DAOBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
ISo. 248
Hierü en negentiende Jaargang.
1917.
22 O C T O B ft
PEÜILLET0H.
Een man's werk.
Deze Courant wordt eiken avond, belialv© op Zon* en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnomentsprflsblj vooruitbetaling
per 3 maanden voor AUrmg^T f LSO, franco door het ge*
heole Egi f IJafi.
Afzonderlek© en bewijsnummers 5 Cents.
MAAI 1)AD
Per regel f 0.15. Bij groote contracten rabat. Droote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de K.Y. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HEBls. COSTER ZOON, Voordam C 9.
NEDERLAND.
dat da Nafairsïeeoiarkt li deze gamesite
fiortiao cal vordsi gehande© op des eerstel
Dinsdag li Navember, aaavangende des mid
dags te 12 nu ei den daarop volgendei
Woensdag, li verband waarmede
de~ groite lijiarsveemaikt alllez lo dit
jaar ni warden gehoodei
op DINSDAG B NOVEMBER a.s. ei
ep WQBN8DAQ 7 N07EBBBB la.?.
Prijs der gewone Advertentién
ALKMAAR, 22 October.
Dt geschutstrijd duurt in Vlaanderen onaf
gebroken en met groote hevigheid^ voort,
evenals aan de Aisne. Maar nóch aan hst
Engelsche noch aan het Fransche front heeft
een aanval plaats gehad.
Uit Macedonië worden door de Duitschers
Fransche aanvallen gemeld bij het Ochrida-
meer en Monastir, welke mislukt heeten.
De Engelschen behaalden nieuwe successen
in Mesopotamië, waar ze de Turken over de
rivier de Diala joegen.
In de golf van Rig% ontwikkelen de krijgs
verrichtingen zich ten Voordeele der Duit
schers „volgens het plan". Het eiland Dagoe
is geheel door de Duitschers bezet en' ook het
eiland Schiidau, gelegen tnsschen Mohn en
het vasteland. De Russen hadden zelf al te
.kennen gegeven, dat de toestand in den gehee-
len archipel der Oostzee buitengewoon ge
vaarlijk en bezwaarlijk was geworden. De
ontruiming van verschillende kustplaatsen
valt dan ook te verwachten.
In de lucht hebben de Duitschers een ge-
voeligen klap gekregen De Zeppelins zijn in
den nacht van Vrijdag op Zaterdag met een
escadron naar Engeland gegaan. Ze hebben
daar vorens het Duitsche offieieele bericht
26000 K.O. bommen geworpen op Londen en
andere groote industriesteden en vooral bran
den veroorzaakt. Doch op de terugreis zijn
een aantal luchtschepen door wind en mist
uit den koers geraakt en boven het front in
Frankrijk gekomen, waar ze de volle lading
hebben gekregen. Het Duitsche bericht ver
klaart, dat het vier Zeppelins waren, die
werden neergeschoten of tot landing gedwon
gen. De Fransche berichten melden echter,
dat er vijf Zeppelins tot landen werden ge
dwongen, dat er twee nog achtervolgd wer
den en dat er een koers gezet had naar de
Middellandsche Zee.
Materieel is de schade voor de Duitschers
in eLk geval zeer aanzienlijk. En moreel is
het ook een klap. Opnieuw toch is gebleken,
dat de Zeppelin in dezen oorlog een minder
waardig, een veel te trefbaar werktuig is, dat
zij niet kan voldoen aan de hooge verwach
tingen, welke er aan haar zijn vastgeknoopt.
Het gaat in de lucht als ter zeehet logge,
zware materieel is slechts in zeer buitenge
wone gevallen met goed gevolg te gebruiken
en het is alléén het lichte, kwieke materiaal
dat ge egeld goede diensten kan bewijzen. -
De minister-president Painlevé is er in, ge
slaagd zich in Frankrijk te handhaven. Hij
heeft in. de Kamer zijn beleid eerlijk en rond
borstig verdedigd en tenslotte gevraagd, zon
der lastig gevallen te worden zijn ontzaglijke requireerd.
taak te mogen voleindigen in den eindstrijd,
die thans beslist staat te worden. Van' socia
listische zijde weid hij aangevallen, maar
tenslotte werd een motie van vertrouwen in
de regeering met handopsteken aangenomen.
De minister-president heeft nogeens ver
klaard, dat het Fransche oorlogsdoel uitslui
tend bestaat in Elzas-Lotharingen, slechts te
bereiken door te vechten. En hij voegde er
aan toe, dat er door de geallieerden gevoch
ten moest worden, alsof er maar één front
ware. Doch is dit wel niet de grootste moeie-
Lijkheid der entente?
De oude, vierde Ru&ische Doema is ont
bonden en het voorparlement bijeen gekomen.
De minister-president Kerenski drong aan op
de meest mogelijke samenwerking van al'le
krachten. Maar een maximalist, voorzitter
van den raad van soldaten- en arbeiders-afge
vaardigden te St Petersburg, verklaarde in
een heftigen aanval op de regeering en haar
burgerlijke e'cmenten, dat zijn partij weiger
de met het voor-parlement samen te werken.
En hun weigtiing, om aan den parlementai
ren arbeid deel te nemen, werd gedemon
streerd, doordat de maximalisten gezamenlijk
de vergaderzaal verlieten.
Het wil dus nog niet met den parlementai
ren arbeid in Rusland 1
KORTE BERICHTEN.
De republikeinsche en reform-socialisti
sche groep dier Itaüaansche kamer heeft een
motie aangenomen, die tegen' de regeering is
gericht.
Zaterdiag ia te Kassei ingenieur Bran-
dau, een' der twee ontwerpers van den Sim-
plontunnel overleden.
Denemarken, waar de boterprijs tot nog
toe 1.30 per pond bedroeg en verhoogd
werd, is den1 verkoopers door de regeering een
toeslag van 40 d. per pond) verleend, ton be
hoeve van den verkoop aan de mindergegoe-
den.
De oppositie in de partij der Oosten-
rifksche sociaal-democraten verklaart zich
voor verwerping van alle ooriogscredieten en
tegen1 het zitting nemen in burgerlijke regee
ringen.
De Engelsche regeering heeft een vrij
geleide toegestaan aan den gewezen Argen-
üjnschen gezant Luxburg voor diens reis
met het stoomschip „Hollandia" in Novem
ber naar een aan Duitschland grenzend land.
Met aigemeene stemmen is in de Fran
sche kamer een motie aangenomen waarin de
regeering wordt uitgenoodigd in het panthe
on een inscriptie te doen aanbrengen ter her
innering aan den kapitein-vliegenier Quyne-
mer.
Door de Ver. Staten zal vóór 3 januari
1918 een millioen ton scheepsruimte ter be
schikking der geallieerden worden gesteld,
waarvan het grootste gedeelte reed» la ge-
Staatssecretaris von Kühlmann, die den
keizer bij diens bezoek aan Sofia en Con-
I stantinopel vergezelde zal op zijn terugreis
j te Boedapest en Weenen met de staatslieden
van Oostenrijk en' Hongarije van gedachten
wisselen.
OPEN BRIEF
AAN PRESIDENT WILSON.
In de „Oude «Jroeae" van Zaterdag is op
genomen een open brief van den heer C. J. K.
van Aalst aan president Wilson over den hul
digen economischen toestand van ons land
De schrijver protesteert tegen het vasthou
den van de Neder lan-.ische. schepen en vraagt
of d'it niet komt „dicht bij hetzelfde systeem
van macht boven' recht, dat door de tradities
van uw land, uw volk en uw geschiedenis
zoo vurig werd gewraakt."
„Eenige duizenden ton levensmiddelen en
veevoeder, door onze regeering gekocht en
betaald, maar opgehouden in uwe havens,
waren bestemd voor ons volk en voor ons
volk alleen. Zij waren geconsigneerd aan on
ze regeering op condities van de Overzee
Trust Maatschappij. En zij vormt slechts een
deei van de hoeveelheid, welke schriftelijk
overeengekomen was met het Britsche Oou-
vemement.
„Deze overeenkomst werd aangegaan lan
gen tijd vóórdat uw land partij koos voor de
geallieerden.
„Onze distribntie-bureaux en onze huisva
ders hebben zich op dit contract verlaten ten
behoeve van hen, die aan hun zorg zijn toe
vertrouwd.
„Door het optreden van de regeering der
Vereenigde Staten heeft deze overeenkomst in
het oog van vele Nederlanders feitelijk de
waarde verkregeq van„een vodje papiet".
„Niemand in Nederland had van uwen
kant zulk een politiek van „vreesaanjaging"
ten opzichte van een klein volk verwacht."
De heer Van Aalst wijst er op, dat Neder
land er niet aan denkt zijne stoomschepen
en goederen aan te wenden tegen de 7aayt die
de president voorstaat en noemt het een „be
lachelijke veronderstelling, dat wij Duitsch
land zouden voederen. Oesteld zelfs, dat wij
het zouden willen, dan zouden wij dat niet
kunnen, Onze'gansche uitvoer is nog niet in
staat ook maar langer dan enkele dagen in de
behoeften van Duitschland te voorzien." Dan
zet de schrijver uiteen, dat Nederland is een
land van invoer, waarvan wij een onontbeer
lijk deel slechts kunnen gaande houden door
een zekere mate van uitvoer, oiibeteekenend
in vergelijk met wat groote naties noodig
hebben.
„Zie hier een kleine natie in groote verle
genheid.
„Past het nu het Amerikaansche volk haar
te geven, misbruik van haar te maken,
onnoodig te drijven tot een staat van
verslagenheid?"
Daarop wijst de hoer Van Aalst op de vele
historische banden, op de hulp die Neder
land aan Amerika verleende in zijn vrijheids
oorlog en herinnert hij er aan hoe vele Ne-
derlsndsche frcierei dienst namen in het le
ger van de onafhankelijke republiek.
„Nog slechts enkele jaren geleden, in 1913,
werd door uwe landgeuooten een gedenk-
ilaat aangebracht in het gebouw te Den
dat eens het eerste gezan tschapsge-
Rodhbv vsa SIM» KDCBK1MX
Uil
11)
„Ja zeker." Winifred lachte. „Ik heb ge
hoord van gevallen, waar die heel veel moei-1
lijkheden heeft veroorzaakt."
„Mijn wil veroorzaakte vroeger moeilijk
heid, maar laten we daarover niet spreken.
Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad.
Ik zou wel eens willen weten, wat er van
lord Impey 1st geworden."
„Waarom ben je daar benieuwd naar?"
„Omdat Jane heeft opgehouden hem te ver
wachten."'
„Hoe weet je dat?"
„Zij heeft mij dat gisteravond gezegd."
„Waarom vertelde zij je dat?"
„Ik vroeg het haar. Wat ben je nieuws
gierig."
„Ik beken, dat Ik wat nieuwsgierig ben.
Oaf zij je een reden daarvoor op?"
„Neen, Jane kan zoo gesloten als een
oester zijn; wanneer zij dat verkiest. Het spijt
me echter. Ik had gehoopt, dat Jane's eer
zucht eindelijk zou bevredigd worden."
„Denk je aat zij om hem geeft?"
„Niet om zijn persoon, o neen. Jane is niet
Iemand* om verliefd te worden, op wien ook.
Bovendien telt liefde in Jane's plannen niet
mee."
„Geloof je, dat zij iemand zou trouwen, dien
zij 'niet lief had?"
„Natuurlijk zou z| dat, miita hfj haar kon
wat zij verlangde. Maar wat doet lief-
er toe voor een vrouw die geen gevoel
(heeft? Jane is eerzuchtig."
en zij kan daarom met geheel van gevoel ont
bloot zijn."
„Maar dat is zij tock Jij, kent haar niet
zooais ik haar ken. Jane heeft niet meer ge
voel dan deze oude canapé."'
„ik geloof, dat jij je vergist," zei Wini
fred bedaard, waarop zij het onderwerp lie
ten varen.
's Namiddags van den volgenden dag
kwam eFnlove met veel drukte enge wichtig-
i heid op Stonehurst. Hij had Adela verbazend
gemist. Zij was zoo vriendelijk en lief en mee
gaande geweest tot aan het oogenblik van
haar inzinking, dat zijn hart warmer dan ooit
voor haar klopte. Hij gevoelde het genot van
i het bezit en geloofde oprecht dat zij vreese-
lijk verliefd op hem was. Hij verlangde vu
rig, haar weer in de armen te nemen en hun-
kerde er naar, dat de dag van het.huwelijk
zou bepaald worden.
De Laoatste paar weken was hij zeer prik-
kelbaar geweest. Hij had Adela zoo vurig
I verlangd te zien en toch was hem dat belet
door drukte makende en preutsche vrouwen
en bemoeizieke mannen. Hij laakte Adela niet
want hij twijfelde er niet aan of anderen had-
I den den baas over haar gespeeld Jane,
Winifred en dr. Hunter,
j Hij kon begrijpen, dat hij in het ergste van
haar ziekte niet bij haar béd was toegelaten.
Hunter's vrees voor een nieuwen schok kon
j grondig zijn, maar als zij mocht opzitten of
i op een canapé lag, dan bestond er toch geen
reefcn ter wereld waarom het hem niet ver
gund zou worden haar te zien. Hg had som
tijds lust gevoeld zich zelf recht te verschaf
fen en naar haar kamer te gaan ondanks alle
dienstboden en het verboa van den .dokter
Volgens zijn beschouwing van de zaak was
hij er zoo ua aan toe haai' echtgenoot te we
zen ais een man maar zijn kan, die niet wer
kelijk getrouwd is. in tijd uitgemeten had het
maar een half uur gescheeld vi itij; was een
etrouwd man geweest eu dus scheen het
em dwaasheid dat hij Adela niet mocht zien,
wanneer hij maar wilde.
Hij had de laatste dagen heel wat moeten
slikken niaar hij; was voornemens het de ge-
Adela maar eenmaal van Stonehurst had
heele troep later betaald te zetten. Als
bouw van de Vereenigde Staten was. Het op
schrift luidt
„Ten teeken van de meer dan driehonderd
jarige, hechte vriendschap en de groote er
kentelijkheid van het vólk der Vereenigde Sta
ten van Amerika jegens Nederland".
Ten slotte herinnert de schrijver er aan,
hoe in 1812 de Nederlander Klaas Taan de
Britsche blokkade verbrak en de in nood ver-
keerende stad Baltimore te hulp kwam met
een aantal Nederlandsche graanschepen.
„Zijn nu de Vereenigde Staten van zins het
tegenovergestelde te dben en het Nederland
sche volk voor zich neer te doen buigen door
een wreed stelsel van uithongeren en' ellende?
„Diit stelsel zou zeker niet slagen I
„Voor ons zou het slechts beteekenen een
voorbijgaande slag van het noodlot, voor
u echter: een eeuwige onrechtvaardigheid.
„Ik houd vol evenwel, dat men niet behoort
het te beproeven.
„Waar wij op aanspraak maken is... een
billijke politiële'.
CICHOREI EN PEEKOFFIE.
De minister van landbouw heeft bepaald,
dat van af heden de maximumprijzen voor ci
chorei en peekoffie zijn vastgesteld als volgt:
lo. Maximum groothanüelprijs voor droge
cichoreiworteles 20 per 100 K.O,
Voor wortelen, die niet aan' de gestelde ei-
schen voldoen, gelden lagere prijzen.
2o. Maximumprijzen voor cichorei: a. in
den groothandel per 100 K.O. 35, b. in den
tusschenhandel per 100 K.O. 37, c. in den
kleinhandel per V» K.O. (kil. pér V10 K.O.
0.04 Jj.
3o. Maximumprijzen voor peekoffie: a. in
den groothandel per 100 K.G. 47, b. in den
tusschenhandel per 100 K G. 49, c. in den
kleinhandel per V» K.O. 0.14, per V10 K.G.
ƒ0.06.
Bargemeetter es Wothouders van
ALKMAAR vestigen de aandacht van
belanghebbenden ep het raadsbesluit van
28 Jnni 1917, waarbij is bepaald
Alknuar, 10 October 1911.
Bnrgeaeester en Wethouders reornoemd,
O. RIPPINO, Vosrsltter.
DONATH, leeretsrla.
ONZE RIJISTVOORZIENINO.
In een uitvoerig bericht wordt door het Bu
reau voor Mededeelingen inzake dé voedsel
voorziening uiteengezet dlat door de regee
ring alles ia gedaan om rijst ingevoerd te
krijgen in ons 'land. In het begin van Febr.
kwam voor het eerst een schip met rijst hier
aan. De Deli en de Timor, met rijst geladen,
konden in Suez geen bunkerkolen krijgen en
moesten ten laatste de lading lossen en aldaar
verkoopen. De SamarindS ligt nog in Ameri
ka te wachten op bunkerkolen. Drie schepen,
de Riouw, Kangan en Bamka, gecharterd om
rijst te halen uit Burman. waarvoor de con
tracten döor de N. O. T. in overeenstemming
met de Britsche regeering waren afgesloten,
hebben niet kunnen laden, omdat de Britsch-
Iadische regeering die verscheping verbood.
De medledeeling besluit: „De Nederland
sche regeering is dientengevolge niet bij
machte, zoolang de omstandigheden zich niet
ten onzen gunste wijzigen, in het klimmend
gebrek aan rijst hier e lande te voorzien."
DUINAARDAPPELEN.
De minister van landbouw heeft bepaald,
dat de maximumprijs voor duinaardappelen
(waaronder worden verstaan de aardappelen
in de duinpannen verbouwd eu niet aie van
bloembollenvelden) zal bedragen 10 per
100 K G. bij levering aan de organisaties,
welke met het afleveren der aardappelen aan
de regeering in Zuid-Holland en Noord-Hok
land zijn belast. Deze organisaties zijn ver
plicht die aardappelen verkrijgbaar te stellen
voor daartoe door de rijkscommissie van toe
zicht op de Aardappelvereenigimg aan te wij
zen inrichtingen. t
«nsnfffMT.Awn
weggevoerd, dan zou hij aan de anderen de
wet kunnen voorschrijven en meer dan ooit
stond het bij hem vast dat Adela haar fami
lie heel weinig zou zien. Wat dr. Hunter en
miss Willoughby betrof, zij zouden nooit
meer in haar nabijheid komen als hij het kon
verhoeden. Hij was er niet de man naar om
zich te schilcken en zij zouden dat wel spoe
dig merken.
Toen hij zich naar Stoehurst begaf, was
hij vol vertrouwen en zijn voorkomen was
zwierige dan ooit. Zijn hoed stond schuin
zijn hoofd. Een fantasievest deed zijn net,
hoewel ietwat te tenger figuur goed uitko
men. Zijn handen staken in lichtgele peau de
suède handschoenen, terwijl hij onder zijn
rechterarm een wandelstok droeg met gouden
knop. Hij koesterde dan ook niet dien min
sten twijfel of Adela zou ontzaglijk trotsch
op hem wezen.
Dat zij tijdens haar ziekte in eenig opzicht
veranderd kon wezen, was een gedachte, die
niet bij hem was opgekomen en ook nu niet
bij hem opkwam De tijd was voorbij, de
zaak opnieuw in overweging te nemen. Zij
was er zoo na aan toe zijn vrouw te zijn sis
zij maar kon wezen zonder werkelijk ge
trouwd te zijn. Er moest nog slechts een wet
tige formaliteit plaais hebben een paar
woorden van een geestelijke en de zaak
was beklonken.
Hij was in het onbetwistbaar bezit en was
dat leeds wekenlang geweest en dlat gaf hem
in alle opzichten recht. Het verwonderde hem
dat de Bardell's dat niet hadden ingezien.
Jane was naturlijk een oude jonge juffrouw
eu men moest haar excuseeren, maar de an
deren wel, hij had geen geduld mét hen.
Bij zijn aankomst werd hij dadelijk in het
salon gelaten en de ergernis flikkerde in zijn
oogen, toen hij merkte, dat zij niet alleen was.
Miss WiLkmghby en Jane bevonden zich bij
haar.
In de eerste oogenbliken nam hij met op
zet geen notitie van hen en hij zou ze heele-
maal geignoreerd hebben, als hij dat had
kunnen doen zonder lomp te schijnen. Het
getuigde van weinig kieschheid, vond hij, dlat
zij tegenwoordig waren. Zij haddien moeten
begrijpen, dat hij en Adela bij hun eerste ont
moeting alleen wenschten te zijn.
Adela stond met een ernstige uitdrukking
in haar ooizen, maar toch ook met een be-
bekoorlijke Blos op haar wangen, op om hem
te begroeten. Zij is mooier dan ooit, was de
eerste gedachte, die hem door 't hoofd schoot.
Wel magerder en zij zag er ook teeder uit,
maar dat verhoogde slechts haar schoonheid.
Een oogenblik stond hij haar met bewonde
rende blikken te beschouwen Hij was er
trotsch op, dat hij in 't bezit was van zulk
een bekoorlijk wezen. Hij vprlangde er naar
TERAARDEBESTELLING VAN
LUITENANT TER ZEE J. A. DE JONOH.
Onder buitengewone belangstelling is te
Amersfoort ter aarde besteld het Lijk van den
lieer J. A. de Jongh, luitenant ter zee, die bij
de redding van eeu drenkeling bij den Helder
verdronk Voorai veel militairen waren aan
wezig, voorts o. a. vertegenwoordigers van
de koningin en den minister van marine, de
opperbevelhebber generaal Snijders, de chef
van den marinestaf, vice-admixaal Naudin ten
Cate.
Bedekt door de vaderlandsdie driekleur en
een schat van bloemen, werd de kist op het
kerkhof door matrozen grafwaarts gedragen.
Nadat de kist met de gebruikelijke eerbewij
zen was neergelaten en de vertegenwoordiger
van de koningin een kruis van witte bloemen
en'op had neergelegd, werd het woord ach
tereenvolgens gevoerd door admiraal de
Booy (vertegenwoordiger van den minister
van marine), generaal Snijders, overste de
1 laes, luitenant le Rütte en ds. Poort uiit den
Helder. Verschil lende deputaties legden kran-
zen op het graf.
Tot de minderen die op deze manier hunne
hulde brachten, behoorde ook de geredde De
Blij, die diep geroerd was en snikkend, het
hóófd rustend op den schouder van een- mak
ker, wankelend het graf verliet.
De vader van den verongelukte dankte ge
roerd voor de betoonde deelneming.
Het strooien var. levende bloemen in de
groeve vormde het-slot van de indrukwek
kende plechtigheid.
DE DISTRIBUTIE EN HET PER
SONEEL.
Door den Alg. Ned. Bond van Handels- en
haar in zijn armen te nemen en haar innig
aan zijn hart te drukken. Zij was fraaier dan
een fijn gekleurd porseleinen beeldje; liefelij
ker dan kamperfoelie, aantrekkelijker dan let»
dat hij ooit eerder in zijn leven had gezien
Hij had zich nooit zoo trotsch, zoo bij
zonder gewichtig gevoeld; het kostte hem
ook groote moeite zich volkomen in bedwang
te houden. Hij haatte op dat oogenblik cu|
andere vrouwen om haar aanwezigheid in d#
kamer.
Adela kwam hem een paar schreden met
uitgestoken hand tegemoet. Zij was heel
kalm en bedaard en hij zag dadelijk, dat zij
geen liefdesbetuigingen in net bijzijn der an
deren wenschte. Dat was van haar stand
punt beschouwd, zeker heel begrijpelijk, maar
van het zijne was het eenvoudig om gek te
worden. Hij greep haar hand drukte die har
telijk, waarna hij haar aan zijn lippen
bracht
„Bij Jupiter, Adela," mompelde hij met ge
smoorde stem, „ik ben zoo blij dat ik je weer
zie wat?"
„Je ziet er goed uit, Jasper," zei ze rus-
ttg-
„Dat komt van vreugde, dat ik je weerzie,
lieve kind; maar groote goedheid, je hebt me
lang laten wachten," en hij wierp een woe
denden blik op Jane en Winifred.
„Ik ben zoo gauw mogelijk beter gewor
den," zei ze met een glimlach. „Maar wil je
de anderen niet begroeten 7"
„Naturlijk," bromde hij norsch. „Hoe is 't
Jane? Hoe is 't miss Willoughby?" en zon
der een antwoord af te wachten draalde h|
zich weer om en keek Adela aan.
„Je bent werkelijk een schilderij, Adela
Wat riep tu| verrukt uit.
COURANT
m
