DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
op ltaif 22 April 11
nuutie.
Eerste zitting fan den Militieraad.
Lok fliiliiiililai It Ini,
Adres: JAC. MET.
No. 92.
Honderd en zestiende Jaargang.
1914.
MAANDAG
APRIL
te Alkmaar,
Maandag 27 April a.s.,
Jacht en Yisscherij.
X«evensOTegeii
Uitgave H. J. W. BECHT, Amsterdam.
.Jeze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f0,80; franco door het geheele Rijk f 1,
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone uti vertentiën
Per regel f 0,10. Bij groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V Boek- en Handelsdrukkerij
v/ho HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
De BURGEMEESTER der gemeente ALKMAAR,
brengt ter kennis van belanghebbenden, dat de eerste
zitting van den Militieraad in het 3e district van
Noord-Holland zal worden gehouden ten etadlanize
te HOOEJf en wel voor zooveel de gemeente
Alkmaar betreft, op
des voormiddag» te 10 nre.
Volgens art. 45, 3e lid, der Militiewet wordt in
deze zitting uitspraak gedaan omtrent vrijstelling en
uitsluiting van den dienst, voor zoover de uitspraak
aan den Militieraad is opgedragen.
Belangstellenden zullen daarbij in de gelegenheid
worden gesteld hunne aanvragen, desverlangd, toe
te lichten of te doen toelichten.
Alkmaar, 17 April 1914.
De Burgemeester voornoemd,
G. RIPPING.
FEUILLETON.
Naar het Duitsch
van
E. WERNER.
BINNENLAND.
tegen billijk tarief.
AARSCHE COURANT
-<1
De BURGEMEESTER der gemeente A TIK~M"AAR
brengt ter algemeene kennis, dat ter secretarie ver
krijgbaar zijn blanco-verzoekschriften ter verkrijging
van jacht- en vischakten en buitengewone machtigin
gen tot het schieten van schadelijke gedierte.
Vreemdelingen, dlie hier te lande geen vaste woon
plaats hebben, kunnen slechts dan jachtakten beko
men, wanneer bij het onderteekend verzoekschrift
wordt overgelegd het -photografisch portret van den
aanvrager.
De Burgemeester voornoemd',
G. RIPPING.
Alkmaar, 17 April 1914.
Er is in de afgeloopen week veel gesproken en ge
schreven over de handhaving van het evenwicht en
van den vrede in Europa. In de Oostemrijk-
sehe stad Abbazia, gelegen aan de AdSriatdsche zee
hebben de leiders der buitenland&ehe politiek van Ita
lië en Oostenrijk-Hongarije, markies di San Giuliano
vele dagen achtereen met elkaar gesproken en zij heb
ben den Duitschen Rijkskanselier doen weten, d'at de
volkomen eensgezindheid tussehen dia drie verbonden
mogendheden in alle belangrijke aangelegenheden op
nieuw gebleken is.
5) O—
„Ik hen hier zoo goed als een vreemde", veront
schuldigde Brunold zich. „De consul heeft mij wel
voorgesteld aan eenige lui, maar ik deug eigenlijk
niet voor zulke groote diners. Ziji zijn toch, goed be
schouwd, verbazend vervelend."
„Je verlangt zeker weer naar je eigen huisje?"
spotte EckarcL „Mij1 interesseert dit leven en bewe
gen buitengewoon. Ben je nader hekend met den
consul?"
„Nee, ik ken hem' maar oppervlakkig, hij komt
vaak aan onze Bank. Ik was toevallig in de gelegen
heid,^ hem een dienst te 'bewijzen, en nu is deze uit-
noo-diging een soort dank daarvoor, anders was ik
hier niet. Ik behoor niet tot de hooge financieele
kringen."
„Waarom niet, als zijl zich voor je openstellen
Maar je hebt gelijk, het is een uitgelezen gezelschap.
Ik heb ook met je grooten geweldenaar kennis ge
maakt?"
„De directeur?"
„Ja, in hoogst eigen persoon wel wat zelfbewust,
maar een man van de wereld. Ik houd alleen niet
van mensehen, die je niet open in -de oogen kijken
die half gesloten oogleden, dien «chijiibaar achte-
looizen, maar toch alles -bespiedenden blik. Maar deze
Amikoff blijft in ieder geval een intereseante per
soonlijkheid. Hij' weet, wat hiji wil, en weet het ook
door te zetten, dat kun je wel zien. Maar die secre
taris van hem, meneer Petrowiski, wat is dat voor een
man Hij beweerde een goed vriend van je te zijn,
maar van zulk een slechten smaak mag ik je toch
Man weet, dat de volkomen eensgezindheid en het
wederzijd-sch vertrouwen, welke tussehen de Ooisten-
rijksche en Italiaansche rageeringen bestaat, niet -ge
heel en- al gedeeld wordt door de openbare meening in
beide landen. Het tegendeel blijkt -meer dan eens.
In Italië is men ontstemd over het uitsluitend optre
den van Oostenrijk in Triës-t. en Trente en in Oosten
rijk bewondert men allesbehalve hét optreden van
Italië in Albanië. Het ia dan ook te betreuren, dat in
het o-ffieieale communiqué, .dat verschenen is, niet
aangegeven is, welke de belangrijke aangelegenheden
zijn, waarover de regeeringen hef volkomen eens zijn
wellicht dat meerdere inlichting goede diensten
zou bewijzen en de verstandhouding tussehen de vol
keren zou verbeteren.
Intusschen kan niet worden ontkend, d'at nöch de
Tripolisoorlog, noch de Balkankrijg, waarhij zich al
lerlei tegenstrijdige belangen deden gelden, de betrek
kingen tu-ssohen beide landen ernstig hebben kunnen
verstoren. En men zou zo-o zeggen, dat een bondge
nootschap, hetwelk in troebele tijden hecht genoeg is
gebleken om een oorlog te voorkomen, ook in het ver
volg wél tot handhaving van den, vrede zal bijdragen.
Het drievoudig verbond' is ongetwijfeld hechter dan
de drievoudige entente. De banden, die Duitsehland-
Oostenrijk-Italië samenhouden zijn steviger dan die,
welke Rusland, Engeland en Frankrijk verbinden. Het
ontbreekt echter niet aan pogingen om deze 'laatste
mogendheden ook to-t inniger samenwerking te bren
gen. De „entente -cordiale," de vriends-chappelijike
toenadering tussehen Engeland en Frankrijk heeft
binnenkort tien jaar bestaan. Het Engelsehe ko
ninklijk paar gaat binnen enkele -dagen Parijs bezoe
ken, de president der republiek, de heer Po-incaré zal
te St»-Petershurg komen en de Russische T-saar zal
zi-ch naar Londen begeven. Al die verschijnselen zijn
een gereede aanleiding geweest om er in Frankrijk en
Rusland een balletje van op te werpen, o-f men alevel
niet ook een Drievoudig Verbond! zo-u gaan vormen.
Maar in Engeland blijkt men hiernaar geen ooren te
hebben. Men vindt de entente uitstek-end, -men wil
wel meer eenheid brengen in de gezamenlijke actie
der drie mogendheden, maar verder wil men dan ook
niet gaan. En zeer nadrukkelijk is in dé Engelsehe
pers betoogd, dat men zeker niet wil meedoen aan
F ranse h-Ru-ssische, tegen Duitschlandi gerichte avon
turen.
De vrede in Amerika dreigt op het
oogenblik inderdaad te zullten wo-rden gestoord door
een avontuur. De Amerikaansch-Mexikaansche cri
sis, die nu al dertien maanden duurt, schijnt thans
haar hoogtepunt te hebben bereikt. President Wilson
heeft zijn „kleinen broer" Huerta een ultimatum ge
zonden, het hoeveelste dit is weten we niet, maar wel
dat het nu blijkbaar „meenens" wordt. In de Mexi-
kaanscha haven-stad Tampieo zijn een aantal Ameri-
kaansche zeelieden smadelijk behandeld door M-exika-
n-iet verdenken."
„Hij is mijn vriend niet, wel de rechterhand! van
onzen chef, om zoo te zeggen, zijn schaduw."
„En buitengewoon nieuwsgierig I Of epionnoert hij
misschien in hoogere opdracht?"
Brunold haalde zijn schouders op.
„Ik vindi hem een groote huichelaar ent ga- hem zoo
veel mogelijk uit deni weg. Maar den laatsten tijd
achtervolgt -hiji mij al hijzonder met zijn vriendelijk
heden, en ik, in mijn positie, moet altijd voorzichtig
zijn-"
„Toch alleen wat het bureauleven betreft. Maar zijn
moeder schijnt veel bij je over huis te komen een
oude dame em een jonge vrouw dat is toch opmer
kelijk!"
„Dat bevalt mijl ook niet, maar Olga heeft zoo
weinig omgang met anderen, dat ik haar hierin niet
tegen kan gaan. Zij- -bezoekt mevrouw Petrowski bij
na altijd als zij in de stad komt. Zij wonen in het
gebouw van die Bank."
„Wie, de Petrowski's?" vroeg Eckard verbaasd.
„Ja, boven in een der zijvleugels. De directeur
kan niet buiten zijn secretarie, hij moet hem altijd in
een bereikbare nabijheid weten en daar Petrowski omr
getrouwd is, woont hij met zijn moedler samen."
„Zoo hij- is mij, zooals ik reeds zei, heel' onsym
pathiek. Heeft hij iets met je reis naar Moskou te
maken?"
„Petrow-ski? Nee, -die heeft daar niets in te zeggen.
Dat beslist d'e directeur persoonlijk. Maar ik ben
toch blij, dat ik pas over -drie weken weg moet. Dan
zijn w.dien tijd nog biji elkaar, en veel! langer zal je
hier toch ook niet blijven!"
„Waarschijnlijk niet." Eckard gaf verstrooid ant
woord en was blijkbaar van geheel andere gedachten
vervuld. Onmiddellijk daarop vroeg hij
,;Zeg eens, Richard, heb je je vto-uw al aan dien
directeur voorgesteld, of ia dat geen gewoonte hier?"
Richard keek zijnl vriendl bijl deze vraag verbaasd
„Aan den directeur voorgesteld? Nee, dat doet/men
hier niet. Maar Alga kent hem wed zij heeft hem
eena bij da Petrowski's ontmoet."
nen, die hen zonder aanleiding gevangen genomen
hebben. De Amerika ansche com'mandant Malvo
eischte -d-e volgende genoegdoeningflinke bestraffing
van den officier, die de arrestatie had bevolen, aanbie
ding van verontschuldiging, het hijsehen van de Ame-
rikaansche vlag op een openbaar plein en het geven
van 21 saluutschoten. Aan de twee eerste eischen
werd voldaan, maar van het militaire saluut wilde
president Huerta niet weten, wij-I hij dit vernederend
voor Mexiko achtte! Naar het oude „oog om oog,
tand oim tand" eischte hij „schot om schot." Hij wil
de de saluutschoten wel geven maar Amerika had
ze schot voor schot te beantwoorden! Do-en de Ame-
rikaansche schepen dit, dan erkent de Amerikaansche
regeering Huerta alls president en dat heeft ze tot
dusverre nimmer willen doen!
President Wilson is op zijn stuk blijven staan en
heeft Huerta den eisch gesteld, dat hij gisteren vóór
zes uur 's middags moest toegeven. En intusschen
maakt Amerika zien tot den oorlog gereed. De oor
logsschepen liggen in de Mexikaansche Wateren en
zelfs worden er vliegmachines uitgezonden-
Zal de Amerikaansche armada spoedig weer d'e te
rugreis kunnen aanvaarden, of zal de tragi-comedie
op een tragedie uitloopen?
Op het oogenblik weten we het niet. Maar één ding
is zeker gaat Amerika Mexiko beoorlogen, dan
komt het voor een reuzentaak te staan. Het zal er dan
niet alleen op aan komen, Mexiko te veroveren, dioeh
ook zal de daar heersehende anarchie moeten wor
den overwonnen. Het bekende beeld van de hand,
die in een wespennest wordt gestoken zal dan opgeld
kunnen doen!
Gemengd nieuws.
VRIJZINNIGE CENTRALE ZAANDAM.
In een Zaterdagavond gehouden vergadering van
afgevaardigden van Vrijzinnige Kiesvereenigingeu in
het -Kamerdistriet Zaandam, welke vergadering zeer
druk bezocht wa-s dloor afgevaardigden uit -aHe hoeken
van het district, werd hij acclamatie besloten tot op
richting van een Vrijzinnige Centrale.
De propaganda- zal krachtig worden aangevat. 1
Mei a.s. verschijnt het eerste nummer van het week
blad „Zaandam Vrijzinnig."
Er werd een Centraal) Comité benoemd. (Hbld.)
DOOR HET' SPELEN MET LUCIFERS.
Te Waspik-Boven ontstond -brand -bij dien landbou
wer A. Kamp, vermoedelijk door het spelen der kinde
ren met lucifers in het 'kippenhok. Aangewakkerd
door den scherpen Oostenwind), grepen de vlammen
zoo snel om zich heen, d'at aan blusschen ni-et te dén-
Ken viel. Het geld, d-e geheele inboedel, henevens drie
kalveren, twee varkens, da kippen en al de landbouw
werktuigen werden een pro-oi der Vlammen. Twee be
lendende perceelen van P. L. en H. v. P. en een hooi
schelf werden eveneens in die als-chi gelegd.
HULDE' BRUSSEL—ZEEHAVEN.
Het comité, dat ziohl hier te landie gevormd heeft
Eckard! zweeg. Na een -poos vroeg hij!;
„Om op ja reis terug te komen denk je lang weg
te 'blijven?"
„Twee, drie maanden zullen er wel mee heen gaan;
de lange scheiding van vrouw en -kind! zal mij- zwaar
genoeg vallen, maar het is dienst en bovendien een
groote onderscheiding. Ik begrijp waarachtig niet,
waarom ik, de jongste van mijn collega's daartoe aan
gewezen ben. Maar het is een zaak van gewicht, en
als ik haar tot een goed einde breng, is dat een be
langrijke stap voorwaarts in mijn carrière."
Eckard had reeds een antwoord -op de tong, maar
hij bedacht zich. Hij- herinnerde zich plotseling, hoe
zijn vriend -bij zijn eersite bezoek in diens huis, met
onverholen trots en in argeloos vertrouwen zijn hui
selijk geluk hemelhoog had geprezen. Was dat reeds
een dreigend voorteeken geweest? Mocht hij nu de
eerste vonk van argwaan in dit vertrouwende hart
werpen, het eere-te zaadje van, wantrouwen in dit zoo
gelukkig huwelijk? Dat was een ondankbare taak.
Fritz Eckard zweeg dus, maar besloot tevens, zijn
oogen open te houden. Hij bleef toch nog een paar
weken en zou in dien tijd 'kunnen heslissen, of hij Ri
chard al dan niet moest waarschuwen,
aan.
„Kom, laten wij! naar het gezelschap teruggaan!"
Hij greep Richard bijl een arm en trok hem met
zich mee.
Den volgend-en dag was er voor hen geen gelegen
heid elkaar te ontmoeten, daar dr. Eckard reeds vroeg
vertrokken was voor een uitstapje na-ar Kronstadt.
Hij wais onvermoeid, en beweerde niet ten onrechte,
dat hij na een week reeds -meer van Petersburg had
gezien en gehoord dan zijn eenzelvige vriend, doe toch
hier geboren was. Voor den tweeden d'ag hadden zij
een afspraak gemaakt, zoodra Brunold vrij zou zijn,
m-aar deze, andiers de nauwgezetheid in persoon, ver
scheen niet op het afgesproken uur en zond ook geen
bericht. Eckardl wachtte zoo lang mogelijk en trok
Uarrosseriefabrikaut. Telefoon 578.
om van belangstelling te doen blijken bij de inwijding
o-ver enkel© maanden van het kanaal, dat Brussel in
onmiddellijke verbinding -brengt met de zee, heeft,
meldt de N. R. Crt., het voornemen, aan Brussel, als
hoofdstad van België, aan te Lieden een zilveren bo
kaal van ongeveer een halven meter hoogte, waarop
-lie wapens van Nederland en België zijn aangebracht,
waarbij gevoegd zullen worden een, op perkament,
gestelde opdracht en een album met de namen van al
len, die aan dlit huldeblijk bijgedragen zullen hebben.
Men zal van dleze gelegenheid gebruik maken om
oen bloemenkrans neer te leggen aan d©n voet van het
monument, dat voor het Paleis van Justitie te Brus
sel werd opgericht ter nagedachtenis van de omgeko
menen hij de scheepsralmp van bert) eerste Belgische
opleidingsschip voor k o-o p vaar dij - o-f fiei er en
Het comité zal pogingen aanwenden om een deel
van de Nederland'sohe binnenvloot in die dagen bij
Brussel hijeen te krijgen, om te getuigen, dat deze
verbetering van d'e Belgische binnenvaart do-or Ne
derland op waardeerende wijze wordt gadegeslagen»
VOOR 12% CENT' OM DEi WERELD I
Den 9en Jan. zond een handelaar te Arnhem een
brief aam een mevrouw te Bennekoim, welken brief hij
d'en 12en April! als onbestelbaar terugkreeg. Een vrij
gewoon geval, dart echter interessanter wordt als men
kennis neemt van de omzwervingen, welke die brief in
d'ie drie maanden heeft gemaakt, blijkens de vele
adressen, waarmede de enveloppe is volgekrabbeld1 en
d© vele stempels, die de achterzijde bedekken. De
„Amh. Ct." heeft aan d© hand van deze stem-pels -de
volgende reisroute van den brief uitgezocht:
9 Jan. vertrek van Arnhem, denzelfden d'ag aan
komst te Bennekom, waar men een postzegel van 7%
cent bij dien van 6 heeft) geplakt en onmiddellijk d'en
brief heeft doorgezonden naar Nice.
Aankomst Nice 11 Jan., aankomst Lissabon 20 Jan.,
vertrek uit die stad 2-1 Jan., aankomst Marseille 24
Jan., Singapore 22 Febr., Weltevreden 23 Febr.,
Tandjong Prioik 24 Febr., Batavia 24 Febr., Weltevre
den 16 Maart, Batavia 17 Maart, Arnhem 12 April.
Deze heel© reis heeft de brief gemaakt voor 12%
cent. De post heeft al di© maanden er haar goede
zorgen aan gewijd, er zijn informaties ingewonnen
naar het verblijf der geadresseerde, er zijn met ver
schillend© hand aanwijzingen op geschreven, als
bord du Goentoer, informatie Rott. Uloyd' Batavia
parti pour Lisboune, enz. alles v-o-or -de som- van 12%
cent.
ONDEUGDELIJKE YISCH?
Vrijdagmiddag is aan d© militairen der infanterie
in het garnizoen Ede bij het middagmaal gebakken
vi-sch versteekt, die door een handelaar te Utrecht
was geleverd. Zaterdagmorgen, meldt het Hbl-d., heb
ben zioh ongeveer 50 miliciens ziek gemeld, die gedu
rende den nacht onwel' zijn geworden en voor het
toen, een beetje geërgerd, alleen er op uit naar een
van d© eilanden, waar hij' met een paar bekenden den
avond verder doorbracht. Toen hij den daarop vol
genden ochtend nog geen bericht van Brunold had,
begon hij zich tooh ongerust te maken. Hij ging
naar de Bank - het was bureautijd; dus zou hij Bru
nold vast treffen.
Deze was er echter niet, en een collega vertelde
hem, dat mijnheer Brunold wegens ongesteldheid een
paar dagen verl-of had gevraagd.
Zij waren nog in gesprek, toen d© secretaris van
den directeur verscheen, die bij het zien van Eckard
merkbaar verschrok, maar toen op hem toetrad.
„Ik kwam eens naar Brunold informeeren," zei Ec
kard. Hij heeft zich gisteren niet aan een afspraak
gehouden, maar nu hoor ik, dat hij- ziek is."
„Misschien een verkoudheid," meende Petrowski.
Dat komt in ons klimaat zoo vaak voor, maar ver
dwijnt doorgaans even snel. Ik hoop, dat het niet
iets van ernstigen aard' ia, ik hoor -ook nu pas, d'at hij
afwezig is. Neemt u mij niet kwalijk een zeer
dringende boodschap van den directeur."
Hij liep snel op een afdeelingchef toe en begon een
haastig, druk gesprek met dezen.
„Dat is niet in o-rdet" dacht Eckard, terwijl hij ver
trok. „Waarom schrok die man, toen hij mij- zag?"
Hij nam een rijtuig en reed naar de voorstad. Toen
hij aan het tuinhek van het landhuisje belde, werd hij
binnengelaten door den ouden Russisehen tuinman,
die echter bij Brunold) ook Duitsch had geleerd.
Hij verzocht den doctor binnen te komen mijn
heer Brunold) was thuis.
Richard zat aan zijn schrijftafel en steunde zijn
hoofd met beide handen. Toen Eckard binnenkwam,
stond bij langzaam op.
„Ben jij het? Neetm mij' niet kwalijk, dat ik je gis
teren in den steek heb gelaten, bet kon niet anders.
Ik had plan, vandaag naar je te© te komen."
„Dat heb ik ook niet afgewacht! Ik hoord'e aan de
Bank, dat je een paar dagen verlof geno-men hadt.
Wat is er aan de hand? Is het kind! ziek, of je
vrouw?"
(Wordt vervolgd1).
