DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. No. 243 Eenderd en negentiende d aargang. H317 DINSDAG 16 O C T O B E R. a - VARIA. F E U I li L1T I. Een man's werk. fflededeeliBgen m bet Dlstritrotiebedrij!. Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs bij vooruitbetaling per 3 maanden voor Alkmaar f LSD, franco door bet ge- heole Rijk f 1-59. Afzonderlijke en bewijsnummers 5 Cents. Per regel f 0.15. Bij groote eontraotem rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N.Y. Boek- ©n Handelsdmkker^ v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. Prijs der gewone Advertentiên zee-vloot weten, dat het uur der beslissing gekomen is. Rusland verwacht tot zijne red ding een dappere daad der marine en ik als hoogste bevelhebber eisch van de manschap pen en de aanvoerders, dat zij zich opofferen. Het uur nadert, dat de Oostzee-vloot de eer i des vaderlands, hare groote overleveringen en de vrijheid der revolutie verdedigen kan; het Is tijd ernstig te bedenken, hoe men den vijand zal weerstaan1. De bezetting van Kroonstad heeft door hare houding reedis te weeg gebracht, dat de verdedigingsmiddelen dezer vesting niet geheel voltooid zijol La ten allen bedenken, dat het vaderland, het welk niet slechts één dag zal leven, misdadig aan lichtzinnigheid of kwaadwillige ophit sing, niet zal vergeven I De afschuwelijke mis daad van het pantsenschip „Petropalowsk" moet worden goed gemaakt. Moge de vloot onder leiding harer officieren, wier vader landsliefde aan heel Rusland bekend ia, den vijand terugwerpen." Hieruit blijkt, dat de heer Kerenski de ge beurtenissen nog al tragisch neemt. Maar daar kan ook politiek achter zitten. Een mo gelijk nadeel van de Duitsche actie voor de Duitschers is, dat de Russen door het nade rend gevaar op een hoop gedreven warden. En het ligt voor de hand, dat die heer Kerens ki zijn best zal doen, o. a. door een somber beeld van den toestand te geven, om die mo gelijkheid tot werkelijkheid te maken I Van de andere oorlogsfronten zij enkel me degedeeld, dat de strijd in Artois, in die buurt dus van Atrecht, is verlevendigd. Een kleine onderneming bij Monchy le Preux bezorgde den Engelschen een daaraan geëvenredigd voordeeltje. Voor het eerst sinds de oorlog heeft de Duitsche sociaal-democratische partij een partijdag gehouden. Het congres had plaats te Wurzburg. Er waren 350 afgevaardigden. Aan den vooravond hield de heer Schelde- mann voor ongeveer 2000 menschen een rede voering. Deze rijksdagafgevaardigde zeide, ALKMAAR, 16 October. Over de nieuwe onderneming der Duit schers in het Oosten zijn eenige nadere bij zonderheden bekend geworden. Ter verduidelijking van deze operatie zij allereerst medegedeeld, dat er zich voor de golf van Riga vier eilanden bevinden. Het grootste heet Oesel en dit is bijna zoo groot als de provincie Noord-Holland. De as van dit eiland' loopt van het zuid-westen naar het noord-oosten. Ten noorden hiervan ligt het veel kleinere eiland Dago, ten oosten van Oe- sen het kleine eilandje Worms, ten oosten van- Dago het eilandje Mohn. Worms en Mohn vindt men voor de kust van Esthland, de zuid-westelijke landtong van Oesel voor de kust van Koerland. Tusschen de landtong (Sworbe genaamd) en de kust is een strook van meer dan 30 K.M. water, dat is de af stand over zee van Hoorn naar de Lemmer. Tusschen het eiland Mohn en de kust van Esthland is de Mokn-sont, die ongeveer 10 K.M. breed is. Hoeveel troepen er op Oesel geland- rijn wordt niet gemeld. Een ruwe schatting doet ons veronderstellen, dat er een. 10.000 man bij deze operatie zijn betrokken. De landing geschiedde aan een hooge steile kust met daar achter gelegen vlak land. Vandaar, dat het geschut niet spoedig kon volgen en dat de in fanterie er alleen op aftrok. Toen tot vervolr ging van de Russen,die eerst krachtigen te genstand boden, kon worden overgegaan, traden de Duitsche wielrijders-afdeelingen op. De landtong of het schiereiland Sworbe werd van het noorden uit afgesneden. De Russische strijdkrachten poogden langs den dam, die Oesel met Mohn verbindt, te ontkomen. Duitsche torpedobooten drongen het vaarwa ter tusschen Oesel en Dago binnen en- dron- gen de Russische zeestrijdkrachten in de Mohm-sont terug. Volgens de Russische te- zing dwongen Russische oorlogsschepen de Duitschers tot den terugtocht, terwijl deze laatsfen ook tevergeefs poogden zich meester te maken van het eiland Mohn. De Russen' ge ven evenwel toe, dat de hoofdstad van Oesel, Arensburg, in Duitsche handen is gevallen en .dat de vijanden de Duitschers naar aanleiding doen, maar ook afziet van wat anderen be- 1 hoort. De heer Scheidemamn prees de groote verdiensten van dr. Michaëlis, doch verklaar de dezen niet geschikt voor rijkskanselier. Tenslotte betoogde hij, dat D-uitschland een parlementair systeem noodig heeft en dat een democratische koers moet worden ge volgd. De voorzitter van het congres, de heer Ebert, sprak in denzelfden geest en eindigde met een optimistisch woord aangaande de toekomst der partij, alsmede de actie ran Stockholm. Wat er verder gezegd en gedaan is op heft congres, heeft de telegraaf nog niet gemeld. MATA HARI GEFUSILLEERD. Haras seint uit Parijs: De Fransche pers bevat de volgende note: „Margaretha Geer- truida Zelle, gezegd Mate Hari, is den 24sten Juli 1917 door den derden krijgsraad te Pa rijs ter dood veroordeeld wegens spionnage en verstandhouding met den vijand. De clans kunstenares, die van buitenlandsche afkomst was en in verschillende hoofdplaatsen van Europa, het langst te Parijs, had gewoond, werd den 13den Februari tijdens haar tweede verblijf in Frankrijk sedert het begin der vij andelijkheden, gearresteerd De stukken, die aan de Fransche justitie in handen zijn geval len, leveren duidelijk het bewijs van de schuld der beklaagde en van de waarde der inlichtingen, door haar aan den vijand ver strekt. „Mata -Hari, die ten fjde van de oorlogsver klaring te Berlijn in politieke, militaire en politiekringen had verkeerd, was in dienst van Duitschland. Zij was onder een rangnummer ingeschre ven bij den Duüschen spionnagedienst, stond buiten het Fransche grondgebied in directe mondelinge verbinding met hooggeplaatste vijandelijke personen, bekende leiders dier spionnage en had sedert Mei uit Duitschland herhaaldelijk belangrijke sommen ontvangen als loon voor de door haar verstrekte inlich- ti van Vincennes. Alvorens- de gevangenis te verlaten, gaf de veroordeelde eeni paket brieven af voor -hare verdedigers. NA DEN OORLOO. De Daily Mail schiriift dat de geallieerden met behulp en instemming van president Wil son de boycot over Duitschland moeten af kondigen. Zij zouden kunnen beginnen met den Duitschen- handel en scheepvaart voor eeni termijn van bijvoorbeeld 50 jaar te boy cotten. De duur van den boycot kon dan wor den beperkt naar gelang van de vredesvoor waarden en d enoatum waarop vrede wordt gesloten, in dien zin dat de boycot langer zou duren, naarmate Duitschland langer tegen stand bood. Tijdens den boycot konden de geallieerden Duitschland afsnijden van den toevoer van indhstrieele benoo- dügdheden, waarvan zij feitelijk de pro ductie in handen- hébben als: katoen, wol, rubber, hennep, jute, huiden, mangaan, ko- jer en vele andere belangrijke metalen, nitra- :en, copra, plantenvetten. EEN „VOORTVAREND" MATROOS. De Matin vertelt van een Frauschen ma troos, die vijf maal werd getorpilleerd en vijf maal werd gered. Allereerst maakte hij deel uit van de bemanning dér Sainte Marie, die op 7 April 1915 tot zinken werd gebracht. De matroos werd op 8 April door Engelsche zee lieden gered en nam toen dienst op de Berna- dat het belangrijkste deel van het eiland, welks verdedigingswerken onder Engelsch bevel moeten hebben gestaan, bezet is. De Russische ministen-presldent, de heer i Kerenski, heeft aan den opperbevelhebber van het noordelijk front geseind „Laat dé Oost- van de vredesmotie ontzettend hadden be schimpt en dat ook de sociaal-democraten in het vijandelijke buitenland de ware bedoelin gen niet hébben begrepen. De eischen der en ten-te werden steeds dwazer en daarom verze kerde de spreker nog eens, dat men niet van een duimbreeds Duitschen grond afstand wil PnniM van SEüAS EL HDGWEMQL Uit bet Engelsch 19) •Zij had openhartig toegestemd, dat rij hem zeer hoogachtte en dat was een voornaam punt in zijn voordeel. Al mocht achting ook nog ver verwijderd van liefde wezen, zoo was rij! toch een uitmuntende grond voor liefde om cr ln op te groeien. Hij stond eindelijk van rijn zitplaats op en wandeldie naar Piccadilly. Hij, wilde geen tijd verliezen en stoutmoedig haar hart belegeren. Wanneer Mj weer naar Stonehurst ging en zij kwam niet voor den dag, dan zou hij stout weg naar haar vragen. Hij was tot dusver te beschroomd geweest. Nu wiisit hij wat hij wilde. Winifred kwam eenigszins vermoeid en be stoven te Stonehurst terug. Zij keek om dé deur van het salon vóórdat zij naar boven ging en vond daar Jane zitten, die er koel en frisch uitzag en zich met haar handwerkje onledig hield. I „Ben je weer terug?" vroeg Jane met een raadselachtigen glimlach. „En wie heb je in de stad'ontmoet?" „O, een- massa menschen, maar niemand in 't bijzonder dat wil zeggen ze aarzelde j „tenzij je lord Impey als een bijzonder iemand mocht beschouwen." „Heb je hem gezien?" en een zachte blos steeg in Jane's wangen, op. „Je was zeker ver baasd hem te zien? En, Jane keek haar iet wat wantrouwend uit een hoek van haar oogen aan. „Ik weet niet of ik wel -heel verbaasd was. Men is nooit verbaasd als men iemand in Londen ziet." „Misschien verwachtte je hem te zien'?" Jane's stem was fluiweelig zacht.- „Absoluut niet", antwooiüuc Winifred on verschillig. „Hij was zéker even voorkomend als ge woonlijk." „Heel voorkomend. Er was geen reden, voor zoover ik weet, waarom hf} anders zou wezen." „Jij behandelde hem wel wat uit de hoogte toen hij hiér onlangs was." „Zoo?, Ik was mij daarvan niet bewust." „Maar dat was toch het geval. Hij heeft natuurlijk naar ons gevraagd, hè?" „Dat weet ik eigenlijk niet Ik denk het wel." tegenover dé materieele bewijzen moest zij alle feiten erkennen en daarop werd de doodstraf met algemeene stemmen over haar uitgesproken." De Panische berichtgever van het Hbld. seint, dat Mata -Hari gisteren gefusilleerd is. E-en V. D. telegram uit Parijs deelt hier omtrent nader mee: Tegen- 5 uur in den ochtend' kwam een auto mobiel' Mata Hari, dé Nederlandsche danse res, halen uit de gevangenis St./zLazard. Twee nonnen en een pastoor nemen met haar in het voertuig plaats benevens twee in specteurs van politie. De terechtstelling had E laats in dé Polygon van Vingt. Mata Hari leef moedig en weigerde zich te laten blind doeken. De begrafenis had plaats op het kerkhof „O natuurlijk. Je hadt zieker andere en be langrijker onderwerpen om over te praten." „Ik weet niet of het belangrijk was. Wi] hebben nog al lang den- waarom lk zoo Adela mij niet heeft gemist." dat is do re- t ben. Ik hoop dat gemist." „Dat weet ik waarlijk niet", antwoordde Jane koeL Winifred ging naar boven, naar haar ka mer en Jane liet haar werk in haar schoot vallen en staarde naar het vloerkleed. Haar gezicht had op dat oogenblik geen aangena me uitdrukking. Haar voorhoofd was in rimpels getrokken en haar lippen waren vast opeen geklemd, terwijl haar oogen toornig fonkelden. „Er moet een eind aan komen", mompelde zij in zichzelf, „en wel hoe eer hoe beter. God' zij dank, ik weet hoe ik haar kanonnen kan vernagelen en ik zal het doen ook." En baar werk nu weer opnemend ging rij met naaien voort. HOOFDSTUK DC. Jane kond tusschenbeide. Adela wandelde van haar bed naar een rustbank bij het open raam. Zij was nog wel een schaduw van haar voormalige ik, maar toch keerden langzaam de krachten te rug en wat het beste was, rij begon belang stelling ui het ieven te toonen. Het stemde haar prettig, weer naar buiten te kijken op het groene grasveld en naar de groene hoo rnen, de musschen en meerien die over het gras huppelden gade te slaan, den koelen adem van den zacbten zomerwind op haar gezicht te voelen en te luisteren naar zijn zacht gefluister, als hij de bladeren in bewe ging bracht. Ook deed het haar goed den geur der bedauwde bloemen te ruiken als die van uit dien tuin beneden omhoog steeg goed, den zonneschijn haar bleeke wangen te voeten kussen en de witte wolken aan den diep blauwen hemel te zien dr Het was alsof rij een nieuw boekdeel be gon van 's levens korte geschiedenis. Het eer ste deel was gesloten; zij had daarmede afge daan en verlangde niet het weer te Zij begon opnieuw niet kennis en ondervin ding om haar te leiden en was ietwat be nieuwd te weten, hoe de weg zou zijn, waar langs zij zou moeten reizen. Zij was niet lan- ker verstijfd en onverschillig, haar starheid was geweken; dat alles kwam haar nu ais een benauwde droom voor rij dacht daar aan met eenige verwondering als aan iets onr begrijpelijks een verstijvende nachtmerrie die haar hart dichtkneep, haar ledematen ver lamde en het bloed in haar aderen deed stol len. Zij, sprak niet veel. Haar poging om haar aandoeningen en herinneringen te rangschik ken hield haar te zeer bezig. Zij wenschte ze in zekere volgorde te brengen. Het even wicht in haar leven was verbroken geweest. Sinds den droeven dag, waarop zij het be richt van Hector Drysaale's dood had gele zen, had zij als in een droom verkeerd, was ajs iemand geweest, die in den slaap wandel de. Zij had gezien maar. niet gevoeld, ge hoord maar niet begrepen, geleefd maar niet beseft. Bijna acht maanden waren volgens den kalender verstreken. Had men haar ver teld, dat acht jaren waren voorbijgevlogen, dan zou zij niet verwonderd zijn geweest Zi; keek terug op een volkomen vlak landschap dotte, die den ls-ten Mei werd getorpilleerd. Pas na 7 dagen zwalken op de open zee werd dé matroos opgepikt. Niet ontmoedigd liet hij zich aanwerven op de Rratemi, welke den 3dlen October in den grond werd geboord. Twee dagen later kwam de matroos pas op het droge en nam daarop dienst op de Alexandre, die eveneens een- U- boot ten offer viel. Ook ditmaal werd hij ge red. Het is niet bekend of deze varende zeeman al weer uitgevaren is. NEDERLAND EN ENGELAND. De „Daily Chronicle" zegt in een hoofdar tikel: Ons geschil met Nederland is nog niet opgelost en dat zal wel zoo blijven tot ae Ne derlanders toegeven. Het is noodzakelijk ln 't oog te houden, dat de quaestie er uitsluitend één is van loven en bieden en absoluut geen van interha-tiónaal recht. Nederland bewijfst Duitschland een grooten dienst, doos tCS te staan, dat groote hoeveelheden zand en kie zel, die voor concrete versterkingen gebruikt worden, via de Nederlandsche waterwegen naar het Duitsche gevechtsfront gevoerd wor den. Dat Nederland dit toestaat is niet on- neutraal, maar het is evenmin onneutraal wanneer het dit verlof intrekt, zooals wij wenschen dat gebeuren zal. Toen we niet konden verkrijgen wat wij verlangden, héb ben wij onze toevlucht genomen tot pressie, in den vorm van een weigering tot het oven brengen van Nederlandsche handelstelegramr men over de kabels, die wij controlecren. -Door de Toewijzingscommissie voor kaar sen, schemerlichten enz. te 's Gravenhage is op mijne aanvrage een bescheiden hoeveelheid kaarsen toegewezen voor a. Openbare gebouwen; b. Ziekenhuizen; c. Openbare diensten; d. Industrieën voor gebruik bij ketelbikken; Industrieën voor verlichtingsdoeleinden; Bedrijven met uitzondering van winkel bedrijven; e. Rijwielen; f. Voertuigen. Zij die voor deze distributie in aanmerking komen, gelieven bij hunnen winkelier de aan vrage in te dienen waarbij de grootst mogelij ke zuinigheid in acht genomen moet worden H.H. Winkeliers worden verzocht deze aan vragen bij -hunne grossiers in te leveren ten einde voor 20 October in het bezit te zijn van de opgaven. Door zoo te doen, handelen wij juist als (Ne derland binnen onze rechtsgrenzen. Er rust een internationale verplichting op ons, om en Nederlandschen handel van onze kabels te laten profiteeren. Het is ontegenzeggelijk voor de Nederlandsche kooplieden onaange naam, om van telegrafische gemeenschap met de buitenwereld, vooral met de Nederland sche koloniën, afgesneden te zijn, maar het is voor ons even onaangenaam, dat de Duit schers hun versterkingen aan het front uit breiden met behulp van door Nederland ver voerd zand en kiezel. Beide partijen staan te genover een handelsprobleem. De Nederlan ders moeten zelf beslissen of de voordeden, die zij van Duitschland krijgen voor hun in schikkelijkheid, opwegen tegen die, welke zi| tengevolge daarvan met meer van ons krijgen. VERSCHERPTE BLOKKADE. Naar Havas uit Parijs meldt zal de blok kade door nauwere samenwerking tusschen de geallieerden verscherpt worden. De in September te Londen gehouden conferenties vestigden de gelijkheia van inzichten welke tot nu toe wel eens ontbroken had. Nu zullen alle maartgelen gemeenschappelijk genomen worden. De blokkade zal meer uitsluitend de voedselvoorziening van Duitschland betref fen die van de grondstoffen en fabrikaten zal het meeste kans van slagen hebben. Duitsch- iand heeft de in de bezette gebieden gevonden bronnen uitgeput. Overigens is het van de overige wereld afgesneden. Wanneer men van Zweden gedaan zou kunnen krijgen dat het geen delfstoffen meer aan Dcitsch land zou le veren, zou dit land een geducht gebrek aan metalen krijgen. De neutralen hebben het langen tijd als hun absoluut recht beschouwd Ivan de geallieerden dezelfde hoeveelheden te ontvangen welke zij in vredestijd verbruik ten. Aan de neutralen het recht -toe te kennen t zonder beperkingen te ontvangen wat de ge allieerden zelf slechts met beperkingen deel- een landschap zonder boom of pad of stroompje. Een landschap waarin geen gras groeide of bloem bloeide. Alle dagen waren gelijk geweest. De menschen kwamen en gin gen als schaduwen en onder die schaduwen was Jasper Fenlove. Hij had tegen haar ge sproken, haar gekust in zekeren zin oezit van haar genomen. Het had haar koud gela ten; zij had om niets gegeven, zich om niets bekommerd Zij was volgzaam en onverschillig geweest. De andereu hadden alles voor haar beredderd haar vader, Jane eu Fenlove en rij had a zich bij neergelegd. Zij was niet ongeluk kig geweest, zij was niets geweest Zij had slechts bestaan. Leed en geluk bestaan met zonder gevoel en zij had niets gevoeld. Dat alles kwam haar nu heel vreemd voor. zoo vreemd, dat zij zich somtijds afvroeg, of zij niet alles had gedroomd. Maar met het te- rugkeereu harer krachten werd haar herinne ring levendiger. Het vlakke landschap nam scherpere omtrekken aan. Feiten scheidden zich \an inbeeldingen af. De werkelijkheid kwam helder naar voren, de droomen ver dwenen. Eiken dag werd zij meer klaar wak ker, zich meer bewust, dat - zij leefde. Zij kon haar weg stap voor stap nagaan van af het oogenblik, dat zij het bericht van Hec tor's dood had vernomen tot aan het tijdstip, dat zij bij de kerkdeur uit de auto stapte. Zij had nog aan niemand verteld wat haar had doen crtstellen. Iets binnen in haar was plotseling gebroken. Het was alstf zij toen was gestorven. Later had rij gemerkt, dat zij nog leefde, maar toen was zij te zwak geweest om te denken. En toch was zij ztth bewust dat het leven anders was geworden. Het ijs was ge smolten, het bloed vloeide warm door haar aderen. Golven van aandoening kwamen over haar. Zij voelde zoowel als dat zijn zag. On danks haar lichamelijke zwakte was zij weer ten volle in leven. Nu keek zij weer naar bui ten in den- ouden-, geliefden tuin, naar de grasperken daarachter, naar de miniatuur da len en heuvelen en naar een kunstmatige rots partij, waarvan water afdruppelde, naar de slanke beukeboomen, wilde vijgeboomen, ac- caaia's, larixen en een paar ceaers met uitge spreide takken. Achter een breeden gordel van hoornen was een open veld, dat rij niet zien kon. Haar oogen werden vochtig en haar lip pen begonnen te beven. Winifred zat naast liuar aandachtig in een boek te lezen die verstandige, sympathieke Winifred zij sprak nooit als zwijgen beter was. Zij zou Winifred spoedig eens vertellen, wat de oor zaak was, dat er iets in haar was gebroken. De zachte zomerwind bracht de gordijnen in beweging streek als een koele liefkozing over haar wangen. En nu klonken voetstap pen op het kiezelzand rij hief het hoofd een weinig op. Een man naderde het huis een vreemdeling. .Winifred," zei ze zacht. „Ja, lieve?" „Weet je wie die heer is?" „Welke lieer?" j „Die daar in de oprijlaan aankomt. Winifred legde haar boek neer en- kwam dichterbij. Als Adela haar had aangekeken, dan zou zij gezien hebben, dat een bloe haar wangen kleurde. „Dat is Lord Impey." Adela richtte zich nog wat meer op en sloeg zijn nadering met groote belangstel ling gade. „Hij heeft wel een knap gezicht," zei ze- eindèlijk. „Ja.* „Ik zou hem bepaald mooi noemen. „Dat is een kwestie van meening, dunkt me." Impey verdween in de schaduw van het huis en zij hoorden de voordeurbel over gaan. „Waarom komt hij hier, Winifred'?" Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1917 | | pagina 1