DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
KlsMappÉo.
Rantsosneerliigs-artikelen.
u «ÜHH
HET VIJFDE RAD
No. 134
Honderd en negentiende jaargang.
191Z
MAARDAG
11 JUNI
FEUILLETOH.
NEDERLAND.
F
Deze Courant wordt eiken avondbehalve op Zon- en
FÉiesAdagen, uitgegeven. Abonnementspni|s per 3 maanden
voor Alkmaar f 1,30 tram) door het gaheale Rgfe ft»5o
AfxoririerEpse nrnninEis 5 Cerris.
TtMmmniemmar 3.
Prijs der gewone Advertentiën
Per regel S 0.12a Bij groote contracten rabat. Oroote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en
v/h. MERMs. COSTER ZOON, Voosdam C 9.
j
forr' r Urtrt V
Oror don aboimsmentsprris wordt bfj vooruitbetaling beschikt Bewijsnummers 5 cent.
ALKMAAR, 11 juni.
President Wilson heeft in een boodschap
aan de Russische regeeiing opnieuw het oor
logsdoel der Vereenigde Staten uiteengezet.
Blijkens dien thans openbaar gemaakten
tekst wordt in deze boodschap vastgesteld,
dat er op het oogenblik een keerpunt geko
men is in den oorlog ten' nadeele van
Duitschland 01 'dat degenen, 'die in Duitsch-
land de macht in handen hebben, in hun
wanhopig verlangen om de onvermijdelijke
nederlaag te ontgaan elk middel bezigen en
zelfs gebruik maken van den invloed van
groepen en partijen onder hun eigen onder
danen, tegenover wie zij nooit oprecht heb
ben gehandeld of verdraagzaamheid hebben
betoond, om aan beide zijden van den Oce
aan een propaganda te voeren, waardoor zij
hun invloed in het eigen land behouden en
hun macht in het buitenland ten nadeele van
dezelfde lieden, van wier 'diensten zij ge
bruik malden, aanwenden.
De president herhaalt dat Amerika niet
strijdt voor een eigen zelfzuchtig doel, maar
voor de bevrijding van alle volkeren van de
aanvalszucht eiener autocratische macht.
Van het herstel van den vroegeren staat van
zaken de status quo ante wil Amerika
niet weten, immers daaruit Is de onrecht
vaardige oorlog' voortgekomen en de toe
stand moet zoo gewijzigd worden, dat zoo
iets afschuwelijks voorgoed vermeden wordt.
Amerika strijdt voor de vrijheid, voor het
zelfbestuur en voor de onbelemmerde ontwik
keling van alle volkeren, en alle önderdeelen
van de regeling, die een einde aan dezen
oorlog zal maken, moeten te dien einde wor
den overwogen en uitgevoerd. Daarom: her
stel van onrecht, waarborgen om een herha
ling te voorkomen, alles volgens het principe,
dat geen volk gesteld mag worden onder een
heerschappij waaronder het niet wenscht te
leven, dat geen grondgebied in andere han
den moet overgaan, tenzij om den bewoners
een billijke bestaansbasis en vrijheid te ver
zekeren. Eindelijk wordt verlangd, dat de
vrije volkeren der wereld zich aaneensluiten
in een of ander bondgenootschap voor een of
andere practische samenwerking, die hun
macht zal samenvoegen, om vrede en gerech
tigheid te waarborgen in het onderling op
treden der naties. De broederschap der
menscïïheid moet niet langer een schoone,
dooi
Beatrice Heron Maxwell en
Florence E. Eattwlök.
Naar hei Engdsch.
18)
„Moeder," riep Theo onstuimig, „als Fee
zich zelf niet wil rechtvaardigen, dan zal ik
het doen. De man die den vorlgcn avond in
de hall was voordat Fee naar beneden ging,
was
„Theo denk aan je belofte!" Fee's ver
wijlende stem weerklonk door de kamer. En
in ren oogwenk, als een donderslag uit een
heldere lucht besefte mevrouw Pridham de
waarheid.
Zij keek de beide meisjes beurtelings aan,
bijna of zij verblind was. „Belofte!" stamel
de zij. „Theo beloofde 1 Gij meent toch niet
dat
Zij zweeg, vreezedde de woorden uit te
spreken de bevestiging vreezende waar
zij zelf om vroeg.
„Vraag het ons niet," zei. Felicia. „Laat
niemand' anders het ons vragen, indien u het
met mogelijkheid verhinderen kunt, mevrouw.
Als u niets weet kunt u niet gedwongen wor
den het te zeggen. Vergeet alles van Laurie
en mij. Wat doet het er toe of hij van mij
hield, ja of neen Het is nu uit het zal er
nooit meer iets op aan komen. Wij wenschen
alleen dat hij beter wordt en zoo mogelijk
dat wij hem voor kwaad kunnen behoeden.
Het kan mij niet schelen wat er met mij ge
beurt. De menschen kunnen denken wat zij
willen. Ze mogen gelooven, dat ik dat arme
meisje vermoord heb als zij willen— maar
zij kunnen mij niet aan 't spreken krijgen als
ik niet. wil spieken en ik wil niet. Ik zou
mijn leven willen' geven voor dat van Lau-
maar ledige fraze zijn. Zij moet tot een le
vende werkelijkheid worden. De naties moe
ten tot een gemeenschappelijk leven komen
en een actief bondgenootschap stichten, om
dal leven te beschermen tegen aanvallen van
een autocratische, zelfgenoegzame mach!
Tenslotte zegt de president, dat indien de
entente niet één en ondeelbaar blijft, zij over
wonnen zal worden. Wanneer zij echter maar
aaneengesloten blijft zai zij zeker de over
winning behalen, zij kan dan edelmoedig
zijn, maar zij mag nu niet zwak zijn noch
eenigen waarborg van gerechtigheid of vei
ligheid achterwege laten.
Iets nieuws bevat deze boodschap niet. Zij
geeft in gematigden vorm weer, wat van de
zijde der verbonden' mogendheden reeds va
ker is verklaard. Het valt echter op, dat de
president ditmaal niet spreekt over het af
zetten der Hohenzollems. Overigens is deze
boodschap natuurlijk vooral bedoeld als
waarschuwing aan het adres van Rusland.
Zal zij als zoodanig van invloed zijn? De
toestand in het groote rijk blijft hoogst zon
derling..
De Times heeft bericht dat te St.-Peters-
burg een Oostenrijksche militaire zending is
aangekomen, bestaande uit 2 generaals, 2
kolonels, 20 officieren en 15 soldaten, die
passen hadden gekregen van de Russische
legers aan het front om te &t.-Petersburg de
Oostenrijksche vredesvoorwaarden mede te
deelen aan de Russische regeering of anders
aan dén Raad van soldaten- en arbeiders-
afgevaardigden.
Engelsche bladen vernemen verder uit St.
Petersburg, dat een Oostenrijksche militaire
zending te Kischinew is aangekomen, waar
zij in hechtenis werd genomen om naar St.
Petersburg te worden gebracht. Vermoedelijk
slaan deze berichten op het zelfde feit, dat,
zoo het juist is, een zonderling beeld van den
toestand geeft: een vijandelijke deputatie,
welke passen krijgt aan het front 1 Van Oos
tenrijksche zijde wordt deze gebeurtenis te
gengesproken, maar op eigenaardige wijze.
Eerst wordt gezegd, dat het bericht geens
zins strookt met de feiten, dan dat het een
voudig verzonnen is.
Tegelijkertijd meldt Reuter dat de bevel
hebber van de Duitsche legers aan het ooste
lijke (Russische) front aan de Russische
troepen een radio-telegram heeft gezonden,
waarin hij voorstelt hun den weg naar een
eerlijken vrede te wijzen en het geschikte
oogenblik aan te geven om den oorlog te
doen ophouden zonder met die bondgenooten
te breken.
De raad van soldaten- en arbeiders-afge
vaardigden zegt o.a. dat Rusland den tegen
slag der Russen aar de Stochod niet kan
vergeten en dat Rusland weet, dat een neder
laag van zijn bondgenooten ook die van Rus
land zou zijn en het einde zijner politieke
vrijheid zou beteekenea.
De groote vraag van het oogenblik Is, of
Rusland zal doorvechten. Generaal Goerko
heeft als opperbevelhebber van het Russische
zuidelijke leger zijn ontslag gevraagd en is
ondanks het aandringen der regeering daar
op niet terug willen komen. Generaal Roeski,
die onlangs van zijn post werd ontheven en
weder met het commando over een legergroep
werd belast, heeft geweigerd, aangezien het
Russische leger naar zijn meening niet meer
slagvaardig is. Onder de soldaten moet het
verzet tegen den oorlog steeds toenemen. Een
soidatencourant van het Rigafront heeft
geschreven, dat Rusland geen druppel bloed
meer offeren zal voor het Fransche en mppy
in het bijzonder nog voor het EngelRrhe ka
pitalisme.
Het St.-Petersburgsche blad Djen heeft
onder het opschrift „Afzonderlijke vrede"
critisch geschreven over de houding van
Engeland. Het blad is van oordeel, dat wan- i
neer Duitschland bereid is het bezette gebied
van Rusland en zijn bondgenooten terug te
geven, de wegen van Rusland en Engeland
uiteengaan. Maxim Gorki wil' de door dé vo
rige regeering gesloten verdragen zien op
geheven, althans gewijzigd.
Het congres van afgevaardigden der Rus
sische boeren heeft daarentegen een motie
aangenomen, waarin verklaard- wordt dat
men een' vrede wenscht zonder vernederende
annexaties en schadeloosstellingen, doch
waarin tevens een afzonderlijke vrede van
de hand gewezen wordt en het leger krachtig
aangespoord wordt het revolutionnaire
Rusland te verdedigen.
Niet onmogelijk, dat uit al die verwarring
en ontreddering tenslotte toch nog een afzon
derlijke vrede te voorschijn komt.
Opmerkelijk is het, dat het Fransche blad
le Temps zich zeer onvriendelijk tegenover
Rusland heeft uitgelaten. Of het blad in
ziet, dat de zaken te St. Petersburg een wei
nig gunstigen keer dreigen te nemen?
Te Londen is een groote bijeenkomst ge
houden om te protesteeren tegen het be
zoek dat de afgevaardigden der onafhan
kelijke arbeiderspartij, Macdonald en Jo
weth, zouden willen brengen aan St. Pe-
Petersburg en Stockholm. Betreurd werd,
dat dé regeering dezen afgevaardigden
passen had willen verleenen. De Engel
sche zeelieden hadden echter besloten deze
heeren niet te vervoeren de Neder-
landsche zeeliedenbond moet een dergelijk
besluit genomen hebben. Een telegram uit
Londen meldt nog, dat die beide heeren
thans worden vastgehouden en dat de an
dere afgevaardigden nu ook niet vervoerd
kunnen worden. De vergadering nam ten
slotte een motie aan, waarin werd verklaard,
dat de oorlog zal worden voortgezet, totdat
het Duitsche militairisme verwoest is.
Tegelijkertijd werd er te Liverpool een
meeting gehouden, bezocht door 8000 per
sonen, van wie, naar Reuter meldt, de meer
derheid tegenstanders van een voorbarigen
vrede was, zoodat er heftige tooneelen voor
vielen. Het slot was, dat verschüLcndé
spreekgestoelten bestormd werden, van
waar in plaats van de pacifistische moties
die men van plan was den volke kond te
doen, patriotische weerklonken die met veel
geestdrift werden aanvaard.
Militair nieuws is er niet. De Engelschen
berichten eenige nieuwe vorderingen bij
Yperen, zonder deze nader aan te geven en
deelen mede, dat de Duitschers alle groote
schepen uit Ostende verwijderd hebben, ter
wijl de haven van Zeebrugge thans een
doodsch aanzien heeft.
Gemeld wordt voorts, dat de Italianen
Janina, een plaats in Epirus, hebben bezet
en dat Griekenland van plan is daartegen te
protesteeren.
ONZE VISSCHERIJ.
Zaterdagmorgen had te IJmuiden een le
denvergadering plaats van de vereeniging van
reedera van visschersvaartuigen,, waar ver
slag werd uitgebracht door de deputatie, die
23 Mei naar Berlijn vertrok tot bespreking
vau verschillende toestanden, die een rustig
uitoefenen van het visscherijbedrijf belemme
ren, dat de deputatie o.m. in opdracht had, te
trachten een ruime kolenafscheping te ver
krijgen en aan te dringen op een trouwe nale
ving van het indertijd gesloten contract over
de visch levering.
Wat bereft de naleving van hetindertijd ge-
rie."
Al de aandoening, bedwongen gedurende
de uren van zielesmart, die waren voorbij
gegaan, klonk uit de haastige, ademlöoze
woorden, die van haar lippen vloeiden; haar
gezicht was welsprekend van hartstocht en
oprechtheid, en toen zij zcide: „Ze kunnen
mij niet aan 't spreken krijgen als ik niet wil
spreken en ik wil niet/'begreep mevrouw
I ridham plotseling, dat zij een groote, on
zelfzuchtige liefde 'tegenover zich had, een
opoffering van zichzelven ter wille van een
ander en die ander was de zoon dien zij ver
afgoodde. Voor het eerst drong het tot haar
door, dat Laurie, hoewel onrechtvaardig, be
trokken kon worden in deze misdaad, die als
'fcware vlak voor htin deur was geschied, en
dat al het onverklaarbare fn zijn gedrag een
veel verder reikende cn gevaarlijker betccke-
nis kon hebben dan zij vermoed had.
Indien in Felicia's stilzwijgen zijn veilig
heid lag, welk een dwaasheid zou ,het dan
wezen haar tot spreken te d-wingeii 1
„Indien ik onbillijk tegenover u geweest
ben, dan sdijt het mij," zei ze. „Ik wist nau
welijks wat ik zei, want dit alles heeft mij
een grooten schok gegeven. Als u Laurie lief-
hebt, zooals u beweert, dan zult ge alleen
denken aan' 't geen goed voor hem is."
Felicia stak haar beide handen naar me
vrouw Pridham uit al3 een smeekend gebaar
niets meer te vragen en zij; wees naar de deur.
Men zag aan' haar gezicht, dat zij spreken
wilde, maar zij kon niet, totdat zij zich tot
Theo wendde en haar hoofd voorover op
den schouder van het meisje legde.
„Zeg aan je moeder," fluisterde zij, „dat ze
mij volkomen vertrouwen kan en dat, wat ik
ook dbe, het zal wezen ter wille van Laurie
om hem moeilijkheden te besparen."
„U weet het," zei ze. „Ik heb het van het
begin af vermoed. Felicia is dapper en goed,
moeder. Laurie's eer is veilig bij haar."
Mevrouw Pridham hoorde stilzwijgend toe
en keerde terug naar Laurie's kamer; zij vond
hem opnieuw vervallen in denzelfden onbe-
wegelijken toestand, die aan dien dood' deed
denken.
HOOFDSTUK XI.
Op iedere tien vrouwen, die goed zijn, enkel
en alleen omdat ze niet in aanraking ge
komen zijn met het kwaad, vindt ge
een elfde die goed is uit over
tuiging en uit liefdie tot het
goede.
Agnes Pridlxam's vroomheid was beschei
den. Iedere daad van vriendelijkheid of
vroomheid cn toewijding, iedere opoffering
van zelfzuchtige begeerte of gevoel was on
gedwongen bij haar en werd verricht met
zulk een natuurlijke gratie, zulk een afwezig
heid van aanstellerij of voorgewende nede
righeid', dat zij, die er door begunstigd1 wer
den, dikwijls vergaten er dankbaar voor te
zijn daar ze het als aangenomen be
schouwden, dat Agnes er een genot in vond
al het beste dat zij te geven had aan anderen
af te staan.
Er was één persoon, die in 't geheim een
vereering had voor de vriendelijke heilige
met de gouden oogen, terwijl hij zijn hart
geeseldle voor het ontrouw worden aan -de
meest geliefde grondbeginselen van zijn
leven.
Reverend John Hassall, predikant van het
kerspel waartoe Doornen-Jacht behoorde,
sprak van de oudste miss Pridham als van
„een schoon karakter in zijn ontwikkelings
periode" en hij kon nooit genoeg betreuren,
dat zij afvallig was geworden van zijn eigen
geliefde kerk. Dit was zijn opinie van het
standpunt bezien van een streng predikant.
Hij gaf zich zelf (geheel onnoodig) de schuld
van haar verandering van geloof, maar Ag
nes had zich van haar vroege jeugd af aan
aangetrokken gevoeld tot den roomsch ka
tholieken godsdienst; de kerkelijke ceremonie
en aantrekkelijke uitwendige dingen hadden
den eersten 'invloed op haar uitgeoefend en
haar gedurende een bezoek te Londen den
dienst geregeld doen bijwonen. En later was
het de machtige welsprekendheid van oen
groot prediker, die dén zwakken draad beves
tigde en haar dood besluiten tot de katholie
ke kerk oover te gaan.
John I iassali erkende met stoïcljnsche be
rusting dat hij voor altijd gescheldien was
van de vrouw, die hij op een hoogte ge
plaatst had, ver verheven boven de gcheclé
wereld, en hij had een gevoel o! hij te kort
gekomen was in zijn geestelijke bediening nu
41 de ruimste ziel had verloren die ooit bin
nen de grenzen van zijn toezicht was geko
men.
Agnes nam niet langer openlijk déél aan
den parochialen arbeid'. Zij was echter nog
steeds bereid haar arme buren te helpen wan
neer zij in nood iwaren en hiertoe behoorden
de vrouw en de kinderen van een boerenar
beider, James Donnithome, die zich indertijd
leelijk gewond had' met een hakmes. De man
verloor zijn rechterhand en daar hij dius niiet
langer in staat was zijn gewone werk te
doen, kon hij slechts nu en dan licht werk
verrichten, terwijl zijn vrouw een fatsoen
lijke, hardwerkende vrouw.waschvrouw
werd om voor het onderhoud van haar kin
deren te zorgen. Zij had een zestal jongens
en meisjes, gezond en meest allen met roode
wangen, en altijd zindelijk en netjes een be
wijs vanmoeders onophoudelijken arbeidt
Agnes hoorde van vrouw Donnithome's
harden strijd om haar huishouden te ondér-
houden en haar medegevoel werd dadelijk
opgewekt. Zij zond haai' kousjes en zomer-
blouses te wasschen, betaalde ze ruim en
voegde dan bij het geld verscheidene nuttige
dingen voor de kinderen. Het jongste meisje,
Florrie, het eenige zwakke kind van 't troep
je, was een bijzondere lieveling van „de jon
ge dame van het Jacht", zooals Agnes altijd
genoemd werd
De DIRECTEUR van het DISTRIBU
TIEBEDRIJF van ALKMAAR deelt me
de, dat volgens heden ontvangen telefonisch
bericht uit Den Haag, dé reeos vroeger
op bestelling toegezegde 150000 KjG. KLEI-,
AARDAPPELEN niet meer kunnen worden
geleverd, zoodat de distributie van aardap
pelen oogst 1916 als geëindigd moet worden
beschouwd.
Alkmaar, 11 Juni 1917,
De Directeur voornoemd,
D. SCHENK.
De DIRECTEUR van het DISTRIBU
TIEBEDRIJF van ALKMAAR deelt medé,
dat hem bekend is geworden, 'dat door eenige
winkeliers wordt getracht, voorraad te ma
ken, door bons in te leveren waarop geen
artikelen zijn verstrekt en tevens dbor bons
bij te voegen welke voor het op de envelop
pen vermelde artikel ongeldig zijn.
Hij verzoekt de winkeliers minne volle me
dewerking bij de distributie te willén verlee
nen en tevens consumenten om elke onregel
matigheid, welke door hen ontdekt wordt,
voor een onderzoek bij het Comité van Actie
tegen de dtiurte of ten zijnen kantore aan
hangig te maken
Waar de voorraden 'door bedoelde winke
liers worden gemaakt om deze ter zijner tijd
aan de distributie te onttrekken en zulke po
gingen ernstige gevaren voor de voorziening
in de levensmid'delenbehoefte voor onze Ge
meente meêbrengt, daar zal zonder verder
Sardon tot uitschakeling èn van winkeliers
a eventueel' van consumenten worden over
gegaan.
Alkmaar, 11 Juni 1917.
De Directeur voornoemd,
D. SCHENK.
sloten contract over de visch levering werd
door Duitschland toegezegd, dat tot 1 Octo
ber op de gestripte visensoorten, die het
meest naar Duitschland gaan,, nL klein-midt
del en kleine schelvisch, en na 1 October ook
op kabeljauw en gul een toeslag van 10 pet.
op de overeengekomen prijzen zal worden
verleend, omdat voor Duitschland in hoofd
zaak gestripte visch van belang is. Wanneer
door onvoorziene omstandighodpi^ zooals
b.v. stormweer, de visch ongestript mocht
worden aangevoerd, zullen de reederijen op
de overeengekomen prijzen een reductie van
20 pet. verleenen. Voor de van de beugvis-
scherij aangevoerde visch zal een toeslag
van 10 pet op alle vischsoorten worden ge
geven.
Inzake de vraag over verruiming van het
visècherijgebied werd de toezegging verkre
gen, dat voor de visscherij de oostelijke ver-
sperrmgsgrens op een N.B. van 54 gr. 45
verlegd zal worden van 43 gr. Oost, zoo-
Toen dr. Fraser dien namiddag vrij laat
kwam om dén specialist te spreken, die voor
Laurie ontboden was .vertelde hij aan Agnes
(haar belngstetiing in net kind kennende), dat
de kleine Florrie weer ziek was een onge
steldheid waarvan men niet juist een diagno
se kon geven, maar ze was lusteloos en Blap,
als een bloem verkild door den koudén windi,
zoodat ze mooLt tot haar vollen wasdom kon
geraken.
Na langen tijd bij haar broeder gewaakt te
hebben, had Agnes bleek en met bezwaarde
oogen de kamer van Laurie verlaten en nu
waren er een paar verpleegsters geïnstalleerd,
die verklaarden geen hulp van een aiet-déa-
kundige te mögen aanvaarden.
„U heeft wat frissche lucht noodig," zet de
dokter tot Agues, toen het consult was afge-
loopen cn hij haar terneergeslagen en bleek
op het portaal vond buiten Laurie's kamer,
loen voegde hij er bij als bij.ingeving: „en
uw protégeetje Florrie maakte mij weer zeer
ongerust. U kunt haar zeker wei overhalen
wat voedsel te gebruiken. Haar moeder en mij
is liet niet gelukt, m&ar als u haar eens ging
opzoeken, zou u misschien succes hebben."
„Arm klein dingja zeker zal ik gaan
riep Agnes en eenige minuten daarna was zij
het huis uit met een mandje vol lekkere din
gen en vruchten,, zeer verleidelijk voor een
ziek kind, en daarbij een prentenboek dat de
kuiltjes en het lachje misschien zou terugroe
pen op het aardige kindergezichtje.
John Hassall zag Agnes op den weg aan
komen en het speet hem te merken dat zijn
pols sneller klopte en zijn hart opsprong
van vreugde bij het vooruitzicht eenige woor
den te kunnen wisselen met het meisje dat dé
leer had afgezworen, welke voor hem de
Waarheid heett. Hij begreep wat zij ginj
doen en stond stil om haar hand vriendelij
in de zijne te sluiten.
„Zeker op weg om een goed werk te doen,
zooals gewoonlijk," zei hij met de onuitge
sproken vereering, gloeiende in zijn eerlijke
f -f 1
ALKMAARSCHE COURANT.