DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN
MwÊm te
Adres: JAC. MET.
No. 78
Honderd en zestiende Jaargang.
1914.
DONDERDAG
2 APRIL.
FEUILLETON.
De ongekroonde Koning.
tegen billijk tarief.
BINNENLAND.
ALKMAAR
COURANT.
POSTKANTOOR TE ALKMAAR.
Lijlst van de aan dit kantoor ter post "bezorgde
brieven en briefkaarten, welke wegens onbekendheid
van de geadresseerden niet zijn kunnlen worden uit
gereikt.
2e hedft dier maanidl Maart 1914.
Brieven.
Oir Reijnvaan, Amsterdam.
H. Bruik, Arnhem.
Rijksstraatweg 39, Heiloo.
Mej. A. B-u wal da, Nijmegen.
Mej. Arbou-s, Yelp.
Mej. Hoogland,
Briefkaarteh.
J. Waaijer, Amsterdam,
Koetten, Rotterdam.
J. H. v. d. Heijden, Utrecht.
J. Rietveld, Utrecht.
R. Kenner, Amersfoort.
Mej. Buntama,
Buitenland.
G. Vrijer, Chicago.
H. van Dam, Weltevreden.
ALKMAAR, 2 April.
Sir Hubert vion Herkom er, wiens dood ons giste
ren werd geseind, was een man van buitengewone
veelzijdigheid!^ een meester in ettelijke schoone kun
sten. Toevallig werd hij' een groot schilder hij
had evengoed een groot musicus, een groot architect,
een groot tooneelspelter off eten groot beeldhouwer
kunnen worden. ïn Duitschland geboren en in En
geland opgevoed, voelde hij1 Duitschi en handelde hij
Engels ch, wist hij uit zijn verleiden van armoe een
gouden toekomst te maken. 'Zijlui vader was een een
voudig meubelmaker in Landsberg (Beieren), maar
een man, waar wat in zat, d'iia zijn vak lief had en die
zijn jongen met den ro-mam-nuaim Hubert gedoopt
ho-o-ger op wilde brengen. Om geld te verdienen
trok het gezin, toen de jonge Herkomer nog maar
twee jaar oud was, naar Amerika, doch biet ging de
familie daar niet naar den vleeae en 'de moeder voor
al moest met muzieklessen den kost Verdienen. De
jonge Herkomer leerde all hlael ga,uw pianospelen en
zingen, <1 w. z. d!e kunst om wat te lleeren en wat
geld te maken. Maar de Beiersche familie besloot
na acht jaar toevens in Amerika weer naar Europa
terug te 'keerten. Niet dadelijk naar Beieren, maar
eerst naar Southampton, waar die vader hard werkte
aan de schaafbank om zijn jongen toch maar iets te
kunnen laten leeren. Hubert kwam er op een k-unst-
nij verheifcL&school, en toondle talent tie hebben. Toen
ging men naar Munchen, omdat dte vader hoopte, dat
zijn zoon daar 'n 'goed schilder zou worden» En 'de ou
de Herkomier mg zijn ideaal verweaefnlijkeln. De jongen
ging hard vooruit, trok weldra naar Londen, waar hij
over dag een benoemdle kunstacademie volgde en
's avonds als citber-spéler wat verdiende. Later
maakte hij, om aam 'den kost te komen, houtsneden.
Hij bopd er één aan het pas verschenen tijdschrift
„The Graphic" aan, een 'troep zigeuners voorste'llcm-
de, en de eigenaar, mr. Thomas, vond dat zoo uitne
mend, dat hij t'egen hem zeilde: „Je kunt van dat
soort werk zooveel brengen als je maar wilt, we zul
len het graag aannemen." Eb, tegen goede prijzen,
terwijl Hubert's naam als illustrator op die wijze al
gemeen bekend werd. Zijn eerste schilderij, dat ten
toongesteld werd, vond dadelijk een kooper voor
6000 gulden. Eb omsitreteks 1881 schilderde hij het
eerist een portret, ui. dat van mr. Archibald Eorbes,
den overbekiendlen oorlogscorrespondent, wiens fijne
trekken prachtig materiaal boden. Herkomer werd
in eens een gezocht modeschilder hij kreelg tal van
fNadsrak verboden,).
Ro man van
PAUL OSKAR H50KER.
Naar het Diiitach.
60) - o—1
Aan boord sprak hij' op de rij' af met alle manne
lijke bedienden, terwijl de kamenier en de hofmeeste
res, onder toezicht van Klaus de bagage van haar
meesteres inpakten. De afspraak was: Mevrouw
Teerbrugge ging een badkuur doen. De kamenier
mocht in dien tijd met verlof gaan.
Het was uit zuivere belangstelling dat de baron
naar den toestand van den machinist en den boy in
formeerde. Het was niet in zijn hoofd opgékomen
gegevens te willen verzamelen. Maar de kok scheen
het echter zoo op te vatten. En hij koos dadelijk
partij voor zijn heer.
Een onaangenaam geval verleden week Vrijdag
avond? Dat moest op een misverstand berusten.
Dien avond dat mevrouw het jacht had verlaten, was
mijnheer Teerbrugge all heel vroeg gaan slapen en zij,
de bemanning, hadden nergens van gehoord.
Generaal von Erxleben wierp den lafhartig stotte-
renden man een doorborenden blik toe. Waar de
groom was? vroeg hij.
De groom? die was Zondagavond aan 'boord van d'e
„Australiër" gegaan. Hij was hier op die „Beate"
maar als noodhulp.
Nu wilde de baron den machinist spreken. Maar
vreemd ook deze was niet aan boord.
De kok lachte toen hij' hoorde, dat er bij een twist
waarbij men handgemeen was geworden, een schot
was gelost en de kogel den machinist door de oor
schelp was gegaan. „Zijn Excellentie mag gerust
bestellingen en verscheiden „klanten" wenschten
precies zoo te poiseeren ais Forbes gezeten1 hadl! Hij
schilderde o. a. van Richard Wagner, TeUnysoni,
Stanley, Ruskin ©n andere benoemde -personen por
tretten. Richard Wagner weigerde indertijd stil te
zitten: „U kunt zooveel naar me kijken als u wilt,
maar dk kan niet stili op een stoel zitttóto." Eb Her
komer maakte ib twee dagen, zonder dat Wagner po
seerde, hiet portret, doior wilskracht zich dwingend,
zichzelf hiet gelaat van den musicus tot in bijzonder
heden voor oogen te brengen. Ja, hij was iemand, 'die
durfde, wilde en kon. De kritiek had hem eens ver
weten, dat hij' niet een wouw zou kunnen schilderen.
Zijn antwoord was „de dame in het wit", een schil
derij' van miss Grant, dait juist 25 jaar geüledten op de
tentoonstelling te Berilijb de groote goudlen medaille
etn algemeen© bewondering verwierf! Hij was ook
wel landschapsschilder, maar zijn voornaamste bezig
heid was portretten schilderen. Mien heeft ham dat
wiel verweten, en gezegd, dat hij als „fabrikant" maar
.schilderde, wie geld! had. Maar zijn antwoord luid
de: „Ik meet als schilder veel geld verdienen, want
ik wil noeit eenig geld van mijn leerlingen eiiscben,
omdat ik geen menschen wil opleiden, 'die niet be
gaafd of niet vlijtig zijn." Hij was een handig za
kenman zeker. Maai daarnevens- een gevoels-
metnsch. Voor zijn ouder» liet hij te Lands
berg een prachtig kasteel! bouwen, de „moedertoren'
geheeteh. Zijn geboorteplaats schonk hij ©en zijner
meesterwerken; de gemeenteraadsleden van Lands
berg, een groep van twintig personen! Het ontbrak
hem natuurlijk niet aan koninklijke onderscheidin
gen: de arme meubelmakers] ongeai werd Enigelsch
baronet en Beiersch ridder 1
Herkomer -Was in zijn vrijen tij'd architect hij
bouwde zichzelf ib Bushley een van de mooiste land
huizen, welke, volgens de „Daily Chronicle", Enge
land bezit. Hier had hij een eigen schouwburg- en
concertzaal, waar de stukken, die hij schreef, werden
opgevoerd. Hij schilderde zelf de tooneelen, leidde
het geheel en speelde zelf da hoofdrol! Een 'der
door hem zelf gecomponeerde lyrische opera's liet hij
er voor zijn vrienden door Hans Richter d'irigeeren
men zegt, dat dit hem 24.000 gulden heeft gekost'1
Het automobilisme vond in hem teen uitnemend
beoefena/ar en bewonderaar in 1903 loofde hij voor
het eerst een internationalen, naar hem genoemden,
afstanldlsprijs uit, den Herkomer-beker.
De laatslte jaren trok de bioscoop zijn b'ij'zondere
belangstelling. Deze veelzijdige kunstenaar zag in de
al te zeer gesmade instelling .geen achteruitgang,'
maar veeleer een nog niet op de juiste wijze toegtef-
past middel om de kunst te dlienten. Hij stichtte d'e
Herkomer Eilm Company, een groote tuin werd in
gericht voor schilderachtige achtergronden Van kine-
matografisc'he -opnamen, een groote -staf medewerkers
werd aangesteld én Sir Hubert en zijn zoon namen de
leiding op zich. De oudste speelde in de inelkaarge-
zette drama's de hoofdrol en de meeste films werden
begeleid door muziek, welk© hij had gecomponeerd.
Enkele maanden geleden vertelde Hij" zijn vrien
den, dat deze onderneming hem meer artistiek genot
schonk, dan iets- anders 'hem in zijn leven had -doen
smaken. Ebktele zijner films worden ib Ebgelamd
met veel succtes vertoond.
Tenslotte heeft Herkomer -oo'k geschreven. Zijn
boiek „mijb schooi en mijn evangeliei" werd veel be
sproken, met zijn werk „The Herkomers" oogstte hij
veel lof.
Men denkt, dat 'hij een uitvoerige beschrijving van
gijn leven- heeft nagelaten. Dat hiet een interes
sant b-oiek over een interessant -gegeven kan zijn,
ligt voor de hand'. Heikomer en de Duitsche keizer I
to-oneem veel -overeenkomst, maar het groote onder-1
scheid tusscib.cn beiden is wel dit, -dat de laatste ib al
les dilletant i» gebleven, dl© eerste daarentegen een
veelzijdig kunstenaar is géwordén.
Carrotweriefahrlkant.
Telefoon 572.
RESIT OR JAVA EN MIADOERA.
Biji het departement van koloniën is ontvangen het
volgende telegram- van den gouverneur-generaal van
NelcL-Indië, d.d. 31 Maart j.l. betreffend© pestgeval
len op Java en Madoera, gedurende het 14-daagsche
tijdvak van 1124 Maart jJI.
Afd. Malang 307 nieuwe pestgev,allen, 277 dooiden;
Doeloemgagoeng 5, Bangil 4, en Berbék 2 -do-o-dehj ke
-gevallen. Madioen 84 nieuwe gevallen, 82 doodten.
Kediri, 49 nieuwe gevallen, 47 doodlen. Soeraba-ja,
25 nieuwe gevallen, 21 dooden. Paree, 42 nieuwe (ge
vallen, 40 do-oden. Malgtetan, 18 nieuwe gevallen, 17
dooden. Ramekasan, 4 nieuwe gevallen, 3 dooden.
Pasaroean, 10 nieuwe gevallen, 7 dooden.
Ui 'd'e vorige periode Kediri' nog 2 doodélijke geval
len en Pare© nog 3 ziektegevallen en 2 dooden.
AHBANTë.
Van generaal De Veer in Albanië is een aanvrage
gekomen om andermaal officieren' van het Nedter-
landsche leger uit te zenden vtoor die gendarmerie in
Albanië.
Dientengevolge is aan de korpsen van de lhnidmacht
hier te lande opgave Verzocht van die officieren, die
genegen zijn to-t hiet aangaan van een dienstverbinte
nis in Albanië.
OPTUMOONEERENTTE.
De Nederl. Regeering heeft tegen de tweede helft
van Mei de derde intern, opiumoonferentie t© 's-Gra-
venhage bijeengeroepen. Dte gedelegeerden dear reeds
toegetreden staten zullen -te beslissen hebben of het
opiumverdrag in werking zal treden niettegenstaande
enkel© staten de overeenkomst nog niet ondlerteekend
hebben.
De nog niet toegetreden staten zijn: Oostenrijk-
Hongarije, Servië, Griekenland en Turkije.
aan iedereen hier aan boord vragen: zoo iets i-s niet
voorgevallen. De machinist bezoekt familie in Ge
nua. Maar zoodra hij terug is, zal hij zich melden bij
Zijn Excellentie. Mevrouw zal zich zeker vergist
hebben.
„Zwijg tochl" riep de baron barsch.
Toen ging hij naar Klaus in zijn eigen schrijfka
mer.
„Waarom heeft het personeel hier aan boord bevel
gelo-egen hetgeen er gebeurd is eenvoudig te looche
nen? Is dat met een bepaald doel, Klaus?"
Klaus haalde de schouders op. „Ik heb nog met
niemand gesproken. Ik weet niet wat ik allemaal uit
gevoerd heb. Wat zeggen de lui? Heeft u den 'kok
gesproken, papa? Die liegt zoodra hij zijn mond open
doet."
„Waar is de groom, Klaus?"
„Dat wéét ik niet. Is hij- er niet?"
„Is het waar, dat hij hier als noodhulp was?"
„Och, papa, daar weet ik nu niets meer van. Beate
zegt dat ik haar geslagen heb. Dat is zoo verschrik
kelijk. Ik begrijp het niet."
Mat en moedeloos zat hij op de leeren sofa onder
het venster. De baron zag bij het zacht op en neer
gaan van het vaartuig het hoofd van den ongelukki-
gen man telkens weder tegen den grijzen hemel afste
ken. Oud, uitgeput, al-s het hoofd van een grijsaard,
„Waar is de machinist? Is hij' gewond?"
„Waarom vraagt u dat alle», papa? Is dat dan
zoo gewichtig? Heeft Ati' het verzocht?"
„Ja. En ik kan haar toch niet antwoorden: men
weet aan boord niets van hetgeen er i» voorgevallen.
De kok spreekt alles tegen. Dat zou wezen of men
haar van leugens, althans van overdrijving beschuldi
gen zou."
„Ik ben er niet hij geweest", zei Klaus en hij druk
te de handen tegen het voorhoofd, „bewust ten min
ste in 't geheel niet."
De verpleger trad' binnen. Of mijnheer Teerbrugge,
Gemengd nieuws.
DE KWESTIE! DER RIJNTOLLEN.
Uit Stuttgart wordt aam die N. R. Ct. gesteurd1:
In de Tweede Kamer heeft de miniister van binnen-
landschle zaken in antwoord op een vraag, of hij, zon
der den stand dier onderhandelingen met Nederland
en Oostenrijk over de o-pheffm-g van de tolvrijheid op
Rijn en Diomau in aanmerking te nemen, bereid ils op
den gromld'slag van de wet op dte scheepvaarttollen
met de regeerimgen van Ba-den en Hessen in onder
handeling te treden over -onverwijlde kamaliseerinig
van den Neckar tusschen Manmlheiin en Heilbronn, o.
m. verklaard, tilat een betrouwbare berekening van
het gemeenschappelijk voordeel dier kanaliseering
niet mogelijk is. Op den -grondslag 'van de wet op de
scheepvaarttollen zon echter'bij' 'd'e Wuirtelmbergsche.
regeering 't waagstuk willen bestaan, -maar de uitga
ve van zoeveel miülioemeni gaat de draagkracht van
teen klein land te boven en zou dierhalve tot ernstige
bedenkingen aanleiding geven. Daarom zal de Wur
tembergsche regeering er op aap-dringen met de Ner
derlan'dlsche regeering üx -overleg te -treden.
HET CONFLICT IN HET HOUTBEWER-
KERIStBHDRIJF.
Als gevolg van de door dei houtw-erker» te Zaandam
gevoerde loionactie, welke naar dien zin 'der arbeiders
niet tot een bevredigend1 resultaat heeft geleid, is
gistermorgen op d© h-outwerf 'Oza'ar Reter, der firma
P. de Lange Cz. aldaar het werk gestaakt. De feta-
'king omvat 50 man, nagenoeg allen aangesloten, ter
wijl onder hen zich ook eemige leden der christelijke
organisatie bevinden. Aan de partroons is eten brief
verzonden, waarin hun verzocht wordt, voor de firma
die Lange geen wterk te verrichten, aartgezi-dn di't be
antwoord zal worden met maatregelen van tegen
weer.
DE EERSTE LIJKVERBRANDING.
Tm- verband met de verbranding van het -stof
felijk overschot van dir. O. J. Vaillianit in het crema
torium tie Driehuizen wordt nog gemeld, dat de Ver-
eenigimig voor facultatieve lijkverbranding alle kos
ten van eventueel© pro-eedurtee voor haar rekening
zal nemen.
Na de crematie wer-d de lasch in een urn -gedaan ten
deze v-oorloopiig begraven op de begraafplaats Wes
ter-veld, in afwachting van de rechterlijke beslissin
gen.
DE BRAND TE ALMELO.
De burgemeester van Almelo beeft gilstemamidt
d'ag een telegram van H. M. da Koningin -ontvangen,
waarin H. M. verklaart, tien zeerste getroffen te zijn
door de berichten betreffende het omkomen- van vijf
arbeiders bij den brand der katoenspinnerij 'Twenthe.
H. M. verzoekt den burgemeester aan de nagelaten
betrekkingen der slachtoffers de betuiging van Haar
oprechte deelneming over te brengen.
De verbrande overblijf®él-en der 5 plarteonen zijn ge
vonden en ter onderzoek naar bet ziekenhuis ver
voerd.
DOOR HONDEN AANGEVALLEN.
Te Enschedé is gistermorgen een postbode, tetwijl
hij d'e eerste -post bezorgde, d'oor twee herdershonden
a'angeV-allen. Den bode, die kwam te vallen, werdén
de kleerten totaal van 't lijf gescheurd, terwijl hij op
meerdere plaatsen gebeten werd. Eenige tuinlieden
wisten -de honden te overmeesteren, terwijl ook een
tweetal maréchaussée's, die juist paseerd'en, te hulp
kwam en daarbij no-g van de sabel -gebruik maakten.
De postbode kon zijn -bestelling niet voortzetten.
Proces-verbaal is -opgemaakt.
EEN VKEDEStBETOOGING.
Naar -dte Telégr. vem'eemt, s-telt mr. Van Alsch van
Wijck, te VGravenhag©, po-gingen in bet werk o-m in
-den loop van dan zomer een groote betooging in de
hoofdstad te doen plaats hébben, waarop door buiten-
landsche sprekers van nlaam de denkbeelden van dfen
bond Vredte door Recht uiteengezet zullen worden.
De vergadering za-1 vermoedelijk in het Palteis voor
Volksvlijt plaats vinden.
UIT' WIERINGEEIWAARD.
Dr. Eo-llp m era alhier heeft ttegen 1 Juni a.s. bij 't
'bestuur van de vereenigipg „Vrije Liefdadigheid"
ontslag aangevraagd als dokter van het ziekenfonds.
UIT NOORDi-SCHAEWOUDE.
Woensdagmiddag werden ,d!e bewoners opgeschrikt
door een uittel'aandeni brand in bet perceel bewoond
dloor W. Kuip'er en D. Hof, in eigendom van eerstge
noemde.
Daar het 'gebouw gebed1 met riet gedékt was, liet
de brand zich reed» spoedi'g zeer ernstig aanziten.
Een huis, op hertzélfde erf, eigendom van C. Nap,
wisten de bewoners zelve te sparen. Een naastgele
gen perceel, ibewo-ond door WedL Swager en O. Strém-
lis, ei-gendom van eerstgenoemde, ook met riet ge
dekt, kon echter met geen mogelijkheid wo-rdldn be
houden en stond ook na een- half uurtje in lichte
laaie.
De brandspuit van N.-Scharwo-ude kon al spoedig
niet veel meer doen, dan h!et naastgelegen perceel
van L. Kuiper trachten te bewaren, wat dan ook ge
lukte.
De spuit Van Oudkarspel, dile ook ter plaatse ver
scheen, behoefde hij aank-o-mlst geen hulp meter te ver-
leenen, hoewel deze, ware zij eerder verschenen,
die zeker vermoeid was van den tocht, nu niet liever
wat zou gaan liggen?
Zwijgend gehoorzaamde Klaus.
Generaal von Erxleben verliet met een korten
groet de kajuit en keerde naar land terug.
Zonder eenigan twijfel was hier aan boord afge
sproken, geen enkele verklaring te geven, die Klaus
Teerbrugge zou kunnen benadeélen. Van den rijken
heer van het jacht „Beatee" had men voordeel te ver
wachten, van zijn tegenstanders niét.
De ergste storm in huis volgde toen Ingrid thuis
kwam. Zij had do-or Eveliyne gehoord van het besluit
van haar zuster om haar man te verlaten.
„Dat is krankzinnigheid, dat is klinkklare krank
zinnigheid!" riep zij telkens ween.
Teruggeroepen te worden had! zij ellendig gevon
den. Zij was juist in Heiligendaum in zo-o'n aller-
aardiigsten kring opgenomen. Evelyne's ernstige hof
maker, de kleine caval'erie-officier, -prins Leopold,
had do-orgezet dat mevrouw Biggar werd opgenomen
in de zeer exclusieve tennisclub. Dat was een groote
trio-mf voor haar, voor hen allen.
„Ook voor ons!" riep Ingrid met gloeiende wan
gen, „want wij zijn het die Evelyne geïntr-oduceerd
hebben. Wij hebben al onzen invloed voor haar aan
gewend. Papa's positie, zijn titel, onze naam, alles
heeft meegeholpen. En nu zouden- wij het to-t een
schandaal laten komen dat bij alle menschen bekend
word't? Dat gaat niet, dat gaat niet; Ati, dat mag
je ons niet aandoen 1"
Gwendoline begTeep uit verscheidene vragen van
vrouwelijke patiënten, dat dte praatjes al weer aan
den gang waren, de beroemde Herimgsdorfer strand-
praatjes. Het was bekend geworden, dat mevrouw
Teerbrugge bet jacht bad verlaten en mevrouw Big
gar, wier opname in de tennisclub van Heiligendaum
juist door de -sportbladen was vermeld, naar haar
broeder teruggekeerd was.
Toen Gwendoline dien dag na afloop van haar
spreekuur naar huis wilde gaan en de Stationsstraat
doorging, ontmoette zij onverwachts Erwin. Zij
zeide het fluisterend. Haar eigen stem maakte haar
angstig. Zij schudde het hoofd en liep haastig het
huis in.
schrikte natuurlijk; daar plaagde hij haar -mee.
„Hoe kom jij' hier? Wanneer ben je gekomen?
Waarom heb je niet vooruit geschreven?"
„Ik heb maar voor een paar uur tijd. Het trof
toevallig zoo, en toen wilde ik.Hoor eens, kind-,
dat zijn vreeselijke dingen die ze van Beate vertellen,
van haar man."
Nog geheel verward keek zij hem in zijn verbrand,
knap gezicht. Een paar seconden was een warme
vreugdestroom do-or haar aderen gevloeid. Hij ver
langde naar haar, hij- kon het daar gind» niet uithou
den, hij moest heit eerste het beste voorwendsel ver
zinnen o-m haar te zien. Maar spoedig ontnuchterde
haar hetgeen hij- er bijvoegde. Of liever: het be
schaamde haaT.
Het lot van Beate ging hem zoo zeer ter harte. Ja
zeker, het was heel' treurig. Zij- knikte zuchtend.
„Is het dan al tot je d o or gedrongen- Ik heb je er
niets van geschreven, omdat Ati! mij- bad en smeekte
er over te zwijgen."
Erwin liep naast haar. Hij had zijn strooien hoed
in de handt. Hij- was onrustig, gejaagd'. „Ik was er
even. Bij jullie. Ik dacht dat je al' thuis zo-u zijn na
je spreekuur. Maa-r het meisje liet mij niet binnen."
„Ati vertoont zich natuurlijk niet."
„Is zij dan zo-o toegetakeld?"
Gwendoline vertelde wat er te vertellen viel. Daar
bij luisterde zij naar haar eigen toon, en zij luisterde
naar de uitdrukking van Erwim's -stem, die nu en dan
een woord van deernis, van medelijden sprak.
Toen zij voor het pension waren aangekomen, bleef
Gwendoline staan-. „Wil ik vragen of ze je ontvan
gen wil?"
Hij legde zijn gloeiende band op baar koele bijna
ijskoude vingers. ,Ja, al® je blieft. Als oude vriendl"
Zij knikte en trad binnen.
(Wordt vervolgd).