DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Verwisseling Blood- oo Italkaarten,
Ao. 282
Honderd en achttiende jaargang.
WOENSDAG
29 NOVEMBER
FEUILLETON.
De Zeevalls..
Deze Coutant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f 1,franco door het geheele Rijk fl,25.
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone Advertentiën s
Per regel f 0.12V,» Bij groote contracten rabat. Grootc
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Met 20 ct. oorlogstoeslag op den abonnementsprijs per 3 maanden.
alMKT* Sinds geruimen tijd zijn
de meeste bladen,overeen
komstig het besluit van de Neder-
landsche Dagbladpers, overgegaan
tot inning der abonnementsgelden
bij vooruitbetaling.
Ingevolge dit' besluit zullen w«
zoo vrij zijn per 1 December a.s. t©
beschikken over de abonnements
gelden 4e kwartaal 1916 en 1 Fe
bruari 1917 over die van het 1e
kwartaal 1917 om tot doorvoering
van dien maatregel te geraken.
DE DIRECTIE.
DE BURGEMEESTER van ALKMAAR
brengt ter kennis van belanghebbenden:
dat de EERSTVOLGENDE verwisseling
van brood- en meelkaarten zal plaats hebben
op DONDERDAG 30 NOVEMBER 1916
VAN 9 TOT 1 EN 2 TOT 5 UUR, in het bur
reau voor LEVENSMIDDELEN-VOOR
ZIENING (LIMMERHOEK 8 ALHIER)
dat aan bakkers en meelhandelaren dien
dag geen meel zal kunnen worden verstrekt
dat NIEUWE AANVRAGEN om brood-
en meelkaarten iederen dag aan voormeld bu
reau kunnen geschieden van 9 tot 1 uur.
De Burgemeester voorn.
G. RIPPING.
STADSNIEUWS.
ARRONDISSEMENTS RECHTBANK.
Zitting van Dinsdag 28 November.
VERZETZAAK.
Willem O. was in verzet gekomen tegen het
Vonnis van de rechtbank, dat hem wegens on
juiste aangifte voor de directe belasting tot
300 boete had veroordeeld.
Beklaagde beriep zich op zijn onschuld, hij
had het biljet slechts, zooals hij al jaren deed,
onvolledig ingevuld. De president vond dit
inet bepaald „onschuldig".
De Officier van Justitie eischte bekrachti
ging van het vonnis.
Mr. Offers trad als verdediger op. Hij be
streed de waarde van de dagvaarding, daar
hierin ontbrak de zinsnede dat de bekl. het
onjuist ingevulde biljet den ontvanger had
doen toekomen. Bekl. heeft dus geen aangifte
gedaan. Bovendien achtte Mr. Offers den be
klaagde werkelijk onschuldig, hij had slechts
een 'ten aanzien van het inkomen blanco for
mulier ingeleverd, de wet nu kent een blanco
formulier en het inleveren ervan wordt niet
strafbaar geacht. De inspecteur heeft het bil
jet van bekl. ook blijkbaar als een blanco for
mulier beschouwd, daar hij bekl. immers
abtshalve aansloeg. In de derde plaats voerde
Roman uit het laatst der lbe eeuw,
naar 't Engslsch van RAFAëL SABA! INI.
27)
Zij verachtte zich om zulke gedachten, en
toch kon zij ze niet verdrijven. In daden kon
zij sterk zijn getuige haar wijze van doen
met dien brief, dien Olivier haar uit Barba
rije door middel van Pitt gezonden had
maar haar gedachten kon zij niet beheerschen.
en die waren maar al te dikwijls in strijd met
haar wil. In haar hart was een verlangen
naar Olivier, dat zij niet kon smoren, en zij
koesterde altijd de hoop, dat hij eens zou te-
rugkeeren, ofschoon zij begreep, dat zij van
dien terugkeer niets te hopen had.
Toen Sir John eindelijk aan die hoop op
terugkeer den bodem insloeg, deed hij een
wijzer ding dan hij zelf vermoedde. Sedert
Oliviers verdwijning hadden zij nooit iets
yan hem gehoord, totdat Pitt naar Arwenack
kwam met zijn brief en zijn verhaal. Zij had
den, zooals als iedereen, gehoord van den
zeeroover Sakr-el-Bahr, maar zij hadden er
niet over gedacht dien naam te verbinden aan
dien van Olivier Tressilian. Nu zijn identiteit
door Pitt's getuigenis vastgesteld was, was
het gemakkelijk, het hof te bewegen hem
dood te verklaren en Lionel de begeerde na
latenschap te geven.
Voor Rosamunde beteekende dit laatste
niets. Maar van veel beteeken is was het, dat
Sir Olivier voor de wet dood verklaard was,
en dat inderdaad zijn moest, zoo hij ooit we
der een voet in Engeland zette. Het doodde
eindelijk die hopelooze en bijna onbewuste
hoop in haar, dat hij eens zou terugkeeren.
Zoo hielp het haar misschien om de toekomst
onder de oogen te zien en te aanvaarden, die
Sir John voor haar had weggelegd.
Haar verloving werd bekend gemaakt, en
zij toonde zich, zoo al niet mx vurig liefheb-
Mr. Offers aan, dat het ten laste gelegde op
zet ook niet bewezen is. Bekl. stond nu een
maal op het geoorloofde standpunt, dat hij
zijn inkomen niet opgaf, daar de belasting-
beambten dit maar moesten vinden. Bekl.
deelde dit'standpunt met velen.
De verdediger vroeg vrijspraak.
Mr. Hijmans achtte het bewijs voor de in
de dagvaarding genoemde feiten wel degelijk
geleverd. Hij legde er den nadruk op, dat be
klaagde bij deze zaak nog bijzonder geboft
ïeeft. Als het 't volgend jaar aan 't licht was
gekomen, dan had de beklaagde tot niets an
ders dan gevangenisstraf kunnen veroordeeld
worden, nu kwam hij er nog met een boete
af Spr. handhaafde zijn eisch.
Mr. Offers dupliceerde, waarna de presi
dent aan bekl. nog eenige vragen stelde, o. a.
of bekl., toen hij bij den inspecteur was ge
roepen, bij ?ijn inkomen ook hetdividend van
de aandeelen had aangegeven.
Bekl. had dit niet gedaan.
RIJWIELDIEFSTAL.
Johan K., molenaar te Warmenhuizen, was
gedetineerd, had in den avond van 12 Novem
ber een fiets gestolen van Jan Jonge» Deze
getuige was naar een café in Warmenhuizen
gefietst, had zijn fiets vóór laten staan en
was de gelagkamer binnengestapt, waar zich
ook beklaagde bevond. Deze ging iets eerder
dan getuige weg, toen Jonges buiten kwam,
was de fiets verdwenen- later trof hij den be
klaagde aan bezig de fiets te verkoopen. Get.
verhinderde dit.
Bekl. ontkende, dat hij getracht had de
fiets te verkoopen, iemand had hem de fiets
trachten af te koopen.
De President wees bekl. er op, dat hij voor
den rechter-commissaris bekend had, het rij
wiel te koop te hebben aangeboden, dit
scheen spr. ook een gelooflijker gang van za
ken toe.
Bekl., die getrouwd is, maar geen kinderen
heeft, verdiende f 16 in de week. Slechts uit
drankzucht had hij gestolen.
De President vond dat bekl. zonder te ste
len, ook al meer dan genoeg kon drinken, hij
vond bekl.'s gedrag zeer treurig.
De Officier van Justitie eischte 10 maanden
gevangenisstraf.
De verdediger, mr. Huizinga, wees erop,
dat bekl. tot de diefstal was gekomen door
een ongelukkig huwlijksleven, dat hem aan
den drank had gebracht. Waar bekl. overi
gens als een oppasend werkman bekend staat,
nog nimmer met de Justitie in aanraking is
geweest, daar achtte pleiter de termen voor
een voorwaardelijke veroordeeling zeer zeker
aanwezig. Men kon bekl. dan bijv. verplich
ten, zich bij een Onthoudersvereeniging aan
te sluiten.
Mocht de rechtbank niet tot een voorwaar
delijke veroordeeling kunnen overgaan, dan
hoopte hij toch, dat bekl. niet tot de geëischte
hoogen straftijd van 10 maanden zou veroor
deeld worden.
MELKVERVALSCHING.
De zaak van Kornelis G., veehouder te Me-
demblik, wegens melkvervalsching, was al 14
dagen geleden voor geweest, doch toen uitge
steld, daar men een nader onderzoek van den
deskundige Wanna uit Alkmaar napens de
melk wilde afwachten.
Deze getuige verklaarde, dat bet nader on
derzoek positief aan het licht bracht, dat de
melk een te groot watergehalte bevatte.
De verdediger, mr. Leesberg, stelde den
heer Wanna eenige vragen.
In zijn pleidooi achtte mr. Leesberg de re
sultaten van het onderzoek van den deskun
dige niet overtuigend genoeg, om daarop een
veroordeeling te gronden. Overigens herin
nerde-hij aan zijn verzoek om een voorwaar
delijke veroordeeling.
OVERTREDING D1STRIBUTIEWET.
Gërardus B., meelhandelaar te Alkmaar,
had op 23 September in zijn winkel .aan get.
Maarten Staadegaard, landbouwer te Bergen,
een zak maïs verkocht voor 13 en dit aan
Het rijtuig van getuige laten bezorgen. Deze
handeling was in strijd met de maximumprij
zen door de regeering vastgesteld.
De President wees bekl. er op, dat de dis
tributienet in het belang van het Nederland-
sche volk was ingesteld.
Het O. M. sprak de wensch uit, dat de
rechtbank zou medewerken om een voorbeeld
te stellen voor hen die tegen de bepalingen
om ons volk voor de voedselnood te bewaren
ingaan.
De eisch luidde 300 boete of 30 dagen
hechtenis.
DIEFSTAL.
De zwerver Beruardus H. had van mej. N.
Sluiter te den Helder op 6 October een paar
chroomlederen pantoffels weggenomen.
De Officier van Justitie vorderde tegen be
klaagde, die niet was verschenen, doch zich
reeds meermalen aan een dergelijk feit had
schuldig gemaakt, 4 maanden gevangenisstraf.
EEN CONCURRENTEN-KWESTIE.
De koopman en uitdrager Klaas V., alhier,
had een week voor de Alkmaarsche kermis
een paar door zijn concurrent Jacob Hartland
door de koopvrouw Geertje Burgering in
Amsterdam had laten koopen voor 250
stuk, in ontvangst genomen en verkocht.
Mr. Verdam vroeg waarom getuige vóór
14 dagen terug niet zijn voorstel om de 9
schade ten zijnen kantore te halen, had aan
genomen.
Getuige verklaarde, dat bekl. steeds slechte
de inkoop had willen vergoeden. Nu de zaak
bij de Justitie diénde, meende hij, waar het
niet met rechtzaken op de hoogte was, de
brief aan den Officier te moeten zenden.
De President oordeelde, dat getuige goed
had gehandeld.
Geertje Burgering verklaarde de ledikan
ten Woensdag bij bekl. te hebben zien staan.
Bekl. ontkende dit, hij had ze na ontvangst
direct in het pakhuis geborgen, dit was Dins-
bende, dan toch een lieve meegaande bruid
voor Lionel. Hij was tevreden. Hij kon op 'f
oogenblik redelijkerwijs niet meer vragen, en
hij troosttte zich met at het vertrouwen van
iederen minnaar, dat in den loop des tijds hij
zijfll iefde beantwoord zou vinden. En het is
waar, dat er reeds gedurende de verlovings
tijd eenig bewijs was, dat hij reden tot dit ver
trouwen had. Zij, was eenzaam geweest en hij
verdreef haar eenzaamheid door zich geheel
aan haar te gevenzijn terughoudend en
voorzichtig, bijna arglistig kruipen lans een
pad, dat een ruwer man misschien op eenmaal
zou genomen hebben, maakte kameraadschap
mogelijk tusschen hen en zeer aangenaam
voor haar. Op dezen grondslag begon haar
genegenheid langzamerhand te groeien en
toen Sir John zag, dat zij zulke goede vrien
den waren, -wijschte hij zichzelf geluk met zijn
wijsheid, en ging verder met de uitrusting van
dat mooie schip de Zilveren Reiger voor
zijn aanstaande reis.
Hetw as nog een week voor het huwelijk en
Sir John was een en al ongeduld. De huwe-
lijksklokken zouden voor hem het sein tot ver
trekken zijnzoodra zij zwegen, zou de Zilve
ren Reiger zijn vleugels uitslaan.
Het was den avond van den eersten Juni
de avondklok had geluid en in de groote eet
zaal yan Arwenack werden lichten aangesto
ken; het was een klein gezelschap, dat daar
het avondmaal zou gebruiken. Alleen Sir
John en Rosamunde met Lionel, die dien dag
gebleven was, en Lord Henry Goade, de gou
verneur van Comwallis met zijn vrouw. Zi.
brachten Sir John een bezoek en zij zouden
nog een week zijn gasten op Arwenack zijn
om het aanstaande huwelijk bij te wonen.
Boven in het huis was groote drukte met de
toebereidselen voor het vertrek van Sir John
en zijn pupil, de laatste in het huwelijksbootje
de eerste naar onbekende zeeën. In de torenka
merw aren een dozijn naaisters bezig met het
uitzet van de bruid onder leiding va de oude
Sara Pentreath, die niet minder ijverig was
buig gaweest met kot garaedmaku van luier-
per
dag en Zaterdag had hij ze verkocht.
Getuige bleef bij haar verklaring. Het was
haar nog opgevallen, dat de beide door haar
te Amsterdam gekochte ledikanten er veel ste
viger uitzagen dan de andere door bekl. uit
gestalde.
Getuige Petrus Johannes Staveauiter ver
klaarde de ledikanten met anderen, die voor
oeklaagde waren bij beklaagde bezorgd, te
hebben. Het was hem niet opgevallen, dat de
twee beter waren dan de anderen.
Beklaagde verklaarde de ledikanten' niet
geteld te hebben.
De President vond dit onwaarschijnlijk. Dit
getuigde z. i. van een te groot vertrouwen.
Karei Wernicke, controleur van de Alkmaar
Packet, verklaarde op vèrzoek van Hartland
een onderzoek te hebben ingesteld. Hem was
gebleken, dat op 21 Augustus 14 ledikanten
bij bekl. bezorgd wafen, 12 waren voor hem
bestemd geweest, de twee anderen waren zon
der adres en waren mooier dan deze.
Getuige had bekl. daarover aangesproken
en deze had gezegd ze niet in ontvangst te
hebben genomen.
Getuige zeide hem toe: dat is niet netjes
van je, want ik heb het zefl gezien, waarop
beklaagde toen bevestigde ze te hebben in
ontvangst genomen, doch ze niet te hebben
geteld.
Later bleek, dat beklaagde ze allemaal had
verkocht.
Getuige stelde de zaak ini handen van de
Justitie, waarop beklaagde's zoon getuige
een opschudding kwam maken. Deze zeide
nog, dat zijn vader dom was geweest niet te
bekennen. Hij had volgens hem niets moeten
zeggen, dan had er geen haan naar gekraaid.
Beklaagde ontkende gezegd te hebben, dat
hij ze niet in. ontvangst had genomen. Getuige
was niet Donderdag maar Zaterdag bij hem
gekomen.
Getuige hield vol Donderdag het eerst bij
beklaagde geweest te zijn. Bekl. beweerde ook
niet ontkend te hebben een blauw ledikant te
hebben ontvangen.
Getuige hield dit evenwel staande.
Het f. M. verklaarde de zaak aanvankelijk
zeef onschuldig geacht te hebben. Later bleek
het, dat men hier wel te doen had met ver
duistering. Spr. eischte 1 maand gevangegnis-
straf.
Beklaagde bleef zijn onschuld volhouden.
Mr. Verdam kwam het voor, dat het feit
verduistering alleen op vermoeden berust.
Het O. M. zag z. i. de hoofdzaak over het
hoofd. Vast staat, dat beklaagde zijn zoon in
Amsterdam 12 ledikanten heeft laten koopen.
Pleiter acht het niet vreemd, dat beklaagde
de ledikanten niet geteld heeft. Aan de boot
deed dit no dech controleur noch c
Ier. Hem kan dit dus ook niet verw
den. Het verschil is niet opvallend.
De beklaagde had de ledikanten te voren
niet gezien en kon dus niet constateeren dat
er twee bij waren die mooier waren dan de
mand voor de komst van Rosamunde op deze
wereld.
Op hetzelfde oogenblik dat Sir John zijn
gasten naar tafel leidde, zette Sir Olivier
t ressilian, op geem mijl afstand, voet aan
wal
Hij had' het beter geoordeeld, niet langs
Pendennis Point te varen. Hij liet daarom in
de baai boven Swanpool, westelijk van de
kaap, het anker vallen, toen het donker werd..
Hij had twee booten van het schip laten uit
zetten, daarmede bracht hij ongeveer dertig
man aan wal. Tweemaal waren de booten te
ruggekeerd, totdat een hondertal van zijn zee-
roovers in het gelid op het vreemde strand
stonden. De andere honderd liet hij aan boord
op wacht. Hij nam zulk een groote macht me
de, waar het vierde deel volstaan zou hebben,
om door een overweldigend aantal onnoodig
geweld te vermijden.
Volstrekt onopgemerkt geleide hij hen in de
thans volslagen duisternis den heuvel op naai
Arwenack. Het betreden van zijn geboorte
grond roerde hem bijna tot tranen. 1 loe be-
kendw ash em het pad, dat hijz oo zeker volg
de in het donker, hoe bekend iedere struik en
steen, waar hij langs kwamm et zijn zwijgen
de mannen achter zich. Wie kon zulk een te
rugkeer voorspeld hebben? Wie kon gedroomd
hebben, toen hij In de dagen van zijn jeugd
hier ronddoolde met honden en jachtgeweer,,
dat hij eens in het donker over de duinen zou
sluipen als een Muzelmansch renegaat aan
het hoofd van een troepongeloovigen om het
huis van Sir John Killigrew te bestormen?
Die gedachten maakten hem weekmaar hij
herstelde zich spoedig, toen hij zich herinner
de, wat hij zoo onrechtvaardig geleden had,
toen hij dacht aan alles, waarover hij zich nu
kwam wreken.
Eerst naar Arewnack, naar Sirf John en
Rosamunde, om hen te noodzaken, eindelijk
de waarheid te hooren, en' dan aar Penar-
row, om met Lionel af ter ekenen. Dat was het
plan, dat hem opwekte, zijn zwakheid overwon
eo hem aanspoorde onmoedoogend voorwaarts
anderen. De beklaagde ontving de ledikanten
Dinsdag en verkocht ze met kermis. Toen de
controleur bij hem kwam had hij te voren van
niemand gehoord dat hij twee ledikanten had
ontvangen die hem niet behoorden. Toen hij
ze verkocht, wist hij dus niet, dat hij ze niet
mocht verköopen. Het kwam spr. voor, dat
het niet aangaat om beklaagde in de dagvaar
ding het opzettelijk verkoopen om de op
brengst toe te eigenen, ten taste te leggen.
Pleiter wees er op, dat de getuigen bij de
politie, en bij den rechter-commissaris anders
verklaarden dan hier, dit geldt vooral voor
de getuige Wernicke.
Dat beklaagde een anderen dag dan de ge
tuigen opgeeft, mag hem dan ook niet verwe
ten worden. Wat heeft deze beklaagde zich te
verwijten? Hij heeft abussievelijk twee ledi
kanten verkocht, toen dit uitkwam, verklaarde
hij zich bereid om de 5 die de ledikanten
gekost hadden, te betalen. Men eischte toen
9. De 4 voor de transport en andere kos
ten. De transportkosten had bekl. reeds be
taald, althans getuige Hartland niet. Wel was
er een uitgave geweest van tweemaal een reis
naar Amsterdam. Deze uitgave was volgens
spreker zeer overdreven. Men had een brief
kaartje kunnen sturen. Bekl. heeft van alles
af willen wezen en tenslotte de 9 aangebo
den. Dit i3 geweigerd en daaruit blijkt vol
gens spreker, dat deze zaak is doorgezet om
dat getuige Hartland wel gaarne zou zien,
dat zijn concurrent de gevangenis inging.
Daarvoor is de politie en de Justitie in den1
arm genomen en pleiter begrijpt niet dat deze
zaak voor is gebracht.
Spr. bleef er bij, dat er van een opzettelijke
toeëigening geen sprake kan zijn en zag met
vertrouwen de uitspraak tegemoet.
Het O. M. bleef er bij, dat het niet geloof
waardig is, dat beklaagde bij het in ontvangst
nemen de beide betere ledikanten niet ontdekt
had.
Spreker bleef bij zijn eisch.
De verdediger meende, dat deze opvatting
in strijd was met de dagvaarding en ging
hierop nog uitvoerig in.
Beklaagde's veroordeeling zou z. i. alleen
kunnen volgen, wanneer was gebleken, dat
beklaagde bij het verkoopen had geweten dat
ze hem niet toebehoorden.
EEN RUSTVERSTOORDER.
Ten 2 ure werd de geschorste zitting her
opend.
AIS eerste beklaagde had zich Simon K.,
landbouwer te Wieringen te verantwoorden.
Den 8sten October had hij in den nacht aan
het slaapvertrek van den landman Dirk
Lont Pz., stoornis verwekt, hoewel diens erf
van den weg is gescheiden. Ook hadden zij,
beklaagden met eenige anderen, met eetnge
suikerbieten tegen den voordeur gegooid.
Beklaagde had slechts één peentje gegooid.
De Presdent wees beklaagde er op, dat der
gelijke kwajongensstreken de noodlottigste
gevolgen kunnen hebben.
De Officier eischte 20 boete of 20 dagen
en de hoogte op te gaan naar het verstrekte
huis op den top.
Hij vond dez ware, met ijzer beslagen poort
gesloten, zooals op dat ur te verwachten was.
Hij klopte, en nu werd een klein poortje geo
pend en een 'lantaarn uitgestoken. Onmiddel
lijk werd die lantaarn terz ijde geslagen, en
Sir Olivier was over den drempel op het voor
plein. Met één hand greep hij den portier bij
den keel, om eideren kreet te smoren, en gaf
hem aan zijn mannen over, die hem spoedig
den mond stopten.
Daarna drongen zij stil den mond
Daarna drongen zij stil door het poortje in
den ruimen voorhof. Hij leiddde hen, bijna
hollende, vooruit, naar de groote ramen, van
waar een vloed van ilcht hen uitnoodigend
scheen te wenken.
Met de bedienden, die zij in het voorhuis te-
egnkwamen, werd op dezelfde snelle manier
gehandeld als met den portier, en zoo spoedig
en voorzichtig gingen zij voort, dat Sir John
em zijn gezelschap geen vermoeden van hun
tegenwoordigheid hadden, voordat de deur
van de eetzaal voor hun oogen werd openge
worpen.
Wat zij zagen, was wel geschikt om hen
voor eenige oogenblikken stom van ontzetting
te maken. Lord- Henry dacht eerst, dat het een
maskerade was was, een verrassing voor .het
bruidspaar door dep achters van Sir John, of
de bevolking van Smithick en Penycumwick,
en hij werd in dat vermoeden versterkt door
de omstandigheid, dat er geen enkel wapen
bij de vreemde indringers tez icn was. Of
schoon zij voor alle gebeurlijkheden zwaar
gewapend waren, was er op last van hun aan
voerder geen zwaard ontbloot: Wat gedaan
moest worden, zou met hun handen en zonder
bloedvergieten gebeuren. Zoo waren de beve
len van Sakr-el-Bahr, en daar viel niet mee te
spotten. Hij zelf stond vooraan, aan het hoofd
van dat legioen gekleurde mannen, gekleed in
alle kleure van den regenboog, het hoofd om
woden door tulbanden van allerlei kleur. Hij
zag het gezelschap in grimmig stilzwijgen
aan en het gezelschap keek met verbazing
naar dien getulbanden reus met het heer-
schersgelaat, dat zoo bruin was als mahonie
hout, den zwarten, gespleten baard, en die bij
zonder lichte oogen, die als staal onder zijn
zwarte wenkbrauwen schitterden.
Na een korte stilte zonk Lionel Tressilian
plotseling achterover in .zijn stoel.
De agaten-oogen richtten zich wreed glim
lachend op hem.
„Ik zie, dat jij me tenminste herkent", zei
Sakr-el-Bahr met zijn diepe stem. „Ik wist ze
ker dat ik kon rekenen op de oogen van broe
derlijke liefde, om de Verandering te bemer
ken, -die tijd en leed, bij mij hebben' teweegge
bracht."
Sir John sprong op, een donkere blos be
dekte zijn mager gezicht, een vloek kwam op
zijn lippen. Rosamunde zat als verstijfd van
schrik, zij keek met vervaarde oogen Sir Oli
vier aan, terwijl haar handen zich om de tafel
klemden. Zij berkenden hem nu ook en begre
pen, dat dit geen gemaskerde was. Dat iets
ernstigs zou gebeuren, daaraan twijfelde Sir
John geen oogenblik. Maar van welken aa'rd
iietz ijnz ou had, had hij geen begrip. Het was
voor het eerst, dat Barbarijsche zeeroovers
voor het eerst in Engeland gezien werden, hun
beruchte aanval op Baltimore in Ierland had
eerst dertig jaar later plaats.
„Sir Olivier Tressilian bracht Killigrew
met moetie uit en: „Sir Olivier Tresslïan"
herhaalde Lord Henry Goade, en voegde er
bij: „Hoe is dat mogelijk".
„Niet Sir Olivier Tressilian", was het ant
woord, „maar Sakr-el-Bahr, de geesel der zee,
de schrik der Christenheid, dew oedende zee
roover, dien uwe leugens, hebzucht en- valsch-
heid gemaakt hebben van een edelman uit
Comwallis Hij omvatte hen alle in zijn aan
klagend gebaar. „Zie mij hier met mijn zeeval-
ken, om een lang verschenen rekening te veref
fenen."
(Wordt varvolgd).
AARSCHE COURANT.
