DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Raleigh.
NI. DE WILD, Boterstraat A19, Alkmaar.
Aangifte van Leerlingen
Industrieschool.
No. 71
Honderd en zestiende Jaargang.
1914.
WOEHSDAG 25 IA t KT.
Huishoudschool.
FEUILLETON.
1)@ ongekroonde Koning
Het geheel stalen rijwiel.
Zij, die zich met 1 April op dit
blad abonneeren, ontvangen de
tot dien datum verschijnende nummers
gratis en franco.
De Directie.
voor de
Opleiding diploma Costuumnaaien.
BINNENLAND.
Alleen verkrijgbaar bij:
COURANT.
Aanvang van den nieuwen cursus 1 Mei 1914.
8l/2-jarlge cursus, aanvangsleeftjjd 12 A 18jaar.
Schoolgeld f 25, f 20, f 16, f 12.50, f 10 en f 4
per jaar.
Onder wij s vakken: voortgezet onderwijs in Ned. taal
en rekenen, verstellen en naaien van onderkleeding,
Costuumnaaien, teekenen, fr. handwerken, strijken
en vouwen der wasch.
Aanvangsleeftyd 16 jaar, schoolgeld f 40 per jaar,
voor leerlingen die reeds de Industrieklassen volgden,
bedraagt dit f 25 f4.
Opleiding Dienstbode, aanvangsleeftijd 12 A 13
jaar.
Duur van den cursus 2 jaar, lestijden van half 3
tot 7 uur. Woensdagavond en den geheelen Zater
dag vr:g. Leermiddelen kosteloos. Schoolgeld f 0.20
per week.
Aangifte Vrijdags 2—4, en eiken werkdag 11 12
uur.
De Directrice,
J. F. BEUMEK.
AT.TC1vrA.AT?, 25 Maart.
De toestand, die op hst oogenlblik in Engeland
heersc'ht, is even zonderling als ernstig. Wij vreezen,
dat de liberale regeering die nederlaag gaat lijden1 en
zal worden gedwongen tot heengaan of wel tot toe
geven in de kwestie van zelf regeer ing aan Ierland.
Ziedaar nu een kabinet, bestaande uit knappe man
nen, dat groote dingen aandurft, dat de wereld' doet
verbazen doer zijn energie, dat veelvuldig werd ge
prezen dbor zijn beleid!.en d!at op nimmer gedach
te wijze het zeil zal moeten strijken. Het lijdt im
mers haast geen twijfel meer, of de liberale regeering
is overwonnen, da Home-ruie-bill zal nietl tot stand
komen en de kwestie der Iersche zelfregeering zal
nog eens aan het oordeel der kiezers word'en onder
worpen. Met de haven in 't zicht, mislukt de reis.
En wat niemand' ooit had! 'kunnen vermoeden de
aristocratie heeft de democratie in Engeland over
wonnen. Da democraten hebben dien lords het recht
van veto ontnomen de lords hebben door middel
van hun epaulettes-d'ragende zoontjes hun verloren
macht weten te herstellen. Het militarisme is het
civilisme dé baias geweest. Dat is Zdbern maar
veel erger, juist omdat zoo iets in Engeland is kun
nen geschieden, waar het parlementarisme is geboren
en waar thans 70 officieren machtiger blijken dan
eenige honderden parlementsleden.
Dit is de eerste paradoxe.
De tweede ia deze, dat aristocratische officieren
tot revolutionnaire daden overgaan. Men zou zoo
denken dat de conservatieven, die im'mers altijd' die
wet en het wettig gezag willen beschermen, de regee-
ri'ng zouden he'b'ben verweten, dat deze maar1 lijdelijk
bleef toezien, toen in Ulster een georganiseerd! verzet
werd voorbereid! tegen de 'komende wet, tegen de be-
Roman van
PAUL OSIAE HöOklE.
Naar, hef) Duitseh.
44) o
„Twintig duizend1?" Zij' lachte. „Dat is niet al te
onbescheiden, Berries. Maar in ieder geval, het kan
toch. Het spreekt daarenboven van zelf, dat ze mooi
en jong en verliefd op je moet wezen. En nog een
voorwaarde, Börrias: ze moet in geval ze nog le
ven, met haar papa en mama voor den dag kunnen
komen, ten minste bij feestelijke gelegenheden."
Hij zag haar eenigszins verbaasd aan. „EVelynel"
„Stil. Het is een teer punt. Mijn moeder heb ik
bijna niet gekend. Maar mijn vader 1 als hij nog
leefde, zou mijn positie hier onmogelijk zijn. Voor
zichtig, vriend 1 voorzichtig in ieder opzicht. Ik wil
je trouwens graag een wenk geven als ik iets ge
schikts voor je ontdekt heb. Vindt je 't goed?"
„Je bent de 'bekoorlijkste en verleidetlijksite voor
zienigheid die ik mij denken kan."
Zij lachte. „Daarom aanbidt je mij dan ook."
Als Börries thuis zijn plan en vooruitzichten in de
zen geest besprak, voelde zijni viadler telkens een steek
door 't hart.
„Toen ik het eerste jaar luitenant was, jongen,
dacht ik er heel anders over. De koning mijn
paard mijn liefste mijn carrrière goede ka
meraden.... Aan geld he'b ik waarachtig nooit ge
dacht. Ik wil niet zeggen dat dit zoo verstandig
was. Maar dien vervloekten Mammon de allereerste
plaats in te ruimen in leven en hartMijn jon
gen, ik geef je een goeden raadl"
Zij 'begrepen elkaar niet op dit punt. Börries dacht
■aan niets anders dan aan dliti een®: wanneer zou Efve-
staande regeering. Niets echter daarvan. De conser
vatieven sporen de officieren aan tot rebellie, tot in-
subordinatdoor hen aan te raden niet naar' Ul'ster
te gaan, niet op de Ulster mannen te schieten, indien
zij daartoe van de regeering bevel krijgen. Men stelle
zich eens voor hoe hard die conservatieven zouden
■schreeuwen, wanneer arbeiders eens tegen de wet in
verzet kwamen, wanneer officieren d'anl eens deden,
wat de conservatieven nu zoo hard! in 'hen toejuichen!
Nu de derde paradoxe. De democratische xegee-
ring, die er waarschijnlijk niet voor zon terugdeinzen,
indien de soldaten in massa weigerden de bevelen om
te schieten op te volgen, het standrecht toe te passen,
mist d'en moedl omi aristocratische officieren als mui
ters te 'behandelen.
Zwakheid heeft het kabinet dus getoond, op een
oogenblik dat alleen kracht d'eni toestand 'had kunnen
redden. O, het is te begrijpen, dat een regeering on
der zulke omstandigheden, aarzelt in te grijpen, maar
na de hartstochtelijke redevoeringen van ministers
als Ll'yod George on Churchill, had men mogen ver
wachten, dat hij1 zich niet hadl blootgesteld aan het
geen erger nog is dan 'bloedvergieten.
De regeering is schaakmat. De oppositie juicht.
Zij verkondigt den vollke dat de regeering „verachte
lijk bakzeil heeft gehaald," dat 'men heeft „een regee
ring van lafaards, knoeiers en draaiers." En de libe
ralen vinden het vernederend, dat die heer Asquith
met de officieren heeft onderhandeld over de voor
waarden, waaronder deze hun plicht zouden willen
doen, dat de officieren, die eenmaal hun ontslag ge
nomen hadden, niet voorgoed buiten het leger zijn ge
houden. Tal van ministerieele personen keuren haar
houding onverholen af. Vandaag zou die houding in
het Lagerhuis uitvoerig worden besproken. Wij wil
len niet vooruitioopen op gebeurtenissen, maar het
zou ons al zeer bevreemden, indien de regeering er
heden nog in zou slagen, zich uit hare netelige posi
tie te redden.
ONDER SOCIALISTISCH BEWIND.
De heer A. L. Vreefcen, 'het hoofd van de school
voor M. U. L. O. te Zaandam, schrijft aan de Tel.:
O'm verschillende redenen zal ik persoonlijk niet
antwoorden op het artikel, dlat de heer Duijs, mijn
onmidd'elliijike chef als wethouder van onderwijs, ge
plaatst heeft in het Maandagnummer van uw bl'ad.
Volgaarne ben ik echter bereid, u alle verlangde
inlichtingen te verschaffen, mits de heer D'uijs mij
schriftelijk machtigen wil tot elke mededeeling, wel
ke i 'k noodig acht, om een voorstelling van de zaak
te geven, die met d'e waarheid! in overeenstemming is.
PROCEiS-VERB AAL.
Toen Zondag het li'di van de Eerste Kamer, mr.
Lansehot, per fiets zich naar de Beersche overlaat
begaf om den watertoestand in oogenschouw te ne
men, heeft de marechaussee uit Grave prooesi-verbaa'l
tegen helm opgemaakt wegens het rijden zondier weg-
kaart op de provinciale wegen van Noord-Brabant.
(N. Rott. Crt.)i
DE FINANOIëN VAN ZAANDAM.
B. en W. van Zaandam hebben d'en gemeenteraad
voorgesteld, met het oog op d'e benarde financieele
omstandigheden der gemeente, een adres te richten
tot H. M. de Koningin, met verzoek, dat het Rijk
voor zijn rekeninig neemt dJe kosten van dien bouw
van een gymnastieklokaal' ten dienste der gemeente
lijke H. B. S„ begroot op 30.000.
Da. R. J. W. RIUDOLDPH.
Uit Lei d'en meldt men:
Ds. R. J. W. Rudolph, vroeger gereformeerd predi
kant te Leiden, en benoemd! tot directeur van het in
lyne, de moderne, verstandige, kleine slang, hem ein
delijk den beloofden wenk geven? Want het spreekt
vanzelf d'at hij1 om aan alles te kunnen meedoen, al
lerlei schulden had moeten maken. De goede partij
was voor hem een levensvoorwaarde geworden. En
het moest niet lang meer duren ook.
Om Haunsheinz bekommerde zich niemand! gedu
rende deze maanden. Zijn arbeidsveld lag te ver van
ben. De oude hear1 hield niet van dé moderne schil
derkunst. De stukken die hiji tentoongesteld zag van
den leeraar van zijn jongsten zoon, vond hij even
groot knoeiwerk als die van Haunsheinz. Uit prin
cipe sprak hij voorloopig niet over deze quaastie. De
leeraar had! verklaard, dat een talent niet zoo gauw
voor den dlag kwam. Zoo waren zij dan overeengeko
men, dat Haunsheinz nog een half jaar les van hem
zou krijgen.
Maar het viel Gwendoline op, dlat de jeugdige kun
stenaar echt bedrukt en in zichzelf gekeerd rondliep
als hij niet voor zijn ezel' zat. 'a Avonds trachtte zij
hem afleiding te geven, ze verzocht hem menigmaal
haar met h'aar technisch werk te helpen en dan toon
de hij daarin steeds groote handigheid': hij had nog
evenveel plezier in kunstwerkjes, ais toen hij een
schooljongen was. Over zijn studie sprak hij slechts
zelden. Gwendoline nam zich voor er een onpartijdig
oordeel over in te winnen, daar haar wantrouwen in
d'en leeraar van Haunsheinz steeds grooter werd.
Einde Juni' ging iedereen met vacantie en van huis.
Baron von E'rxleben was van plan een kuur in Wil-
dungen te maken en daarna Gwendoline gezelschap
te houden, die in Heringsdlorf de zomerpractijk van
haar professor zou waarnemen. Ook Haunsheinz, die
bleek en smal- was geworden, moest aan het Oosteee-
strand dikke, bruine wangen opdoen. Ingrid had
reeds in het mid'den van de maand afscheid! genomen;
zij was met Evelyne en gravin 'Soter naar Corves ver
trokken. Natuurlijk reisden zij' met groot gevolg:
twee kameniers, een bediende eni een groom. Börries
was aan het Lehrtarstation bij hun vertrek; hij had
alleen voor d'e Kielerweek •verlof kunnen krijgen.
aanbouw zijnd Christelijk opvoedingsgesticht bij
Amersfoort, die tot dusverre, lijdonde aan kanker, in
Heidelberg werd verpleegd, is in hoogst zoxgelijken
toestand in ons land teruggekeerd!. Hij wordt nu in
Amersfoort verpleegd!.
HET HAARLEMSiOHE MUZIEKKORPS IN'
GEVAAR.
De Haarlemsche berichtgever van de Tel. meldt:
In de eerste jaarvergadering van de Concertveree-
niging „Haarlemsch Muziekkorps," d!ie opgericht is,
om het korps van den ondiergang te behoeden, werd
meegedeeld, dat er voor het eerste jaar een tekort
was van 630, welk bedrag door een milden gever is
geschonken. Voor het volgend jaar, bij een uitgaaf
van 33.000, wordt echter 'n tekort geraamd van
3400, welk bedrag alleen te vinden is door 't win
nen van nieuwe leden of versterking van het steun
fonds. Gelukt dit niet, dan zal! 'het korps moeten
ontbonden worden.
KATHOLIEKEN EN. PROTESTANTEN.
Te Mediembl'ik hearscht in dé laatste jaren een
steeds toenemende wrijving ander die protestanten en
katholieken. Laatstgenoemden, dlie bijna de helft
der inwoners van Medembli'k tellen, voelen zich ver
ongelijkt, op iedler terrein; hoofdzakelijk bij benoe
mingen. Er is geen 'katholieke wethouder meer,
voor giemeente-genaesheer werd! geen x.-kath. be
noemd; voor administrateur aan da gasfabriek even
min; en pas weer, werdl een pnot. als gemeentebode
aangewezen.
Gevolg van een en ander is geweest, dat van R.-K.
zijde een z.g. „Groene Kruis" werd opgericht; een R.
K. middenstan'ds-afd. enz.
Thans hebben de katholieken besloten1, om zich van
d'e bloeiende land- en tuinfbouw-vereeniging „De
Eendracht" af te scheiden en een nieuwe (R.-K
Marktvereeniging op te richten; reeds traden onge
veer 200 'l'eden toe. Als oorzaak wordt opgegeven,
dat het bestuur van „De Eendracht" een protestant
als marktmeester-boekhouder benoemde. (Hbld.)
TÏMMEELIED'ENhPATRO'ON'S EN GEZELLEN.
In Hollands Noorden bestaat een bond van Tim
merliedenpatroons en eene Gezellenvereeniging, die
beide een twaalftal gemeenten omvatten. Sedert
eenigen tijd wordt tusschen den Bond en de Vereeni
ging eene toenemende spanning waargenomen. In
1913 werd door den Bond het uurloon voor winkel-
werk op 20 cent met koffie en voor nieuw werk op 21
cent zonder koffie vastgesteld. De gezellen meenen,
dat deze regeling niet meer aan billijke eischen vol
doet. Van de lafdeeling Anna Paulowna is het ver
zoek ingekomen om het uurloon op 25 cent te bren
gen. Hierop is door den Bond! afwijzend! beschikt.
(Jp een schrijven van de aid. Winlkel, om het uur
loon voor betonwerk te verhoogen is geantwoord', dat
betonwerk geen timmerwerk is; met de loonregeling
daarvoor heeft de Bond niets te maken. Gezellen,
die dit werk verrichten, helbben een afzonderlijk ac-
coord met den betrokken patroon te treffen. Bestaat
bij de knechten ontevredenheid, ook de bazen heb'ben
hunne grieven. Enkele getrouwde knechten doen ia
de ledige uren wel eens karwijtjea voor anderen. Dit
is sommigen bazen een doom in hert oog.
De Bond heeft thans maatregelen genomen dit te
gen te gaan. Zij heeft besloten, dat patroons geen
hout meer aan knechten zullen l'everen, om dit bij
werkzaamheden voor anderen te gebruiken. Wondt
het werk desondanks toch verricht, dan zal de pa
troon verplicht zijn, dien knecht ta ontslaan. Deze
knecht zal door géén d'er bondslieden in zijnen dienst
worden genomen. Met belangstelling werd in de
bouw- en aanverwante kringen den afwikkeling der
kwesties tegemoet gezien. Men vreest eene staking.
GODSDIENST EN POLITEEK.
In een brief, gericht tot allen, die belang stellen in
het geestelijk en maatschappelijk leven van ons volk,
komen dir. J, D. Biterens da Haan, te Aar denk out, dr.
H. Brugmans, hoogleeraar te Amsterdam, EL van
Embdlen-de Ridder, te Amsterdam, dr. F. H. Fischer,
letterkundige te Amsterdam, G. Fopma, dloopsgeizind
pred. te Steenwij'k, dr. J. H. Gunning Wzn., .districts-
Toen hij1 het gevolg zag dat Evelyne weer om zich
hadl verzameld, moest hiji 'lachen. Deze dollarprinses
had waarlijk het talent omi te regeer en en te xepre-
senteeren. Allés vloog op haar wenken, alles deed
wat ziji wenschte, allen waren er op uit haar attenties
te bewijzen. Daarbij, was ziji zoo eenvoudig en bemin
nelijk als als een echte prinses een prinses Van
koninklijken bloede. Toen 'die dames eindelijk gebor
gen waren in dien gereserveerden wagon eerste klas
se, 'bleef de knecht nog even op het perron wachten,
tot"een genadige wenk hem d'e vrijheid gaf in te stap
pen bij, de rest van he personeel, dlat tweede klasse
reisde. Börries moest danken aan het oordeel, dat
Evelyne over haar vader geveld! bad. Wat zou Pie-
ter Teerbrugge nu verbaasd zijn geweest over zijne
dochter! Börries dacht: een paar millioen verdie
nen dat is toch eigenlijk zoo moeielijk niet. Maar ze
met fatsoen en gratie uitgeven dat moet men lee-
renl
Gwendoline had met groote spanning die eerste
ontmoeting met Beate en haar man tegemoet gezien.
Steeds weer was het bezoek uitgesteld. Eindelijk
eenige dagen voordat Gwendoline naar Heringsd'orf
moest vertrekken meldde het jonge echtpaar hun
komst aan. Maar door duizend bemoeiingen en toe
bereidselen, die hen in Corves wachtten was het hun
niet mogelijk langer dan één diag in Berlijn te blijven.
Gwendoline trachtte haar zuster telefonisch over
te halen wat meer tijd te wijden aan haar en de an
deren, maar Beate verklaarde dat dit totaal onmoge
lijk was.
Het ontroerde Gwendoline zeer, torn zij voor 't
eerst na zoo lange scheiding de stem van h'aar zuster
door de telefoon hoorde: het klonk haar zoo vreemdil
En toen kwam het wederzien.
De geheele huishouding in de Kaiserallée was op
■stelten om het jonge paar waardig te ontvangen. Ook
de 'bedienden brandden reeds van nieuwsgierigheid
dien geheimzinnigen man te leeren kennen, die met
één enkele penméstreek over déizenden, honderddui
zenden, 'miilioenen kon beschikken, evenals de prins
(schoolopziener te Amsterdam, dr. G. J. Heering,
rem. pred. te Wirdum, dr. Ph. Kohnstamm, buiten-
gew. hooglieeraar te Amsterdam, A Roest Orollius, te
VGravenhage, en A. O. Schade van Westrum, ev.
Luth. pred. te Haarlem, op tegen dé opvatting, alsof
godsdienst en politiek twee volkomen gescheiden ge
bieden wiaren, waarvan elke aanraking vermeden
zou moeten worden. Zij hébben zich véreenigd in de
overtuiging, dat heit voor het geestelijk en maat
schappelijk leven van ons volk dringende noodzaak
is, het groote vraagstuk omtrent 'het verband van
godsdienst en politiek anders, zuiverder te stellen
dan in ons land gebruikelijk was.
D'e beweging is oorspronkelijk ontstaan 'in den kring
van dén Vrijz. Dem. Bond, maar vele belangstellen
den vindend! buiten dien bond, willen de opstellers
deze beweging niet binden aan eenige politieke orga
nisatie. De tijd, waarin er gegronde hoop bestaat,
dat de politieke schoolstrijd plaats zal 'maken voor
een vrede, eervol voor heide partijen, schijnt de com
missie bijzonder gunstig.
Binnenkort zal een vergadering belegd word'en tot
gemeenschappelijk beraad, hoe aan deze beweging
vasten vorm te geven.
In een bijlage wordt het standlpunt op godsdienstig
en op politiek terrein nader uiteengezet. Tégenover
allen, die van verschillen leerstellige formuleer ing
tot scheidslijnen der politieke partijen willen maken,
dient front gemaakt te worden. In de politiek wem-
schen zij te zijn vrijzinnigenredenen waarom zij zic'h
'stellen tegenocer da coalitie-partij en en ohristelij'k-
sociale partij. Toch wordlen de godsdienstig xeeht-
zinnigen allerminst geweerd. De afstand tusschen
godsdienstig-vrijzinnigen en reehtzinmigen wordt een
van dé ernstige hinderpalen van waarlijk vooruitstre
vende politiek genoetod. De essentietele gelijkwaar
digheid van den menseh, als uitvloeisel der godsdien
stige overtuiging, doet hen zich stempelen als de
mocraten. De miacht, waarmee enkelen in d:e
maatschappij' bekleed zijn, mag nooit voeren tot on
derdrukking van den medemensch ©n het recht tot
ontplooiing van de van God ontvangen krachten die
nen door krachtige sociale wetgeving tot vollén bloei
te geraken.
Door zedelijke beginselen voelen de samenstellers
zich gescheiden van hen die dén maatsehappel'ijken
strijd herleiden tot een strijd uitsluitend gericht op
stoffelijke belangen. De „klassenstrijd" als eenige
drijfveer van maatschappelijke vooruitgang en de so-
cialissatie der productiemiddelen als het geneesmid
del voor maatschappelijke kwalen moeten leiden tot
een wij'ze van strijidvoeren, die 'groote geestelijke
schade aanricht.
UIT EGMOND' AAN ZEE.
.Niettegenstaande den weinigen steun, d'ie het
comité voor Plaatselijke Keuze in Egmond1 aan Zee
ondervond' zijn voor het Yolkspetitionnement toch
nog 205 namen verkregen.
UIT ZUID- SCHARW OUDE
„Damlust" van Zuidl-Scbarwoude ontving van den
Ned. Daknbond de vereerend'e uitnoodiging te willen
medekampen O'm het kampioenschap van Nederland
lie klasse. Op den laatsten clubavond besloot de
vereeniging deze uitnoodiging te aanvaarden.
UIT AKERSLOOT.
Op de voorloopig vastgestelde kiezerslijst komen
377 stemgerechtigden voor voor de Tweede KameT,
374 voor de Prov. Staten en 321 voor d!e Gemeente
raad.
in een sprookje.
Kl'aus Teerbrugge steldé hen te leur. Hij1 had hoe
genaamd niets van een prins of een nabob. Zijn plat
Duitsch, goedmoedig optreden maakte hem' al zeer
weinig indrukwekkend. Toch vond' Haunsheinz dat
zijn zwager een bijzonder goeden dag hadl: hij' was ge
heel gerustgesteld1 toen hij' hem dadelijk bij- zijn aan
komst plat Keulsch hoordé praten.
„Zie je Kl'aus, dat is nu onze Amerikaansche", zei
Beate, nadat ze Gwendoline hadl omhelsd en gekuist.
„Hoe vindt je haar Een fijn kopje, hé? Zij bevalt
je beter dan ik, is 't niet? Nu weet hiji niet hoe hij
er zich zal uitredden, dié goedé Klaus!" Zij lachte.
Zij. praatte maar doOT. Baar zuster vond) haar over
spannen, zenuwachtig, ziekelijk levendig.
Toch kwam er aan tafel een gezellig uurtje, zooals
von Erxlaben graag had. Klaus vertelde grappige
voorvallen uit het leven aan boord. Beate praatte
dikwijls mee, een weinig van den hak op dén tak,
maar heel levendig, en bepaald met heit doel den in
druk té geven van flinkheid.
De baron begreep hét wed: zijn oudste dochter wil
de zich niet in de kaart laten zien,
„Niet in het hart", dacht Gwend'olline.
Zij1 trachtten misschien ook te angstig in haar
trekken te lezen, in 'haar steim naar den grondtoon te
luisteren.
Een loogenblik spraken de zusters elkaar dien d'ag
zonder getuigen.
Na tafel! moest' Klaus, op bevel van den dokter, 'n
half uurtje rusten. Toen zij' haar man verzorgd ha'd
kwam Beate op Gwendoline's kamer; de koffers ston
den reeds grootenideels gepakt voor de reis naar He-
ringsdorf.
„O, is dat je beele Amerikaansche uitrusting nog?
Meisje, meisje, wat helb je alles flink aangelpakt. En
heb je plezier in je werk? Nu moet je mij eens ver
tellen, Gwendoline. Wil' je? En van Eirwin. Wat is
dat toch een lieve, beste man! Het was mijl of ik een
groet uit mijn vaderland kreeg, toen ik hem in Ge
nua wedérzag. Waarom' komt hij: vandaag niet? En
van professor Sied'tner moet je ook vertellen. Maakt
hij je het hof? O jou t" (Wordt vervolgd'.)
