DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. No. 3 Honderd en negentiende jaarerang. 1917» De Zeevallt. Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 1,franco door het geheele Rfk fl,25. Afzonderlijke nummers 3 Cents. Telefoonnummer 3. Prijs der gewone Advértentiën Per regel S 0.1Bij groote contracten rabat, letters na®r plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. Groote DONDERDAG 4 JANUARI FEUILLETON. NEDERLAND. VERSCHE SPIERING}. voor de Mi litie van de mannelijke ge borenen van het jaar 1898, op DINSDAG en VRIJDAG van 1—3 nur, ten Stadhuize, vddr 20 JANUARI a.i. Met 20 ct. oorlogstoeslag op den abonnementsprijs per 3 maanden. ALKMAAR, 4 Januari. Het tijdperk van afwachten duurt voort. Wij weten nu, dat beide partijen zich onschul dig achten aan het uitbreken van den oorlog, welke nochtans uitgebroken is. Wij weten verder, dat zij zich allebei slechts als het lij dend voorwerp van de heersch- en verove ringszucht der tegenpartij beschouwen en dat ieder voor zich het o zoo goed meent met de rechten van alle naties. En wij weten ten slotte, dat ze het over het laatste nu helaas samen niet eens kunnen worden. Nu er moet meer strijds gestreden, meer kruis en leeds geleden zijn, zal het vrede kunnen zijn. De macht en het geweld zullen bijv. in België zoo goed als in Griekenland nog meer onrecht moeten plegen, ter eere van de rechten en vrijheden der kleine naties. Ten zijJa, er valt nog te tenzijen! Het debat over den vrede is nog niet afgeloopen. Men meldt ons heden, dat naar in goedingelichte Berlijnsche kringen verluidt, de Duitsche re geering voornemens is haar standpunt ten opzichte van het betoog, vervat in de ant woordnota der entente-regeeringen, door een nieuwe verklaring aan de onzijdigen uiteen te zetten. En tegelijkertijd wordt uit Londen ge meld, dat het antwoord der gealliëerden aan president Wilson nadere aanwijzingen zal inhouden en scherper omschreven, de eenige voorwaarden .zal aangeven, met welke als grondslag de entente tot onderhandelen be reid is. Zoo is het niet onmogelijk dat over en weer de oorlogvoerenden aan onzijdigen zullen mededeelen, op welke concrete voor waarden zij den strijd willen staken. Zij kun nen daarbij uitgaan van de oude waarheid, dat een zekere kans altijd beter is dan een on gewisse. Op het oogenblik is de kans op een eind-overwinning voor allebei onzeker. De midden-mogendheden kunnen zeggen, dat zij het tot dusverre te land gewonnen hebben en de gealliëerde rijken kunnen hopen, dat zij het weldra ook te land zullen winnen. Maar zekerheid, dat ze een beslissende overwinning zullen belalen heeft geen van beiden. Wan neer verder bijv. Duitschland in de erkenning van het jegens België begane onrecht zich be reid verklaarde dezen kleinen staat niet al leen in eere, maar ook in voorspoed te her stellen, wanneer dus een liberale Duitsche opvatting niet tegen verdiende vernedering opzag, daa zou de liberale Engelsche opvat ting allictt leeren inzien, dat de rechten der Roiran uit het laatst der 16e eeuw, naar 't ïngelsch van RAFAëL SABATINI. 45) Sakr-elBahr greep zijn broeder's pols als in een ijzeren boei. „Wij zullen vanavond de waarheid hooren, al moest zij met gloeien de tangei uit je gehaald worden," zei hij binnensnonds. Hij sleepte hem naar het midden van het terras voor Rosamunde, en deed hem met ge weld neelknielen. „Weet je iets van de vindingrijkheid van de Moorsche pijnbank?" vroeg hij hem. „Je zult wel eens gehoord hebben van het rad en de duimschroeven. Dat zijn instrumenten tot vermaak, vergeleken bij de middelen, die Barbarije heeft, om stijve tongen los te ma ken." Bleek en strak met saamgeknepen handen stond Rosamunde voor hem. „Lafaard! schelm 1 ellendige, afvallige hond!" schold zij hem. Olivier liet den pols van zijn broeder los en' klapte in zijn handen. Zonder op Rosa munde te letten, zag hij op Lionel neder, die sidderend aan zijn voeten lag. „Wat dunkt je van een lont tusschen je vingers? Of denk je, dat een paar gloeiende armbandai om mee te beginnen, beter aan het doel zal beantwoorden?" Een korte, getulbande kerel met grijzenden baard en waggelenden gang, kwam zoo als te voien afgesproken was op het toe ken van Sakr-el-Bahr op het terras. Met de punt van zijn voet raakte Sakr-el Bahr zijn broeder aan. „Kijk o), hond," beval hij. „Zie dien man nationaliteiten nu niet precies op de beste wijze worden geëerbiedigd, wanneer bijv. Konstantinopel „Russisch" wordt bestuurd en dat hetgeen den laatsten tijd in Grieken land gebeurt, bedenkelijk veel lijkt op hetgeen in Servië en België is geschied eerst de be noeming van een gemengde commissie om Grieksche aangelegenheden te onderzoeken, terwijl iets dergelijks voor Servië destijds on aannemelijk werd geacht, thans het laatste ultimatum, waarin met een beroep op mili taire noodzaak, van Griekenland wordt ge- ëischt, dat het zijn troepen op den Pelopon- neseus zal laten interneeren en zal toestaan, dat entente-troepen over Grieksch grondge bied naar Saloniki worden gebracht. En wellicht is het ook niet zonder beteekenis, dat Italië zich ten opzichte van het optreden in Griekenland van de entente losmaakt. Misschien is het zelfs niet toevallig, dat Italië zich op dit oogenblik in dit opzicht terug trekt. Hoe het echter ook zij, het debat over den vrede is nog niet gesloten. En zoolang het debat voortduurt, zoolang blijft ook de hoop gewettigd, dat beter inzicht de oorlog voerenden leiden zal en als het beste wat te bereiken valt zal worden beschouwd de vrede. KORTE BERICHTEN. Dezer dagen hebben de tegenstanders in Athene van Venizelos dezen staatsman plech tig vervloekt. In Engeland neemt men allerlei econo mische maatregelen, tevens worden transport arbeiders bataljons gevormd, om de schepen vlugger te laden en te lossen. Er zijn geruchten gegaan over een1 on gesteldheid van von Hindenburg. Ze worden nu tegengesproken. Bij een spoorwegbotsing in Schotland kwamen 4 personen om, 25 werden gewond. Het Amerikaansche luchteskader, dat voor de Franschen vecht, had einde November reeds 21 Ehiitsche vliegtuigen omlaag ge haald. Het Japansche stoomschip Hakata Ma- ru is door storm bij Shangai vergaan. Kapi tein Stampe, van de Nederlandsche haven werken te Shangai verleende op moedige wij ze hulp, meldt Reuter. Toch konden van ae 400 opvarenden er slechts 50 worden gered. MAXIMUMPRIJZEN. Met ingang van heden worden de door den minister nieuw vastgestelde maximumprijzen van kracht. De lijst daarvan is in elk gemeen tehuis te vinden. Behalve wat de wijziging aan, herken je hfem nog. Kijk naar hem, zeg ik!" En Lionel keek, maar, daar hij den an der blijkbaar niet herkende, vertelde zijn broeder: „Onder de Christenen was zijn naam Jasper Leigh. Hij was de kapitein, dien je omkocht, om mij naar Barbarije te bren gen. Hij raakte in zijn eigen net verward, toen zijn schip door de Spanjaarden geno men werd. Later viel hij in mijn macht, en, omdat ik hem niet liet ophangen, is hij nu een trouw volgeling van mij. Ik zou hem ge lasten, u te vertellen, wat hij weet," ging hij voort, zich tot Rosamunde richtende, „als ik dacht, dat ge zijn verhaal wildet gelooven. Maar daar ik zeker ben, dat ge dat niet zult doen, zal ik andere maatregelen nemen." Hij wendde zich weer tot Jasper. „Laat Ali een paar ijzeren boeien in een komfoor heet ma ken en gereed houden tot ik ze noodig heb." En met een handbeweging zond hij Jasper heen, die boog en verdween. „De armbanden zullen de bekentenis uit je mond krijgen, broeder." „Ik heb niets te bekennen," hiel Lionel vol. „Je kunt me slechts leugens afdwingen met je barbaarsche pijnigingen." Olivier glimlachte. „Ik twijfel er niet aan, dat leugens gemakkelijker uit je zullen ko men, dan de waarheid. Maar eindelijk zullen we de waarheid toch ook krijgen, wees daar niet bang voor." Hij spotte en hij had een bedoeling met zijn spot. „En je zult alles vertellen," ging hij voort, „alle bijzonderhe den, zoodat de laatste twijfel van Jonkvrou- we Rosamunde verdwijnt. Je zult haar zeg gen, hoe je hem dien avond in Godolphin Park opwachtte; hoe je hem onverhoeds aan viel, en „Dat is niet waar!" riep Lionel in een vlaag van oprechtheid, die hem overeind bracht. Het was inderdaad niet waar, en dat wist van enkele prijzen betreft, o.a. aardappelen, roode kool, gele kool, kaas, petroleum, soda, zout, tarwebloem, gebuild tarwe-waterbrood), wijkt deze in 't bijzonder in dit opzicht van de vorige af, dat thans het overgroote meerendeel der prijzen èn krachtens art. 2, èn krachtens art. 8 der Distributiewet 1916 werd vastge steld, hetgeen tot practisch gevolg heeft, dat goederen van dezelfde soort, onverschillig of zij door tusschenkomt van de regeering wer den beschikbaar gesteld, dan wel uit de z.g. vrije markt werden betrokken, niet dan voor ten hoogste denzelfden prijs, d.i. den gestel den maximumprijs worden verkocht. DE ENGELSCHE GEZANT. Naar gemeld wordt zal de tegenwoordige Engelsche gezant te Den Haag worden op gevolgd door sir Walter Townley. Deze is pas te Teheran geweest, maar had vooraf langdurige ondervinding van Europeesche di plomatie opgedaan. Hij begon zijn loopbaan te Parijs en bracht kort daarna zijn eerste be zoek aan Perzië, maar drie jaren later was hij weder in Parijs terug; later ging hij naar Boekarest, Lissabon en Berlijn, alwaar hij twee jaren doorbracht en vervolgens naar Rome. Hij is ook i11 Peking, Konstantinopel, Washington en1 Buenos Ayres geweest. BINNENLAND. REMONSTRANTSCHE BROEDERSCHAP. In de vergadering der Remonstrantsche Broederschap is tot curator benoemd de heer dr. J. A. Beyerman. Op het alph. viertal voor hoogleeraar waren geplaatst de heeren dr. A. H. Haentjens van Haarlem, dr. G. J. Hee- ring van Arnhem, dr. H. L. Oort van Utrecht en dr. K. F. Spamaay. Op het tweetal werden geplaatst (alph.): dr. G. J. Heering en dr. H. L. Oort. Gekozen werd dr. G. J Heering. die de benoeming aannam. Aangenomen werd een motie van Haar lem, luidende: „Aan het curatorium wordt verzocht met den nieuw benoemden hoogleeraar in over leg te treden, ten einde te beramen, hoe de praktische opleiding tot predikant het best tot haar recht kan komen en daarover in de volgende vergadering rapport uit te brengen en zoo noodig voorstellen te doen." Mr. WU. De heer Louis de Vries, de bekende Am- sterdamsche tooneelspeler, terug na een suc cesvolle toumée door Indië, heeft voor 't va derland uit het verre Oosten een verrassing meegebracht; een Engelsch-Chineesch too- neelspel. Mr. Wu, waarin een typischen kijk wordt gegeven op het karakter, het leven, het denken der Oosterlingen. Met een door hem gevormd tooneelensemble, waartoe a.o. de dames Caroline van Dommelen en Marie GillhuisSassbach behooren, zal hij gedu rende drie maanden een reeks voorstellingen hiervan geven in den Hollandschen Schouw burg te Amsterdam, terwijl hij voornemens is, in verschillende steden hiermee op te tre den, wanneer hem blijkt dat het daar op prijs Olivier, en met opzet loog hij, en als een valstrik, om de waarheid er uit te krijgen. Hij was slim als de duivel, en misschien had hij nooit zijn slimheid beter getoond. „Niet waar!" riep hij met minachting. „Kom, wees nu verstandig. Zeg de waarheid, voordat de pijniging je dwingt. Bedenk, dat ik alles weet precies zooals je het mij zei- de. Kom, hoe was het ook? Loerend achter een boschje besprong je hem onverhoeds, en stootte hem neer, voordat-hij de hand aan zijn zwaard kon slaan, en zoo. „De leugen er van wordt door de feiten zelf tegengesproken," viel Lionel woedend in Een nauwkeurig beoordeelaar van tonen zou bemerkt hebben, dat hier werkelijk waarheid was, toornige, verontwaardigde waarheid, die tot overtuiging dwong. „Zijn zwaard lag naast hem toen hij gevonden werd." Maar Olivier sprak vol minachting. „Dat weet ik wel. Je trok het zelf uit, nadat je hem gedood hadt." De list deed haar doodelijk werk. Een en kel oogenblik werd Lionel van zijn stuk ge bracht door echte verontwaardiging, en in dat oogenblik was hij verloren. „Zoo waar God mijn getuige is, het is een leugenschreeuwde hij woest. „En dat weet je. We vochten eerlijkHij hield plotse ling op met een langen, sidderenden ingehou den zucht, die akelig was om te hoören. Toen werd het stil, alle drie stonden onbe weeglijk als standbeelden: Rosamunde bleek en strak, Olivier grimmig spottend, Lionel geknakt door het bewustzijn, dat hij tot zelf- verraad verlokt was. Eindelijk sprak Rosamunde, en haar stem trilde, ondanks de moeite, die zij deed, om kalm te zijn. „Wat.... wat zei je, Lionel?" vroeg zij. Olivier lachte zachtjes. „Hij was op het punt het bewijs van zijn bewering te leveren, gesteld zou worden met dit buitengewoon in- tressante werk kennis te maken. In Singapore kocht Louis de Vries allerlei Chineesche meubelen, een altaar met echt Chineesch borduurwerk, antieke borden enz. In de plaats van de traditioneele kamers en landschapjes, zal het tooneel dus een Chi neesch milieu geven, waar niet gewerkt wordt met goedkoope onartistieke requisie- ten, doch waarin alles wat als monteering wordt aangeboden „echt" is. Donderdag, 11 Januari a.s., zal de premie- re van Mr. Wu, Engelsch-Indisch tooneel- spel in 3 bedrijven, van Hariy M. Vemon en Harold Owen, in den Hollandschen Schouw burg te Amsterdam plaats vinden. Gemengd nieuws. DE „TIMES" OVER NEDERLAND. In het overzicht van het jaar 1916 hl de „Times" komt het volgende stukje over Ne derland voor: „Nederland blijft nog steeds in zoo weinig benijdenswaardige positie verkeeren als eeni ge neutrale staat in Europa. Terwijl het te land bloot staat aan allerlei vormen van af persing, met het doel het te dwingen zijn overschot aan levensmiddelen aan Duitsch land af te staan, is de Nederlandsche zeevaart aan de verschillende gevaren, waaraan de „Tubantia," de „Koningin Regentes" en zoo vele andere schepen het slachtoffer zijn ge worden, blootgesteld. De Nederlandsche re geering gaat desondanks moedig voort, de onafhankelijkheid des lands te handhaven en heeft nog onlangs op eerbiedwaardige wijze geprotesteerd tegen de wegvoering van de naburige bevolking van België." „AUTO-BANDIETEN". Een winkelier van het Rembrandtplein ont ving de vorige week een brief met de onder- teekening „de autobandieten", waarin hem werd gelast op 2 Januari des avonds te 9 uur een pakje in houdende 30 voor de deur van zijn winkel neer te leggen, daar men anders den boel bij hem zou vernielen. Als hij de po litie van dit schrijven in kennis stelde, zou men niet rusten voor hij en> zijn familie gedood waren. Een regenavond op het Rembrandtplein. Voor den bewusten winkel staat, tegen negen uur,een auto. Maar de inzittenden zien er allesbehalve als bandieten uit. Een eindje verder staan twee handkarren, met reclame borden er op van een tweetal „bars". De oude mannetjes, die de karren duwen, schuilen voor den regen in een portiek. Tegen negen uur rijdt de auto weg. En als 't negen uur slaat worden de lichten gedoofd. De benarde winkelier vertoont zich nog even aan zijn deur. Dan sluit hij deze. Een tijdlang gebeurt er niets. Dan schuifelt een der oude mannetjes van de reclamekarren naar den winkel toe, schuift met den voet wat weg en raapt het op. Een enveloppe! Hij opent haar en sjokt terug naar zijn collega. Een paar rechercheurs naderen het tweetal, noodigen hen uit mee te gaan. De oude man- geloof ik, smaalde hij. Hij was op het punt te spreken van de wond, die hij in dat gevecht opdeed, die de sporen in de sneeuw liet, om zoo te bewijzen, dat ik loog zooals ik in derdaad deed toen ik zei, dat Pieter onver hoeds was aangevallen." „Lionel!" riep zij. Zij deed een stap nader en maakte een beweging, als om haar armen naar hem uit te strekken, toen liet zij ze weer zakken. Hij stond verslagen en antwoordde niets. „Lionel I" riep zij weer, en haar stem werd plotseling schel. „Is dat waar?" „Hebt ge het nem niet hooren zeggen?" vroeg Olivier. Zij duizelde een oogenblik en keek naar Lionel, haar bleek gelaat vertrokken tot een masker van onuitsprekelijke pijn. Olivier trad op haar toe, gereed om haar te steunen, daar hij vreesde, dat zij zou vallen. Maar met een gebiedend handgebaar hield zij hem tegen en met groente wilskracht bedwong zij haar zwakheid. Toch knikten haar knieën onder haar, en weigerden hun dienst. Zij zonk neer op den divan, en bedekte haar gelaat met de handen. „God sta me bij!" snikte zij, en bleef in eengedoken zitten weenen. Lionel schrikte op bij dien smartelijken kreet. Gebogen naderde hij haar en Olivier trad achteruit, als toeschouwer van het too neel, dat hij voorzien had. Hij wist, dat Lio nel er zich nu steeds meer in zou werken. Er moesten verklaringen komen, die hem geheel veroordeelen zouden. Olivier vond het zeer goed, toeschouwer te zijn. „Rosamunde!" klonk eindelijk Lionel's smartelijke kreet. „Rose! Wees genadig! Luis ter eer je me veroordeelt. Luister, opdat je me niet verkeerd beoordeelt!" „Ja, luister naar hem," zei Olivier met zijn zachten, hatelijken lach. „Luister naar hem INLEVERING VAN LEDIGE GROENTENVATEN. De DIRECTEUR van het DISTRIBUTIE BEDRIJF te ALKMAAR brengt ter kennis van GROENTENHANDELAREN, dat zij de LEDIGE VATEN van Regeeringsgroenten VRIJDAG 5 JANUARI a.s., des namiddags van 2 tot 4 uur, kunnen INLEVEREN aan het LUTTIK-OUDORP, bij de Korenbeurs (motorboot van schipper VERGAAY), tegen ontvangst van het vastgestelde statiegeld. Alkmaar, 4 Januari 1917. De Directeur voornoemd, D. SCHENK. De Directeur van het Distributiebedrijf te Alkmaar bericht dat versche SPIERING zal verkrijgbaar worden gesteld voor consumen ten tot den prijs van 22 cent per K. G. (winke- liersprijs 20 cent per K.G.) Winkeliers die in aanmerking wenschen te komen voor het verkrijgen van deze vischsoort, behooren zich aan te melden ten kantore van het Distributie-bedrijf alhier (Langestr. 58) voor uiterlijk MAANIDAG 8 Januari as. De Directeur voornoemd, D. SCHENK. netjes nemen hun karretjes weer op en' de trieste optocht trekt naar het politieposthuis op het Rembrandtplein. En vandaar brengen de rechercheurs de „auto-bandieten" naar het bureau aan den Singel. Daar werden ze gistermorgen door hoofd inspecteur Elhorst gehoord. Ze verzekerden, dat zij onschuldig waen. Zoo oud als ze wa ren beiden waren twee-en-zeventig! had den ze nog nooit iets met de politie uitstaande gehad. De enveloppe er zaten alleen maar een paar steentjes in had een van de twee toevallig gevonden toen hij een eindje op was geloopen. Ze moesten beiden schrijven om te zien of hun handschrift wellicht toch overeenkwam met dat van den „brandbrief'. Maar het beve rige schrift van de oude mannetjes leek er in het geheel niet op. Hun werd de inhoud van dien brief gedic teerd. De een bracht het niet verder dan den aanhef. De ander kwam in opstand1 toen hij het woord „plunderen" moest schrijven'. Dat had hij nooit van zijn leven gedaanen hij weigerde, verder te schrijven dan tot aan dat woord Ik twijfel er niet aan, of hij zal zeer onder houdend zijn." Die spot was een prikkel voor den ellen- digen Lionel. „Rosamunde, alles wat hij je ervan verteld heeft, is een leugen. Ikik. Het werd tot zelfverdediging gedaan. Het is een leugen, dat ik hem onverhoeds aanviel." Zijn woorden volgden elkander nu snel. „Wij hadden twist gehad over. over.een ze kere zaak, en, of de duivel er mee speelde, wij ontmoetten elkander dien avond in Godol phin Park. Hij tartte mij; hij sloeg mij en eindelijk trok hij zijn zwaard, en dwong mij, het mijne te trekken, om mijn leven te verde digen. Dat is de waarheid. Ik zweer je hier op mijn knieën in het aangezicht van den he mel! En „Genoeg, genoeg!" viel zij in, om de ver ontschuldigingen te stuiten, die haar afschuw nog grooter maakten. „Neen, luister nog naar mij, ik smeek je, als je alles weet, zal je barmhartig oordee- len." „Barmhartig?" riep zij, zij scheen bijna te lachen. „Het was een ongeluk, dat ik hem doodde," ging Lionel voort. „Het was nooit mijn be doeling. Ik was niet van plan meer te doen, dan mijn leven te verdedigen. Maar als de degens kruisen, kan er dikwijls meer gebeu ren dan de bedoeling is. Ik neem God tot ge tuige, dat zij dood een ongeluk was, het ge volg van zijn eigen woede. Zij hield op met snikken, en keek hem aan met harde, verschrikkelijke oogen. „Was het ook bij ongeluk, dat je mij en de geheele wereld in den waan liet, dat de daad door uw broeder bedreven was?" vroeg zij hem. Hij bedekte zijn gelaat, alsof hij haar blik niet verdragen kon. „Als je slechts wist, hoe lief ik u had zelfs in dien tijd, in 't geheim ALKMAARSCHE COURANT.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1917 | | pagina 1