DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
iH
I
No, 262
Honderd en achttiende jaargang.
1916
MAAN DAO 6 NOVEMBER
FEUILLETON.
H>o Zeevalli.
De Nederlandsclie
Artillerie-inrichtingen.
Pluimveevoeder.
Woensdag 8 Not. 1916.
Woensdag 22 Not. 1916.
Kamer van Koophandel,
per 3 maanden f 1.—, fr. p. post f 125. Advertentieprijs^*ct. p. regel, groote letters naar plaatsruimte. Brieven fr. N. Vi Boek- en Handelsdrukkerij v.h. HERIYIs. COSTER 4 ZOON, Voordam C 9. Telefnr. 1
Met 20 et. oorlogstoeslag op deni abonnementsprijs per 3 maanden.
ALKMAAR, 6 November.
Het belangrijkste nieuws van heden is, dat
Duitschland en Oostenrijk-Hongarije zijn
overeengekomen het koninkrijk Polen te her
stellen en dat van dat voornemen offirieele
afkondiging is geschied.
Het bericht komt verrassend. Wel is waar
scheen men een dergelijke mededeeling reeds
den 18en Aug., verjaardag van den keizer
koning Frans Jozef, te mogen1 verwachten,
maar toen bleef het uit en sindsdien kwam
de Poolsche kwestie in het publiek niet meer
op den voorgrond. Maar Zaterdagmiddag
heeft er in de Poolsche hoofdstad Warschau
een plechtigheid van nog geen half uur in de
Universiteit plaats gehad, waarin door den
gouverneur-generaal von Beseier de procla
matie over Polen's toekomstige onafhanke
lijkheid als grondwettig koninkrijk is voorge
lezen. In die proclamatie werd de hoop uit
gesproken, dat het koninkrijk Polen zich als
een sterk lid zal scharen in den bond van de
staten van Europa, die, door gelijke geeste
lijke, pdlitieke "en economische belangen met
elkander verbonden op elkaar zijn aangewe
zen en dat spoedig een Poolsch leger als zin
nebeeld van de verkregen zelfstandigheid
van Polen als staat die zal verdedigen.
„Van Russisch Polen een koninkrijk ma-
„ken, een bufferstaat, door economische en
„politieke banden verbonden aan Duitsch-
„land en (of) Oostenrijk?" zoo vroegen we
den 17 den1 Augustus, Polens te verwachten
lot besprekend. Thans blijkt, dat de oplos
sing der Poolsche kwestie inderdaad in deze
richting is gezocht dat daarbij ook mili
taire overwegingen zouden meespreken, was
te voorzien. Aansluiting bij de middenmo-
gendheden, mede ter beveiliging van
Duitschland naar het Oosten toe, voorko
men dat Polen ooit weer wordt een' militaire
uitvalspoort ziedaar het parool.
De grenzen zullen later worden vastge
steld maar het nieuwe koninkrijk zal zich
verder uitstrekken dan het gouvernement
Warschau en vermoedelijk ook Lublin omvat
ten, doch of Koerland mede zal behóoren
tot het nieuwe Polen, hetwelk dan ook aan de
zee zou grenzen? Ook Galicië. blijft er bui
ten het krijgt zelfbestuur, het mag, voor-
zoover zulks in overeenstemming is met zijn
behooren tot het staatsgeheel, zijn eigen aan
gelegenheden volkomen zelfstandig regelen.
Naar verluidt zal prins Leopold van Beie
ren1 koning-regent van het nieuwe Polen
worden.
Maar er kan nog zoo veel gebeuren 1 Bij
den stand der vredesonderhandelingen zal
worden uitgemaakt, of de onafhankelijkheids
verklaring geldigheid bezit. Met belang
stelling dient intusschen reeds dadelijk afge
wacht, hoe (de weinige!) onzijdige staten ae
nieuwe staatsinstelling zullen begroeten. Po
len zal een kleine staat worden het is de
ironie van het noodlot, üat, terwijl de entente
zegt te vechten voor de kleine staten, de mid-
denmogendheden er een oprichten, althans
Roman uit het laatst dar Ida eeuw,
naar 't Eagelseh «en RAFASL 8ABATJM.
14)
„Ja," zei Lionel, „als hij blijft." Hij voel
de zijn mond droog worden, toen hij sprak;
zijn hart klopte, maa*r de kloppingen werden
verzacht door een lichte ongevoeligheid ten
gevolge van den drank.
Hij sprak de woorden op zoo'n eigenaardi-
gen toon, dat de donkere oogen van den zee
man hem scherp aankeken van onder zijn
zware rossige wenkbrauwen. Zijn blik was
onderzoekend.
Lionel stond plotseling op. „Laten we wat
naar buiten gaan, kapitein," zei hij.
De cogen van den kapitein werden kleiner.
Hij begreep, dat er wat te doen viel. Er
was iets zonderlings aan de manier van doen
van dit jonge mensch. Hij dronk zijn glas
leeg en stond op.
Tot uw dienst, heer Thessilian," zei hij.
Buiten: maakte Lionel zijn paard los van
den ijzeren ring, waaraan hij den teugel had
vastgemaakt; hij leidde het zeewaarts langs
den weg, die langs den zeearm naar
Smithick voerde.
Een scherpe bries uit het noorden zweepte
het water op tot witte schuimtoppende he
mel was helder en de zon scheen schitterend.
Het was eb en de rots aan het eind van de
haven verhief zijn zwarten top boven het wa
ter. Op een kabellengte afstands ervan lag
pon poging daartoe doen.
Krijgt men spoedig nu ook eenige aanwij
zing wat de middenmogendheden, wanneer
zij baas blijven, zullen doen met de andere
bezette gebieden, België, Servië en Montene
gro?
Niet onmogelijk, immers het verluidt dat de
Duitsche rijkskanselier Donderdag ast een
belangrijke verklaring zal afleggen. Het
epreekt wel van zelf, dat men in Berlijn en
in Weenen van het genomen besluit een be
langrijke aanvulling der legers met Polen
verwacht. En ook dat de pers der midden
mogendheden zeer ingenomen is met de pro
clamatie en schrijft, dat er voor het eerst een
oorlogsdoel is uitgesproken, terwijl de pers
der entente de proclameering wel niet ernstig
zal nemen en er vooral in zal zien een laatste
poging om een verloren zaak te winnen.
Oorlogsnieuws is er weinig. De Franschen
wonnen eenig gebied op het voorterrein
der vesting Verdun, in Roemenië blijft de
toestand zichzelf vrij wel gelijk op het
Donau-eiland Dino en op den daartegenover
liggenden Roemeenschen oever hebben Oos-
tenrijksche monitors troepen-afdeelingen aan
land gezet, die Roemeensche troepen op de
vlucht dreven, maar dit is maar een kleine
aotie, alleen van beteekenis zoo ze slechts
een voorbereidende maatregel voor een ope
ratie mocht zijn.
In Griekenland worden de royalisten en
Venizelisten het hoe langer hoe meer oneens.
Om aan het twisten maar een eind te maken
hebben de ententetroepen Ekaterini maar
bezet! En de entente-gezanten moeten ge
poogd hebben de beide regeeringen in Grie
kenland te verzoenen, maar daar was koning
Konstantijn niet voor te vindien. Toen moe
ten1 die gezanten besloten hebben, maar neu
trale zones vast te stellen tusschen de voor-
loopige regeering te Saloniki en de wettige
regeering te Athene!.
Het schijnt, dat de laatste zich sterker be
gint te gevoelen hierop wijst een groot
aantal inhechtenisnemingen van officieren,
die zich bij den staatsman Venizelos wilden
aansluiten, terwijl, naar bericht wordt, de of
ficieren van zee- en landmacht, die zich
ree'ds aangesloten hebben bij de tegen-regee
ring, uit het officierskorps verwijderd wor
den, in afwachting van hun ontslag na het
vonnis van den krijgsraad.
IV.
Ten slotte stond nog op het programma
een bezoek aan de constructie-werkplaatsen.
Deze werkplaatsen zijn een afdeeling van
het staatsbedrijf der artillerie-inrichtingen,
doch munitie of wapens worden hier niet ge
maakt.
De werkzaamheden bestaan in het fabri-
ceeren en herstellen der affuitage, artillerie
voertuigen, richtmiddelen en bedienings-ge-
reedschappen van het geschut, van de be
spanningen, de hulpmiddelen voor het in
richting brengen der vuurmonden, de opti-
de zware romp met de naakte masten van de
Zwaluw het schip van kaptein Leigh.
Lionel ging stilzwijgend verder, somber en
peinzend, nu zelfs aarzelend. En de slimme
zeeman, die deze aarzeling zag, en ze wilde
bezweren daar hij begreep, dat hier voor
deel te behalen was, effende den weg einde
lijk voor hem.
„Ik vermoed, dat u mij iets hebt voor te stel
len," zei hij sluw. „Voor den dag er mee,
want. nooit was iemand meer bereid, om u te
te helpen."
„De zaak is," zei Lionel, het gelaat van
den ander zijdelings opnemende, „ik ben in
een moeilijken toestand, kapitein Leigh."
„Dat ben ik zoo dikwijls geweest," lachte
de kapitein, „maar nog nooit in een, waaruit
ik me niet kon redden. Vertel maar op, en
misschien kan ik evenveel voor u doen, als ik
gewoon ben voor mij zelf te doen."
„Nu, dit is de zaak," zei de ander. „Mijn
broeder zal zeker opgehangen worden, zoo
als ge gezegd hebt, als hij hier blijft. Hij is
verloren, als hij voor het gerecht komt. En in
dit geval ben ik ook verloren. Het onteert
een familie, als een lid ervan opgehangen
wordt. Het is afschuwelijk, als zooiets ge
beurt."
„Zeker, zekert" stemde de zeeman aanmoe
digend toe.
„Ik wilde hem hieraan onttrekken," ging
Lionel voort, en tegelijkertijd vervloekte hij
den boozen geest, die hem zulke schoon schij
nende woorden ingaf, om zijn laagheid te be
dekken. „Ik wilde hem eraan onttrekken en
toch strijdt het tegen m n geweten, dat hij
ongestraft zal blijven; want ik zweer u, ka
pitein Leigh, dat ik de daad verfoei een
sche instrumenten, kijkers, afstandmeters, te
lescopen enz.
Gedurende de mobilisatie is een afdeeling
ingericht waar de rijwielen hersteld en gefa
briceerd worden, benevens een afdeeling
waar de motorrijwielen en automobielen her
steld worden1.
Voor de goede uitvoering van een en ander
heeft men de beschikking over een smederij,
een metaaldraaierij, instrumentmakerij, wa
genmakerij, zadelmakerij, ververij, rijwielaf-
deeling, motorrijwiel-herstetlwerkplaats, au-
tomobiel-hersteiwerkplaats, magazijnen 'voor
materialen, controle en expeditie.
Het bedrijf werd tijdens de mobilisatie be
langrijk uitgebreid. Het aantal werklieden
van voor de mobilisatie is thans ongeveer
vervijfvoudigd.
Het meerdere personeel moest voor een
groot gedeelte worden onttrokken aan de ge-
mobiliseerden. Toch ondervond de uitbrei
ding in den aanvang groote moeilijkheden,
omdat men hier, in tegenstelling met de mu
nitie- en1 wapenfabrieken, in hoofdzaak be
kwame vaklieden noodig had'. Dit was dan
ook de oorzaak, dat een belangrijk deel van
het personeel aan het leger onttrokken moest
worden.
Elke afdeeling staat onder leiding van een
officier, onder wien weer staat een deskundig
en technisch opzichter.
Het beginsel, waarop het bedrijf berust is,
dat alleen datgene wat in verband met den
omvang van het bedrijf niet kan worden ver
werkt, aan dë particuliere industrie wordt af
gestaan.
De bedoeling van het Departement van
oorlog is, dat het de zekerheid wil hebben
steeds te kunnen beschikken over werkplaat
sen, om daardoor tevens op de hoogte te kun
nen blijven van het bedrijf en de eischen van
den tijd, terwijl het personeel steeds ervaring
krijgt en men tevens bekend' blijft met de prij
zen.
Hoewpl het hoofddoel is het verrichten van
herstellingen, vöor zoover dit bij de verschil
lende korpsen niet ter plaatse kan geschieden,
wordt toch, tegenwoordig vooral, ook zeer
veel materieel aangemaakt als: goederenwa
gens, proviandwagens, keukenwagens, keu
ken-automobielen (de motoren niet), affuiten
voor de veldartillerie en de houwitserafdee-
ling, caissons voc houwitserafdeelingen, za
dels, raderen, materieel, bestemd voor ver
voer van mitrailleur-patronen, instrumenten
voor het richten' en rijwielen.
Bij het begin van de mobilisatie waren er
betrekkelijk weinig rijwielen bij het leger in
gebruik; dadelijk werden' er toen een groot
aantal gerequireerd, meest natuurlijk gewone
toerkarretjes. 't Bleek spoedig, ddt -deze
niet zoo geschikt waren voor liet meer ruwe
gebruik van den soldaat, terwijl er ook zoo
veel soorten waren, dat men vaak groote
moeilijkheden had met het verkrijgen van de
noodige verwisselstukken.
Dit leidde tot de samenstelling van een
militair-rijwiel, dat met vermijding van alle
luxe, een maximum-weerstandsvermogen had.
Men hoopt hierdoor langzamerhand een
eenheidsrijwiel te krijgen. De meeste onder
deden moeten nog uit het buitenland verkre
gen worden omdat de binnenlandsche in
dustrie ze niet kan leveren. Nu kan men ook
langzamerhand een stapelmagazijn krijgen,
van waaruit voor alle rijwielen de verwissel
stukken kunnen verkregen' worden. Tijdens
ons bezoek was er juist een compagnie wiel
rijders aan de fabriek, die de oude karretjes
kwam inleveren, om daarvoor een nieuw rij
wiel militair-model in ontvangst te ne
men. De rijwielen met de uniforme uitmon
stering zagen' er keurig uit en gaven een in
druk van buitengewone soliditeit.
Voor de motorrijwielen is in hoofdzaak in
lafhartigen moord!"
„Ahzei de kapitein. En, opdat die uit
roep den ander niet zou afschrikken, haastte
hij zich, erbij te voegen „zeker! zeker 1"
'Heer Lionel stond stil en keek den ander
aan, met zijn schouders tegen zijn paard ge
leund. Zij waren geheel alleen op een
plaats, zóó eenzaam als eenig samenzwear-
der kan wenschen. Achter hen strekte zich
de ledige kust uit, voor hen de roode klippen,
die langzaam oprijzen tot de boschrijke hoog
ten van Arwenack.
„Ik zal open kaart met U spelen, kapitein
Leigh. Pieter Godolphin was mijn vriend.
Sir Olivier is niet meer dan mijn stiefbroe
der. Ik zou heel wat willen geven aan den
man, die Sir Olivier heimelijk zou onttrekken
aan het lot, dat hem te wachten staat, en het
toch zoo zou doen, dat Sir Olivier niet er
door ontkomt aan de straf, die hij verdient."
Het was vreemd, dacht hij, terwijl hij het
zei, dat zijn lippen zoo gemakkelijk de woor
den uitten die zijn hart verfoeide.
De kapitein keek grimmig. Hij legde een
vinger op Lionels fluweelen wambuis, in de
richting van zijn valsche hart.
„Ik ben uw man," zei hij. „Maar het ge
vaar is groot. Ge zegt, dat ge veel wilt
geven.
„Ge zult zelf den prijs bepalen," zei Lionel
snel, terwijl zijn oogen koortsachtig brandL
den. en zijn wangen verbleekten.'
„O, ik b
zei de kapiU
ties, wat u verlangt. Wat vindt u er van:
:an het klaarspelen, wees daar niet
bang voor," zei de kapitein. „Ik weet pre-
als ik hem over zee naar de plantages bracht,
waar zij gebrek hebben aan zulke gespierde
arbeiders als hij is?" Hij liet zijn stem da-
gebruik het Douglas-rijwiel ep bij de motor-
mitrailleur-sectie het Eijsink-rijwiel.
Hoewel zooals bovengezegd de moeilijkhe
den van het verkrijgen van het personeel vrij
wel zijn opgelost, blijft de aanschaffing van
materialen steeds een pijnlijke zorg, omdat
deze voor een groot deel uit het buitenland
moeten komen. Onder deze zorg gaat het
bedrijf zeer gebukt. Vooral voor het verkrij
gen van banden worden' de moeilijkheden
steeds grooter.
Wat de werktuigen betreft beschikt de fa
briek o.a. in de smederij over een stoomhamer
van 1000 K.G. valgewicht, een hydraulische
pers van 200 ton valgewicht, een hydrauli
sche klinkmachine, een schroefdraadsnijma
chine. pons- en snijmachines, zaagmachines,
luchtkamers, stoomhamers, enz.
(Wordt vervolgd.)
STADSNIEUWS.
DE DAGERAAD.
Gisteravond 8 uur hield de vereeniging
„De Dageraad" in de societeitszaal van de
Harmonie een feestvergadering, ter herden
king van het 5-jarig bestaan der afdeeling
Alkmaar. De vergadering was vrij goed be
zocht.
Sprekers- waren de heeren Gerhard en
Stemheim uit Amsterdam.
De voorzitter der afdeeling Alkmaar, de
heer Zomerdijk, opende de vergadering en
heette allen welkom, doch sprak zijn leedwe
zen uit over de zuinige opkomst. Spreker
uitte de hoop, dat deze vergadering nieuwe
leden en zoodoende versterking aan de ver
eeniging zou brengen.
Vervolgens gaf de voorzitter het woord
aan den heer Gerhard.
Deze begon met te verklaren, dat de op
komst hem nogal meeviel, bovendien was
meer aan de hoedanigheid dan aan het aantal
van het publiek gelegen.
Toen spreker het verzoek kreeg om in Alk
maar te komen spreken, dacht hij al dadelijk:
„die afdeeling ligt zeker op apegapen en
daarom viert ze feest". Want het is een oud
en beproefd middel van de vereeniging om,
als het leven haar dreigt te ontvlieden, door
een feest de aandacht op zicht te vestigen en
zoodoende te trachten het half doode leven
weer wat op të wekken.
Spreker wilde de vraag bespreken of het
doel der vereeniging „de Dageraad" bereikt
werd met een groot aantal leden te bezitten.
Daartoe haalde de heer Gerhard de geschie
denis der vrijdenkersbeweging op, die onge
veer in het jaar 1851, begint. Toen was er in
Amsterdam een groep werklieden-vrijmetse
laars, die zich van de groote vereeniging,
welke steeds met een waas van geheifnzinnig-
heid omgeven1 was afscheidde. Deze groep
trachtte meer in het openbaar te werken, en
was de eerste véreeniging die Godsdienstige
vraagstukken in vrijzinnigen geest in het pu
bliek besprak.
In die dagen schreef de heer Junghuhn,
een bekend natuuronderzoeker op Java, een
boek, waarin de idee van een willekeurig en
persoonlijk God werd bestreden. In die da
gen vond men „God in- de Natuur" over het
algemeen een verregaand Goddeloos boek,
tegenwoordig zou men geneigd zijn te zeg
gen dat het toch wel een vroom man was,
die dat werk geschreven had. De schrijver
van het boek hield zich dan ook zorgvuldig
schuil, z'n naam was jaren lang slechts be
kend aan den uitgever en eenige vrienden,
o. a. de leden der „wilde" vrijmetselaarsver-
eeniging.
Later ging men over tot het uitgeven van
een periodiek, waarin vooral Junghuhn
schreef, en dat „de Dageraad" werd ge
noemd. Dit tijdschrift leidde aan 'teind van
't jaar 1856 tot 't stichten van de vereen, „de
len en sprak met lichte aarzeling, vreezend,
dat hij misschien meer voorstelde, dan zijn
toekomstige lastgever verlangde.
„Hij zou kunnen terugkeeren," was het ant
woord, dat allen twijfel op dat punt verdreef.
„O, zei de schipper. „Wat denkt u dan
van de Barbarijsche zeeroovers? Zij hebben
slaven noodig en zijn altijd bereid handel te
drijven, ofschoon zij slechte betalers zijn. Ik
heb nog nooit gehoord van iemand, die te
ruggekomen was. als zij hem eenmaal veilig
op hun galeien hadden. Ik heb wel handel
met hen gedreven, menschen ingeruild tegen
specerijen, Oostersche tapijten en dergelijke.
Lionel haalde diep adem. „Het is een
verschrikkelijk lot, nietwaar?"
De kapitein streek over zijn baard. „Toch
is het de eenige veilige manier en per slot
van rekening is het niet zoo erg als hangen,
en zeker minder schande voor iemands fami
lie. U zult er Sir Olivier en u zelf een dienst
mee doen.','
„Dat is zoo, dat is zoo," riep Lionel bijna
driftig. „En de prijs?"
De zeeman draaide op zijn korte, stevige
beenen en zijn gezicht werd nadenkend. Een
honderd pond?" zei hij vragend.
„Goed, honderd pond," was het onmiddel
lijke antwoord zoo onmiddellijk, dat kapi
tein Leigh inzag, dat hij veel te weinig ge
zegd had en dat 't zijn plicht was, die fout
te herstellen.
„Dat wil zeggen, honderd pond voor mij
zelf," zei hij langzaam. „Dan komt de be
manning nog om hun mond te houden en een
handje te helpen; dat zal minstens nog een
honderd pond zijn."
Lionel dacht een oogenblik na. „Het is
De BURGEMEESTER der gemeente ALK
MAAR brengt ter algemeene kennis, dat hou
ders van niet meêr dan 50 stuks PLUIMVEE,
die tevens GEEN ANDER VEE HOUDEN,
vo©r de maand DECEMBER a.s. in de gele
genheid worden gesteld MAIS en GERST
van de REGEERING te betrekken.
De aangifte hiertoe zal kunnen geschieden
van 7 tot en met 10 NOVEMBER a.s., ter
Gemeente-Seeretarie, van 9 tot 2 uur.
Alkmaar, 6 November 1916.
De Burgemeester voornoemd,
G. RIPPING.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van ALKMAAR brengen ter algemeene ken
nis, dat in het Gemeenteblad van Alkmaar,
No. 503, is opgenomen het besluit van den
Raad der gemeente van 25 October 1916,
waarbij is vastgesteld
EENE VERORDENING OP DE AR
BEIDSBEURS DER GEMEENTE ALK
MAAR,
welke verordening, heden afgekondigd, gedu
rende drie maanden ter Gemeente-Secretarie
ter lezing is nedergelegd en aldaar tegen' be
taling van 0.15 in afdruk is verkrijgbaar
gesteld.
Alkmaar, 4 November 1916.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
DONATH, Secretaris.
te Alkmaar,
op
op
VERGADERING der
op Dinsdag 7 November 1910,
's av. half negen, op het Stadh.
De Secretaris,
Mr. J. VERDAM.
Dageraad", nu dus precies 60 jaar geleden.
D^ vereeniging begon met ongeveer 80 leden.
Ze werd natuurlijk heftig aangevallen, vooral
van den kansel. En toen propageerde de ver
eeniging nog slechts een „natuurlijken, rede
lijken Godsdienst."
Langzamerhand breidde „de Dageraad"
zich uit, dan kromp ze weer in, mèt haar tijd
schrift leidde ze een vrij kwijnend bestaan.
Later kwam men bovendien tot de echt Ne-
derlandsche ontdekking, dat er nog twee
stroomingen bestonden en de vereeniging
werd gesplitst in twee vereenigingen, een
aantal leden stichtten toen „de Humaniteit."
In 1876, toen men er over sprak, de veree
niging maar op te heffen, welk voorstel nog
maar juist met 6 tegen 5 stemmen werd afge
stemd, (de cijfers geven blijk van groote be
langstelling op de vergaderingen 1) kwam
men op de prachtige gedachte, het twintigja
rig jubileum, dat toen juist viel, feestelijk te
vieren.
meer dan ik in zoo'n korten tijd bijeen kan
hebben. Maar je zult honderdvijftig pond
in geld hebben tn de rest in juweelen. Daar
zal je niet. bij verliezen, dat beloof ik je. En
a!s je weer komt, en mij bericht brengt, dat
alles gebeurd is, zooals je nu belooft, krijg
je weer hetzelfde."
Daarop werd de afspraak gemaakt. En
toen Lionel over allerlei bijzonderheden ging
praten1, bemerkte hij, dat hij zich met een
man verbonden haa, die rijn zaak grondig
verstond. Alle hulp, die d!e zeeman vroeg,
was, dat Lionel Sir Olivier naar een afge
sproken' plaats, dicht bij de zee zou lokken.
Daar zou Leigh met een boot en zijn mannen
zijn, en het overige kon veilig aan hem over
gelaten worden.
Dadelijk had Lionel de geschikte plaats
gevonden. Hij keerde zich om en wees over
het water naar Trefusis Point en de grijze
massa van Godolphin Court, die zich nu in
den volle zonneschijn baadde. „Ginds, bij
Trefusis Point in de schaduw van Godolphin
Court morgenavond om acht uur, als er geen
maan is. Ik zal zorgen, dat hij er is. j
pas op, dat je hem niet mist."
„Vertrouw op mij," zei Leigh. „En
gel?"
„Als jij hem veilig aan boord hebt, kom
dan bij mij op Penarrow," antwoordde hij,
waaruit toch wel bleek, dat hij Leigh niet
verder vertrouwde dan hij moest.
De kapitein was tevreden. -Want voor 't ge
val Lionel niet betaalde, kon hij altijd Sir
Olivier weer naar den' wal terugbrengen.
Daarna scheidden zij. Lionel steeg op en
reed weg, terwijl Leigh een- trompet van zijn
handen maakte en naar het schip riep.
Wordt vervolgd.
het
J
ALKMAARSCHE
RANT.