovendien goed kan koken, verlangd heeft I
Op de spijskaart van verschillende Nieuw-Yorker
hotels en restaurants komt thans voor „Aardappelsa
lade a. la Hempel
Men heeft dus thans den mond vol van Frida Hem
pel en haar salade dank zijj dén grappigen inval
van een journalist, die dé zangeres haar reputatie be
zorgde.
En al is 'tniefc waar aardig gevonden is het
tochl
Gemengd nieuws.
NED. VEEEEN. VAN KAASCBBANDELAEEN.
Te Gouda werd d© veertiende algemeene vergade
ring gehouden der Ned. Vereen, van Kaashandelaren.
De rekening, aanwijzende een batig saldo, van
808.30% werd goedgekeurd.
Het ledental is iets afgenomen en bedraagt thans
131 gewone- en 7 buitengewone léden.
Tot bestuursleden werden herkozen de heeren W.
Laming, Botterdam, J. L. van Edjk, Gouda, en A. J.
Schilt, Gouda, in dé plaats van wijlen den heer J.
A. Grijp ink werd gekozen de heer A. Henneman te
Alkmaar.
Naar aanleiding van 'het adres aan den minister
'van Landbouw, Nijverheid en Hamdel, omtrent het
gebruik van salpeter bij dé bereiding van kaas en de
nadeelige gevolgen daarvan, ontving het bestuur de
mededeeling van den directeur-generaal van den
der beste Goerzlenzen waren vergroot door een map
van het vak. Er was leven in, alsof men dé heide
jonge vrouwen in werkelijkheid voor zich zag. Beate
verschrikte van de 'koene standen. En toch gloeide
zij van ijdelheid en trots. Zijl had niet vermoed dat
haar gestalte van zulk een klassieke schoonheid was.
Evelyne's figuur, gedrongener en kleiner, kwam niet
uit hij het hare vergeleken- Zou ze dat zelf ook vin
den? Zou bet haar niet hinderen? In ieder geval
was Beate nu veel meer tot vergevensgezindheid ge
neigd. Zij' verzekerde Evelyne dan ook dadelijk:
„Neen, ze had er geen ooigenblik over gedacht, dat zij
er schuld aan hadl."
Evelyne glimlachte slechts, haar beminmelijfc lach
je, een weinig uit de hoogte en stak haar hand toe.
Daarop omhelsden en k'usten de jonge dames elkaar.
Toen Beate met haar tante voor 't eerst weer bij
haar terug gekregen vriendin ging theedrinken, was
Klaus niét in de kamer. Hij' werkte buiten, in den
tuin. Sedert de sneeuw gesmolten was moest er hard
gewerkt worden. Yoor Klaus was er geen grooter
satisfactie dan zich op deze wijlze tot uitputting toe
lichamelijk af te matten.
Door het raam van Evelyneis boudoir kon men
hem1 zien 'met zijn voormalige verpleger, die nu de
minder aangename taak moést vervullen met 't spit
ten en rijden van aarde flink mee te doen.
Want Klaus Teerbrugge wildé om het 'hardst wer
ken en zijn mede-arbeider kon hem toch niet altijd
overwinnaar laten wezen. Het was een lust hem zoo
in de Januari-lucht te zien hakken en (gTaven, bloots
hoofds en met opgestroopte mouwen. Hij! vertelde
■onder het werken een paar vroolijke „Keulsche mop
pen." Men kon zijn volle stem in het gemoedelijke
patois tot in dé kamer hoeren.
„Nu is hij weer een heel andere man'', dacht Beate
hij zichzelf en al haar vrees, haar afkeer, haar toorn
leken haar kinderachtig en overdreven. Eh zij deed'
haar best bijzonder hartelijk en vertrouwelijk met
Evelyne te zijn.
„Moet ©n zal men je niet liefhebben, Beate?" vroeg
Evelyne een O-ogenblik later, toen zij haar nog even
Landbouw, dat een grondig onderzoek zou worden in
gesteld.
Na voorgaande besprekingen met dén directeur-ge
neraal van den Landbouw en vaststelling door den
minister van het nieuwe rijksmerk en goedkeuring
der voorschriften voor het gebruik voor de kaasberei
ding en de eoatrolestations1, zal met ingang van het
nieuwe seizoen in dit jaar het nieuwe rijksmerk in
gebruik worden genomen.
AKBEtEDSWET.
Teneinde te doen uitmaken of een barbierswerk
plaats al! of niet onder de Arbeidswet valt, ia eenigen
tijd geleden te Delft een barbier bekeurd terzake het
doen verrichten van arbeid door een jongen beneden
den leeftijd van 17 jaren, zonder d)at in dien barbiers
winkel een arbeidslijst was opgehangen, waarop de
werkuren) van dien jongen waren! vermeld, terwijl de
barbier niet een register had als bedoeld in de Ar
beidswet en ook geen arbeidskaart voor dien jongen.
De kantonrechter van Delft heeft gisteren den bar
bier veroordeeld tot drie geldboeten van 0.50 of één
dag hechtenis voor elke boete.
De kantonrechter overwoog iSn zijn vonnis, dat een
barbierszaak is een onderneming in den zin der Ar
beidswet, terwijl het scheren van klanten arbeid1 is in
die onderneming, en dat een barbierswerkplaats,
waarin pruiken1 en vleébten worden gemaakt, een
werkplaats is in den zin dér Arbeidswet 1911.
„HAANSABELEN."
In deze omgeving ook elders nog, voegt de re
dactie van het N. v. d. D., dat dit bericht uit Eind
hoven krijgt, er aan toe is uit den ouden tijd een
vrij ruw volksvermaak bewaard gebleven! het „haan
sabelen." Door de meeste vereenigingen, als hand»-
boogschutters-gezelschappen, kaartclubs, enz., wordt
met vastenavond een flinke haan gekocht. Dit dier
wordt in een mand opgehangen, zoodanig, dat het, al»
de mand wordt omgekeerd1, juist met den kop onder
den rand dér mand uitkomt. De leden der vereeni-
ging mogen nu allen met een sabel één slag doen, en
die den kop van het lichaam scheidt is overwinnaar
en wordt eigenaar van het dier. Maar gemakkelijk
gaat dat niet, want ieder krij'gt een dloek voor de
o-ogen en wordt dan eenige malen rondgedraaid. Het
is d'an zeer toevallig, als men het dier den kop zou
afslaan. Gelukt het iemand, dan wordt de afgeslagen
kop met een speld op den rechter-revers van den ja»
bevestigd, met een papiertje voor 'het afdruppelend
bloed er onder. De „koning" moet dan tracteeren,
waarhij dikwijls danig gefuifd en gedronken wordt.
Vroeger werd al'dhis gehandeld met levende dieren.
Tegenwoordig mag dat niet meer, dank zij de wet op
de dierenbescherming.
SPOO'KIWEGDEEFST ALLEN.
De Vierde Kamer dér Bechtbank te Am-sterdam
deed gisteren uitspraak in de zaak tegen da vier
spoorwegarbeiders der H. IJ. S. M., beklaagd zich
schuldig gemaakt te hebben aan diefstal van aan d'e
spoor ter verzending toevertrouwde goederen en aan
heling. De beide van diefstal beschuldigden, een 37-
jairige voorman en een 31-jarige arbeider, werdén
ieder veroordeeld tot 1% jaar gevangenisstraf, met
aftrek van vier maanden voorl'oopige hechtenis. De
van heling beschuldigden, een 28-jarige lampenist en
een 31-jarige poetser, kregen respectievelijk negen
terughield en tante Eddy al vooruitgegaan was.
„Ik kan het Klaus niet kwalijk nemen."
Beate voelde dat zij' weer een vniurroode kleur
kreeg. Zij wendde haair gezieht haastig af. Maar
Evelyne's handdruk beantwoordde zij.
Voor het volgende onderhoud met den advocaat
behoefde Evelina slechts één dag naar Leipzig. Zij
dacht stellig 's avonds terug te kunnen zijn. Er be
hoefde dus geen afspraak gemaakt te worden met
Klaus Teerbrugge. Dat was dé gravin ook aangena
mer, anders had zij de bridge-élulb moeten afzeggen,
die vóór het pouper samenkwam en de stemming
sloeg zoo vaak om ze zou het niet prettig gevon
den hébben de reden aan dé andere gasten op te ge
ven.
Die uren waren de eenige, die Beate hier voor zich
zélf had. Zij- besteed-de ze gewoonlijk aan de corres
pondentie. Niet alleen Ingrid, maar ook Börries,
den splinternieUwien infanterie-officier in Dessan,
die haar een diep melancholieken brief geschreven
had, moest zij antwoorden. E'n wat zij beginnen zon
met de bekentenis van dien ongelukkigen jongen ka-
det, was haar nog altijd niet recht dhiidelijkzij
moést er goed over nadenken. Was Gwendoline nn
maar thuis geweest, die van dergelijke dingen meer
verstand had dan zij. Haunsheiniz had in dé Kerst-
vacantie still op de werkplaats van een glazenma-
kenshaas in het oude Zihlendorf een landschapje
geschilderd, en- ook een portret gemaakt van de heide
kinderen van dén man, zoo als rij' voor het raam met
hun schoolwerk bezig waren. Niemand behalve In
grid wist er iets van. Maar Ingrid en ook de gla
zenmaker, die veell schilderijen in lijst zette en er
dus ook wel wat verstand van! had Tri grid dacht
dat het heel jammer zon wezen als Haunsheinz sol
daat moest worden en geen schilder; voor officier
was hij toch volstrekt niet geschikt. Zou zij' de zaak
niet eens met tante Eddy willen bespreken? Mis
schien liet die zijn werk dan eens bekijken door een
ervaren schilder en stelde hem in de gelegenheid les
te nemen en zich te oefenen. Maar tot nu toe had
zij nog geen moed gehad er met tante over te «pre-
ken.
(Wordt vervolgd.)
