DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
im.
ZATERDAG 13 JANUARI.
DE ZWARE GANG
*0. 11.
Hoi nier <i en ueliiti eiuLcjaargaBg,
AbonDementspriU per 3 maanden f 1.—, fr. p. post f 1.25. Advertentieprijs 10 ct p. regel, groote letters naar plaatsruimte. Brieven fr. N. V. Boek- en Handelsdrukkerij vl HERIfls. COSTER 4 ZOON, Voordam C 9. Telefnr. 3.
Mat 20 ct. oorlogstocslag op dsn abonnementsprijs per 3 maanden.
door
ELISE VAN ECK—RUTGERS.
(N' 'ruk verboden.)
Hij kwam thuis en wierp zijn hoed op een
stoel met een beweging, die zij kende; onwil,
teleurstelling, verzet, knorrigheid, moede
loosheid, dat alles «prak uit dat enkele ge
baar eri haar hart bonsde op van schrik.
Er was iets gebeurd; dat zag zij en zij kon
er niet aan twijfelen, of het was een onaan
genaam gebeuren, waaruit verdrietelijkheden
en zorg zouden voortvloeien.
Zij vroeg niets, wetend hoe prikkelbaar hij
in de (gegeven omstandigheden was, maai
wachtte augstig af, tol, hij vanzelf zou begiu
nen te spreken, telkens even over het naai
werk in liaar handen heenblikkend, om zijn
somber gezicht te bespieden. Na het gemom
pel, ais groet bedoeld, waarop zij vriendelijk
geantwoord had, was er nog geen woord
over zijn lippen gekomen; inj was bij de tafel
„aan rum en Sieande zya nouiJ met ziji.
üand.
Haar naald ging steeds op en neer dooi
het üikke, blauwe goed; onder haar ijverig
gedoe werd het gescheurde broekje van haar
oudste jongen weer toonbaar,
Plotseling sprak hij het uit, op norschen
toon, zonder eenige inleiding.
lk ben ontslagen".
Het werk glipte uit haar bevende handen,
ontzet staarde zij hem aan, niet dadelijk
woorden vindend.
Hij zag, hoe bleek zij geworden was en zijn
oproerige stemming werd verdrongen door
wtcek medeyjden.
„Schrik je er zoo van?" vroeg hij met een
klanit van vroegere teederheid in zijn stem.
„Wat moeten wij beginnen! Wat moeten
wij beginnenjammerde zij
„Ik weet Jiet niet!"
Werktuigelijk naaide zij voort, onder het
vaardige beweeg van haar handen haar ge
dachten vrij spél latend.
„Maar", begon zij eindelijk aarzelend, vree-
zend hem tot een onvriendelfjken uitval te
prikkelen, „waarom ben je dan ontslagen Is
er wat gebeurd
„De firma moet bezuinigen", zei hij scham
per. „De laatst in dienst gekomenen moesten
er het eerst aan gelooven, dat spreekt van
zelf!"
Zij vroeg niet verder en een naargeestig
zwijgen hing in de kleine, ordelijke kamer.
Wat was zij blij geweest, toen hij een paar
maanden geleden, na wekenlang werkeloos
rondloopen, na ontelbare malen zijn diensten
aangeboden te hebben en daar evenveel ma
len voor bedankt te zijn, eindelijk een betrek
king gekregen had! Het salaris was niet
schitterend, maar voldoende, om met overleg
mee rond te komen; zij was geheel opge
fleurd door de goede tijding ai had vurig ge
hoopt dat het hem gelukken zou, zijn nieu
wen patroon te voldoen.
Triestig bedacht zij nu, dat zij haar twijfel
daaromtrent met geweld naar den achter
grond gebannen had; zij kon immers niet
meer gelooven, dat hij vrij te pleiten was van
schuld aan het ongeluk, dat hen scheen te
vervolgen; zij wist te goed, dat er veel aan
hem ontbrak, dat zijn buien van voortvaren
de werkzaamheid afgewisseld werden dqor
dagen van onverschillig-laks doen, dat zijn
ongestadig humeur hem lastig in den om
gang maakte, maar zij had zoo gaarne willen
gelooven, jdat het ditmaal goed zou gaan en
daarom haar twijfel gesmoord
En hij was toch zoo goed, werkelijk zoo
goed. Maar dat wisten anderen niet zooals
zij het wist
Zij kon het niet uitredeneeren, maar zij
voelde dat hij dikwijls aanleiding tot onte
vredenheid moest geven; hij kon "moeilijk een
aanmerking verdragen en zoo
Zij vroeg niet, of dat ook nu weer het ge
val was geweest; wat deed het ertoe? Ver
moeid boog zij het hoofd onder den slag,
wanhopig bij het vooruitzicht, dat de ellen
de, die zij voorbij gewaand had, eigenlijk
tegen beter weten in, zooals zij zichzelve be
kennen moest, opnieuw beginnen zou.
Met oogenbedervend fijn naai- en borduur
werk had zij in die droeve dagen ,wat geld
verdiend, maar de vier kinderen lieten haar
niet veel tijd.
Haar huishouding was in de laatste maan
den ju.st weer wat op streek gekomen; zij
had zich enkele hoognoodige dingen kunnen
aanschaffen, de kinderen langzaam aan wat
beter in de kleeren gestoken en nunu
brak er opnieuw zulk een tijdperk van getob
en ontbering aan, nu zou de betrekkelijke
welstand weer plaats maken voor kommer en
zorg.
Zij zuchtte.
„waarom doe je mij geen verwijten?"
vroeg hij.
„Dat helpt immers niets! Als de firma
werkelijk bezuinigen wil en je daarom ont
sloeg, is het ook je schuld niet en verdien je
geen verwijt!"
„Maar
Hij aarzelde, blijkbaar bij zichzelf overleg
gend, of hij uitspreken of verzwijgen zou,
wat waarheidsliefde hem naar de lippen
drong.
„Maar?" herhaalde zij met aandringen tn
haar toon.
Misschien had- het nog zoo'n vaart niet
geloopen, als
„Spreek toch door", hield zij aan, toen hij
opnieuw weifelde. „Je houdt mij op de pijn
bank!"
„Als ik wat onderdaniger was geweest in
mijn optreden!"
„Maar maö, hoe kon je zoo roekeloos zijn,
om door je optreden je betrekking in de
waagschaal te stellen' Heb je dan geen
oogenblik aan mij en aan de kinderen ge
dacht? Ben je nu al weer vergeten, wat wij
doormaakten, toen je geen inkomst en hadt'r
\Vij alien moeien dus maar in de ellende ge
bracht worden, alleen omdat jij je humeui
niet verkiest te bedwingen?"
„Dus toch verwijten!" zuchtte hij moede
loos.
„Och aeen!"
Haar opwinding zakte even plotseling weg
als ze gekomen waspraten hielp immeu
toch niet!
Den gehelen nacht lag zij klaar wakker;
het schrikbeeld, dat haift voor oqgta stond,
weerde den slaap; den volgenden morgen
echter was er een trek van vastberadenheid
jp haar zacht gelaat te lezen.
Zij wasciue en kleedde als gewoonlijk di
.onderen en zorgde voor het ontbijt; daarna
onder het opruimen van de gebruikte bordjet
en kopjes, vroeg zij,haar man, die bij hei
raam zat, ijverig turend in de advertentieko
lommen van het ochtendblad:
„Blijf je vanmorgen thuis?"
„Hoezoo?"
„Ik zou wel een paar boodschappen willen
doen."
„Waarom juist vandaag?"
„Ik heb er zoo zelden gelegenheid voor,
nu jij niet weg ljoeft, kun je wel een morgei,
op de kinderen passen, nietwaar?"
„Een heelen morgen? Je schijnt groot;
pmnnen te hebben? Heb j^geld'te veel?"
„Er zijn ook wel boodschappen, waai
voor geen geld noodig ia!" gaf zij geheim
zinnig ten antwoord.
Hij wilde vragen, wat zij meende, maar he
geschreeuw van zijn jongste dochtertje, dat,
op wankele voetjes door de kamer stappenu
een tuimeling tegen de kast maakte, deed hen
opspringen, om de kleine op te beuren; u
zijn zorg voor het kind vergat hij, dóór t.
/ragen naar haar plannen.
Een half uur later keek zij, geheel tot uit
gaan gekleed, om de kamerdeur heen.
„Ik ga weg! Jij blijft dua thuis?"
„Jazeker! Adieu!"
„Adien!"
Zij onttrok zich "haastig aan de kinderhand
jes, die haar wilden tegenhouden.
„Zij zijn niet gewend, dat ik uitga!" sprak
ze, het gezeur der kinderen willende veront
schuldigen, met een glimlach tot haar man.
Zij liep de trap af en de straat opvastbe
raden begaf zij zich op weg naar het groote
gebouw, waarin het kantoor gevestigd was,
waar haar man de laatste maanden werk
zaam waa geweest. Gekweld door een onaan
genaam gevoel van verlegenheid, vrees, wei
feling en moedeloosheid, liep ze er voorbij,
met een schuwen blik opkijkend naar de hoo-
ge ramen; de breede deuren die toegang tot
de vestibule gaven, stonden uitnoodigend
open, maar al haar moed was weg.
Haar pas inhoudend, verlegen met haar fi
guur, stak zij de straat overA meenend, de
oogen van den lummelenden portier op zich
gericht te voelen, en liep terug in de richting
vanwaar zij gekomen was; dan plotseling,
zich inpratend, dat zij niet laf mocht zijn, dat
zij niet terugdeinzen mocht voor een fnoeilijk
oogenblik, dat zij niets onbeproefd mocht la
ten, keerde zij zich opnieuw om en liep zon
der aarzelen de treden van de stoep op en
stapte naar binnen.
Aan den toesloffenden portier vroeg zij
den chef te mogen spreken.
„Ik zal eens hooren", deed deze gewichtig,
„of mijnheer wel te spreken is. Wie kan ik
zeggen, dat...."
Zij noemde haar naam, terwijl een blos
naar haar wangen steeg, toen het haar inviel,
dat die man met zijn loer-oogen bij het ver
nemen van haar naam wel raden zou, wat
haar boodschap aan den chef waa; zij voelde
zich pijnlijk vernederd door die gedachte,
maar zij was vast besloten, terwille van de
zinderen door den zuren appel heen te bijten.
De man beklom de breede trap, waarvan
de dikke, koperen leuningen haar tegenglans-
deu, en verdween door een deur, die ge-
ruuichloos weer dichtviel. Een paar minuten
die haar eindeloos schenen, veruepea, vóór
iiij terugkeerde.
„Wilt u mij maar volgen?" vroeg hij voor
komend, met, naar het haar voorkwam, een
spotlachje om zijn lippen.
Verwonderd keek zij om zich heen in het
gebouw, waar alles van nieuwheid scheen te
fonkelen; zij schrikte terug, toen haar gelei
der aan het einde van een gang een deur
opende en zij een groot lokaal voor zich zag,
waarin achter rijen lessenaars verscheiden
dames en heeren in hun bezigheden verdiept
waren.
Moest zij daar door? Bespied door al d'e
oogen?
Er was niets aan te doen! Zij moest!
Gedwee liep ze mee, haar oogen gericht
op den breeden looper, waarop tnoddervOe-
ten sporen hadden achtergelatenzij ver
baasde er zich even over, dat zij zoo iets on
belangrijks ondanks haar hevige spanning
opmerken kon.
Zij kwam bij een deur die op een kier
stondde portier wierp die na een klopje
open en zij stapte binnen, waarop haar gelei
der de deur sloot en -zich verwijderde.
Als in een waas zag zij, dat zij zich be
vond ia een spiaakvol ingericht kantoor,
waar voor de schrijftafel een welgedane heer
zat, wiens kaal hoofd haar tegenglom.
„Wat is er van uw dienst, Mevrouw?"
vroeg hij opstaande.
Zij antwoordde niet, op het punt van in
tranen uit te barste»; zij had niet kunnen
denken, dat de gang, waartoe zij in den sla
peioas doorgebracbten nacht heldhaftig be
sloten had, zoo zwaar zou zijn. Maar ze
moest toch spreken, wat zou die vreemde
heer wel van haar denken, als zij daar ze
nuwachtig en onbenullig zwijgend, bleef
staan
„Ikik fcotn u vragen.... ik wilde...."
„Ga zitten, Mevrouw!" noodde hij vrien
delijk. „U bent toch niet bang voor mij?"
Verrast sloeg zij de oogen naar hem op.
Dat was een klank van echte menschelijkheid
dien zij daar in zijn stem hoorde 1 Levendige
loop vervulde haar plotseling, zij redeneerde
liet meer, zij wikte en woog niet meer; die
.em was recht tot in haar hart doorgedron
,en en verdreef al haar angst.
„Ach, mijnheer, ik kom een beroep op u
ioen voor mijn man; u hebt hem gisteren
mts lagen
Zij wachtte even, maar hij wenschte blijk
baar, dat zij dóór zou spreken.
„Ik weet wel, dat u er wel goede redenen
/oor gehad zult hebben, ik weet wel, dat hij
.vat lastig van humeur is en niet altijd even
jverig, maar hij is zoo goed, hij is ondanks
illes zoo goed, hij verdient zoo, dat men hem
./at helpt; niemand weet het, zooals ik hel
■veet! Ik bid u, neem hem weer terug; hij
tal u zoo dankbaar zijn en uit dankbaarheid
.ubbel ernstig trachten, zijn fouten te over
vinnen
Zjj zag een lachje op het gelaat tegenovei
raar en zweeg verschrikt.
Dit lachje gold haar grenzenlooie naive
eit, die haar veronderstellen deed, dal een
aan op het enkele zeggen van zijn vrouw,
lat hij zoo goed was, als bruikbaar employé
>eachouwd moest worden! De wereldwijze
ïan tegenover haar verbaasde zich over de
onge vrouw, die als een kind kwam smedten
m beterschap beloven. Welk een roerend ver
trouwen in de menschen moest zij nog heb
oen!
Hij had inderdaad geaarzeld, om haar man
te ontslaan, omdat deze een helder inzicht
had en over het geheel ondanks zijn tekort
komingen een goed werker was. Als hi,
eens....
Hij blikte in de zachte oogen, die hem
smeekend aanstaarden. Kon hij aan da<
vrouwtje haar naïef vertrouwen ontnemen?
„Goed, mevrouwtje!" sprak hij plotseling
op jovialer toon. „Ik zai aan uw verzoet
voldoenUw man kan terugkomenWe zul
len het nog ééns samen probeeren!"
De schok,van vreugdp, die haar doortril
de, deed haar duizelen, zij kon geen woorU
uitbrengen en voelde tranen uit haar oogen
rollen.
„Kom, kom!" suste hij goedig. „Zoo'n
dapper vrouwtje als u bent, mag niet schrei
en!"
In een onwemtaanbaren aandrang greep
zij zijn hand en drukte er, vóór hij het ver
hinderen kon, een kus op.
„Dank u, dank u. O, ik zal uw goedheid
nooit vergeten! U redt mijn kinderen!"
Om haar over haar ontroering heen te
helpen, vroeg hij naar-de kinderen en liet
haar praten, waardoor hij een vrij duidelljken
blik in haar omstandigheden kreeg en be
sloot, den man zooveel mogelijk voort te hel
pen.
Stralend van geluk kwam zij thuis.
„Wat is er?" vroeg haar man verwonderd,
terwijl de kinderen zich aan haar rokken
klampten.
„Ik ben bij je chef geweest!" juichte zij
„Je mag terugkomenNu is alles weei
goed!"
Een oogenblik scheen 'het, alsof hij boos
wilde worden, maar spoedig verdween de
trek van onaangename verbazing uit zijn ge
zicht. Hij keek haar diep in de oogen en
kuste haar heel innig.
BINNENLAND.
TWEEDE KAMER
Vrijdag werd voortgegaan met de beraad
slagingen over hot outweip-Huurconamissie
wet.
N» repliek van de heeren L o h m a n (C.
H., Go«) enSnoeck Henkemans (C.-
H., Apeldoorn), bepleitte de heer Mar-
chant (V.-D„ Deventer) aanneming van
het amendement-Mendel» om de 10 procent
te laten vervallen. Het is, meende spreker
voor de huurders thans niet mogelijk, zich te
gen afzetterij te verzettendaafom moest hel
recht worden gewijzigd, en de vrijheid van
een der contractanten beperkt worden.
De heer J a n n i n k (U.-L., Lochem)
meende dat de heer Marchant voorbijzag, da
ran de wet terugwerkende kracht wordt v*->
leend.
De heer Nolens (R.-K., Venlo) voeldt
zeer veel neigiug, het amen dement-Meu rit s
te steunen.
De heer D e G e e r (C.-H., Schiedam) had
daarentegen de 10 procent zeer toegejuicht
omdat nu duizenden zaken niet bij de huur
commissies zullen komen. Bovendien waren
de 10 procent gevraagd op grond van de hoo
gere exploitatiekosten.
Na repliek van den heer A a k e r m a
(C.-H. Harlingen) beval de heer Drion
(V.-L., Ridderkerk) hét amendement-Anker
man-Lohman aan. (Dat het artikel niet van
toepassing zal zijn op een nieuw gebouwde
woning, na 1 Januari 1916 voor het eerst in
gebruik genomen).
De heer Van den Tempel (S.D.A.P.,
Amsterdam IX) meende dat er allesn bij aan
neming van het amenderpent-Mendels een
juiste toestand werd geschapen. Het gewijzig
de regeeringsvQoretel zou een verhooging van
huishuren over de geheele linie brengen.
De minister van justitie verklaarde bij
dupliek, dat er bij de rgeering geen bezwaar
tegen het amendement-De Geer bestead
liet nieuwe lid voer Den Haag II, de heer
J. W. IJzerman werd geïnstalleerd.
De voorzitter deelde mede, dat a.s.
Donderdag o.a. het ontwerp voor de Drink
waterleiding» tn dat van de duurtebijslagen
in de afdeelingen zal worden onderzocht.
Hij stelde yoor, a.s. Dinsdag- en Donder
dagavond te vergaderen.
De heeren Nolens tn Mendels (S.
D. A. P., Schoterland) bestreden dit voorstel.
Het werd aangenomen met 54 tegen 31 st.
De heer Du y s (S. D. A. P., Zaandam zei
dat hij na het antwoord van den minister van
buitenlandsche zaken op zijn vragen, de in
terpellatie inzake de deportatie van Belgen
niet meer noodig achtte. Wat hij daarover te
zeggen had, kon hij bij de behandeling van
buitenlandsche
va*
zaken
de begrooting
doen.
Daarna werd de behandeling van de huur-
eommissiewet voortgezet.
De heer Mendels S. D. A. P., Scho
terland) handhaafde zijn amendementen.
De heer Nolens oefende kritiek op de
wijze, waarop de heer Mendels die amende
menten thans verdedigde.
Het amendement-Mendels-Schaper (te le
zen 1 Jaauari 1915, in plaats van i Januari
1916) werd verworpen mét 48 tegen 24 stem
men.
Hét tweede amendement van dezelfden, om
de 10 pet. te doen vervallen, werd aangeno
men met 39 tegen 33 stemmen.
Het amendement-Ankerman, om den
nieuwbouw geheel vrij te laten, werd verwor
pen met 51 tegen 21 stemmen.
Het amendement-Mtndels, om den nieuw
bouw reeds bij eerst verhuring ondr de huur-
commissie te brengen, werd verworpen met
61 tegen 11 stemmen.
Art. 1 werd z. h. s. aangenomen.
Daarna waren aan de orde art. 2, dat voor
stelde, de beslissing van de huurcommissie te
laten terugwerken en de daarop ingediende
amendementen.
De heer Mendels verdedigde het amen
dement-Schaper, om de huurcommissies niet
te binden aan den termijn van 16 October
1916.
De minister van justitie had bezwaren
tegen het amendement-Schaper, dat werd ver
worpen, waarna ee* aanvulling van dea heer
de Geer werd aangenomen.
Het artikel 1 werd daarop aangenomen z.
h. s.
Bij artikel 3 lichtte de heer Kanter een
amendement toe, dat hij na bestrijding door
den minister weer introk. Het artikel werd
aangenomen.
Bij artikel 4 lichtte de heer Mendels een
amendement toe.
Schepenvorderingswet.
handeling gehomen een voorstel van de com
missie van rapporteurs, om de Nota van Wij
ziging betreffende de Schepen vorcferingswet,
waarbij de minister de bevoegdheid krijgt de
schepen met de bemanningen te vorderen,
eerst in de afdeelingen te onderzoeken.
Verschillende heeren voerden het woord er
over, waarna het voorstel werd aangenomen
met 31 tegen 17 stemmen.
Vluchtelingenkamp Ede.
De heer Hugenholtz stelde den minis
ter de vraag of deze -bereid was de slooping
van het vluchtelingenoord te Ede te doen
schorsen, totdat de Kamer bij de behandeling
van de Staatsbegrooting voor 1917 gelegen
heid zal hebben gehad over deze zaak met dea
minister van gedachten1 te wisselen.
De minister van binnen landsche za
ken antwoordde daarop dat met het afbreken
van barakken, teneinde deze over te brengen
aaar Nunspeet, reeds een aanvang is gemaakt
Verdere afbraak van barakken zal vóór de be
handeling van Hoofdstuk V niet plaats heb
ben.
Aan de orde was daarop de voortzetting
van d'behandeling van de Huurcommissiewet
Devoorzitter stelde voor, de behande
ling tot Dinsdag te schorsen tot na de sche
pen vorderings wet, wanneer althans het afdee-
lingsrapport tijdig daarover gereed is, welk
voorstel z. h. s werd aangenomen.
De heer De Wykerslooth de Weerdeeteyn (r.
k., Wijk bij Duurstede) lichtte een amende
ment toe op art. 4, dat door den heer D r i o n
(v. 1., Ridderkerk) ondersteund werd. jHet be
oogde aan alle verhuurders en huurders een
even rechtvaardige behandeling te waarbor
gen Ais grondslag zal worden aangenomen
de normale huurwaarde op 1 J'an. 1916.
De heer L o e f f (r. k., Waalwijk) wenschtte
in het artikel te zien neergelegd, dat de beslis
singen der huurcommissie niet anders kunnen
worden gegeven dan gemotiveerd.
De m i n i s t e r van Justitie had geen rede
nen om zich in sterke mate te verzetten tegen
het amendement-Mendels, maar wees er op,
dat slechts in bijzondere gevallen zal kunnen
worden afgweken van den regel van het ont
werp
Spreker erkende de wenschelijkheid van het
amendemev t-De Wijkerslooth Bij artikel 6 zal
hij aan de opmerkingen van den heer Loeff
gevolg geven.
De vergadering werd verdaagd tot Dia»-
c'ag haif twaalf.
Oanwgd aisuws.
UIT OUDE NIEDORP.
Donderdagavond hield het Nut „Ons Ge
noegen" alhier in het lokaal van den heer T.
de Jong weer een gezellige bijeenkomst. De
lezing, getiteld „Grootvader'1, dezen keer
vervuld door mej. RemptKoorn, en met
groot succes. Verder werden nog bijdragen
geleverd door de heeren G. Liefhebber en A'
Wonder Pz., getiteld „Een dag aan Scheve-
ningen" en „Een Aanzoek". Ook deze heeren
vonden veel bijval.
UIT SINT PANCRAS.
De ziekenvereemging „Onderlinge Hulp",
airier, vergaderde ter algemeene ledenverga
dering ten huize van den heer Jn. Ruijs.
Uit de rekening en verantwoording der
gelden bleek, dat het kassaldo met 141,07
was vooruitgegaan.
UIT SCHOORL.
Vergadering van deelhebbers ia het Onder
linge Veefonds alhier op 10 Januari 1917.
Aanwezig 37 deelhebbers. Nadat de voorzit
ter de bijeenkomst met een kort woord had
geopend, las de secretaris de notulen, van de
vorige vergadering voor, welke zonder aan
merking werden goedgekeurd. Daarna werd
volgens art. 9 van het reglement den deel-
neboers een acte van deelneming ter teeke-
ning voorgelegd. Besloten werd deze acte
ook bij de niet aanwezigen te laken passeeren
De voorzitter noodigde de heeren j Kruif
en C. Roozendaal uit tot het nazien der reke
ning, waarna beiden aan deze uitnoodiging
gevolg gaven en konden constateeren, dat de
rekening in ontvang 4467,88 en in uitgaaf
3863,i2Va beliep, waardoor het batig saldo
604,75 lA der rekening waa. Zij adviseerden
tot goedkeuring dezer rekening, waarmede de
vergadering met applaus hare instemming be
tuigde.
Nu volgde een kort verslag van den boek
houder over het wel en wee van dit loods in
1916. Op 31 December aantal deelhebbers
76; het aantal runderen 601; de verwaar-
öorgde som 112,385; afgemaakte runderea
21; deze brachten op 1637,20; 12 maanden
contnbutie 2562,05; batig saldo 1915
J 268,63. Voor de afgemaakte runderen werd
uitbetaald 3126,50; voor kosten aan verga
deringen, drukwerk, bureaukosten, brand
ijzers 44,18; voorkeuren en verloskundige
hulp 117.27V2; voor renten en geheele af
lossing aan de Raffeisenbank 322,88voor
brandverzekering 77,05voor onkosten aan
de commissahissen 66,24 en voor salaris
aan de leden der directie 109.
Vervolgens stelt de voorzitter voor de som
tegen brandschade, waarvoor het vee is ver
zekerd, van D/t» ton op 1"/, ton guldens te
brengen. Dit voorstel wordt aangenomen.
Aisnu stelde een der aanwezigen voor de
runderen tot een maximum van 300 in dit
fonds te verzekeren. Na eenige discussie werd
dit voorstel verworpen.
Met het oog op het toenemend aantal deel
hebbers en de daardoor meerdere werkzaam
heden vöor boekhouder en commissarissen,
stelde de voorzitter aan de orde het salaris
dezer titularissen te verhoogen. Besloten
werd het salaris vap den boekhouder met
25 en dat van iederen commissaris met 6
te verhoogen.
Na rondvraag sloot de voorzitter onder
dankzegging aan den boekhouder voor zijn
accuraat werk, aan de commissarissen voor
hunne toewijding en aan de leden voor hun
ne trouwe opkomst, de vergadering.
UIT SCHAGEN.
Zondag 21 Januari heeft alhier het groo
te concert plaats, dat de Zangvereeniging
„Euphonia" van Toonkunst de laatste jaren
gewoon is te organ iseeren en welke concerten
door hunne ernstige voorbereiding en prach
tige resultaten reeds goede bekendheid in
Hollands Noorderkwartier hebben verwor
ven.
Ditmaal wordt een modern werk uitge
voerd, n.l. de dramatische cantate „Frau Hol
de" van Albert Thierfelder. Als solisten tre
den op de dames Janne Brandsma, van Am
sterdam, en M. Spoel, van den Haag, en de
heeren E. G. Tobi, van Zutphen, Jac. Ph. Car
ro, van Utrecht, en Q. J. van Trigt, van den
Haag.
He* instrumentale gedeelte van het werk
wordt uitgevoerd door het strijkorkest
van de Kon. Ned. Marinekapel, van den Hel
der. De koren worden gezongen door de
uitvoerende gemengde zangvereeniging „Eu
phonia".
Op Donderdag 18 Januari zal het 40' jaar
geleden zijn, dat de heer P. Buis Jz. alhier tot
secretaris van den polder Burghorn werd ver
kozen. v
UIT ZUID-SCHARWOUDE.
Voor de vacante betrekking van hoofd der
openbare lagere school alhier, hebben zich
5 sollicitanten aangemeld.
ALKMAARS
COURANT.
