DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN,
donderdag
Adres: JAC. MET.
No, 89,
Honderd en zestiende Jaargang.
1914.
16 A PR II
Ijeveiiswegen
Uitgave H. J. W. BECHT, Amsterdam.
,Jeze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk fl,—
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone arivertentiën
Per regel f 0;10, Bij groote contracten rabat. Groote
ietters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V, Boek- en Handelsdrukkerij
v/k HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9,
FEUILLETON.
Naar bet Puitsch
van
E. WERNER.
2) _-o=^-
STADSNIEUWS.
tegen billijk tarief.
ALKMAAR
COURANT
DRANKWET.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR brengen ter algemeens kennis, dat bij hun col
lege zijn ingekomen verzoekschriften van C. REIJ-
NIS en J. LANGEDIJK, weduwe van W. BAKKUM,
beiden te Alkmaar, om vergunning tot den verkoop
van «ter ken drank in het klein respectievelijk voor de
perc celen Heeren&traat 10 en Sltksteeg O. 6.
Binnen twee weken na deze bekendmaking kunnen
tegen het verleenen der vergunning schriftelijk be
zwaren worden ingediend.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
V G. RIPPING, Voorzitter.
DONATE, Secretaris.
Alkmaar, dten I'S April 1914.
ALKMAAR, 16 April.
Het was gisteren voor Italië de kritieke dag.
Den vijftienden April 1913 verzacht minister Sacchi
aan de afgevaardigden van het spoorwegpersoneel, die
met hem verschillende eisohen hadden besproken, een
jaar uitstel, waarin syndicaat en bondl toestemden. En
gisteren zouden de afgevaardigden bij de regeexing
antwoord komen halen.
Het Italiaansche spoorwegpersoneel is georgani
seerd in twee groote groepen. Het revolutionnair-ge-
tinte syndicaat heeft 60.000 volgelingen, de meer her
vormingsgezinde Bond telt 30.000 leden. De organi
saties zetelen resp. te Ancona en te Milaan. Aan de
regeering werden eischen .gesteld, welker inwilliging
95 millioen zon kosten. De regeering wil slechts 15
milllioen geven zij zegt, dat dit het uiterste is,
waartoe zij kan gaan. De Bond is er voor, met dit
aanbod voorloopig vrede ta nemen, maar het syndi
caat wil daarvan niet weten. Zijn bedde organisaties
het werkelijk oneens? Wil men door een dreigende
houding trachten meer voordeel te behalen, dan langs
minnelijken weg kon worden verkregen? Zal ten
slotte da Bond het syndicaat volgen, indien dit tot
staking overgaat? Ziedaar vragen, met welker beant
woording men zich binnen en buiten Italië bezig
houdt. De algemeene indruk, dien men uit de buiten-
landsche bladen krijgt is deze, dat een algemeene
spoorwegstaking dezer dagen zal uitbreken. De re
geering zal evenwel trachten het verkeer, zij het dan
ook gebrekkig, in stand te houden. Zij zal de militai
ren te hulp roepen en zij hoopt, dat da staking, als
vroeger, binnen enkele dagen zal verloopen,
Intusschen de spoorwegkwestie is niet de eenige,
welke de regeering last veroorzaakt. Er schijnt zoo
iets als een massa-suggestie onder de Italiaansche
ambtenaren te bestaan. Alsof er zich nog nooit zoo'n
mooie gelegenheid heeft voorgedaan, roept men aan
alle kanten om millioenen voot loensverhooging. Het
is alsof er een salaris-epidemie ia uitgebroken
juist op het oogenblik, waarop 's rijks financiën er
zeer slecht voor staan en de regeering reedis moeite
genoeg heeft om de einden aan elkaar te knoopen.
Grappig dat de oude politieke rot, Giolitti bij den
eersten storm reeds het schip van staat heeft verla
ten 1 Blijkbaar heeft de vorige minister-president de
Toen beiden uit de duistere vestibule in het heldere
zonlicht kwamen, keerde Eckardl zich naar zijn vriend
en keek hem onderzoekend aan.
»En laat mij je nu eens bekijken, Richard! Je bent
niet veranderd in de laatste zes jaar. Nog altijd het
zelfde zonnige gezicht met zijn dweepende oogen en
waarschijnlijk ook nog dezelfde optimist?"
„Waarom zou ik het niet meer zijn? Ik heb intus-
echen toch mijn levensgeluk gevonden!"
„Je levensgeluk nu ja, dat noemt men zoo.
Vrouw en kind! Eigen huis en haard! Overigens
f je keus getuigt wel van smaak, naar het portret te
oordeelen, wat je mijl zondt. Maar zij een echte
Russin, en jij een voibloedLDuitseher in je geheele
uiterlijk past dat wel bijl elkaar?"
„O, ja dat past uitstekend1!" riep Brunold vroo-
lijk uit. „Zulke overwegingen gelden heelemaal niet
bij mensehen, die elkaar hartelijk liefhebben. Dat zou
je ooik ondervinden, als je eens in hetzelfde geval
kwam."
„Dat zal miji wel nooit gebeuren! Kijk dat ia ze
ker je Bank!"
Zij gingen juist de Nationale Bank voorbij, en
Eckard had vlug het opschrift gelezen. „Het gebouw
ziet er werkelijk imposant uit. Zijn dat alle kantoor
lokalen
„Alleen de beide onderste verdiepingen. Daar boven
woont de directeur."
„En welke invloedrijke betrekking bekleedt jij hier
eigenlijk in dit geldpaleis? Met welken titel moet ik
gevaren zien aankomen en heeft hij het gaarne aan
een opvolger overgelaten, za te overwinnen.
Gelijk we gisteren reeds met een enkel woord1 me
dedeelden gaan post-, telegraaf-, telefoon-beambten,
werklieden aan de staats-tabaksfabrieken, boekerij
beambten, musea-personeel, nu plotseling ook meer
loon vragen, alsof de regeering de millioenen maar
uit den grond «tampen kan. Thans meer dan ooit on
dervindt Italië den last van zijn te talrijke beambten.
Kenners beweren, dat men met een derde van het per
soneel gemakkelijk zou kunnen volstaan. Maar er
zijn afgevaardigden, die de kinderen, neven, onderge
schikten hunner kiezers aan een staatsbaantje moeten
helpen 1 E!n hoe worden beambten gekweekt! Een
Ita'liaansch blad vertelt, boe het gaat, wanneer een
knappe kop bij; het spoor komt. Hij kan zijn werk ge
makkelijk en vlug af. Maar hij wi'1 promotie maken
en dus oefent bij' zich in de kunst om zijn werk lang
zaam te verrichten. Maakt hij zich die kunst in vol
doende mate eigen, dan. zal bijl het weldra alleen niet
meer af kunnen en een hulp moeten hebben, die in
een goede leerschool komt en ook niet lang meer al
leen kan staan. Nummer één klimt aldus in rang en
in salaris en zijn ondergeschikten passen vlijtig de
juist gebleken methode toe oom ook op de maatschap
pelijke ladder te stijgen.
Dit voorbeeld moge overdreven zijn een feit is
het, dat er heel wat beambten zijn, die betaald] wor
den, zonder dat hun traetementen op de begrooting
voorkomen.
Drie, hoogstens vier uur „vermoedt" de Italiaan
sche beambte zich dagelijks in den staatsdienst,
schreef de „Popola Romano" dezer dagen. En de
jonge energieke minister van de posterijen verklaarde
ronduit: „Zoo lang ik aan het hoof dl van het departe
ment sta, wordt er geen enkele beambte meer aange
steld."
Dat is althans een goed voornemen maar daar
mede ruimt men de crisis van het oogenblik niet uit
den wegl
PROVINCIALE BOND VAN ZIEKENFONDSEN
IN NOlORD-HOLLAND.
(Vervolg.),
Besloten werd dit jaar een tweede algemeene ver
gadering te houden te Alkmaar, op een Woensdag in
de maand Augustus, September of October.
De heer mr. Elink Schuurman zette zooalsi hij dit
ook het vorig jaar had gedaan de -beteekemia van de
Ziektestatistiek uiteen. Dit nu nog eens met het oog
op de nieuwe afdeelingen. Daaraan voegde de spre
ker twee voorbeelden toe van het practisch nut der
statistiek in Zaandam. Vorig jaar werd in principe
tot invoering van een statistiek besloten.
De voorzitter wekte de afdeelingen, die 10 ets. per
lid wel eens kunnen missen, welk bedrag noodig is
voor die centrale bewerking der gegevens, op, eens
een proef met de statistiek te nemen, om daaruit nut
en leering te kunnen trekken, 'tls niet de bedoeling
uit te lokken een beslissing vami de vergadering, welke
bindend is voor de minderheid. Begin Tien sommige
UEd. aanspreken?"
„Voorloopig nog zonder titeF, lachte Richard. „Ik
ben een der secretarissen van de rechtskundige af-
deeling. Tusschen mij: en den directeur ligt nog een
tamelijk lange weg. Maar we zijn erl"
Het hotel was schuin tegenover de Bank gelegen en
de bestelde kamer droeg volkomen Eckard's goedkeu
ring weg; de bagage was reeds aangekomen. Een half
uur later zaten de beide vrienden in een rijtuig, dat
hen naar Brunold's woning 'bracht.
„Maar hoe gaat het jou nu eigenlijk?" vroeg Ri
chard. „Ik weet wel de hoofdzaak uit je brieven,
maar je schrijft altijid alleen het hoogst noodzake
lijke."
„O'mdat ik geen tijd heb", verdedigde Eckard zich.
„Het is net een drijfjacht, zoo'n oorxespondentenle-
ven. In het voorjaar moest ik naar Parijs voor de
opening der tentoonstelling. Nu ben ik Her, en
daarna maak ik nog eeni uitstapje naar dten Balkan.
Daar in het Zuiden is altijd was aan de hand, en
onze lezers willen steeds over landen en mensehen in
gelicht worden. Eigenlijk ben ik altijd op reis."
„En Berlijn? Dat moet in den laatsten tijd wel
verbazend uitgebreid zijn. Ik ben toen op jouw uit-
noodiging nog met je meegeweest, weet je wel, toen
wij van Heidelberg kwamen, tot een waardig besluit
van onzen studententijd, zoo-als je toen zei."
„Daar zal' je toch wel nooit spijt van gehad hebben,
hè?"
„Nee, zeker niet. Ik heb daar een gelukkig jaar
gehad, en veel goede indrukken opgedaan. Het viel
mij toen zwaar genoeg, om weg te trekken."
„Eh ik had je ook graag gehouden, maar je wilde
met alle geweld weg."
„Nee, Eritz, ik moest wel voor mijn vader. Mijn
studie en mijn verblijf buitensland» had hem al' zoo
veel' gekost. Nu mocht ik, nadat mijn moeder gestor
ven was, hem op zijn ouden dag niet alleen laten. Hij
had zich nu eenmaal hier gevestigd, en was gehecht
aan zijn zelf gekozen vaderland. Zoo bleef er voor
mij geen keus over. Ik kreeg ook trouwens al na twee
afdeelingen, dan kan later gecentraliseerd worden.
De afd. Nieuwe-Niedorp, Zaandijk, Houtrakpol-
der, Sijbekarspel, Zaandam II verklaarden zich defini
tief voor de invoering van een statistiek, 24 afgevaar
digden deden een voorwaardelijke toezegging met be
lofte van een spoedige beslissing door hun afdeelin
gen, anderen wilden nog eens afwachten.
Het volgende punt der agenda was: Onderlinge ver
zekering tegen de geldelijke gevolgen van besmettelij
ke ziekten. De vorige vergadering was over dit punt
reedis gesproken, maar daar geen enkele afdeeling ad
vies gaf of belangstelling toonde, durfde het bestuur
geen collectieve verzekering voorstellen.
De voorzitter vroeg of het bestuur met eigen initi
atief zal trachten naar zijn beste weten de vraag tot
oplossing te brengen en te zijner tijd met een uitge
werkt plan in de vergadering komen.
Na eenige discussie stelde de heer Eisma, d'e Rijp,
voor het voorstel geheel van de agenda te voeren,
daar hij den Bond nog te jong achtte voor een verze
kering tegen de geldelijke gevolgen van besmettelijke
ziekten.
Overeenkomstig dit voorstel werdi besloten.
De verkiezing van drie bestuursleden, wegens peri
odieke aftreding, werd in verhand' met de herziening
van het reglement, aangehouden- tot de volgende ver
gadering; goedgekeurd werd, dat de kasgelden door
den penningmeester worden gedeponeerd bij de Rijks-
postsp aarbanfc.
Aan de orde was daarna de bespreking van de aan
stelling van een commissie van advies ten -dienste der
afdeelingen. De voorzitter zette bet nut van een
commissie, die de afdeelingen welke dit wenschen en
aanvragen inlichtingen verstrekt, uiteen. Bedoeld
wordt geen voogdij, doch' het instellen van een com
missie van drie leden, welke op volkomen onpartijdige
wijize antwoord geeft.
Besloten werd op voorstel van één der leden, dat
het hoofdbestuur een dergelijke commissie zal samen-
steEen.
Door <jon heer Nool, Jisp, werd ingeleid het voor
stel tot het aibonneeren op een weekbl'adl, waarin de
Bondsibelangen worden besproken. Hij wees er op,
dat er te weinig contact is tusschen het hoofdbestuur
en de afdeelingen en de afdeelingen onderling. Er is
naar een middel omgezien om in een bepaald! week
blad1 een vaste rubriek van den Bondl te plaatsen, on
der de redactie van den Bond. Verschillende weekbla
den bieden aan de rubriek gratis te plaatsen.
De voorzitter wees er op, dat een blaadje moet wor
den gekozen, dat op zichzelf al genoeg attractie bezit,
diat alle leden het wenschen te l'ezen. Nadat eenige
wenken waren gegeven ten aanzien van de keus van
een 'blaadje er werd een verzekeringsblad1 aanbevo
len, daar 't lezen van een neutraal blad voor velen al
politiek beteekent en het hoofdbestuur een 'bedrag
was toegekend voor te maken kosten, werd de regeling
van een en ander overgelaten aan het bestuur, dat de
volgende vergadering mededleelingen zal' doen.
Na de ro&dvraag, waarbij ook de ziekenfondskwes
tie werd aangeroerd, doch geen nieuwe gezichtspun
ten werden geopend, werd om half zes de vergade
ring, bijgewoond door ruim 50 afdeelingen, gesloten,
nadat mr. Elink Schuurman onder luid applaus dank
gebracht had aan den voorzitter, voor het buitenge
woon vele werk, dat hij in het afgeloopen jaar voor
den Bond deed.
BOND VOOR S TAAT SPENSIO NNEERING.
Gisteravond werd in de bovenzaal van het café
„Central" een ledenvergadering gehouden der afd
jaren mijn aanstelling aan de Bank en dat besliste
meteen."
„Ja, dat is toch een gelukje voor je geweest, je
waart toen nog geen zes-en-twintig. Bij ons gaat het
zoo gemakkelijk niet, om zelfs na een academische op
leiding _een goede betrekking te krijgen."
„Maar van mij; was' ook protectie, west-je. Mijn va
der was een goede vriend van mijn afdeelingschef, en
zoodra daar een plaats open viel, was zij voor mij.
Zoo werden waarschijnlijk andexen, die oudere rech
ten hadldien dan ik, voorbijgegaan."
Eckard lachte.
„En daar maak jij' je natuurlijk een gewetenszaak
van? Wie vooruit wil, moet altijd eerst een paar an
deren opzij du wem Dat is nu eenmaal noodzakelijk."
„Maar toch een treurige noodzakelijkheid."
„Dat kan wel, maar is het onze schuld, dat deze
besta aller werelden zoo dikwijls onverstandig en ver
keerd is ingericht? Nu iets andera Ik moet je de
groeten overbrengen van Von Brankow en van mijn
zuster. Daar heb je toen toch ook kennis mee ge
maakt."
„Ja, zeker! Je zwager Brankow heeft kans in den
Rijksdag gekozen te worden dat las ik laatst in een
Duitsche courant."
„Misschien het is wel al jaren het doel van zijn
eerzucht geweest. Hij is altijd met de politiek be
zig; het zou beter zijn, als hij zich wat meer met zijn
goederen bemoeide. Ik geloof, diat het nooidig is ook
want die heeren opzichters leven er daarbuiten maar
lustig op los; zij weten wel, dat hun heer er geen
verstand) van heeft en hen dus ook niet kan
controleeren. Dat politieke stokpaardje koet hem meer
dan goed is. Zoo woont hij; nu b.v. met vrouw en kind
in een mooi huis te Berlijn, en komt alleen in den zo
mer op zijn Rodensrtein. Ik heb er al genoeg van ge
zegd, maar het helpt niets."
„En je neef? Dat was toen zoo'n knappe jongen en
heel begaafd odk".
„Ja, hij is helaas poëtisch aangelegd wiat op zich
zelf nu wel geen ondeugd1 is. Maar mijn vader heeft
Lu AutoMbielen It niur.
Carroiserlefabrlkaut. Telefoon 5U'S-
AI ivinaar van den N ederiandischen Bond van S taats-
pensionneer ing.
De voorzitter, de heer J. A. Verkuyl, opende deze
vergadering met een welkom aan de aanwezigen. Spr.
zeide verheugd te zijn, dat nog niet minder leden ter
vergadering aanwezig waren, er zijn tijden geweest,
dat slechts weinigen van hunne belangstelling blijk
gaven.
Met genoegdoening kan men terugzien op het afge
loopen jaar.
De avond van de eerste overwinning inzake staats
pensioen werd op feestelijke wijze ia die Harmonie
herdacht. De bond is echter niet tevreden met het
geen de regeering op dit punt tot stand gebracht
heeft.
Verder heeft de afd Alkmaar twee eigen bureaus
opgericht, waar de ouden, die meenden pensioenge
rechtigd te zijn, en geen uitkeering gekregen hadden,
zicil kunnen wenden om raad.
Het resultaat daarvan was, dat één oude vrouw ook
nog kreeg, hetgeen haar volgens die wet toekwam. Spr.
hoopte, dat odk deze vergadering zou meewerken om
„Oud en Arm" de wereld uit te krijgen. (Applaus).
De rekening en verantwoording was door de heeren
J. Muijs en W. Nedterkoom nagezien; de eindcijfers
bleken te bedragen: inkomsten 860.44; uitgaven
361.24; saldo 26.20; onbetaalde rekeningen
95.73°; nadieelig sal'do ƒ26.53°. De voorzitter bracht
dank aan den heer M. L. O. Pool, penningmeester,
voor de nauwkeurige bij'houding dér geldzaken.
Door den heer H. J. J. Leemeijer werd hot j'aar-
verslag voorgelezen, waaraan nog waa .toegevoegd een
overzicht over de maanden Oct.—Dee. 1912'.
Inplaats van wijlen dien heer P. Groelbe, was als
lid van het comité van actie gekozen de heer F. J.
Aukes. Op 31 December 1912 bedroeg het ledental
338. Op 31 Dec. 1913 bedroeg het 427.
Vervolgens werd' eerst overgegaan tot de verkiezing
van een afgevaardigde naar de algemeene vergade
ring. De eerste vrije stemming had het volgende re
sultaat: uitgebracht 20 stemmen waarvan 2 blanco.
Daarvan verkregen de heeren F. J. Aukes 6 st., A. C.
de Regt 1 st., L. O. Oud-t 2 st., J. Cloeck 3 st, H. J.
J. Leemeijer 3 st., F. Rike 1 st, J. A. Verkuyl 1 st. en
P. Oud't Jr. 1 et.
Bij herstemming werden uitgebracht: J. Cloeck 14
st., H. J. J. Leemeijer 6 st, F. Rike 1 st., A. O. de
Regt 1 st. en P. Oudt 1 st., zoodat de heer Cloeck tot
afgevaardigde werdl benoemd.
Als plaatsvervanger werd de heer H. J. J. Leemeijer
gekozen.
Daarna kwam aan de -orde de op de algemeene ver
gadering in te dienen motie-Utrecht, waarbij art. 1
van het Huishoudelijk reglement zou worden gewij
zigd. Na uitvoerige discussie sprak de vergadering
zich met 12 tegen 10 stemmen uit vóór het behoud
van art. 1.
Als nieuw bestuurslid in de vacature-Vrijburg werd
d'e heer J. Cloeck met 15 st. van de 21 uitgebrachte
nooit tijd; die bekommert zich alleen om de meest on
belangrijke nietigheden van zijn partij, -maar niet om
zijn eigen zoon, en mijn zuster verafgoodt haar eenige
jongen. Ik geloof, dat zij! in haar Erwia het toekom
stige genie van Duitschlamd' ziet."
„Heeft hij taltent?"
„Misschien -- dat moet de toekomst leeren. Tot nog
toe is het maar rijmelarij." Eckard keerde zich plot
seling tot Richard en zag hem recht in het gelaat
„Maar jij hebt talent, Richardl Dat heb ik je destijds
op de universiteit ai gezegd, en ik vergeef je het nog
niet, dat je zoo'n veelbelovende toekomt hebt kunnen
opgeven."
„Laat d'at rusten, Fritz, dat waren nu eenmaal de
omstandigheden. Ik kon je dat in mijn brieven niet
zoo goed uitleggen, maar daar spreken we nog wel
eens over."
Het was een lange tocht, maar het kleine kozak-
kenpaard draafde er flink op los; weldra waren zij
uit de stadsdrukte, en redten nu door breede straten,
over groote pleinen, langs voorname gebouwen en
paleizen, tot zij- in de meer eenvoudige voorstad kwa
men. Het was een 'bescheiden villakolonie, die zich
daar aan de groote wereldstad had vastgehecht. Hier
zag noch hoorde men iets meer van het stadsgewoel.
Het rijtuig hield nu stil voor een landhuisje, dat,
opgetrokken uit hout, temidden van een kleinen tuin
lag. Het bestond slechts uit één verdieping, een
paar dakkamers, en een kleine veranda aan de vóór
zijde. Maar er gloeide en bloeide van alles op dit klei
ne, zonnige plekje grondls. De vroege zomer had) heel
zijn rijkdom en pracht over het tuintje uitgestrooid»
De geheele veranda was omgeven door dicht groen,
dat zich langs de muren der villa tot het dak omhoog-
werkte. Het was een idylle, gehuld in bloemen en zon
neschijn.
Boven aan den trap stond een jonge vrouw in licht
zomertoilet, met een kind op den arm. Zij' knikte de
beide heeren, die vlug uitstapten, hartelijk toe. Ri
chard liet zijn vriend geen tij'd, om eens om zich heen
te zien, maar trok hem onstuimig mee door den tuin
naar de veranda. (Wordt vervolgd)1.
