N.Y. Alkmaarsche Rijtoigmaatschappij, Toorh. E. van Dam.
w Stiloiig - Btpfnidnmii -
„Alkmaar Packet".
H.H. Huiseigenaren
bij F. FEIJEN, Payglop.
PT Tevens inrichting voor Reparatie.
-IPf
Gebr. Biskanter,
ru
N oordhollandsch
Landbouwcrediet.
SAFELOKETTEN,
Firma D. A. WI88ELINK, Alkmaar.
levert W. DE WAAL, ZaaÉarkt 41, Telefoon 332, Altaar,
unuHU
een miUioen gulden,
L.S.
Teneinde ons personeel op den duur in dienst
te kunnen honden, zagen wjj ons gaarne belast
met de levering van dat drukwerk, hetwelk anders
buiten Alkmaar wordt besteld.
Kantoor: BREEDSTRAAT 23.
Interc. Tolephoon 92.
worden tegen Zaterdagavond te 8 unr op de bovenzaal van
Café Central uitgenoodigd tot bijwoning eener vergadering,
ten einde vast te stellen welke houding er moet worden aan
genomen in de tegenwoordige moeilijke tijdsomstandigheden
tegenover de huurders, als zijnde dienstplichtigen en werk-
loozen.
Firma BAKKER ROVERS.
Laat D No. 63, Filiaal No. 67 en
Appelsteeg C 3,
GEBR. BISKANTER, Alkmaar.
Maatschappelijk Kapitaal
waarvan uitgegeven en volgestort
f 500.000.
FEUILLETON.
Volvette EDAMMER KAAS h, f0.90 en fl.per stuk
Volvette COMMISSIEKAAS, 8 pond, h f 1.60 en f 1.50 per stuk.
V olvette MIDDELBARE KAAS, 12 pd., h f 2.50 en f 2.— per stuk.
N.V. Boek- en Handelsdrukkerij,
Afslag Ossenvleesch.
Prijscourant Varkensvleosch.
Zaanlandsche
Spaar- en Voorschotbank,
De Fransche Hoeve.
Verhuren
Vergoeden
Zoolang 't maar mogelijk is
W. DE WAAL, Kaashandel, Alkmaar, Zaadmarkt 41 (geen winkel), Telef. 332.
VAN ALKMAAR:
0.—i 8.10.i 11.30, 2.30, 4.0.7.30
VAN AMSTERDAM
0.30, 8.-, 9.30, 11.30, 2.15, 4.-, 0.- 7.30
Prima Lappen
Gehakt
Poulet
Koastbeuf
Lenden
Haas
Rollade of stukjes
Biefstuk
40 eent per 5 ons
40 5
40 B
45 b 5
45 ,5
45
45 B „5
50 „5
Filet, Beuf, Rib of Schijf
Magere Lappen of Garbonade
sijsjes of Gehakt
85 cent per 5 ons
Saucijsjes of Gehakt 83 5
Doorregen Lappen 85 5
Vette Lappen 83 5
Beleefd aanbevelend,
Allen, die iets te vorderen hebben van-, ver»
sclinldlgd zijn aan-, of borgtochten onder zich
hebben, geteekend door nu wijlen den Heer JACOB
SWAN, Oud-Burgemeester van Harenkarspel, over
leden te Dirkshorn O Augustus j.lworden verzocht
daarvan opgave of betaling te doen vóór 15 Septem
ber a.s. aan den executeur-testamentair, den Heer
A. HALFF te Sohagen, of ten kantore van Notaris
O. L. VAN DEN BERGH, aldaar.
gevestigd te EROMMEKIE.
Directeur; A. DE RBTTER.
De BANK verleent erediet voor handel, land
bouw en Nijverheid. Gelden worden in depöt ge
nomen, rente 8i/a percent.
Verkrijgbaar 4 o/0 deposito-obligatidn in stuk
ken van f 500.— en f 1000.—, voorzien van halt»
JaarlRksebe coupons per 2 Januari en 1 Juli,
met een looptijd van minstens een jaar.
Des ZATERDAGS te ALKMAAR in het koffiehuis
„de Tabakshandel", aan het Waagplein van 11 tot 1 uur.
Roman naar het Dnitsch,
van
LOUISE WESTKIRCH.
44) o
De Octoberwind blies hem met kracht in 't gelaat, de
geurige, suizende wind, zwaar van de vochtigheid der
zee en der wolken, niet de blazende, huilende, ijzig-
scherpe ventilatie in de spinnerij met haar stof en
menschenlucht. O, als hij ooit terug moest uit het
open veld en het veen, terug in de stinkende, enge
ruimte der fabriekstad dan maar liever dadelijk in
de ijzeren spaken van het groote vliegwiel
Tegen den namiddag kwam hij te Stellichte. Een
knecht was aan het ploegen. Die floot een deuntje,
keek de vliegende eksters na en dreef achteloos en
luchtig zijn ploegschaar door den grond. Een on
weerstaanbaar verlangen overviel Enno.
„Geef eens hier", gebood hij, na mden knecht den
ploeg uit de hand en drukte het ijzer met zulk een
kracht in den grond, dat die in groote regelmatige
kluiten naar rechts en links uiteenviel. De knecht,
die eerst verbluft had toegekeken, lachte.
„Wel, dat kun je verduiveld goed."
Énno liet het ijzer los. „Kun je mij ook de hoeve
van juffrouw Döpke wijzen?"
„Je staat immers op grond er van."
Enno keerde zijn hoofd om en zag aan het eind
van den voren, daar waar bouwland in tuingrond
overging, Trina Btaan. Hij liet knecht en ploeg in den
steek en stapte op het meisje toe, dat hem met rusti-
gen, helderen blik zag aankomen. In den blauwen
werkrok en het keurslijf, met haar gladgestreken, als
zilver glinsterend haar en haar rijzige gestalte, beviel
zij hem goed in haar rustig wachten,'dat dubbel aan
genaam aandeed na de folterende beweeglijkheid van
alle dingen in de spinzalen.
Toen hij voor haar stond, Btak zij hem haar hand
toe. „Ben Je toch gekomen, Enno Brinkmeier. Dat is
goed."
„Ik heb pas gisteren je brief gekregen", verontschul
digde hij zich.
„Ga mee in huis."
Zij ging hem voor langs de tuinheg. Roode appels
prijkten in het gelende loof en rijpe kwetsen, overdekt
met een teer, blauw waas, hingen in de takken. Achter
in de ntuin stonden lange rijen kooien in 't gelid als
compagnieën soldaten. Hooge, donker groene stok-
boonen verhieven zich trotsch daartusschen en de
herfstasters en dahlia's prijkten in frissche kleuren.
Wat was dat alles mooi! Tot dusver had Enno niet
geweten, dat zijn geboorteland, waaraan hij met heel
zijn hart gehecht was, ook mooi was. Tusschen zwar
te wolken gloeide de zon aan den gezichteinder en
eindeloos strekte het nu in het najaar kale bouwland
zich voor hem uit.
„Jouw hoeve is een bijzonder groote hoeve", zei hij
bewonderend.
„Ja", stemde zij toe, „er is veel op te doen".
Zij liepen om het huis heen. Op de bank voor de
deur stonden de omgekeerde melkemmers met hun
helder gepoetste banden. In de haven van het kanaal
wiegelden de turfschepen. Wat scheen die dubbel ge
deelde huisdeur den zoon van het land vriendelijk tot
binnentreden uit te noodigen! Zelfs de rook van de
turf, die de keuken in blauwachtige wolken hulde,
kwam hem welriekend voor na het hennepstof in de
fabriek.
Op de deel achter de dwarspalen stonden In statige
rij de koeien, twintig stuks, die hun koppen nieuws
gierig naar de binnentredende toekeerden. Toen een
van hen begon te loeien, voelde Enno dat het water
hem in de oogen schoot. Hij wendde beschaamd zijn
hoofd af. Zoo weekhartig had de fabriekhem met
haar geraas en gedraai gemaakt!
Trina pookte het vuur onder den ketel op. „Je
iZult zeker wel dorst en honger hebben na dien langen
marsch."
Bij die vraag schoot het Enr. te binnen, dat hij se
dert het ontbijt niets had gegeten.
„Ja, wacht maar even. De koffie is nog warm en
ik zal spek en brood voor je halen. En er is ook nog
pap na."
Zij bracht Enno naar de kleine kamer en zette daar
alles voor hem klaar. Op haa rrustige wijze keek zij
toe, hoe hij het zich liet smaken.
loketten In hunne brand- en Inbraak-
voor bij hen deposito geplaatste
vrije ondergrondsche safedeposit
gelden de navolgende rente:
tegen
met 1 dag opzegging 4
f 2.50 voor eene maand
1 maand fix 47a
5— drie
3 n 4
7.50 zes
12.— een |aar.
1 laar 4
STIL HUIS, (GEEN WINKEL) STIL HUIS,
Een leder, die deze kazen koopt, kan verzekerd zijn dat 't zuivere volvette Hollandsche kaas is.
Zendt daarom In vertrouwen den Vrachtrijder.
De reden van deze reuzenafslag Is, dat er geen uitvoer naar 't buitenland Is en dus nu de
fijnste kwaliteiten hier kunnen worden verkocht voor weinig geld. Profiteert van de gelegenheid.
Aanbevelend,
Opgericht 1 Januari 1818.
AMSTERDAM,
UEEUENGUACHT 504.
ALKMAAR.
BRMEDSTBAAT.
AGENTSCHAP;
Opgericht 1858,
Maatschappelijk Kapitaal f 6,000,000.
Waarvan uitgegeven f 4,000,000.
Reservefonds f 780,000,
Extra Reserve f 130,000.
„Je moet je er niet over verwonderen", verontschul
digde hij zich. „Zulk brood heb je niet in Bremen."
„Dan had ik het toch bij het rechte eind met mijn
vermoeden, toen ik op den brief schreef: Enno Brink-
meier in Bremen?"
„Ja, hoe ben je daarop gekomen? Het was vol
strekt niet mijn plan om naar Bremen te gaan."
„Zij gaan er allen heen,als zij uit 't veen weggaan",
zei zij. „Maar niet iedereen is in de stad op zijn
plaats."
„Ik ook niet. Ik zeker niet", verklaarde hij. „Daar
om, als je een dienst voor mij hier ergens buiten weet
ik wil gaarne veranderen."
„Eet maar eerst."
„Nee, ik heb nu genoeg."
Zijn hart klopte van gespannen verwachting. Wat
zou zij hem aanbieden? Hij stelde vertrouwen in
haar ernstig, blond gezicht. Men kon op die deerne
bouwen als op een man. Die had hem niet om een
zeepbel hierheen laten komen.
„Je zegt. immers zelf", begon zij bedaard, „dat mijn
hoeve een groote hoeve is. Een deern kan die niet al
leen bestieren en Sanders, die hier veertien jaren eer
ste knecht is geweest en vaders rechterhand was, heeft
nu zelf een boerderijtje gekocht en wil trouwen. En
op die jonge knechten kan men zich niet verlaten.
Daarom heb ik gedacht of jij hier ook als eerste knecht
op de hoeve zoudt willen komen
Enno viel haar, een kleur krijgend, in de rede.
Ik?"
„Ja. Je zoudt om zoo te zeggen baas op de hoeve
zijn. En mij zou er een groote dienst dopr bewezen
worden, als een trouw, vlijtig en geschikt mensch zoo
als jij mijn belangen zou willen behartigen."
Hij herhaalde: „Ik knecht bij jou?"
Het bloed steeg niet naar haar bleek gelaat en zij
gaf geen blijk van eenige verlegenheid. „Ik begrijp
wel, wat je bedoelt. Er is over jou en mij veel dom
gepraat geweest. Maar dat is mijn schuld niet en ook
niet van jou. Wij beiden hebben altijd eerlijk met el
kaar omgegaan. Ik weet dat je een meisje hebt, met
wie je het eens bent; je hebt mij dat immers zelf op
de jaarmarkt te Scharmbeck verteld. En als ik eens
mocht trouwen en er een boer op de hoeve komt, dan
zal ik je dat bijtijds zeggen. Mijn voorstel komt zoo
wel jou als mij te pas. Moeten wij ona zelf nu bena-
deelen, omdat overstandige menschen er mogelijk
over zullen praten?"
„Laat mij tijd", verzocht hij.
Het was hem te moede alsof hij stikken zou in den
strijd dien zijn schroom voerde met zijn vurig verlan
gen.
„Denk maar eens bedaard over mijn voorstel na",
antwoordde zij. „Je zult spoedig inzien, dat dit tus
schen een paar oprechte menschen, zooals wij beiden,
een heel verstandige overeenkomst is."
Enno ging naar buiten. Hij wandelde om het erf
heen, stapte de kanaalbrug over, ging den tuin in en
liep langs de vorens in het bouwland. De gedach
ten dwarrelden hem door het hoofd als de raderen in
de spinnerij. Een uitgestrekte, mooie bezitting! En
wat had zij ook weer gezegd! Hij als 't ware
baas daarop! Dat was zoo. Wie^ hier eerste knecht
werd, was boer. Wat had die knecht daar rellendig
slecht den grond omgeploegd! Dien zou hij in de
leer nemen. En wat zat die sloot vol modder. Een
groote, mooie bezitting,die luide o meen baas riep.
En hij kon de baas hier zijn, zaaien, ploegen, in één
woord het landbouwbedrijf uitoefenen naar eigen
goedvinden. De baas op een mooi vruchtbaar stuk
grond. Niet langer een onverschillig rad met honder
den in een vuile, rumoerige fabriek. Weer iemand met
een eigen wil, eigen invallen, eigen uitvoering, —we
der een persoon! Wel is waar eerste knecht bij
Trina Döpke! Maar niet zij had schuld aan al het
onaangename, dat hij om haar had ondervonden.
Voor Trina Döpke kon hij niets gevoelen dan warme
dankbaarheid. Zonder dat daarover een woord was
gesproken had zij zijn diepe ellende begrepen en hielp
hem, zonder te vernederen. Hij zou als over een hei
ligdom over haar have en goed waken!
Met groote stappen stormde hij naar huis terug.
„Trina Döpke —ik heb er over nagedacht. Als je
mij in je dienst wilt nemen, dan wil ik het graag. Ik
zal zoo goed als ik kan je hoeve bestieren."
„Dat weet ik, Enno Brinkmeier. Dan is dat_ tus
schen ons in orde, als de hemel wil. Maak het je be-
hagelijk in je nieuwe tehuis."
(Wordt vervolgd.)
r rzj~Lm
Soliei Niird-Brabaitsci
5 b
- j n n 8 B
i» 6 ii n 4
NIJPELS Co.
f
