DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. RantsosnBerings-artikGlGn. No. 60. Honderd en negen&endejaaFgang MAANDAG 12 MAART. FEUILLETOB. Dokter Stillfried Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en Feestdagenuitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar f 1,franco door het geheete Rijk f1,25. Afzonderlijke nummers 3 Cents. Telefoonnummer 3. Prijs der gewone Advertentiën Per regel 0.121/»- Bij groote contraeten rabat. Qroote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. NEDERLAND. Met 20 ct. oortogstoeslag op den abonnementsprijs per 3 maanden. ALKMAAR, 12 Maart. Bagdad is thans door de Engelschen geno men. Donderdagnacht, bij maanlicht, zijn de En- gelsche troepen op verrassende wijze een rech terzijriviertje van den Tigris, de Dialah, overgetrokken, welke ongeveer .12 K.M. ten z.oosten van Bagdad loopt. Daar hebben de Turken, sinds eenigen tijd door de Engelsche cavalerie scherp achtervolgd, nog gepoogd stand te houden, en het gevaar voor de be dreigde stad af te wenden. Maar in de hard nekkige gevechten, temidden van een zand storm en een bevigen orkaan geleverd, moes ten zij het onderspit delven, zij werden van de eene achterwaartsche stelling in de andere te ruggedreven en Zondagmorgen werd Bag dad, de oude-Kaliefen-stad, de bakermat der Turken, het eind-punt van -den bekenden Duitsch-Turkschen spoorweg, door de Engel sche troepen bezet. Het kan verkeeren Bijna een jaar geleden, schreef de Manches ter Guardian: „Mesopotamië is still one of our greatest anxieties." En nu, in plaats van een bron van angst en vrees te zijn, is Mesopotamië voor de En gelschen geworden een oorzaak van blijd schap en voldaanheid. Reeds in December 1914 hadden de En gelschen troepen in de Perzische golf geland, welke een expeditie tegen Mesopotamië moesten uitvoeren, teneinde daar den spoor weg in handen te krijgen, welke Duitschiand met Aziatisch Turkije verbindt, het eerste land een voorsprong geeft in het wereldver keer en bij den afzet der nijverheidsproducten en welke Engeland zoo heel goed kan ge bruiken voor een verbinding te land tusschen Egypte en Britsch Indië. Eerst in het laatst van December 1915 had de opmarsch naar Bagdad plaats, dOch deze was niet voldoende voorbereid en geschiedde te snel, zoo dat hij op de nederlaag bij Koet-el-Amara (April 1916) uitliep. Terwijl pogingen, om op den Balkan de spoorwegverbinding aan te tasten, mislukten, werd een nieuwe Bagdad-expeditie uitgerust, welke In het laatst van December verleden jaar een aanvang nam. Verrassend snel maakten de Engelschen de laatste dagen vor deringen naar het thans bereikte resultaat te oordeelen, is de opmarsch ditmaal uitne mend voorbereid en stelselmatig uitgevoerd. En de Turken? Men heeft den laatsten tijd weinig van hen vernomen. Het maakte den indruk, dat zij niet Roman naar het Dnitseh van DORA DUNGKBR. 18) Zij kon hem onmogelijk zeggen, dat dj geen tweede maai zijn toom zou kunnen verdragen en in het diepst van haar hart overtuigd was, dat hij weer boos op haar zou worden, zoodra zij succes had met de behandeling der oude dame. En hij had toch ook jarenlange ervaring, terwijl zij Al mislukte hem af en toe ook uit een voor haar onverklaarbare oorzaak de behandeling van een ziektegeval, zij wilde hem toch in eigen oogen niet vernederen. Stillfried was reeds weer ongeduldig en zenuwachtig geworden. Haar lang stilzwij gen kwelde hem. Wat dacht zij, wat nam zij hem kwalijk? Vermoedde zijWat zij hem op het spoor gekomen? Hij trad heel dicht op Gertrude Kleemann toe en vroeg haastig en gebiedend: „Wat bedt u tegen mij, juffrouw Klee mann? Ik wil het weten." Zij hield haar hoofd afgewend. Hij kon dus niet zien, dat er een glans kwam op haar gelaat, dat haar zachte oogen straalden, dat uit haar geheelc wezen een ontroering sprak, die zij nauwelijks in staat was te verbergen. Na de lange weken, waarin het haar zonder geestelijke gemeen schap met hem was voorgekomen alsof zij leefde in een barre woestenij, vond zij deze bepaald persoonlijke vraag, zelfs ondanks den ruwen vorm reeds een stukje geluk, zoo iets als nieuwe zonneschijn. Maar toch, wat moest zij tegen hem zeg gen? Zij kon oiflt liegen. In dit uur eer zoo goed georganiseerd waren als voorheen onder von der Goltz pacha. Stonden ze nog wel onder Duitsche leiding? In de Turksche Kamer heeft Enver pacha op hetzelfde oogen- blik, waarop de stad viel, nog over haar lot kunnen zwijgen en enkel gezegd, dat men aan het front in Mesopotamië als gevolg van de militaire maatregelen ten noorden van den Tigris teruggetrokken wasl Tegelijkertijd deelde de vice-generalissimus aan de Kamer mede, dat men aan het Perzi sche front op grond van gelijke overwegingen was teruggetrokken. Zooals men weet gaat de opmarsch der En gelschen, thans bekroond door het bezit van een der kernpunten van des kaliefs gezag, dat de geloovige Turken zich ongetwijfeld zeer zullen aantrekken, gepaard met een opmarsch der Russen in Perzië. Beide operaties grijpen zoo goed in elkaar, dat de Turken in Perzië, die zich op een afstand van 100 K.M. ten oosten van Bagdad bevinden, in een critieke positie verkeeren en gauw beenen moeten ma ken, willen ze niet worden afgesneden. Men hoort dan ook, dat dit Turksche leger met groote snelheid terugtrekt. Of het nog ontko men zal? Te verwachten valt, dat ook de Russen Bagdad zullen bereiken, zoodat de entente in dit deel der wereld dan baas zal zijn en er met het oog op vredesonderhandelingen iets van beteekenis is behaald, dat eenigermar te opweegt tegen gebieden, door de groep der midden-mogendheden bezet. Tenzij dë kans opnieuw mocht keeren, de oorlog lang genoeg duurt en de Turken en Duitschers in staat zijn om de Engelschen en Russen andermaal terug te drijven, wat wel niet waarschijnlijk lijkt, daarom echter niet geheel onmoge lijk is. Aan de Ancre blijft dë toestand gelijk. Op nieuw zijn, volgens het Duitsche legerbericht, achterhoede-afdeelingen volgens bevel op de hoofdstellingen teruggetrokken, hetgeen in het Engelsche legerbericht aldus luidt: wij heb ben Irlis (4 K.M. ten Westen van Bapaume) bezet. Overigens heerscht er meerdere bedrijvig heid en wordt er over en weer krachtige druk uitgeoefend, zonder dat er nochtans voordee- len van beteekenis worden verkregen. De Duitschers zeggen in Champagne de bekende hoeve te hebben hernomen, hetgeen de Fran- schen, die hier gestemd worden door Russi sche troepen, evenwel ontkennen. Verder zij aangeteekend, dat in het Ehilt- sche hoofdkwartier besprekingen worden ge houden tusschen de leiders van de Ehiitsche en Oostenrijksch-Hongaarsche legers. Tot bewapening der koopvaardijschepen is thans in de Vereenigde Staten besloten. Pre sident Wilson schijnt van zijn juridische ad viseurs geleerd te hebben, dat het wel mag. Naar de Matin" verneemt, heeft de admi raliteit der Vereenigde Staten gelast alle koopvaardijschepen, die zich naar het versper de gebied begeven, te bewapenen. Er moet een officieuse kennisgeving zijn uitgevaardigd, volgens welke Amerikaansche schepen op Duitsche onderzeeërs mogen vu ren, als ze deze in zicht krijgen. De Ameri kaansche gezagvoerders zouden dus vrijheid krijgen, een onderzeeër aan te vallen, eer deze een torpedo of granaat heeft afgevuurd. Er moeten voldoende kanonnen en kanonniers beschikbaar zijn voor de schepen, die uiterlijk over zeven dagen zouden beginnen uit te va ren. De gezagvoerders zullen verzegelde orders verkrijgen over hetgeen ze te doen zul len hebben. Van andere zijde wordt echter medegedeeld, dat de reeders niet zoo heel veel voor bewapening voelen, omdat de ver zekering tegen molest voor gewapende sche pen moeielijk is en de president over geen middelen beschikt om hen voor verliezen scha deloos te stellen. Ook wordt gemeld, dat Amerika bezig is een groote vloot van houten schepen in het leven te roepen, om Engeland van voedsel te helpen voorzien en om de onderzeeërs te hel pen bestrijden. Men zou hout gebruiken om ook profijt te kunnen trekken van de diensten der kleine werven, men hoopte het eerste vaar tuig binnen1 twee maanden gereed te hebben en dan per week 30 a 50 af te leveren. De berichten geven te verstaan, dat er geen enkel verantwoordelijk persoon in de Veree nigde Staten is, die den oorlog niet onvermij delijk acht. Onder de getorpilleerde schepen behoort de Storstad, een Noorsch vaartuig, dat voedsel naar het bezette België moest overbrengen en voorzien was van de bijzondere onderscheids- teekenen. Aan de Storstad was een droevige herinnering verbonden: dit schip deed door aanvaring den 29sten Mei 1914 de Empress of Ireland zinken, waardoor honderden om het leven kwamen, wat toen nog algemeene deernis verwekte. De teekenen van toenemende zenuwachtig heid onder de volkeren vermeerderen bij den dag. In de parlementen worden woorden ge bezigd en feiten medegedeeld, welke een jaar geleden niet werden vernomen. De voedsel- lijk zijn, alles weer op 't spel zetten, dat ging haar kracht te boven. Het antwoord bleef haar gespaard. Van de overzij kwam Gustava met Marietje aan, zij waren nauwelijks meer dan vijftig schre den van hen af. Beiden waren tot aan de unten van hun neus beladen. Gustava droeg aar groote studielamp, een reusachtig bou quet veldbloemen en haar schilderspara- pluie. Marietje den schildersezel en den vouwstoel. Toen Gustava beiden in 't oog kreeg, ver haastte zij haar tred en liep op het jonge meisje toe. Stillfried, die zich meer dan ooit over de zwijgzame Gertrude ergerde, ging haar tegemoet. Gustava hield hem het groote bouquet dicht onder den neus. „Daar, verberg u en schaam u dokter. Hoe kan men een jong, hulpeloos meisje, zooals uw nicht, zoo behandelen? U moet dadelijk een vriendelijk woord tegen haar zeggen en haar troosten. Zij heeft een brief van haar vader in den zak, die zij bijna reeds met haar tranen heeft doorweekt." Gustava liet hem staan en begroette Ger- trude Kleemann. Op den eersten blik zag zij, dat er iets tusschen haar en Stillfried was voorgevallen. Stillfried liet haar daarover ook niet lang in het onzekere. „Misschien gelukt het u, deze eigenzinni ge jonge dame tot andere gedachten te bren gen zei hij op een toon, die het midden hield tusschen ergernis en gedwongen hu mor. „Zij heeft mij gladweg geweigerd de hand der oude pianotante te behandelen. Re denen onbekend. Tusschen vrouwen bestaat immers zoo'n zekere soort van vrijmetselarij Misschien vindt u door middel van sugges tie den sleutel tot deze verstokte ziel, juf frouw Hill." Na deze woorden kaarde hij zich haastig naar zijn nicht toe, die in een neerslachtige houding aan den kant van den weg stond en er op wachtte door Stillfried voorbijgelaten of aangesproken te worden. „Wel, al weer in den put, Mieze? Een brief van papa? Heb je dien reeds aan je bondgenooten, tante Amalie en Radtke, laten zien?" „Radtke?" Marietje's toornige blauwe oogen schoten vonken, alsof hij minstens van haar had verlangd, dat zij een luipaard uit de vrije hand zou voederen of met een spin, waarvoor zij zoo bang was, naar bec moest gaan. „De heer Radtke bestaat niet meer voor mij." „Ah zoo, ja juist, dat ik dat ook kon ver geten," zei Stillfried goed gehumeurd, terwijl hij zijn lachen nauwelijks kon inhouden. „Be vrijd je van je bagage en kom op mijn kamer Het is trouwens dadelijk tijd voor het spreek uur." Zacht gestemd door het vooruitzicht, dat haar oom haar ten minste wilde aanhooren liep Marietje zoo haastig weg als haar zware last haar dat toestond. De berde dames waren reeds in huis ver dwenen. Stillfried floot Pappenheim, die aan den anderen kant van het grasperk op het werk van den tuinman toekeek en zeer onnoodig stond te lanterfanten. „Noodig vind ik dat juist niet," brotöde de badknecht bij het roepen van zijn meester en haastte zich niet bijzonder om over het gras perk heen te komen. Eindelijk stond hij in de stramme houding die Stillfried van hem verlangde, voor dezen, „Niets nieuws voorgevallen?" „Nee, dokter Juffrouw Mengegold heeft niet willen baden. Maar dat is niets nieuws, nee. Het bad, tweede soort natuurlijk, anders doet 't de juffrouw uit het Polealand of daar voorziening geeft daartoe in verschillende landen aanleiding de Fransche Kamer maakt een gunstige uitzondering, omdat daar met op één na algemeene stemmen een motie van vertrouwen in de regeering in ver band met het vraagstuk der levensmiddelen voorziening is aangenomen. Een ernstig bericht seint Reuter uit St. Pe tersburg. Daar is blijkbaar meer gebeurd dan wij weten. Duitsche bladen meldden reeds, dat alle redenaars in de Doema den troosteloozen toestand op het gebied der levensmiddelen- voorziening schetsten, terwijl de regeering ge demoraliseerd werd genoemd en haar werd verweten, dat zij Rusland naar den afgrond dreef. Reuter doet thans weten, dat de bladen niet verschijnen en de. trams niet rijden, en dat de gamizoens-commandant een proclamatie heeft uitgegeven, waarin o.m. wordt gezegd „Ten gevolge der ongeregeldheden van de laatste dagen, geweldpleging en aanvalspo- gingen tegen politie en soldaten, zijn samen scholingen in de straten verboden. De bevol king wordt gewaarschuwd, dat de troepen last hebben van de wapens gebruik te maken, en voor geen enkelen maatregel om de orde in de hoofdstad te herstellen, terug te schrikken." m KORTE BERICHTEN. Het Deensche stoomschip Frederik VIII, met den vroegeren Duitscken gezant in de Vereenigde Staten, Oraaf Bernstorff, aan boord, is te Christiania aangekomen en ver vervolgens naar Kopenhagen vertrokken. De Amerikaansche gezant te Tokio, de heer Guthrie, is aan een beroerte overleden. Het Noorsche stoomschip Storstad (6000 ton) in dienst van het Belgische onder steuningsfonds is zonder waarschuwing ge- torpilleerd, er worden 30 leden van de beman ning vermist Aan het slot van de behandeling van de interpellaties over de levensmiddelenvoorzie ning heeft de Fransche Kamer met 296 tegen 1 stem een motie van vertrouwen in de regee ring aangenomen. Lord Northcliffe had in zijn laatste re de verteld dat er meer dan 50,000 Amerika nen in de gelederen der geallieerden in Frankrijk meevechten. Het Duitsche legerbericht verklaart dat Vrijdag aan het Westfront 12 vliegtuigen zijn neergeschoten door de Duitschers. Verschillende scholen in het district „Groot Berlijn" zijn in verband met de kolen- schaarschte weer gesloten. De volgende schepen zijn, naar Wolff meldt, door Duitsche onderzeeërs vernield: het Italiaansche stoomschip Porto di Smima (2576 ton), de Italiaansche zeilschepen Vene- re (290 ton), Teresidet 212 ton), Svinzenzo (150 ton) en Emancipata (50 ton), en voorts het Grieksche stoomschip Nikolaos (1215 ton). De DIRECTEUR van het DISTRIBUTIE BEDRIJF te ALKMAAR brengt ter kennis dat BESTUURDERS van ZIEKENHUIZEN, HOTELS, GESTICHTEN enz. ten zijnen kantore, LANGESTRAAT 58, BESTEL- KAARTEN ter invulling in ontvangst kun nen nemen. Alkmaar, 12 Maart 1917. De Directeur voornoemd, D. SCHENK. ge' tie In zake het complot tegen de ministers Lloyd George en Henderson, waarbij vier personen betrokken zijn, beschuldigd van sa menzwering en moord, werd Zaterdagavond uitspraak gedaan. Veroordeeld werden: Me vrouw Wheeldom tot tien jaar, Alfred Mason tot zeven jaar, en Winnie Mason tot vijf jaar dwangarbeid. Harriet Wheeldom werd niet schuldig bevonden. In een der reserve-lazaretten in Duitsch iand is een school opgericht voor soldaten, die door hersenverwondingen in him geeste lijke vermogens geleden hebben. Daar zijn on derwijzers van scholen voor achterlijke kinde ren werkzaam. Op de Fransche spoorwegen is met in gang van 5 dezer een zeer beperkte dienst in- ;evoerd. Bovendien zijn de sneltreinen opge ven. Te Keulen zijn in Februari 1.1. tegen 877 personen vervolgingen ingesteld wegens overtreding der levensmiddelenvoorschriften. Volgens Havas plaatst de prefectuur van de Somme in de bladen een verbod aan cin deren om lekkernijen van den grond op te rapen en te eten. Bij onderzoek zou zijn ge bleken dat door vliegtuigen boven Amiens neergeworpen lekkernijen cholera-, pest- en dysenteriebacillen bevatten. Naar aanleiding van de rede van mi nister Viviani in de Sorbonne verklaart de (of ficieuse) Norddeutsche Allgemeine Ztg., dat van teruggave van Elzas Lotharingen aan Frankrijk nooit sprake kan zijn en dat de, Franschen goed zullen doen zich die illusie uit het hoofd te zetten. Den Roemeenschen generaal Sotsjek zou tot 5 jaar gevangenisstraf veroordeeld zijn wegens onvoldoende maatregelen ter ver dediging van Boekarest. DE SCHEEPVAART OP ROTTERDAM.- Tot Zaterdagochtend zijn in de Rotter- damsche haven binnengekomen 19 schepen, tegen de week te voren 8. Hiervan waren er 2 Nederlandsche, 14 Engelsche waaron der een convooi van 13 en 3 Noorsche. Het aantal vertrokken schepen bedroeg 14, tegen de week te voren 11. Er voeren uit: 3 Nederlandsche, 7 Engelsche, 3 Noorsche en 1 Grieksch schip. ONZE GRAANVOORZIENING. Naar van welingelichte zijde gemeld wordt, is. in verband met de van 15 Maart af door de Duitsche regeering volledig vei lig verklaarde vaargeul van Nederland naar uit de buurt, niet 'eb ik toen dadelijk aan dien krantensinjeur nou, 'oe 'eet 'ij fbch ook weer was 't niet bij „Hummel, Pappenheim." „Zeker, zoo is t. De dokter maakt mij be schaamd, gegeven en een kouden omslag op 't hoofd God beware, wat 'eeft die een schedel als 'n hippopotamus. Als daar niets anders uit moet komen dan verzinsels dan zou mij dat toch waarachtig verwonderen." Als Stillfried slecht gehumeurd was, luis terde hij toch met genoegen, zelfs over den vastgestelden tijd naar dien waschechten Berlijner. Pappenheim was voor hem op Wol- kenstein wat voor hem in Berlijn een kort be zoek in den Metropol of in een cabaret zou zijn geweest, een kleine onfeilbare opfris- sching bij kwellende ontevredenheid met zich zelf. „Nu en verder?" De oude man wreef over zijn koperkleuri- gen neus, waar midden op een kleine wrat troonde. „Niets van belang. De overste heeft zijn warme omslagen op het lijf gekregen. Groote goedheid, dat men zoo wat lijf kan noemen Noodig vind1 ik dat niet „Maar ik wei Pappenheim." „Neem mij niet kwalijk, dokter, een strijk plank is een 'boggebergte daarbij. Nu ja, dat zullen wel zoowat alle ebenementen geweest zijn." „En de hand der pianiste?" Pappenheim maakte met beide armen een afwerend gebaar. „Aan die waag ik mij niet, dat is vrouwen zaak. Die is mij te preutsch en te sentimen teel en jammert als een kat, dat zij zich nooit weer op een rammelkast zal kunnen producee- ren. Nu 'n Joachim zal ook wel niet aan 'aar verloren gegaan zijn." Stillfried glimlachte. „Schaapskop. Dat was oorwegen, door de reeders nog geen be- immers 'n vioolspeler. En schei nu uit met Je gerammel, Pappenheim. Verkleed je vlug. Je moet naar de post en1 bovendien een paar boodschappen voor mijn zuster doen." Pappenheim dat dit bevel in stramme hou ding ontvangen Daarop sloeg hij de hakken tegen elkaar en maakte rechtsomkeert. Toen hij den dokter den rug had toege keerd, bromde hij verdrietig zijn geliefkoosde lijfspreuk: „Nöoaig vind ik dat nu bepaald met." Hij had juist tegen den tuinman hoog opgegeven van zijn dagelijksch namiddag slaapje. Hij vond het dus alles behalve pri tig dat die hem in plaats daarvan voor dienst verrichtingen zou zien afmarcheeren. Marietje wachtte reeds met den brief van haar vader in de hand op haar oom. Zwij gend legde zij dien voor Stillfried, die naar zijn schrijftafel was gegaan. Het schrijven van den ouden tooneelspeler was uit Weenen gedateerd en luidde „Mijn lief kind, mijn goede trouwe doch ter! Je zult zeker verbaasd zijn een brief van mij uit Weenen te krijgen. Het is een laatste poging geweest, maar ook die is mislukt Tijd en middelen tot lang afwachten zijn er niet meer. Ik zal moeten probeeren ergens, al is het ook aan de overzij van den Oceaan, werk te vinden, dat mij en de kinderen on derhoudt. Zij zijn voor 'toogenblik vrij goed bij onze oude hospita gehuisvest. Jou moet ik telkens weer bedanken voor je trou we zorg voor ipij en dat je zoo jong reeds op eigen beenen staat. God beloone je, mijn goed kind. Ik zal dezer dagen mijn eindbe sluit nemen. Vóórdat ik voor goed afscheid neem van den vaderlandschen bodem, zie ik mijn Marietje in elk geval nog, ook al zul len tijd en omstandigheden een lang samen zijn denkelijk niet toelaten. Daarom zoek ik je reeds nu door deze regelen ver- ik ALRMAARSC COORAHT.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1917 | | pagina 1