DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. No. 108 Honderd en negentiende jaargang. 1917. WOENSDAG 9 MEI FEUILLETON. Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en Feestdagenuiigegewea Abormementapiiijg per 3 maanden voor Alkmaar f 1,20 teamao door hel gehade Rp f 1,5 Afao®d®jr4iiha sjunm^ta S G&sÉk Tslafö&sattmmBr 3. Prijs der gewone Advertentiën Per regel f 0.12i Bij groote contracten rabat. Groote letters naar pktMmrfiriie Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij vfa mm**. COSTER ZOON, Vom&m C 9. Qvor don atjcwwewi-ewteprfjs wordt bfj voorn tbetettng besefeftct. Bewijsnummers 5 oent. ALKMAAR, 9 Mei. Terwijl de Engelschen en Franschen een korte poos van stilte op de slagvelden hebben dóen intreden, teneinde die infanterie gelegen- beid tet geven zich een weinig te herstellen, worden er hier en1 daar nog aanvallen en op verscheiden plaatsen ook tegen-aanvallen uitgevoerd. De legerberichten plaatsen daarvoor aller lei bijvoegelijke naamwoorden, zooals, „bloe dig," uiterst bloedig," „verbitterd," „hoogst verbitterd" enz. Ons zij het voldoende vast Je stellen, dat al die gevechten hoogstens veranderingen van zeer ondergeschikt -belang in den toestand hebben gebracht. Alleen» dient vermeld, dat de Duitschers erin geslaagd zijn her dorp Fresnoy te heroveren, welks bezetting de eeni- ge winst was van den Engelschen grooten aanval op den 3den dezer ondernomen. Van veel beteekenis is dit niet, maar de juiste ma nier om de Duitschers uit Frankrijk en België te drijven, kan dit ook niet zijni Voor het overige wordt er gevochten aan het Macedonische front, waar belangrijke re sultaten eveneens uitblijven. Het wordt er stellig voor ons land niet aangenamer op, nu men in Amerika de onzijr digen wil rantsoeneeren. Er is in den Senaat druk gesproken over een voorstel, om den pre sident de bevoegdheid te geven» allen uitvoer naar een onzijdig land, dbt zijn eigen artike len over de Duitsche grens uitvoert, te ver bieden. Amerika erkent het recht van Neder land en Zwitserland om uit te voeren, maar het is van meening, dat het zelf het recht heeft, om, wanneer dit noodig is, goederen» te onthouden aan het een of andere rijk. Het doel» is, de onzijdigen te dwingen hun gren zen voor Duitschland te sluiten of het hun onmogelijk te maken hun eigen voorraden met goederen uit Amerika aau te vullen. De toestand is aldus: zetten wij den uitvoer naar Duitschland stop, dan krijgen wij geen steenkool en geen ijzer uit dat land, voeren wij wel uit, dan» krijgen wijl van' Amerika geen graan en geen petroleum. Zoo komen we hoe langer des te meer in het gedrang. Een Amerikaansche senator, »die protesteer de tegen deze wijze van doen, was zelfs van meening, dat een dergelijke actie de onzijdi gen rechtstreeks in den oorlog zou drijven. De „Dame" getrouwd. MIJN TWEÉDE REI» NAAR JAPAtf. Nnar hst Engafsdi. 17) Hij streek zijn kostbare plaat uit. Ik viel er op aan. Ik raaskalde over de stijve, kale ber gen en rechte golven in die gekke oude hout snede, zooals ik nooit te voren heb uitge weid over eenig stuk papier en het nooit weer hoop te dóen. Geen oogenblik dwaalde zijn aandacht af van dit oude leelijke kunst- godrocht. En de mijne ook niet.. Het verbaasde mij zelf hoe ik steeds nieu we schoonheden vond in de dames met de duivenpootjes en de krijgslieden met hun scheeve oogen. Oom behoefde afleiding, be zigheid, aandacht. Aan mij het voorecht hem .te geven wat hij verlangde. Geen geluid meer uit den tuin, die stilte boorde gaten in mijn zenuwen. Ik was zoo bang dat de man mijn trillende opgewondenheid zou opmerken en nam dus spoedig afscheid van hem. Oom scheen een weinig verbaasd te zijn en was zoo beleefd te zegen, dat er thee voor mij gereed gemaakt was. Ik heb nog nooit minder behoefte aan thee en meer behoefte aap eenzaamheid gehad. Ik zei, dat ik met den avondtrein naar Hiroshi ma moest vertrekken. Dat was een snel be sluit. Maar blijven zou nutteloos zijn. Ik zei Sayonora en glimlachte zoo lief mo gelijk. Ik had een gevoel dat ik dien ^dierba ren Oom Mura nooit op aarde zou weerzien en zonder twijfel zullen onze wegen ook daar ginds uitéenloopen. Ik liep naar het hek Ik keek twee verschil lende straten op. Beide waren leeg. Geen taal of teeken van Billy of van de jinricksha's waarin wij gekomen waren. Het was of ik vleugelen had, toen ik "aar het hotel terugkeerde. Nu de wedrennen in Engeland zijn verbo den, herinnert de Manchester Guardian er aan, dat lord Roseberry in 1915 had gezegd, dat de afschaffing een Redelijke overwinning van Duitschland zou zijn. Die overwinning,, zegt het blad, heeft Duitschland dan thans behaald. Voor het verbod pleit thans een klem mende reden, welke er in 1915 niet was, n.l. het gebrek aan haver, waarom er veel paar den moeten worden geslacht. Ook vormt het vermaak van de wedrennen thans een veel pijnlijker tegenstelling met den toestand van het land dan twee jaar gelbden. Een dergelij'ke uitlating teelcent. Evenals het feit. dat toen. Maandag in het Lagerhuis een lid vroeg of de verliezen der Engelsche scheepvaart in het algemeen toenemen, minis ter Carson hierop ernstig antwoordde. „Ja, ze nemen toe." In die Engelsche pers wordt dan ook de bespoediging van den scheepsbouw als een le vensbelang beschouwd' en wordt er bij Ame rika op aangedrongen^ vooral in deze richting hulp -te verkenen. De Raad van arbeiders en soldaten» te St. Petersburg heeft na de strubbelingen met de voorloopige regeering een besluit genomen en openbaar gemaakt, waarin wordt gezegd, dat de voorloopige regeering en alle volkeren dér wereld hebben vernomen, dat het streven» van den Raad geheel is gericht op den wereldvre de. „Het feit, zoo zegt de kennisgeving, door bemiddeling van het SL Petersburgsche Tele- graafagentschap wereldkundig gemaakt, het feit dat de eerste stap is gedaan, om den af stand van elke veroveringspolitiek ter interna tionale bespreking aanhangig te maken, mag een belangrijke overwinning der democratie heeten. De Raad van» arbeiders en soldaten verklaart vast besloten te zijn, den strijd voor dien vrede te blijven strijden en roept de ge heels revolutionaire democratie van Rusland op, zich nog nauwer om hem heen» te scharen. De afgevaardigden van arbeiders en soldaten zullen den tegenstand dier regeering breken en haar dwingen» vredesonderhandelingen te be ginnen op den grondslag: afstand» van an nexaties en oorlogschattingen." Over de bedoeling van» het comité te Stock holm schrijft het Volk, dat deze niet is, dlat de delegaties der oorlogvoerende landen, als zij Hiroshima, Jaunari 1912. Lieve Mate, Ik ben veilig terug in mijn oud kwartier, waarom zou ik ook niet? ten detectieve heeft mij vergezeld, sedert ik Kioto verliet, hij heeft den geheelen nacht in den trein bij» mijn slaapplaats gezeten en is mij gevolgd tot aan dezen ingang van de school. Toen ik den volgenden dag een wandeling ging doen buiten de stad, zag ik hem achter mijn rpg, 'k heb hem een aardigen tocht la ten doen. De steilste paden op die ik kende, langs rotswanden, met de veerboot het water over naar eeni afgelegen dorp, waar ik hem liet rusten in de snerpende koü, terwijl ik een onverwacht bezoek maakte. Dit keer ver diende hij zijn salaris en-zijn avondeten. Dien avond zat ik alleen in de zitkamer. Een glazen deur leidt naar een open portiek. Ik voelde iemands aanwezigheid; keek op en zag ijwee oogen op mij gevestigd. Hij maakr te mij kriebelig en koud, toch amuseerde het mij. Ik bleef 's avonds laat opzitten maar een schaduw bij de deur verkondigde mij, dat ik niet alleen was. Zelfs toen ik in hed lag hoor de ik zachte voetstappen onder mijn raam. Ik kom juist van een samenkomst waar mij veel is opgehelderd Sada San is verdwenen, en, zoo luidt him schrandere redeneering, daar ik de laatste persoon was die in haar Oom's huis is ge weest voordat haar afwezigheid bemerkt werd, is de slotsom, dat ik haar ontvoerd heb. Een paar uur geleden kwam het verschrik te dienstmeisje mij aankondigen, dat „twee heeren-soldaten met sabels, mij wenschten te spreken" Ik ging dadelijk en vond mijn bescherm engel en het Hoofd van politie van dit di strict in de wachtkamer. Wij verbeuzelden kostbare oogenbl'ikken met het informeeren naar eikaars gezondheid en naar die van onze familiebetrekkingen, ieder woord ging vergezeld met een buiging en een luiden zucht Wij brachten ons zelf in de stemming zich naar Stockholm begeven, zich bij voor baat tot deelneming aan de algemeene inter nationale conferentie verbinden. Van die dele gaties wordt slechts verwacht, dat zij bereid zijn tot het voeren van ernstige besprekingen met het comité, en verder, dat zij het recht zullen» hebben om, wanneer hun dat nuttig en wenschelijk blijkt, tot deelneming aan een al gemeene conferentie te besluiten. In Frankrijk moet de minderheidsbeweging, welke wèl een afvaardiging naar Stockholm wil zenden», buiten Parijs in aanhang winnen. In Duitschland baart eenig opzien een arti kel' in» de Beiersche staatscourant, het orgaan van graaf Hertling, dlie behalve minister-pre sident van Beieren ook voorzitter is van de Duitsche bondsraadcommissie voor buiten- landsche aangelegenheden. Het artikel is af komstig van „bijzondere zijde." De noodzake lijkheid van een oorlogsschadeloosstelling wordt erin ontkend. De „bijzondere zijde" meent, dat met de tegenstanders van Duitschland overeenkom sten kunnen worden» gesloten over gratis-leve ringen of tot leveringen voor lage prijzen van ruwe stoffen. Men moet verder verlangen, dat de Duitsche handel weder met alle kracht werkzaam kan zijn in zijne afzetgebieden vóór den oorlog. Een andere eisch van het artikel, hetwelk van eene „menigte van con cessies" spreekt, die „evenveel beteekenen als eene oorlogsschadeloosstelling van een milli ard," behandelt de teruggave der in beslag genomen schepen» en van alleDuitsche kolo niën. Het orgaan grondt zijn standpunt dat Duitschland geen oorlogsleeningen noodig heeft, hierop, dat 60 milliarden der oorlogs leeningen slechts een gering deel vertegen woordigen van het 375 milliard bedragende volksvermogen, dlat jaarlijks met 10 milliard toeneemt, terwijl de door Duitschland opge brachte belastingen' betrekkelijk gering zijn. De centrums- en» rechts-liberale bladen meenen in dit artikel een gevolg van de Ween- sche reis van Graaf Hertling te zien. De Berlijnsche correspondent van, de Köln. Volkszig. zegt, dat men te Berlijn geschrok ken is van dit artikel, dat men juist op Beie ren zijn verwachtingen had gebouwd, dat ko ning Lodewijk hoopt op een sterk Duitschlan d' na den oorlog en dat de uitlatingen van het Wiener Fremdenhlatt, het sein gegeven heb ben, tot deze „drijverijen." Maar de officieuze Berlijnsche correspon dent van de Köln Ztg. schreef dlezer dagen, voor hetgeen volgen moest. Het hoofd der politie begon mij te verze keren, dat ik een onderwijzeres was van groote geleerdheid. Ik had het niet verstaan, maar boog. Het was vergif voor zijn geest zulk een geachte, hoogstaande en verstandi ge vrouw te ondervragen, maar ik werd ver dacht van een zwaar vergrijp en moest zijn vragen beantwoorden. „Wat was Mj]n woonplaats 7" Qemakkelijk. „Moe was mijl Nog gamakkelij- laven ker. „Wie was mijn Qrootoadeï Oelukkfg herin nerde ik het mil. „Was ik ga- Stellig, trouwd „Waar was ralja Ik had er geen. meester?" Mijn man was la. Mantsjoerflemis schien in Mongolië, misschien in Tibet. „Was ik in Japan met zijn toestem ming Neen. „Was lk naar huis gaaonden om onge hoorzaamheid W ees zoo goed verklaring te geven." ©een verklaring. Ik was hier. „Kende ik de straf op ontvoering Neen, in gekleurde prente stelde ik meer belang. „Was een van mijn familieleden ooit in het verbeterhuis ge weest?" Neen, wel^bij de legislatuur. Bij dat antwoord keken de beide mannen verlegen. Toen scheen den politieman een licht op te gaan. „Ha Legislatuur een Amerikaansch woord voor krankzinnigengesticht" Zou Mevrouw dat in dezen) oorlog de vrede niet gedicteerd, doch alleen door onderhandelingen verkregen kan worden. urirscnLAJin. MISSTANDEN IN HET DUITSCHE LEGER. Gedurende de debatten over de begrooting van Oorlog in den Rijksdag hebben eenige afgevaardigden aanmerkingen gemaakt op sommige toestanden weike nog steeds in het Duitscüe leger heerschen. De liberale leider Müller verklaarde, dat de vijf-en-veertig-jarigen, die men zoodra zij zes maanden aan het front gediend hebben van verderen dienst zou vrij stellen, wel worden teruggeroepen, maar daarna deelt ;men ze dan wéder bij de reservetroepen in, laat ze opnieuw- drillen en stuurt ze weder naar het front. De behandeling der soldaten is nog steeds als vroeger: scheiden, beleedigen, mishande len zijn aan dé orde van den dag. Het is voor den mindere nog even moeilijk en gevaarlijk om klachten in te dienen, als vroeger. Bij de benoeming van officieren worden nog steeds de burgerlijke candidaten hoe bekwaam ook, achteruit gezet eni gaan de adellijke voor. Müller eischt dat ook het eenjarigen-vrijwil- iigerssteisei afgeschaft wordt, huj is ervan overtuigd, dat de Keizer het beste wil, maar slechte raadslieden heeft. Aan het iront heeischt gróote ergernis om dat militairen die nooit ia het vuur waren, die in de gevangenkampen de wacht hielden, koks enz. met het ijzeren kruis loopen. terwijl de officiereu aan net front geene onaerschei- dingen kunnen krijgen voor hen,- die zich door dapperheid onderscheiden. In de toe komst zal het leger naar üe meening van spr slecht* dan volmaakt mogen heeten, als allen die ertoe behaoren het gevoel hebben dat zij staatsburgers zijn. De tegenstelling tusscheu leger en burgerij moet verdwijnen. De aigev. David3oha (soc.-dem.) voegde hieraan nog het een en ander toe. Bij het le ger wordt nog altijd de straf van het „an- binden", het kromsluiten, toegepast; nog al tijd komt groote onverdraagzaamheid jegens Joden, Elzassers Denen, Polen en sociaal-de- mocraien voor. Ook moet de bezoldiging ge wijzigd worden. Minderen die een .zelfstan dige positie bekleedden, krijgen een paar stui vers, de officieren, pas van de school krijgen een hoog traktement. Zij hebben wel den mo- bilisaiie-toeslag gekregen, de minderen niet. Deze ongerechtigheden wekken ontevreden heid. VET EN EIWIT UIT GRAAN. Wolff meldt dat in Duitschland een procé dé is gevonden om vet en eiwit uit graan te winnen. De techniek is er in geslaagd de kiem van het koren, in samenstelling gelij kend op die van een kippenei, vrij te maken. Alle groote maalderijen hebben nu deze me thode ingevoerd. De kiemen worden in vijf met stelligheid kunnen verklaren, dat zij niets afweet van de verblijfplaats van het meisje? Dat kon Mevrouw stellig en naar waarheid verklaren. Ik wist het niet; ik wisit alleeii wat ik dacht, maar Mate, ie kunt toch niet iemand arresteeren» voor netgeen zij denkt. Na mij ongeveer een uur aldus te heb ben geplaagd, vertrokken zij, verslagen en te leurgesteld kijkend. Zij hadden nooit van Bil ly gehoord, en ik zag niet in waarom ik hun nog meer last zou veroorzaken. Niemand schijnt hem dien middag aan tafel met mij te hebben opgemerkt, en nu ik er over nadenk, hij had vreemde mannen die de wagentjes naar het hotel trokken. Het was lief van Billy mij er buiten te la ten. Ik weet niets van 't geen er werkelijk ge beurde, maai' waar zij ook wezen mogen, ik weet zeker, dat Sada onder de hoede is van een achtenswaardig man. Het zijn opwindende dagen geweest. Van avond ben ik moe en een beetje bezwaard van hart. Het is drie weken sedert ik van Jack hoorde. Zelfs Japan lijkt mij somber en een zaam zonder hem. Ik ben blij, dat miss Look, de directrice van de fröbelschool, de volgen de week terug komt. Ik wil mijn vrijheid heb ben. Maar als een hondje dat een trein na loopt, wat zal ik er mee doen, als ik ze heb? Ik zie voortdurend bericht in de Kobe Cou ranten over het schitterende heldhaftige werk van de Engelsche vrouw om Mukden en Car- bin. Haar naam wordt altijd genoemd naast dien van Jack. Ik wou dat ik bij jou was en de lieve kin deren Gisteravond, nadat ik dezen brief had' dichtgedaan, ontving ik een telegram. „Getrouwd in den hemel. Billy en Sada." Maar de telegraafdraden moeten zich ge kruist hebben want het is gedateerd van Shanghai. Of misschien was de afzender zoo geagi teerd bij het overbrengen van zulk een tijding 4at hij vergat een punt te zetten achter het woord „getrouwd." oliefabrieken verwerkt en een bruikbare tafel olie en grondstof voor margarine worden verkregen. Het tevens gewonnen eiwitmeel heeft drie en een half maal de voedingswaar de van vleesch. Twintig gram staan gelijk met een kippenei. De oogst van rogge en tar we van dit jaar zal geheel, de oogst van gerst en haver gedeeltelijk aldus verwerkt worden De opbrengst van meel neemt daardoor niett af. Integendeel wordt het meel verbeterd daar de vetzuren die nansigheid, bitterheid en mufheid veroorzaken, verdwijnen. Een spoorwagen mais levert de grondstof voor 5 centenaar margarine. VARIA. HELDENWOORDEN. Het volgende ontleenen we nog aan het Hbld.: Een storm-colonne kon niét verder door dringen, dan dicht voor de vijandelijke Duit sche draadversperring; enkelen van de moe digsten waren nog verder vooruit geschoven, maar moesten daar brijven liggen, tot er ver sterkingen» zouden zijn aangerukt. Zoo moest men den nacht in dezelfde positie doorbren gen. Eensklaps hoort men een luiden roep van het voorterrein, waar eenige kameraden eveneens zijn blijven» liggen»: „Schieten, kameradén! daar komen de boches in het donker aangekropen I" Dadelijk openen» de Franschen het vuur. De vijand ziet af van zijn overval in het duister. Maar uit het voorterrein klinkt geen stem meer; dé held, die hef vuur van zijn eigen kameraden tot zich trok, ligt daar zwijgend. KORTE BERICHTEN. De Duitschers melden in dé maand April drie troepentransportschepen In den grond geboord te hebben, n.l. een Engelsch van 12000 ton en twee Italiaansche van 10.000 ton en 4000 ton. In het Engelsche Lagerhuis heeft een af- evaardigde er zich over beklaagd, dat de ngelsche schout-bij-nacht te Dover dé Duit sche zeelieden, die in het zeegevecht zijn ge vallen, als „wakkere en dappere vijandent' heeft geëerd. Mannen» die voortdurend vrou wen en kinderen doodenl (Bedoeld is blijk baar: bij de beschieting van kustplaatsen). Minister Carson wou die omschrijving van doode mannen liever aan de gevoelens van het Huis overlaten. Een» ander lid vroeg, of de minister kon verklaren, hoe vijandelijke torpedobooten blijkbaar ongestraft door de Engelsche mijn- velden heenkomen. De minister loon het niet verklaren. Men vertelt als zeker in Rome, dat de kroonprins van Engeland zich verloven zal met prinses Jolanda van Italië, de oudste dochter ze is 17 jaar van koning Victor Emanuel. Daar men in Duitschland vele lande rijen omwoelt om er de pootaardappelen uit te halen, zijn in verschillende domen nacht patrouilles van soldaten ingesteld^ die de velden in alle richtingen doorkruisen. Februari 1912. Liefste Mate, Eindelijk heb ik een brief van Jack. Hoe vreemd het moge klinken, ik verheug mij niet zeer over de tijding die nij mij mededeelt. Hij zegt dat hij een menigte aanteekenin- fen heeft over de verschillende buitensporig- eden van de bacil in Mantsjoerije, terwijl zij zich vrij en frank beweegt. Maar bij is vast overtuigd dat hij ergens naar Noord-West China moot gaan waar hij een gunstig jacht terrein hoopt te vinden, om zijn rapporten aau de regeering te bevestigen. Ik denk dat het volgende bericht zal wezen dat hij de ui terste grens van de wereld afjaagt om iemand op ie sporen om te bewijzen, dat er een re- gecring is. Het baat niet of ik ai tracht den naam te zeggen van de plaats waarheen hij is vertrok ken. Zelfs als net woord geschreven staat, ziet het er te akelig uit om uit te spreken. Het is dicht bij den pas die naar de Gobi- woestijn voert. Jack schreef me, naar Shanghai te gaan, hij kon daar later ook komen, lk zocht op dé kaart en zag dat Peking duizend mijlen dich ter bij de plaats met dien vreeselijken naam ligt dan Shanghai Ik bedacht dat het wel aardig zou zijn Jack een verrasing te bereiden door hem te telegra- feeren dat ik naar Peking ging en hem daar door een lange, eenzame reis bespaarde. Hij schijnt een afkeer fe hebben van alleen reizen. Ik hoor dat de geleerde vrouw bij hem is en zij deels door het land deels door de woestijn zullen reizen om per trans-Sibe rische spoortrein naar Europa terug te kee- ren. Is het niet heerlijk, als je weet dat de trans-Siberische lijn gemakkelijk bereikt kan worden van uit Carbin, niet ver van Muk den? Het is of je over San Francisco van New-York naar Coney Island reist. Misschien heeft ze behoefte aan nieuwe ervaring. -at». (Wtf Wordt vervolgd. ALKMAARSCHE COURANT. - M B

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1917 | | pagina 1