DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
merk PI?"
No. 7% Honderd en zestiende Jaargang. 1914
HOLLAKH IJZERMAGJM, noten III. DE WILD.
VRIJDAG 3 APRIL.
Kadaster (Grondbelasting).
MILITIE.
Vrijstelling wegens Broederdienst.
FEUILLETON.
He ongekroonde Koning.
~~B INNENLA ND.
3————
Huismoeders.
ALKMAAR.
ALRMAARSCHE COURANT.
DRANKWET.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS vata ALK
MAAR brengen ter algemeen© kemtaie, dat bij bun
college is ingekomen) een verzoekschrift vair S. MET,
aldaar, om verlof tot dein verkoop vani alcoholvrijen
drank in het perceel Kennemerstra,atweg, E. No. 86.
Binnen twee weken ha deize bekendmaking kunnen
tegen het verleeneta van het verlof schriftelijk be
zwaren wordeln ingediend.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. BEEPING, Voorzitter.
D'ONATH, Secretaris.
Alkmaar, 'den 2 April 1914.
De BURGEMEESTER der gemeente. ALKMAAR
brengt overeenkomstig artikel! 15, tweede lid, der Wet
v>an 26 Mei 1870 (Staatsblad No., 82), ter algemteene
kennis, dat tbr Gemteente-Secretaris, gedurende 30
dagjeh na hedeto, ten inzage is nederlgel'egd teen© OP1-
GAVE VAN UITKOMSTEN, bedoeld in de artike
len 15, 23 an 43 der genotemidta wet.
Dte Burgemeester voornoemd,
G. RLPPING.
Alkmaar, 2 April! 1914.
Ingeschreventen voor de militie voor de lichting
1915, die recht op vrij'stellilnig wegfcnis brioedlerditenst
vermeteneta te kuntaeta doen gelden, worden uitgenoo-
digd op WG'ENISDAG 8 AFBEL a.s., dels voorm. te 10
ure ten stadhuize te verischijnlen, vergezeld van twee
mannelijke meerderjarige getuigen, did persoonlijk
miet het gezin waartole 'de ingeschrevene behoort be
kend moeten zijta, tien eitalde het opgemaakte getuig
schrift, benoodÜgld) voor het verkrijigen van de bedoel
de vrijstelling, te doen ondertetekenen.
Voor zooveel noodig wiordt er aan herinnerd, dat
van elk aantal broeders die helft, of, is hun getlal oln-
even, da grootarle helft wordt vrijgesteld.
Alkmaar, 1 April 1914.
De Burgemeester vatai Alkmaar
G. BIPPENG.
Het nieuwe TtalilajataschJa kabinet hee'ft gisteren
voor idte Kamer zijn verklaringen afgelegd. Gelijk
men wetet, heleft de hleer Giolitti zijn ministelrie otat-
bonden, ondier voocTwendlstel, dlat hij niet mieter vol
doende 'kon rekenen op dien Isteuln dier radicalen. Als
ware redenen wor'deta echter opgegeven, dat hij re-
geeirdngsmoede was en behoefte aan rust gevoelde,
d'at hiji weitoig kans zag o'mi de btearooiida staatskas er
wat beter te üiote'n uitzien en idaar/om gaa'rne dit werk
je o Verliet aan anderen, om zoodlra de financiën gun
stiger zijn geworden, weer het bewind tie laatavaarde®.
De hleer Giolitjti wilde andermaal dein helör Sotataino
ais plaatstlewaalrdelr lalten 'optrtede®, maar ideze poli
ticus had' ditmaal geen lust, om bij de gratie Van dleta
grootsten staatsman te regeerte®. Toeta werd' aap
professor Slaïandra, eten bellangwtekkiende figuur on
dier de mannen van wetenschap en politiek, de samen
stelling van eten ministerie opgedrageta1 en hij sllaiaigdte
er in van aülle partijen öta het piarlemtenlt aanhangers
te vinden, die zich een btetaioteming tolt 'minister lieten
welgevallen. Gehete! zonder mbeite ging het echteir
nitet. Al's lalletaeterste voorwaarde stelde hij, idlat mar
kies Di San GiUliialno de portefeuille van buitenland-
sdhe zak'eta zou behouden en hotewtel dte'ze titularis
■daiarnaar aanVankelijk w,eii!nig oioreta had, gaf hij ein
delijk maar toe. 'Minder gelukkig wals de kabinets
formateur met dlein minister van oorlog. Ook dait 'de
partement witLdte hiji onder dezelfde leiding laten blij-
(Nadruk verboden.)
Bomaa van
PAUL OS KAK HS®KER.
Naar het Dultseh.
61)
B'eate zat op d!e veranda voor haar kamer in een
schommelstoel en las; dat wili zeggen zij trachtte te
lezen, maar was veel te rusteloos om een andere ge
dachte te kunnen volgen. Haar vader was weder met
Ingrid' aan boord van de „Beate"; zij hadden opnieuw
een ernstige onderhandeling met Klaus en Evelyne.
Om haar gezicht niet te vertoonen had Beate nog
geen voet buiten de villa gezet; ze zag dus zeer bleek.
„Erwin is hier in Heringsdorf 1" riep zij, het boek
wegwerpende haar zuster toe.
Gwendoline knikte. „Ik kwam hem tegen en breng
hem mee."
„Maar ik bid ju, zoo kan ik mij toch niet aan hem
vertoonen!"
„Waarom niet? Het ziet er zoo akelig niet meer
uit. En hij, weet wat er gebeurd is,"
„Helaas ja." Beate schreide van machtólooze woe
de. „Ik heb al weer twee brieven gekregen het is
al overal bekend. Wat zal ik toch doen? Ik zit hier
als in een belegerde vesting. En ik maak mij zoo
angstig."
„Angstig? Waarom kind! Voor wien ben je ang
stig?"
„Voor de mensehen."
Dat klonk zoo droevig, dat Gwendoline er van ont-
Toerde. Zij1 ging op de leuning van den schommelstoel
zitten enl streelde haar. „Ik heb erg met je te doen,
Ati, in je eenzaamheid."
Beate snikte het eensklaps uit en klemde zich aan
vein, maar die betrokken minister wansehte iin verband
met zijn igelzondheddstiolektatnldl gaen herbenoeming.
Toen wtendde de heer Saiatadlm zich bot diepi militai
ren commandant van Milaan, dlila wel minister wilde
worden, miltis hiji zou mogen voorstellen het leger uit
te breiden vanl 275.000 tot 325.000 man, hetgeen eleta
jaiarfliijkscha 'mteterdJeie uitgave vein 35 mi'lliote® gulden
zou hebben verte orzlaakt; bovendien wilde hij voor 300
milliioe® gulden wapens en votatmade® aanschaffen.
Zulke kostbare maaitriegel'qni durfde die ministerpre
sident evenwel niet aan len daarom heeft hij den an
deren titularis gezocht en gevondleln. Biet gebeele
ininisteriJe blestaiait uit manuien, die in hun vakkteta au
toriteiten zijn ien a!ni het parllemlent hoog aanzien ge
nieten. Het lot van het kaibiuat zal veTmoledlel'ijk
vooral afbamgeh van 'dien minister Va®, finanoiën. Im
mers niet alleen is tengevolge van den oorlog ij» Tri-
polls Italië in slechte financiiaela conditie geraakt,
miaar oiok iis eten militaire reorigtami'aartae, dite geld! kost,
onveTmijidelijk, terwijl' ook .die marine nieuwe schat
ten ©ischt. Bovendien ila er, behalve voor schollen,
vele! geld noodig voor bleterle wegen. Het spoorweg
personeel vraagt onder het dreigement met eten allge-
mieene staking, meer lolon, hetgeen 45 milliioen zal
kostten. Andtere pensomleelie® komten met 'demzeTfidle®
wensch. Economische conflicten diredgenl ^ta ver
schillende dee'len van helt rijk; ter i's reedis eten uit
sluiting bij de koopvaardij! en op het platteland
heerscht veel agitatie.
Het ministerie tnelödt dus onder zeer ongunstige
omstandigheden op. En zijta gisteren afgelegde ver
klaringen wanen dan ook daarop gebaseerd'. Verster
king van het leger, aanvulling van de troepenmacht
in Tri|podis, uitbreiding tier luchtscheepvaart, op
richting van 'militaire gebouwen sta/an voorop en vra
gen een bijzonder erteddtetva® 100.000.000 gulden. Over
het Loopenba dienstjaar ie er een tekort gemamld van
11,5 miüLioe® gulden en daar die uitgaven dier komen
de ditenstjarten dia stijging dier inkomsten zuilen over
treffen, wordt er gieteproken van invoering eener
nieuwe progressieve inkoimlstlenbtelasting als grond
slag van een nattdlotaaal' belastingstelsel. Olm te bun
nen voorzien iini del nooden van 'de sohlatkist, zal de
regieerdng eeta verhooging mat 25 miülioen guldlen vra
gen van een thans toegestane maximu'm van uitgifte
van schatkistbiljetten, terwijl zij' aankondigt, boven
dien nog haar toevlucht tie moeten nemen tot atadere
tijdelijke maiatregiefllen. Voorts wordt overwogen wat
ten gunste van bet IsptoorwegpersiotaetóL, dta hlet bijzon
der van de laagst blelzollclligde®, kan worden gedaan.
Die a'lgemeenö richting van de binnen- en buitetaland-
seha politiek zall evenmin verandering ondiergaan ais
.die bou'dimg ten opzichtte van den godsdienst.
Tten sllo'tte vroeg da Ibaer Salatadirta van die Kamer,
dat zij: zich duidelijk en openlijk zon uitspreken over
de kwestite van vertrouwen. Dia uitspraak is ons op
het oogenblik nog niet bekend, doch zij zal naar alle
waarschijnlijkheid wlefll zéér gunstig wezen Voor het
kabinet, dat immers ia samengesteld uit alle groepten
van biet liberalisme en dat alls vertegenwoordiging
van a'lllte stireke® van 'het lland kan geldlen- Maar ver
der? Het zal in de eerste plaats moeten blijken in
hoeverre 'dit liberale oon'dentratiie-mini'sterite is opge
wassen tegen die vele 'moeiélijkbeden, Idlie het op zijn
weg ontmoet. En dan dient nitet te worden vergeten,
dlat de meerderheid' zijner aanhangers bestaat uit
blindte volgelingen van dien grootten mJee'ster in de
parlementaire techniek, den heter Giolitti. Het lot
haar vast. „Verlaat jij mij toch niet! Zoolang ik
weet dat die boot daar gind's ligt, dat zij geen twintig
minuten noodig hebben om bier o,p den drempel te
staan, om mij weer zoo vreeseEjk te kwellen zoo
lang trilt alles ita mij."
„Je hoeft niet te trillen, Ati."
„Jawel; ik weet zeker dlat ze mij eindelijk zoover
zullen krijgen, dat ik het nog eetaB met hem probeer.
Ja, dan ga ik aan boord terug en alles is een poos
goed en op een dag, alls hij' gedronken heeft dan
slaat hij mij doodil"
„Ati! in 's hemelsnaam, houd op!"
Snikkend verborg Beate haar gezicht tegen den
arm van haar zuster. „O, ik heb zoo'ta waanzinnigen
angst. Maar E'velyne lacht mij maar uit en In
grid o God! ik ben zoo verlaten. Ik heb geen be
scherming."
„Je bent nitet verlaten, Ati. Ik ben bij je. Eta
papa
„Ach! Papa i's zelf afhankelijk. En de broers ook."
„Erwin is expres gekomen om je te helpen."
Nu veegde Beate haar oogen af, er kwam een vroo-
lijker uitdrukking op haar gezicht. „Het is goed van
hem gemeetad, dat weet ik wel."
Gwendoline glimlachte, in gepednls verdiept. „Ja,
hij meent het goed. En je moet hem nu ook ontvan
gen, nietwaiar?"
„Zooals ik er nu uitzie?" Beate Stond op en ketek
in het spiegelende vensterglas van de balkondeur.
„Hij wacht of je hem wilt ontvangen."
Beate trok met een mat zuchtje de schouders op.
„Als je vindt van wel."
Zij liep nu onrulstig het balkon op en neer terwijl
Gwendoline naar1 binnen ging. 't Duurde een eeuwig
heid. Zij kon niet lang alleen zijta. Dan kreeg zij
dadelijk weet dat vreesellijk angstig© gevoel.
Itatuisschen had Gwendoline zeer ernstig mtet Erwin
gesproken. „Wat nu het meest van belang ia: wij
moeten haar voor zïebizelf beschermen."
„Voor zichzelf wat meen je daarmee, Gwendoline?"
van het kabinet is beslist, zoedxa déze Gilolititianen
ita eten of andere kwestie gemeente zaak maken met dte
oppositie dletr bei'dle socialistische groepen.
VLOOTBEtMIANNING.
Zooals bteketod is, zijta plamnteta in voorbereiding om
dte btemiannitag der schiepen ita Indië voor eten dleel te
doen bestaan uit inlanders, doch dit neemt nitet weg,
dat ook eten mieuwtei rtegdling taoodlig zal zijn om over
voldoend geschikt E'uropeteisch per'sonfeel tie kumnteta
beschikken, tetaeindte tot op'lloislaimig Van hlet petso-
nenvriaagstuk te gejr'a'kten.
Daarvoor bomen twee middelen 3ti aanmerking, na
melijk verkorting van hielt dienstverband, mlelt het doe'I
■dte vrijwillige dienstneming te bte'voTidlere®, en uit
breiding van 'die getalsterkte ten verlenging van dien
diensttijd van die zeteimlitie.
Naar we vernetalen, moet' hlet thans echter niet lig
gen in heit voornemen dier Regeeiriiing, voorstellen te
dloien, welk© zouden Iteidlen tot verzwaring van den
milititeplicht tten behoeve van1 dien zetedtetast.
Gemengd nieuws.
DEI SöHELDE.
Belt Hbld. v. Atatw. meldt:
In dleta Senaat heeft M. Walenter aan den minister
gevraagd, of hij wist, of, tengevolge van 'be'sltaiten ita
Nederland getroffen, de toelating 'der Nederland'sche
regeering voortaan moeit gevraiagd worden door
vreemde ooribgslschepen, om de Schteldle op tie vatten.
De minister weigerde een antwoord tel geve®, on
dier voorwendsel, dlat dlie vraag gele®) vterbalnd hileld
mtet dte hehlandlel'de kweëtite,
ONZE VLOOT.
De Nedtarl. Verleetaiging Otaza Vl'o'ot zal op iden
29sten April (dleta sterfdag van Michiiel Adiri'aansz. die
Euyter) haar algelmeene vergadering houden te Haar
lem.
B. en W. van Haaritam zullen hoofdbestuur, algem.
raad en afgevaardigdleta officieel tteta stadhuize ont
vangen.
IMMIGRATIE IN BEAfZHJë.
De hoofden van eenige Braziliaansehe gezant
schappen in Europa, onder wel'ke die van Wet gezant
schap te 's-Gravanjhage, hebben 'hun regeearing gead
viseerd strenge maatregelen vast te stellen op de im
migratie in Brazilië, ongeveer gelijk aan da bepalin
gen welke daaromtrent in N o o rdkh meri'ka gelden. Zij
ded'en dit, ten einde te voorkomen, dat Brazilië bIb
verblijfplaats wordt gekozen door behoeftigen of lui
aards, die zich daarna over hun 'tegenspoed gaan be
klagen en onbillijke klachten uiten, terwijl zij dan te
vens verzoeken richten tot idle regteerïngeo der lamdlen
van waar zij' kwamen om naak hlet Vaderland te mo
gen terugkeeren, welk© verzoeken dloor bedoelde re-
geeringén niet ku-unen worden itag'awi'Il'igd.
EEN FLINKE JONGEN.
Men schrijft uiti Dten Briel' aan da Nieuwe Cirt.
Dezer dagen ontving Jacobus Blokland,, smi'dls-leer-
ling van dte Britelsch© Ambachtsschool, dte bronzen
medaille, omdat hiji ita het vorige najaar met eigen
levensgevaar een kitad uit de haveta gered had; dlat
reeds onder een 'schuit gadireve® was, terwijl eeta bin
nenkomende stoomboot dte redding zeer b'emoeilij'kte.
't Wais op een Z'ondag geweest, en 'de toen 13-jarige
Jacobus mocht 'daarom zijn horlloige op hebben, dat nu
door de redditag geheel van streek geraakt was ep
niet meer deugde. Daarom hadden eetaige jongens
van Den Briel1 geld bij elkaar gelegd om, nu Kiobus
teen medaille van de Koningin gekregen had, hem eeta
nieuw zilveren horloge te bëzorge®, hetwelk hem bij
d'e promotie op de Ambachtsschool, welke gistenmid)-
'dag plaats had en bijl welke gelegenheid hij tot de 2e
klasse wierd bevorderd, door den voorzitter werd over
handigd, dlat er een zilViéren ketting bijvoegde, terwijl
zijn kameraads op d© school een fraaie lijst om zijn
getuigschrift, bij' d'a medaille behoorende, gemaakt
hadden.
Reeds was hiji verleden Zaterdag als padvinder in
d'e groote zaal van dte kazletrne „Den D'oiele" door ma-
„Voior haar zwakheid. Wij' mogen niet dtalden d'at
zij zich weer laat bepraten."
„Daar zal zij te angstig voor zijm"
„Haar trots moet haar helpen."
Beate had zich een beetje gepoederd, d'at zag
Gwendoline dadelijk. Erwin zag helt niet. Hij was
weer zeer onder den indruk, het j onge dling zoo ellen
dig te zien. Toen hij haar groette en haar hand kus
te kon hij geen woord uitbrenlgen.
Maar eindelijk herkreeg 'hij; zijn zelfbelheerlscbing.
Gwendoline be'sprak de nooidlza'kelijkste maatregelen.
Eta toen werd) het een soort familieraad!. In tegen
woordigheid van Etawin, dite» zoo goed van alle om
standigheden op de hoogte was, kon alles vertrouwe
lijk behandeld worden. Hij' hadi daarenboven ïneer
practische ondervinding in juridische zaken en kon
de zusters met raad' en daadl bijstaan. Want zoo ging
het niet langer. Beató's zenuwgestel ging er geheel
mee ten onder.
Gwendoline stond gedurende het lange onderhoud
aan de balkondeur 'geleund. Geen zweem van ja-
lo'ersehheid was in haar toon op te merken. Maar zij
zag zeer, zeer bleek.
De mistige, hartelijke woorden van Erwita deden
Beate veel goed. Zij had! in zoo Tang niet met een
man gesproken. „Papa, kan mij niet helpen^', zei
ze. „Hij zou wel' willen, maar hij mag niet. Of het
zou een igroot ongeluk zijn. Voor allen."
Erwin kon zich niet voorstellen, da!t de heer von
Erxleben, die al'tijld' een krachtige® wil had gehad,
zich door menlschen als de Teerbruggeis vrees Tiet
aanjagen. Gwendoline begreep ook niet waarom
Beate aan haar vader twijfelde.
„Wat meen ja daar toch mee, Ati?" vroeg zij heel
verbaasd. „Als je je van Klaus laat 'scheiden, dan
worden 'toch alle relaties met dte familie afgebro
ken."
„Dat heeft Evelyne mijl zeer koel en droog aan T
verstand 'gebracht, hoe dan alles gaat. Als ik van
Klaus scheidt weet je wat er dan in de eerste
Het gebruik van gegarandeerd giftvrg emaille
onder rijkscontrole, waarborgt Uw gezin goede ge
zondheid.
joor A. M. Kollewijn, commandant van het korps tor-
pedlilstien, en hoofdleider der padvinders op eenvoudi
ge e® hartelijke wijze toegesproken, en hij, benevens
zijn makkers, op limonade em taartjes onthaald.
EEN ADRESI VAN DEN' ANTI-OPIUMBOND'.
De Ned1. Anti-Opiumbondl heeft een adres tot den
minister van Koloniën gericht, met heit verzoek: 1.
al'lie maatregelen te ntemien die tot eeta duurzame en
kraehtffig voortschrijidende beperking van het opium
verbruik in N'ed.Ttadië zullen blijken noodig te zijn;
2. een ondterzoek te doem instellen naar de mogelijk
heid om bitane® afzienlbarten tijld voor Nted.T®dië te
komen tot een algeheel opiumverbod; 3. bijaldien de
regetering instemt met de metening van adressant dat
het wenschelijk is zo'odanige maatreigelten te taemen
dat daarvan in steeds toenemende mate vermindering
der opbrengst van do regie i's te Verwachten, eeta ver
klaring in dien zin aan dte Statten-Gteneraal te doen
toekomen, op een door dte regeering daarvoor uit te
ki'ezie® tijdstip.
V OGEL WET
Mat ingang van 1 Januari Ik trad de Vogelwiet ita
werking. Het dooden, vangen en vervoeren van in
't wild levende vogels en het verstoren hunnler mes
ten is daarbij nagenoeg geheel verbo>d!en. Alleen aan
land- en tuinbouwers, zoo zij schade Van sommige
soorten ondletrvdnden, kan door den burgelmee&teT
worden vergund, dezie tie dooiden. Verder mogen in
eenige mtet name genoemde gemieenten, gedurende
een ikorten, eveneens door die® wetgever bepaalden
tijd, nog enkele jiarien lij'sters worden gevangen door
middel Van 'strikken, terwijl van 1 Eiebruari tot 30
April eieren moigen worden geraapt van ki'evitten.
Overigens mogen alleen zij, die in helt bezit zijn eener
acte en 'die boVetodien een© schriftlellijkie toestemming
bezitten van den grondeigenaar, nog ©enige bij de
wet genoemde vogelsoorten bemachtigen idloor middel
van netten. Alle andere wijzen van vangen, zooals
met lij miste kken ©tnz., het rapen van eieren en helt uit-
hallen van nesten, is thans over het gtehteeüe land ten
strlengste verbeiden. Het gebruik maken of ita het
veld vervoeren van blind gemaakte of op andere wijze
verminkte vogels is eveneens strafbaar gesteld', ook
voor hen, die in 'hét bezit zijn etener acte. Dlaar deze
wetsbepalingen zijn gemaakt, ten leinde de vogels,
van zooveel! nut voor land!-, tuin- en boschlbouw, zoo
veel mogelijk te btescherm'en, roept ook de Ned. Ver-
eeniging tot Be&cbermin'g va® Vogells die medtewer-
king in van allien, om de golede uitvoering idezer wet
te helpen handhaven. Waar ook veile vogels ons nu
weer met hun lieflijk gezang i® boseh en veld, dte te-
rugko'mlst 'dier letate verkondigen gaan, mag daarop
zeker wel gerekend worden. Aam die ambtenlaren van
rijks)- en gemeetate-politie en aan dite der rijksbtelias-
tingen, is de handhaving dezer w<et opgedragen, ter
wijl' verder i'adler kan medewerken door bij het zien
van overtredingen, de overtreders te waarschuwen of
zoo noodig de feiten ter kennis te brengen Van de
'ambtenaren van jiustitile of politie. Reeds Veel' te
lang zijta 'ita ons land allterhandle vogelsoorten 'mfee-
doogenlloos vervolgd' eta een beislist optreden tegen de
verdere Vemiietigitag 'van lonzen vogelstand zal aan
■een teder ten go©die kotmle®. Het bellang dat l'atad-,
tuin- en boischbouw hebben en daardoor onze gehleele
samenleving, bijl leen ongestoorde ontwikkeling van
plaats gebeurt? Dan heffen zij'dte groote sportver-
eeniging eenvoudig op. Eta dan kunnen wij weer beel
bescheiden na-ar Zehlendorf terugkeeren."
„Met d'itezfcl'fde woorden?" vroeg Gwendoline, de
wenkbrauwen fronsende.
Beate gebruikte meermalen haar zakdoek en wisch-
te haar betraande oogen af. „O, en zij heeft ge
lijk alles hangt toch eigenlijk van hun geld af."
„Van hun gelid!? Zoo." Gwendoline haalde diep
adem. „Neen, Ati, te koop zijn dte Eïxleben's niet.
Niet een van de familie. En jij zult in de eerste
plaats bewijzen dat je zelfstandigheid bezit. Terug
aan boord ga je nitet."
„En de toekomst van B'örries? Van Ingrid, van
Ilaunsheimz
„Jouw lot is hier de vraag, eta niet dat van de
broers en zusters. Dte hebben het ita dien tijd 'goed
gehad jij hebt geleden."
„En geloof je dan, Ati", zei El-win, „dat je broers
en zuster's het aannamen als jij) je veiligheid', je leven
'opofferde?"
Gwendoline ging voort. „Ten minste da ach
ting VO'OT je zelf?"
Beate wals opgestaan. Zij liep onrustig heen en
weeT, 'den zakdoek voor den mond drukkend. Eind et-
lijk bleef zij staan en gaf Elrwin en daarna haar zus
ter de hand. „Het is zoo goed van jullie, dat je op
mijn gémoed werkt. Ik vod mijn levensmoed weer
toenemen. Ach, de laatste dagen heb ik zoo intnn'g
gewenscht te kunnen sterven. Ik wou zoo graag, dat
da een of atadere ziekte m'ijl snel wegrukte. Dan was
ik van al die afschuwelijke onzekerheid verlost. Het
is zel'fs bij mijl opgekomen er zelf een einde aan te
■maketa.
„Ati!" Het klonk als een amlgStkreet uit Eirwinfs
mondl.
Zij liet de schouders zakken en schudde het hoofd.
„Maak je niet ongerust. Ik ben daar veel te laf
voor."
(Wordt vervolgd).
