happy
q -
KantoorBREEDSTRAAT 23. Interc. Telephoon 92.
Slobkousen en Handseboonon
r,
N oordhollandsch
Landbouwcrediet.
Déposito's.
VALI's HM is bereid «it eerste MM fOÉtii.
J. LI ND Hz., Mient 21.
Ml kunt ia M) itOTtn Handschoenen,
Prima Nappa Handschoenen f 1.60.
Credieten.
Hypotheken,
„Alkmaar Packet".
Dagelijks tot 15 November.
voorheen E. YAN DAM.
W. Nederkoorn,
onder Rijkstoezicht.
W. G. E. VALK,
J. BE LANGE Corn. Johs.Zn.,
HYPOTHEKEN,
PROLON G ATIËN.
J.H.WILLERS, achter de MneikL
Wageningen, 15 Oct. 1911. BOONSTRA.
Het Kantoor te Bergen (KT. 3E3C.) van de
is uitsluitend gevestigd Stations
straat JXTo. 170 Gr, alwaar dagelijks van 9-5
uur inlichtingen omtrent prijzen, voorwaarden, bouwcombina
ties, enz. te verkrijgen zijn. Telefoon Bergen No. 23.
Voorloopig is onze plaatselijke vertegenwoordiging opgedragen
aan den Heer
Bouwmeester te Bergen (N. H.), ter vervanging van den eervol ont
slagen agent onzer Vennootschap, den Heer A. P. ZÜURENDONK.
FEUILLETON.
HOOI HARD DROOG GEROOKT SPEK wordt tegen billijke
prjjzen bij elke hoeveelheid tegen contante betaling gekocht.
H
UiUillUU
llllg
IIIUUUUU1Ü.
Kantoor: PASTOORSTEEG.
Gtroote sorteering
voor Dames en Heeren.
SCHOUTENSTRAAT.
De Directeur van het Station voor Maalderij en Bakkerij te Wageningen brengt
ter kennis van belanghebbenden, dat de Heer
te ALKMAAR, Houttil B 5, den verkoop van zijn MELKBROOD en BESCHUIT
onder controle van het Station heeft gesteld.
Afnemers hebben recht op gratis onderzoek van monsters MELKBROOD en
BESCHUIT.
Aan belanghebbenden worden dienaangaande gaarne Inlichtingen verstrekt.
De Directeur voornoemd,
Aanbevelend, W. G. E. VALK.
De Raad vau Beheer
Mevr. M. A. D. VAN REENEN—Völteb.
P. SMOOR.
'6-Gravenhage, November 1914.
door COLETTE YV1ÏR
Geautoriseerde vertaling van W. E. P.
„En het komplot dan?" vroeg zij, terwijl ze aan
den handdoek haar mooie handen afveegde, die zij
zwart had gemaakt bij haar arbeid, „ik geloof, Hoog
heid, dat men daarin makkelijk gronden zou kunnen
vinden om mij te beschuldigen
„Oldany", zei de koning, die naar de tafel, waar de
proeven gedaan werden, was gestapt, en weer op zijn
scherts terugkwam, „zeg mij eens, is dit poeder niet
verdacht?"
„Bommen bestaan niet I" zel de hertog.
„En wat zou dat nog kwam Wolfram met een
gracieus, achteloos gebaar.
Clara begon:
„Uwe Majesteit kan politieke vijanden hebben, maar
dat zijn denkers en geen moordenaars."
„Och kom", zei Wolfram, „u zal zien, dat ik er
aan ga, net als zooveel anderen
„U moet die gedachte niet koesteren, die is niet op-
weldcend", merkte de hertog op.
„Wel neen, die is pikant, dat verzeker ik je; jc krijgt
er een eigenaardige gemoedsstemming door. Ten eer
ste wordt het een gewoonte en iedere gewoonte is den
mensch aangenaam. Je gaat uit, het is mooi weer, je
smaakt een oogenblik het genot van. het leven en Je
zegt: „Misschien zal het rijn bi] de kromming van
deze straat, op den hoek van dit plein, aan het eind
van deze laan." En je zit tn afwachting. Dat Is het
vooruitzicht van het onbekende van den dood, de
donderslag, de glorie van vernietigd te worden In vol
le levenskracht: een „coup de théatre" heeft altijd iets
grootsch. Ik zou niet kunnen uitleggen, wat 'n eenigs-
zina lijdelijke rust zoo'n verwachting je geeft."
Inderdaad was sedert den aanslag in de voorstad
de verborgen bedreiging openlijker geworden. De ge
moederen waren er mee vervuld, de ministerraad had
den wensch geuit, dat de koning rijn escorte zou ver
dubbelen, en opnieuw was het plan van een gepant
serde auto opgekomen. Maar Wolfram lachte om zoo
veel voorzorgen en angsten. Hij was gewoon te be
weren, dat het oogenblik, waarop de waakzaamheid
bij toeval inslaapt, juist het moment is, dat het hard
nekkige noodlot uitkiest, en dat oogenblik moest on
vermijdelijk komen. Én hij liet alles maar gaan, en
was in volle oprechtheid niet onrustig. Zijn eenige
zorg was de onrust, waarin de beide vrouwen led
den, die hem zoo dierbaar waren: de koningin en de
aartshertogin.
„01 als mijn vrouw en mijn dochter maar niet zoo
angstig waren, dan verzeker ik u, dat ikI"
En hij lachte met een gezonden vredigen lach vol
levenskracht, die den dood trotseerde. Maar 'n zwaard
was Clara aoor de ziel gegaan. Er was te veel over
gesproken, dan dat zij niet reeds een beeld van een
aanslag met al de bloedige kleuren van een slachting
voor oogen zag.
Op het laboratorium had eens een jongen, die on
der haar toezicht werkte, door een onvoorzichtigheid
zijn arm uit elkaar laten springen, toen hij met een
ontplofbare stof bezig was. En zij zag nog het af
schuwelijke schouwspel van die verminkte leden. Zij
keek een oogenblik naar Wolfram, die daar stond in
volle levenskracht, met al de aantrekkingskracht van
rijn rijpen leeftijd. De onderdrukkingen, waarvoor nu
alle maartgelen genomen werden, zouden zooveel
haat opwekken... En ze sprak geen woord. Haar ge
laat was doodsbleek, maar door de witte kleur van
haar schor* het niet zoo op. Hertog Bertie riep
uit, blijkt ïw met het verlangen haar te .behagen:
„Maar dat alles zegt ons nog niet of we juffrouw
Hemberg moeten arresteeren."
„Denkt u, Hoogheid, dat ik gevaarlijk befl voor de
bestaande orde?"
„Wanneer een persoon van uwe waarde een mee
ning uitspreekt, is zij altijd gevaarlijk voor haar te-
De VEREENIGING van BIERHANDELAREN en MINERAALWATER-FABRI
KANTEN, afd. ALKMAAR en Omstreken, heeft In hare vergadering van 27 Oct. J.l.
besloten, OM HUNNE ZAKEN VANAF ZONDAG 8 NOV. TOT 1 APRIL 1915, DES
ZONDAGS TEN 1 URE NAM. TE SLUITEN.
Bestellingen na dien tijd worden niet meer bezorgd, doch kunnen, zoo noodig,
worden afgehaald.
H.H. Begunstigers worden beleefd verzocht hunne medewerking te verleenen
tot handhaving van dit besluit.
Namens de Vereeniglng,
K. OLIJ Ez., Voorz.
J. B. ACKERMAN, Secr.
uitmuntende door goed passende modellen.
Glacé en Castor van de firma L&IMBöCK, tegen door die firma vastgestelde prijzen. "VI
Door vroegtijdige bestellingen zijn alle buitenlandsche artikelen ontvangen.
Offertes te zenden aan-
Opgericht 1 J turn ar 1 1818.
AMSTERDAM,
HEEBENGBAOHT S04.
ALKMAAR.
BBEEDSTBAAT.
AGENTSCHAP
Opgericht 1858,
Maatschappelijk Kapitaal f 5,000,000.
Waarvan uitgegeven f 4,000,000.
Reservefonds f 780,000,
Extra Reserve f 180,000.
QHEU
z -> 'li»irl> M S0 i n«m
genstanders, juffrouw Hemberg."
„Ik ben unioniste", zei ze, weer glimlachend.
„Natuurlijk", zei de hertog, wiens mond alle ironie
en ongeloovigheid uitdrukte, die hem eigen waren.
„Ik ben een geesteskind van dr. Kosor."
„Dat weten wij."
„Ik ben verloofd met den volksleider, die in bal
lingschap is en bedreigd wordt met een gevangenne
ming."
„Aangenomen."
„Ik heb de staking gesteund met mijn geld."
Zij verklaarde het fier, uit een eigenaardige behoef
te om openhartig en vertrouwelijk te rijn.
„Wij twijfelden niet, of een vrouw, die zoo edel
moedig en gevoelig is als u, zou zoo gehandeld heb
ben."
Zij streek langhaam met de hand over het voor
hoofd.
„En fk weet alles van de unie.... de namen, de be
palingen, de plannen....."
„Wij zullen ons dan ook wel wachten u daarnaar
te vragen."
Toen zei ze nog, terwijl haar mooie oogten zich met
tranen vulden:
„Het huis, dat Ik van mijn stiefvader geürfd heb, is
ig vol brieven van hem, en van den man, dien ik lief-
en van onze vrienden."
Hertog Dertie antwoordde:
„Geen huiszoeking zal ze schenden."
En de koning dacht:
„Waarom legt zij deze biecht af.Waarom?"
bit doodgewone gesprek had Clara geheel van haar
de moeielijkste raadsels van het
ige
stuk gebracht, meer dan ri] zeggen kon.
gebracht, meer clan zq zeggen icon. En deze
dertigjarige jonge vrouw, met haar rustig gemoed, die
te raadsels van het physieke en het maat
schappelijke leven Md doorvorecfat, die aan de wereld
een nieuwe stof had gegeven, wier altijd werkend brein
morgen misschien een geweldigen tak van Industrie
zou scheppen, was nu In een hopelooze verwarring als
klein kina.
een
Zij kon niets meer verbergen van wat in haar hart
leefde; zij legde het bloot in hortende zinnen, die
I de angst uitdrukten, waaraan zij ten prooi was
„GIJ spreekt zoo tegen mij uit vriendelijkheid, gij
wilt in mij een vriendin zien. O! ik wou, ik wou dat
het mogelijk was. Alles hier trekt mij aan: de adel
van geest van verschillende personende achting, die
men mij betoont, de bekoorlijkheid van mijn leerlinge;
de sympathie van uw majesteit, alles, alles. Ik wou,
dat ik geen vijandin wasMaar nooit zullen die
streelende neigingen, die mij zoo heerlijk aandoen,
kunnen opwegen tegen mijn overtuiging, nooit, nooit.."
Haar gelaat was krampachtig vertrokken. De bei
de mannen bewonderden haar in stilte, zooals ze daar
zat, mooi en tragisch met het dikke zware haar, dat
over haar voorhoofd viel, een boven de welving der
fijne wenkbrauwen. Zij zat op een laag stoeltje. Kol
ven, distilleertoestellen, en de proefbuisjes vormden
een geheimzinnigen achtergrond voor haar gestalte
Nergens kon haar grootheid van geleerde en haar
zwakheid van vrouw beter uitkomen dan hier. ZQ was
verpletterd, buiten zich zeli.
Maar zij richtte zich op om het credo te zingen, dat
haar van de lippen moest.
„Ik geloof aan het rijk van het geluk der mensch-
heid, ik geloof dat er gelijkheid zal heerechen onder
de mensdien; ik geloof aan de opheffing der ellende;
ik heb den staat van rechtvaardigheid en liefde ge
zien, den staat waarvan ieder onzer het lichtende
beeld in zich draagt. De plannen rijn er van opge
maakt, de berekeningen klaar, het ontwerp ia vol
tooid. Alleen de uitvoering wacht nog. Hoe zou ik,
wanneer mijn oogen nog dit vizioen zien, zulk een
schoone langgedroomde toekomst kunnen verlooche
nen en terugkeer en tot hen, die het verleden met zijn
smarten, zijn ongelijkheid en rijn haat willen hand
haven? Dat kan ik niet, ik kan het niet."
Een gevoel van medelijden maakte zich van hen
meester met deze beroemde, Jonge vrouw, die nu ten
prooi was aan een pijnlijken crisis van twijfel, die
maar al te zichtbaar was. De Ier, die van deze twee
mannen het minst vatbaar was voor aandoening, zei
met iets van medelijden in zijn Btem:
(Wordt vervolgd.)
ii
I I
rnuieiiGni
Mr. B. H. VOS.
39) o
NIJPELS Co.
fcaöfcU
VAN AMSTERDAM 1
6.30, 9.30, 11.30 2.30, 6.— 9.30 uur.
VAN ALKMAARI
8-, a—10— 2.30, 4.—, 6.— uur.
joi
al
VI
