DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
No. 3
Honderd en negentiende jaarerang.
1917»
De Zeevallt.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar f 1,franco door het geheele Rfk fl,25.
Afzonderlijke nummers 3 Cents.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone Advértentiën
Per regel S 0.1Bij groote contracten rabat,
letters na®r plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9.
Groote
DONDERDAG
4 JANUARI
FEUILLETON.
NEDERLAND.
VERSCHE SPIERING}.
voor de Mi
litie van de mannelijke ge
borenen van het jaar 1898,
op DINSDAG en VRIJDAG
van 1—3 nur, ten Stadhuize,
vddr 20 JANUARI a.i.
Met 20 ct. oorlogstoeslag op den abonnementsprijs per 3 maanden.
ALKMAAR, 4 Januari.
Het tijdperk van afwachten duurt voort.
Wij weten nu, dat beide partijen zich onschul
dig achten aan het uitbreken van den oorlog,
welke nochtans uitgebroken is. Wij weten
verder, dat zij zich allebei slechts als het lij
dend voorwerp van de heersch- en verove
ringszucht der tegenpartij beschouwen en
dat ieder voor zich het o zoo goed meent met
de rechten van alle naties. En wij weten ten
slotte, dat ze het over het laatste nu helaas
samen niet eens kunnen worden. Nu er
moet meer strijds gestreden, meer kruis en
leeds geleden zijn, zal het vrede kunnen zijn.
De macht en het geweld zullen bijv. in
België zoo goed als in Griekenland nog
meer onrecht moeten plegen, ter eere van de
rechten en vrijheden der kleine naties. Ten
zijJa, er valt nog te tenzijen! Het debat
over den vrede is nog niet afgeloopen. Men
meldt ons heden, dat naar in goedingelichte
Berlijnsche kringen verluidt, de Duitsche re
geering voornemens is haar standpunt ten
opzichte van het betoog, vervat in de ant
woordnota der entente-regeeringen, door een
nieuwe verklaring aan de onzijdigen uiteen te
zetten. En tegelijkertijd wordt uit Londen ge
meld, dat het antwoord der gealliëerden aan
president Wilson nadere aanwijzingen zal
inhouden en scherper omschreven, de eenige
voorwaarden .zal aangeven, met welke als
grondslag de entente tot onderhandelen be
reid is.
Zoo is het niet onmogelijk dat over en
weer de oorlogvoerenden aan onzijdigen
zullen mededeelen, op welke concrete voor
waarden zij den strijd willen staken. Zij kun
nen daarbij uitgaan van de oude waarheid,
dat een zekere kans altijd beter is dan een on
gewisse. Op het oogenblik is de kans op een
eind-overwinning voor allebei onzeker. De
midden-mogendheden kunnen zeggen, dat zij
het tot dusverre te land gewonnen hebben en
de gealliëerde rijken kunnen hopen, dat zij
het weldra ook te land zullen winnen. Maar
zekerheid, dat ze een beslissende overwinning
zullen belalen heeft geen van beiden. Wan
neer verder bijv. Duitschland in de erkenning
van het jegens België begane onrecht zich be
reid verklaarde dezen kleinen staat niet al
leen in eere, maar ook in voorspoed te her
stellen, wanneer dus een liberale Duitsche
opvatting niet tegen verdiende vernedering
opzag, daa zou de liberale Engelsche opvat
ting allictt leeren inzien, dat de rechten der
Roiran uit het laatst der 16e eeuw,
naar 't ïngelsch van RAFAëL SABATINI.
45)
Sakr-elBahr greep zijn broeder's pols als
in een ijzeren boei. „Wij zullen vanavond de
waarheid hooren, al moest zij met gloeien
de tangei uit je gehaald worden," zei hij
binnensnonds.
Hij sleepte hem naar het midden van het
terras voor Rosamunde, en deed hem met ge
weld neelknielen.
„Weet je iets van de vindingrijkheid van de
Moorsche pijnbank?" vroeg hij hem. „Je zult
wel eens gehoord hebben van het rad en de
duimschroeven. Dat zijn instrumenten tot
vermaak, vergeleken bij de middelen, die
Barbarije heeft, om stijve tongen los te ma
ken."
Bleek en strak met saamgeknepen handen
stond Rosamunde voor hem.
„Lafaard! schelm 1 ellendige, afvallige
hond!" schold zij hem.
Olivier liet den pols van zijn broeder los
en' klapte in zijn handen. Zonder op Rosa
munde te letten, zag hij op Lionel neder, die
sidderend aan zijn voeten lag.
„Wat dunkt je van een lont tusschen je
vingers? Of denk je, dat een paar gloeiende
armbandai om mee te beginnen, beter aan
het doel zal beantwoorden?"
Een korte, getulbande kerel met grijzenden
baard en waggelenden gang, kwam zoo
als te voien afgesproken was op het toe
ken van Sakr-el-Bahr op het terras.
Met de punt van zijn voet raakte Sakr-el
Bahr zijn broeder aan.
„Kijk o), hond," beval hij. „Zie dien man
nationaliteiten nu niet precies op de beste
wijze worden geëerbiedigd, wanneer bijv.
Konstantinopel „Russisch" wordt bestuurd
en dat hetgeen den laatsten tijd in Grieken
land gebeurt, bedenkelijk veel lijkt op hetgeen
in Servië en België is geschied eerst de be
noeming van een gemengde commissie om
Grieksche aangelegenheden te onderzoeken,
terwijl iets dergelijks voor Servië destijds on
aannemelijk werd geacht, thans het laatste
ultimatum, waarin met een beroep op mili
taire noodzaak, van Griekenland wordt ge-
ëischt, dat het zijn troepen op den Pelopon-
neseus zal laten interneeren en zal toestaan,
dat entente-troepen over Grieksch grondge
bied naar Saloniki worden gebracht. En
wellicht is het ook niet zonder beteekenis,
dat Italië zich ten opzichte van het optreden
in Griekenland van de entente losmaakt.
Misschien is het zelfs niet toevallig, dat Italië
zich op dit oogenblik in dit opzicht terug
trekt.
Hoe het echter ook zij, het debat over den
vrede is nog niet gesloten. En zoolang het
debat voortduurt, zoolang blijft ook de
hoop gewettigd, dat beter inzicht de oorlog
voerenden leiden zal en als het beste wat te
bereiken valt zal worden beschouwd de
vrede.
KORTE BERICHTEN.
Dezer dagen hebben de tegenstanders in
Athene van Venizelos dezen staatsman plech
tig vervloekt.
In Engeland neemt men allerlei econo
mische maatregelen, tevens worden transport
arbeiders bataljons gevormd, om de schepen
vlugger te laden en te lossen.
Er zijn geruchten gegaan over een1 on
gesteldheid van von Hindenburg. Ze worden
nu tegengesproken.
Bij een spoorwegbotsing in Schotland
kwamen 4 personen om, 25 werden gewond.
Het Amerikaansche luchteskader, dat
voor de Franschen vecht, had einde November
reeds 21 Ehiitsche vliegtuigen omlaag ge
haald.
Het Japansche stoomschip Hakata Ma-
ru is door storm bij Shangai vergaan. Kapi
tein Stampe, van de Nederlandsche haven
werken te Shangai verleende op moedige wij
ze hulp, meldt Reuter. Toch konden van ae
400 opvarenden er slechts 50 worden gered.
MAXIMUMPRIJZEN.
Met ingang van heden worden de door den
minister nieuw vastgestelde maximumprijzen
van kracht. De lijst daarvan is in elk gemeen
tehuis te vinden. Behalve wat de wijziging
aan, herken je hfem nog. Kijk naar hem, zeg
ik!" En Lionel keek, maar, daar hij den an
der blijkbaar niet herkende, vertelde zijn
broeder: „Onder de Christenen was zijn
naam Jasper Leigh. Hij was de kapitein, dien
je omkocht, om mij naar Barbarije te bren
gen. Hij raakte in zijn eigen net verward,
toen zijn schip door de Spanjaarden geno
men werd. Later viel hij in mijn macht, en,
omdat ik hem niet liet ophangen, is hij nu
een trouw volgeling van mij. Ik zou hem ge
lasten, u te vertellen, wat hij weet," ging hij
voort, zich tot Rosamunde richtende, „als ik
dacht, dat ge zijn verhaal wildet gelooven.
Maar daar ik zeker ben, dat ge dat niet zult
doen, zal ik andere maatregelen nemen." Hij
wendde zich weer tot Jasper. „Laat Ali een
paar ijzeren boeien in een komfoor heet ma
ken en gereed houden tot ik ze noodig heb."
En met een handbeweging zond hij Jasper
heen, die boog en verdween.
„De armbanden zullen de bekentenis uit je
mond krijgen, broeder."
„Ik heb niets te bekennen," hiel Lionel vol.
„Je kunt me slechts leugens afdwingen met je
barbaarsche pijnigingen."
Olivier glimlachte. „Ik twijfel er niet aan,
dat leugens gemakkelijker uit je zullen ko
men, dan de waarheid. Maar eindelijk zullen
we de waarheid toch ook krijgen, wees daar
niet bang voor." Hij spotte en hij had een
bedoeling met zijn spot. „En je zult alles
vertellen," ging hij voort, „alle bijzonderhe
den, zoodat de laatste twijfel van Jonkvrou-
we Rosamunde verdwijnt. Je zult haar zeg
gen, hoe je hem dien avond in Godolphin
Park opwachtte; hoe je hem onverhoeds aan
viel, en
„Dat is niet waar!" riep Lionel in een
vlaag van oprechtheid, die hem overeind
bracht.
Het was inderdaad niet waar, en dat wist
van enkele prijzen betreft, o.a. aardappelen,
roode kool, gele kool, kaas, petroleum, soda,
zout, tarwebloem, gebuild tarwe-waterbrood),
wijkt deze in 't bijzonder in dit opzicht van de
vorige af, dat thans het overgroote meerendeel
der prijzen èn krachtens art. 2, èn krachtens
art. 8 der Distributiewet 1916 werd vastge
steld, hetgeen tot practisch gevolg heeft, dat
goederen van dezelfde soort, onverschillig of
zij door tusschenkomt van de regeering wer
den beschikbaar gesteld, dan wel uit de z.g.
vrije markt werden betrokken, niet dan voor
ten hoogste denzelfden prijs, d.i. den gestel
den maximumprijs worden verkocht.
DE ENGELSCHE GEZANT.
Naar gemeld wordt zal de tegenwoordige
Engelsche gezant te Den Haag worden op
gevolgd door sir Walter Townley. Deze is
pas te Teheran geweest, maar had vooraf
langdurige ondervinding van Europeesche di
plomatie opgedaan. Hij begon zijn loopbaan
te Parijs en bracht kort daarna zijn eerste be
zoek aan Perzië, maar drie jaren later was
hij weder in Parijs terug; later ging hij naar
Boekarest, Lissabon en Berlijn, alwaar hij
twee jaren doorbracht en vervolgens naar
Rome. Hij is ook i11 Peking, Konstantinopel,
Washington en1 Buenos Ayres geweest.
BINNENLAND.
REMONSTRANTSCHE BROEDERSCHAP.
In de vergadering der Remonstrantsche
Broederschap is tot curator benoemd de heer
dr. J. A. Beyerman. Op het alph. viertal voor
hoogleeraar waren geplaatst de heeren dr.
A. H. Haentjens van Haarlem, dr. G. J. Hee-
ring van Arnhem, dr. H. L. Oort van Utrecht
en dr. K. F. Spamaay.
Op het tweetal werden geplaatst (alph.):
dr. G. J. Heering en dr. H. L. Oort.
Gekozen werd dr. G. J Heering. die de
benoeming aannam.
Aangenomen werd een motie van Haar
lem, luidende:
„Aan het curatorium wordt verzocht met
den nieuw benoemden hoogleeraar in over
leg te treden, ten einde te beramen, hoe de
praktische opleiding tot predikant het best
tot haar recht kan komen en daarover in de
volgende vergadering rapport uit te brengen
en zoo noodig voorstellen te doen."
Mr. WU.
De heer Louis de Vries, de bekende Am-
sterdamsche tooneelspeler, terug na een suc
cesvolle toumée door Indië, heeft voor 't va
derland uit het verre Oosten een verrassing
meegebracht; een Engelsch-Chineesch too-
neelspel. Mr. Wu, waarin een typischen kijk
wordt gegeven op het karakter, het leven, het
denken der Oosterlingen. Met een door hem
gevormd tooneelensemble, waartoe a.o. de
dames Caroline van Dommelen en Marie
GillhuisSassbach behooren, zal hij gedu
rende drie maanden een reeks voorstellingen
hiervan geven in den Hollandschen Schouw
burg te Amsterdam, terwijl hij voornemens
is, in verschillende steden hiermee op te tre
den, wanneer hem blijkt dat het daar op prijs
Olivier, en met opzet loog hij, en als een
valstrik, om de waarheid er uit te krijgen. Hij
was slim als de duivel, en misschien had hij
nooit zijn slimheid beter getoond.
„Niet waar!" riep hij met minachting.
„Kom, wees nu verstandig. Zeg de waarheid,
voordat de pijniging je dwingt. Bedenk, dat
ik alles weet precies zooals je het mij zei-
de. Kom, hoe was het ook? Loerend achter
een boschje besprong je hem onverhoeds, en
stootte hem neer, voordat-hij de hand aan
zijn zwaard kon slaan, en zoo.
„De leugen er van wordt door de feiten
zelf tegengesproken," viel Lionel woedend in
Een nauwkeurig beoordeelaar van tonen zou
bemerkt hebben, dat hier werkelijk waarheid
was, toornige, verontwaardigde waarheid,
die tot overtuiging dwong. „Zijn zwaard lag
naast hem toen hij gevonden werd."
Maar Olivier sprak vol minachting. „Dat
weet ik wel. Je trok het zelf uit, nadat je hem
gedood hadt."
De list deed haar doodelijk werk. Een en
kel oogenblik werd Lionel van zijn stuk ge
bracht door echte verontwaardiging, en in
dat oogenblik was hij verloren.
„Zoo waar God mijn getuige is, het is een
leugenschreeuwde hij woest. „En dat weet
je. We vochten eerlijkHij hield plotse
ling op met een langen, sidderenden ingehou
den zucht, die akelig was om te hoören.
Toen werd het stil, alle drie stonden onbe
weeglijk als standbeelden: Rosamunde bleek
en strak, Olivier grimmig spottend, Lionel
geknakt door het bewustzijn, dat hij tot zelf-
verraad verlokt was.
Eindelijk sprak Rosamunde, en haar stem
trilde, ondanks de moeite, die zij deed, om
kalm te zijn. „Wat.... wat zei je, Lionel?"
vroeg zij.
Olivier lachte zachtjes. „Hij was op het
punt het bewijs van zijn bewering te leveren,
gesteld zou worden met dit buitengewoon in-
tressante werk kennis te maken.
In Singapore kocht Louis de Vries allerlei
Chineesche meubelen, een altaar met echt
Chineesch borduurwerk, antieke borden enz.
In de plaats van de traditioneele kamers en
landschapjes, zal het tooneel dus een Chi
neesch milieu geven, waar niet gewerkt
wordt met goedkoope onartistieke requisie-
ten, doch waarin alles wat als monteering
wordt aangeboden „echt" is.
Donderdag, 11 Januari a.s., zal de premie-
re van Mr. Wu, Engelsch-Indisch tooneel-
spel in 3 bedrijven, van Hariy M. Vemon en
Harold Owen, in den Hollandschen Schouw
burg te Amsterdam plaats vinden.
Gemengd nieuws.
DE „TIMES" OVER NEDERLAND.
In het overzicht van het jaar 1916 hl de
„Times" komt het volgende stukje over Ne
derland voor:
„Nederland blijft nog steeds in zoo weinig
benijdenswaardige positie verkeeren als eeni
ge neutrale staat in Europa. Terwijl het te
land bloot staat aan allerlei vormen van af
persing, met het doel het te dwingen zijn
overschot aan levensmiddelen aan Duitsch
land af te staan, is de Nederlandsche zeevaart
aan de verschillende gevaren, waaraan de
„Tubantia," de „Koningin Regentes" en zoo
vele andere schepen het slachtoffer zijn ge
worden, blootgesteld. De Nederlandsche re
geering gaat desondanks moedig voort, de
onafhankelijkheid des lands te handhaven en
heeft nog onlangs op eerbiedwaardige wijze
geprotesteerd tegen de wegvoering van de
naburige bevolking van België."
„AUTO-BANDIETEN".
Een winkelier van het Rembrandtplein ont
ving de vorige week een brief met de onder-
teekening „de autobandieten", waarin hem
werd gelast op 2 Januari des avonds te 9 uur
een pakje in houdende 30 voor de deur van
zijn winkel neer te leggen, daar men anders
den boel bij hem zou vernielen. Als hij de po
litie van dit schrijven in kennis stelde, zou
men niet rusten voor hij en> zijn familie gedood
waren.
Een regenavond op het Rembrandtplein.
Voor den bewusten winkel staat, tegen negen
uur,een auto. Maar de inzittenden zien
er allesbehalve als bandieten uit. Een eindje
verder staan twee handkarren, met reclame
borden er op van een tweetal „bars". De oude
mannetjes, die de karren duwen, schuilen voor
den regen in een portiek.
Tegen negen uur rijdt de auto weg. En als
't negen uur slaat worden de lichten gedoofd.
De benarde winkelier vertoont zich nog even
aan zijn deur. Dan sluit hij deze.
Een tijdlang gebeurt er niets.
Dan schuifelt een der oude mannetjes van
de reclamekarren naar den winkel toe, schuift
met den voet wat weg en raapt het op. Een
enveloppe! Hij opent haar en sjokt terug
naar zijn collega.
Een paar rechercheurs naderen het tweetal,
noodigen hen uit mee te gaan. De oude man-
geloof ik, smaalde hij. Hij was op het punt te
spreken van de wond, die hij in dat gevecht
opdeed, die de sporen in de sneeuw liet, om
zoo te bewijzen, dat ik loog zooals ik in
derdaad deed toen ik zei, dat Pieter onver
hoeds was aangevallen."
„Lionel!" riep zij. Zij deed een stap nader
en maakte een beweging, als om haar armen
naar hem uit te strekken, toen liet zij ze weer
zakken. Hij stond verslagen en antwoordde
niets.
„Lionel I" riep zij weer, en haar stem werd
plotseling schel. „Is dat waar?"
„Hebt ge het nem niet hooren zeggen?"
vroeg Olivier.
Zij duizelde een oogenblik en keek naar
Lionel, haar bleek gelaat vertrokken tot een
masker van onuitsprekelijke pijn. Olivier trad
op haar toe, gereed om haar te steunen, daar
hij vreesde, dat zij zou vallen. Maar met een
gebiedend handgebaar hield zij hem tegen en
met groente wilskracht bedwong zij haar
zwakheid. Toch knikten haar knieën onder
haar, en weigerden hun dienst. Zij zonk neer
op den divan, en bedekte haar gelaat met de
handen.
„God sta me bij!" snikte zij, en bleef in
eengedoken zitten weenen.
Lionel schrikte op bij dien smartelijken
kreet. Gebogen naderde hij haar en Olivier
trad achteruit, als toeschouwer van het too
neel, dat hij voorzien had. Hij wist, dat Lio
nel er zich nu steeds meer in zou werken. Er
moesten verklaringen komen, die hem geheel
veroordeelen zouden. Olivier vond het zeer
goed, toeschouwer te zijn.
„Rosamunde!" klonk eindelijk Lionel's
smartelijke kreet. „Rose! Wees genadig! Luis
ter eer je me veroordeelt. Luister, opdat je
me niet verkeerd beoordeelt!"
„Ja, luister naar hem," zei Olivier met zijn
zachten, hatelijken lach. „Luister naar hem
INLEVERING VAN LEDIGE
GROENTENVATEN.
De DIRECTEUR van het DISTRIBUTIE
BEDRIJF te ALKMAAR brengt ter kennis
van GROENTENHANDELAREN, dat zij de
LEDIGE VATEN van Regeeringsgroenten
VRIJDAG 5 JANUARI a.s., des namiddags
van 2 tot 4 uur, kunnen INLEVEREN aan
het LUTTIK-OUDORP, bij de Korenbeurs
(motorboot van schipper VERGAAY), tegen
ontvangst van het vastgestelde statiegeld.
Alkmaar, 4 Januari 1917.
De Directeur voornoemd,
D. SCHENK.
De Directeur van het Distributiebedrijf te
Alkmaar bericht dat versche SPIERING zal
verkrijgbaar worden gesteld voor consumen
ten tot den prijs van 22 cent per K. G. (winke-
liersprijs 20 cent per K.G.)
Winkeliers die in aanmerking wenschen te
komen voor het verkrijgen van deze vischsoort,
behooren zich aan te melden ten kantore van
het Distributie-bedrijf alhier (Langestr. 58)
voor uiterlijk MAANIDAG 8 Januari as.
De Directeur voornoemd,
D. SCHENK.
netjes nemen hun karretjes weer op en' de
trieste optocht trekt naar het politieposthuis
op het Rembrandtplein.
En vandaar brengen de rechercheurs de
„auto-bandieten" naar het bureau aan den
Singel.
Daar werden ze gistermorgen door hoofd
inspecteur Elhorst gehoord. Ze verzekerden,
dat zij onschuldig waen. Zoo oud als ze wa
ren beiden waren twee-en-zeventig! had
den ze nog nooit iets met de politie uitstaande
gehad. De enveloppe er zaten alleen maar
een paar steentjes in had een van de twee
toevallig gevonden toen hij een eindje op was
geloopen.
Ze moesten beiden schrijven om te zien of
hun handschrift wellicht toch overeenkwam
met dat van den „brandbrief'. Maar het beve
rige schrift van de oude mannetjes leek er in
het geheel niet op.
Hun werd de inhoud van dien brief gedic
teerd. De een bracht het niet verder dan den
aanhef. De ander kwam in opstand1 toen hij
het woord „plunderen" moest schrijven'. Dat
had hij nooit van zijn leven gedaanen hij
weigerde, verder te schrijven dan tot aan dat
woord
Ik twijfel er niet aan, of hij zal zeer onder
houdend zijn."
Die spot was een prikkel voor den ellen-
digen Lionel. „Rosamunde, alles wat hij je
ervan verteld heeft, is een leugen. Ikik.
Het werd tot zelfverdediging gedaan. Het is
een leugen, dat ik hem onverhoeds aanviel."
Zijn woorden volgden elkander nu snel. „Wij
hadden twist gehad over. over.een ze
kere zaak, en, of de duivel er mee speelde, wij
ontmoetten elkander dien avond in Godol
phin Park. Hij tartte mij; hij sloeg mij en
eindelijk trok hij zijn zwaard, en dwong mij,
het mijne te trekken, om mijn leven te verde
digen. Dat is de waarheid. Ik zweer je hier
op mijn knieën in het aangezicht van den he
mel! En
„Genoeg, genoeg!" viel zij in, om de ver
ontschuldigingen te stuiten, die haar afschuw
nog grooter maakten.
„Neen, luister nog naar mij, ik smeek je,
als je alles weet, zal je barmhartig oordee-
len."
„Barmhartig?" riep zij, zij scheen bijna te
lachen.
„Het was een ongeluk, dat ik hem doodde,"
ging Lionel voort. „Het was nooit mijn be
doeling. Ik was niet van plan meer te doen,
dan mijn leven te verdedigen. Maar als de
degens kruisen, kan er dikwijls meer gebeu
ren dan de bedoeling is. Ik neem God tot ge
tuige, dat zij dood een ongeluk was, het ge
volg van zijn eigen woede.
Zij hield op met snikken, en keek hem aan
met harde, verschrikkelijke oogen.
„Was het ook bij ongeluk, dat je mij en de
geheele wereld in den waan liet, dat de daad
door uw broeder bedreven was?" vroeg zij
hem.
Hij bedekte zijn gelaat, alsof hij haar blik
niet verdragen kon. „Als je slechts wist, hoe
lief ik u had zelfs in dien tijd, in 't geheim
ALKMAARSCHE COURANT.