DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. KlsMappÉo. Rantsosneerliigs-artikelen. u «ÜHH HET VIJFDE RAD No. 134 Honderd en negentiende jaargang. 191Z MAARDAG 11 JUNI FEUILLETOH. NEDERLAND. F Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en FÉiesAdagen, uitgegeven. Abonnementspni|s per 3 maanden voor Alkmaar f 1,30 tram) door het gaheale Rgfe ft»5o AfxoririerEpse nrnninEis 5 Cerris. TtMmmniemmar 3. Prijs der gewone Advertentiën Per regel S 0.12a Bij groote contracten rabat. Oroote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N. V. Boek- en v/h. MERMs. COSTER ZOON, Voosdam C 9. j forr' r Urtrt V Oror don aboimsmentsprris wordt bfj vooruitbetaling beschikt Bewijsnummers 5 cent. ALKMAAR, 11 juni. President Wilson heeft in een boodschap aan de Russische regeeiing opnieuw het oor logsdoel der Vereenigde Staten uiteengezet. Blijkens dien thans openbaar gemaakten tekst wordt in deze boodschap vastgesteld, dat er op het oogenblik een keerpunt geko men is in den oorlog ten' nadeele van Duitschland 01 'dat degenen, 'die in Duitsch- land de macht in handen hebben, in hun wanhopig verlangen om de onvermijdelijke nederlaag te ontgaan elk middel bezigen en zelfs gebruik maken van den invloed van groepen en partijen onder hun eigen onder danen, tegenover wie zij nooit oprecht heb ben gehandeld of verdraagzaamheid hebben betoond, om aan beide zijden van den Oce aan een propaganda te voeren, waardoor zij hun invloed in het eigen land behouden en hun macht in het buitenland ten nadeele van dezelfde lieden, van wier 'diensten zij ge bruik malden, aanwenden. De president herhaalt dat Amerika niet strijdt voor een eigen zelfzuchtig doel, maar voor de bevrijding van alle volkeren van de aanvalszucht eiener autocratische macht. Van het herstel van den vroegeren staat van zaken de status quo ante wil Amerika niet weten, immers daaruit Is de onrecht vaardige oorlog' voortgekomen en de toe stand moet zoo gewijzigd worden, dat zoo iets afschuwelijks voorgoed vermeden wordt. Amerika strijdt voor de vrijheid, voor het zelfbestuur en voor de onbelemmerde ontwik keling van alle volkeren, en alle önderdeelen van de regeling, die een einde aan dezen oorlog zal maken, moeten te dien einde wor den overwogen en uitgevoerd. Daarom: her stel van onrecht, waarborgen om een herha ling te voorkomen, alles volgens het principe, dat geen volk gesteld mag worden onder een heerschappij waaronder het niet wenscht te leven, dat geen grondgebied in andere han den moet overgaan, tenzij om den bewoners een billijke bestaansbasis en vrijheid te ver zekeren. Eindelijk wordt verlangd, dat de vrije volkeren der wereld zich aaneensluiten in een of ander bondgenootschap voor een of andere practische samenwerking, die hun macht zal samenvoegen, om vrede en gerech tigheid te waarborgen in het onderling op treden der naties. De broederschap der menscïïheid moet niet langer een schoone, dooi Beatrice Heron Maxwell en Florence E. Eattwlök. Naar hei Engdsch. 18) „Moeder," riep Theo onstuimig, „als Fee zich zelf niet wil rechtvaardigen, dan zal ik het doen. De man die den vorlgcn avond in de hall was voordat Fee naar beneden ging, was „Theo denk aan je belofte!" Fee's ver wijlende stem weerklonk door de kamer. En in ren oogwenk, als een donderslag uit een heldere lucht besefte mevrouw Pridham de waarheid. Zij keek de beide meisjes beurtelings aan, bijna of zij verblind was. „Belofte!" stamel de zij. „Theo beloofde 1 Gij meent toch niet dat Zij zweeg, vreezedde de woorden uit te spreken de bevestiging vreezende waar zij zelf om vroeg. „Vraag het ons niet," zei. Felicia. „Laat niemand' anders het ons vragen, indien u het met mogelijkheid verhinderen kunt, mevrouw. Als u niets weet kunt u niet gedwongen wor den het te zeggen. Vergeet alles van Laurie en mij. Wat doet het er toe of hij van mij hield, ja of neen Het is nu uit het zal er nooit meer iets op aan komen. Wij wenschen alleen dat hij beter wordt en zoo mogelijk dat wij hem voor kwaad kunnen behoeden. Het kan mij niet schelen wat er met mij ge beurt. De menschen kunnen denken wat zij willen. Ze mogen gelooven, dat ik dat arme meisje vermoord heb als zij willen— maar zij kunnen mij niet aan 't spreken krijgen als ik niet. wil spieken en ik wil niet. Ik zou mijn leven willen' geven voor dat van Lau- maar ledige fraze zijn. Zij moet tot een le vende werkelijkheid worden. De naties moe ten tot een gemeenschappelijk leven komen en een actief bondgenootschap stichten, om dal leven te beschermen tegen aanvallen van een autocratische, zelfgenoegzame mach! Tenslotte zegt de president, dat indien de entente niet één en ondeelbaar blijft, zij over wonnen zal worden. Wanneer zij echter maar aaneengesloten blijft zai zij zeker de over winning behalen, zij kan dan edelmoedig zijn, maar zij mag nu niet zwak zijn noch eenigen waarborg van gerechtigheid of vei ligheid achterwege laten. Iets nieuws bevat deze boodschap niet. Zij geeft in gematigden vorm weer, wat van de zijde der verbonden' mogendheden reeds va ker is verklaard. Het valt echter op, dat de president ditmaal niet spreekt over het af zetten der Hohenzollems. Overigens is deze boodschap natuurlijk vooral bedoeld als waarschuwing aan het adres van Rusland. Zal zij als zoodanig van invloed zijn? De toestand in het groote rijk blijft hoogst zon derling.. De Times heeft bericht dat te St.-Peters- burg een Oostenrijksche militaire zending is aangekomen, bestaande uit 2 generaals, 2 kolonels, 20 officieren en 15 soldaten, die passen hadden gekregen van de Russische legers aan het front om te &t.-Petersburg de Oostenrijksche vredesvoorwaarden mede te deelen aan de Russische regeering of anders aan dén Raad van soldaten- en arbeiders- afgevaardigden. Engelsche bladen vernemen verder uit St. Petersburg, dat een Oostenrijksche militaire zending te Kischinew is aangekomen, waar zij in hechtenis werd genomen om naar St. Petersburg te worden gebracht. Vermoedelijk slaan deze berichten op het zelfde feit, dat, zoo het juist is, een zonderling beeld van den toestand geeft: een vijandelijke deputatie, welke passen krijgt aan het front 1 Van Oos tenrijksche zijde wordt deze gebeurtenis te gengesproken, maar op eigenaardige wijze. Eerst wordt gezegd, dat het bericht geens zins strookt met de feiten, dan dat het een voudig verzonnen is. Tegelijkertijd meldt Reuter dat de bevel hebber van de Duitsche legers aan het ooste lijke (Russische) front aan de Russische troepen een radio-telegram heeft gezonden, waarin hij voorstelt hun den weg naar een eerlijken vrede te wijzen en het geschikte oogenblik aan te geven om den oorlog te doen ophouden zonder met die bondgenooten te breken. De raad van soldaten- en arbeiders-afge vaardigden zegt o.a. dat Rusland den tegen slag der Russen aar de Stochod niet kan vergeten en dat Rusland weet, dat een neder laag van zijn bondgenooten ook die van Rus land zou zijn en het einde zijner politieke vrijheid zou beteekenea. De groote vraag van het oogenblik Is, of Rusland zal doorvechten. Generaal Goerko heeft als opperbevelhebber van het Russische zuidelijke leger zijn ontslag gevraagd en is ondanks het aandringen der regeering daar op niet terug willen komen. Generaal Roeski, die onlangs van zijn post werd ontheven en weder met het commando over een legergroep werd belast, heeft geweigerd, aangezien het Russische leger naar zijn meening niet meer slagvaardig is. Onder de soldaten moet het verzet tegen den oorlog steeds toenemen. Een soidatencourant van het Rigafront heeft geschreven, dat Rusland geen druppel bloed meer offeren zal voor het Fransche en mppy in het bijzonder nog voor het EngelRrhe ka pitalisme. Het St.-Petersburgsche blad Djen heeft onder het opschrift „Afzonderlijke vrede" critisch geschreven over de houding van Engeland. Het blad is van oordeel, dat wan- i neer Duitschland bereid is het bezette gebied van Rusland en zijn bondgenooten terug te geven, de wegen van Rusland en Engeland uiteengaan. Maxim Gorki wil' de door dé vo rige regeering gesloten verdragen zien op geheven, althans gewijzigd. Het congres van afgevaardigden der Rus sische boeren heeft daarentegen een motie aangenomen, waarin verklaard- wordt dat men een' vrede wenscht zonder vernederende annexaties en schadeloosstellingen, doch waarin tevens een afzonderlijke vrede van de hand gewezen wordt en het leger krachtig aangespoord wordt het revolutionnaire Rusland te verdedigen. Niet onmogelijk, dat uit al die verwarring en ontreddering tenslotte toch nog een afzon derlijke vrede te voorschijn komt. Opmerkelijk is het, dat het Fransche blad le Temps zich zeer onvriendelijk tegenover Rusland heeft uitgelaten. Of het blad in ziet, dat de zaken te St. Petersburg een wei nig gunstigen keer dreigen te nemen? Te Londen is een groote bijeenkomst ge houden om te protesteeren tegen het be zoek dat de afgevaardigden der onafhan kelijke arbeiderspartij, Macdonald en Jo weth, zouden willen brengen aan St. Pe- Petersburg en Stockholm. Betreurd werd, dat dé regeering dezen afgevaardigden passen had willen verleenen. De Engel sche zeelieden hadden echter besloten deze heeren niet te vervoeren de Neder- landsche zeeliedenbond moet een dergelijk besluit genomen hebben. Een telegram uit Londen meldt nog, dat die beide heeren thans worden vastgehouden en dat de an dere afgevaardigden nu ook niet vervoerd kunnen worden. De vergadering nam ten slotte een motie aan, waarin werd verklaard, dat de oorlog zal worden voortgezet, totdat het Duitsche militairisme verwoest is. Tegelijkertijd werd er te Liverpool een meeting gehouden, bezocht door 8000 per sonen, van wie, naar Reuter meldt, de meer derheid tegenstanders van een voorbarigen vrede was, zoodat er heftige tooneelen voor vielen. Het slot was, dat verschüLcndé spreekgestoelten bestormd werden, van waar in plaats van de pacifistische moties die men van plan was den volke kond te doen, patriotische weerklonken die met veel geestdrift werden aanvaard. Militair nieuws is er niet. De Engelschen berichten eenige nieuwe vorderingen bij Yperen, zonder deze nader aan te geven en deelen mede, dat de Duitschers alle groote schepen uit Ostende verwijderd hebben, ter wijl de haven van Zeebrugge thans een doodsch aanzien heeft. Gemeld wordt voorts, dat de Italianen Janina, een plaats in Epirus, hebben bezet en dat Griekenland van plan is daartegen te protesteeren. ONZE VISSCHERIJ. Zaterdagmorgen had te IJmuiden een le denvergadering plaats van de vereeniging van reedera van visschersvaartuigen,, waar ver slag werd uitgebracht door de deputatie, die 23 Mei naar Berlijn vertrok tot bespreking vau verschillende toestanden, die een rustig uitoefenen van het visscherijbedrijf belemme ren, dat de deputatie o.m. in opdracht had, te trachten een ruime kolenafscheping te ver krijgen en aan te dringen op een trouwe nale ving van het indertijd gesloten contract over de visch levering. Wat bereft de naleving van hetindertijd ge- rie." Al de aandoening, bedwongen gedurende de uren van zielesmart, die waren voorbij gegaan, klonk uit de haastige, ademlöoze woorden, die van haar lippen vloeiden; haar gezicht was welsprekend van hartstocht en oprechtheid, en toen zij zcide: „Ze kunnen mij niet aan 't spreken krijgen als ik niet wil spreken en ik wil niet/'begreep mevrouw I ridham plotseling, dat zij een groote, on zelfzuchtige liefde 'tegenover zich had, een opoffering van zichzelven ter wille van een ander en die ander was de zoon dien zij ver afgoodde. Voor het eerst drong het tot haar door, dat Laurie, hoewel onrechtvaardig, be trokken kon worden in deze misdaad, die als 'fcware vlak voor htin deur was geschied, en dat al het onverklaarbare fn zijn gedrag een veel verder reikende cn gevaarlijker betccke- nis kon hebben dan zij vermoed had. Indien in Felicia's stilzwijgen zijn veilig heid lag, welk een dwaasheid zou ,het dan wezen haar tot spreken te d-wingeii 1 „Indien ik onbillijk tegenover u geweest ben, dan sdijt het mij," zei ze. „Ik wist nau welijks wat ik zei, want dit alles heeft mij een grooten schok gegeven. Als u Laurie lief- hebt, zooals u beweert, dan zult ge alleen denken aan' 't geen goed voor hem is." Felicia stak haar beide handen naar me vrouw Pridham uit al3 een smeekend gebaar niets meer te vragen en zij; wees naar de deur. Men zag aan' haar gezicht, dat zij spreken wilde, maar zij kon niet, totdat zij zich tot Theo wendde en haar hoofd voorover op den schouder van het meisje legde. „Zeg aan je moeder," fluisterde zij, „dat ze mij volkomen vertrouwen kan en dat, wat ik ook dbe, het zal wezen ter wille van Laurie om hem moeilijkheden te besparen." „U weet het," zei ze. „Ik heb het van het begin af vermoed. Felicia is dapper en goed, moeder. Laurie's eer is veilig bij haar." Mevrouw Pridham hoorde stilzwijgend toe en keerde terug naar Laurie's kamer; zij vond hem opnieuw vervallen in denzelfden onbe- wegelijken toestand, die aan dien dood' deed denken. HOOFDSTUK XI. Op iedere tien vrouwen, die goed zijn, enkel en alleen omdat ze niet in aanraking ge komen zijn met het kwaad, vindt ge een elfde die goed is uit over tuiging en uit liefdie tot het goede. Agnes Pridlxam's vroomheid was beschei den. Iedere daad van vriendelijkheid of vroomheid cn toewijding, iedere opoffering van zelfzuchtige begeerte of gevoel was on gedwongen bij haar en werd verricht met zulk een natuurlijke gratie, zulk een afwezig heid van aanstellerij of voorgewende nede righeid', dat zij, die er door begunstigd1 wer den, dikwijls vergaten er dankbaar voor te zijn daar ze het als aangenomen be schouwden, dat Agnes er een genot in vond al het beste dat zij te geven had aan anderen af te staan. Er was één persoon, die in 't geheim een vereering had voor de vriendelijke heilige met de gouden oogen, terwijl hij zijn hart geeseldle voor het ontrouw worden aan -de meest geliefde grondbeginselen van zijn leven. Reverend John Hassall, predikant van het kerspel waartoe Doornen-Jacht behoorde, sprak van de oudste miss Pridham als van „een schoon karakter in zijn ontwikkelings periode" en hij kon nooit genoeg betreuren, dat zij afvallig was geworden van zijn eigen geliefde kerk. Dit was zijn opinie van het standpunt bezien van een streng predikant. Hij gaf zich zelf (geheel onnoodig) de schuld van haar verandering van geloof, maar Ag nes had zich van haar vroege jeugd af aan aangetrokken gevoeld tot den roomsch ka tholieken godsdienst; de kerkelijke ceremonie en aantrekkelijke uitwendige dingen hadden den eersten 'invloed op haar uitgeoefend en haar gedurende een bezoek te Londen den dienst geregeld doen bijwonen. En later was het de machtige welsprekendheid van oen groot prediker, die dén zwakken draad beves tigde en haar dood besluiten tot de katholie ke kerk oover te gaan. John I iassali erkende met stoïcljnsche be rusting dat hij voor altijd gescheldien was van de vrouw, die hij op een hoogte ge plaatst had, ver verheven boven de gcheclé wereld, en hij had een gevoel o! hij te kort gekomen was in zijn geestelijke bediening nu 41 de ruimste ziel had verloren die ooit bin nen de grenzen van zijn toezicht was geko men. Agnes nam niet langer openlijk déél aan den parochialen arbeid'. Zij was echter nog steeds bereid haar arme buren te helpen wan neer zij in nood iwaren en hiertoe behoorden de vrouw en de kinderen van een boerenar beider, James Donnithome, die zich indertijd leelijk gewond had' met een hakmes. De man verloor zijn rechterhand en daar hij dius niiet langer in staat was zijn gewone werk te doen, kon hij slechts nu en dan licht werk verrichten, terwijl zijn vrouw een fatsoen lijke, hardwerkende vrouw.waschvrouw werd om voor het onderhoud van haar kin deren te zorgen. Zij had een zestal jongens en meisjes, gezond en meest allen met roode wangen, en altijd zindelijk en netjes een be wijs vanmoeders onophoudelijken arbeidt Agnes hoorde van vrouw Donnithome's harden strijd om haar huishouden te ondér- houden en haar medegevoel werd dadelijk opgewekt. Zij zond haai' kousjes en zomer- blouses te wasschen, betaalde ze ruim en voegde dan bij het geld verscheidene nuttige dingen voor de kinderen. Het jongste meisje, Florrie, het eenige zwakke kind van 't troep je, was een bijzondere lieveling van „de jon ge dame van het Jacht", zooals Agnes altijd genoemd werd De DIRECTEUR van het DISTRIBU TIEBEDRIJF van ALKMAAR deelt me de, dat volgens heden ontvangen telefonisch bericht uit Den Haag, dé reeos vroeger op bestelling toegezegde 150000 KjG. KLEI-, AARDAPPELEN niet meer kunnen worden geleverd, zoodat de distributie van aardap pelen oogst 1916 als geëindigd moet worden beschouwd. Alkmaar, 11 Juni 1917, De Directeur voornoemd, D. SCHENK. De DIRECTEUR van het DISTRIBU TIEBEDRIJF van ALKMAAR deelt medé, dat hem bekend is geworden, 'dat door eenige winkeliers wordt getracht, voorraad te ma ken, door bons in te leveren waarop geen artikelen zijn verstrekt en tevens dbor bons bij te voegen welke voor het op de envelop pen vermelde artikel ongeldig zijn. Hij verzoekt de winkeliers minne volle me dewerking bij de distributie te willén verlee nen en tevens consumenten om elke onregel matigheid, welke door hen ontdekt wordt, voor een onderzoek bij het Comité van Actie tegen de dtiurte of ten zijnen kantore aan hangig te maken Waar de voorraden 'door bedoelde winke liers worden gemaakt om deze ter zijner tijd aan de distributie te onttrekken en zulke po gingen ernstige gevaren voor de voorziening in de levensmid'delenbehoefte voor onze Ge meente meêbrengt, daar zal zonder verder Sardon tot uitschakeling èn van winkeliers a eventueel' van consumenten worden over gegaan. Alkmaar, 11 Juni 1917. De Directeur voornoemd, D. SCHENK. sloten contract over de visch levering werd door Duitschland toegezegd, dat tot 1 Octo ber op de gestripte visensoorten, die het meest naar Duitschland gaan,, nL klein-midt del en kleine schelvisch, en na 1 October ook op kabeljauw en gul een toeslag van 10 pet. op de overeengekomen prijzen zal worden verleend, omdat voor Duitschland in hoofd zaak gestripte visch van belang is. Wanneer door onvoorziene omstandighodpi^ zooals b.v. stormweer, de visch ongestript mocht worden aangevoerd, zullen de reederijen op de overeengekomen prijzen een reductie van 20 pet. verleenen. Voor de van de beugvis- scherij aangevoerde visch zal een toeslag van 10 pet op alle vischsoorten worden ge geven. Inzake de vraag over verruiming van het visècherijgebied werd de toezegging verkre gen, dat voor de visscherij de oostelijke ver- sperrmgsgrens op een N.B. van 54 gr. 45 verlegd zal worden van 43 gr. Oost, zoo- Toen dr. Fraser dien namiddag vrij laat kwam om dén specialist te spreken, die voor Laurie ontboden was .vertelde hij aan Agnes (haar belngstetiing in net kind kennende), dat de kleine Florrie weer ziek was een onge steldheid waarvan men niet juist een diagno se kon geven, maar ze was lusteloos en Blap, als een bloem verkild door den koudén windi, zoodat ze mooLt tot haar vollen wasdom kon geraken. Na langen tijd bij haar broeder gewaakt te hebben, had Agnes bleek en met bezwaarde oogen de kamer van Laurie verlaten en nu waren er een paar verpleegsters geïnstalleerd, die verklaarden geen hulp van een aiet-déa- kundige te mögen aanvaarden. „U heeft wat frissche lucht noodig," zet de dokter tot Agues, toen het consult was afge- loopen cn hij haar terneergeslagen en bleek op het portaal vond buiten Laurie's kamer, loen voegde hij er bij als bij.ingeving: „en uw protégeetje Florrie maakte mij weer zeer ongerust. U kunt haar zeker wei overhalen wat voedsel te gebruiken. Haar moeder en mij is liet niet gelukt, m&ar als u haar eens ging opzoeken, zou u misschien succes hebben." „Arm klein dingja zeker zal ik gaan riep Agnes en eenige minuten daarna was zij het huis uit met een mandje vol lekkere din gen en vruchten,, zeer verleidelijk voor een ziek kind, en daarbij een prentenboek dat de kuiltjes en het lachje misschien zou terugroe pen op het aardige kindergezichtje. John Hassall zag Agnes op den weg aan komen en het speet hem te merken dat zijn pols sneller klopte en zijn hart opsprong van vreugde bij het vooruitzicht eenige woor den te kunnen wisselen met het meisje dat dé leer had afgezworen, welke voor hem de Waarheid heett. Hij begreep wat zij ginj doen en stond stil om haar hand vriendelij in de zijne te sluiten. „Zeker op weg om een goed werk te doen, zooals gewoonlijk," zei hij met de onuitge sproken vereering, gloeiende in zijn eerlijke f -f 1 ALKMAARSCHE COURANT.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1917 | | pagina 1