Traag on Aanbod.
Hi© stekende p\jn in den rug
Honderd Jaar geleden.
BINNENLAND.
Gemengd nieuws.
SPROKKELINGEN.
Ingemnden mededeeliiigeii,
Te Alkmaar verkrijgb. bij de hl
Nietop en Slothouber, Langestr.8l
Toezending geschiedt fr..na ontv,
v. postwissel a f 1.75 voor één, oi
f 10.— voor zes doozen. Eischt de
<»chte Fnetof'® Ourrpiin Nierenpillen,
viigeri cke dou d v 11ie1 voorzien
®AM is vat: ucvenaicuitl hanaeismerk,
AdvertentWn van 1—6 regels Si Ct*.
Ter overname gevraagd een 2e hands gecombi
neerde ZET- en KRAALBANK met wals.
Adres J. G. DELVER, Kanaalkade C 7 B.
Puik puik beste AARDAPPELEN, Malta en
beste Blauwe, 50 ct. de 5 kop. Puike Roode 28 ct.
de 5 kop, ook nog verkrijgbaar alle soorten bus
groenten en vatgroenten tegen concurreerende prij
zen. Beleefd aanbevelend G. W. v. d. POL, Schou
tenstraat 24.
TE KOOP.
Een goed onderhouden KINDERWAGEN en
een HANDKAR (klein model). Snaarmanslaan
139
/oor een lang getouw van 66ne verdieping, dal zich
il van verre door het roadie dak kenbaar had gemaakt
Jat maakte al dadelijk een pleizierigen indruk want
iet deed' volstrekt niet aan een gevangenis denken.
Je vlag wapperde aan den vlaggestok, in den tuin zag
:ag men een kegelbaan, waar1 de gevangenen 's avonds
n hun vrijen tijd konden kegelen, en de deuren ston-
len open!
We traden binnen en daar zag bet er natuurlijk wel
.partaansch, maar toch absoluut niet afschrikwek-
cendl uit, en er 'krwam ons zelfs een heerlijke geur van
liefsituk met gebakken aardappels' uit do keuken tege
moet, die ons no onzen langen rijtoer deed water
tanden.
We wierpen een blik in de keuken, en daar stond
warempel „Ruiten boer", de LangelancLsche moorde
naar, aan bet fornuis, en prikte met ééne hand
in de biefstuk, terwijl hij met de andere hand de kar-
nemelk-briji omroerde. Mijn kennis vertelde mij dat de
gevangenen omi de beurten kok zijn, en het eten voor
hunne medegevangenen Maar maken.
Toen ik dien ontzettenden „Ruiten boer", waar we
in de couranten zooveel over gelezen haddenwe had-
len n.l. ontzettend gegriezeld over de détails van dien
ifschuwelijlken moord, toen ik dien man zoo ge
woon aan de keukenkachel zag staan koken en bakken
ïou ik gaarne eens een praatje met hem gemaakt heb
ben, om te zien welken indruk ik van hem gekregen
zou hebben, maar 't werd niet toegelaten. Het is
streng verboden om met de gevangenen te spreken, en
we moesten stilzwijgend aan hem voorbijgaan. Maar
„Ruiten boer" knikte tegen ons en glimlachte alsof hij
niets op zijn geweten had. Ik kan niet zeggen dat. hij
er aantrekkelijk uitzag met zijn kort geknipt haar, en
zijn etoppeligen baard, maar gezond en sterk en ver
brand door de zon. Hiji past ook uitstekend op, vertel
den de opzichters, zooals trouwens al de gevangenen,
want ze weten dat als ze zich niet goed gedragen, ze
terug gaan naar de vier muren; van vluchten is ook
geen sprake, want uren in den omtrek is er op deze
eenzame heiide geen schuilplaats voor hen t-e vinden,
en de speurhonden, waar de gevangenen zich niet ver
trouwd mee mogen maken, zouden hen ook spoedig
gevonden hebben.
In de zitkamer waar ze zich in bun vrijen tijd kun
nen ophouden, hangen onder de eetkastjes ieder
heeft het zijne lange pijpen die ze in hun vrijen tijd
kunnen rooken. Voor de 5 Ore die ze dagelijks als zak
geld ontvangen, kunnen ze tabak koopen, of ook post
zegels, want ze mogen naar buis schrijven. Het loon
dat ze met hun arbeid verdienen wordt door ben opge
spaard tegen den tijd dat ze weer op vrije voeten zul
len komen. In een lijstje zag ik de photografie van
een oude vrouw de moeder van een der gevangenen.
De zolder is als slaapzaal ingericht. Langwerpige
bouten kisten stonden hier naast elkaar, als reusach
tige lucifersdoozen, met een grijzen wollen deken, en
een kussen over de matras. De ramen zijn door dikke
ijzeren stangen gebarricadeerd, en de deur wordt
's nachts van buiten gegrendeld. Maar 't is er netjes
en luchtig en 't ziet er bijna gezellig uit..
Hu de „Ruiten boer" echter bijna klaar met bet di
ner voor hem en zijn makkers, en als we de gevange
nen aan het werk wilden zien in de hei, dan moeten we
ons haasten, want het schaftuur nadert.
En we rijden door lange einden van beplante hei,
door de kolossale „Gedlhus Plantage", waarvan het lid
der Tweede Kamer Holger Petersen voorzitter is.
Hij is een der pioniers, die het denkbeeld van „ar
beiden der gevangenen op de hei" ingang hebben doen
vinden, een der eersten die de moreele waarde van
zulk arbeiden voor deze verschoppelingen der natuur
heeft ingezien. En we zien een 15-jarige plantage, van
enormen omvang, een stuk hei dat de gevangenen in
een bosch hebben beschapen. Hier hebben de ge
vangenen gegraven en geplant, en graven en planten
zij' dag aan dag, en steeds door groit de plantage en
breidt zich uit.
We zagen de mannen op een teeken van den op
zichter het werk neerleggen., en rustig naar huis wan
delen, waar „Ruiten boer" hen met biefstuk en karne-
melkbrij' opwachtte, en onwillekeurig kwam de ge
dachte in mij op, dat men er als moordenaar heel wat
beter aan toe is, dan als arm, maar deugdzaam lid der
maatschappij. Ik denk dat er heel wat arbeidsloozen
zullen zijn die gaarne met „Ruiten boer" geruild zou
den hebben, en hunne vuile krotten en honger kost
met genot verlaten zouden hebben voor de frissche en
ruime lokalen, en het smakelijk eten op de heide. Zou
dit vertroetelen van misdadigers nu de ware manier
zijn om de misdaad tegen te gaan, en den men-
schen te leeren zich' zelf te beheerschen wanneer de
booze machten in hun natuur de overmacht dreigen
te nemen?
Zou dit nu de manier zijn om bruikbare menschen
van ben te maken als ze later weer in de maatschap
pij terug komen, en ze hun biefstuk met gebakken
aardappeltjes niet 'kant en klaar voor bun neus zien
staan, maar als ze zelf moeten zorgen dat ze er op
eene eerlijke manier aan komen? Dit is zeker een
vraagstuk dat de toekomst zal moeten oplossen.
naast het, Klein Hieinrlnnd^ adverteert an,n zijne be
gunstigers dat bij. hem te bekomen is „om contant
geld", Korte Friesche Turf van onderschei de quali-
teit bij' de Ton of getal; onder aanbod van een promp
te en eerlijke bediening.
BEROOVING EN CHANTAGE.
Een ernstig geval van berooving en chantage werd
gisteren voor de stralkaimer der Rechtbank te Am
sterdam behandeld.
t Betrof, zegt het N. v. d. D., een inwoner van
Domburg op Walcheren, die bij een bezoek aan Am
sterdam het slachtoffer was geworden van geweten-
looze lieden, die op allerlei manieren trachtten hem
geld af te persen.
Omstreeks half Februari kwam bij daar ter stade,
om een familielid in de Van Eeghenstraat te bezoe
ken. Des avonds had hij oip het Remlbrandtplein, na
het- bezoek aan een theater w in de buurt, aan een
heer den weg gevraagd' naar" e Van Eeghenstraat.
De aangesprokene zei'de, dat het moeilijk was dien
weg uit te duiden en had aangeboden hem den weg te
wijzen, omdat hij toch ook in die buurt moest zijn.
Na een lange wandeling was men gekomen aan het
terrein achter de Johannes Verhulststraat en de
dienstvaardige Amsterdammer had' gezegd, dat men
ter bekorting van den weg, wel binnendoor kon.gaan.
dit terrein over. Nauwelijks was men halverwege, of
de vreemdeling werd aangegrepen, bij de keel gepakt
en beroofd van zijn gouden horloge, zijn portemon-
naie en portefeuille. Een hoeveelheid bankpapier,
dat de aangerande in zijn vest droeg, werd niet ont-
dekt. De aanrander zette het op een loopen en er
was een tweede persoon bijgekomen, die 's mans zak
ken nog navoelde en die zich later als rijksveldwach
ter bekend maaikte en die zeide den geviuehten man
herkend^ te hebben. Hijl gaf den raad de zaak niet bij
de politie aan te geven; hijl zou dan wel zorgen, dat
alles in orde kwam en dat de bestolene zijn goed te
rugkreeg. Den volgenden avond moest meneer dan
maar op het Leidschepüein, bij het American-hotel ko
men. Mijnheer kwam, maar trof niemand aan en ging
ongetroost naar Domburg terug.
Kort na zijn terugkomst vernam hij' van zijn wouw
dat er een heer1 was geweest om 'hem' te spreken. Het
bleek dezelfde man uit Amsterdam te zijn, die nu niet
als rijksveldwachter optrad, maar als vader van een
slecht oppassenden zoon, die de berooving had ge
pleegd, dien hij' maar zoo gauw mogelijk naar Amerika
wilde sturen en voor wien hij nu reisgeld kwam wa
gen.
Dè beroofde zeide, dat hijl daar niet aan dacht, dat
hij' zich niet geroepen gevoelde te zorgen voor eens
anders zoon en dat de vader dat zelf maar moest doen.
Ook zijn echtgenoote verklaarde zich er sterk tegen.
Als mijnheer dan maar 100 wilde geven, dan zou
het gestolen goed prompt worden terugbezorgd. Ook
hierop werd niet ingegaan.
Nu werd uit een ander vaatje getapt en er kwam
een brief van den „vader", met bedreigingen aan het
adres van den Doimlbur.gschen heer. Deze had zijn
zoon tot onzedelijke handelingen verleid en er was
maar één manier om schandaal te voorkomen, n.l. het
zenden van 300.
Mijnheer moest dan maar met het geld te Middel
burg aan bet station komen.
Er werd een antwoord gegeven, dat den schijn wek
te of op het voorstel werd ingegaan, maar middeler
wijl werd de politie te Middelburg gewaarschuwd. Er
werd een samenkomst in een café bepaald, maar toen
de „vader" en „zoon" uit Amsterdam daar kwamen,
werden ze gearresteerd.
Het bleek, dat er jgeenerlei familiebetrekking tus-
sohen hen bestond en dat beiden ongunstig bekend
stonden. De een was vroeger al eens wegens diefstal
met, braa'k veroordeeld, de tweede wegens oplichting.
De strafzaken tégen ben werden gisteren achter
eenvolgens behandeld.
Eerst stond terecht de 28-jarige H. J. Gerber, die
den ten laste gelegden diefstal erkende, maar die zei
de, dat de omstandigheden, waaronder het misdrijf
was gepleegd, van dien aard waren, dat hij' daarover
in het openbaar liever niet in bijzonderheden trad. Hij
zeide vrijmoediger te kunnen spreken als de zaak met
gesloten deuren werd behandeld.
De Rechtbank gelastte daarop ontruiming van de
zaal en sluiting der deuren.
Er werden acht getuigen gehoord.
Al® gevolg van de behandeling van deze zaak werd
tegen bekl. H. J. Gerber een gevangenisstraf van 2%
jaar geëischt.
De verdediger, mr. Zeldenrust, verzocht op ver
schillende gronden een onderzoek naar beklaagde's
geestverm ogens
Daarna werd met open deuren die zaak tegen Arie
van: Ommeren behandeld, tegen1 wien wegens poging
tot oplichting en po,ging tot opdreiging 3 jaar gov. jj
str. werd geeischt. Mr. Zeldenrust refereerde zich
van hot oordeel der rechtbank. li
Uit de Alkmaarscbe Courant van Dingsdag den 22
February 1814. Bericht.
Alkmaar den 18 February.
Heden morgen, zijn ook van hier1 naar Amsterdam
vertrokken de manschappen, befhoorende tot het Kon-
tingent der Land-militie voor dit kwartier. Allen ver-
lieten deze Stad in de volmaakte orde; allen gaven de
kennelij'kste blijken der vrolijkheid, die hen bezielde,
op de gedachten van, onder de banieren van Oranje,
voor bet behoud van het eigen Vaderland, gesteld te
zijn, en. vertrokken onder het herhaald geroep van
„leve Oranje".
Uit de Alkmaarsehe Courant van Maandag den 2'8
February 1814.
Urk den 30 January. „Deze dag was voor ons zeer
verarmd en geteisterd eiland allerontizettendst. Niet
alleen dat eenige dagen te voren onze geheele vis-
schersvloot, bestaande uit omstreeks 70 groote en
kleine vaartuigen, door de woedende ijsgang van on
ze reede gevoerd werd, zooi dat, behalve de schade daar
door veroorzaakt, nog vier derzelve vermist zijn, maar
gedurende den middag godsdienst werden eenige
mannen en vaders uit de Kerk geroepen ten einde zoo
mogelijk hunne 'huizen, nog te behouden of ten min
sten 'hunne goéderen te 'bergen; doch alle hunne po
gingen waxeu vruchteloos en vele zagen in een oogen-
blik hunne woningen, met al dat daar in was, door
het opzettend ijs het onderstboven gekeerd, Eenige
huisgezinnen, welke dit lot getroffen heeft, hébben
alles verloren en zijn in de bitterste armoede gedom
peld'; ja zelfs een vader en moeder hebben in dit ijsse-
lijk ongeval eene dochter zien verpletteren. God' al-
magtig beware ons en onze natuurgenoten voor derge
lijke onheilen en doe ons de blijken van de liefdadig
heid van alle braven rijkelijk ondervinden."
[De menschenvrienden welke iets willen toebren
gen om het lot dier ongelukkigen te verzachten, kun
nen zich adresseren aan den 'heer H. Manger, predi
kant te Haarlem', welke gaarne de liefdegaven zal in
zamelen en ter bestemder plaatse bezorgen.]
Advertentie:
U. Citam, Koopman in Turf op ue Oude Vest,
ROOKENDEI DAMES.
De vrouwenbeweging heeft het schoone geslacht
ook het ongehinderd genot der cigaret toegestaan, die
vroeger slechts in beperkte kring mocht worden ge
rookt, tenminste in, West-Europa.
In andere landen, zooals bij de Romaansche volke
ren, biji de Slaven en Oosterlingen, is 'n rookende da
me steeds iets heel gewoons geweest, evenals bij de
Zigeuners, Mexicanen, Indianen. Zelfs de kleine kin
deren rooken reeds, hetgeen de ouders heel vanzelf
sprekend vinden, omdat ze het zelf eveneens deden.
In de Vereenigde Staten, het land van buitenge
woonheden en excessen, is het rooken der dames een
ondeugd geworden, en zelfs zóó erg, dat evenals van
drinkers, morfinisten en opiuimrookers, sanatoria voor
„rookzieke dames" opgericht moesten worden.
Het cigarettenrooken door dames is ook in de
West-Europeesche landen sterk toegenomen, ofschoon
buitensporigheden tot de zeldzaamheden behooren. In
Engeland was het tot voor eenigen tijd iets heel ge
woons, wanneer men in de West-End Restaurants van
Londen en andere hoofdsteden een bordje zag hangen
met de woorden: „Dames worden beleefd verzocht
niet te rooken!"
Deze waar8chuwingsbordj.es zijn nu al overal ver
dwenen. Maar ook de smaak der dames is veranderd.
De z. g. „Dameseigaretten" behooren tot het verleden.
De dames kiezen dezelfde soorten ails de heeren en
rooken ook de zwaarste merken.
In de Engelsche hospitalen is1 het rooken onder de
zusters zeer sterk .in zwang, waarschijnlijk opdat deze
vrouwen voor haar zwaar, zenuwinspannend beroep
een „tegenwicht" noodig hebben.
ZONSVERDUISTERING EN
RAlDIO-TELEGtRAFTE,
Den 21sten Augustus van dit jaar is een zonsver
duistering te verwachten, die totaal zal zijn voor een
streek, die zich van Groenland over Noorwegen, Zwe
den, Rusland en Perzië naar de mondingen van den
Indus uitstrekt. Het comité voor Radio-telografisch
onderzoek van de Engelsche maatschappijl ter bevorde
ring deT wetenschappen, heeft richtlijnen bepaald^
langs welke de werking van de zonsverduistering op
de eleotrische golvingen nader onderzocht moet wor
den. Zooals bekend is, schijnt het zonlicht een vijand
van de Radio telegrafie te zijn, zooais blijkt uit het
feit, dat de signalen bij nacht veel verder waarneem-
baar zijn dan bij dag. Men zal dan de voortplanting
van de telegrafische golvingen onder invloed van ge
deeltelijke en totale verduistering onderzoeken, waar
bij zich natuurlijk .geheel andere absorbatiën en bre
kingen voordoen dan gewoonlijk.
Deze veranderingen zouden dan natuurlijk een uit
vloeisel zijn van de zonsverduiste.'ing, zoodat men kan
nagaan of een verduistering storend of gunstig werkt
op de radiotelegrafische golvingen.
In elk geval zullen dergelijke onderzoekingen wel
weer nieuwe, interessante resultaten opleveren.
ZEKER TEEKEN.
Boer (de zomergasten de weersgesteldheid uitleg-
S gende: „Wanneer de zon 'hier ondergaat, krijgen
we in den regel slécht weer, wanneer ze echter daar
ondergaat, (wijst naar den tegenovergestelden kant)
dan is het den anderen dag meestal mooi."
EEN ANECDOTE VAN RICHARD STRAUSS.
Richard Strauss was eens bij een Tango-tea in Ber
lijn Hij geraakte met een schoone tafeldame in ge
sprek, die hem niet persoonlijk scheen te kennen en
hij vroeg haar: „Zou ik ook nog wel de Tango kun
nen leeren?"
„Het is de vraag maar", zei de dame tegen Richard
Strauss, „of u muzikaal bent."
HOE RUSLAND ZIJN OUD-STRIJDERS
DANKT.
Op de beklaagdenbank van het gerechtsgebouw te
Sint-Petersburg zat eenigen tijd' geleden een der ver
dedigers van Port-Arthur, die gedlurende de belege
ring der vesting door vijf Japamsche kogels werd ge
troffen. Niet minder dan zeven paarden werden on
der hem gedood. Voor zijn dapperheid kreeg hij vier
maal het Georgekruis, dé hoogste onderscheiding, die
een soldaat in Rusland kan krijgen. Voor den oorlog
was de beklaagde een vermogend man, de oorlog
maakte van hem een arme invalide. Zijn pogingen
om pensioen te krijgen, hadden eerst na vijf jaren in
zooverre resultaat, dat hij een pensioen kreeg van 45
gulden per jaar, dus 3.75 per maand. Voor dat geld
kan men werkelijk niet leven en zooi moest de oud-
strijder bedelen. Dat hield! hJji niet uit en hij schreef
een brochure, waarin hij de regefering ernstige verwij
ten deed over de ellende van invalide soldaten. De
brochure bleef niet zonder antwoord. De schrijver
werd al spoedig wagens verbreiding van leugenachtige
berichten op de beklaagdenbank geplaatst.
Ails getuigen waren voor hem gekomen ridders van
de Georige-orde, en wat zij vertelden was nog veel er
ger. Eén van hen zei, d!at hij in den oorlog aan arm
en been gewond was, ongeschikt was om te werken
en slechts een pensioen genoot van ruim 2.50
en een armenbijdrage van 92.50, samen 05 jaarlijks.
Hij' was gehuwd en had verscheidene kinderen. Een
tweede, die blind geworden was en wiens keel gewond
werd, had een pensioen van 45 en hij kreeg ook geen
ondersteuning, ofschoon hij vader van verscheidene
kinderen was. Een grijzen oud-strijder, die deelgeno
men had aan de inname van Kara, was het zeldzame
lot ten deel gevallen op de lijsten der dooden te zijn
ingeschreven. Ofschoon sedert dien tijd reeds bijna
een halve eeuw verloopen is, gelukte het het „levende
lijk" niet, weer in het burgerlijk leven te worden te
ruggeroepen. Ook nu is hij voor het ministerie van
oorlog een doode en krijigt daarom geen cent.
Een vierde werd in den Japanschen oorlog aan bei
de schouders gewond en bleef een paar dagen lang
onder de lijken op het slagveld liggen. Hij nam aan
dertig veldslagen tegen de Japanners deel, doch kreeg
in het geheel geen pensioen.
Een dergelijk lot viel ook nog een vijfden getuige
ten deel. Men had hem aan het ministerie van oor
log wel een pensioen beloofd, doch die belofte werd
nooit gehouden.
De overige getuigen, en dat waren er 'heel wat, be
vestigden de verhalen van de hartelooee behandeling
van het ministerie van oorlog tegenover de invaliden,
zoodat de aanklacht wegens bet verspreiden van leu
genachtige berichten, werd ingetrokken-
De indruk van dit proces was zoo sterk, dat een
aantal afgevaardigden reeds heeft besloten in de Doe-
ma een pensioen aan invaliden te bepleiten, waardoor
ze in de beslist noodiige levensbehoefte kunnen voor
zien.
EEN NIEUWE- WOLKENSOORT.
Ook de wolken hebben hunne namen. De vier
hoofdsoorten dragen de namen Cumulus-, nimbus-,
stratus- en cirrus-wolken, doch deze worden door ver
scheidene tusschenvormen verbonden en aangevuld,
In den laatsten tijd is daarbij nog een bijsoort van
de cumulus gekomen, die den naam van mammatocu-
mulus draagt. Deze kenmerken zich dioor ronde uit
steeksels, die bij de gewone wolken naar heneden ge
richt zijn.
Het eerst heeft man, zulk oen wolk opgemerkt bij
ean wervelstorm in de omgeving van St. Louis in
.Amerika, die groote schade aanrichtte. Deze wolken
vorm is ook reeds voor ongeveer 50 jaren beschreven,
doch kreeg toen geen wetenschappelijken naam. Het
allereerst schijnen zeelieden, die dan ook zeer goede
kenners van den hemel zijn, op de Onkney-eilanden
opmerkzaam geworden te zijn op deze bizondere wol
kensoort; men noemde ze buidelwolken en hield ze
voor een zeker voorteeken van den naderenden storm.
In andere streken noemde men die buidelvormige aan
hangsels van de wolken regenkogels en ook nog ande
re namen, zooals zakwolken, zijn van hetzelfde ver
schijnsel afkomstig. De vaklieden zijn met hun ver
klaring nog niet tot een 'bevredigend resultaat geko
men, omdat nog niet vastgesteld is of de eigenaardige
buidelvoimige aanhangsels met den hoofdwolk zelf
verbonden zijn of afzonderlijke ronde wolkjes vormen.
EEN PRAATJE OVER HET ZWAARD.
Onze voorvaderen hebben bet zwaard niet van de
Romeinen of Grieken overgenomen. Lang voor de
veroveringstochten der Romeinen bezaten ze reeds bet
wapen, dat men somtijds nog in opgegraven woon
plaatsen of graven uit het bronzen tijdperk vindt.
Het zwaard is het teeken van de intelligentie der
volkeren, die het zelf uitvonden en wisten te smeden.
De wilde volkeren, de negers, Indianen enz., hébben
lansen, pijlen en bijlen bet zwaard kennen ze niet.
Kort na de uitvinding werd reeds de waarde van 't
zwaard bewezen. Toen de mensch zag, hoe dit wapen
hem beschermde en welk een macht het bezat, vereer-
de bij' het, als van de goden gezonden. Zoo werd het
zwaard een feitisch. Bijt de Galliërs plantte men het
in de aarde en danste heilige dansen er omheen. Bij
de Cimbren droeg een strijder hert zwaard' bij de plech
tige optochten voorop, niet als wapen, doch als voor
werp van heilige vereering.
De Germanen zagen vóór hunne veldtochten een
vlammend zwaard aan den hemel, dat hen den weg
wees. Als het edelste déél werd de .greep beschouwd.
Deze staat in voortdurende verbinding met de hand
van den mensch, krij'gt van hem zijn bevelen, deelt
deze aan de kling mede bij' is bet verstand van het
zwaard.
De later levenden graveerden, als eerbewijs heilige
komt van de nieren, welke ondier het smalle gedeelte
van den rug zijn gelegen. Doch rugpijn ia slechts een
der verschijnselen, andere zijn: waterzuchtige zwei.
lingen, opgeblazen oogen, gezwollen voeten, bezinksel
in de urine, pijnlijke loozing, voortdurende aandrang
een onnatuurlijke vermoeidheid, prikkelbaarheid, Ibui-
tensporige dorst, rheumatische pijnen in de armen
boenen of heupen, duizeligheid, hoofdpijn.
Niet elke patiënt heeft al deze verschijnselen, doel
iedere lijder heeft er eenige, en de minste nieraandoe
ning is gevaarlijk, want noodlottige ziekten ohtataan
door het verwaarloozen van een nierkwaal.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen regelen de goede
werking der urine-organen, zij' leiden de nieren zacht
jes tot gezondheid terug en herstellen haar kracht tot
het filtreeren van het bloed en het uitdrijven van het
urinezuur en de urinestof, welke de oorzaak vormej
van rheumatiek, jicht, niersteen, nierontsteking, enz
Zij zijn het best bekende geneesmiddel tegen blaasaan-
doeningen, en zij voeren het overtollige water af 'bij
waterzucht.
teekens in den greep, om het wapen sterkte en ge
hoorzaamheid aan zijn meester te verieenen. Nog la
ter levenden beschouwden het kruis als een heilig zin-
nebeeld'; men vond bet terug in den vorm van het
zwaard. Daarna kwam het tijdperk, waarin de harts
tochten van enkelen heersohten over de anderen; de
trots, de eigenliefde en het duel wrs de meest
voorkomende strijd. Geen ander wapen had daarbij
zooveel waarde als het' zwaard. In de middeleeuwen,
toen de heerschappij' overwegend in handen van den
adel was, werd het zwaard het wapen bij uitnemend
heid van den edelman. Men zwoer1 bij' het zwaard,
evenals men er voor bad. Door het zwaard ook werd
de strijd eerlijker. Het waakte over gerechtigheid en
waarheid. Zijn plechtige en vreedzame aanraking
met het lichaam van een man 'beteekende diens bever
der ing tot een hooger bestaan.
EEN GEVREESDEI IN HET' NEGERHAND.
Op de laagste tot nog toe bekende trap van bescha
ving staan de in West-Afrika levende Bandanegers.
Hun bijgeloof is één van een raar soort. De Banda-
neger gelooft dat binnen in den slechten mensch een
wezen woont, dat op een rat gelijkt en in den nacht
zijn offers zoekt. Hij is er ook van overtuigd, dat in
het bosch de Nqakura woont, en demonisch wezen,
dat van tijd tot tijd den mensch naar zich in de wil
dernis roept. Het ondier wordt nn eens als een oli- j
fantsachtig wezen, dan weer als een reusachtige slang
voorgesteld, die met lange zwarte haren bedekt is.
Van dit wezen spreekt de Banda met ontzetting, tril
lend van vrees en afschuw. Hij' wacht zich, iets
slechts van de Nqukura te zeggen. De dood zou de
straf daarvoor zijn. Eenmaal in het jaar vereenigen
zich de dorpsbewoners om de Nqakura te eeren met
muziek en dans. Aan het einde van een driedaagse!
feest, gedurende hetwelk de langzamerhand1 in vervoe
ring geraakte dansers zich slechts de rust voor het
eten en drinken gunnen, laat de Nqakura zijn roep
weerklinken en roept een aantal menschen bij den
naam. Da aangeduideu moeten het dorp en hun A-
milie onmiddellijk verlaten en in de wildernis gaan,
waar ze een. heel jaar leven zonder gemeenschap met
de menschen. Ze mogen geen hutten bouwen en zie!
niet waasehen. Doordat ze overdag blootgesteld zijn
aan da hitte en des nacht nder den open hemel sla
pen, beginnen ze er verschrikkelijk uit te zien. De
Nqakura-menschen zijn volgens het volksgeloof in de
geheimenissen van het geheimzinnige wezen ingewijd,
ze zien het en spreken met hem. Ze spreken de taal
van den Nqakura en verleeren hun eigen taal. Na af
loop van het jaar dat ze in de wildernissen doorbrach
ten, vergeten ze alles wat ze in hun eenzame leven on
dervonden hebben, ook tao.. van de qakura en
krijgen hun natuurlijke spraak weer. Ze keexen naar
hun dorp terug, waar men ter hunner eer een feest
viert. Naar hetgeen ze in hun eenzame leven hebben
ondervonden, mag men ben niet vragen. Zo weten
niets en antwoorden niet. Het volgende jaar worden
andere dorpelingen door den roep van den Nqakura
uitgekozen; het gebeurt ieder maar eens in bet leven.
Door deze gewoonte gaan de zwakken, die de ontbe
ringen van zulk een leven in de wildernis niet. kunnen
doorstaan, dood, bij1 de overlevenden worden echter de
Spartaansche deugden aangekweekt.
J. B. L. SIMON, Steenbouwer, Koningsweg 48.
MARMERSLIJP tot onderhoud van marmeren vloe
ren. MARMERPOLITOER voor Schoorsteenman
tels, Waschtafels enz. Onovertroffen kwaliteit.
TE KOOF: Meubelen, Stoelen en Spiegels in ver
schillende stijlen, Kamermeubelen, ook solied' Stof
feer werk te leveren. Aanbevelend,
Firma P. J. C. NIEROP,
FNID8EN 113. LANGESTRAAT 68.
STEENHOUWERIJ A. KALLANSEE.
NIEUWESLOOT No. 1.
Specialiteit in GRAFZERKEN.
Foto gratis.
TE HUUR AANGEBODEN:
HEERENHUIZEN, staande Stuartstraat nabij 't
station HolL Spoor, mert voor- en achtertuin, en van
vele gemakken voorzien. Huurprijs 5,per week.
Te bevragen bij J. DE OR A AW, Laat 103, Alk
maar.
TE HUUR:
EEN HEERENHJU3B MET TUIN'
en vele andere gemakken, staande Prins Hendrik
straat, nabij Alkmaarder Hout en tramlijn. Huurprijs
325 per jaar. Te bevragen 'bij J. DE GR.A AFF,
Laat 103, Alkmaar.
