DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
HET VIJFDE BAD
No. 170
Honderd en negentiende jaargang.
1917,
IAAKDAG
23 JULI
FEUILLETOH.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon, en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden
voor Alkmaar fl»30 twmeQ door hel geheele Rp f|,öo
Afaooderiijke nununeis
f ^eÏDcanjannner 1
Prijs der gewone Advertentiën s
Per regel 10.12* Bij groote contracten rabat,
letters naar plaatsnuimfce.
Brieven fraooo aan de N. V. Boek- en
v/fa. HERMa. OOSTER ZOON, Voordam C 9
Oroote
:ie
Over dan abonnementsprijs wordt bi) vooruitbetaling beschikt. Bewijsnummers S cent
„Tengevolge van onzen aanval aan de
Sereth wijkt het geheele Russische front van
de Zlota Upa tot dicht bij den Dnjestr".
Aldus meldt het Duitsche legerbericht en er
blijkt uit, dat de Russen reeds alle voordee-
len van hun eerste offensiefpoging van dit
jaar, noordelijk van den Dnjestr, hebben
moeten opgeven. Doch dit niet alleen, de
Duitsdie troepen staan voor Tarnapol, de
stad welke de Russen sedert het begin van
den oorlog bezet houden en welker belang als
spoorwegknelpunt we Zaterdag reeds aan
duidden. 't Kan nog rijn, dat 't door T var-
raad van de maximalisten gedesorganiseerde,
11e Russische leger kans zal zien, zich hier
staande te houden en te herstellen; het feit,
dat het DuiLche legerbericht Zondag reeds
meldde, dat men voor Tarnopoi stond, terwijl
tot nu toe nog geen bericht over den val van
de stad is ingekomen, duidt in ieder geval op
tegenstand, den eersten tegenstand, welken
de Russen sedert de doorbraak van Woens
dag bieden Of Tarnopoi er echter door be
houden zal blijven, is de vraag.
Intusschen zijn de Russen een afleidings
offensief begonnen op een veel meer Noorde
lijk gelegen deel van 't front, n.l, bij Smor-
gon, ten Oosten van Wilna. Hier zijn de
Russen, na verwoede aanvallen, welke vol
gens het Duitsche bericht, bijna allen mis
lukten, er op enkele punten in geslaagd, de
Duitsdie liuies binnen te dringen. Indien de
Russen hier, of bij het Narotsj-meer en Ba-
ranowitsj, waar hevige vuuractie aanvallen
voorspelt, een succes van eenigo beteekenis
vermogen te behalen, dan zal dit natuurlijk
aan het benarde Zuider-front verlichting ge
ven, het staat echter te bezien, of de troepen
van generaal Broessilof na al het gebeurde
der laatste dagen, nog tot zulke prestaties in
staat zijn.
Thans gebruikt men in Sint Peters
burg de Duitsche successen, om de bevol
king te wijzen op het groote gevaar, dat de
vrijheid van Rusland daardoor bedreigt, op
deze wijze trachtend, de verbroken eenheid te
herstellen.
In dien geest zijn door de Regeering vu
rige oproepen aan volk en leger gedaan. De
g schiedenis, ook die van ons vaderland, kent
vele voorbeelden ervan, hoe een opdringen
de vijand de twisten in eigen boezem deed
vergeten voor een gemeenschappelijke, krach
tige verdediging tegen het van buiten drei
gende gevaar. Maar de geschiedenis kent
ook voorbedden van het tegenovergestelde,
en Polen is een van de rampazilge voorbeel
den ervan, hoe de vrijheid van een volk door
niet tijdig bijgelegde binnenlandsche onee-
nigheden ten onder ging. Welke van de twee
wegen zal Rusland opgaan? Er is zoo wei
nig van te zeggen, maar Rusland is een volk
in opkomst, dat krachtige, hoewel nog onont
wikkelde, levenselementen bevat. En deze
kunnen een waarborg zijn voor een betere
toekomst.
Als antwoord op de rede van dr, Michaëlis
heeft de Engelsche premier, de heer Lloyd
George, te Londen een redevoering gehou
den, welke voldoende is, om de laatste hoep
op een spoedigeu vrede te doen verdwijnen.
De Engelsche premier heeft de rede van den
Rijkskanselier onbarmhartig onder handen
genomen, de passages, welke wezen op een
nog niet geheel opgeven der Duitsche annexi-
onistische idee helaas bevatte de rede er
nog enkele, zooals we reeds opmerkten
nog eens extra aangedikt, en ten slotte heeft
hij Amerika er bij gehaald, om de hoop van
het Engelsche volk in de eindoverwinning te
verlevendigen.
Er zijn weer zware wolken voor het kleine
stukje blauw aan den politieken ftemel ge
trokken!
Over het lot van Sarrail's leger zal Bpoe-
dig een beslissing worden genomen. Te Pa
rijs zal 25 Juli een Balkan-conferentie ge
houden worden, waaraan Rusland, Enge
land, Frankrijk en Italië zullen deelnemen,
terwijl de landen, die niet rechtstreeks deelne
men aan den Balkanoorlog (doch er veel
meer rechtstreeks bij betrokken zijn), Servië,
Roemenië en Griekenland, een adviseerende
stem zullen hebben. Ook Amerika was uitge-
noodigd, doch deze republiek vindt, dat ze
heel weinig met den Balkan te maken heeft,
waarom ze de eer, de ingewikkelde Balkanbe-
langen uit elkaar te mogen warren, maar
aan haar bondgenooten over laat.
Op de conferentie zullen de algemeene po
litiek der geallieerden nopens het Balkan-
vraagstuk en de kwestie van het bezettingsle
ger besproken worden. Zou men er toe be
sluiten, de taak daarvan maar aan de Grie
ken over te laten en Sarrail's troepen voor
nuttiger werk vrij te maken? Ze liggen nu al
een klein, twee jaar op Grieksch gebied en
men zou ze er ook tot 't einde van den oorlog
kunnen laten vertoeven, om een deel van het
Bulgaarsche leger te binden, grootere ver
wachtingen zal wel niemand meer omtrent
het Balkan-leger koesteren.
door
eo
■59)
„Biechten is goed voor die ziel ik zal
het u vertellen, je zuilt mijn priesteres wezen
ui mijn rechter. Het is waar dat ik het arme
meisje kende, maar ik heb haar gezelschap
nooit gezocht tenminste niet in het bcgih
en ook niet in het laatst Er is een tijd tus-
elicn in geweest, dat ik als tijdverdrijf wel'
,.ena naar haar toe ging. Zij interresseerde
mij. want het was een niet gewoon meisje, ze
J zonderlinge denkbeeld-ur omtrent het le
va. Zij hoorde tot een anderen kring dan wij
maar niettegenstaande de onbeschaafdheid
van haar omgeving had zij een teerheid van
gevoel, vermengd met een hartstochtelijk ent
housiasme, dat mij altijd deed dienken1 aan een
uithcemschen bloem".
In zijn toon sprak verdriet en bewondering
Het was Felicia een bewijs, dlat hoe zijn gei-
voelen tegenover Liz geweest waren, zijl vrij;
waren- van grofheid en minachting.
„Htold u heel veel van haar?" vroeg zij,
„Neen, dat juist niet. Ik bewonderde haar
schoonheid en naleven eenvoud, die zeer aan
trekkelijk was; dat was alles. Ongelukkig
nam zij de positie verkeerd op. U moet nfct
denken, dat ik een ingebeelde gek ben als ik
u zeg, dat zij mij begon Lief te hebben. Ik had
char niet over gedacht en evenmin aan de ge-
Igcn die dit zou kunnen hebben. Ik kwam
langzamerhand in een onregelmatige verhou
ding. Toen dat begon, weet u, had mijn lieve
Theo nog niet zoo goed' toeren kermen; toen
zij en- ik zulke goede vrienden geworden waij
ren, begreep ik dat ik een eina moest maken
aan de andere zaak."
„Het begin is zoo gemakkelijk cn het
einde zoo moeilijk, altijd zoo vreesetijk moei
lijk," zuchtte Fee zacht
„Het begon zoo doodeenvoudig, zoo heel
natuurlijk. Ik had geroeid op het kanaal en
zag haar terwijl zij trachtte een heg over te
klimmen.. Ze was in een lastige positie, want
er waren een massa braamstruiken, die aan
haar kleeren bleven vastzitten. Ik ging aan
land en hielp haar toen verteldé ze mij
dlat ze verdwaald was,terwijl ze in het bocht
rondliep, als ze het kanaal volgde Wist ze
wel dat zij den weg naar huis zou vinden. Ik
bood haar aan haar terug te roeien. Daar
was nu niet zooveel kwaad aan, niet waar?"
Fee schudde het hoofd. „En hebt ge elkaar
later meer ontmoet?"
„Ja, veel e dikwijls». Toen ik zag dlat ze mij
begon lief te krijgen, trachtte ik met haar té
breken waarlijk dat heb ik eerlijk gedaan.
Ik bleef weg. Maar ze schreef mij en ze zei
dat ze mij moest en zou weerzien. Toen
schreef ik haar terug dat ze mij bij het kanaal
moest opwachten. Het zou voor het laatst
wezen, ik wou afscheid van haar nemen, dien-
avond toen zij; vermoord werd. U, die eetu
echt, goal meisje is, geloofd dat er echtheid
en goedheid in anderen is, dlat weet ik En u
zou natuurlijk nooit gelooven, dat ik het
meisje kwaad wou doen, evenmin als u of ik
zou gelooven, dat Laurence Pridham een
vrouw kwaad zou kunnen doen."
Zelfs bij dte stikkende hitte van dien dag
voelde Fee haar lippen koud worden.
„Waarom spreekt u van hem?"
ENGELAND.
EEN REDE VAN MINISTER
LLOYD GEORGE.
Bij de viering van den Belgischen onaf-
hankelijksdag in Londen, Zaterdag j.l., heeft
Lloyd George een rede gehouden, welke een
antwoord was op die van den heer Michaëlis.
Allereerst bracht de eerste minister hulde
aan België voor datgene wat het gedaan had
voor de onafhankelijkheid van Europa.
Komende tot de rede van den Rijkskanse
lier, noemde de heer Lloyd George dit een
handige rede, waarin zoowel gepoogd werd,
de annexionisten tegemoet te komen als de
vredesvrienden tevreden te stellen, terwijl het
democratische tintje ervan slechts schijn
was. Voorts oordeelde Lloyd George het een
rede, welke veel te veel van den militairen
toestand afhing, de rede verbeterde naarmate
deze verbeimte en indien de -Buiischers aan
merkelijke voordeelen wisten te behalen, dan
beteekende ze, dat er overal zou worden ge
annexeerd, werden daarentegen de Centralen
verslagen, dan was de rede best in orde en
het moest nu het doel der Entente zijn de re
de in dezen zin te volmaken. Ook bracht de
rede geen hoop op volledig herstel van Bel
gië, daar dit niet met de Duitsche opvatting
van de verzekering der grenzen accoord
heb", zeide de minister, zooals
mijn plicht was die rede gelezen; ik heb
haar eens, twee, driemaal gelezen om te zoe
ken! of er iets in was, waaruit wij konden
hopen, dat een eind zou komen aan dezen
bloedigen strijd; en ik zie er een namaak-on-
ahankelijkheid van België in, een namaak-
democratie voor Duitschland en een na-
maak-vrede voor Europa. En ik verklaar dat
Europa niet millioenen van zijn dappere zo
nen heeft opgeofferd om op den bodem die zij
met hun bloed geheiligd hebben enkel maar
een namaak-heiligdom op te richten, (luide
toejuichingen).
Sprekende over den economischen toe
stand van Engeland, verklaarde Lloyd Ge
orge, dat van uithongering geen sprake was,
de aanbouw van schepen vermeerderde ge
weldig, de laatste twee maanden van dit jaar
zal men evenveel schepen klaar krijgen als
in 't geheele vorige jaar. De resultaten van
den onderzeeërsoorlog namen daarentegen
af en de voedselvoorraad voor 19171918
was reeds verzekerd. Dit alles noemde de
premier vrij teleurstellende feiten voor
Duitschland.
Lloyd George vervolgde:
s„Ik wensch niet, dat de Duitschers er zich
eenige illusies over maken, dat zij Engeland
er toe zullen krijgen, zich uit den strijd terug
te trekken voor overal in die wereld de vrij
heid hersteld ls (toejuiching) Maar zegt
Michaëlis de Vereenigde Staten hebben
geen schepen- en feitelijk geen leger En wan
neer zij al een leger hebben, dlan hebben zij
geen schepen om dat leger over den oceaan te
brengen. En dhs
Sti
zoo zegt hij; tot de Duiilt-
sdiers, maak je maar niet te bezorgd over de
Vereenigde Staten. Hij kent de Vereenigdle
Staten niet; hij kent de Vereenigde Staten
even weinig als deDpitschers Engeland ken
nen. Zij zullen precies dezelde vergissing be
treffende die Vereenigde staten maken als zij
nopens Engeland hebben gemaakt Zij zei
den, dat wij niet konden vechten; dat wij niet
konden vechten al wilden wij; dat wij geen
leger hadden, dat wij er geen op de been
konden -brengen, en dat men zich over Enge
land niet bezorgd hoefde te makeni Ik geloof,
dat zij hun vergissing over ons hebben ont
dekt. En nu gaan zij precies diezelfde door
maken met de Ver. Staten."
Ten laatste noemde de minister de be
stuurswisseling welke in Rusland plaats had
gegrepen, waar de geniale bezielende Kerens
ki tot minister-president was benoemd, van-
meer belang, dan de vervanging van Bette
rmann Hollweg door Michaëlis en hij eindig
de met de volgende woorden
„In de komende worsteling in het oosten
en westen moet elk Duitsch soldaat in zijn
hart weten, dat als hij sneuveld; hij sterft
voor de militaire auiokratie in den strijd te
gen een verbond van vrije volken. Daarente
gen weet elk Belgisch, elk Fransch, elk Rusr
sisch soldaat dat hij zijn leven waagt voor
de vrijheid en onafhankelijkheid van zijn va
derland Elk Briisch, elk Amerikaanscn, elk
Portugeesch soldaat weet dat hij zij, aan zij
met de anderen vecht voor het volkenrecht en
de rechtvaardigheid in geheel de wereld. En
-die overtuiging, meer zelfs dan de weten
schap dat wij over onuitputtelijke hulpbrons
nen beschikken, geeft hun het hart en den
moed om door te vechten tot het einde; daar
zij weten (kt het onze taak is de toekomst
van de menschheïd te verzekeren en te verde
digen." (luide toejuiching.)
KORTE BERICHTEN.
Prins Lwof, de afgetreden Russische
minister-presidentblijkt zijn functie te heb
ben neergelegd, omdat hij het program, door
de socialistische ministers voorgestaan, niet
onmiddellijk wenschte uit te voeren. Hij be
schouwde dit als een inbreuk op die rechten
der constitueer end e vergadering.
Een Duitsche onderzeeër boorde den
Engelschen onderzeeër C 43 in den grond,
de eenige overlevende, een stoker, werd ge
vangen genomen.
De Vorwarts maakt melding van een
gerucht In parlementaire kringen dat baron
v. Kühlmann, gezant te Konstantinopel
(vroeger te 's-Gravenhage) staatssecretaris
van buitentandsche zaken wordt en Helffe-
rich hem als gezant zal opvolgen.
Aangezien den laatsten tijd uit de ho
tels in Duitschland herhaaldelijk de schoe
nen der gasten werden gestolen- en deze dan
geen nieuwe konden- aanschaffen doordat ze
geen koopvergunning (Bezugsschein) konden
krijgen zoüdei inlevering der oude schoenen
heeft het riikskleedingsbureau bepaald, dat
aan dergelijke lieden-, mits ze het geloofwaar
dig bewijs kunnen leveren, dat hun schoenen
gestolen zijn, of zulks onder eede bevestigen,
nieuwe verstrekt mogen woraen.
Koning Alexander van Oriekenland
heeft aan president Poincaré het volgende
telegram gezonden:
„Bij gelegenheid van het nationale feest
van uw edel, dierbaar -land verzoek ik u
mijn alleroprechtste wenschen te aanvaarden
voor de -grootheid en den voorspoed van
Frankrijk en voor den triomf van1 de zaak
van recht, gerechtigheid) en vrijheid, waar
voor Franknjk drie jaar heldhaftig heeft ge-
„Dat wou ik zeggen. Ik kwam Liz Bain-
ton tegen en wij wandelden het kanaal langs
en ik uam vu- goed afscheid van haar. Zij
was opgewonden en overspannen. Ik begreep
het niet goed; eindel k scheidden wij van eil-
kaar en ik ging naar huis. Nu dit is het wat
mij het meest hinderde. Ik zeg het u, u moet
zelf maar oordoekn wat het waard is. Toen
ik haastig naar Cheven ing terugkeerde zag
ik niet vei" van de brug iemand' haastig ko
men aaüloopen. Ik herkende hem aan zijn
en zijn figuur, het was Laurence Prixl-
naar de brug toekomende. Ik trok mij
terug in de schaduw van de boomen, ik weet
niet of hij mij zag, maar ik was dicht bij hem
en zag zijn gezicht duidelijk. Hij zag er ont
steld' en verdrietig uit. Ik vroeg me af wat
hem ontstemd had en waarom h naar huils
terugkeerde. Ik wou liever dat hij mij niet
zag, omdat ik dacht dat hij niet begrijpen
zou wat ik diaar uitvoerde, zoo lang nadat
ik bij hem uit huis was gegaan u weet wel
dat ik daar dien avond gedineerd had. Den
volgenden morgen- hoorde ik het bericht van
en moord. Ik wist van dat Chineesche mes,
dat mr. Pridham gekocht, en ik was in een
vreeselijke tweestrijd toen ik Laurie gezien
had zoo dicht bij het tooneel van de mis
daad. Het drukte mij loodzwaar op mijn ziek
Nu heb ik het van mij geworpen. Hét staat
aan u te beoord-eelen of ik gelijk had1 het voor
mij te behouden.'
Fee beef zwijgen» eenige oogenblikken, na
denkende over alles wat zij gehoord had.
„Weet u hoe laat het was toen u Laurile te
genkwam?" vroeg zij.
„Het zal ongeveer tien minuten over kwar
tier over elven geweest zijn, want nadlat ik
Liz had verlaten liep ik nog een eidnje rondi
om tot bedaren te komen. Ik was erg onder
en, dat ldj vergeten had Hij kan onmogelijk
hisacncntijd ergens anders gpweest
den Indruk, dat ik hhaar de bons had moeten
geven, want het was een heel aardig meisje
veel te aardig om niet vriendelijk beliam-
deld te worden. Jal het was eenige minuten
na elven."
„En Laurie was te voet van het station
Fleet gekomen. Hij, was er per auto naar toe
n toen kwam hij thuis om tets te ha
rk
In dien
zijn. Hij kan Llz Baintcm niet esproken heb
ben. Om elf uur werd zij dood op den weg
gevonden, zooals u weet. U ziet dat hij haar
dien avond heelemaal uiet gezien heeft," Fee
gaf een zucht van verlichting. Een zware
last was van haar hart genomen.
„Neen;" antwoordde Tubby met volkomen
overtuiging, „daar hebt u gelijk aan. Dat is
nooit te voren bij mij opgekomen. Ik geef nu
toe dat ik soms getwijfeld heb. U hebt mij
overtuigd, dat Laurie het vermoorde meisjé
dlien avond niet gezien heeft."
Een luide kreet van een der matrozen trok
hun aan dacht
„Een schip! Een schip in zicht!"
HOOFDSTUK XXXIII.
Trente et quarante.
In de tuinen, door de maan verlicht speel
de het muziekkorps van het 26e regiirtto
Chaseurs de „Dream Walts". De mei
klonk de openstaande ramen in als het
droambeeld van een lied,maar het bereikte de
ooren niet welke op dat oogenblik alleen
luisterden naar de stem van den croupier.
Het was Sallte's debuut in de speelzaal. Tot
n-u toe had zij niet durven wagen de goud
stukken te verliezen die zoo zeldzaam voor
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van ALKMAAR brengen ter algemeene ken
nis, dat in het Gemeenteblad van Alkmaar,
No. 545, is opgenomen het bestuit van dien
Raad dier Gemeente van 19 Juli 1.L, waarbij
is vastgesteld eene
WIJZIGING IN HET TARIEF VOOR
HET GEBRUIK VAN GAS, TE LEVE
REN DOOR DE GEMEENTE-GASFA
BRIEK,
welke verordening, heden afgekondigd;
gedurende drie maanden ter Gemeente-Secre
tarie ter lezing is nedergelegd en aldaar te
gen betaling van 0.05 in afdiruk is verkrijg
baar gesteld.
Alkmaar, 21 Juli 1917.
Burgemeester en Wethoudiers voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
L VAN DER VEGT,
loco-Secretarila.
HINDERWET.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van ALKMAAR brengen ter algemeene
kennis, dat zij 'bij hun besluit van heden, on
der een voorwaarde, vergunning hebben» ver
leend aan- F. Jansen, koopman aldaar, tot het
oprichten van- een lompenbergplaats in het
l>erceel Bloemstraat, Wijk D, No. 18.
Alkmaar, deni 21 Juli 1917.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
L. VAN DER VEGT, lo.-Secretaris.
HINDERRWET.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van ALKMAAR brengen ter algemeene ken
nis, dat bij hun college is ingekomen een
verzoek van D. FUNKE, kaashandelaar al
daar, om definitieve verlenging van den
proefti|d, eindigende 31 Augustus ei., gedu
rende welken hem vergunning is verleend tot
het oprichten en hebben van een CHAM-
PAGNEKAASFABRIEK, waarin een
ELECTRO-MOTOR van 2 P. K„ voor het
drijyen van een deeg- kneed- en een aman-
delpersmachine, benevens een ELECTRO
MOTOR van 8 P. K., eni vier BEWER-
KINOSMACHINES voor het bereiden van
champagnekaas, in het perceel Vamcbroek,
Wijk E, No. 15a.
Bezwaren daartegen kunnen- worden Inge
diend ten raadhuize dezer gemeente, monde
ling op MAANDAG 8 AUGUSTUS" ei,
's voormidags te elf uur en schriftelijk vóór
of op dien tijd. Gedurende drie dagen vóór
gemeld-en dag kan de verzoeker en hij, die
bezwaren heeft ingebracht, op secretarie
-dezer gemeente van de ter zake ingekomen
schrifturen kennis nemen.
Alkmaar, den 23 Julli 1917.
Burgemeester cn Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
L. VAN DER VEGT, lo.-Secretaris.
streden en waaraan Griekenland zich gelule-
kig voelt voortaan te kunnen deelnemen."
Duitsche vliegers hebben bommen ge
worpen op Felixtowe en Harwichdoor net
hevige Engelsche afweervuur werden zij tot
den terugtocht gedwongen. Ex zijn 8 perso
nen gedood en 25 gewond.
Volgens telegrammen uit Lissabon
schijnt de honger aldaar te zijn geëindigd'.
haar warenen van zoo heel veel waarde
Maar nu haar toekomst verzekert was, was
zij roekeloos geworden. Zij kon zich permiit-
teeren alles te verliezen wat zij bezat, want
zij begreep dait het geen bezwaar zou wezen
voor de verloofde van Ferdinant Saxon haar
beurs weer gevuld te krijgen als zij merkte
dat ze leeg was.
Maar de fortuin is den dapperen eltijd gun
stig en Salliè was gelukkigeen stapel Louis
Id'ar lagen voor haar op tafel en de opge
wondenheid van het winnen had haar' een
rooden gloed' op de wangen gegeven en een
glans in de oogen, die Eeteekendten, dat de
speelduivel, verborgen in haar bloed, bezit
had genomen van haar zieL
De man, die haar echtgenoot zou worden,
stond aan dé overzijde der tafel haar met ern
stige verbazing aan te zien. Hij had eenigen
tijd naar haar gezocht en zou er niet aan ge
dacht hebben haar in de speelzaal te zoeken,
indien een knap vrouwtje, jaloersch op Sal-
lie's succes in haar huwelijksplannen, hem
daar niet heengezonden had1 er met valschc
vriendelijkheid bijvoegende: „U zult freule
Mauleverer daar' vindien trente-et-juarante
spelende. Zoo vader zoo dochter, zooals u
weet De Brismains zijn allen geboren spie-
Iers en dat is hun ongeluk geweest."
Dit was geen prettige tijding voor Saxon
met zijn ouderwetsche denkbeelden omtrent
de vrouiw en terwijl hij daar naar Sallie
stond t kedjken, merkte hij afkeurend op hoe
verdiept zij was in het speL Dat vertoornde
haar in zijn oogen onder een nieuw daglicht
een daglicht dat hem mishaagde en- hem
ongerust maakte. Een speelster, die afstamde
van eea spelersgeslacht was nu niet juist het
soort meisje, dat hij tot vrouw zou hebben
gekozen.
Wordt vervolgd.
ALKMAARSCHE COURANT