m
DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
■w
No. 148
Honderd os zestiende Jasirgaag.
1914
DONDERDAG
25 JUNI.
D© Fransch© Hoeve.
OPI
ïcit Courant wordt eiken avond, behalve op Zon en
est dag enuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
v/oor Alkmaar (0,80; franco door het geheele Rijk II,—
Afzonderlijke nummers 3 Cents
Telefoonnummer 3
Prijs der gewone advertentiën
Per regei f 0,1 Bij groote contraeten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h HERMs. COSTER ZOON^Voordam C 9.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Een hengel, een borstel, drie porteraonnales met
geld, een ratelboor en een sleutel, een dop van een
wageuas, een bankbiljet, een armband, twee dames-
taschjes, twee medaillons, een spoorwegabonnement,
een schoen, een rozenkrans, een gouden broche met
steen, een gummljas, een armbandje met gouden
slot, een zilveren broche, een jasje, een schilders-
kiel, een duif en een zilveren rozenkrans.
Alkmaar, 24 juni 1914.
De Commissaris van Politie,
W. Th. VAN GR1ETHU1JSEN.
HINDERWET.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALK
MAAR' brengen ter algemeene kennis, dat heden op de
gemeente secretarie ter visie is gelegd het aan hen in
gediende verzoek met. bijlagen van J. OTTER Sr.,
bier ttelaar aldaar, om vergunning tot het uitbreiden
van -ijne champagne ?»ilz- en mmeraalwaterfabriek,
door A t bijplaatsen van een electro-motor van 3 P.K.,
dienem tot het drijven van werktuigen, in het perceel
Spanjar istraat, Wijk C, No. 10.
Bezv ren tegen deze uitbreiding kunnen worden
ingediend ten raadhuizc dezer gemeente, mondeling
op Donderdag 9 Juli e.k., 's voormiddags te elf uur
en schriftelijk vóór of op dien tijd. Gedurende drie
dagen óór gemelden dag kan de verzoeker en hij, die
bezwat n heeft ingebracht, op de. secretarie dezer ge
meente van de terzake ingekomen schrifturen kennis
nemen.
Alkmaar, 25 Juni 1914.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
JAN DE WIT., Voorzitter, lo. B.
DONATH, Secretaris.
brengen op den vorst en de hoop uitspreken, dat hij
in lengte van dagen zal regeeren, tot heil enz. enz.
Natuurlijk zal ook de vorstin aanzitten. Naar Eu-
ropeesch gebruik zal zij een héél laag uitgesneden
toilet dragen. Men moet immers beschaving in het
n'euwe rijk brengen. Het is waar de Mohamme
danen zijn zéér gekant tegen het décolleté. Toen zij
onlangs een foto van de vorstin zagen, waarop heel
wat meer dan de hals was ontbloot, hebben zij daar
over met verontwaardiging gesproken maar dat
let de vorstin toch niet, om een koninklijk voorbeeld te
blijven geven. Bij een volk zoo laag gezonken, moet
men immers laag gekleed gaan om het hooger op te
voeren!
Misschien heeft er nog een dansje plaats. En mis
schien komt een der aanwezigen ook hier tot de histo
rische opmerking, dat het een Na.xditaansch feest is
dat mm danst op een vulkaan, de koning amu
seert zich, hij wil denken, leven enfuiven als
era koning, voordat hij op het lijstje van verbannen
vorsten komt te staan.
Overigens is deze feestdag buitengewoon gelukkig
gekozen.
Immers de galamaaltijd is gehouden op den avond
van den dag, waarop kapitein Thomson, broeder van
den overste, die voor het ongelukkige Albanië zijn
leven heeft gelaten, .aankwam in verband met het ver
voer van het lijk van zijn broeder.
Gunstiger tijdstip om een feestdisch aan te richten
en de champagne te laten schuimen is nauwelijks
denkbaar.
Die Thomson is toch dood, maar Mbret Willem I
leve, hij leve hoog
ALKMAAR, 25 Juni.
Le roi'8 amuse
Het mbretje gaat het er van nemen. Hij is op
Allerhoogst bevel? heel dapper geweest de laatste
dagen. Hij heeft moed getoond en trouw over be
leid zullen we maar zwijgen. En nu dacht hij het
oogenblik ekomeu voor een klein verzetje. Niet waar,
andere monarchen hebben toch ook hun gala-maaltij
den met een keur van gerechten en een ©cbitferend ge
zelschap van gastol. Waarom dan ook hij niet
ééns? Al zou de feestvreugde weinig langer duren
dan het parelen der champagne in de fonkelende bo
kalen feestvreugde moest er zijn.
Dus heeft de vorst een grooten feestmaaltijd gege
ven ter eere.Ja zooiets moet altijd ter eere van
het een of ander geschieden. Intusschen wanneer
men eer, kond wil slaan vindt men gauw een stok en
wanneer men een feest wil geven spoedig een aanlei
ding. Was den 22sten Juni 1911 koning George
van Engeland niet gekroond, en was er dus niet alle
reden voor den moret van Albanië pardon, nog
den alterafeeeracher over het stadje Durazzo om
een feestmaaltijd aan te richten, waartoe alle com
mandantes van de internationale vloot werden uit-
genoodigd
Wij hopen een verslag van het verloop van den
maaltijd te zullen lezen. Veel stellen we ons daarvan
voor, Voora' van de tafdtoespraken.
De Mbret zal natuurlijk era glas ledigen op der,
voorspoed van het rijk, op dra vooruitgang van zijn
tel;:, op het welzijn van zijn trouwe onderdanen, zoo
zeer aan zijn Huis ra aan zijn persoon verknocht,
Een der aapzitienden zal stellig wel een toast ult-
FEUILLETON,
BINNENLAND.
Roman naar het Duitsch,
I WEEDE KAMER.
De 1 weede Kamer keurde gisteren goed het wets
ontwerp tot wijziging van de bepalingen nopens den
wijnaccijns en de aanvullings-begrooting voor Bic-
neniandsche /aken 1914, waarbij eenige besprekingen
werden gevoerd over het gesticht te Medembiik.
Goedgekeurd werd bet wetsontwerp nopens over
legging aau het Hoog Militair Gerechtshof van de
notulen van het verhandelde door de krijgsraden in
raadkamer.
Aangenomen werd het wetsontwerp tot verklaring
van nel aigeinten nut dei onteigening ten behoeve van
uitoreiduig van het Centraal Station te Amsterdam.
GENERAAL DE VEER.
Naar men aan de N. Ct. uit Breda meldt, zal gene
raal De Veer nog deze week naar Albanië terugkee-
ren.
DE JACHT.
De Commissaris der Koningin in de provincie
Noord-Hoilaud heeft ter openbare kennis gebracht,
dat de jacht op waterwild in dat gewest zal worden
geopend als volgt: Op het eiland Texel, met uitzon
dering van den polder „Eijerland" en den „Prins Hen
drikpolder", op Zaterdag 1 Augustus 1914, met zons
opgang; in de overige deelra der provincie, dus ook
in den polder „Eijerland en in den „Prins Hendrik
polder" op Texel, op Woensdag 15 juli 1914, met
zonsopgang.
militair met verloi, te Leiden, in een tuin op vogels
schieten. Hij heeft toen uit een dubbelloops jachtge
weer een schot hagel gelost en trof twee jongens, die
toevallig over een schutting keken. Een der jongens
is, ernstig in het gelaat en lichaam gewond, in het
Academisch Ziekenhuis opgenomen. De andere jon
gen is vrij ernstig in het gelaat gewond.
AANGEHOUDEN.
Uit per post ontvangen stukken werden, meldt de
N. Ct., op een groote iinancieele instelling te Utrecht
18 bankbiljetten van 300 vermist De politie ver
spreidde de nummers van de vermiste bankbiljetten,
met het gevolg dat op een andere bank des middags
reeds zes der verdwenen biljetten werden aangetrof-
ien, die van vrzcü diefstal afkomstig bleken. Als ver
moedelijke Mr is aangehouden de kassier der finan-
cieele insteiA onder verdenking dat hij den brief
van den gelos- .vaardigen inhoud ten zjjnra kantore
heeft ontdaan
EEN ZWARE SLAG.
Onlangs vertrok de heer F. G. Lcith, godsdienston
derwijzer der Ned. Herv. Gem. te Amsterdam, met
zijn geheele gezin naar Amerika.
Thans verneemt de „Amsterd.", dat den heer L. een
zware slag getroffen heeft. Drie zijner zoons zijn
door een sneltrein tegelijk overreden en gedood.
DE GEWAANDE DIENSTBODE.
Ten huize van een juffrouw aan den Oostzeedijk te
Rotterdam kwam 'b morgens om 8 uur, een zooge
naamd dienstmeisje, zoo gezegd „in dienst", maar om
half negen was het al weder verdwenen, met medene
ming van een gouden horloge, gouden broche en oor
knoppen en een medaillon, toebehoorende aan era
dame die daar op kamers woonde. Daar het meisje
era valschen naam had opgegeven, la zij nog niet op
gespoord.
SPELDEN IN HET VEEVOEDER.
Het Gerechtshof te 's-Gravrab.age dfeed gisterra uit-
i spraak in de zaak tegen Adr. de H., herbergier te
1 Strijen, door de rechtbank te Dordrecht veroordeeld
tot maanden gevangenisstraf wegens het werpen van
spelden in het veevoeder van era dorpsgenoot Het
vonnis werd bevestigd.
Gemengd nieuws.
SLECHTE SCHUTTER.
Dinsdagavond wilde een 19-jarig jongmensdi, Q.-I.
grootste deel en jan Schiettra, de zeventigjarige, die
bij zsjc zoon was blijven inwonen, was u:
zooiets als de gist in het deeg.
Nu was de verkiezing afgeloopea. De luide
de oio ne
stem-
BEDROG.
Voor het Hof te 's-Gravrahage stond gisterra te
recht de 39-jarige adjunct-inspecteur van de Loterij-
maatschappij „Prinses Juliana" te Rotterdam, door de
rechtbank aldaar veroordeeld tot 1 maand gevangenis
straf ter zake van oplichting. Op era trekkingsdag van
de Staatsloterij had bekl. zich onder bedriegelijke
voorwendsels meester gemaakt van era lot, waarop
een hooge prijs was gevallen, om te voorkomen dat
de directie den prijs zou moeten uitkeerra.
De procureur-generaal, mr. Wratholt, requireerde
vernietiging van het vonnis der Roti. Rechtbank ra
veroordeeling van beklaagde tot 3 maanden gevange
nisstraf.
IN DEN ROOK GESTIKT.
Gisternacht om kwart over twaalf is op het Rijn
schip „Anna", liggende in de Maashaven te Rotter
dam, schipper W. R., in hd voorlogies brand ont
staan vermoedelijk doordat iemanc zich met een
brandende sigaar te slapen had gelegd. De schippers
knecht L. een Dnitecher, die ach daar bevond, is
door dra rook gestikt
DE MOORD TE N. WEERDINGE.
De gebroeders H. en E. v. d. V te Nieuw-Weerdinge
res. oud 18 en 25 jaar, die beschuldigd worden Zater
dagavond in een twist hun oom P. v. d. Laan te heb
ben doodgestoken, zijn gisterra nart Assen vervoerd
ra in het Huis van Bewaring aldaar opgesloten. De
jongste heeft bekend era. steek met era mes te hebben
toegebracht Hst mes, waaraan nog bloedsporen aan
wezig zijn, ia in beslag genomen.
STUDENTENPRET.
Men scbrijit uit Qouik san de N. Crt.:
Woensdagmorgen omstreeks 7 uur vermaakten een
zevental Utreehtsche studenten, die in de vroegte uit
de richting Dra Haag waren komen tuffen, zich te
Oouda door op bloote voeten te paradeerra op het
vochtige gras van era plantsoen tegenover hes station
gelegen, waarna zij hun amusement vonden ia pootje
baden in era sloot, waarop era aantal riolen uitko
men. Frisch
De aan het station dienstdoende politieagent waar
schuwde de jongelui hun spel te eindigen. Toen ze
daarin geen lust hadden, werd één hunnerj die ook
nog era valschen naam opgaf, aangepakt ra na ernstig
verzet, door intusschen gerequireerde meerdere poli-
tiehulp, naar het politie-bureau overgebracht.
De uniformjas van den agent werd daarbij ge
scheurd, terwijl de ijzeren afrastering van een gedeel
te plantsoen werd vernield.
De weerspannige student kreeg proces-verbaal we
gens verzet'en bovendien wegens opgeven van een
valschen naam.
Na drie uur brommen kon hij met zijn vrienden
naar Utrecht terugtuffra.
Pret hadden ze gehad, maar de napret komt nog.
VERDRONKEN.
Gistermiddag ging era tweetal H. Burgerscholieren,
de 15-jarige Henri Timmermans ra de 13-jarige Johan
Steenkra, op de Nieuwe Meer onder Nieuwer-Amstel,
zeilen. Op era gegeven oogenblik wilde de oudste
het zeil inhalen, doch plotseling schoot de mast uit
dra koker en mèt den jongen overboord. De 13-ja-
rige Steenken, niettegenstaande zijn jeugdigen leeftijd
reeds era geoefend zwemmer, bedacht zich geen rakel
oogenblik ra sprong zijn kameraad na. Hij dook,
zwom, doch alles te vergeefs. Na een kwartier waren
s Ija krachten uitgeput ra moest hij zelf om hulp roe
pen. Niet zonder moeite slaagden eenige jongens er
in althans dezen jongen op het droge te brengen. De
andere verdronk
EEN VREESELIJKE KWAAL
De „Tel." leest met ontzetting in era der groote
Amsterdamsdie bladen:
A'dam, 5 Juli '14.
Uw kind is zeer zwak en zenuwachtig en heeft
't in de ienagwndne.3,VsaMiqpgijnp.
Dat is ook geen wonder. Ddlk hip s bslst vr scht
urr WIJDENES.
Dinsdag werd de algemeene vergadering gehouden
van de Onderlinge Brandassurantie „Ons Belang".
Slechts 15 leden haddra aan de oproeping om ter
jaarvergadering te komen gehoor gegeven. De vice-
voorzitter, de heer J. H. Sieggeren, pleitte in zijn ope
ningswoord verzachtende omstandigheden door te
zeggen, dat iedereen bet even druk had ra ook door
er op te wijzen, dat eik jaar het aantal aandeelhouders
kleiner wordt. Evenals vorige jaren werd weder 2
pet rente uitgekeerd. Uitgeloot werden 10 aandeelen.
men die onder het lage strooien dak heftig tegen d- neer drukte, zoowel ae eenvoudige veenbewonera ais
takken der eiken, het loerde in het atroo van het dak, j dra nek „ik heet Flinnerk Brinkmeier ra de Spreek-
scheen uit de kruinen dei' donkere dennen op den j holmets weten, wat zij hebben aan iemand als
bakoven te druipen; het was een onbeadirijfci^k iets,
ontastbaar dat toch de gemoederen de: mrasciien ter
ae
van
van
LUISE WESTKXRCH.
Ue zomerzon brandde beet op het veen, zoodat
lucht trilde van de hitte boven de bruine heide
liet vorige jaar. Onafzienbaar strekte zich de vlakte
uit, de eenige verhevenheid uren in den omtrek waren
de eiken en dennen die om de met paardekoppea ver
sierde gevels der buizen van Spreekholm stonden. Het
turfstek?, was fti'geioopra, het hooien begonnen, het
matige hooien ver weg op de weilanden bij Fischer-
hude. Want het veragras is bitter ra is niet geschikt
vooi voeder. Eigenlijk hadden de Spreckholmers geen
uur over gehad, maar er rnoest iets gedaan worden,
dat geen uitstel kon lijdra. Klaas Bortfeld, het oude
dorpshoofd, had onpraktisch ais hij was, juist dra al
len mgunstigsten tijd voor zijn heeiigaan uitgekozen,
zoodat de kolonie eerst een dag met zijn begrafenis
op .t Or aadoriei kerkhof verloor en nu nog era twee
dra moest verspillen met het kiezen van een nieuw
hoofd. Twee kolonisten kwamen in aanmerking, twee
vijanden van oudsher; de eigenaar van de oudste ra
rijkste koiouistrahoeve, Hinnerk Brinkmeier, midden
in de plaats, ra Lüerke Voss, wiens erf aan het uiter
ste einde lag. Hinnerk Brinkmeier was als 't ware
iemand van ijzer, die nooit zou dulden dat het recm
der gemeente werd gekrenkt. Lüerke Vos9 daarente
gen gleed als een aal om elke moeielijkheid heen en
zou de gemeente aan geraerlei strijd blootstellen. Het
hing van ieders inzicht af, of men meer vertrouwen
stelde in de kracht dan wel in de slimheid.
Daar er in Spreckholm geen herberg is, kwamen de
kiezers bij den kolonist Sdilettra bijeen. Die had de
kaar' gebulderd hadden, waren verstomd. De koeien
kauwden weer rustig in dc au weer leege ruimte. De
Sprcckhohner kolonisten liepen nu in Zomiagsgewaad
paars- of groepsgewijze de eenige, bijna era uur lan
ge dorpstraat op' en ai. Het waren beeuige, door het
harde werken verstijfde graialtea mei eigenzinnige,
ernstige gezichten, stille mannen, wier lippen nu
overvloeiden van voldoening oi verbittering.
Een liep alleen. Hij was grooter ra breeder dan
de anderen ra van zulk een fcrschra lichaamsbouw,
dat hij ondanks zijn magerheid zwaar scheen. Zijn
haar was grijs, hes voorhoofd daaronder vierka st en
ook de kin onder den iippenloozen boerenmond
scheen vierkant in haai bijna brutale energie. Hij
droeg 't hoofd stijf ra hoog op den kaaisrechtra nek,
sinds 'n kwartier wellicht nog iets hooger dan voor
dien tijd.De oogra iagra verscholen tusschra grijze
wimpers ra wenkbrauwen, staalblauwe oogra, zoo
ondoorgrondelijk ais de roerlooze oppervlakte van
zeer diepe wateren. Hij liep langzaam over de ka-
naalbrug op een hofstede toe, die links ra rechts de
burra op een afstand had gehouden. Het strooien dak
bolde dik ra goed onderhouden diep over lage, rood
geverfde leemen muren. De van ouderdom zwarte
balken, die het steunden, hadden zich onder den last
der jaren gebogen. De ramen waren zeer klein, maar
schitterden van reinheid ra de melkemmers op de ban
ken voor de deur blonken helder wit geboend. Knoes
tige eiken beschaduwden het huis en beschermden het
voor huilenden winterstorm en verzengenden zonne
gloed. De uitgestrekte boomgaard, de kolossale mest
hoop, de groote turfbooten onder de met stroo bedek
te open loods in de bocht van het kanaal getuigden
van ouden, degelijken rijkdom. F.r ging echter iets
sombers van huis, tuin en erf uit. Het hing in de
de reizigers uit de groote wereld, wier weg hen naar
de afgelegen koionie voerde. Geen Juni-zonneschijn
vaageïe het weg, geen feestelijk schitterende versche
sneeuw, het was er dag ra nacht De vrooiijke hand
werksgezellen, die in de hoeve rechts ra links om
mondvoorraad aanklopten, gingen hier voorbij of
schoon zij niet zouden hebben kunnen zeggen, welke
geheimzinnige huivering hen dezen drempel deed
vermijden.
In de open deur der deel in het midden van het
huis stond era vrouw in het blauwe keurslijf en den
blauwen rok der veraboerinnra ra met era zwarte
muts op het met zilveren draden doorweven bruine
haar. Haar gezicht was door de zon verbrand. De
jarra en de zorgen haddra daarin diepe rimpels ge
groefd. Het was echter ronder dan de gezichten der
veenlui gewoonlijk zijn en de oogra waren jong ge
bleven, groote oogra vol hartstocht ra verlangen, met
era uitdrukking van voortdurende, ingehouden vrees
en zorg.
„Wel zoo, vader hoe staat 't?"
Zij drukte onder 't spreken haar hand op haar hart,
zij wist dat zelf niet. Dat domme hart hamerde weer
zoo onrustig.
„Ja, moeder, ik ben nu burgemeester. De kolonis
tra hebben mij gekozen."
De oogra der boerin begonnen te schitteren. „Dan
is 't goed, Hinnerk; dan is 't heel goed. Ik wensch je
ook geluk." Zij stak hem haar hand toe, en hij nam
en drukte die. Aarzelend volgde de vraag: „Waren
ze er ook allemaal mee tevreden?"
De boer lachte schamper. „Je kunt wel denken,
dat Lüerke Voss weer spektakel moest maken. Hij
heeft de halve kolonie in zijn afgunst en giftige woe
de opgezet. Maar" de boer wierp zijn hoofd in
„Ja, mijn Hinnerk, ja. Goddank! Zoo dom de
boeren niet, dat zij niet het onderscheid zien tusschra
Luerke Vos» en jou."
Zij keerde zich om en riep he huis in: „Krisjau,
Jan Gesche! Komt toch, komt eens hier. De boer is
vandaag burgemeester geworden."
jan, de strooblonde knecht, stormde de ladder van
den hooizolder af, streek zijn hand af aan zijn broek
en bood die toen grijnzend dra boer. Gesche, de
meid, liet dra melkemmer bij de ongemolken zwart
bonte staan. En uit den tuin kwam Krisjau aansnel
len, een twaalfjarige bengel met sluwe oogen, waar
mede hij veelbeteekenend tegen zijn vader knipoogde,
'k Heb 't wel geweten, vader. Wij Brinkmeiers i Daar
kan toch niemand tegen op. De Vossens zitten immeis
nog geen honderd jaar in de kolonie.
Van de dorpstraat kwam nu era slanke, gespierde
knaap over de kanaalbrug de hoeve op.
„Daar komt onze Enno", zei Alheia opgewekt
Brinkmeiera gezicht betrok. Hij hield niet van zijn
oudsten zoon. Onbewust had hij era wrok tegen
hem, dat hij zijn erfgenaam was.
„Al terug? Dat is wel danig vlug gegaan met den
handel. Je kondt het zeker van nieuwsgierigheid niet
langer uithouden?"
Enno gaf zijn vader de hand. ,,'k Heb al gehoord,
dat je burgemeester bent. Geluk dan. Het heeft mij
niet verwonderd. Dat zijn de Spreckholmers ons
Brinkmeiers verschuldigd."
„Nou, nou, zoo'n eenvoudige zaak was dat niet."
Het woordje ons trof de gevoelige plek in het gemoed
van den boer. „Wou Krisjan Leveste in Hüttenbusch
wel dien prijs voor de roode koe betalen? Of heeft
hij je daarop beknibbeld?"
„Ik laat mij niet beknibbelen, vader." Enno wierp
het hoofd in dra nek, juist zooals zijn vader.
(Wordt vervolgd.)
Xü!?SSSSi
W«io wv». vuaivmUau cu.èv- - -- w t
~T-. /-1a ilo rrtY\riJü nroroln ïüiW niPff rïPtl tlflïif*