DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
t
Van het Westelijk Oorlogsterreln.
Tabak J. R. Keuss.
Ons Slot Reebach.
KUS VOOR HOOFDAKTE.
Wo. 170
Honderd en acMMend© jaargang.
1916
VRIJDAG
21 JULI
FEUILLETON.
DUITSCHLAND.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f LtKmno door hst gebaste Rp 1,2§.
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone Adverteniiën
Per regel f 0,12Bij groote «ontmeten rabat ©Foote
tetters naar pteafesimfe.
Bcieiv®! franco aara de M. V. Bosb- en Ftad^sdrcÉlfcffl^
v/h. HERMs. COSTER ft'ZOON, Voordam C 9.
5
Met 20 et. oorlogstoeslag op den abonnementsprijs per 3 maanden.
Bapanmo
Albert!
I Thlepval
MartinpmlGh
Pozières
DelvUïehosch
I Ovfllers Batentin Ie Petit
CmMnmisod Longueval
Montav&am
Fricoart Mametr
öwnbltw
3
ALKMAAR,, 21 Juli.
Aan beide zijden van de So mme zijn weer
ernstige gevechten geleverd, waarbij de En-
gelschen en Franschen eenige voordeden
hebben behaald. Ten noorden van die ri
vier hebben de Franschen de Duitsche loop
graven tusschen den heuvel van Hardecourt
(gelegen ten zuiden van de lijn Montauban—
Comb les jN-en de rivier bezet en ook hun linie
ten oosten van die plaats naar voren gebracht
en ten zuiden is de geheele Duitsche linie tus
schen Bailleux en Soyecourt genomen, bene
vens de eerste linie van Estrees tot Vennand-
Ovillers( aan het oude front, zuidelijker dan
de lijnenscheis reikt). In het geheel maak
ten die Franschen daarbij 2900 gevange
nen; terwijl 3 kanonnen en veel materiaal
buitgemaakt werden. De Engelschen gin
gen in de linie BazentinLongueval on
geveer 1000 Meter vooruit. Zij. spreken
•/au den hardnekkigen tegenstand en van
het hevige gevecht, dat in de buitenwijken
van Longueval en in hei Delville-bosch maar
blijft voortduren.
De strijd, dien de Engelschen hier hebben te
voeren, herinnert aan dien, welke' voor veer
tien dagen geleverd werd om 't doxp Conital-
maison, dat driemaal van bezitter wisselde.
Het Duitsche legerbericht verschilt ten op
zichte van den toestand in deze streek niet
veel van het Engelsche. Voorts zegt het, dat
tusschen het bosch1 van Foureaux (waar zoo
als men zich herinnert de Engelschen den
lóden in de derde Duitsche linie doordron-
Roman naar 't thiitsch,
door HERMINE VILUNöER.
11)
Hfl greep naar de'zweep, die aan den muur
van aen koestal hing.
Maar toen keerde Ernestine, die het huis
uit wou Ioopen, terug.
Met krachtige hand ontrukte zij den baron
de zweep.
„Die is roor de koeien bestemd", zei de
dienstmeid. „U moet niet zoo razen, mijnheer
de baron, daar kan u niet tegen
Zij alleen1 wist van de aanvallen van zwak
heid waaraan de baron den laatsten tijd
steeds meer onderhevig was. Ook na deze
opwinding moest hij gaan liggen.
De Frau^aise schreef aan Grootmama, zij
kwam met Belhamel over.
Bij den baron werd Mama Orossi zooals
gewoonlijk niet toegelaten, maar rif zocht
Onnut op, die niet aan den trein was geko
men en zich als een ziek dier altijd verstopte
als zij verdriet had.
Zij lag geknield in den stal voor de - ha
verkist; een onder tranen aangevangen ge
dicht lag voor haar:
„Wenn ein edler Vater schwingt die Peitscbe
„Ob des Schuld belad'nen Kinnes Haupt
Snikkend- zocht rij een rijmwoord op Peit-
ache.
Daar kwam Grootmama da» stal binnen.
Zij c m zonder een woord te spreken, op de
haverkist plaats en trok het schreiende meisje
Péronne
Biaches
gen, maar daaruit weer verdreven werden;
het bosch ligt halverwege Martinpuich en
Longueval) en de Somme Engelsch-Fran-
sche aanvallen ingezet werden, waarbij
de eerste krachtige stormloop is ge
broken en dat tusschen Estréea en Soye
court aanvallen tot driemaal toe wer
den afgeslagen en die Franschen ook in
de vooruitspringende linie bij Soyecourt
na een bajonetgevecht teruggeworpen wer
den. Zooals we zagen, schrijven de Fran
schen zich hier eenige vorderingen toe in de
eerste Duitsche linie. Elke vordering is hier
van belang. Immers, wanneer men bedenkt,
dat in het centrum reeds de tweede Duitsche
linie is bezet en dat hier nog om de eerste
wordt gevochten, dan ziet men reeds, hoezeer
de Fransche zuidvleugel hier terug gebleven
is en hoe gewenscht het is dezen vooruit te
brengen. En ook de Engelschen zullen bij
Bazentin en Longueval hun linkervleugel
omhoog moeten drijven. Zonder dergelijke
vorderingen is het voor de Engelschen en
Franschen onmogelijk de linie Bapaume—
Combles—Péroime te bezetten. Maar zulke
vorderingen worden slechts behaald ten kos
te van onnoemelijk veel menschenlevens. Men
hoopt echter, dat wanneer men maar eenmaal
de derde Duitsche linie heeft bereikt, ook de
Duitsche weerstand grootendeels gebroken
zal rijn. En de Engelsche officieel uitgegeven
kaarten over het Duitsche loopgravenstelsel
doen wel ib deze opvatting versterken, daar
het gewirwar van lijnen, die.sterke loopgra-
op haar knie. Nadat rij haar hartelijk ge
kust hadPj zei ze heel opgewekt hoewel het
niets minder dan een misdaad betrof:
„Zeg, Onnutje, wat heb je eigenlijk met
die tabak en die pijp uutvoerd?"
En Onnut vertelde: „Ik heb het aan den
burgemeester gebracht, alles heb ik naar hem
toegebracht Hij heeft mij daarvoor dat
prachtige verhaal van Item verteld. Andiers
zou hij het niet gedaan hebben."
Grootmama verborg een oogenblik haar
gezicht in het weelderige haar van haar lie
veling. Toen zei ze: „Maar zeg, je weet
nu toch wei, meen neemt zoo maar niet dinge
weg van jou of van mij. Je bent al zoo'n
lange boonenstaak, 't wordt tied dat je nu
eens begin na te denke
„O ik denk na. Grootmama, ik denk veel
na," verzekerde Onnut, „sta maar eens op,
ik zal het u laten zien."
Grootmama stond op en Onnut opendie de
haverkist.
„Alles verzen van mij, Grootmama
Haperend, met gloeiende wangen, open
baarde Onnut haar geheim.
„Maar als jé blieft niet lezen, Grootma
ma
„Daar behoede de hemel mij voor", zei
deze, „een heele kist vol verze. Daar kan
je gerust op rijn meiske."
En On
Onnut vertrouwde haar toe: „Lr wou
een lang gedicht maken om Papa om vergif
fenis te vragen ach Grootmama, Grootma
ma, denkt u dat hij 't mij vergeven zal?"
„Och natuurlijk, hij is alles al lang ver-
gete, je kunt» weer vroolijk rijn, Otfhutje
In den loop van dien winter werd de baron
ziek, een nieuwe verkoudheid, waartegen rijn
krachten niet meer bestand waren.
In zwaren rouw brachten de zes Ree-
bachertjes huh vader naar rijn laatste rust-
ven, prikkeldxaadlinies, enz. voorstellen,
aanzienlijk groöter in de eerste dan in de
tweede is. Het zal echter voor (ka komen
den strijd van het grootste belang rijd, wel
ke partij zijn reserves het meest heeft aange
sproken. Vermoed wordt, dat de Duitschers
nu hun troepen uit de Duitsche kazernes ha
len, daar zij wel nergens hun frontzullen
durven verzwakken en ze nooit weten, waar
ze plotseling aangevallen zullen worden.
Zoo hebben de Engelschen thans ook plotse
ling in de streek ten zuiden van Armentières
(bij Fromelles) aanvallen gedaan, die wel
geen resultaat opleverden, maar die opnieuw
er op wijzen, hoe gevaarlijk elke frontver-
zwakjring voor Duitschlandi kan rijn.
Verder is er geen nieuws. Alleen rij ge
meld, dat de Vereenigde Staten in het belang
hunner onzijdigheid maatregelen willen tref
fen om het bericht van het vertrek v^n dien
onderzeeër „Deutschland geheim te houden.
Het Fransche legerbericht luidde:
Aan beide rijden van de Somme valt de
Fransche infanterie de Duitsche stellingen
aan en behaalde duidelijke voordeden.
Ten N. van de Somme namen de Franschen
de Duitsche loopgraven van de hoogte van
Hardecourt tot aan de rivier, waardoor de
linie werd vooruitgebracht tot ten O.' van
Hardecourt, langs den spoorweg tot den
nauwen weg van Combres naar Clery. Op
dit deel van het slagveld namen de Franschen
tot nog toe 400 gevangenen.
Ten Z. van de Somme, tusschen Barleux
en Sovecourt viel de geheele eerste linie der
Duitsche stelling in handen der Franschen.
In Champagne drongen de Franschen in
een Duitsche loopgraaf ten N.-O. van Aube-
rive en brachten gevangenen mede.
In de Argonne poogden de Duitschers gis
teren een overval te doen op een kleinen
Franschen post in den saillant van Bolante.
Na een levendig gevecht met handgranaten
werden rij teruggedreven.
Op den rechter Maas-oever gingen dé
Franschen in den loop van den nacht vooruit
ten westen van een sterk bevestigd Duitsch
werk. dat werd aangevallen en genomen.
Vele officieren en 150 man werden gevangen
genomen.
Op den linker Maas-oever wordt de be
schieting voortgezet van Avocurt en Chat-
tancourt. Handgranaat-gevechten op de
noordelijke en noord-oostelijke helling van
de hoogte 304.
In de streek van de Somme werd gistema-
middag een Duitsch vliegtuig neergeschoten
door een Franschen vlieger, ten oosten van
Péronne.
Een ander Duitsch vliegtoestel, aangeval
len door een Franschen' aviateur, viel te plet-
laats. Zij betreurden hem oprecht Vlak
ij elkaar gedrongen zaten rij ha de begrafe
nis in de kinderkamer en spraken van hem
alsof hij de beste yan alle vaders geweest
was, ofschoon rij nu wisten, dat hij niet al
leen al het boschland verkocht had, maar ook
nog vijfduizend mark had opgenomen op het
heerenhuis.
Alleen Krab, die alle dingen van de practi-
sche rijde bekeek, merkte plotseling op te
midden van al de droefheid: „Waar heeft
men toch eigenlijk ouders voor?"
Belhamel was vol eigengerechtigheid. Zij
verklaarde aan de zusjes overtuigd te wezen
dat het haar gelukken zou Reebach geheel
alleen vrij te koopen. Wanneer haar opvoe
ding voltooid was zou Grootmama gastvoor-
stellihgen met haar geven. Dan zou het geld
haar toevloeien met duizenden tegelijk.
De Georgientjes, voi afgunst, verklaarden,
dat rij maar eerst in een groote confectiezaak
behoefden te komen, dan zouden zij -ook hun
penningske bijdragen tot het behoud van het
ouderlijk huis.
Krab, die nog geen twaalf jaar oud was,
merkte heel wijsneuzig op: „Ik verdien nu
al geld, want de meester- verkoopt mijn
vruchten en groenten in de stad. Hij zegt,
dat ik later honderden verdienen kan."
Onnut alleen zat ia gedachten verzonken,
terwijl haar zusters zich bezorgd 'maakten
over hun ouderlijk huis.
Niet alleen dat zij er niets voor deed, rij
bezorgde haar nog een nieuwen last, daar rij
er zich niet van wou laten afbrengen Meile
bij zich aan huis te nemen
Onnut had de meer dan tachtigjarige
vrouw aangetroffen, toen rij door de zwaarte
van haar wagen raidden op den straatweg in
elkaar was gezakt. Zij1 hielp de oude vrouw
overeind, en ofschoon deze zich weer inspan'
ALKMAARSBHE
VOOR OOM EN NEEF.
ter bij Orenully, in den-omtrek van Verdun.
Het Duitsche legerbericht meldde giste
ren:
Tusschen1 de zee en Ancre op verschillende
iilaatsen levendige artillerie-actie en patroulr
e-ondememingen.
Met sterke strijdkrachten vielen de Engel
schen onze stellingen aan ten noorden en ten
westen van Fromelles; rij werden afgeslagen
en waar rij er in slaagden in onze linie bin
nen te dringen door een tegenaanval weder er
uit geworpen. Meer dan 300 gevangenen, on-
derw ie een aantal officieren, vielen ons in
handen!
Aan beide rijden van de Somme rijn op
nieuw ernstige gevechten aan den gang. Ten
noorden van de rivier drongen de Engelschen
weder, na krachtige aanvallen Longueval en
het gehucht Delvifie binnen. Zij moesten echt-
ter voor onze tegenaanvallen wijken, doch
houden nog deeleo van het dorp en het go
hucht bezet.
Hedenmorgen in de vroegte begon van
het Foureaux-bosch tot aan de Somme een
Engelsch-Fransche aanval. De eerste kracht
er van is ech ter gebroken.
Ten zuiden van den stroom deden de Fran
schen in den namiddag een aanval in de
streek van Belloye-en-Santerrerij werden
hier tweemaal, in des treek Estréea-Soyecourt
reeds driemaal bloedig afgeslagen. Ook in
een vooruitspringende loopgraaf bij Soye
court werden zij in eèn bajonetgevecht ver
dreven. De artillerie ontwikkelde aan de beide
Somme-oevers haar grootste kracht.
Op enkele deelen van het front in Cham
pagne intend tteerde levendige artillerieactle.
In de Argonnen mijnwerpers gevechten.
In het Maasgebied geen bijzondere gebeur
tenissen. Op de hoogte van Combres een met
succes bekroonde Duitsche patrouille-onder
neming.
Bij Atrechi Péronne, Biaches en Vermand
werden vijandelijke vliegtuigen neergeschoten
waarvan twee door de luitenant Wintgens en
Höhndorfi Aan luit. Höhndorif, die op 15
Juli ten z. o. van Pérohne een' Franschen
tweedekker neerschoot, werd de Orde pour ie
Mérite verleend.
Het Britscbe legerbericht luidde:
-Veldmaarschalk Haig bericht: Wij herwon
nen een weinig meer terrein in het Delville-
bosch en bij Longueval. De strijd duurt hier
voort. Wij rukten vooruit in de linie Longue-
val-Bazentin, maakten daarbij gevangenen en
veroverden een kanon. Onze bommenwerpers
kwamen flink vooruit ten oosten van de Lei;
zig-redoute. Elders hoofdzakelijk art:
vuur.
de, den wagen kon zij niet meer vooruit krij
gen. Onnut reed hem tot voor het huis van
den bakker.
Toen Meile jammerde:
„Ze zulle t'huus boos kijke, als ik gien
werk meer doen kan zei Onnut:
„Nu kom je bij ons aan huis, Meile, en je
kunt uitrusten van 't werken."
Daar zat Meile nu in een kamertje boven
den stal en rij bad den heelen dag. Voor haar
op tafel stond een crucifix met een brandend
eindje kaars. Voortdurend telde rij al de
voorrechten op, die haar gedurende haar
langdurig leven waren ten deel gevallen.
Slechts één enkele wensch lag haar nog op
het hart: de norsdie Ernestine zacht te bid
den.
Want daar Meile tengevolge van de jicht
in haar voeten de kamer niet meer verlaten
kon, was Ernestine genoodzaakt de oude
vrouw haar eten boven te brengen. Dat was
de dienstbode haar eer te na. Want bij haar
alleen hadden de vermaningen van den ba
ron aan rijn dochters, haar naam hoog te
houden, vrucht gedragen. Ernestine sprak
nooit een woord met de boeren in het dorp.
Ze verzorgde iederen Zondag het graf van
den baron en ze zei voortdurend
„Ik en mijnheer de baron zaliger, hebben
elkaar altijd begrepe
Onnut echter zat bij Meile en keek met
verwonderde oogen naar het kleine, ineenge
schrompelde, overal met rimpels .bedekte ge
zichtje. Zagen kleine kindertjes als rij pas op
de wereld gekomen waren er ook niet zoo
uit? Ja, ook de jonge berken in het bosch
maakte: in hun laatsten herfsttooi denaelfden
indruk als in bun voorjaarskleed.
Al deze opmerkingen, die Onnut bezig
hielden en waarover rij zat na te denken,
kwamen in haar opstellen voor, die de mees-
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
der gemeente ALKMAAR brengen ter kennis
van belanghebbenden, dat het NIEUWE
CURSUSJAAR van den GEMEENTELIJ
KEN CURSUS TEE OPLEIDING VOOR
HOOFDAKTE WOENSDAG 6 SEPTEM
BER a.s. beginnen zal.
Onderwijzers-essen), die rich voor het
nieuwe schooljaar willen doen inschrijven^
gelieven zich daartoe, liefst vóór 1 Augustus
a.s., schriftelijk te wenden tot den Directeur,
den Heer J. MEDEMBUK te URSEM. oi
mondeling tot den Heer 8. ELTE te ALK-
"'Égm betref-
rijn.
EEN „VIKING-TOCHT".
Uit Dultschland komt het verhaal van een
koenen vikingstocht van kapiteinrluitenant
Von Möller, die bij 't uitbreken van den oor
log het bevel voerde over de kanonneerboot
Tschingtan, welke in de haven van Kanton
buiten dienst werd gesteld Möller begaf zich
daarop naar Java, waar hij door de Neder-
landsche regeering werd' geïnterneerd; Soe-
rabaja werd hem als verblijfplaats aangewe
zen. Met behulp van daar wonende Duit
schers gelukte het hem een heel ouden schoe
ner, die „Weddigen" werd gedoopt, uit te
rusten. Vijf Duitsche reservisten, n. 1. Grün-
deler. Von Armin, Deike, Schwarting en Nam
die ooor den oorlog op Java waren verrast,
verklaarden zich bereid met Möller een po
ging te wagen om aan boord van dit schip
Het vaderland te bereiken.
Ondanks groote moeilijkheden slaagden zij
er in den llen December ,1915 de open zee te
bereiken en koers te zetten naar Arabiö. Den
5den Jan. 1.1. werd het scheepje door de be
ruchte Mauri tius-orkanen overvallen en kreeg
zware averij. Toch slaagde men er in, na een
tocht van 82 dagen, den 3en Maart op de
Arabische kust bij Lahatsj, ten zuiden van
Aden te landen'. Daar werden de mannen
door de Turken vriendelijk ontvangen. Den
18en Maart werd de reis, thans over land op
muildieren, voortgezet en na een tocht van 17
dagen door het gebergte, werd Sana, de
hoofdstad van Jemen, bereikt Vandaar wend
de reis te water vervolgd.
Om de Engelsche wachtschepen te vermij
den, besloten de mannen ten zuiden van Kon-
foeda, een havenplaats aan de Roode Zee, am
land te gaan. Zij bereikten van de lam
ter met steeds grootere verbazing las. Dit
jonge meisje sprak vaak dingen uit die baar
leeftijd ver en ver te boven .Angen. Maar even
vaak kwam het voor dat rij minder verstan
dig was dan het kleinste dorpsmeisje.
Onnut ging niet meer school; rij nam nu
les in het Duitsch.
En zoo geschiedde het dat Belhamel zich
ai verder en verder van den onderwijzer ver
wijderde, terwijl de tengere Onnut met haar
sprookjesoogen het hem aangedaan had.
Deze richtte haar gedichten nu echter tot
een wonderbare, onbekende ziel, die ergens
in de wereld ronddoolde en naar de hare
zocht, en Hesperus, die vroeger zoo vaak en
zoo gloeiend door haar werd bezongen, was
afgedaald tot gewoon sterveling. Maar daar
voor in de plaats was Krab, de onbegaafde,
op een leeftijd gekomen, wanneer een jong
meisje omziet naar een held. En al maakte
de kleine dikke met haar bemodderde handjes
ook geen verzen, haar liefde en. bewondering
voor den meester was en misschien des te
IV.
Grootmama woonde in het drukste ge
deelte van de Keizerstraat Zij had een klein
balkon en twee aardige kamers, die op straat
uitzagen. Een donkere eetkamer en rwee
slaapkamers achter. In de ,eene sliep Groot
mama en Belhamel in de andere. Maar de
Georgientjes sliepen ook nog erger».
„Het gaat alles", zei Grootmama met haar
zorgeloos schouderophalen, „men zou haast
niet geloove hoe allés gaat daarom maar
nooit wanhope
„Daar komt Mama Grossi toet de jneisjes
Reebach aan", zei men in de reddende, a»
de geliefde actrice met haar kleindochter# uit
wandelen ging; do Georgientjea, de eene
ALRMAARSCHE COURANT.
m
<D
CU
•jG
O)
1
Rivier de Sonne
O
a
B
-
