DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. HET VIJFDE BAD No. 170 Honderd en negentiende jaargang. 1917, IAAKDAG 23 JULI FEUILLETOH. Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon, en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden voor Alkmaar fl»30 twmeQ door hel geheele Rp f|,öo Afaooderiijke nununeis f ^eÏDcanjannner 1 Prijs der gewone Advertentiën s Per regel 10.12* Bij groote contracten rabat, letters naar plaatsnuimfce. Brieven fraooo aan de N. V. Boek- en v/fa. HERMa. OOSTER ZOON, Voordam C 9 Oroote :ie Over dan abonnementsprijs wordt bi) vooruitbetaling beschikt. Bewijsnummers S cent „Tengevolge van onzen aanval aan de Sereth wijkt het geheele Russische front van de Zlota Upa tot dicht bij den Dnjestr". Aldus meldt het Duitsche legerbericht en er blijkt uit, dat de Russen reeds alle voordee- len van hun eerste offensiefpoging van dit jaar, noordelijk van den Dnjestr, hebben moeten opgeven. Doch dit niet alleen, de Duitsdie troepen staan voor Tarnapol, de stad welke de Russen sedert het begin van den oorlog bezet houden en welker belang als spoorwegknelpunt we Zaterdag reeds aan duidden. 't Kan nog rijn, dat 't door T var- raad van de maximalisten gedesorganiseerde, 11e Russische leger kans zal zien, zich hier staande te houden en te herstellen; het feit, dat het DuiLche legerbericht Zondag reeds meldde, dat men voor Tarnopoi stond, terwijl tot nu toe nog geen bericht over den val van de stad is ingekomen, duidt in ieder geval op tegenstand, den eersten tegenstand, welken de Russen sedert de doorbraak van Woens dag bieden Of Tarnopoi er echter door be houden zal blijven, is de vraag. Intusschen zijn de Russen een afleidings offensief begonnen op een veel meer Noorde lijk gelegen deel van 't front, n.l, bij Smor- gon, ten Oosten van Wilna. Hier zijn de Russen, na verwoede aanvallen, welke vol gens het Duitsche bericht, bijna allen mis lukten, er op enkele punten in geslaagd, de Duitsdie liuies binnen te dringen. Indien de Russen hier, of bij het Narotsj-meer en Ba- ranowitsj, waar hevige vuuractie aanvallen voorspelt, een succes van eenigo beteekenis vermogen te behalen, dan zal dit natuurlijk aan het benarde Zuider-front verlichting ge ven, het staat echter te bezien, of de troepen van generaal Broessilof na al het gebeurde der laatste dagen, nog tot zulke prestaties in staat zijn. Thans gebruikt men in Sint Peters burg de Duitsche successen, om de bevol king te wijzen op het groote gevaar, dat de vrijheid van Rusland daardoor bedreigt, op deze wijze trachtend, de verbroken eenheid te herstellen. In dien geest zijn door de Regeering vu rige oproepen aan volk en leger gedaan. De g schiedenis, ook die van ons vaderland, kent vele voorbeelden ervan, hoe een opdringen de vijand de twisten in eigen boezem deed vergeten voor een gemeenschappelijke, krach tige verdediging tegen het van buiten drei gende gevaar. Maar de geschiedenis kent ook voorbedden van het tegenovergestelde, en Polen is een van de rampazilge voorbeel den ervan, hoe de vrijheid van een volk door niet tijdig bijgelegde binnenlandsche onee- nigheden ten onder ging. Welke van de twee wegen zal Rusland opgaan? Er is zoo wei nig van te zeggen, maar Rusland is een volk in opkomst, dat krachtige, hoewel nog onont wikkelde, levenselementen bevat. En deze kunnen een waarborg zijn voor een betere toekomst. Als antwoord op de rede van dr, Michaëlis heeft de Engelsche premier, de heer Lloyd George, te Londen een redevoering gehou den, welke voldoende is, om de laatste hoep op een spoedigeu vrede te doen verdwijnen. De Engelsche premier heeft de rede van den Rijkskanselier onbarmhartig onder handen genomen, de passages, welke wezen op een nog niet geheel opgeven der Duitsche annexi- onistische idee helaas bevatte de rede er nog enkele, zooals we reeds opmerkten nog eens extra aangedikt, en ten slotte heeft hij Amerika er bij gehaald, om de hoop van het Engelsche volk in de eindoverwinning te verlevendigen. Er zijn weer zware wolken voor het kleine stukje blauw aan den politieken ftemel ge trokken! Over het lot van Sarrail's leger zal Bpoe- dig een beslissing worden genomen. Te Pa rijs zal 25 Juli een Balkan-conferentie ge houden worden, waaraan Rusland, Enge land, Frankrijk en Italië zullen deelnemen, terwijl de landen, die niet rechtstreeks deelne men aan den Balkanoorlog (doch er veel meer rechtstreeks bij betrokken zijn), Servië, Roemenië en Griekenland, een adviseerende stem zullen hebben. Ook Amerika was uitge- noodigd, doch deze republiek vindt, dat ze heel weinig met den Balkan te maken heeft, waarom ze de eer, de ingewikkelde Balkanbe- langen uit elkaar te mogen warren, maar aan haar bondgenooten over laat. Op de conferentie zullen de algemeene po litiek der geallieerden nopens het Balkan- vraagstuk en de kwestie van het bezettingsle ger besproken worden. Zou men er toe be sluiten, de taak daarvan maar aan de Grie ken over te laten en Sarrail's troepen voor nuttiger werk vrij te maken? Ze liggen nu al een klein, twee jaar op Grieksch gebied en men zou ze er ook tot 't einde van den oorlog kunnen laten vertoeven, om een deel van het Bulgaarsche leger te binden, grootere ver wachtingen zal wel niemand meer omtrent het Balkan-leger koesteren. door eo ■59) „Biechten is goed voor die ziel ik zal het u vertellen, je zuilt mijn priesteres wezen ui mijn rechter. Het is waar dat ik het arme meisje kende, maar ik heb haar gezelschap nooit gezocht tenminste niet in het bcgih en ook niet in het laatst Er is een tijd tus- elicn in geweest, dat ik als tijdverdrijf wel' ,.ena naar haar toe ging. Zij interresseerde mij. want het was een niet gewoon meisje, ze J zonderlinge denkbeeld-ur omtrent het le va. Zij hoorde tot een anderen kring dan wij maar niettegenstaande de onbeschaafdheid van haar omgeving had zij een teerheid van gevoel, vermengd met een hartstochtelijk ent housiasme, dat mij altijd deed dienken1 aan een uithcemschen bloem". In zijn toon sprak verdriet en bewondering Het was Felicia een bewijs, dlat hoe zijn gei- voelen tegenover Liz geweest waren, zijl vrij; waren- van grofheid en minachting. „Htold u heel veel van haar?" vroeg zij, „Neen, dat juist niet. Ik bewonderde haar schoonheid en naleven eenvoud, die zeer aan trekkelijk was; dat was alles. Ongelukkig nam zij de positie verkeerd op. U moet nfct denken, dat ik een ingebeelde gek ben als ik u zeg, dat zij mij begon Lief te hebben. Ik had char niet over gedacht en evenmin aan de ge- Igcn die dit zou kunnen hebben. Ik kwam langzamerhand in een onregelmatige verhou ding. Toen dat begon, weet u, had mijn lieve Theo nog niet zoo goed' toeren kermen; toen zij en- ik zulke goede vrienden geworden waij ren, begreep ik dat ik een eina moest maken aan de andere zaak." „Het begin is zoo gemakkelijk cn het einde zoo moeilijk, altijd zoo vreesetijk moei lijk," zuchtte Fee zacht „Het begon zoo doodeenvoudig, zoo heel natuurlijk. Ik had geroeid op het kanaal en zag haar terwijl zij trachtte een heg over te klimmen.. Ze was in een lastige positie, want er waren een massa braamstruiken, die aan haar kleeren bleven vastzitten. Ik ging aan land en hielp haar toen verteldé ze mij dlat ze verdwaald was,terwijl ze in het bocht rondliep, als ze het kanaal volgde Wist ze wel dat zij den weg naar huis zou vinden. Ik bood haar aan haar terug te roeien. Daar was nu niet zooveel kwaad aan, niet waar?" Fee schudde het hoofd. „En hebt ge elkaar later meer ontmoet?" „Ja, veel e dikwijls». Toen ik zag dlat ze mij begon lief te krijgen, trachtte ik met haar té breken waarlijk dat heb ik eerlijk gedaan. Ik bleef weg. Maar ze schreef mij en ze zei dat ze mij moest en zou weerzien. Toen schreef ik haar terug dat ze mij bij het kanaal moest opwachten. Het zou voor het laatst wezen, ik wou afscheid van haar nemen, dien- avond toen zij; vermoord werd. U, die eetu echt, goal meisje is, geloofd dat er echtheid en goedheid in anderen is, dlat weet ik En u zou natuurlijk nooit gelooven, dat ik het meisje kwaad wou doen, evenmin als u of ik zou gelooven, dat Laurence Pridham een vrouw kwaad zou kunnen doen." Zelfs bij dte stikkende hitte van dien dag voelde Fee haar lippen koud worden. „Waarom spreekt u van hem?" ENGELAND. EEN REDE VAN MINISTER LLOYD GEORGE. Bij de viering van den Belgischen onaf- hankelijksdag in Londen, Zaterdag j.l., heeft Lloyd George een rede gehouden, welke een antwoord was op die van den heer Michaëlis. Allereerst bracht de eerste minister hulde aan België voor datgene wat het gedaan had voor de onafhankelijkheid van Europa. Komende tot de rede van den Rijkskanse lier, noemde de heer Lloyd George dit een handige rede, waarin zoowel gepoogd werd, de annexionisten tegemoet te komen als de vredesvrienden tevreden te stellen, terwijl het democratische tintje ervan slechts schijn was. Voorts oordeelde Lloyd George het een rede, welke veel te veel van den militairen toestand afhing, de rede verbeterde naarmate deze verbeimte en indien de -Buiischers aan merkelijke voordeelen wisten te behalen, dan beteekende ze, dat er overal zou worden ge annexeerd, werden daarentegen de Centralen verslagen, dan was de rede best in orde en het moest nu het doel der Entente zijn de re de in dezen zin te volmaken. Ook bracht de rede geen hoop op volledig herstel van Bel gië, daar dit niet met de Duitsche opvatting van de verzekering der grenzen accoord heb", zeide de minister, zooals mijn plicht was die rede gelezen; ik heb haar eens, twee, driemaal gelezen om te zoe ken! of er iets in was, waaruit wij konden hopen, dat een eind zou komen aan dezen bloedigen strijd; en ik zie er een namaak-on- ahankelijkheid van België in, een namaak- democratie voor Duitschland en een na- maak-vrede voor Europa. En ik verklaar dat Europa niet millioenen van zijn dappere zo nen heeft opgeofferd om op den bodem die zij met hun bloed geheiligd hebben enkel maar een namaak-heiligdom op te richten, (luide toejuichingen). Sprekende over den economischen toe stand van Engeland, verklaarde Lloyd Ge orge, dat van uithongering geen sprake was, de aanbouw van schepen vermeerderde ge weldig, de laatste twee maanden van dit jaar zal men evenveel schepen klaar krijgen als in 't geheele vorige jaar. De resultaten van den onderzeeërsoorlog namen daarentegen af en de voedselvoorraad voor 19171918 was reeds verzekerd. Dit alles noemde de premier vrij teleurstellende feiten voor Duitschland. Lloyd George vervolgde: s„Ik wensch niet, dat de Duitschers er zich eenige illusies over maken, dat zij Engeland er toe zullen krijgen, zich uit den strijd terug te trekken voor overal in die wereld de vrij heid hersteld ls (toejuiching) Maar zegt Michaëlis de Vereenigde Staten hebben geen schepen- en feitelijk geen leger En wan neer zij al een leger hebben, dlan hebben zij geen schepen om dat leger over den oceaan te brengen. En dhs Sti zoo zegt hij; tot de Duiilt- sdiers, maak je maar niet te bezorgd over de Vereenigde Staten. Hij kent de Vereenigdle Staten niet; hij kent de Vereenigde Staten even weinig als deDpitschers Engeland ken nen. Zij zullen precies dezelde vergissing be treffende die Vereenigde staten maken als zij nopens Engeland hebben gemaakt Zij zei den, dat wij niet konden vechten; dat wij niet konden vechten al wilden wij; dat wij geen leger hadden, dat wij er geen op de been konden -brengen, en dat men zich over Enge land niet bezorgd hoefde te makeni Ik geloof, dat zij hun vergissing over ons hebben ont dekt. En nu gaan zij precies diezelfde door maken met de Ver. Staten." Ten laatste noemde de minister de be stuurswisseling welke in Rusland plaats had gegrepen, waar de geniale bezielende Kerens ki tot minister-president was benoemd, van- meer belang, dan de vervanging van Bette rmann Hollweg door Michaëlis en hij eindig de met de volgende woorden „In de komende worsteling in het oosten en westen moet elk Duitsch soldaat in zijn hart weten, dat als hij sneuveld; hij sterft voor de militaire auiokratie in den strijd te gen een verbond van vrije volken. Daarente gen weet elk Belgisch, elk Fransch, elk Rusr sisch soldaat dat hij zijn leven waagt voor de vrijheid en onafhankelijkheid van zijn va derland Elk Briisch, elk Amerikaanscn, elk Portugeesch soldaat weet dat hij zij, aan zij met de anderen vecht voor het volkenrecht en de rechtvaardigheid in geheel de wereld. En -die overtuiging, meer zelfs dan de weten schap dat wij over onuitputtelijke hulpbrons nen beschikken, geeft hun het hart en den moed om door te vechten tot het einde; daar zij weten (kt het onze taak is de toekomst van de menschheïd te verzekeren en te verde digen." (luide toejuiching.) KORTE BERICHTEN. Prins Lwof, de afgetreden Russische minister-presidentblijkt zijn functie te heb ben neergelegd, omdat hij het program, door de socialistische ministers voorgestaan, niet onmiddellijk wenschte uit te voeren. Hij be schouwde dit als een inbreuk op die rechten der constitueer end e vergadering. Een Duitsche onderzeeër boorde den Engelschen onderzeeër C 43 in den grond, de eenige overlevende, een stoker, werd ge vangen genomen. De Vorwarts maakt melding van een gerucht In parlementaire kringen dat baron v. Kühlmann, gezant te Konstantinopel (vroeger te 's-Gravenhage) staatssecretaris van buitentandsche zaken wordt en Helffe- rich hem als gezant zal opvolgen. Aangezien den laatsten tijd uit de ho tels in Duitschland herhaaldelijk de schoe nen der gasten werden gestolen- en deze dan geen nieuwe konden- aanschaffen doordat ze geen koopvergunning (Bezugsschein) konden krijgen zoüdei inlevering der oude schoenen heeft het riikskleedingsbureau bepaald, dat aan dergelijke lieden-, mits ze het geloofwaar dig bewijs kunnen leveren, dat hun schoenen gestolen zijn, of zulks onder eede bevestigen, nieuwe verstrekt mogen woraen. Koning Alexander van Oriekenland heeft aan president Poincaré het volgende telegram gezonden: „Bij gelegenheid van het nationale feest van uw edel, dierbaar -land verzoek ik u mijn alleroprechtste wenschen te aanvaarden voor de -grootheid en den voorspoed van Frankrijk en voor den triomf van1 de zaak van recht, gerechtigheid) en vrijheid, waar voor Franknjk drie jaar heldhaftig heeft ge- „Dat wou ik zeggen. Ik kwam Liz Bain- ton tegen en wij wandelden het kanaal langs en ik uam vu- goed afscheid van haar. Zij was opgewonden en overspannen. Ik begreep het niet goed; eindel k scheidden wij van eil- kaar en ik ging naar huis. Nu dit is het wat mij het meest hinderde. Ik zeg het u, u moet zelf maar oordoekn wat het waard is. Toen ik haastig naar Cheven ing terugkeerde zag ik niet vei" van de brug iemand' haastig ko men aaüloopen. Ik herkende hem aan zijn en zijn figuur, het was Laurence Prixl- naar de brug toekomende. Ik trok mij terug in de schaduw van de boomen, ik weet niet of hij mij zag, maar ik was dicht bij hem en zag zijn gezicht duidelijk. Hij zag er ont steld' en verdrietig uit. Ik vroeg me af wat hem ontstemd had en waarom h naar huils terugkeerde. Ik wou liever dat hij mij niet zag, omdat ik dacht dat hij niet begrijpen zou wat ik diaar uitvoerde, zoo lang nadat ik bij hem uit huis was gegaan u weet wel dat ik daar dien avond gedineerd had. Den volgenden morgen- hoorde ik het bericht van en moord. Ik wist van dat Chineesche mes, dat mr. Pridham gekocht, en ik was in een vreeselijke tweestrijd toen ik Laurie gezien had zoo dicht bij het tooneel van de mis daad. Het drukte mij loodzwaar op mijn ziek Nu heb ik het van mij geworpen. Hét staat aan u te beoord-eelen of ik gelijk had1 het voor mij te behouden.' Fee beef zwijgen» eenige oogenblikken, na denkende over alles wat zij gehoord had. „Weet u hoe laat het was toen u Laurile te genkwam?" vroeg zij. „Het zal ongeveer tien minuten over kwar tier over elven geweest zijn, want nadlat ik Liz had verlaten liep ik nog een eidnje rondi om tot bedaren te komen. Ik was erg onder en, dat ldj vergeten had Hij kan onmogelijk hisacncntijd ergens anders gpweest den Indruk, dat ik hhaar de bons had moeten geven, want het was een heel aardig meisje veel te aardig om niet vriendelijk beliam- deld te worden. Jal het was eenige minuten na elven." „En Laurie was te voet van het station Fleet gekomen. Hij, was er per auto naar toe n toen kwam hij thuis om tets te ha rk In dien zijn. Hij kan Llz Baintcm niet esproken heb ben. Om elf uur werd zij dood op den weg gevonden, zooals u weet. U ziet dat hij haar dien avond heelemaal uiet gezien heeft," Fee gaf een zucht van verlichting. Een zware last was van haar hart genomen. „Neen;" antwoordde Tubby met volkomen overtuiging, „daar hebt u gelijk aan. Dat is nooit te voren bij mij opgekomen. Ik geef nu toe dat ik soms getwijfeld heb. U hebt mij overtuigd, dat Laurie het vermoorde meisjé dlien avond niet gezien heeft." Een luide kreet van een der matrozen trok hun aan dacht „Een schip! Een schip in zicht!" HOOFDSTUK XXXIII. Trente et quarante. In de tuinen, door de maan verlicht speel de het muziekkorps van het 26e regiirtto Chaseurs de „Dream Walts". De mei klonk de openstaande ramen in als het droambeeld van een lied,maar het bereikte de ooren niet welke op dat oogenblik alleen luisterden naar de stem van den croupier. Het was Sallte's debuut in de speelzaal. Tot n-u toe had zij niet durven wagen de goud stukken te verliezen die zoo zeldzaam voor BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR brengen ter algemeene ken nis, dat in het Gemeenteblad van Alkmaar, No. 545, is opgenomen het bestuit van dien Raad dier Gemeente van 19 Juli 1.L, waarbij is vastgesteld eene WIJZIGING IN HET TARIEF VOOR HET GEBRUIK VAN GAS, TE LEVE REN DOOR DE GEMEENTE-GASFA BRIEK, welke verordening, heden afgekondigd; gedurende drie maanden ter Gemeente-Secre tarie ter lezing is nedergelegd en aldaar te gen betaling van 0.05 in afdiruk is verkrijg baar gesteld. Alkmaar, 21 Juli 1917. Burgemeester en Wethoudiers voornoemd, G. RIPPING, Voorzitter. L VAN DER VEGT, loco-Secretarila. HINDERWET. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR brengen ter algemeene kennis, dat zij 'bij hun besluit van heden, on der een voorwaarde, vergunning hebben» ver leend aan- F. Jansen, koopman aldaar, tot het oprichten van- een lompenbergplaats in het l>erceel Bloemstraat, Wijk D, No. 18. Alkmaar, deni 21 Juli 1917. Burgemeester en Wethouders voornoemd, G. RIPPING, Voorzitter. L. VAN DER VEGT, lo.-Secretaris. HINDERRWET. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van ALKMAAR brengen ter algemeene ken nis, dat bij hun college is ingekomen een verzoek van D. FUNKE, kaashandelaar al daar, om definitieve verlenging van den proefti|d, eindigende 31 Augustus ei., gedu rende welken hem vergunning is verleend tot het oprichten en hebben van een CHAM- PAGNEKAASFABRIEK, waarin een ELECTRO-MOTOR van 2 P. K„ voor het drijyen van een deeg- kneed- en een aman- delpersmachine, benevens een ELECTRO MOTOR van 8 P. K., eni vier BEWER- KINOSMACHINES voor het bereiden van champagnekaas, in het perceel Vamcbroek, Wijk E, No. 15a. Bezwaren daartegen kunnen- worden Inge diend ten raadhuize dezer gemeente, monde ling op MAANDAG 8 AUGUSTUS" ei, 's voormidags te elf uur en schriftelijk vóór of op dien tijd. Gedurende drie dagen vóór gemeld-en dag kan de verzoeker en hij, die bezwaren heeft ingebracht, op secretarie -dezer gemeente van de ter zake ingekomen schrifturen kennis nemen. Alkmaar, den 23 Julli 1917. Burgemeester cn Wethouders voornoemd, G. RIPPING, Voorzitter. L. VAN DER VEGT, lo.-Secretaris. streden en waaraan Griekenland zich gelule- kig voelt voortaan te kunnen deelnemen." Duitsche vliegers hebben bommen ge worpen op Felixtowe en Harwichdoor net hevige Engelsche afweervuur werden zij tot den terugtocht gedwongen. Ex zijn 8 perso nen gedood en 25 gewond. Volgens telegrammen uit Lissabon schijnt de honger aldaar te zijn geëindigd'. haar warenen van zoo heel veel waarde Maar nu haar toekomst verzekert was, was zij roekeloos geworden. Zij kon zich permiit- teeren alles te verliezen wat zij bezat, want zij begreep dait het geen bezwaar zou wezen voor de verloofde van Ferdinant Saxon haar beurs weer gevuld te krijgen als zij merkte dat ze leeg was. Maar de fortuin is den dapperen eltijd gun stig en Salliè was gelukkigeen stapel Louis Id'ar lagen voor haar op tafel en de opge wondenheid van het winnen had haar' een rooden gloed' op de wangen gegeven en een glans in de oogen, die Eeteekendten, dat de speelduivel, verborgen in haar bloed, bezit had genomen van haar zieL De man, die haar echtgenoot zou worden, stond aan dé overzijde der tafel haar met ern stige verbazing aan te zien. Hij had eenigen tijd naar haar gezocht en zou er niet aan ge dacht hebben haar in de speelzaal te zoeken, indien een knap vrouwtje, jaloersch op Sal- lie's succes in haar huwelijksplannen, hem daar niet heengezonden had1 er met valschc vriendelijkheid bijvoegende: „U zult freule Mauleverer daar' vindien trente-et-juarante spelende. Zoo vader zoo dochter, zooals u weet De Brismains zijn allen geboren spie- Iers en dat is hun ongeluk geweest." Dit was geen prettige tijding voor Saxon met zijn ouderwetsche denkbeelden omtrent de vrouiw en terwijl hij daar naar Sallie stond t kedjken, merkte hij afkeurend op hoe verdiept zij was in het speL Dat vertoornde haar in zijn oogen onder een nieuw daglicht een daglicht dat hem mishaagde en- hem ongerust maakte. Een speelster, die afstamde van eea spelersgeslacht was nu niet juist het soort meisje, dat hij tot vrouw zou hebben gekozen. Wordt vervolgd. ALKMAARSCHE COURANT

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1917 | | pagina 1