Van het oostelijk oorlogsterreln.
Van het westelijk oorlogsterren.
FEUILLETON.
Telegrammen van heden.
stand die hier jarenlang h-vfs M,
De voorzitter: „Niet in uw eigen belang".
De heer de Groot: „Heelemaal niet. Wil u soms
hebben, dat ik blijf betalen. Dat kan mij wat verd...."
Na verdere bespreking werd besloten het tarief
voor niet-ingezetenen voor een paard en rijtuig te
stellen op 20 cent, voor een petroleumwagen op 50
cent, voor een houtwagen op 1 en voor woon- en
verhuiswagens op 1.
Met vier stemmen voor werd besloten om de 40
per jaar voor het openhouden van de vaargeul over
net kanaal te handhaven.
De heeren Helder, Meijne en de Groot waren vóór
opheffing van dezen post
besloten werd, om in de Januari-vergadering het
reglement van den pontwachter vast te stellen, tevens
zal dan de duur van den pachttijd bepaald worden.
De heer Helder merkte bij de rondvraag op, dat het
z. i. gewenscht was, met het oog op den langen duur
der mobilisatie, de rijksuitkeering aan de vrouwen
van landweermannen aan allen te geven.
De voorzitter zei zich persoonlijk tegenover som
migen niet gerechtigd te achten dit uit te betalen. Met
moet zich maar tot den Minister van Oorlog wenden,
tot nog toe is het echter aan den burgemeester over
gelaten. Zegt de Minister echter, dat ook aan de ande
ren betaald moet worden, dan vindt spr. dit best.
De heer Helder zei een buurvrouw te hebben, op
een martelaarsspulletje, van den ochtend tot den
avond ploeterende, omdat het niet. lijden kan een
cent arbeidsloon uit te betalen, en deze krijgt tot nog
toe geen cent vergoeding. Spr. zag dit gaarne anders.
Nadat de heer de Groot nog tot den voorzitter het
verzoek had gericht om zoo noodig de zaak betreffen
de het veer bij Gedeputeerden gunstig toe te lichten,
werd de vergadering gesloten.
KORTE BERICHTEN.
Te 's-Gravenhage heeft de Inbeslagneming van
„De Ware Jacob" tot geen vervolging aanleiding ge
geven. Het blad wordt daar weer verkocht. Te Rotter
dam bepaalde men zich tot het inbeslagnemen van
het reclamebord der venters. De verkoop ging door.
Gistermorgen is ook het tweede slachtoffer
van de ontploffing te Velsen overleden. Deze man,
Schippers, was 50 jaar oud.
De Tuchtunie heeft een adres gericht tot de
Tweede Kamer, waarin ze vraagt in het ontwerp van
een nieuw wetboek van strafverordering zoodanige wij
zigingen te willen brengen, dat een vlugge, eenvoudi
ge berechting van kleine zaken, snelle overlegging
en spoedige tenuitvoerlegging van straf voor overtre-
dingen, wordt bereikt.
STADNIEUWS.
STORING IN HET ELECTRISCH BEDRIJF.
De electriciteit heeft ons gisteravond leelijk in den
steek gelaten en heel wat last veroorzaakt Tegen half
vijf gingen de electrische lampjes uit en de door elec-
trische kracht gedreven machines kwamen tot stil
stand.
Er is gistermiddag een schakelaar verbrand aan
het Noordzee-kanaal en het herstel door de Ken-
nemer heeft zoo veel tijd gevorderd, dat om kwart
voor tien pas de spanning weer op het net kon wor
den geplaatst. Ook in de omgeving hebben de plaat
sen, die stroom krijgen langs den afgesloten kabel
zonder licht gezeten, zoo Bergen en ook te Heiloo,
waar men om zeven uur licht kreeg, maar waar bij
verschillende ingezetenen later op den avond geen
stroom meer was.
Geen electrisch licht en geen electrische kracht!
Dat zag er in letterlijken en figuurlijken zin gister
avond dus donker uit. In de anders electrisch verlichte
zaken moest men zich nu met een zeer primitieve ver
lichting behelpen. Enkele hadden nog een gaspitje
overgehouden, maar met de meesten was dit niet het
geval en zoo zagen velen zich genoodzaakt hun toe
vlucht te nemen tot kaarsen. Een zwak-flikkerend licht
je in een groote étalage-kast het maakte vooral op
den avond van St. Maarten een eigenaardigen indruk.
In één winkel zagen we kaarsen prijken op de halsen
van flesschen, terwijl een fietslantaarn mede voor de
verlichting diende. Een fietslantaarn en een petroleum
lampje stonden ergens heel broederlijk naast elkaar.
Een meubelwinkel redde zich heel aardig uit de situ
atie; op een tafel stond een fraaie schemerlamp, welke
het zoo aangenaam deed in de kamer, dat men, er in
toevend, zoo lang mogelijk zou wachten met het ge
bruik maken van een sterkeren lichtbron.
Met dit al was het voor de neringdoenden echter
een zeer onaangenaam geval en menigeen heeft eenige
troost gevonden in de omstandigheid, dat het slecht
weer was. Zoo'n teleurstelling een paar dagen voor
St. Nicolaas of óp den grooten dag, zou zich hoogst
waarschijnlijk op een hartige wijze uiten. Een der
gelijke Sinter-Klaas-surprise laat men het liefst aan
zich voorbijgaan!
Tot degenen, die gedupeerd werden, behooren niet
in de laatste plaats wij zelf. Om half vijf toch was
nog alleen de post-éditie der courant afgedrukt. Plots
stond alles stil. De door electrische kracht gedreven
rotatie-pers kon haar taak niet verder vervullen. En
waar ze in den loop van den avond niet de gelegen
heid kreeg dat te doen, moesten de krantenloopers on-
verrichterzake huiswaarts keeren. Eerst vanmorgen
om zeven uur kon de stads-éditie gedrukt en aan de
abonné'a bezorgd worden 7eer be langst-hend naar
hun blad, we mogen het met voldoening constateer,
hebben de lezers zich gisteravond in hooge mate ge
toond. De gaarne geziene huisvriend, die het dagblad
vooral in dezen oorlogstijd is, bied uit en men haast
te zich te informeeren naar de reden van dit wegblij
ven.
Van half zeven tot acht stond de telefoon letterlijk
niet stil, terwijl ook zeer velen even kwamen aanloo
pen. Ook later op den avond was de loop naar den
Voordam zeer druk.
SINT MAARTEN.
Trots het ongunstige weer, vooral In het begin
van den avond, hebben jongens en meisjes het oude
gebruik van den avond van Sint Maarten in eere
gehouden. De storm en regen schenen maar weinig
invloed te hebben op hun rondgang, welke voor
hen het gewenschte resultaat moge hebben gehad I
ST. NICOLAAS.
Sinterklaas is reeds per stoomboot aangekomen.
In de etalage van den heer H. Jansen, Alkmaarsch
Warenhuis, in de Achterstraat kan men'den grooten
kindervriend begroeten. Men ziet hem er op zijn
sierlijke boot staan, zwarte Piet ontbreekt niet. En
dat het zoo uit Spanje gekomen schip een groote
mooie lading heeft, behoeft nauwelijks te worden
verteld. Uit alles en nog wat, dat velen zich even
tueel tot een gelukkig bezit zouden rekenen, kan
men zijn keus bepalen. De kinderen, die vandaag
al een kijkje kwamen nemen, zullen er zeker niet
op tegen hebben, wanneer ze in ruime mate worden
bedacht met het vele moois, dat hier uitgestald is I
CURSUS HOOFDACTE.
Men verzoekt ons plaatsing voor het volgende:
Het nieuwe schooljaar van den „gemeentelijken
cursus voor onderwijzera(essen) ter opleiding voor
hoofdacte" te Alkmaar is weer begonnen. Reeds meer
dere jaren achtereen had deze cursus bestaan, maar
moest telkens door gebrek aan leerlingen of leiding
opgeheven worden.
Na de geheele reorganisatie van het vorige jaar,
werd hij opnieuw begonnen, onder toezicht van den
heer Schoolopziener in het arrondissement Alkmaar
en onder directoraat van den heer I. Medemblik,
hoofd een er school te Ursem. Nu werd tevens in alle
examen-vakken les gegeven (de heer Schoolopziener
stelde zich geheel belangloos beschikbaar voor 't on
derwijs in kosmografie). De cursus begon met pl. m.
20 leerlingen, waarvan 10 aan het hoofdacte-examen.
MeiSept. 1914) deelnamen. Van deze examinandi
slaagden 8, een resultaat, dat goeden moed geeft voor
de toekomst. De nieuwe cursus 19141915 is met 21
leerlingen begonnen, die den cursus, waar het mini
mum aantal 15 is, recht geven op subsidie van Rijks
wege, terwijl nu reeds verschillende gemeenten hun
subsidie verleenden, evenals de gemeente Alkmaar,
die schoollokalen ter beschikking stelde. Met ver
trouwen gaat de cursus dan ook de toekomst tege
moet. De lessen, Woensdags en Zaterdags, van 2—7,
stellen den leerlingen in staat deze geregeld te vol
gen, zoodat men wel mag hopen met den cursus vele
onderwijskrachten uit Alkmaar en omstreken tot de
zoo begeerde hoofdacte te kunnen brengen.
NUTSFRöBELSCHOOL.
In de gisteravond gehouden vergadering van het
departement Alkmaar van de Maatschappij tot Nut
van het Algemeen werd besloten tot tijdelijke sluiting
der Nutsfröbelschool.
EENSOEZINDHEID.
In hare gisteravond gehouden bestuurvergadering
besloot de Kiesvereeniging Eensgezindheid, om op 25
November een algemeene ledenvergadering uit te
schrijven, waarin een candidaat gesteld zal worden
voor den Raad in de vacature ontstaan door het be
danken van den heer mr. H. Boelmans ter Spill.
De aan te nemen houding tegenover de andere par
tijen zal dan tevens worden vastgesteld.
DE STRIJD IN BELGIS EN NOORD-FRANKRIJK.
PARIJS, 12 Nov. Communiqué van gisteravond
elf uur luidt: De vijand heeft den geheelen dag
de aanvallen van gisteren voortgezet zonder eenig
nieuw resultaat. Hij richtte een tegenaanval op
Lombaerzyde, die afgeslagen werd en deed vele
pogingen om van Dixmuiden op den linkeroever
van den Yser te komen. Overigens van het front
niets nieuw».
DE STRIJD OP HET OOST.-FRONT.
LONDEN, 12 Nov. De correspondent van de
Daily Chronicle Beint aan zijn blad, dat de Oos-
tenrijkschDuitsche troepen over de geheele linie
genoodzaakt worden den terugtocht voort te zet
ten. Het Noordelijke leger van generaal von Hin-
Het Nederlandache Olympisch beeft den
Minister van Oorlog verzocht een subsidie te willen
verleenen van minstens 10.000, ten einde daarmede
het beoefenen van spelen en sport onder de militairen
te bevorderen.
Te Rotterdam worden pogingen aangewend om
een Hollandsche ambulance te stichten, bestemd naar
Frankrijk uitgezonden te worden.
De Algemeene Groninger Winkeliersvereeniging
heeft een adres aan den Minister van Oorlog gericht,
houdende het verzoek, om winkeliers, die onder de
wapenen zijn, tegen St Nicolaas 'n langer verlof, van
bijv. 10 dagen te verleenen, vooral nu in de laatste
maanden in de meeste zaken weinig of niet is ver
diend, vaak zelfs met verlies is gewerkt.
De Engelsche geïnterneerden te Groningen, van
wie sprake is, dat ze naar Assen worden overge
bracht, hebben het verzoek gedaan te Groningen te
mogen blijven, omdat ze zich daar zoo bijzonder
thuis gevoelen.
SPIONNAGE
Naar de Nieuwe Ct. verneemt, is de directeur
van de gasfabriek te Oude Tonge, op Flakkee, een
Duitscher van geboorte, op verdenking van spion-
nage in hechtenis genomen.
BINNENLAND.
Gemengd Nieuws.
KONINKLIJK NATIONAAL STEUNCOMITé.
Bij den penningmeester van het Koninklijk Natio
naal Steuncomité 1914 is volgens de twaalfde lijst,
loopende van 1 tot en met 7 November, ontvangen
27.827.34. In het geheel is tot dusverre ontvangen
741.592.34.
Bovendien is telegrafisch van eenige zeer belang
rijke bijdragen uit Ned.-Indië bericht ontvangen,
waarvan de verantwoording geschieden zal, zoodra
dienaangaande nadere bijzonderheden zullen zijn be
kend geworden.
OPLICHTERS.
Te Bennekom hebben een tweetal brutale oplichters
hun slag geslagen. Ze kwamen Zondagavond half elf
als handelslui in een logement en vroegen logies voor
twee dagen. Een noemde zich Herschel en gaf voor
door de regeering gemachtigd te zijn om koeien te
koopen. Maandagmorgen kochten ze van een vee
handelaar acht koeien en van verschillende boeren
nog eenige. Drie er van moesten dadelijk te Ede gele
verd worden, terwijl 's avonds de betaling in genoemd
logement zou plaats vinden. De koopers lieten even
wel '8 avonds op zich wachten, de logementsrekening
bleef on vereffend en ook de geleverde koeien werden
niet betaald. Bij een der boeren was ook nog een
paard gekocht om later te worden geleverd.
UIT WEST-GRAFTDIJK.
Met ingang van 1 Januari a.s. zal in Kring II van
de Gezinsverpleging een tweede verpleegster aange
steld worden. Deze zal zich te Weat-Graftdfjk vesti
gen.
UIT STOMPETOREN,
Ter voorziening in de vacature van Heemraad van
den polder „de Schermeer", ontstaan door het overlij
den van den heer D. Glijnia, zfjn in de vergadering
van Hoofdingelanden, gehouden op II dezer, candi
daat gesteld de heeren G. de Jongh te Oudorp,
J. Blom te Alkmaar en K. Dekker te O ter leek.
UIT BERGEN.
Voor acte vrije- en ordeoefeningen Blaagden gis
teren te Amsterdam de dames M. A. Benkei en E. M.
van 't Westende, alhier.
UIT CASTRICUM.
Heden is aan het strand onder deze gemeente aan
gespoeld een lijk van een onbekend manspersoon in
verren staat van ontbinding. Naar gissing een ma
troos. Teven» werd gevonden een oorlogsman.
UIT AKERSLOOT.
Gistermiddag ten twee ure vergaderde de Raad.
De burgemeester nam na een langdurige ongesteld
heid weder het voorzitterschap waar. Bij de bespre
king over het schoolschooumaken wees de voorzitter
erop, dat een in een courant toegezegde ontslag
aanvrage niet als officieel besehouwd kan worden.
Wat het droogmaken van het land buiten den
Uiterdijk betrof, spreker was van meening, dat het
land daardoor slechter zou worden en voelde zich
dan ook verplicht om namens B. en W. voor te
stellen, om te besluiten, ingeval de armoede optreedt
het armbestuur te steunen.
De heer Kraakman was er voor om een dijk te
maken tot het gat van de Meer.
De heer Dit vroeg hierop aan den heer Kraak
man hoe deze het zou vinden wanneer men een
stak van zijn plaats afnam.
De heer Kraakman„Ik neem niets van je af,
maar de Meer mag van jou wezen, maar het gat niet."
De voorzitter merkte op, dat de vischwaterkwestie
niet aan de orde was.
De heer Helder zeide namens het armbestuur
overtuigd te zijn, dat er werkloosheid komt, de be
doeling is dan ook alsdan klaar te zijn om er voor
door COLETTE WEL
Geautoriseerde vertaling van W. E. P.
45) ——o
Snikkend viel zij In de armen van den prins. Hij
was bleek en ontdaan en ten prooi aan een hevige mar
teling. Hij steunde:
„Ik Wan niet weggaan, ik wil liever sterven
Het was diep treurig, die twee, die elkaar wanhopig
omklemd hielden, die zichzelf trachtten wij te maken,
dat zij streden, maar toch van te voren al overwonnen
waren. Als bij instinct hadden zij den steun van de
socialiste gevraagd, van haar, die vroeger zoo krach
tig opkwam voor persoonlijke rechten. Maar Clara
werd heen en weer geslingerd door twijfel en onze
kerheid, en durfde niet meer het loflied op de vrijheid
zingen. Zij was diep geschokt. Het vreeselijke too-
neel, dat zich voor haar oogeo afspeelde, scheen haar
toe te gebeuren in een hoogere sfeer, waar zij niet het
recht had te komen. Zij zag, dat twee menschen el
kaar liefhadden, maar hun liefde had zulk een vér
strekkende beteekenis, zooveel gebeurtenissen hingen
af van hun huwelijk, dat een hejlige vrees haar over
viel hen bij elkaar te brengen. Én bovendien, wat zou
zij hebben kunnen doen? Was daar niet de edele,
vaste wil, die hen scheidde? Kon zij de ondoorgron
delijke besluiten daarvan tegenwerken?
Zij ging naar he ntoe, maar wist niet, wat te zeg
gen; en toen ze haar zagen staan, begonnen ze op
nieuw te smeeken.
„Het offer, dat van ons gevraagd wordt, gaat boven
onze krachten; met heel onze ziel zijn wij getrouwd;
te nvgsi:-. s«n menschen werk verschaft
kanf worden. Deze menschen mogen niet onder de
bedeelden vallen. Reeds heeft zich een werklooze
aangemeld,
De voorzitter oordeelde, dat men wanneer het
noodig is evengoed kan afzanden en dit zand be
schikbaar stellen voor de liefhebbers. Overeenkom
stig het voorstel van B. en W. werd besloten.
Hierna deelde de voorzitter mede, dat van de inwo
ners een adres was ingekomen van den volgenden in
houd:
Ondergeteekenden, allen inwoners der gemeente,
vernomen hebbende, dat de verpachting van het Pont-
veer weer aan de orde komt, maken van deze gelegen
heid gebruik om Uw. Ed.Achtb. Colldfee met vriende
lijken aandrang te verzoeken, bij de a.s. verpachting
onder de voorwaarden ook de bepaling te willen op
nemen, dat aan ieder inwoner in deze gemeente voort
aan vrijheid van veergeld wordt verleend, onverschil
lig naar welke zijde van het Kanaal hij zich begeeft.
Daardoor zal een einde gemaakt worden aan de n.l.
groote onbillijkheid, dat inwoners der gemeente om
gebruik te kunnen maken van de lusten en de lasten
van een ander deel van de gemeente, daarvoor ook be
lasting moeten betalen, nog daargelaten of deze ge
bruikmaking vrijwillig of noodzakelijk gedwongen ge
schiedt
Er op wijzende, dat het Rijk en de Provincie er ook
naar streven om de tollen op te heffen, hopen zij, dat
de gemeente zich aan dit voorbeeld zal spiegelen en
gunstig op hun verzoek zal beschikken.
De voorzitter wees er op, dat er zoo drie gelijklui
dende adressen waren ingekomen, met veel handtee-
keningen, misschien wel van menschen die nooit over
den pont komen.
De heer de Qroot: „Leest u ze dan voor, mijnheer
de voorzitter, dan kunnen wij oordeelen."
De voorzitter vc'deed aan dit verzoek, waarop de
heer Kraakman opmerkte, dat bijna alle Akeralooters
er op voorkwamen.
De voorzitter wees er op, dat jaren geleden een der
gelijk verzoek reeds gedaan was. De vraag van spre
ker of de inwilliging niet in strijd was met art 175
van de Grondwet, werd toen bevestigend beantwoord.
Nog is het sprekeris overtuiging, dat inwilliging
van het verzoek voor de gemeente een slag zal zijn.
Dan zal het pontveer, waar nu nog wat van over
schiet, geld gaan kosten. Bovendien volgt het één uit
het ander, reeds kwam er ook een adres in van de be
woners van de Woude, waarin zij om vrij veer over
de Woudevaart verzoeken.
De heer de Groot merkte op, dat het pont aan de
Woude aan den polder behoort. Spreker vond het
treurig, dat deze verzoekers niet teekenden voor het
pont over het Kanaal.
Spreker vermoedde dan ook, dat het verzoek van de
bewoners van de Woude iets is om een spaak tus-
schen het wiel te steken.
De heer Helder vroeg aan wien het adres is aange-
bodern. Wel heeft spreker te kennen gegeven geen
voorstander van een vrije overhaal te zijn, doch het
adres is hem niet ter teekening aangeboden. Spreker
beschouwde het Kanaalpont als een welvarende zaak
voor een gemeente en vreesde, dat men deze uiteen
rukt
De heer de Qroot zei, dat de bewoners van de
Woude verzochten de vrije overtocht over de Woude
vaart in het adres op te nemen. De heer J. Boon heeft
te kennen gegeven, dat dit niet ging en toen was er
van teekenen bij de bewoners van „De Woude" geen
sprake meer.
Na verdere bespreking wees de heer Tegel er op,
dat het Schouw geografisch in het middelpunt van de
gemeente ligt. Spr. vindt een tolheffing een verouderd
Stelsel. De kosten blijven hetzelfde en spr. oordeelt
het rechtvaardiger deze kosten door allen te laten be
talen; ook aan de verlichting moeten belastingbetalers
betalen, die er niet van profiteeren.
De heer de Groot merkte op, dat reeds */B van de
belasting uit de Schermeer komt Wanneer de Scher
meer wat vraagt, dan schijnt het nooit te kunnen.
De heer v. d. Oord oordeelde, dat men er een slech
te overhaal door krijgt.
Nog wees de heer Tegel er op, dat de werkman nog
5 per jaar voor de overhaal betaalt, spr. acht het
beter dat dan allen 2 meer belasting betalen.
Na uitvoerige bespreking, waarin het meermalen tot
heftigheid kwam tusschen den voorzitter en den heer
Groot, werd besloten de overtocht voor de inwoners
van des morgens 4 tot des avonds 9 uur vrij te stel
len. Van één familie mag per dag een rijtuig niet
meer dan tweemaal heen en terug, voor meerdere
malen blijft het gewone tarief gehandhaafd. De hee
ren Helder en v. d. Oord stemden tegen.
De voorzitter stelde hierop voor direct over het
verzoek van „de Woude" ook te beslissen. Dit ver
zoek werd met vier tegen drie stemmen verworpen. De
heeren Kraakman, Teeling, Meijne en de Groot stem
den tegen.
De voorzitter: „Mijne heeren, dit is voor het oogen-
blik verworpen. Wat „de Woude" te doen staat zal ze
nu zelf wel weten." Tot den heer de Groot: „Komt u
nu maar met uw tarief."
De heer de Groot: „Ik ben hier de baas niet. Het is
beter, dat wij dit kalm overwegen."
Er zit voor mij geen politiek in. Het is voor mij te
doen om een eerlijke zaak, tegen den ongezonden toe-
memand kan ons scheiden. O, het is te wreed...., te
wreea....."
Toen schoot haar een gedachte te binnen, die haar
niet meer losliet De beide gelieven zagen haar in de
aangrenzende kamer verdwijnen, die haar werkkamer
was
Zij ietten er niet op, dat zij wegbled. Beiden waren
in hevige opwinding. Wanda was plotseling hard en
hartstochtelijk geworden. Zij nam het fijngevormde,
blonde hoofd van haai' prins tusschen haar handen en
zei:
„En waarom zou je niet koning kunnen zijn Ik
ken geen scherper en fijner verstand dan het jouwe,
zal een geest als die van jou het land niet redden
door bij ingeving te voelen, wat het volk noodig heeft
en door in die behoeften te voorzien?"
Hij antwoordde:
„Neen, ik wil niets van den troon weten, ondanks
alles, wat je vader zegt. Wij zijn alleen maar twee
menschen, die elkaar liefhebben. Laat men ons met
rust laten, al moesten wij leven van wat ik met mijn
werk zou verdienen."
Wanda was in stille bewondering voor hem; toen
zei ze plotseling in extase, terwijl haar oogen weer
haar fluweelzachte uitdrukking hadden:
„Ik vind je groot, mijn eigen GéoIk zou willen,
dat je de heerscher der wereld was...."
En zij glimlachten kinderlijk, en vergaten het kor
te oogenblik, dat zij elkander zoo aankeken, de smart
van dit laatste samenzijn. Zij bekommerden zich niet
meer om Clara, noch om den koning, noch om Li-
thauen. Zij waren gekomen in dien gelukzaligen toe
stand van liefde, waarin alles wegzinkt, waarin twee
menschen, die elkander liefhebben, alleen zijn, alleen
in het paradijs van het heelal.
Plotseling, zonder dat zij begrepen hoe, zagen zij
den koning daar staan, vlak voor hen, en Clara, die
nog bleeker zag dan haar wit linnen schort
Wolfram was even buiten adem van het vlugge
loopen door het paleis; het was bijna tijd voor de
audiënties en hij droeg de huzarenuniform, die hij bij
sommige plechtige ontvangsten aandeed. Hij was niet
toornig, ook niet zwak of aangedaan. Toen Clara hem
opgebeld had, was hij opgesprongen van zijn bureau,
maar hij was toch niet zeer verwonderd geweest,
want hij veronderstelde wel, dat zij hem zou roepen,
wanneer het afscheid van de beide jonge menschen
hun marteling te lang maakte En toen hij kwam, was
hij niet verwonderd of boos, maar gebiedend, een
weinig koud en zelfs als werktuigelijk. Toen zij hem
zag, klemde Wan da zich wild aan den prins vast,
hield hem bij de schouders en zei onder tranen:
„Wij zijn voor elkaar geschapen. Niemand kan ons
scheiden. Het zou te wreed zijn
Clara stond op een kleinen afstand, onbewogen,
zonder een zucht, bewegingloos. T angyaam liet Wol
fram zijn blik gaan van den een naar den ander en ten
slotte bleef hij den prins van Hansen aanzien, die
daar stond, zwijgend en sidderend.
„Géo", zei hij met vriendelijke, zachte stem, „ik
acht je hoog en houd veel van je; ik zie in je een zeer
begaafd jong kunstenaar en ik stel zulk een groot
vertrouwen in je, dat ik je mijn hart zal openen. Ik
heb een werk in Lithauen ondernomen en dat werk,
dat ik begon met hulp van mijn medewerker, zal ik,
dat weten de doktoren en mijn volk en jij niet
kunnen voleindigen. De wensch, dat mijn medewerker
dat voltooit. Om het te voltooien, is het noodig, dat
hij aan de regeering komt. Je begrijpt mij, Géo.... De
jonge prins zag doodsbleek, klemde de tanden opeen
en antwoordde niet.
„Tusschen droom en en handelen ligt een afgrond,
die niemand ooit heeft kunnen overschrijden. Een
man van de daad zal Wanda's hand krijgen."
De groothertogin hield de handen niet meer om
de schouders van den prins. Er was niets meer over
in haar van den moed, die bereid is tot het uiterste
te worstelen.
Een drukkende, sterke, onoverwinlijke macht was
over hen gekomen, was op hun liefde gevallen en
had hen sprakeloos gemaakt. En Clara, ook onder den
magnetischen invloed, die er van den koning uitging,
stond daar overweldigd, en keekkeek.....
„Géo, ik beroep mij op je ridderlijkheid om zoo
gauw mogelijk een einde te maken aan dezen ondra-
gelijken toestand. Zie je niet, hoe Wanda er onder
lijdt? Geef haar kracht door je voorbeeld."
Toen wendde hij zich tot de aartshertogin.
„Ik zal niet weer alles herhalen, wat ik je al gezegd
hem, Wanda; je weet hoe je mij in mijn taak moet
helpen."
Een heelen tijd lang sprak niemand, geen van vie
ren bewoog zich. Die tijd scheen Clara eindeloos toe.
Wanda was de eerste, die het stilzwijgen verbrak.
Haar slanke, tengere gestalte richtte zich op. Zij stak
de hand uit naar den prins van Hansen en zei:
„Vaarwel, Géo."
Hij nam de kleine hand, drukte die tegen de opeen
geklemde lippen, een woeste, wilde uitdrukking gleed
over zijn gelaat, groote tranen rolden hem over de
wangen. Toen ging hij langzaam het laboratorium
door en de deur uit. Op de blanke hand, blauw door
aderd, van de prinses, lag een bloeddruppel. Maar
zij had de oogen gesloten en merkte het niet
Zij luisterde; de stap van den jongen man weer
klonk door de gang, zij luisterde ingespannen met
gesloten oogen. Eindelijk hoorde zij niet meerBui
ten floot een straatjongen het aandoenlijke Lithauische
liedie
L'ami de mon coeur est parti sur la mer
f
