DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN MwÊm te Adres: JAC. MET. No. 78 Honderd en zestiende Jaargang. 1914. DONDERDAG 2 APRIL. FEUILLETON. De ongekroonde Koning. tegen billijk tarief. BINNENLAND. ALKMAAR COURANT. POSTKANTOOR TE ALKMAAR. Lijlst van de aan dit kantoor ter post "bezorgde brieven en briefkaarten, welke wegens onbekendheid van de geadresseerden niet zijn kunnlen worden uit gereikt. 2e hedft dier maanidl Maart 1914. Brieven. Oir Reijnvaan, Amsterdam. H. Bruik, Arnhem. Rijksstraatweg 39, Heiloo. Mej. A. B-u wal da, Nijmegen. Mej. Arbou-s, Yelp. Mej. Hoogland, Briefkaarteh. J. Waaijer, Amsterdam, Koetten, Rotterdam. J. H. v. d. Heijden, Utrecht. J. Rietveld, Utrecht. R. Kenner, Amersfoort. Mej. Buntama, Buitenland. G. Vrijer, Chicago. H. van Dam, Weltevreden. ALKMAAR, 2 April. Sir Hubert vion Herkom er, wiens dood ons giste ren werd geseind, was een man van buitengewone veelzijdigheid!^ een meester in ettelijke schoone kun sten. Toevallig werd hij' een groot schilder hij had evengoed een groot musicus, een groot architect, een groot tooneelspelter off eten groot beeldhouwer kunnen worden. ïn Duitschland geboren en in En geland opgevoed, voelde hij1 Duitschi en handelde hij Engels ch, wist hij uit zijn verleiden van armoe een gouden toekomst te maken. 'Zijlui vader was een een voudig meubelmaker in Landsberg (Beieren), maar een man, waar wat in zat, d'iia zijn vak lief had en die zijn jongen met den ro-mam-nuaim Hubert gedoopt ho-o-ger op wilde brengen. Om geld te verdienen trok het gezin, toen de jonge Herkomer nog maar twee jaar oud was, naar Amerika, doch biet ging de familie daar niet naar den vleeae en 'de moeder voor al moest met muzieklessen den kost Verdienen. De jonge Herkomer leerde all hlael ga,uw pianospelen en zingen, <1 w. z. d!e kunst om wat te lleeren en wat geld te maken. Maar de Beiersche familie besloot na acht jaar toevens in Amerika weer naar Europa terug te 'keerten. Niet dadelijk naar Beieren, maar eerst naar Southampton, waar die vader hard werkte aan de schaafbank om zijn jongen toch maar iets te kunnen laten leeren. Hubert kwam er op een k-unst- nij verheifcL&school, en toondle talent tie hebben. Toen ging men naar Munchen, omdat dte vader hoopte, dat zijn zoon daar 'n 'goed schilder zou worden» En 'de ou de Herkomier mg zijn ideaal verweaefnlijkeln. De jongen ging hard vooruit, trok weldra naar Londen, waar hij over dag een benoemdle kunstacademie volgde en 's avonds als citber-spéler wat verdiende. Later maakte hij, om aam 'den kost te komen, houtsneden. Hij bopd er één aan het pas verschenen tijdschrift „The Graphic" aan, een 'troep zigeuners voorste'llcm- de, en de eigenaar, mr. Thomas, vond dat zoo uitne mend, dat hij t'egen hem zeilde: „Je kunt van dat soort werk zooveel brengen als je maar wilt, we zul len het graag aannemen." Eb, tegen goede prijzen, terwijl Hubert's naam als illustrator op die wijze al gemeen bekend werd. Zijn eerste schilderij, dat ten toongesteld werd, vond dadelijk een kooper voor 6000 gulden. Eb omsitreteks 1881 schilderde hij het eerist een portret, ui. dat van mr. Archibald Eorbes, den overbekiendlen oorlogscorrespondent, wiens fijne trekken prachtig materiaal boden. Herkomer werd in eens een gezocht modeschilder hij kreelg tal van fNadsrak verboden,). Ro man van PAUL OSKAR H50KER. Naar het Diiitach. 60) - o—1 Aan boord sprak hij' op de rij' af met alle manne lijke bedienden, terwijl de kamenier en de hofmeeste res, onder toezicht van Klaus de bagage van haar meesteres inpakten. De afspraak was: Mevrouw Teerbrugge ging een badkuur doen. De kamenier mocht in dien tijd met verlof gaan. Het was uit zuivere belangstelling dat de baron naar den toestand van den machinist en den boy in formeerde. Het was niet in zijn hoofd opgékomen gegevens te willen verzamelen. Maar de kok scheen het echter zoo op te vatten. En hij koos dadelijk partij voor zijn heer. Een onaangenaam geval verleden week Vrijdag avond? Dat moest op een misverstand berusten. Dien avond dat mevrouw het jacht had verlaten, was mijnheer Teerbrugge all heel vroeg gaan slapen en zij, de bemanning, hadden nergens van gehoord. Generaal von Erxleben wierp den lafhartig stotte- renden man een doorborenden blik toe. Waar de groom was? vroeg hij. De groom? die was Zondagavond aan 'boord van d'e „Australiër" gegaan. Hij was hier op die „Beate" maar als noodhulp. Nu wilde de baron den machinist spreken. Maar vreemd ook deze was niet aan boord. De kok lachte toen hij' hoorde, dat er bij een twist waarbij men handgemeen was geworden, een schot was gelost en de kogel den machinist door de oor schelp was gegaan. „Zijn Excellentie mag gerust bestellingen en verscheiden „klanten" wenschten precies zoo te poiseeren ais Forbes gezeten1 hadl! Hij schilderde o. a. van Richard Wagner, TeUnysoni, Stanley, Ruskin ©n andere benoemde -personen por tretten. Richard Wagner weigerde indertijd stil te zitten: „U kunt zooveel naar me kijken als u wilt, maar dk kan niet stili op een stoel zitttóto." Eb Her komer maakte ib twee dagen, zonder dat Wagner po seerde, hiet portret, doior wilskracht zich dwingend, zichzelf hiet gelaat van den musicus tot in bijzonder heden voor oogen te brengen. Ja, hij was iemand, 'die durfde, wilde en kon. De kritiek had hem eens ver weten, dat hij' niet een wouw zou kunnen schilderen. Zijn antwoord was „de dame in het wit", een schil derij' van miss Grant, dait juist 25 jaar geüledten op de tentoonstelling te Berilijb de groote goudlen medaille etn algemeen© bewondering verwierf! Hij was ook wel landschapsschilder, maar zijn voornaamste bezig heid was portretten schilderen. Mien heeft ham dat wiel verweten, en gezegd, dat hij als „fabrikant" maar .schilderde, wie geld! had. Maar zijn antwoord luid de: „Ik meet als schilder veel geld verdienen, want ik wil noeit eenig geld van mijn leerlingen eiiscben, omdat ik geen menschen wil opleiden, 'die niet be gaafd of niet vlijtig zijn." Hij was een handig za kenman zeker. Maai daarnevens- een gevoels- metnsch. Voor zijn ouder» liet hij te Lands berg een prachtig kasteel! bouwen, de „moedertoren' geheeteh. Zijn geboorteplaats schonk hij ©en zijner meesterwerken; de gemeenteraadsleden van Lands berg, een groep van twintig personen! Het ontbrak hem natuurlijk niet aan koninklijke onderscheidin gen: de arme meubelmakers] ongeai werd Enigelsch baronet en Beiersch ridder 1 Herkomer -Was in zijn vrijen tij'd architect hij bouwde zichzelf ib Bushley een van de mooiste land huizen, welke, volgens de „Daily Chronicle", Enge land bezit. Hier had hij een eigen schouwburg- en concertzaal, waar de stukken, die hij schreef, werden opgevoerd. Hij schilderde zelf de tooneelen, leidde het geheel en speelde zelf da hoofdrol! Een 'der door hem zelf gecomponeerde lyrische opera's liet hij er voor zijn vrienden door Hans Richter d'irigeeren men zegt, dat dit hem 24.000 gulden heeft gekost'1 Het automobilisme vond in hem teen uitnemend beoefena/ar en bewonderaar in 1903 loofde hij voor het eerst een internationalen, naar hem genoemden, afstanldlsprijs uit, den Herkomer-beker. De laatslte jaren trok de bioscoop zijn b'ij'zondere belangstelling. Deze veelzijdige kunstenaar zag in de al te zeer gesmade instelling .geen achteruitgang,' maar veeleer een nog niet op de juiste wijze toegtef- past middel om de kunst te dlienten. Hij stichtte d'e Herkomer Eilm Company, een groote tuin werd in gericht voor schilderachtige achtergronden Van kine- matografisc'he -opnamen, een groote -staf medewerkers werd aangesteld én Sir Hubert en zijn zoon namen de leiding op zich. De oudste speelde in de inelkaarge- zette drama's de hoofdrol en de meeste films werden begeleid door muziek, welk© hij had gecomponeerd. Enkele maanden geleden vertelde Hij" zijn vrien den, dat deze onderneming hem meer artistiek genot schonk, dan iets- anders 'hem in zijn leven had -doen smaken. Ebktele zijner films worden ib Ebgelamd met veel succtes vertoond. Tenslotte heeft Herkomer -oo'k geschreven. Zijn boiek „mijb schooi en mijn evangeliei" werd veel be sproken, met zijn werk „The Herkomers" oogstte hij veel lof. Men denkt, dat 'hij een uitvoerige beschrijving van gijn leven- heeft nagelaten. Dat hiet een interes sant b-oiek over een interessant -gegeven kan zijn, ligt voor de hand'. Heikomer en de Duitsche keizer I to-oneem veel -overeenkomst, maar het groote onder-1 scheid tusscib.cn beiden is wel dit, -dat de laatste ib al les dilletant i» gebleven, dl© eerste daarentegen een veelzijdig kunstenaar is géwordén. Carrotweriefahrlkant. Telefoon 572. RESIT OR JAVA EN MIADOERA. Biji het departement van koloniën is ontvangen het volgende telegram- van den gouverneur-generaal van NelcL-Indië, d.d. 31 Maart j.l. betreffend© pestgeval len op Java en Madoera, gedurende het 14-daagsche tijdvak van 1124 Maart jJI. Afd. Malang 307 nieuwe pestgev,allen, 277 dooiden; Doeloemgagoeng 5, Bangil 4, en Berbék 2 -do-o-dehj ke -gevallen. Madioen 84 nieuwe gevallen, 82 doodten. Kediri, 49 nieuwe gevallen, 47 doodlen. Soeraba-ja, 25 nieuwe gevallen, 21 dooden. Paree, 42 nieuwe (ge vallen, 40 do-oden. Malgtetan, 18 nieuwe gevallen, 17 dooden. Ramekasan, 4 nieuwe gevallen, 3 dooden. Pasaroean, 10 nieuwe gevallen, 7 dooden. Ui 'd'e vorige periode Kediri' nog 2 doodélijke geval len en Pare© nog 3 ziektegevallen en 2 dooden. AHBANTë. Van generaal De Veer in Albanië is een aanvrage gekomen om andermaal officieren' van het Nedter- landsche leger uit te zenden vtoor die gendarmerie in Albanië. Dientengevolge is aan de korpsen van de lhnidmacht hier te lande opgave Verzocht van die officieren, die genegen zijn to-t hiet aangaan van een dienstverbinte nis in Albanië. OPTUMOONEERENTTE. De Nederl. Regeering heeft tegen de tweede helft van Mei de derde intern, opiumoonferentie t© 's-Gra- venhage bijeengeroepen. Dte gedelegeerden dear reeds toegetreden staten zullen -te beslissen hebben of het opiumverdrag in werking zal treden niettegenstaande enkel© staten de overeenkomst nog niet ondlerteekend hebben. De nog niet toegetreden staten zijn: Oostenrijk- Hongarije, Servië, Griekenland en Turkije. aan iedereen hier aan boord vragen: zoo iets i-s niet voorgevallen. De machinist bezoekt familie in Ge nua. Maar zoodra hij terug is, zal hij zich melden bij Zijn Excellentie. Mevrouw zal zich zeker vergist hebben. „Zwijg tochl" riep de baron barsch. Toen ging hij naar Klaus in zijn eigen schrijfka mer. „Waarom heeft het personeel hier aan boord bevel gelo-egen hetgeen er gebeurd is eenvoudig te looche nen? Is dat met een bepaald doel, Klaus?" Klaus haalde de schouders op. „Ik heb nog met niemand gesproken. Ik weet niet wat ik allemaal uit gevoerd heb. Wat zeggen de lui? Heeft u den 'kok gesproken, papa? Die liegt zoodra hij zijn mond open doet." „Waar is de groom, Klaus?" „Dat wéét ik niet. Is hij- er niet?" „Is het waar, dat hij hier als noodhulp was?" „Och, papa, daar weet ik nu niets meer van. Beate zegt dat ik haar geslagen heb. Dat is zoo verschrik kelijk. Ik begrijp het niet." Mat en moedeloos zat hij op de leeren sofa onder het venster. De baron zag bij het zacht op en neer gaan van het vaartuig het hoofd van den ongelukki- gen man telkens weder tegen den grijzen hemel afste ken. Oud, uitgeput, al-s het hoofd van een grijsaard, „Waar is de machinist? Is hij' gewond?" „Waarom vraagt u dat alle», papa? Is dat dan zoo gewichtig? Heeft Ati' het verzocht?" „Ja. En ik kan haar toch niet antwoorden: men weet aan boord niets van hetgeen er i» voorgevallen. De kok spreekt alles tegen. Dat zou wezen of men haar van leugens, althans van overdrijving beschuldi gen zou." „Ik ben er niet hij geweest", zei Klaus en hij druk te de handen tegen het voorhoofd, „bewust ten min ste in 't geheel niet." De verpleger trad' binnen. Of mijnheer Teerbrugge, Gemengd nieuws. DE KWESTIE! DER RIJNTOLLEN. Uit Stuttgart wordt aam die N. R. Ct. gesteurd1: In de Tweede Kamer heeft de miniister van binnen- landschle zaken in antwoord op een vraag, of hij, zon der den stand dier onderhandelingen met Nederland en Oostenrijk over de o-pheffm-g van de tolvrijheid op Rijn en Diomau in aanmerking te nemen, bereid ils op den gromld'slag van de wet op dte scheepvaarttollen met de regeerimgen van Ba-den en Hessen in onder handeling te treden over -onverwijlde kamaliseerinig van den Neckar tusschen Manmlheiin en Heilbronn, o. m. verklaard, tilat een betrouwbare berekening van het gemeenschappelijk voordeel dier kanaliseering niet mogelijk is. Op den -grondslag 'van de wet op de scheepvaarttollen zon echter'bij' 'd'e Wuirtelmbergsche. regeering 't waagstuk willen bestaan, -maar de uitga ve van zoeveel miülioemeni gaat de draagkracht van teen klein land te boven en zou dierhalve tot ernstige bedenkingen aanleiding geven. Daarom zal de Wur tembergsche regeering er op aap-dringen met de Ner derlan'dlsche regeering üx -overleg te -treden. HET CONFLICT IN HET HOUTBEWER- KERIStBHDRIJF. Als gevolg van de door dei houtw-erker» te Zaandam gevoerde loionactie, welke naar dien zin 'der arbeiders niet tot een bevredigend1 resultaat heeft geleid, is gistermorgen op d© h-outwerf 'Oza'ar Reter, der firma P. de Lange Cz. aldaar het werk gestaakt. De feta- 'king omvat 50 man, nagenoeg allen aangesloten, ter wijl onder hen zich ook eemige leden der christelijke organisatie bevinden. Aan de partroons is eten brief verzonden, waarin hun verzocht wordt, voor de firma die Lange geen wterk te verrichten, aartgezi-dn di't be antwoord zal worden met maatregelen van tegen weer. DE EERSTE LIJKVERBRANDING. Tm- verband met de verbranding van het -stof felijk overschot van dir. O. J. Vaillianit in het crema torium tie Driehuizen wordt nog gemeld, dat de Ver- eenigimig voor facultatieve lijkverbranding alle kos ten van eventueel© pro-eedurtee voor haar rekening zal nemen. Na de crematie wer-d de lasch in een urn -gedaan ten deze v-oorloopiig begraven op de begraafplaats Wes ter-veld, in afwachting van de rechterlijke beslissin gen. DE BRAND TE ALMELO. De burgemeester van Almelo beeft gilstemamidt d'ag een telegram van H. M. da Koningin -ontvangen, waarin H. M. verklaart, tien zeerste getroffen te zijn door de berichten betreffende het omkomen- van vijf arbeiders bij den brand der katoenspinnerij 'Twenthe. H. M. verzoekt den burgemeester aan de nagelaten betrekkingen der slachtoffers de betuiging van Haar oprechte deelneming over te brengen. De verbrande overblijf®él-en der 5 plarteonen zijn ge vonden en ter onderzoek naar bet ziekenhuis ver voerd. DOOR HONDEN AANGEVALLEN. Te Enschedé is gistermorgen een postbode, tetwijl hij d'e eerste -post bezorgde, d'oor twee herdershonden a'angeV-allen. Den bode, die kwam te vallen, werdén de kleerten totaal van 't lijf gescheurd, terwijl hij op meerdere plaatsen gebeten werd. Eenige tuinlieden wisten -de honden te overmeesteren, terwijl ook een tweetal maréchaussée's, die juist paseerd'en, te hulp kwam en daarbij no-g van de sabel -gebruik maakten. De postbode kon zijn -bestelling niet voortzetten. Proces-verbaal is -opgemaakt. EEN VKEDEStBETOOGING. Naar -dte Telégr. vem'eemt, s-telt mr. Van Alsch van Wijck, te VGravenhag©, po-gingen in bet werk o-m in -den loop van dan zomer een groote betooging in de hoofdstad te doen plaats hébben, waarop door buiten- landsche sprekers van nlaam de denkbeelden van dfen bond Vredte door Recht uiteengezet zullen worden. De vergadering za-1 vermoedelijk in het Palteis voor Volksvlijt plaats vinden. UIT' WIERINGEEIWAARD. Dr. Eo-llp m era alhier heeft ttegen 1 Juni a.s. bij 't 'bestuur van de vereenigipg „Vrije Liefdadigheid" ontslag aangevraagd als dokter van het ziekenfonds. UIT NOORDi-SCHAEWOUDE. Woensdagmiddag werden ,d!e bewoners opgeschrikt door een uittel'aandeni brand in bet perceel bewoond dloor W. Kuip'er en D. Hof, in eigendom van eerstge noemde. Daar het 'gebouw gebed1 met riet gedékt was, liet de brand zich reed» spoedi'g zeer ernstig aanziten. Een huis, op hertzélfde erf, eigendom van C. Nap, wisten de bewoners zelve te sparen. Een naastgele gen perceel, ibewo-ond door WedL Swager en O. Strém- lis, ei-gendom van eerstgenoemde, ook met riet ge dekt, kon echter met geen mogelijkheid wo-rdldn be houden en stond ook na een- half uurtje in lichte laaie. De brandspuit van N.-Scharwo-ude kon al spoedig niet veel meer doen, dan h!et naastgelegen perceel van L. Kuiper trachten te bewaren, wat dan ook ge lukte. De spuit Van Oudkarspel, dile ook ter plaatse ver scheen, behoefde hij aank-o-mlst geen hulp meter te ver- leenen, hoewel deze, ware zij eerder verschenen, die zeker vermoeid was van den tocht, nu niet liever wat zou gaan liggen? Zwijgend gehoorzaamde Klaus. Generaal von Erxleben verliet met een korten groet de kajuit en keerde naar land terug. Zonder eenigan twijfel was hier aan boord afge sproken, geen enkele verklaring te geven, die Klaus Teerbrugge zou kunnen benadeélen. Van den rijken heer van het jacht „Beatee" had men voordeel te ver wachten, van zijn tegenstanders niét. De ergste storm in huis volgde toen Ingrid thuis kwam. Zij had do-or Eveliyne gehoord van het besluit van haar zuster om haar man te verlaten. „Dat is krankzinnigheid, dat is klinkklare krank zinnigheid!" riep zij telkens ween. Teruggeroepen te worden had! zij ellendig gevon den. Zij was juist in Heiligendaum in zo-o'n aller- aardiigsten kring opgenomen. Evelyne's ernstige hof maker, de kleine caval'erie-officier, -prins Leopold, had do-orgezet dat mevrouw Biggar werd opgenomen in de zeer exclusieve tennisclub. Dat was een groote trio-mf voor haar, voor hen allen. „Ook voor ons!" riep Ingrid met gloeiende wan gen, „want wij zijn het die Evelyne geïntr-oduceerd hebben. Wij hebben al onzen invloed voor haar aan gewend. Papa's positie, zijn titel, onze naam, alles heeft meegeholpen. En nu zouden- wij het to-t een schandaal laten komen dat bij alle menschen bekend word't? Dat gaat niet, dat gaat niet; Ati, dat mag je ons niet aandoen 1" Gwendoline begTeep uit verscheidene vragen van vrouwelijke patiënten, dat dte praatjes al weer aan den gang waren, de beroemde Herimgsdorfer strand- praatjes. Het was bekend geworden, dat mevrouw Teerbrugge bet jacht bad verlaten en mevrouw Big gar, wier opname in de tennisclub van Heiligendaum juist door de -sportbladen was vermeld, naar haar broeder teruggekeerd was. Toen Gwendoline dien dag na afloop van haar spreekuur naar huis wilde gaan en de Stationsstraat doorging, ontmoette zij onverwachts Erwin. Zij zeide het fluisterend. Haar eigen stem maakte haar angstig. Zij schudde het hoofd en liep haastig het huis in. schrikte natuurlijk; daar plaagde hij haar -mee. „Hoe kom jij' hier? Wanneer ben je gekomen? Waarom heb je niet vooruit geschreven?" „Ik heb maar voor een paar uur tijd. Het trof toevallig zoo, en toen wilde ik.Hoor eens, kind-, dat zijn vreeselijke dingen die ze van Beate vertellen, van haar man." Nog geheel verward keek zij hem in zijn verbrand, knap gezicht. Een paar seconden was een warme vreugdestroom do-or haar aderen gevloeid. Hij ver langde naar haar, hij- kon het daar gind» niet uithou den, hij moest heit eerste het beste voorwendsel ver zinnen o-m haar te zien. Maar spoedig ontnuchterde haar hetgeen hij- er bijvoegde. Of liever: het be schaamde haaT. Het lot van Beate ging hem zoo zeer ter harte. Ja zeker, het was heel' treurig. Zij- knikte zuchtend. „Is het dan al tot je d o or gedrongen- Ik heb je er niets van geschreven, omdat Ati! mij- bad en smeekte er over te zwijgen." Erwin liep naast haar. Hij had zijn strooien hoed in de handt. Hij- was onrustig, gejaagd'. „Ik was er even. Bij jullie. Ik dacht dat je al' thuis zo-u zijn na je spreekuur. Maa-r het meisje liet mij niet binnen." „Ati vertoont zich natuurlijk niet." „Is zij dan zo-o toegetakeld?" Gwendoline vertelde wat er te vertellen viel. Daar bij luisterde zij naar haar eigen toon, en zij luisterde naar de uitdrukking van Erwim's -stem, die nu en dan een woord van deernis, van medelijden sprak. Toen zij voor het pension waren aangekomen, bleef Gwendoline staan-. „Wil ik vragen of ze je ontvan gen wil?" Hij legde zijn gloeiende band op baar koele bijna ijskoude vingers. ,Ja, al® je blieft. Als oude vriendl" Zij knikte en trad binnen. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1914 | | pagina 1