DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Adres i JAC. MET. y0e 07, Honderd en zestiende Jaargang, 1914, DINSDAG 14 APRIL. Militie. Herhalingsoefeningen» FEÜILLETON. De ongekroonde Koning (Nadruk varhodanjh Rfcnn'aa van PAUL OSKAR HSQKER. Naan het D u i t e e h>. 58) ——o BINNENLAND. tegen billijk tariel OsKrosseslefiRferlfcaiifc. Telefoon BW. urNrrm ALKMAARSCll COURANT. De BURGEMEESTER der gemeente AHKMAAR gelast, krachtens bekomen aanschrijving, op grond van art. 80 in verbant: met art. 114 der Militiewet (Staatsblad 1918 No. 81) des onderstaan des hier wo nenden verlofganger, om zich, ter bijwoning dw her halingsoefeningen, bij' zijn korps te vervoegen als Toïgtj Regiment genietroepen, lichting 1911, garnizoen Utrecht. 11 Mei 1914: JAN GODFRIED SCHEEPMA KER. Den verlofganger wordt hierbij gewezen op de na volgende bepalingen: lo. dat de milieiana-varlofgaBigers die rwblijf hon den ia da plaats van opkam.sfi, «iah op d»a dag voor de opkomst bepaald,, uiterlijk te 8 uur Voormiddag» bij hun korps moeten aanmddtemj 'ia. dat de miliciens-ver lof gang®» die verblijf hou den binnen 80 KM. van dia plaats va® opkomst, op den dag voor cte opkomst btgfanld, uiterlijk te 10 uur voormiddag» bij hun tag» mmr&if moeten zijn} So- dat de overage ralKaiawrsrtolgasget» «toè t>8 hun korps moeten aanmakte»! voor zooveel zij binnien hat Rijk verblijf houden, op hefl tijdstip, waarop zij aanwezig konwem snjn, indien zij zich op den dag, voor die opkomst bapa»M* mot het eerst vertrekkende middel van vwrsnald warworn? lange da op de veffvoerbawijzem taxgggavm rou te naar dia plaats va» opkomtfl bsgparvao» of, ia- dien bij gebruikmaking va® eens lata» vertrek- kend middel van varsnetld varvoar knigs diesdf- de route sulike mogelijk ia, uiterlijk op hat sub 2ot aangegeven tijdstip en voor zooveel zij bui ten het Rijk verblijf houden, vóór 4 uur namid dag». Voor zooveel do milicien door ziekte of om eene andere reden niet tot den werkelijken dienst kan overgaan, wordt hij verzocht daarvan vóór hot tijd stip voor de opkomst bepaald, ter gemeente-secretarie mededeeling te dioem. Na zijn herstel zal' hij1 zich on verwijld naar zijn korps moeten begeven. De Burgemeester voornoemd, G. RIPPING. Alkmaar, 11 April 1914. In de Daily Chronidle van gisteren wordt aan het hoofd van het blad geschreven over „de mooiste dag van het jaar," de Paasch-Zondag hetgeen bewijst, welk een belangrijke plaats Paschen in Engeland inneemt. De Paaschvacantie komt trouwens ook het eerst, zij sluit als het ware den winter af en begint den zo mer. Van den koning af tot dien eenvoudigen hand werksman toe, rust schier een ieder. De ministers hebben, al® naar gewoonte, weer 't voorbeeld gegeven én zijn Londen ontvlucht. Het ministerie heeft ook vacantie en als Europa plotseling in brand kwam te staan, zou de blusschende waterstraal, die nog al eens uit het Engelsche ministerie van buitenlandsche za ken pleegt te komen, ditmaal ontbreken. De Engel sche ministers rusten uit, evengoed als de Engelsche politici. Ja de herkiezing van den minister-presi- Ingridl had een laatste, voorzichtige poging gedaan om het hart van haar zuster te peilen: of zij toch van den volgenden verzoeningstermijn geen gebruik zou maken om 'haar man de hand ter verzoening te reiken. Erwin zat tegenover haar voor het raam. Hij steun de het hoofd in de hand, met dé ellebogen op de ven sterbank en keek Beate droomerig aan. Uiterlijk was zij weinig veranderd sedert zij als Walkure bij de par- force-j achten meer de aandacht troik door haar blonde haren dan door haar rijden. Slank en edel was haar figuur, jong en frisch haar gezicht. Maar haar trek ken waren teederdler, meer vrouwelijk géwordén. „Ook Ingrid zal zich in haar lot schikken" zei hij; „zjj zal het weldra ondragelijk vinden niet anders dan de dochter in hui® te zijn, die cp een man wacht. Dan zal ze gebruik maken van de vele vrije uren die het kleine huishouden haar laat, en zich voorbereiden tot het een of andere vak, dat die uren vervult. En dan zullen da stille zuchten om het verloren koninkrijk wel verstommen." „Vindt je het dan natuurlijk. Erwin, de jonge meis jesgaren door te brengen zooals Gwendoline?" „Beter zoo, dan ze te verdansen of zich! piepjong een ongelukkig huwelijk te laten opdringen." Zij1 gliml'achte treurig. „Alle huwelijken hoeven noig niet ongelukkig te zijn." Na eenig aarzelen her vatte zijl: „Als jullie destijds maar hadt kunnen trouwen na Papa's pensioneerimg dan zou die moeilijke tijd in Amerika Gwendoline bespaard zijn gebleven. Niet waarP „Maar zou zij de groote, edele, helderdenkende, veelbeteekenende vrouw geworden zijn zonder die zware beproeving. Ik geloof het niet. Wat heeft het lot jou veranderd, Ati!" ging hij voort en nam haar beide handen in de zijne. Ik vind je tegenwoor dig duizendtal aal liever." Hiji herhaalde zacht, bijna dof„Duizendmaal." „En jij dénkt alleen omdat Erwin Schrott mij dui zendmaal liever zou vinden heb ik dat vreeselijke moe- dent Asquith in zijn district Oést-Five, d. w. z. het niet stellen van een tegencandidaat, verleden Dins dag, wordt door sommigen toegeschreven aan den te genzin, om in de holidays een verkiezingscampagne op touw te zetten! Het ministerie heeft vóór do vacantie in het La gerhuis het wetsontwerp nopens zelfrégeering aan Ierland in tweede lezing tien aannemen. Wel' is waar was de meerderheid niet overweldigend 356 tegen 276 maar toch alleszins voldoende. Na de vacantie moet ook de oppositie in het Hoogerhui® worden over wonnen en ook de oppositie, welke nit Ulster dreigt. De kwestie zal zich nu wel snel ontwikkelen en wel dra zal blijken of beide partijen tot een vergelijk kun nen komen, dan wel of een botsing onvermijdelijk ia. In Frankrijk zit men midden in den verkie zingsstrijd. Daar stoort men zich weinig aan Pa schen zelfs de couranten verschijnen beide dagen geregeld. De Kamer is uiteen gegaan, nadat de poli tieke hartstocht de gemoederen bijzonder had bewo gen en natuurlijk is dit ook van invloed op de verkie zingen. Als gevolg van een uitlating in, een verkie zingsvergadering hebben een afgevaardigde en een ad vocaat teEpinal reed® geduelleerd t Heel1 gevaarlijk is het duel overigens niet geweest de eerste schoot in de lucht, de tweede in het geheel niet! Maar teeke nend voor dé politieke opwinding is dit onbloedige tweegevecht toch wel. Wanneer de verkiezingsstrijd aldus wordt ingezet hoe moet hij1 dan wel eindigen? Da verschillende partijen maken thans de kiezers gelukkig met manifesten. De verklaring van het ver bond der linkergroepen (leiders dé heeren Briand en Barthou) trekt nog al de aandacht. Zij' ia duidelijk. Het verbond verklaart zich! zéér beslist voor den drie jarigen diensttijd, welken het een levenskwestie voor het land acht, voor Rekenonderwijs op de volksscho len, voor een inkomstenbelasting met eigen aangifte, voor eerbiediging en scheiding van da bevoegdheden der onderscheidende staatsmachten en uitsluiting van elke financieele inmenging in de daden der regeering. Dezen laatsten wensch heeft de heer Briand ook in dé Kamer uitgesproken toen hij zeide, dat aan het land en de republiek een dienst bewezen zou zijn, wanneer de politieke atmosfeer werd gezuiverd door de schei ding van verschillende machten. Het zal nu blijken of het land het gewicht van die zuivering inziet en of het in de combinatie Briand-Barthou gelooft 1 In Duitschland levert de Pasdhen weinig bij zonders op. In den regel bezoekt de Rijkskanselier tijdens deze feestdagen den Keizer op het eiland Kor- foe en koimt dan met belangrijke beslissingen weer thuis. Ditmaal is de heer v. Bethmann Hollweg ver hinderd! en van beslissingen heeft men nog niets vernomen. Vooral wordt met belangstelling uitgezien naar de benoeming van een stadihonder in E'lzas Lot haringen. Voor het overige is men in Duitschland ontevreden over Rusland, dat men anti-Duitsche neigingen ver wijt. Eerst kwamen de hatelijke pers-uitlatingen - ten beleven?" „Misschien." Nu zuchtte zijl en onttrok hem haar handen. „Waar zou Gwendoline toch zoo lang blijven?" zei ze opstaande. Hij volgde haar, legde zijn arm1 in den hare en zoo liepen ze weer door de dkie kamers, waarin het roode avondlucht scheen. Meer en meer waren zijl het eens geworden. Hij had Beate getroost, hij hadl haar nieuwe levensmoed gege ven. Al lang was hij veel nader toe gekomen tot Bea te dan tot Gwendoline. Gwendoline hadl het vermoed, gevoeld. En stil en zacht had zij zich teruggetrokken. Toen zij dien avond van haar werk thuiskwam en hen beiden arm in arm door de kamers zag loopen, ze hoorde praten over oude herinneringen, onbedui dende kleinigheden uit hu® vroegeren omgang die toch van zeer veel gewicht voor hen schenen geweest te zijn daar ze zoo diep in hun geheugen waren ge prent toen bleef zij. een oogenblik in de open deur staan en drukte de hand op het hart. Zij wist dat nu het beslissende woord moest woudten gesproken: daar zij beiden nog geen moed hadden om elkaar die waarheid te bekennen moest zij hun zelf den blinddoek van de oogen rukken. Zij was innerlijk diep ontroerd toen zijl na een hartelijke begroeting zich bij het tweetal voegde en met hen meeliep in het gouden zonlicht dat door de tuinramen de dkie kamers binnenstroomde. Maar een lachje zweefde om haar mond1, wat haar schooner maakte. „Jullie bent voor elkaar bestemd. Ja, geloof mij, jullie beiden!" Toen volgde voor Gwendoline een avond vol wee moed. Zij moest nog tot laat in den avond in haar kamer werken. En dat was een groote weldaad voor haar. In da stilte vond zij zichzelf weder. Maar meer dan andiers keek zij! op van haar werk. Tegenover haar, tusschen de beide ramen stond als eenig kunstwerk een mooi beeld. Het was de „Andan te" van Goman&ky de ernstige, edlele, op plechtige muziek! voortschrijdende vrouwengestalte. Door een toeval het was in haar oogen een beschikking had zij onlangs bij1 een kunsthandelaar het werk weerge vonden, dat voor haar het zinnebeeld was van haar ouderlijk huis. Zij knikte de stille vrouw toe. Door haar kracht was dé huiselijke haard! weer her- aldus redeneert men en nu schijnt het nieuwe mi- nistrie-Goremykin de Duitsche nijverheid in den ban te hebben gedaan en verder gaarne te willen helpen, wanneer oecouomiache of politieke Duitsche belangen benadeeld! kunnen worden. Het ia heel goed, aldus wordt officieus betoogd* wanneer men nu ook maar rekening ermee wil houden, dat de Duitsche regee ring het niet san de noodige maatregelen tot verdedi ging van den Duitschen nationale® arbeid zal late®, ontbreken l De Paaschdagen zullen voor den mbret van Alba nië zeker niet al te prettig geweest zijn. Het gaat niet heel voorspoedig in den jongsten staat. De Epi- roten zijn buitengemeen lastig en de Grieken steunen zij het dan ook niet officieel de beweging, om Epiru® van Albanië af te scheiden en bij Griekenland te voegen. De groote mogendheden zullen zich tot de Grieksehe regeering wenden, maar of dit helpen zal ia zeer de vraag. Intusschen moet de vorst maar zien hoe hij het klaar speelt met die opstandelingen. En het gaat een beetje wonderlijk. Onlangs stelde de minister van oorlog, de bekende Essad pasja, voor, een leger in te stellen, dat door hem zou worden aan gevoerd. De vorst wees dit voorstel van de hand. Kort daarop stelde de koning voor een leger te vor men1 en dit onder zij® directe bevelen te plaatsen en dit voorstel wordt onder dankbetuiging afgewezen door Essad Pasja! Blijkbaar is de verhouding tusschen de® geweaen majoor der Pruisische garde en den gewezen opstandelingen-leider nog niet eerste klas! Ten slotte valt in dit weekoverzicht] e no>g even de aandacht te vestigen op een belangrijk artikel in de Neue Ereie Pr esse, een Weenscb biadj, geschreven door den Franschen oud-minister van buitenlandsche zaken, den heer Pichon, over den Europee- schen vrede. De bekwame schrijver heeft ver trouwen in dezen vrede. Hij is overtuigd, dat nie mand van de verantwoordelijke regeeringspersonen den oorlog wil, die even noodlottig voor de overwin naar® als voor de overwonnen zon zijn. Alleen uit het Oosten kan z. i. oorlogsgevaar dreigen. Hij ge- 'ooft, dat dit kan worden voorkomen, door het Turk- sche rijk in stand te houden. En daarvoor, betoogt hij, kunnen Frankrijk en Oostenrijk veel doen, de repu bliek door haar invloed op Rusland, het keizerrijk door zijn invloed op Duitschland. HET OONGREISl DER S'Oül A AUDEM'OQRAl'I- SCHE' ARBEIDERSPARTIJ. De beide Paaschdagen en ook heden is er nog vergaderd is te Utrecht het congres der' S. D. A. P. gehouden, het twintigste, bezocht door 386 afgevaar digden, vertegenwoordigende 271 afdeelingen. In zijn openingswoord constateerde de voorzitter, de heer W. H. Vlieigen, dat na het Zwoische congres het aantal ledenJ in vijf maanden was gestegen met meer dan 5000, terwijl er over de eerste 5000 leden tien jaar was gedaan, hetgeen do werf- en werkkracht der partij bewijst. steld. Zij mocht er trotseh op zijn. Maar toch gloei den haar oogen op dit oogenblk en werd haar keel als dicbtgesnoerd. Laat in den avond kwam Beate reeds gekleed, met haar kimono aan, bij1 haar binnen. Eenige oogenblikken bleven de zuster® sprakeloos tegenover elkander staan. Toen stak Gwendoline de hand uit - en Beate vloog naar haar toe en omhels de haar. „Nu niet spreken, Ati. Zwijgen, zwijgen. En ons verheugen." Ook tegenover de anderen zwegen zij nog over dé wending, die zij aan hun lot hadden gegeven. Vader en de broers en zuster zouden pas ingewijd worden op den dag dat Beate die uitspraak van haar proces zou hooren. De rechtbank besliste in den geest der voorstellen, waarover de advocaten der beide partijen het eens wa ren. De scheiding werd in 't begin van Mei uitge sproken. Beate ontving een klein kapitaal, belachelijk klein voor het vermogen van Teerbrügge, alleen als bewijs dat zij niet alls de alleen-schuldige moest wor den beschouwd. Toen Gwendoline de uitspraak hoorde, droeg zij een assistente op, haar in het spreekuur te vervangen en reed naar Wilmersdiorf om haar vader te spreken. Generaal von Erxïeben had tengevolge van zijn nierlijden vroeger dan 'hij ooit had! vermoed aan den grootvadersstoel moeten wennen. Gwendoline vond hem daar op zijn plaats bij het raam, bezig met het bekijken van teekeningen van zijn beide zoons, die Ingrid voor hem uitgespreid' had. Die van Haunsheinz lieten hem altijd kond. E!en houtbetimmering voor die muren van een muziekzaal met nis voor een huisorgel daar voelde hij bitter weinig voor. Maar wat Borries op zijn haastige ma nier op 't papier geworpen had, d'at interesseerde hem. Het was een schets van dén nieuwen ééndekker, waar mee hij gisteren dien eersten goed' geslaagden proef tocht met een passagier had gemaakt. Ingrid was ook opgetogen. Zij had! in Johannistal het vliegen van haar broeder bijgewoond. Onder de jonge mannen, die haar daar gechaperonneerd had den, waren karakteristieke persoonlijkheden geweest die haar boeiden. Misschien voelde zij eindelijk dat het leven rijk kon wezen all léefde men niet te mid den van rijkaards. Zoo was het een goed oogenblik waarop Gwendoline haar vader aantrof om hem- het Lout Mmtkisli te bu. Verder werd geconstateerd, dat het niet aan „hoo- ge oomes" in de partij ontbrak: men had een burge meester in Zaandam, een vice-president in de Kamer, een wethouder in Amsterdam enz. Den politieken toestand besprekende, wees spreker op de militaristische rage, die de belastingbetalers niet O. V. (onze vloot) maar o wee zou doen roepen. Uit het jaarverslag bleek dat het aantal der partij leden 1910 steeg met 5 in 1911 met 25,9 in 1918 met 24,4 in 1913 met ruim 60 Hierna werd er galtegenheid gegeven tot critiek» waarvan natuurlijk weer ruimschoots gebruik ge maakt werd. De partijleiding deugde niet, de afge vaardigden waren speelballen der leider», de heer Schaper had door zijn brochure over de portefeuille- kwestie de strijdbaarheid der partij niet mogen aan randen, de heale partij had moeten worden geraad pleegd tijdens de crisis in 1913 en ook had de partij moeten uitmaken of de heer Ter Laan wel burgemees ter had mogen worden. Dan moesten de Kamerleden minder spijbelen, terwijl ze da spoorwegmaatschappij- en niet hadden mogen vragen om vrijkaartjes. De Leer Van Kol was heel erg tegengevallen, wanneer de drie Indiërs niet mogen terugkeeren, dan was dat zijn schuld. De heer Pol'ak had zich niet mogen verkla ren voor behoud van het hoofdschap op da school. De heer Troelstra verdedigde de Kamerfractie, zei ook, dat er niet meer gespijbeld moest worden en ver telde, dat hij met een dik boek bezig was over de por tefeuillekwestie. De beer Van Kol was al verder die had juist de l'aatste hand gelegd aan een boek van 600 bladzijden over koloniale politiek. Hij zette ove rigens een parapluie op, kneep den neus dicht en liet den modder van Douwes Dekker lang® zich heengaan. Temperamentvol verklaarde deze veteraan, wien men zijn achting voor gouverneur-generaal Idenburg ver weten had, dat het ook de plicht der sociaal-democra ten ia tegenover tegenstanders eerlijkheid en waar heid te betrachten en dat sociaal-democraten niet moeten meenen, dat hun tegenstanders schurken en zij allen nobele mensche® zijn een ander geluid dus, dan de heer DuijiS verleden jaar te Zwolle deed hoo ren. Da heer Polak zei in de Kamer enkel verklaard te hebben, dat hij zich geen hoofdelooze school kon voorstellen. Tenslotte kreeg men den eersten dag een kleine schermutseling tusschen de kampioenen Troelstra en Mendels. Laatstgenoemde voelde niets voor het stem men voor een opgedreven oorlogsbegrooting om het kiesrecht toch1 maar te verkrijgen, waarvan dé heer Troelstra een voorstander bleek. Sterk laakte de beer Mendels het in den heer Troelstra, dat die een partij- genoot, die met hern van meaning verschilt maar al tijd in dien hoek wil trappen. Toen ging men naiar huis. De tweede dag bracht een hoogsrtbelangrijke zaak, de kiesrechtactie, op het tapijt, nadat allé redacteuren van „Het Volk" en „Het Weekblad1" herbenoemd wa ren en besloten was tot oprichting van 'n wetenschap pelijk maandschrift. De heer Troelstra hield een zeer uitvoerige redevoering, waarin hiji o.m. mededeelde, dat de S. D. A. P. een amendement zal voorstellen om, het algemeen kiesrcht op 21-jarigen leeftijd! toe te groote nieuw® te brengen. Baron von Etrxleben was heel ernstig geworden. Het bloed dlat door dé aderen van zijn kinderen vloeide was toch een goedl soort. Zij1 bewandelden niet d© pa den die zijn voorouders gevolgd waren. Maar dat zij de vermetelheid gehad hadden dén ongekroondén ko ning ten val te brengen, dien allén, allen huldigden, dat wa® een triomf, die hem met veel droevigs in zijn leven kon verzoenen. En nu stond daar de dapperste van zijn kindéren voor hem en legde de biecht Toor hem af. Eén biecht? O, d'at was slechts de vorm. In waarheid gaf en gaf zij altijd, deze veel gesmade en verkeerd begrepene. Hij was nu eenmaal geen vriend van gevoelvolle verklaringen. Hij' maakte het du» kort. 'Zoo, zoo. Zou Beate dé vrouw worden van den opperhoutves ter? Beate en niet Gwendoline? Nu goed. Wat kon hij daaraan doen? Moge zij gelukkig worden. Heel, heel gelukkig." Hij1 haalde zijn zakdoek uit zijn zak en deed alsof hij moest niezen. „Hm! Het heeft er van tijd tot tijd verduiveld kwaad bij ons uitgezien. Nu komen dé bengels per slot van rekening toch nog goed terecht. Ook zonder die verduivelde duiten." Hij snoof in Zijn zakdoek. En een oogenblik daarna kwam hij weer met een kléine hatelijkheid. „Het is alles mooi en goed', maar Gwendoline je moeit het mij niet kwalijk nemen als jij binnenkomt, dan ver spreidt je altijd een apothekersluehtje." Zij nam het niet kwalijk. Want ze zag hoe het haar vader aangegrepen had. Eta dat wa® haar troost en dank genoeg voor alles, wat zij in haar jong leven doorgemaakt had. „Tja. Gwendolientje, jon arm, oud vrijstertje," zei hij toen, nadat hij het apothtekerslucbtrje door snui ven en oogen afvegen te boven gekomen was. „Eta wat zal er nu van jou worden? Bij1 dat tandén uittrek ken kan een mensch toch niet gelukkig zijn tot aan het einde van zijta dagen? Gwendoline keek door het venster in de toppen der mooie vruchtboomen, die wiegelden in den voor jaarswind. Zij wist de dag zou eenmaal komen dat zij zichzelf haar koning koos. Een, die een man was uit één stuk, zich zelf bewusit, fier als zij, en een wer ker als Zij. Eten, die de onzichtbare kroon van den adel van het verstand) en de ziel op het hoofd droeg. En nu glimlachte zij en zeide: „Ik maak mij over mijzelf niet ongerust, vader!"

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1914 | | pagina 1