1
DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN,
Honderd en zestiende Jaargang
1914
VRIJDAG
19 JUNI.
^o. 143.
Pluw^oliirek noodmaht osa het feuilleton
achterwege te laten.
ALKMAAR, 19 Juni.
De Oosthoek van Europa blijft nog maar steeds
een gevaarlijke hoek wanneer de wind daaruit
waait, staat de politieke barometer op storm en on
weer. Dd&r worden de kwesties gevonden of ze er
gemaakt worden is een andere zaak, kon men den
oorsprong naspeuren, dan kwam men niet onwaar
schijnlijk in Europeesche kanselarijen terecht.
Nauwelijks zijn de Macedonische en Kretenzer
kwesties, die zooveel te doen#gaven, in een stadium
gekomen, dat rust geeft, of nieuwe vraagstukken ko
men aan de orde, vooral niet minder gevaarlijk dan
de voorafgaande. Wat er uit de Albaneesche kwes
tie groeien kan, weet men op het oogenblik niet. Dat
zij den Europeeschen vrede ernstig zou kunnen ver
storen betwijfelt niemand.
En dan is er de Turksch-Orieksche kwestie. De be
trekkingen tussdhen Turkije en Griekenland zijn nog
steeds gespannen. Er is zelfs gesproken van een ul
timatum, maar nader bleek, dat hiermede een Griek-
sche nota was bedoeld, welke overigens in zeer krach
tige termen was vervat en te meer indruk moest ma
ken, toen de Grieksche minister-president zich in de
Kamer op zeer uitdagende wijze uitliet.
Men weet, dat de beide naties elkaar over en weer
ernstige verwijten doen, elkaar tï van beschuldigen,
dat hun onderdanen op de verschrikkelijkste wijze
worden mishandeld. De Turken heeten tegenover de
Grieken, welke op Turksch gebied wonen, alleron-
menschelijkst op te treden. Nu heeft de houding der
Turken tegenover de Christelijke bevolkingen van den
Balkan nimmer uitgemunt door bijzondere verdraag
zaamheid. Maar aan den anderen kant wanneer
ettelijke duizenden Mohammedanen hun woonplaat
sen in Macedonië in den steek laten om zich in Klein-
Azië te vestigen, dan geschiedt dat ook niet uit over
maat van tevredenheid over de behandeling, welke
hen van de zijde van Griekenland ten deel valt! Bo
vendien zijn de Grieksche klachten overdreven geble
ken. Turkije heeft met een voortvarendheid, welke
weinig Turksch is, de streken, waar mishandelingen
zouden zijn geschied, onderzocht, de minister van
öinnenlandsche zaken, de heer Talaat bey, heeft zich
persoonlijk op de hoogte gesteld en verklaard, dat er
meer verdichting dan waarheid in de klachten
school.
Turkije toont zich ln het antwoord op de Grieksche
nota nog al verzoeningsgezind. In diplomatieke krin
gen wordt zij bevredigend geacht. In Grieksche krin
gen is men echter van meening, dat zij in den grond
niets geeft.
En naar gemeld werd, heeft de Grieksche minister
van buitenlandsche zaken den Turksche gezant me
degedeeld, dat Griekenland waarborgen verlangt
tegen een herhaling der mishandelingen. Men kan
ook moeielijk begrijpen, waarom het zich opnieuw in
een oorlog zou willen wikkelen en wat het daarbij
zou kunnen winnen. Een oorlog zou slechts een zee
oorlog kunnen zijn. En op zee is Griekenland de
baas. Gesteld bijv. dat Turkije er in slaagde de
eilanden Chios en Mytilene te veroveren, dan zou
Griekenland dadelijk de Turksche gamizoens kunnen
blokkeeren, afgezien nog van de omstandigheid, dat
de bevolking der eilanden Griekschgezind is.
Maar evenmin is het duidelijk, wat Griekenland
eigenlük bij een ooriog zou kruinen winnen. Voor de
formeeie annexatie van de beide eilanden behoeft het
toch geen oorlog te voeren. De Dardanellen forcee-
ren, wat zelfs Italië is mislukt, zal het niet kunnen.
Ondanks dit alles schijnt er inderdaad oorlogsge
vaar te zijn.
Griekenland heeft de verlofgangers reeds opge
roepen Turkije heeft halsoverkop te Londen steen
kool ingeslagen en vier b vijf schepe.i gekocht, be
stemd voor het transport van troepen in geval van
oorlog.
Rusland wil de groote mogendheden vredelievende
stappen laten doen te Konstantinopei en te Athene.
Het is te hopen, dat dit achterwege blijft want
dan zou de oorlogskans nog veel grooter worden!
BINNENLAND.
DEPARTEMENT VAN DEFENSIE.
Nadat reeds eenige maanden geleden het koninklijk
besluit, waarbij, in de plaats van de departementen
van Marine en Oorlog, een departement van defensie
was ingesteld, werd Ingetrokken, zijn thans ook inge
trokken de voorstellen tot het treffen van wettelijke
voorzieningen naar aanleiding van dit besluit.
LUITENANT-GENERAAL DE VEER.
Naar de Bredasche Courant verneemt zou luitenant-
generaal De Veer voornemens zijn, binnen 14 dagen
weder naar Albanië te vertrekken.
OVERSTE THOMSON.
Ook de Russische en de Fransche gezanten te deri
Haag hebben uit naam van hun gouvernementen aan
de Nederiandsche regeering oprechte deelneming be
tuigd met den dood van luitenant-kolonel Thomson.
De Minister van Buitenlandsche Zaken ontving een
telegram van de Albaneezen, gevestigd in Triest, met
betuiging van oprechte deelneming aan het Neder-
landsche volk.
De „Noord-Brabant" is gisteravond via Algiers
naar de Adriatische Zee vertrokken. De „Noord-Bra
bant" is een in 1897 gebouwd pantserdekschip van
4033 ton en gewapend met 20 stukken geschut. Een
joumalist-photograaf heeft vergunning gekregen de
reis mede te maken.
Uit Triëst werd gisteren geseind, dat Kapitein
Thomson, de broer van den gesneuvelden overste, al
daar is aangekomen, in gezelschap van den Neder-
landschen gezantschapssecretaris te Weenen, jhr. mr.
Van Haersma de With. Daar de Nederlandsche re
geering heeft besloten, dat het lijk niet over Triëst,
maar door de „Noord-Brabant" rechtstreeks van Du-
razzo naar Nederland zal worden overgebracht, is de
heer Van Haersma de With naar Weeneu terugge
keerd, terwijl Kapitein lhoinson heden zijn reis voort
zet naar Durazzo.
Ue Nederlandsche gezant te Rome heeft uit
naam zijner regeering minister Di San Giuliano
dank gezegd voor de woorden door hem in de itaii-
aansche Kamer gesproken over den dood van majoor
Thomson.
Tot de voorwaarden, waaronder majoor Thom
son zijn taak in Albanië aanvaardde, behoorde ook
deze, dat voor hen, die in Nederland hoofdofficier
waren, bij sneuvelen of levenslange ongeschiktheid
50.000 zou worden uitgekeerd.
Mr. Evert Meijer te Amsterdam, die tien jaar gele
den als korporaai te Leeuwarden onder kapitein
i homson üiende en hem in geen acht jaar zag, schrijft
eenige herinneringen neer in het „Handelsblad". Hij
scünjlt o. m.
Er is, als bewijs voor de bewering, dat hij in zijne
compagnie geen tucht had, aangevoerd dat hij zoo
weinig strafte. En inderdaad, hij strafte heel weinig,
om de eenvoudige reden, dat het niet noodig was. De
goede elementen in de compagnie deden niets straf
baars, omdat ze 't onverdragelijk vonden door Thom
son over hun gedrag te moeten worden onderhouden
en de kwade elementen deden 't niet omdat zij doods
bang voor Thomson waren. Ik zelf heb van Thomson
op manoevre, wegens het present melden van iemand
uit mijn tent die nog niet present was, vier dagen
kwartierarrest gehad en het is geen phrase als ik zeg
dat ik meer het land had over het feit dat Thomson
mij moest straffen dan over de straf zelve. En zooals
ik dat voelde, voelde vrijwel iedereen het in de com
pagnie. De persoonlijke invloed van Thomson wa9
zeer groot
Thomson was o. a. door zijn rapport over den Boe
renoorlog bij de hoogere legerautoriteiten geen en
fant chéri, en ook de vrijheid, die hij zich permitteer
de om bijv. in de „Militaire Gids" zijn oordeel over
militaire zaken te zeggen zonder aanzien des persoons
had hem in die kringen vijanden bezorgd. Op een
morgen, 't was op manoeuvre op de heide achter
Heerenveen, ging onder de compagnie 't gerucht dat
generaal Prins de manoeuvres zou bijwonen met het
doel eens bijzonder te letten op de praestaties van
Thomson's compagnie. Nooit heb ik beter dan dien
morgen gemerkt, hoe Thomson geliefd was. Ieder was
vol vuur om voor Thomson zijn best te doen en hoe
wel 't dien morgen smoorwarm was in de hei, heb ik
nooit een compagnie harder, beter en prettiger zien
werken dan die van Thomson op dien dag. Het re
sultaat was, dat Generaal Prins na afloop der ma
noeuvres voor 't front der troepen, in zijn kernachti
ge, met vele stopwoorden gepeperde taal, openlijk er
kende, dat hij gekomen was omdat hij van Thomson's
compagnie niet veel goeds had gehoord, maar dat hij
in zijn heele militaire loopbaan nog nooit een com
pagnie had gezien zoo goed als juist die van Thom
son. Het was een prachtig moment, toen Thomson
ons dien dag bij onze terugkomst in het kamp, vóór
hij ons liet inrukken, nog eerst een paar woorden toe
sprak en niemand kon na dien tijd in Thomson's bij
zijn op de Friezen schelden, zonder van hem den
wind van voren te krijgen.
Gemengd nieuws.
Het eeuwfeest van liet Nederlandse!!
Hij belgenootsoliap.
i^u> luiuui^ü uau vei vuigcna ae eigenlijke jaarver-
gduëüug van nel uenooisuiap pianis en üeze weer in
uezeUuc KeiK, namelijk die der Doopsgezinde Gemeen
te, waai een eeuw geleden ook de eerste was gehou
den. De breede suiaar van buitenlandsche aigevaar-
digaeu en otliueeie vertegenwoordigers van regee
ring, en wetensenap en vooral van Zendinggenoot
schappen, die daar bijeen was, deed duidelijk uitko
men weik een omvangnjk werk door het Bijoeigenout-
schap wordt verricht en op hoe groote waardeenng 't
zich in ons vaderland en daarbuiten mag beroemen.
Maar ais een voorbeeld bij uitnemendheid van een
godsdienstige feestvergadering zal in herinnering blij
ven de groote samenkomst des avonds in de smaakvol
versierde zaal van het Concertgebouw. Wanneer
wordt ook zoo'n voortreffelijke combinatie van zoo
veelzijdige krachten bijeen gevonden? Denk alleen
maar allereerst aan zoo n orgei en zoo bespeeld om
met een prelude van Bach een dergelijk godsdienstig
samenzijn te openen! Ln vervolgens door hetzelfde
orgel begeleid door de Christelijke Oratorium-veree-
nigmg, de jubelkoor uit Haydn's „Schepping".
Daarop volgde naar 't programma aangaf, Gebed:
Ik weet met oi a lie aanwezigen zoo zouden wiilen ge
noemd zien de enkele klinkende volzinnen waarin Ds.
Lanunerts van Buren, daarop den door 't gehoorde
gewekten indruk in woorden bracht, maar zeker
vormden zij den weliuidenden overgang tot het on
middellijk daaraansluitend oud-Hollandsch gebed,
ook weer gezongen door het koor: „O Heer, die
daar des hemels tente spreidt". Hoe treffend daarna
de kernachtige toespraken der sprekers van den avond,
telkens besloten door een typisch nationaal gezang in
de taal van den laatsten spreker.
Maar 't mooiste was van a) die verschillende liede
ren, als, na de eerste verzen onberispelijk dor het
koor te hebben hooren voorzingen, de gansche ver
gadering met het laatste couplet instemde en zoo dat
geheele concertgebouw-gehoor werd tot één belij
dende of smeekende, of jubileerende schare, die dien
spreker en zijne landlieden een oogenblik deed voe
len, als of zij zich in eigen vaderlandsche gemeente
bevonden. En toen eindelijk de voorzitter der Ne-
derlandsch Hervormde Kerk, als om zoo te zeggen
het huidige hoofd onzer volkskerk, de zegenbede uit
sprak, dan was dat het passend slot van een waarlijk
monumentale feestviering, die ook alleen door een
zoo algemeene organisatie als het Bijbelgenootschap
kan worden geboden.
Toch zullen van deze feestweek voor de toekomst
de volgende dagen van de internationale Bijbelconfe
rentie nog wel van meer waarde blijkendaar zij den
grondslag zullen kunnen leggen voor een blijvend
contact tusschen alle Bijbelgenootschappen over de
geheele 'wereld.
Ook hier waren weer als inleiders de meest bevoeg
de persoonlijkheden uitgekozen, waardoor elk der
gehouden zittingen een geheel eigenaardig karakter
vertoonde, te meer, omdat daar telkens de taai, van
spreker en voorzitter, de discussièn beheerschte. En
doordat steeds de referaten tijdig gedrukt in handen
den hoorders waren, konden bij de gedachtenwisse-
ling de verschillende inzichten zoo goed mogelijk
aan het woord komen.
Als altijd deed zich ook hier de tijdsbeperking als
het eenige nadeel kennen, om dergelijke diepgaande
kwesties in zoo grooten kring te behandelen.
Woensdagmiddag had de opening der Bijbelten-
toonsteiiing in het Stedelijk Museum plaats, waar een
schat van materiaal van Bijbeluitgaaf en druk en illu
stratie en bindwerk, enz. enz. was bijeen gebracht.
De meeste conferentieleden zullen dit alles slechts
vluchtig hebben kunnen overzien, om echter daardoor
ook weer bevestigd te worden in den indruk op welk
een buitengewoon belangrijk arbeidsgebied men zich
met dit honderdjarige Genootschap bevindt.
Hiervan getuigden ten slotte ook niet minder de ju
bileum-uitgaven, die aan elk der deelnemers ten ge
schenke zijn aangeboden. Reeds vroeger had ieder
ais zoodanig ontvangen een paar aardig geïllustreer
de boekjes: de beschrijving van een bezoek aan het
Bijbelhuis en een smakelijk kinderboekje van Aletta
Hoog over het Eeuwfeest, waarvan nu reeds een drie
honderdduizend exemplaren aan onze vaderlandsche
Zondagsscholen kosteloos zijn ter beschikking gesteld
en nog een nieuwe oplage ter perse is.
Niet minder royaal uitgevoerd is het rijk met por
tretten versierd Gedenkboek van het Genootschap
door zijn grijzen secretaris D9. C. F. Gronemeijer ge:
schreven. Maar als merkwaardigste jubileum-uitgave
zal voor de toekomst wel blijken de zak-uitgave van
het Nieuwe Testament, die met gebruikmaking van de
beste middelen van den tegenwoordigen tijd, daar
door, overeenkomstig het eigenlijke doel van het Ge
nootschap, dat, belangrijkste deel van den Bijbel in
zoo klein mogelijk formaat, maar tegelijk met zoo
groot mogelijke letter verkrijgbaar stelt: voor ieder
een te lezen en steeds bij zich te dragen.
Natuurlijk zullen ook de aanmerkingen op een ge
dachtenisviering, als die wij u beschreven, wel niet
achterwege blijven, maar algemeen zal moeten wor
den erkend, dat het tegenwoordige Hoofdbestuur,
naar zijn opvattingen en gaven, geen moeite en krach
ten heeft gespaard, om dit Eeuwfeest te maken tot een
gebeurtenis, waarop door de geheele Nederlandsche
Christenheid met trots kan worden teruggezien.
DE ZIEKENFONDS-KWESTIE.
Dr. Th. Stoop schrijft in „Het Volk" een artikel
over „Het einde der ziekenfondskwestie en het begin".
Hij gaat de geschiedenis van het verzet tegen de
plannen der Ned. Maatschappij tot Bevordering der
Geneeskunst kortelings na en wijst op een artikel in
„Het Volk" van 24 April van de hand van dr. van
Bruggen, waarin deze er op wees, dat uit art 229
blijkt, dat de Maatschappij met alle groepen van per
sonen, die het wenschen, kontrakten wil aangaan, re
gelende de voorwaarden, waaronder artsen voor zie
kenfondsen werkzaam willen zijn.
Hoe dit kontrakten zullen luiden, kan niemand nog
zeggen, vaste regelen bestaan daarvoor nog niet, die
zullen afhangen van plaatselijke omstandigheden en
gebruiken en van de wijze van inrichting van het
fonds". Dit artikel, oordeelt dr. Stoop, moet als de
eerste vredesduif worden beschouwd.
Nog vestigt de schrijver de aandacht op een artikel
in het „Tijdschrift van Geneeskunde" van 16 Mei van
den soc.-dem. geneesheer dr. Berdenis van Berlekom,
die er op wees, dat de arbeiders in de bestuurskwestie
nooit kunnen toegeven, en op het antwoord hierop
van dr. van Bruggen, inhoudende diens persoonlijke
meening.
Het overleg tusschen dr. Berdeni9 van' Berlekom en
Van Bruggen, waarbij dr. Stoop zich voegde, is tot
stand gekomen en belichaamd in een motie, waarin al§
leiddraad voor den door de Maatschappij te volgen
weg wordt aangenomen:
lo. dat zooveel mogelijk afdeelinga-ziekenfondsen
zullen worden opgericht en in stand gehouden, die.
liet eigendom zijn van de Ned. Maatschappij van Ge
neeskunde
2o. dat bij het sluiten van kollektieve kontrakten tus
schen maatschappij en ziekenfondsen vertegenwoordi
ging der geneesheeren in het bestuur zal worden op
prijs gesteld, doch niet geëischt.
Die kontrakten zullen moeten bevatten:
lo. bepalingen waardoor de vrije artsenkeuze zoo
veel mogelijk wordt gewaarborgd;
2o. de vaststelling van een weistandsgrens (deze
weistandsgrens behoeft niet noodzakelijk die van het
bindend besluit te zijn, want het kontrakt treedt in de
plaats van het bindend besluit);
3o. bepalingen, dat de geneesheeren niet gedwon
gen worden verklaringen af te geven omtrent arbeids
geschiktheid van ziekenfondsleden, die onder hun be
handeling zijn of geweest zijn;
4o. de wijze van honoreering, benevens vaststelling
van het honorarium.
Deze motie, door de heeren van Berlekom, van
Bruggen en Stoop bij het hoofdbestuur der maat
schappij ingediend en verdedigd, werd door dat
hoofdbestuur overgenomen en als bestuursvoorstel
aan de aanstaande algemeene vergadering toegezon
den.
Het kan zeer waarschijnlijk geacht worden, schrijTt
dr. Stoop, dat deze motie, nu zij door hoofdbestuur
en centrale organisatie wordt voorgesteld en een paar
sociaal-demokratische artsen aan de redaktie ervan
hebben medegewerkt, zonder al te veel tegenstand
door de maatschappij worden aangenomen.
En aanneming dier motie beteekent, volgens de
voorstellers, dat de vrede tusschen de arbeiderswereld
en de artsen, die zoo ernstig bedreigd scheen, voor de
toekomst is verzekerd: althans dat het ernstigste ver
schilpunt tusschen die beide, de machtskwestie in de
ziekenfondsen, nu op bevredigende wijze is uit den
weg geruimd.
De strijd tusschen de ziekenfondsen en de artsen is
daardoor overgebracht op een ander en beter terrein:
op het terrein der arbeidsvoorwaarden waaronder de
artsen zullen werken.
We! zal de maatschappij voortgaan met het stich
ten van aideelings-ziekenfondseu, die haar uitsluitend
eigendom zullen zijn en blijven, maar niemand kan
haar daartoe o. i. het recht ontzeggen. Aan den ande
ren kant zullen wij dan ziekenfondsen zien ontstaan
door arbeiders-vereenigingen gesticht, waaraan de
artsen zich niet individueel mogen verbinden, maar
wel door een kollektief kontrakt met de artsen-vak-
vereeniging der M. v. G. gesloten. Zoo gaat de art
sen-vakorganisatie den weg op, haar door andere vak
organisaties gewezen, die daarop voorgingen. Welke
van die twee soorten van fondsen zal het op den duur
winnen? De afdeelingsziekenfondsen, eigendom der
geneeskundigen, of de arbeiders-ziekenfondsen?
De beantwoording van die vraag blijft aan de toe
komst overgelaten, al geven wij de laatsten.de beste
kans.
DE STAKING TE ZAANDAM.
Naar aanleiding van een schrijven, waarin de Chris
telijke Houtbewerkers-vereeniging aan den Bond van
Werkgevers te kennen gaf nadere voorstellen te zullen
doen, die naar haar oordeel een spoedige oplossing
van het conflict tengevolge zouden hebben, heeft
thans deze vereeniging een uitvoerig schrijven tot den
Patroonsbond gericht ter begeleiding van een con
cept-contract, waarop de leden en tevens die van de
Katholieke organisaties zich bereid verklaren den ar
beid te hervatten.
Tevens is door „Recht en Plicht" een poging ge
daan om ook de moderne en vrije organisaties te be
wegen zich voor deze voorstellen te verklaren, die
zich echter met overgroote meerderheid hiertegen heb
ben verklaard.
Met het schrijven van „Recht en Plicht" heeft de
Katholieke organisatie „St. Jozef" haar instemming
betuigd.
VREDE DOOR RECHT.
De Algemeene Nederlandsche Bond „Vrede door
Recht" hield gisteren in het gebouw „Paviljoen" te
Amsterdam zijn jaarlijksche algemeene vergadering.
Det voorzitter, mr. M. de Pinto, van den Haag,
wees in zijn openingswoord op het aangenomen con
gres-rapport van Lucien Lefoyer over „De per:, ten
dienste van de Pacifisten". Het rapport noemt de vre
despogingen met betrekking tot de pers tot dusver on
voldoende; aanbevolen wordt, dat de vredesvereeni-
ging^n en voor alles de centrale comité's, zich in ver
binding stellen met de in hun eigen land wonende be
richtgevers van de dagblad-agentschappen en van de
buitenlandsche bladen.
De voorzitter vestigde er de aandacht der aanwezi
gen op, dat het gisteren, 18 Juni, de 99ste herdenking
was van den slag van Waterloo.
Hij bracht een eere-saluut aan de vele dapperen, die
in een nooge opvatting van hun plicht, hun leven
hebben verloren. Ook voelde spr. zich gedrongen een
eere-saluut te brengen aan de nagedachtenis van een
grooten doode, luitenant-kolonel Thomson, die verre
van zijn vaderland het leven liet.
Alle aanwezigen betuigden door opstaan van hun
zetels hun instemming met deze woorden.
De secretaris, de heer H. van der Mandere, bracht
hierna het jaarverslag uit. In 't begin van 1914 be
droeg het aantal leden ruim 4500 en het aantal afdee-
lingen 34. Thans bedragen die cijfers 5000 en 43.
Het nadeelig solda bedraagt, blijkens het verslag
van den penningmeester, den heer S. Baart de la Fail
le, 1210.71%. De ontwerp-begrooting sluit met een
eindcijfer van 8800.
De heer H. van der Mandere werd benoemd tot
eerste gedelegeerde naar het XXIe Wereldcongres
voor den vrede, van 16 tot 21 September te houden te
Weenen. Verschillende andere dames en heeren zul
len nog gaan.
Voor de eerste maal zal, naar medegedeeld werd,
Bertha von Süttner's „Die Waffen Nieder" te Weenen
in bioscopevorm opgevoerd worden.
Tot leden van het hoofdbestuur werden gekozen
jhr. B de Jong van Beek en Donk, generaal M. B.
Roest van Tonningen, mevr. E. van Nispen tot Seve-
naer-Hekman, mr. J. M. A. Roelants, mr. M. J. van
der Flier en mr. V. H. Rutgers.
Verschillende voorstellen en moties werden na
korte bespreking aangenomen.
DE NOTARIS TE BLADEL.
Voor de rechtbank te 's-Hertogenbosch is gisteren
behandeld de zaak tegen S. P. L. C., vroeger notaris
te Bladel, thans gedetineerd, beklaagd dat hij als no
taris opzettelijk zich wederrechtelijk heeft toegeëigend
en heeft verduisterd een bedrag van 8000, welke
geldsom hij ontvangen had om op hypotheek uit te
zetten.
Het O. M. heeft één jaar en 6 maanden gevangenis
straf geëischt, met aftrek van de voorloopige hechte
nis. Op verzoek van den verdediger werd beklaagde
in vrijheid gesteld.
BARBAARSCH NEDERLAND.
Men deelt aan de „Maasbode" het volgende mede:
Gisteren was een dame uit Rotterdam fietsende van
den Haag naar Rotterdam. Toen zij Delft voorbij
was en gekomen op een weggedeelte, dat zou geteerd
worden, werd zij als het ware gebombardeerd door
eenige kwajongens met kleverige korrels asphalt of
teer. Geheel haar kleeding, van de schoenen tot den
hoed, zat vo met die smerigheid. Zelfs werd getracht
de dame in het gezicht te treffen. In Rotterdam aan
gekomen, heeft zij beproefd een en ander te reinigen,
evenwel zonder gevolg. De kleeren zijn geheel be
dorven.
EERE-DOCTORATEN.
Naar de te Zwolle verschijnende „Onze Courant"
verneemt, zal ter gelegenheid van het jubileum der
universiteit te Groningen ook een eere-doctoraat wor
den verleend aan den heer J. C. van Slee, emeritus
predikant te Deventer, en aan den heer Berlage, archi
tect te Amsterdam.
UIT HOORN.
De Hoomsche Middenstandsvereeniging besloot
tot de oprichting van een onderlinge glasverzekering
voor haar leden.
Alhier heeft zich een comité gevormd tot in
zameling van gelden voor het Nederlandsche Roode
Kruis, ter bestrijding van de pestziekte in Nederl.-
Tndië. De commsisie bestaat uit de heeren J. C. van
de Blocquery, loco-burgemeester, eere-voorzitterdr.
C. Keijser, voorzitter; O. Jz. Wonder, secretaris-pen-
