DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
DË OORLOG.
h°?kmerk Fleur de Marie.
a
ïïo. 205
Koffie en Thee.
Honderd en negentiende Jaargang.
1017.
naar ptatarirrrfee.
ZATERDAG
1 SEPTEMBER.
Verlangt U een prima 4 oent sigaar
Feuilleton.
Dtt nummer bestaat oft 3 bladen.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon* en
Feestöagen, uitgegeven. Ahornieinent^p$r^s per 3 maanden
voor Alkmaar 11,3D tmnoo door het geèeeJe Rp f 1,50
Afzooderfipse laM®©®
Prijs der gewone Advertentiën
Per regel I 0.12* Bij groote contracten rabat. Oroote
Brieven frarroo aan de N. V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/k Hl^Msu COSTER ZOON, Voofctera C 9.
Ovsor don ahtKraamontsprijs woedt bij vooroR «teWrtq besohllsi. Bewijsnummers 5 cent.
ALKMAAR, 1 September.
Van Oostenrijksche zijde wordt de ontrui
ming van Triest tegengesproken. Er wordt
aan toegevoegd, dat nu voor den el ld en keer
een tegenspraak noodig is, aangezien de Ita
lianen bij eiken ïsonzo-slag hebben bericht,
dat de stad ontruimd was. De Italianen heb
ben de stad nog, lang niet. Ze maken de
laatste dagen zelfs zeer weinig vorderingen
en het ia alsof Z6 alweer hun kruit hebben
verschoten.
Toch ord* r in de entente-pers te kennen
gegeven, dat het Itahaansche offensief nog
niet geëindigd is. Volgens de Petit Parisien
zou te Parijs de stelling zijn aanvaard, dat
het Italiaansche front het eenige front is om
een beslissing te behalen, om Oostenrijk te
verslaan en tot een afzonderlijken vrede te
brengen. Is dit juist, dan zal generaal Cador-
na ongetwijfeld op het Oostenrijksche front
blijven doorhameren.
Dat Oo .enrijk niet ruim meer zit in zijn
troepen bewijst het feit, dat het nog zoo ge
brekkige Poolsche hulpcorps onder Oosten-
rijksch commando moet gaan vechten. Het
moet naar het front, omdat, gelijk opgegeven
wordt, het algemeene offensief der entente het
aanwenden van alle militaire krachten nood
zakelijk maakt.
Dat hun troepen schaarsch beginnen te
worden, zouden we ook willen afleiden uit de
omstandigheid, dat de middenmogendheden
sr niet in geslaagd zijn den Russen en Roe
menen een emstigen slag in het gebied van
de Seréth toe te brengen. Ze hebben zich
daar waarschijnlijk een gunstige gelegenheid
moeten laten ontsnappen, bij gebrek aan
strijders. Maar al heeft hun offensieve kracht
ook op het oostelijk front weinig meer te be-
teekenen, daarmee is nog niet gezegd, dat ze
in het defensieve even zwak zouden zijn,
vooral niet tegenover een tegenstander, die
zich geducht zal hebben te herstellen om
weer goed op krachten te komen.
Het Londensche legsrbericht zegt, dat het
weer beter is, valt daar stellig meerdere actie
weer in het Westen nog niet vast is. Ais liet
te verwachten.
VARIA.
DE KöLNISCHE ZEITUNG OVER
WILSON'S ANTWOORD.
De Kölnische Ztg. schrijft over president
Wilson's antwoord: De Duitsche lezer zal
op 't erste gezicht geneigd ziin ia een harte
lijk gelach uit te barsten over den krassen
onzin, dien president Wilson omtrent hét
Duitsche volk en zijn verstandhouding jegens
de Duitsche regeering ten beste geeft. Dwa
zer kon het beeld der werkelijkheid niet wor
den misvormd.
Toen president Wilson omstreeks nieuw
jaar in twee groote staatsdocumenten ziin oor
deel over oorlog en vrede te kennen gaf, wist
'rij* niets van een tegenstelling tusschen het
Duitsche volk en de Duitsche regeering. Te
gen beter weten in maakt hij, deze tegenstel
ling en stelt hij de Duitsche regeering als
roofzuchtig en onbetrouwbaar voor, want
slechts met dergelijke leugens kan hij het
Amerikaansche volk verder in den oorlog
zweepen, dien hij voor Amerika's kapitalisti
sche en imperialistische belangen noodig
heeft. De slimme Yankee denkt: als men eens
een revolutie naar Russisch model in
Duitschlaud kon aanstoken, zou het spel ge
wonnen zijn. Laat ons daarom het Duitsdie
volk den vrede aanbieden ten koste van den
val zijner regeering. De uitwerking van die
truc zal echter het tegendeel zijn van de be
doeling. Het Duitsche volk laat zich door
niemand belasteren en smaden en 't aller
minst door een president, die herkozen is op
vredesbeloften en daarna zijn volk in den
oorlog heeft gestort.
HET ANTWOORD VAN
PRESIDENT WILSON.
De Fransche bladen stemmen alle in met
president Wilson's antwoord op de nota
van den Paus. De „Petit République" vat de
meening samea in deze typische zinsnede:
„Het antwoord heeft geen commentaren noo
dig, alleen de onderteekeningen van de geal
lieerde regeeringen."
De heer Hervé raadt in die „Victoire" het
Duitsche volk aan den Keizer te onttronen;
volgens de „New-York Herald" heeft presi
dent Wilson het verbanningsvonnis uitge
sproken. De bladen zijn het eens met president
Wilson, dat met de voor den oorlog verant
woordelijke personen geen besprekingen
kunnen geopend worden, heigeen de wereld
als een bewijs van zwakheid zou aanzien.
Overigens wacht men met belangstelling
af wat het Duitsche volk in den Rijksdag
hierop zal antwoorden.
BRAND TE St.-PETERSBURQ.
Verleden Vrijdag is om 4 uur in den na
middag een brand uitgebroken in de raketten-
afdeelmg van de munitiefabriek Ochta bij St.
Petersburg, waarbij 45000 tot 50.000 gela
den raketten, die gereed waren voor verzen
ding naar het front, vuur vatten. De explosie
was van dien aard dat stukken van het ver
nielde dak van het fabrieksgebouw en bran
dende raketten over de gehede stad tusschen
het volk terechtkwamen, die toeschouwers
waren van het vreeselijke schouwspel. Er ont
stond een paniek, de inwoners verlieten voor
het grootste deel hun woningen, waarop va-
brand de grootste is gefeest die ooit de Rus
sische hoofdstad heeft geteisterd. De vlam
men sloegen uit tot een hoogte van dertig
vadem.
DE HOUTRIJKDCM VAN EUROPA.
De „Rhein. Westf. Ztg." van 29 Augustus
geeft eenige cijfers betreffende dien houtrijk-
dom van die Europeesche landen. Europa be-
HEEREN ROOKERSI
Vervolg van het andere blad.
Dat maakte een overweldigenden indruk op
Koert, die onopgemerkt niet ver van Arnold
stond, half verborgen door 't gordijn van de
deur. Hij ging niet naderbijtij voelde in
stinctmatig, clat het onder zulke omstandig
heden beter is zich op een afstand te houden,
als men geen troost kan geven. Hij1 dacht en
daclit en kwam toen op een idee. Stil sloop
hij weg, rukte in de gang jas en muts van
dién kapstok en vloog naar buiten.
De regen sloeg op straat hem in 't gezicht
en d w.ind had bijna zijn muts afgerukt op
ihctzelide oogenblik dat hij de huisdeur ach
ter zich dicht deed, maar hij liep voort, het
huilen stak hem In de keel. Hij had allen
thuis wanhopig achtergelaten en er was
uaast bij.
„O God, laat Etty toch niet doodgaan!"
Ook Koert werdi geplaagd door geweteua-
rerwijten, ofschoon hij ze niet uitte, maar
ere tand ig voor zichzelf hield. Zijn gezind
heid jegens Etty was dikwijls niet lief ge
weest, dat wist hij, niet zooals een broer voor
z'n zusje voelen moest. Hij was jaloersch ge
weest op haar, had gevonden, dat zij papa's
gedachten en vrijen tijd te veel in beslag nam.
„Nooit zal ik meer afgunstig zijn op Etty,
als papa met haar speelt, als "ze maar blijft
leven," dacht hij.
Hij liep intusschen altijd door, liep tegen
de menschen aan en trapte tusschenbeide in
de goob maar ten slotte kwam hij in de straat
waar Erik en Gunnar woonden. Want dat
was zijn plan. Als hij maar op de een of an
dere manier G imnar en Erik's mama mee kon
krijgen naar huis, dacht hij, dan zou van
zelf alles beter gaan.
Hij had zich een bezoek herinnerd lang
voordat mama en nieuwe papa getrouwdl wa-
geboud a van de gelegenheid gebruik maak
ten om tc plunderen. De orde werd eerst her
steld door te hulp geroepen militairen. Het
vuur heeft verscheidene huizen aangetast, een
groote fabriek van dakvilt en groote hoeveel
heden opgestapeld hout werden door het
vuur vernield. De schade bedraagt verschei
dene millioenen roebel. Men zegt, dat deze
ren toen Erik Holm roodvonk had gehad
en weer ingestort was, zooals ze zeiden, en
erg naar was geweest. Koert had er langen
tijd niet heen mogen gaan, maar toen hij dat
euidelijk mocht en hij Holm in de voorkamer
zat te wachten, terwijl Erik gekleed werd,
hoorde hij Erik's vader met den dokter pra
ten over de ziekte, die Erik doorstaan had.
Toen had de dokter gezegd:
„Ja, de liefde van uw vrouw heeft dat kind
aan dien dood ontrukt."
'Koert had diic uitdrukking niet begrepen,
en daardoor ook onthouden. Gunnar en
Erik's vader was aangedaan geweest, hij had
zijn hand op die van den dokter gelegd en
geknikt, en Koert dacht dat het iets als een
wonder moest zijn. Misschien kon tante nu
iets voor Etty doen wat geen ander mensch
kon. In alle geval zou er rust en orde komen
thuis, dat wist hij.
Hier woonde ze. Koert vloog de trap op,
nam twee treden gelijk en stond met een kleur
van agitatie in het voorportaal te wachten op
het gevolg van zijn haastig hard schellen. Hij
werd binnengelaten en vond zijn vriendjes
aan den avondmaaltijd, ze keken verbaasd op
toen ze hemi bij de deur zagen, staan buigen
een bleek kereltje met groote, smeekende
blauwe oogen.
■De jongens sprongen van hun stoel. „Dag
Koert, ben jij. daar, dat is leuk."
„Wat! Koert Lorin?" zei hun vader ver
wonderd.
„Koert, jongen, wat is er? Wat is er ge
beurd1?" nep Gunnar en Erik's mama en.
sloot 't door-natte ventje in haar moe
derlijke armen.
Alleen die aanraking al was vertroostend.
Ja ziet u tante, het is omdat omdat o
Etty is zoo ziek." Hij; onderdrukte zijn snik
ken.
„Ia Etty ziek? Ach, wat is dat naar! Wat
zit in het geheel 303% millioen H.A.
(Kanada alleen meer dlan 323 millioen H.A.)
Finland is het rijkste ïan bosschen; zij be
slaan meer dan de helft van de oppervlakte
des lands. 'Dit is ook hst geval in Bosnië en
Herzogewine. Rusland heeft nog bijna 210
millioen H.A. bosch, Skandinavië iets meer
dan 20 millioen, Oostenrijk-Hongarije 16
millioen. Op de vierdelplaats staat Duitsch-
land met 14.170.000 Hf.A. Alle andere lan-
dten staan hierbij ver ten achten; Frankrijk
bijvoorbeeld heeft slechts 9,75 millioen TLA.
bosch.
WAT MEN THANS KAN
VERZAMELEN.
De „Rhein. Westf. Ztg." van 29 Augustus
wijst er op, dat de weegbree, het overal in
velden en aan wegen groeiende onkruid, thans
rijp wordt. De zaden van deze plant vormen
een uitstekend voeder, niet alleen voor kana
ries, maar ook voor kippen. Het blad dringt
er daarom op aan, dat men deze zaden in de
grootst-mogelijke hoeveelheden zal verzame
len, waarbij de kleinste schoolkindierett goede
diensten kunnen bewijzen.
Ook komt nu de tijd weer, om de peulen
van de accacia's te verzamelen voor de pro
ductie van olie. Langs spoorwegen, in plant
soenen en parken kan de jeugd dit doen, bij
de accacia-boomen echter zullen er volwassen
personen aan te pas komen.
Het blad eindigt met een beroep op ieder
een, om „alles, wat A natuur ons biedt,
dienstbaar te maken aan liet belang van het
algemeen."
EEN GOEDE TIJID VOOR WILDE
BEESTENLIEFHEBBERS 1
Terwijl paarden, koeieni, schapen en var
kens de algemeene prijsstijging gevolgd heb
ben, schrijft het Stoddtolmsche Attonblad,
zijn de prijzen voor de wilde dieren sterk
daald, de belangrijkste soorten niet min,
dan 80 pet. De koning der dieren, die voor jj
den oorlog 1000 kronen kostte, was nu voor j
een spotpijsje van1 200 konen te krijgenmet
olifanten en tijgers ging het net zoo. De oor
zaak van deze merkwaardige daling der prij
zen Lag natuurlijk in de moeilijkheid, die de
eigenaars van beestespullen en diergaarden
hebben om de dieren het noodige voedsel te
verschaffen. 'Maar voor hen d!ie bijzonder op
die lieve huisdiertjes gesteld zijn, schrijft het
blad, zal het zaak zijn van deze prachtige
gelegenheid gebiv k te maken en zijn inkoo-
pen te doen, zoolunv de oorlog duurt.
HET ITALIAANSCHE
LEVEN'SMIDDELENVRAAGSTUK.
De Italiaansche afgevaardigde Ciccotti
dringt er in een artikel in de „Messagero",
met het oog op de noodzakelijkheid een er
meer intensieve graanprodudie op aan, d!at
de Italiaansche regeering alle krachten des
lands voor dat doel zal gebruiken. In de eer
ste plaats, meent de schrijver, moest de landr
bouw de beschikking krijgen over alle krijgSr
gevangenen en verder over de gewone gevan
genen, die straffen van minder dan drie jaar
hadden te ondergaan, terwijl eindelijk de ou
dere jaarklassen van het leger moesten wor
den ontslagen ten einde eveneens bij den
landbouw te kunnen worden werkzaam ge
steld. De heer Ciccotti dringt er voorts op
aan, dat ook aan de soldaten der overige
jaarklassen, voor zoover zich dit eenigszins
met de militaire eischen liet overeen brengen,
oogstverloven zouden worden verleend en
hij meent tenslotte, dat de burgers, die geene
andere bezigheid hadden, eveneens voor het
landwerk moesten worden gebruikt.
Het voorstel bewijst, hoezeer de noodzake
lijkheid, de levensmidaelproductie te verhoo-
gen, in Italië wordt gevoeld. Men mag ech
ter sterk betwijfelen, of de financieel beter ge
situeerde kringen in Italië het wel bijzonder
op prijs zullen stellen, wanneer hunne vrou
wen en dochters, die geene andere bezigheden
hebben, niet alleen zullen worden gebruikt
voor landwerk, maar bovendien nog in ge
zelschap van personen, die gevangenisstraffen
voor ziekte heeft ze?"
Ik weet niet ze denken vast dat ze dood
gaat en nu wou ik tante vragen zoo heel
vriendelijk vragen of tante met me mee
naar huis wil g ïan, om ons 'te helpen 1"
„Ik I" Ze kon van haar verbazing niet be
komen. „Heeft niemand je gezegd dat tc vra
gen? Ach neen, dat heeft zeker niemand. Jij
bent maar hier naar toe geloopen, Koert, om
dat je geen raad wist, dat begrijp ik wel.
Maar zié je, mijn jongen, ik ken je papa en
mama bijna niet."
„O, dat doet er niet toe. Niemand thuis kan
Etty helpen. We kunnen geen verpleegster
krijgen vóór tegen den nacht. De kinderjuf
frouw ligt maar te huilen, want zij heeft
Etty kou laten vatten, en Lotje zegt, dat zij
huishoudster Is en- daarom Etty niet kan op
passen. En papa papa
„Wat is er met papa, Koert?"
„Papa is zóó wanhopig."
„En mama?" vroeg ingenieur Holm lako-
niek.
„Mama is op het congres te Kopenhagen."
„Zoo!" zei de heer Holm en keek naar
Koert met een lachenden blik, dien Koert
verschrikte. „Zool en nu wil jij een andere
mama leenen, tot zij thuis komt?"
„Neen, alleen maar totdat de ziekenver
pleegster komt. Ach, lieve tante, komt u?
Wilt u?"
„ja zeker, mijn jongen, als ik van eenig
nut kan zijn. "k Vind dat ik gaan moet, Hen
drik."
De ingenieur streek zijn blonden baard.
„Hm en je vraagt niet eens tante's man,
of je haar mag leenen?"
„O ja, oom!"
De heer Holm ging naar het raam. „Vind
je, dat 't weer is, om een vreemde tante mee
uit te nemen
„Geen vreemde, tante, Hendrik!"
beneden de drie jaren moeten ondergaan.
DEN GOEDEN WEG OP.
De Saksische minister van binnenlandsche
zaken heeft aan alle ambtenaren en beambten
opgedragen tegenover het publiek steeds
vriendelijk en geduldig te zijn om de men
schen niet dioor scherpe woorden of onheusche
bejegening te prikkelen, daar de burgerij zich
door de treurige tijdsomstandigheden toch
reeds in een doorloopend zenuwachtigen toe
stand bevindt, waardoor er weinig noodig is
de menschen tot woede te brengen, die zich
dan tegen de overheid in het algemeen' richt.
Aan het publiek doet hij evenwel het verzoek
het personeel niet te tarten, doch zijn zware
taak, door zich gewillig en lijdzaam te be-
toornen, te verlichten.
EEN DIKKE BRIEF.
Onlangs is op het postkantoor In Toos-
berg en brief uit Kristiania gearriveerd, die
bestemd was voor een firma in die stad, en
die 500.000 kronen in contanten bevatte. De
„brief" was een halve meter lang en 20 cM.
breed en dik, terwijl het porto 161.15 kronen
bedroeg.
KORTE BERICHTEN
De bekende Engelsche vredesvriend E.
Morel, schrijver van gaarheid, en de Oor
log" door Shaw dezer dagen geprezen als een
der hoogstaande Engelschen, Is gearres-
Maar Koert was dadelijk weer het welop
gevoede jongeheertje, de toekomstige man
van de wereld. „Als ik oom's telefoon even
gebruiken mag", zei hij, „dan had ik een rij
tuig willen bestellen."
De ingenieur lachte luid. „Nee, dank je,
hoor, dat zal lk zelf doen."
„Maar oom, lk moet lk wil hij had
zijn portemonnaie al half uit zijn zak.
„Ja, dat komt terecht. Maar eerst iets an
dera en daar hangt alles van af is Etty's
ziekte hesjnettelijk?"
Koert liet zijn hoofd hangen. „Dat dat
weet ik niet."
„Nu 't is beter, dat eerst te onderzoeikien."
Hij haastte zich naar de telefoon op zijn
vlugge, drukke manier.
'ees maar niet bang, Koert, ik ga wel
met je mee. Nu moet je een kop thee drinken
ja, dat moet je, nu je uit geweest bent in
dat natte weer. Misschien had je thuis nog
geen thee gehad?"
„Neen, nog niet."
„Nu, eet dan met Gunnar en Erik, terwijl
ik me klaar maak; de jongens waren pas be
gonnen. Gunnar, nu ben jij de gastheer."
De jongens zaten met elkaar aan tafel,
maar een gesprek vlotte niet. Gunnar en Erik
hadden genoeg om over te praten met Koert
als hij blij was, maar ze wisten niet goed wat
men kan of moet zeggen tegen' een jongen die
verdriet heeft
De ingenieur en zfjn vrouw kwamen tege
lijk weer binnen.
„Het is erge longontsteking, de dokter was
er juist. Ik sprak met de huishoudster, die er
zulke vaste principes op nahoudt. Jla, ga dan
maar, vrouw, anders neb je toch geen rust,
dat weet ik.
En het rijtuig rolde door de straten, en
Koert hield tante Holm's hand vast en voelde
zich getroost en veilig.
In afwachting van nadere publicatie om
trent de Ln werking getreden distributie van
koffie en thee, wordt net publiek er op attent
gemaakt dat de lichamen van de broodkaas
ten over de 25e en 26e week moeten worden
bewaard, daar tegen afgifte van die lichamen
koffie en thee zal worden verstrekt.
De Directeur van het Distributiebedrijf
van Alkmaar-
Alkmaar, 1 September 1917.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van ALKMAAR maken bekend, dat op nader
te bepalen dagen en uren de GASFABRIEK
voor het publiek, dat zulks verlangt, kosteloos
ter bezichtiging zal worden gesteld.
Zij die dit wenschen, worden uitgenoodigd
daarvan vóór 8 September as. kennis te ge
ven ten kantore der lichtbedrijven (adminis
tratiegebouw aan den Helderschen weg). Zij
ontvangen dan doorloopend genummerde toe
gangskaarten, waarna de Directie tijdig zal
bekend' maken op welke dagen en uren da
houders ter bezichtiging der fabriek zullen
worden toegelaten.
Aan kinderen beneden den 16-jarigen leef
tijd worden geen toegangskaarten verstrekt.
Alkmaar, 30 Augustus 1917.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
O. RIPPING, Voorzitter.
DONATH, Secretaris.
teerd, omdat hij trachtte zeker pamflet naar
Zwitserland te zenden."
Duitsche bladen hebben bij vergissing
den Engelschen oud-minisfcer Grey plechtig
„uitgeluid". Niet echter de oud-minister maar
een naamgenoot is overleden.
Een slecht soldaat la tot burgemeester
en een matroos tot gemeentc-secretaria van
Kroonstad gekozen.
Politie, soldaten en zeelieden te Nieuw
York dreven een' antl-Engelscke betooging
uiteen, georganiseerd door de vrienden van
de lersche vrijheid. Twee leiders zijü gearres
teerd.
Een smid' en zijn vrouw uit Berlijn had
den in een dorp boter en eieren gekocht, wel
ke in beslag werden genomen. In hun woede
ver trapten zij boter en eieren, en maakten ze
zoo onbruikbaar. Zij werden voor het opkoo-
pen elk tot 100 mark boete, doch wegens het
onbruikbaar maken der levensmiddelen elk
tot 4 weken gevangenisstraf veroordeeld
De Fransche minister van binnenland-
Hij liep het donkere huis door en sloop
op de teenen naar de kinderkamer. Daar zat
Arnold bij Etty's bedje, op het oogenblik ge
heel alleen, met zijn hoofd in z'n handen.
Hij keek op, Koert wenkte geheimzinnig en
Arnold ging naar hem toe.
„Hoe gaai het, papa?"
„Het ia iets beter voor 't oogenblik. Zijn
stem klonk niet meer zoo overspannen, ma.ir
diep bedroefd.
„Ziet u papa, ik vond dat hier niemand
was die Etty goed kon oppassen en daar
om daarom daarom heb Ik Gunnar en
Erik's mama voor haar geleend 1"
„Ben je niet wijs, jongen? Wat heb je ge
daan
„Ze wou graag komen, zei ze, als ze eenig
nut kon doen ze is hier in de vestibule."
Koerfs oogen drongen groot en onrustig
in die van Arnold, er stond schrik in te lezen,
hem misschien te hebben mishaagd. Een
droevig lachje gleed over Arnold's gezicht,
hij boog zich plotseling en gaf Koert een
kus.
„Dank je, Koert", zei hij, „je bent mijn
vriend en kameraad."
Gunnar en' Erik's mama was voor hem noj
altijd een geheimzinnige persoon lïjfchei»
Maar zooveel had hij in deze jaren over haar
hooren praten, dat 't zelfs hem een soort van
vertroostende rust gaf te hooren, dat zij in
huis was.
Ze stond in de vestibule onder de inmiddels
aangestoken lamp, en toen Arnold naar haar
toe kwam, reikte ze hem een hand met tranen
van medelijden in haar oogen'.
„Dank, dank, mevrouw Holm," zei hij,
„dat u komt, is meer dan vriendelijk. Vergeef
Koert, ik was zóó verlegen, toen ik hoorde
wat hij gedaan had."
„O, mijnheer Scheffer, ik wil zoo graag
doen wat ik kan."
(Wtatft vervolgd).
COURANT.
