DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Ne. 182 Honderd en ne^ent mde Jaargang. 1917. ftlMBMMteUflfr p 8 «ten f L5Ö. fr. p. post f 150. ItilTSTtBiittepTtinZiSl p. regel, groote letters naar plaatsruimte. Briwen fr. N. V. Boek- en Handfltsdrakkerii v.k. HBRlBs. COSTER 5 ZOON, Toordam C 9. Tefefor. 3. MAANDAG 6 AUGUSTUS FEUILLETON. Fanny's tweede huwelijk NMDKKLAND. Over den abonnementsprijs wordt bij vooruitbetaling beschikt. Bewijsnummers 5 cent. ALKMAAR, 6 Augustus. Aaq het front in Vlaanderen hebben de Fransche troepen eenige vorderingen ge maakt ten noordwesten van Bixschoote. De Duitsche; deden een aanval ter weerszijden van het Yperen-Koomen-kanaal, kregen vas ten vort in Hollebeke, maar werden er spoe dig daarna weer door de Engelschen uitge worpen. De kanonnen moeten overigens het werk doen. In het Ooctea blijven de middenmogendhe- den terrein winnen, in de Boekowina en in de Karpathen. Alleen aan de Zbrue? voeren de Ru sen tegenaanvallen uit, waarbij ze er in geslaagd moeten zijn, do tegenstanders van den oostelijken rivier-oever te verdrijven. Van de Karpathen eegt het legerbericht uit St. Petersburg, dat de Russen hier en daar ach tervolgd worden, zonder dat ze den noodigen weerstand bieden. Intusschen blijven de Russen ontegenzeg gelijk meesters in het terugtrekken. Ze geven terrein prijs, maar ze laten zich niet beslis send verslaan! liet nieuws uit Rusland geeft te verstaan, dat aan den heer Kereöski dictatoriale macht zal worden verleend. Eerst gisterenochtend werd bekend, dat deze Russische minister-pre sident ontslag gevraagd had, doch dat de voorloopige regeering weigerde de aanvrage in te willigen. liet bericht maakte den indruk, dat de heer Kerenski, nadat pas de cadetten hadden besloten niet deel te nemen aan een coalitie-kabint; wanhoopte de taak te vol brengen, welke hij èn tegenover zijn land èn tegenover de entente, op zich had genomen. Sindsdien heeft de voorloopige regeering met de vertegenwoordigers van de vijf voor naamste partijen een bespreking gehouden, waarin uitvoerig het regeeringsgezag is be handeld. Namens den minister-president werd daar uiteengezet, dat de regeering tus- schen drie mogelijkheden moest kiezen: 1. het gezag weder stellen in handen van de orga nen, van welke de regeering haar gezag ont ving; 2. een enkel persoon met onbeperkt ge- za- bekleeden, opdat deze een kabinet zou formeeren; 3. een vergadering bijeenroepen van vertegenwoordigers der politieke partijen, ten tmde gezamenlijk te beraadslagen. In de vergadering werd gezegd, dat de heer Kerenski de eenige persoon ia, die het vertrouwen der geheeie natie geniet en die in staat is, alle krachten, welke noodig zijn, tc doen inspannen. En het woord werd uitge sproken, dat öf de heer Kerensky en de voor loopige regeering met onbeperkt gezag, met ie onbegrensde dictatuur bekleed moesten worden, zonder eenige mogelijke inmenging van den Raad van soldaten- en arbeidersaf gevaardigden öf alle gezag aan dien Raad moest worden overgedragen. De heer Tzjeidsche, voorzitter van den Raad gaf te kennen, dat de Raad zou welge- van ANNIE QUIDINO. Uit het Zweedsdi vertaald door M. A. Z. 2) (Het schuren van de golven klonk zoo saai, cn Koert was zoo verdrietig. Misschien had hij gealupen, nu honrdie hij beneden1 geen stemmen meer. Hij ging overeind zitten en tuurde in 'het duister, want het blauwe rob gordijn was neergelaten en maakte de kamer donker, ofschoon het daarbuiten nog half licht was. Hij zat na te denken over die groo- moellljkheid, die altijd lastiger scheen op lo; en b< mj! den dag zou ontloopen, die onverbiddelijk nader kwam: Mama's trouw dag. blij was al geen goede vrienden met haar van het oogenhlik af, dat ze hem verteld had, at ze verloofd was. Hij zou dit jaar liever n rt meegegaan zijn naar grootvader^ villa; hij1 wist wat daar zou gebeuren. Alterlei vage s plannen had hij gemaakt, maar hoe het ook was, nooit kon zoo'n plan verwezenlijkt wor den, en dus wis hij toch mee hierheen geko men1. Plannen maakte hij nog altijd, maar werkelijkheid werden ze niet als het op de uitvoering aankwam En nu zou over acht dagen de trouwdag zijn, en hij was hier. Allemaal_ vonden zé Koert ondeugend. En toch had hij in zijn hart gelijk, dat wist hij. Geen echte naraa trouwde nog eens weer, daar was hij zeker van, maar hij alleen had die overtuiging. 'Hij! geloofde, dat God het ook niet goed vondl, nu wou hij zijn avond gebed doen, dat had hij) vergeten. „Lieve Hoer, zeg mijn echte papa van mij goeden nacht. En" volgde er haastig, ren, het gezag te aanvaarden, evenals hij zijn toestemming weigerde tot verleening van de dictatoriale macht, waardoor hij zich de lei ding der revolutionnaire massa's uit de han den zou laten nemen. Maar het schijnt, dat de Raad toegegeven heeft. Het rechte weten we er echter niet van, maar er is een verklaring van den heer Ke renski openbaar gemaakt, waarin deze zegt, dat hij zijn ontslag had genomen, omdat de verschillende politieke partijen het niet eens konden worden, maar dat de conferentie tus- sclien vertegenwoordigers der voornaamste socialistische, democratische en liberale par tijen had besloten, hem de taak van hervor ming der regeering toe te vertrouwen. De heer Kerenski zegt hieromtrent het vol gende: „Daar Ik het niet mogelijk acht mij onder de tegenwoordige omstandigheden, waarin het land bedreigd wordt door een nederlaag buiten, en verdeeldheid binnen, aan de zware taak, welke mij thans is toevertrouwd te ont trekken, beschouw ik deze taak al9 den tot uiting gebrachten wil van het land, om zoo spoedig mogelijk en ondanks alle hinderpa len, die zich zouden kunnen voordoen, een krachtig revolutionnak bewind in het leven te roepen. „Ik ben van zins de oplossing van dit vraagstuk te doen Bteunen op mijn onveran derlijke overtuiging, dat het heil van het vaderland ea van de republiek het voor alle Russische burgers gebiedend maakt, van par tij-twisten af te zien en vol zelfverloochening te arbeiden onder de omstandigheden, die voorgeschreven worden door de wreede nood zakelijkheid, den oorlog voort te zetten, de slagvaardigheid van het leger te onderhou den en de economische macht van den staat te herstellen." Voorts zegt hij, dat hij zal handelen naar zijn bekende beginselen, maar als hoofd der regeering wijziging zal brengen in de orde en werkverdeeling der regeering al wordt zijn verantwoordelijkheid bij de leiding der hoog ste aangelegenheden van den staat dan ook vermeer derd. Zoo heeft het dus allen schijn, dat de man, van wien herhaaldelijk is getuigd, dat zoo iemand Rusland thans zou kunnen redden, hij het was, met dictatoriale macht wordt be kleed. Vermoedelijk heeft men te Londen en te Parijs gevreten, dat het hiertoe spoedig zou komen. De heer Lloyd George heeft erop ge zinspeeld in zfjn Zaterdag gehouden rede voering. Natuurlijk heeft Engelands premier vurig en grappig gesproken. En onverzoen lijk. Vooral deed hij uitkomen het aandeel dat Amerika in den strijd kan nemen. Sen sationeel is zijn spreken echter niet geweest. Ook in Duitschland is er gesproken en wel in den rijksdag maar deze herdenkingsrede- „ala hij' 't niet' weet, z zijü groote portret he dóofstommenschool." hem dan niet, dat zij weggegeven aan de iHet bidden ging over in snikken. te schreden, voorbij zijn Sen stil en keerden om. De deur werd dieur Vlu; ze hie Oedaan wie kon die zóó zacht open- Anders kraakte de dleur altijd, als er iemand binnenkwam. ^Koei't, ben je wakker?" lij1 was niet van plan geweest te antwoor den. Maar dte vraag werd half fluisterend gedaan, alsof het een prettig geheimpje gold. „Mag ik binnenkomen om wat met je te pra ten? Je wou ine niet zien, nu zie je me niet, dus zóó is het in orde." Koert" gaf geen antwoord. Hij staarde met wijdgeopende oogen de duisternis in, trach tend de gedaante te onderscheiden, die als een schim door de kamer gleed. „Nu?" „Kom maar," zei Koert. Zijn nieuwsgierig heid kreeg de overhand. 'De onbekende kwam tastend nadier en nam plaats op den stoel bij het bed. „Ik héb geroeid)," zei hij. Zijn stem was mooi en zoo kalm. Iets koels en frisch lag er in, dacht Koert, iets dat aan de zee deed den ken. „Geroeid??' Verbazing dleed' hem dit ant woord geven op een ietwat barschen, afkeu renden toon. ,,'t Is twaalf uur op z'n minst 1" „Eén uur Niemand weet het. Ik ginig stil letjes de deur uit. Zeg, weet jij wat het voor een zandbank is, waar al die zeevogels broe den?" „Was je dühr? Maar men mag de eieren niet wegnemen." „Neen, dat dleed ik ook niet. Als ik gewe ten had, dat je wakker was, was ik je komen halen om mee te gaan. Had je dat gewild?" voeringen leverden evenmin iets nieuws op. De hooggeplaatste militairen hebben zich bij het ingaan van het vierde oorlogsjaar evenmin onbetuigd gelaten. Veldmaarschalk von Hindenburg seinde: „In het binnenland vast aaneengesloten en onwankelbaar aan alle fronten trotseert het Duitsche rijk de verbitterde stormaanvallen van oude en nieuwe vijanden. Diep in 's vij- ands land strijdend met ongebroken kracht en nieuwe successen behalend, gaat het Duit sche leger het vierde oorlogsjaar in, gedra gen door het rotsvaste vertrouwen, dat ook in het rijk de geest van eensgezindheid ,en de wil om vol Ie houden levendig zullen blij ven, waardoor ons volk de overwinning eo een eervolle vrede gewaarborgd worden En de chef van den Engelschen grooten generalen Btaf, sir William Roberson, ver klaarde, dat de entente-troepen in het Westen drie jaar geleden den Duitschers den rug lieten zien, terugtrokken met weinig kanon nen en veel verliezen en dat zij thans het ge laat naar het noorden hebben gewend, met millioenen zijn en kanonnen hebben, welke de tegenstanders beuken als nooit te voren. „Het is, zeide de spreker, nog te vroeg om te zeggen, dat een defensief in een modernen oorlog niet te overwinnen is. „Laten wij nog een paar weken wachten." Een paar weken! Of een paar jaat Als tenminste op het slagveld de beslissing kan en moet vallen. RUSLAND. EEN RUSSISCH RAPPORT. Tijdens de zitting vanden Arbeiders- en Soldatenraad heeft het lid van het uitvoe rend comité van dien raad, Rosanof, het rap port voorgelezen van zijn reis in het buiten land, waarheen hij met zijn collega's gezon den was, ten einde te beraadslagen over de in ternationale socialistische conferentie. -Hij, constateerde u.a., dat de ïevoluiion- naire beweging sedert geruimen tijd in Duitschland aan het ontkiemen is, maar zich ontwikkelt onder dezelfde omstandigheden als de beweging van 1905 in Rusland, d.w.z. onder verregaande onderdrukking der bevol king, hetgeen haar min of meer aanstaand succes weinig waarschijnlijk maakt. Ondanks hun klaarblijkelijke successen is de toestand der centrale mogendheden tame lijk gevaarlijk, wegens de conjunctuur in de bezette provincies, voornamelijk in Polen, war de Duitsche politiek een onherstelbaar fiasco heeft geleden, en de gemoederen zijn daar dermate verhit, dat er ieder oogenblik een opstand kan uitbreken. Onder deze omstandigheden was het ter rein voor een' internationale socialistische con ferentie gunstig, en allen waren het er over eens, dat zij den vrede aanmerkelijk nader zou brengen. De minderheid der Duitsche sociaal-demo craten nam het Russische program in extenso over, maar de meerderheid toont zich daar mede minder eensgezind. Niettemin stemde ook zij er in toe, zich aan de besluiten der conferentie te onderwerpen en nam zij even eens het Russische program over. Het Nederlandsch-Scandinavisch comité, hetwelk aanvankelijk wilde, dat de besluiten „Hm!" 'Dat riet heel duidelijk gebrom verried toch meer dan Koert dacht. ,P, nee, dat is waar, je wilt me niet zien. Maar we konden onze gezichten zwart ge maakt hebben." „Zwartgemaakt!" Koert verstikte een lach bui in zijn kussen. „Ja, met roet en- dan hadden we zecroover kunnen spelen. „Zeerooverl" Koert ging rechtop zitten. „Ja, waarom niet?1' ''at hadden we dan gekaapt, zeg?" „O, dat weet ik niét Er lag een schuit voor anker, ik ging er even aan boord. Die schuit hadden we kunnen kapen." „In ernst?" „Neen, dat nu niet. Dan zou het 's mor gens gemerkt zijn." Stilte. Koert streed met zijn lust tot pra ten' en zijn voornemen te zwijgen. Eindelijk zei hij' aarzelend: „Ik heb juist een boek over zeeroovcra ge lezen dezen winter. Dat was zoo leuk 1" „Vertel me daar wat van." niet goe zou niet grappig zijn. Kan jij een verbaal?" „Ja, een verhaal, dat je nooit hébt géhoord." „Hoe weet je dat?" A „Dat zeg ik niet nog niet. Het gebeurde in Smyrna. Weet je waar Smyrna hgt?" „Niet in Zweden. Ik héb alleen' nog maar Zwedfen geleerd." „Het ligt bij de Middellandsche Zee. Mijn familie is uit Smyrna afkomstig „Is 't waar? Hoe kwam die dan hier?" „Mijn grootvader werd als een arm ver laten kind daar op straat gevonden door 'n Zweedsch zeeofficier. Die heette Scheffer; hij nam het kind' mee naar Zweden. „Aardig 1" „'t Is al lang geleden, dat begrijjp je." der conferentie niet bindend zouden zijn wat betreft hun practische toepassing, zag daar ten slotte van af en aanvaardde eveneens het Russische program. Wat de commissie van Bern betreft, welke Zimmerwaldsche denkbeelden aankleeft, zijn alle pogingen der Russische afgevaardigden, om zich met haar te verstaan, mislukt. De nationale Engelsche partij en de meerderheid der Engelsche socialisten weigerde aan de conferentie deel te nemen. De rransche socia listen stelden voor, de conferentie te verda gen. Ten slotte werd de conferentie op 9 Sep tember vastgesteld. De heer Rosanof beëindigde zijn rapport als volgt: „Het welslagen der conferentie hangt af van de houding onzer Engelsche en Fransche kameraden, maar ook van onszelven, want gebeurtenissen als die van 16 en 18 Juli brengen het prestige van de sovjet in gevaar, niet alleen in Rusland, maar ook in het bui tenland, en daarom moeten wij er naar stre ven, te overwinnen, en onze militaire kracht te herstellen'." Inantwoord op verscheidene vragen zeide de heer Rosanof nog: „De militaire zwakheid van Rusland strékt ten nutte van het Duitsche imperialisme, en het bewijs daarvan is, dat ons offensief der Rijksdag noopte tot het aannemen van de be kende vredesresolutie, terwijl ons échec aan het Zuidwestelijk front in imlltante kringen te Berlijn nieuwe bezieling wekte." Het orgaan van Phekhanof, de „Jedinst- wo", schrijft in zijn beschouwing over het rapport van Rosanof: De Duitsche revolutie zal pas uitbarsten na de overwinning der.geallieerden, en dezen zullen, door aldus hun kracht te toonen, voor goed de Duitsche veroveringszucht den kop indrukken. iDe Duitsche revolutie en een billijke vrede zijn kostelijke goederen voor de gansche we reld en voor de ontwikkeling der socialistische beweging, maar deze goederen zullen pas te verwerven zijn door de overwinning." DE ONTBINDING VAN HET FINSCHE PARLEMENT. Het besluit van de voorloopige regeering betreffende de ontbinding van tien Fuiscben Landdag is den Finnen te Helsingïors door den gouverneur-generaal meoegedeeld. hier in werd verklaard, dat de regeering alle mid delen had aangewend om tot een vergelijk te komen en niet van zins was geweld te gebrui ken; derhalve achtte zij het haar plicht, een beroep te doen op het volk van Finland en nieuwe verkiezingen voor den Landdag utt te schrijven. De gouverneur deed' dit manifest aan den Senaat toekomen om het te doen publicee- ren. Dit lichaam vergaderde onder presidium van den gouverneur-generaal en besloot met zeven tegen zes stemmen (die der socialisten) tot de publicatie over te gaan. Het besluit werd onmiddellijk aan den Landdlag medegedeeld waarop deze uiteen ging. De president had het manifest niet doen voorlezen, maar verklaarde, dat de Landdag zijn werkzaamheden staakte tot nader order. KORTE BERICHTEN. Zes gewapende mannen kwamen Vrij dagmorgen in een auto voor het gebouw van den Senaat te St. Petersburg. Zij overmanden en knevelden de wacht, drongen door in de z'ttingzaal en stalen een groot zilveren beeld, voorstellende Katharina II en andere kost bare antiquiteiten, tot een gezamenlijke waar de van 1Y millioen roebels. In een Duitsche munitiefabriek te Hen- Koert kwam steeds dichterbij'. Hij had werkelijk nooit een geschiedenis géhoord, die hem zóó boeide. 'Dat zei hij dan ook ronduit, toen het verhaal verteld was. En daarna op eens tamelijk ongemotiveerd: „Ga nu weg." De ander had stille pret, maar antwoordde niet. „Ik wil je wel een zoen geven, raag ik?" voegde Koert er verlegen aan toe. „Ja, als je me vinden kan." Maar het ukte niet. De onbekende was niet te krijgen. Hij zat niet tneer op den' stoel hij' liep door de kamer kroop onder de tafel Koert gaf een blijden schreeuw, als een hond, die 't spoor heeft gevonden. Een waarschuwend „suusst" klonk uit een hoek, maar daar was ook niemand. Nu vloog Koert naar het raam om het gordijn op te halen. Maar daar greep een sterke hand hem bij den schouder. „Neen niet optrekken; je mag me niet zién." „Ja, maar, nu vond ik je!" jubelde Koert. Hij voelde en raakte een kraag aan, een wang, een snor, toen drukte hij zijn lippen lichtniatig en stevig tegen de snor. En ging weer naar bed. „De wou je zoo graag zien," riep hij half klagend. „Morgen." „Ja maar als de anderen er niet bij zijn." „Ik zal je wat zeggen, Koert," klonk de stem uit het donker. „Doe maar, zooals je begonnen bent, zeg, dat je me niet zien wilt en blijf op je kamer ontbijten. Ik zal wel ma ken, aat je je ontbijt boven krijgt. En dan „'En dan?" „Herinner je je een mispunt, waar een weg uit het bosch dwars over den straatweg loopt? niet ver van hier. Nu, maak, dat je morgenochtend om tien uur daar bent. Heb ningsdorf heeft een ontploffing plaats gehad, tengevolge van onvoorzichtigheid. Er zijn zes dooden gevonden. De heer Gompers, president van de Amerikaansche arbeiderefederatie, heeft ver klaard dat hij van' een samenkomst der arbei dersorganisatie thans noch in de naaste toe komst eenig heil verwachtte en dat de Ameri kaansche arbeiderefederatie geen afgevaar digden naar Stockholm zou zenden. Een Amerikaansche onderzeeër is in de haven van Cacite in de lucht gevlogen. Ne gen man zijn omgekomen, de overigen zwaar gewond. De oorzaak der ontploffing schijnt niet vast te staan. Van officieele Duitsche zijde wordt ver klaard, dat in den tijd van 1 November tot 1 Augustus maandelijks gemiddeld weinig meer dan dirie onderzeeërs verloren zijn ge gaan. De maandelfjksche toeneming van het aantal onderzeeërs in denzelfden tijd be draagt een meervoud daarvan. Italiaansche vliegers hebben circa 100 bommen op de Oostenrijksche haven Pola en omgeving geworpen Generaal Erdely, bevelhebber van het elfde leger, moet verraderlijk gedood zijn. Hij kreeg een schot in den rug. De Daily News verneemt uit Washing ton: Duitschland en Oostenrijk-Hongarijc hebben weer den weg voor vredesonderhan delingen geopend. 'De Amerikaansche regee ring weigert die voorstellen in overweging te nemen, omdat zij onoprecht zijn De vroegere Amerikaansche gezant te Berlijn, de heer Gerard, zal een boek schrijven „Mijn vier jaren in Duitschland." Het boek zal bevatten persoonlijke herinneringen en eenige politieke onthullingen, waaronder een afdruk van een eigen hmvdlg In het Ëngeiwh door den Dultichon Keizer gasch roven trio- gram d.d. 10 Aug, 1014, dnt echter op ver» zoek van dé regeerIng te Berlijn niet verzon den Is. De „Vossische Zefhrag" constateert, dat de mannen, die den rijkskanselier Micha- ëlis in zijn bestuur moeten ter zijde staan, niet den steun hebben van de groote meerderheid des volks en stelt hiervoor den Duttscfun Rijksdag verantwoordelijk, GEEN AAROAPPELENUrrVOER MEER. Van heden Maandag af moet de geheeie aanvoer vroege aardapelen voor het binnen land worden geveild. Er zal dus, aangezien de uitvoer van de bewaarbare aadrappelen reeds verboden was, geen enkele aardappel meer de grens over gaan. OEEN UITVOER VAN BOTER MEER. Er worden voorloopig geen consenten voor den uitvoer van boter verleend. Ter ver klaring van dezen maatregel wordt medegef- deeld, dat de melkproductie en dientengevoh ook de boterproductie, vergeleken met andere jaren, een belangrijken teruggang vertoonen. Rekening houdende met de vrij zeker nog groote productie-vermindering gedurende de stalperioóe, is het niet waarschijnlijk, dat de boterproductie gedurende de wintermaanden groot genoeg zal zijn om in de normale bin- nenlandsche behoefte te voorzien en daarom heeft de minister van landbouw aan de Bo- tervereeaiging opdracht gegeven tot het vor men van een reserve voor ae wintermaanden. De ongunstiger wordende vooruitzichten van de voortbrenging van dierlijke produc ten gedurende den winter door het ontbreken van krachtvoeder en de onvoldoende hooi oogst, maken het noodzakelijk om de boven- je een fluitje?" „O ja." „Als je op een' afstand hoort fluiten* moet je antwoorden. „Driemaal fluiten, dat is het signaal." „Gaan we dan zeeroovertje spelen?" „Dat zullen we zien. Spelen zullen we wel. Later ontmoeten we elaar aan tafel en hou den ons, alsof we elkaar nooit gezien had den." „O, wat leuk!" „Ja, is 't niet? Ooeden nacht, vrind." De deur werd zacht gesloten. Koert was weer alleen, en het matte golfgeluid klonk weer als vroeger door de stilte. Maar heel zijn kleine wereld was onderstboven gekeerd, de gevreesde „nieuwe papa" verdween in het duister en de ontbeerde echte papa ook. Koert zag, diep in gedachten zeeroovere de ontmoeting in het boseh fantastische gestalten door zijn verbeelding gegeven aan de donkere verschijning met die mooie helde re stem 't warrelde alles door zijn brein in wonderlijke vormen en vreemde verbinding. Keort was in slaap gevallen. „Ik begrijp niet waar Arnold blijft!" Fanny stónd op de waranda en' keek in de richting van het stamd. De zon scheen op den rijkdom van aschblond haar en de zee wind speelde met de wolk wan kant, die zij blouse noemde, bewoog haar lakenschen ja- ponrok, zoode sierlijke schoentjes geheel te zien kwamen. Ze hield haar blanke, met ju- wee len versierde hand voor haar oogen; die haddij denzelfden oortsachtigen gloed dien haar zoon er den vorigen dag in had opge merkt. „Ik begrijp niet waar hij blijft. Het bekij ken van die villa kan toch den heelen morgen niet in beslag nemen I" Haar zuster, Eva Adlerfeldt, in halfliggen de houding op een ruststoel in de waranda, ALKMAARSCHE COURANT.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1917 | | pagina 1