DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Ne. 182
Honderd en ne^ent mde Jaargang.
1917.
ftlMBMMteUflfr p 8 «ten f L5Ö. fr. p. post f 150. ItilTSTtBiittepTtinZiSl p. regel, groote letters naar plaatsruimte. Briwen fr. N. V. Boek- en Handfltsdrakkerii v.k. HBRlBs. COSTER 5 ZOON, Toordam C 9. Tefefor. 3.
MAANDAG 6 AUGUSTUS
FEUILLETON.
Fanny's tweede huwelijk
NMDKKLAND.
Over den abonnementsprijs wordt bij vooruitbetaling beschikt. Bewijsnummers 5 cent.
ALKMAAR, 6 Augustus.
Aaq het front in Vlaanderen hebben de
Fransche troepen eenige vorderingen ge
maakt ten noordwesten van Bixschoote. De
Duitsche; deden een aanval ter weerszijden
van het Yperen-Koomen-kanaal, kregen vas
ten vort in Hollebeke, maar werden er spoe
dig daarna weer door de Engelschen uitge
worpen. De kanonnen moeten overigens het
werk doen.
In het Ooctea blijven de middenmogendhe-
den terrein winnen, in de Boekowina en in de
Karpathen. Alleen aan de Zbrue? voeren de
Ru sen tegenaanvallen uit, waarbij ze er in
geslaagd moeten zijn, do tegenstanders van
den oostelijken rivier-oever te verdrijven. Van
de Karpathen eegt het legerbericht uit St.
Petersburg, dat de Russen hier en daar ach
tervolgd worden, zonder dat ze den noodigen
weerstand bieden.
Intusschen blijven de Russen ontegenzeg
gelijk meesters in het terugtrekken. Ze geven
terrein prijs, maar ze laten zich niet beslis
send verslaan!
liet nieuws uit Rusland geeft te verstaan,
dat aan den heer Kereöski dictatoriale macht
zal worden verleend. Eerst gisterenochtend
werd bekend, dat deze Russische minister-pre
sident ontslag gevraagd had, doch dat de
voorloopige regeering weigerde de aanvrage
in te willigen. liet bericht maakte den indruk,
dat de heer Kerenski, nadat pas de cadetten
hadden besloten niet deel te nemen aan een
coalitie-kabint; wanhoopte de taak te vol
brengen, welke hij èn tegenover zijn land èn
tegenover de entente, op zich had genomen.
Sindsdien heeft de voorloopige regeering
met de vertegenwoordigers van de vijf voor
naamste partijen een bespreking gehouden,
waarin uitvoerig het regeeringsgezag is be
handeld. Namens den minister-president
werd daar uiteengezet, dat de regeering tus-
schen drie mogelijkheden moest kiezen: 1. het
gezag weder stellen in handen van de orga
nen, van welke de regeering haar gezag ont
ving; 2. een enkel persoon met onbeperkt ge-
za- bekleeden, opdat deze een kabinet zou
formeeren; 3. een vergadering bijeenroepen
van vertegenwoordigers der politieke partijen,
ten tmde gezamenlijk te beraadslagen.
In de vergadering werd gezegd, dat de
heer Kerenski de eenige persoon ia, die het
vertrouwen der geheeie natie geniet en die in
staat is, alle krachten, welke noodig zijn, tc
doen inspannen. En het woord werd uitge
sproken, dat öf de heer Kerensky en de voor
loopige regeering met onbeperkt gezag, met
ie onbegrensde dictatuur bekleed moesten
worden, zonder eenige mogelijke inmenging
van den Raad van soldaten- en arbeidersaf
gevaardigden öf alle gezag aan dien Raad
moest worden overgedragen.
De heer Tzjeidsche, voorzitter van den
Raad gaf te kennen, dat de Raad zou welge-
van ANNIE QUIDINO.
Uit het Zweedsdi vertaald door M. A. Z.
2)
(Het schuren van de golven klonk zoo saai,
cn Koert was zoo verdrietig. Misschien had
hij gealupen, nu honrdie hij beneden1 geen
stemmen meer. Hij ging overeind zitten en
tuurde in 'het duister, want het blauwe rob
gordijn was neergelaten en maakte de kamer
donker, ofschoon het daarbuiten nog half
licht was. Hij zat na te denken over die groo-
moellljkheid, die altijd lastiger scheen op
lo; en b< mj! den dag zou ontloopen, die
onverbiddelijk nader kwam: Mama's trouw
dag.
blij was al geen goede vrienden met haar
van het oogenhlik af, dat ze hem verteld had,
at ze verloofd was. Hij zou dit jaar liever
n rt meegegaan zijn naar grootvader^ villa;
hij1 wist wat daar zou gebeuren. Alterlei vage
s plannen had hij gemaakt, maar hoe het ook
was, nooit kon zoo'n plan verwezenlijkt wor
den, en dus wis hij toch mee hierheen geko
men1. Plannen maakte hij nog altijd, maar
werkelijkheid werden ze niet als het op de
uitvoering aankwam En nu zou over acht
dagen de trouwdag zijn, en hij was hier.
Allemaal_ vonden zé Koert ondeugend. En
toch had hij in zijn hart gelijk, dat wist hij.
Geen echte naraa trouwde nog eens weer,
daar was hij zeker van, maar hij alleen had
die overtuiging. 'Hij! geloofde, dat God het
ook niet goed vondl, nu wou hij zijn avond
gebed doen, dat had hij) vergeten.
„Lieve Hoer, zeg mijn echte papa van mij
goeden nacht. En" volgde er haastig,
ren, het gezag te aanvaarden, evenals hij zijn
toestemming weigerde tot verleening van de
dictatoriale macht, waardoor hij zich de lei
ding der revolutionnaire massa's uit de han
den zou laten nemen.
Maar het schijnt, dat de Raad toegegeven
heeft. Het rechte weten we er echter niet van,
maar er is een verklaring van den heer Ke
renski openbaar gemaakt, waarin deze zegt,
dat hij zijn ontslag had genomen, omdat de
verschillende politieke partijen het niet eens
konden worden, maar dat de conferentie tus-
sclien vertegenwoordigers der voornaamste
socialistische, democratische en liberale par
tijen had besloten, hem de taak van hervor
ming der regeering toe te vertrouwen.
De heer Kerenski zegt hieromtrent het vol
gende:
„Daar Ik het niet mogelijk acht mij onder
de tegenwoordige omstandigheden, waarin
het land bedreigd wordt door een nederlaag
buiten, en verdeeldheid binnen, aan de zware
taak, welke mij thans is toevertrouwd te ont
trekken, beschouw ik deze taak al9 den tot
uiting gebrachten wil van het land, om zoo
spoedig mogelijk en ondanks alle hinderpa
len, die zich zouden kunnen voordoen, een
krachtig revolutionnak bewind in het leven te
roepen.
„Ik ben van zins de oplossing van dit
vraagstuk te doen Bteunen op mijn onveran
derlijke overtuiging, dat het heil van het
vaderland ea van de republiek het voor alle
Russische burgers gebiedend maakt, van par
tij-twisten af te zien en vol zelfverloochening
te arbeiden onder de omstandigheden, die
voorgeschreven worden door de wreede nood
zakelijkheid, den oorlog voort te zetten, de
slagvaardigheid van het leger te onderhou
den en de economische macht van den staat te
herstellen."
Voorts zegt hij, dat hij zal handelen naar
zijn bekende beginselen, maar als hoofd der
regeering wijziging zal brengen in de orde
en werkverdeeling der regeering al wordt zijn
verantwoordelijkheid bij de leiding der hoog
ste aangelegenheden van den staat dan ook
vermeer derd.
Zoo heeft het dus allen schijn, dat de man,
van wien herhaaldelijk is getuigd, dat zoo
iemand Rusland thans zou kunnen redden,
hij het was, met dictatoriale macht wordt be
kleed.
Vermoedelijk heeft men te Londen en te
Parijs gevreten, dat het hiertoe spoedig zou
komen. De heer Lloyd George heeft erop ge
zinspeeld in zfjn Zaterdag gehouden rede
voering. Natuurlijk heeft Engelands premier
vurig en grappig gesproken. En onverzoen
lijk. Vooral deed hij uitkomen het aandeel
dat Amerika in den strijd kan nemen. Sen
sationeel is zijn spreken echter niet geweest.
Ook in Duitschland is er gesproken en wel
in den rijksdag maar deze herdenkingsrede-
„ala hij' 't niet' weet, z
zijü groote portret he
dóofstommenschool."
hem dan niet, dat zij
weggegeven aan de
iHet bidden ging over in snikken.
te schreden, voorbij zijn
Sen stil en keerden om. De deur werd
dieur
Vlu;
ze hie
Oedaan wie kon die zóó zacht open-
Anders kraakte de dleur altijd, als er
iemand binnenkwam.
^Koei't, ben je wakker?"
lij1 was niet van plan geweest te antwoor
den. Maar dte vraag werd half fluisterend
gedaan, alsof het een prettig geheimpje gold.
„Mag ik binnenkomen om wat met je te pra
ten? Je wou ine niet zien, nu zie je me niet,
dus zóó is het in orde."
Koert" gaf geen antwoord. Hij staarde met
wijdgeopende oogen de duisternis in, trach
tend de gedaante te onderscheiden, die als
een schim door de kamer gleed.
„Nu?"
„Kom maar," zei Koert. Zijn nieuwsgierig
heid kreeg de overhand.
'De onbekende kwam tastend nadier en nam
plaats op den stoel bij het bed.
„Ik héb geroeid)," zei hij. Zijn stem was
mooi en zoo kalm. Iets koels en frisch lag er
in, dacht Koert, iets dat aan de zee deed den
ken.
„Geroeid??' Verbazing dleed' hem dit ant
woord geven op een ietwat barschen, afkeu
renden toon. ,,'t Is twaalf uur op z'n minst 1"
„Eén uur Niemand weet het. Ik ginig stil
letjes de deur uit. Zeg, weet jij wat het voor
een zandbank is, waar al die zeevogels broe
den?"
„Was je dühr? Maar men mag de eieren
niet wegnemen."
„Neen, dat dleed ik ook niet. Als ik gewe
ten had, dat je wakker was, was ik je komen
halen om mee te gaan. Had je dat gewild?"
voeringen leverden evenmin iets nieuws op.
De hooggeplaatste militairen hebben zich
bij het ingaan van het vierde oorlogsjaar
evenmin onbetuigd gelaten.
Veldmaarschalk von Hindenburg seinde:
„In het binnenland vast aaneengesloten en
onwankelbaar aan alle fronten trotseert het
Duitsche rijk de verbitterde stormaanvallen
van oude en nieuwe vijanden. Diep in 's vij-
ands land strijdend met ongebroken kracht
en nieuwe successen behalend, gaat het Duit
sche leger het vierde oorlogsjaar in, gedra
gen door het rotsvaste vertrouwen, dat ook in
het rijk de geest van eensgezindheid ,en de
wil om vol Ie houden levendig zullen blij
ven, waardoor ons volk de overwinning eo
een eervolle vrede gewaarborgd worden
En de chef van den Engelschen grooten
generalen Btaf, sir William Roberson, ver
klaarde, dat de entente-troepen in het Westen
drie jaar geleden den Duitschers den rug
lieten zien, terugtrokken met weinig kanon
nen en veel verliezen en dat zij thans het ge
laat naar het noorden hebben gewend, met
millioenen zijn en kanonnen hebben, welke
de tegenstanders beuken als nooit te voren.
„Het is, zeide de spreker, nog te vroeg om
te zeggen, dat een defensief in een modernen
oorlog niet te overwinnen is. „Laten wij nog
een paar weken wachten."
Een paar weken!
Of een paar jaat
Als tenminste op het slagveld de beslissing
kan en moet vallen.
RUSLAND.
EEN RUSSISCH RAPPORT.
Tijdens de zitting vanden Arbeiders- en
Soldatenraad heeft het lid van het uitvoe
rend comité van dien raad, Rosanof, het rap
port voorgelezen van zijn reis in het buiten
land, waarheen hij met zijn collega's gezon
den was, ten einde te beraadslagen over de in
ternationale socialistische conferentie.
-Hij, constateerde u.a., dat de ïevoluiion-
naire beweging sedert geruimen tijd in
Duitschland aan het ontkiemen is, maar zich
ontwikkelt onder dezelfde omstandigheden
als de beweging van 1905 in Rusland, d.w.z.
onder verregaande onderdrukking der bevol
king, hetgeen haar min of meer aanstaand
succes weinig waarschijnlijk maakt.
Ondanks hun klaarblijkelijke successen is
de toestand der centrale mogendheden tame
lijk gevaarlijk, wegens de conjunctuur in de
bezette provincies, voornamelijk in Polen,
war de Duitsche politiek een onherstelbaar
fiasco heeft geleden, en de gemoederen zijn
daar dermate verhit, dat er ieder oogenblik
een opstand kan uitbreken.
Onder deze omstandigheden was het ter
rein voor een' internationale socialistische con
ferentie gunstig, en allen waren het er over
eens, dat zij den vrede aanmerkelijk nader
zou brengen.
De minderheid der Duitsche sociaal-demo
craten nam het Russische program in extenso
over, maar de meerderheid toont zich daar
mede minder eensgezind. Niettemin stemde
ook zij er in toe, zich aan de besluiten der
conferentie te onderwerpen en nam zij even
eens het Russische program over.
Het Nederlandsch-Scandinavisch comité,
hetwelk aanvankelijk wilde, dat de besluiten
„Hm!"
'Dat riet heel duidelijk gebrom verried toch
meer dan Koert dacht.
,P, nee, dat is waar, je wilt me niet zien.
Maar we konden onze gezichten zwart ge
maakt hebben."
„Zwartgemaakt!" Koert verstikte een lach
bui in zijn kussen.
„Ja, met roet en- dan hadden we zecroover
kunnen spelen.
„Zeerooverl" Koert ging rechtop zitten.
„Ja, waarom niet?1'
''at hadden we dan gekaapt, zeg?"
„O, dat weet ik niét Er lag een schuit voor
anker, ik ging er even aan boord. Die schuit
hadden we kunnen kapen."
„In ernst?"
„Neen, dat nu niet. Dan zou het 's mor
gens gemerkt zijn."
Stilte. Koert streed met zijn lust tot pra
ten' en zijn voornemen te zwijgen. Eindelijk
zei hij' aarzelend:
„Ik heb juist een boek over zeeroovcra ge
lezen dezen winter. Dat was zoo leuk 1"
„Vertel me daar wat van."
niet goe
zou niet grappig zijn. Kan jij een verbaal?"
„Ja, een verhaal, dat je nooit hébt géhoord."
„Hoe weet je dat?" A
„Dat zeg ik niet nog niet. Het gebeurde
in Smyrna. Weet je waar Smyrna hgt?"
„Niet in Zweden. Ik héb alleen' nog maar
Zwedfen geleerd."
„Het ligt bij de Middellandsche Zee. Mijn
familie is uit Smyrna afkomstig
„Is 't waar? Hoe kwam die dan hier?"
„Mijn grootvader werd als een arm ver
laten kind daar op straat gevonden door 'n
Zweedsch zeeofficier. Die heette Scheffer; hij
nam het kind' mee naar Zweden.
„Aardig 1"
„'t Is al lang geleden, dat begrijjp je."
der conferentie niet bindend zouden zijn wat
betreft hun practische toepassing, zag daar
ten slotte van af en aanvaardde eveneens het
Russische program.
Wat de commissie van Bern betreft, welke
Zimmerwaldsche denkbeelden aankleeft, zijn
alle pogingen der Russische afgevaardigden,
om zich met haar te verstaan, mislukt. De
nationale Engelsche partij en de meerderheid
der Engelsche socialisten weigerde aan de
conferentie deel te nemen. De rransche socia
listen stelden voor, de conferentie te verda
gen. Ten slotte werd de conferentie op 9 Sep
tember vastgesteld.
De heer Rosanof beëindigde zijn rapport
als volgt:
„Het welslagen der conferentie hangt af
van de houding onzer Engelsche en Fransche
kameraden, maar ook van onszelven, want
gebeurtenissen als die van 16 en 18 Juli
brengen het prestige van de sovjet in gevaar,
niet alleen in Rusland, maar ook in het bui
tenland, en daarom moeten wij er naar stre
ven, te overwinnen, en onze militaire kracht
te herstellen'."
Inantwoord op verscheidene vragen zeide
de heer Rosanof nog:
„De militaire zwakheid van Rusland strékt
ten nutte van het Duitsche imperialisme, en
het bewijs daarvan is, dat ons offensief der
Rijksdag noopte tot het aannemen van de be
kende vredesresolutie, terwijl ons échec aan
het Zuidwestelijk front in imlltante kringen
te Berlijn nieuwe bezieling wekte."
Het orgaan van Phekhanof, de „Jedinst-
wo", schrijft in zijn beschouwing over het
rapport van Rosanof:
De Duitsche revolutie zal pas uitbarsten
na de overwinning der.geallieerden, en dezen
zullen, door aldus hun kracht te toonen, voor
goed de Duitsche veroveringszucht den kop
indrukken.
iDe Duitsche revolutie en een billijke vrede
zijn kostelijke goederen voor de gansche we
reld en voor de ontwikkeling der socialistische
beweging, maar deze goederen zullen pas te
verwerven zijn door de overwinning."
DE ONTBINDING VAN HET FINSCHE
PARLEMENT.
Het besluit van de voorloopige regeering
betreffende de ontbinding van tien Fuiscben
Landdag is den Finnen te Helsingïors door
den gouverneur-generaal meoegedeeld. hier
in werd verklaard, dat de regeering alle mid
delen had aangewend om tot een vergelijk te
komen en niet van zins was geweld te gebrui
ken; derhalve achtte zij het haar plicht, een
beroep te doen op het volk van Finland en
nieuwe verkiezingen voor den Landdag utt te
schrijven.
De gouverneur deed' dit manifest aan den
Senaat toekomen om het te doen publicee-
ren. Dit lichaam vergaderde onder presidium
van den gouverneur-generaal en besloot met
zeven tegen zes stemmen (die der socialisten)
tot de publicatie over te gaan.
Het besluit werd onmiddellijk aan den
Landdlag medegedeeld waarop deze uiteen
ging. De president had het manifest niet doen
voorlezen, maar verklaarde, dat de Landdag
zijn werkzaamheden staakte tot nader order.
KORTE BERICHTEN.
Zes gewapende mannen kwamen Vrij
dagmorgen in een auto voor het gebouw van
den Senaat te St. Petersburg. Zij overmanden
en knevelden de wacht, drongen door in de
z'ttingzaal en stalen een groot zilveren beeld,
voorstellende Katharina II en andere kost
bare antiquiteiten, tot een gezamenlijke waar
de van 1Y millioen roebels.
In een Duitsche munitiefabriek te Hen-
Koert kwam steeds dichterbij'. Hij had
werkelijk nooit een geschiedenis géhoord, die
hem zóó boeide. 'Dat zei hij dan ook ronduit,
toen het verhaal verteld was. En daarna op
eens tamelijk ongemotiveerd:
„Ga nu weg."
De ander had stille pret, maar antwoordde
niet.
„Ik wil je wel een zoen geven, raag ik?"
voegde Koert er verlegen aan toe.
„Ja, als je me vinden kan."
Maar het ukte niet. De onbekende was niet
te krijgen. Hij zat niet tneer op den' stoel
hij' liep door de kamer kroop onder de
tafel Koert gaf een blijden schreeuw, als
een hond, die 't spoor heeft gevonden. Een
waarschuwend „suusst" klonk uit een hoek,
maar daar was ook niemand. Nu vloog Koert
naar het raam om het gordijn op te halen.
Maar daar greep een sterke hand hem bij
den schouder.
„Neen niet optrekken; je mag me niet
zién."
„Ja, maar, nu vond ik je!" jubelde Koert.
Hij voelde en raakte een kraag aan, een
wang, een snor, toen drukte hij zijn lippen
lichtniatig en stevig tegen de snor. En ging
weer naar bed.
„De wou je zoo graag zien," riep hij half
klagend.
„Morgen."
„Ja maar als de anderen er niet bij zijn."
„Ik zal je wat zeggen, Koert," klonk de
stem uit het donker. „Doe maar, zooals je
begonnen bent, zeg, dat je me niet zien wilt
en blijf op je kamer ontbijten. Ik zal wel ma
ken, aat je je ontbijt boven krijgt. En dan
„'En dan?"
„Herinner je je een mispunt, waar een
weg uit het bosch dwars over den straatweg
loopt? niet ver van hier. Nu, maak, dat je
morgenochtend om tien uur daar bent. Heb
ningsdorf heeft een ontploffing plaats gehad,
tengevolge van onvoorzichtigheid. Er zijn zes
dooden gevonden.
De heer Gompers, president van de
Amerikaansche arbeiderefederatie, heeft ver
klaard dat hij van' een samenkomst der arbei
dersorganisatie thans noch in de naaste toe
komst eenig heil verwachtte en dat de Ameri
kaansche arbeiderefederatie geen afgevaar
digden naar Stockholm zou zenden.
Een Amerikaansche onderzeeër is in de
haven van Cacite in de lucht gevlogen. Ne
gen man zijn omgekomen, de overigen zwaar
gewond. De oorzaak der ontploffing schijnt
niet vast te staan.
Van officieele Duitsche zijde wordt ver
klaard, dat in den tijd van 1 November tot
1 Augustus maandelijks gemiddeld weinig
meer dan dirie onderzeeërs verloren zijn ge
gaan. De maandelfjksche toeneming van het
aantal onderzeeërs in denzelfden tijd be
draagt een meervoud daarvan.
Italiaansche vliegers hebben circa 100
bommen op de Oostenrijksche haven Pola en
omgeving geworpen
Generaal Erdely, bevelhebber van het
elfde leger, moet verraderlijk gedood zijn. Hij
kreeg een schot in den rug.
De Daily News verneemt uit Washing
ton: Duitschland en Oostenrijk-Hongarijc
hebben weer den weg voor vredesonderhan
delingen geopend. 'De Amerikaansche regee
ring weigert die voorstellen in overweging te
nemen, omdat zij onoprecht zijn
De vroegere Amerikaansche gezant te
Berlijn, de heer Gerard, zal een boek schrijven
„Mijn vier jaren in Duitschland." Het boek
zal bevatten persoonlijke herinneringen en
eenige politieke onthullingen, waaronder een
afdruk van een eigen hmvdlg In het Ëngeiwh
door den Dultichon Keizer gasch roven trio-
gram d.d. 10 Aug, 1014, dnt echter op ver»
zoek van dé regeerIng te Berlijn niet verzon
den Is.
De „Vossische Zefhrag" constateert,
dat de mannen, die den rijkskanselier Micha-
ëlis in zijn bestuur moeten ter zijde staan, niet
den steun hebben van de groote meerderheid
des volks en stelt hiervoor den Duttscfun
Rijksdag verantwoordelijk,
GEEN AAROAPPELENUrrVOER
MEER.
Van heden Maandag af moet de geheeie
aanvoer vroege aardapelen voor het binnen
land worden geveild. Er zal dus, aangezien
de uitvoer van de bewaarbare aadrappelen
reeds verboden was, geen enkele aardappel
meer de grens over gaan.
OEEN UITVOER VAN BOTER MEER.
Er worden voorloopig geen consenten
voor den uitvoer van boter verleend. Ter ver
klaring van dezen maatregel wordt medegef-
deeld, dat de melkproductie en dientengevoh
ook de boterproductie, vergeleken met andere
jaren, een belangrijken teruggang vertoonen.
Rekening houdende met de vrij zeker nog
groote productie-vermindering gedurende de
stalperioóe, is het niet waarschijnlijk, dat de
boterproductie gedurende de wintermaanden
groot genoeg zal zijn om in de normale bin-
nenlandsche behoefte te voorzien en daarom
heeft de minister van landbouw aan de Bo-
tervereeaiging opdracht gegeven tot het vor
men van een reserve voor ae wintermaanden.
De ongunstiger wordende vooruitzichten
van de voortbrenging van dierlijke produc
ten gedurende den winter door het ontbreken
van krachtvoeder en de onvoldoende hooi
oogst, maken het noodzakelijk om de boven-
je een fluitje?"
„O ja."
„Als je op een' afstand hoort fluiten* moet
je antwoorden. „Driemaal fluiten, dat is het
signaal."
„Gaan we dan zeeroovertje spelen?"
„Dat zullen we zien. Spelen zullen we wel.
Later ontmoeten we elaar aan tafel en hou
den ons, alsof we elkaar nooit gezien had
den."
„O, wat leuk!"
„Ja, is 't niet? Ooeden nacht, vrind."
De deur werd zacht gesloten. Koert was
weer alleen, en het matte golfgeluid klonk
weer als vroeger door de stilte. Maar heel
zijn kleine wereld was onderstboven gekeerd,
de gevreesde „nieuwe papa" verdween in
het duister en de ontbeerde echte papa ook.
Koert zag, diep in gedachten zeeroovere
de ontmoeting in het boseh fantastische
gestalten door zijn verbeelding gegeven aan
de donkere verschijning met die mooie helde
re stem 't warrelde alles door zijn brein in
wonderlijke vormen en vreemde verbinding.
Keort was in slaap gevallen.
„Ik begrijp niet waar Arnold blijft!"
Fanny stónd op de waranda en' keek in de
richting van het stamd. De zon scheen op
den rijkdom van aschblond haar en de zee
wind speelde met de wolk wan kant, die zij
blouse noemde, bewoog haar lakenschen ja-
ponrok, zoode sierlijke schoentjes geheel te
zien kwamen. Ze hield haar blanke, met ju-
wee len versierde hand voor haar oogen; die
haddij denzelfden oortsachtigen gloed dien
haar zoon er den vorigen dag in had opge
merkt.
„Ik begrijp niet waar hij blijft. Het bekij
ken van die villa kan toch den heelen morgen
niet in beslag nemen I"
Haar zuster, Eva Adlerfeldt, in halfliggen
de houding op een ruststoel in de waranda,
ALKMAARSCHE COURANT.