DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
No, 255
Honderd on negentiende Jaargang
1917
Abonnementsprlls Ml YOomttliBtilfng p. S nrMntoï tL8U, 0» p» pü/t 11.90. BwifsiiiniinniES i si IdvöfffiiittBpriis T5 st js, "op'- ffOfitfCf* iBttsrs sr?a?
DIN SDAd
Br. b. N.V. - ra fiaariBisdrukkeri! Haws. Cester 3 Zn.. Toordam 6 9. Tel. 3.
30 O T O B E B.
yKDILLBTOfi.
Een rjmn's werk.
NEDERLAND.*
fflededselingen van bet Distributiebedrijf.
ALKMAAR, 30 October.
De Dmtsch-Oostenrijksehe opmarsch in de
Italiaansche vlakte duurt voort. De Duitsché
troepen ihebben Udine beaet, de plaats, waar
ook het Italiaansche hoofdkwartier gevestigd
was en welke door de burgerbevolking ont
ruimd werd. Ook de Oostenrijiksehe troe
pen blijven vorderingen maken. De Italianen,
die nu,al 150.000 man en 900 stukken ge
schut verloren hebben, trekken verder terug.
Het Italiaansche legerbericht verklaart, dat de I
bevelen van den opperbevelhebber op regel
matige wijze ten uitvoer 2d ja gebracht, dat de
troepen, die opdracht hebben om den tegen
stander het hoofd te bieden, de uitstorting der
strijdkrachten van de middenmogendheden j
over de vlakte vertragen. Verder verneemt j
men uit Italië niemendal volgens verschil-
lende berichten is Italië van de buitenwereld
afgezonderd, is de Ital iaansch-Zwitsersche
grens gesloten en zijn ook alle Italiaansche
havens aan de Adriatische zee gestoten,
In de Fransche pers wordt de hoop uitge
sproken, dat het Italiaansche leger weerstand
zal vinden op del inie van de Tagliamento,
opdat de toestand zich daar herstelle, gelijk in
1914 in Frankrijk aan de Mame. Maar de
mogelijkheid is niet uitgesloten, dat deze linie
al aan het gevaar van omtrekking zal bloot
staan, voordat'ze is betrokken nu de Duii-
scliers berichten', dat ze, oprukkende uit Ka-
rintiê, over het geheele front het gebied van
de provincie hebben betreden en oprukken
naar den bovenloop der Tagliamento.
Generaal' Smuts heeft te Cardiff verklaard,
dat, wijl Duitschland zelf verslagen is door
de Engelsche en Fransche-iegers en ziet, dat
Amerika met groote macht zal komen opda
gen, het thans eenig voordeel tracht te beha
len op het Italiaansche oorlogstooneel, waar
door de oorlog misschien eenige maanden
verlengd wordt, maar waardoor de afloop, die
niet meer twijfelachtig is, niet kan gewijzigd
worden. t
Zoo lichtvaardig oordeelt zelfs de Engel
sche pers niet. Zij ziet wel degelijk den ernst
van den' toestand in.
De Fransche en de Engelsche regeeringen
•hebben besloten, Italië onmiddellijk medewer
king te verschaffen. In welken vorm dit zal
geschieden is nog niet bekend. Van het Wes
ten zullen wel geen troepen naar het Zuid
westen worden' gezonden, misschien1 eerder
van het Zuid-Oosten (het Macedonische
front), maar het zal nu wel te laat zijn ,de
Italianen aldus te helpen. Meer voor de hand
ligt 'indirecte hulp in den vorm van een' offen-
f f elders. Overigens aan Roemenië werd
verleden jaar ook alle hulp toegezegd, heigeen
evenwel niet 'heeft verhinderd, dat het groot
ste dieel van het rijk nog 6teeds bezet is.
In 'de berichten over de Duitsché rijkskan
selierscrisis komt plotseling weer naar voren
de naam van graaf von Herding, de Beier-
sche minister-president, een man van het een-
iftrn SlLiDl'S SL MOGXÖM&
18)
.,Als je dat zoo botweg tegen haar zei, dan
zou hei haar zeker overstuur maken," gaf
Fenlove langzaam en nadenkend toe.
W li je het riskeeren?" vroeg Bardell weer.
„Ik beweer, dat er dan geen trouwplechtig
heid, maar een begrafenis zal wezen1. Als ]e
haar wenscht te begraven, zeg het da.a"
„Natuurlijk, wensch ;k haar niet te begra-
ven," zei Fenlove norsch.
„En toch komt je propositie bij haar tegen
woordigen toestand Vrijwel op hetzelfde neer
Ik ontken niet, dat je nrij in je macht hebt ge
kregen. Be ben een dwaas geweest en verdien
al wat mij beschoren wordt. En toch, bij den
tram. Toen dr. Michaël is werd benoemd,
moet ihet ambt ook reeds aan graaf von Hert-
ling zijn aangeboden, die destijds weigerde,
maar nu tot de aanvaarding bereid moet zijn.
Natuurlijk zal er verband worden gezocht
tusschen deze benoeming en de pauselijke
vredes-actie.
Over de Italiaansche crisis is nog nieis na
ders bekend geworden.
Te Parijs brengt men de huiszoekingen,
waarbij! wapens werden gevonden, in verband
met een royalistische samenzwering. Sommi
ge binden vreezen, dat de regeering bezig is
een domheid te begaan, of dat zijl poogt door
rechterlijke of staatkundige operaties de on
derdrukking van schandalen te verijdelen of
uit te stellen.
Over den politdeken toestand in Rusland"
wordt de laatste dagen niets vernomen. Om
trent den militairen wordt via Londen mede
gedeeld, dat de Duitschera van het schier
eiland Werder zijn teruggetrokken. Van Duit
sché zijde heeft men van deze actie niet veel
vernomen, zoodat het niet zeker is of er hier
een operatie is mislukt, dan wel of het slechts
een verkenningspoging of een fopperjjtje heeft
gegolden.
VARIA.
REDE VAN LLOYD GEORGE.
Bij de indiening van de motie van dankbe
tuiging tot het Britsche leger en de vloot ge
richt, zeide de heer Lloyd George o. nu:
De Britsche vloot is als een dier inwendige
organen, onontbeerlijk voor het leven, waar
van we ons niet bewust zijn tot er iets mis
gaat. In dezen oorlog is de zeemacht het
plechtanker van het pleit der geallieerden ge
weest. Beheerschte ae vloot nu niet de zee,
in Frankrijk,
igypte uitgeteerd
en eindelijk vergaan zijn wegens gebrek aan
steun in mannenmateriaal. Frankrijk zou ver
stoken blijven van den 6toffelijken bijstad, Ita
lië beroofd zijn van steenkool, munitie en
mondkost, Rusland onverdedigd zijn geweest.
De zaak der geallieerden zou zonder de Brit
sche vloot verloren zijn geweest Pruisen zou
dan de meester van Europa zijn en door mid
del van Europa van de wereld.
Met eenige cijfers somde hl} het aantal
mannen en de hoeveelheden materiaal op, die
sinds het begin van den oorlog naar de le
gers der Britten en hun' bondgenooten Hm
vervoerd ongeveer 13.000.000 man, 2.000.000
paarden, 25.000.000 ton ofitp lof bare stoffen
en andere benoodigdheden, 51.000.000 koof
en olie voor brandstof.
Van deze 13 millioett man' zijn MJ het trans
port slechts 3500 omgekomen. Er is geen
Oceaan, geen zee, geen golf of zeeboezem,
voor den handel van nut, waar schepen van
de Britsche vloot niet patrouilleeren. En hoe
gevaarlijk dat is, kan daaruit blijken, dat de
verliezen aan doodep naar verhouding over
eenkomen met die van het leger. Maar daar
door 1b de Engelsche oppermacht ter zee ook
gehandhaafd gebleven.
AMERIKAANSCHE BUNKERROLEN
VOOfc ONZE SCHEPEN.
Van officieele Amerikaansdie zijde ontving
het Corr. Bur. het volgende communiqué:
dan zouden de Britsche 1
Mesopotamië, SalonikL en
zijn w<
De Oarlogshandlelscommissie, voorheen be
kend als Commissie voor Administratie voor
den Export, machtigt tot de onderstaande be
kendmaking:
Bij het vaststellen van hare politiek ten aan
zien van het verstrekken van bunkerkolen aan
onzijdige schepen, heeft de Oorlogshandels-
commissie zich uitsluitend laten leiden door
dén wensch dm te voorkomen dat handelsarti
kelen' naar aan Duitschland grenzende onzii-1
dige landen gaan om naar Duitschland1, te
worden uitgevoerd.
De Oor logshan delscommissie wil in deze
tijdsomstandigheden niet toestaan dat han
delswaren, die direct of indirect den vijand
tot voordeel kunnen strekken, uit dat land
naar bedoelde aangrenzen-den onzijdige lan
den worden geëxporteerd. Omdat die commis
sie nog niet in staat was de. inlichtingen te
verkrijgen, noodig om uit te maken' welke van
dergelijke handelswaren den vijand 'kunnen
bevooraeelen en in overeenstemming met die
politiek is de commissie van gevoelen, dat het'
noodig is geen bunker-vergunningen te ver-
leenen voor een' schip, dat bestemd is voor de
vaart van een meerbédoeld aangrenzend on
zijdig land en dat een lading in heeft, waar
van de vijand voordeel kan hebben, niettegen
staande een dergelijke lading in een ander
land was ingeladen.
Tal van gevallen' zijn der commissie be
kend geworden van schepen, die een haven
der Vereenigde Staten binnenliepen op weg
naar een aan den vijand grenzend onzijdig
land, die een lading bevatten, niet in de Ver
eenigde Staten ingenomen-, maar bestemd voor
een aan den vijand grenzend neutraal land en
ontwijfelbaar dien vijand tot voordeel strek
kend. Zulks veroorzaakt moeilijkheden, en ooi
die te vermijden heeft de commissie een1 ge
dragslijn aangenomen, welke er op berekend
is in de toekomst zulke gevallen te voorkomen.
Die politiek staat in de bepaling, dat een
schip, op weg naar niet-Europeesche onzajdi-
gea, dlait de havens der Vereenigde Staten
aandoet, om kolen te bunkeren, geen1 vergun-
tot het bekomen van bunkerkolen zal
op aangestuurd worden."
„Wanneer moet ik beginnen?" vroeg Bar
dell. „Dadelijk? Of is het beter, dat Ik wacht
totdat zij weer geheel op krachten is?"
„Dat lb een zaak, die dient overwogen te
worden," zei Fenlove nadenkend. „Misschien
is het wel beschouwd beter, dat je naar je
eigen oordeel te werk gaat/'
„Mijn oordeel raadt geduldi aan," ant
woordde Bardell norsch, „maar Ik ben in je
macht."
„Ik zal het aan jou overlaten," zei Fenlove
'n pauze. Ik geloof, dat wij elkaar begrij
pen." En na deze woorden keerde hij zich om
hemel, zou ik liever op den dag des oordeels
lijn ziel hebben dan die van jou."
Fenlóve's lip» krulde zich van onuitspreke
lijke verachting. „Kom, zeur niet," lachte hij
spottend.
„Heel goed," hernam Bardell gemelijk.
„Ik neem aan, dat ik mij naar je orders heb
tie gedragen, hé? Welke zijn die?"
Fenlove stond uit zijn stoel op en begon
weer in de kamer op en neef te loopen. Hij
wist niet hoe hij met 't geval aan moest. Bar
dell had ongetwijfeld succes. Hij voelde hoe
zijn zelfvertrouwen hem verliet en als 't ware
uit zijn vingertoppen-wegvloeide. De overwin
ning was niet zoo gemakkelijk als hij zich die
had voorgesteld.
„Het moet langzaam en omzichtig gedaan
worden," zei hij eindelijk. „Er behoeft geen
plotselinge schok te zijn. Er moet langzaam
en- verliet de kamer.
Toen -de deur zich achter hem sloot, glim
lachte Bardell grimmig.
HOOFDSTUK XIII.
Tarwe en onkruid.
Tot groote verbazing van Iedereen, ver
scheen Adela dien avond aan het middag
maal. Nadat lachard reedis zijn zitplaats aan
tafel had ingenomen, gleed zij de kamer bin
nen als een witte geest. Dadelijk echter duwde
hij; zijn stoel achteruit, stond op en sloot haar
in zijn armen. Zijn lippen bewogen zich, maar
er kwam geen geluid over. Hij kuste haar ver
scheiden malen en Adela zag tranen in zijn
oogen. Hij droeg haar bijna naar haar stoel
en toen zij zat vroeg zij zich verwonderd af
welke nieuwe geest ear in hem was gevaren en
wat hij wel zou zeggen als zij hem vertelde,
verkrijgen, tenzij het er in toestemt naar de
Ver. Staten terug te keerea met een door de
commissie goedgekeurd of voor een ander
dan het aan dim vijand grenzend!) onzijdig
land bestemde lading.
De commissie wii zeer gaarne onzijdige
schepen behulpzaam zijn m het voortzetten
der reis naar Zuid-Amerikaansche of niet-
Europeesche havens, maar zoolang nog niet
de volkomen inlichtingen verkregen zijn, wel
ke de commissie verzocht heeft aan de aan
den vijand grenzende onzijdige landen ten
aanzien van hun hulpbronnen en behoefte,
meent de commissie dat zij werkelijk geen an
dere dan de hierboven geschetste politiek kan
volgen.
KORTE BERICHTEN.
Keizer Wilhelm en Keizer Karl wissel
den telegrammen met gelukwensdien, over het
gunstig verloop van het Duitsch-Oostenrijk
sche offensief.
Biji de verovering van Odn verheugde
a£l Borövie zich de herwonen parel var
vans pionnage, aangehouden. Bij- de verapie-
dwingszaak moeten ook een kapitein der
Fransche legatie te Bern en- de Fransche con
sul te Lausanne betrokken zijn.
Volgens een Havas-berkht zouden in
Syrië hongersnood, cholera, typhus en' tetanus
zoodanig heerschen, dat de sterftecijfers af
schrikwekkend gestegen zijn.
De staatsuitgaven voor den oorlog, in
Amerika oVer de maand October, met inbe
grip van de leeningen aan de geallieerden, be
droegen 2 Vi milliard gulden. Over 23 werk
dagen berekend bedroegen de uitgaven ge
middeld 106% millioen gulden.
In een oproep raadt President Wilson
iedereen aan, thuis en in de restaurants het
levensmiddelenbeheer te steunen. Hij heeft een
„gezins-recruteeringsweek" ingeseld.
De waarde der kastanjes is in Duitsch
land hoog gestegen In een gemeente werden
de kastanjes die anders 48 opbrachten', dit
jaar verkocht voor 660.
In Zwitserland worden verscheiden^ bij
kantoren der post- en telegrafie gesloten. De
andere kantoren zullen korter geopend zijn.
Een en ander im verband met het gebrek aan
brandstof.
MINISTER POSTHUMA' OVER
DEN TOESTAND.
Ho. 948.
Afdaelisg Crislszaken
Bureau Nijverheid.
De Minister van Landbouw, Nijverheid
en Handel maakt bekeed, dat bon No. S
der Sijki-Petrolenm-Distribntlekaart geldig
zal aija van 1 tot en mat II November 191T,
voor «ene hoeveelheid van 2 titer petroleum.
gewaJn worden op een behoorlijke organisa
tie, Loot cal men ook hun de rechten van een
ha dciaar kon toekennen. i
Zoo heeft de coöperatieve slachterij van de
(Sclu Maatschappij van Landbouw te Ak-
krim ieecis sedert november 1915 het recht
gehad om te exporteere nT.oen de andere
ikker werden en dit ook
provtnt es wak
oe-
Bij de opening van Je nieuwe
school te Hengelo heeft
landbouw
minister Posthuma
een uiteenzetting gegeven van
den toestand waarin de Nederlaudsche land
bouw zich thans bevindt.
/-.an die rede is het volgende ontleend
Spreket begon met er op te wijzen,;dat de
regeering zich op het standpunt hcéit ge
plaatst zoo min mogelijk m de bestaarde toe
standen in te grijpen. Geschiedde dit toer,
dan kwam dit alleen omdat de nood er toe
dwong. Dit geldt in 't bijzonder voor maatre
gelen ten opzichte van den
bouw.
zelen ten opzichte van
land- en tuin
de
general
de Isonzo in naam van het leger aan 'b Kei
zere voeten te mogen leggen. De Keizer ant
woordde, dat deze parel den schitterendsten
qui
den
dat zij het
van' air Jasper Fenlove
voor goed had afgewezen.
Zij had besloten het de familie aan het di
ner te vertellen, 't Gaf niets of zij de waarheid
al langer verzweeg. Zij had er den geheelen
dag en den vorigen nacht erg over getobd.
Zij verwachtte beslist, dat haar vader er vree-
edelsteen vormt in de trochee der overwin
ning.
Gisteren wierpen vliegers der geallieer
den bommen op Antwerpen, bet Zuiderstation
ent den dïerentulln werden getroffen en ver
moedelijk 19 dooden veroorzaakt. 4 5 Vlieg
tuigen werden neergehaald.
De Zwitserscne legerpolitie heeft dizer
dagen een vijftal personen, onder verdenking
seiijk gebelgd over zou wezen, want hij had
haai' reeds lang geleden meegedeeld, dat iuj
zijn hart gezet had op haar huwelijk met Fen
love en zij wist, dat Janc er evenzeer op ge
steld was. Zfj was, toen zij beneden kwam,
voorbererd op een scene, haai zenuwen war
reu tot op 't uiterste gespannen, haar beuren
trrkien onder haar, maar ux ium,<- hart was zij
vastberaden, haar besluit was onwnknaai.
Zrj wist, dat Jane den geheelen dag op
ut vive was geweest, maai haar mots op
nun ai had darvur vragen. Het weid
hoog tijd dat de ianniic het wist. Zij, wilde
den storm maar zoo spoedig mogelijk over
zich laten heengaan.
Een tijdlang zat men zwijgend aan taici;
toen zei ze, zich naar haar vader toekeerend
„is u bin, mij weer beueden te zien, vader
tje?"
„Dat beu. ik, mrjn kiem meisje", zei hij op
üeescuen toon; „bijzonder blij". Maar hij
hield zijn oogen strak op zijn Jjord gevestigd»
Het kwam haai voor alsof er uit zijn stem
een nieuwe, teedexe klank klonk.
Jane hief plotseling haar hoofd op en
staarde haar vader aan, maar hij vermeed het
haar aan te zien.
,Jriet is heerlijk weer beneden te zijn", zei
Adela een weinig drodgeestiv. „Het schijnt
zoo lang geleden, dat o. met u reb gegeten."
Bardeell scheen met moeite te slikken en zei
toen'met inspanning: „Ja het is lang geleden,
kindlief, heel lang geleden."
„Ik heb u allen ontzettend veel zorg en
moeite veroorzaakt", fluisterde Adela en Wi
nifred, die haar van den anderen kant der ta
fel aankeek, zag dat haar oogen vochtig wa
ren.
„Je moet daar niet over spreken", zei Bar
dell na een lange pauze. „Je bent nu beter,
he?" en hij beproefde te lachen.
„O ja, ik ben weer de oude."
Vóórdat ik minister was, was ik geacht
toestanden in den landbouw te kennen
Zou al die kennis au plotseling zijn ver
dwenen, toen ik als minister optrad, oi zou
liet kunnen zijn, dat ik die kennis nog wel
had, doch dat de omstandigheden het mij on
mogelijk maakten mijn daden daarmede in
overeenstemming te brengen?
Bij het uitbraken van den oorlog heersebte
onder den boerenstand een en ai verslagen
heid, precies als in de andere lagen der maat
schappij. Toen ons land niet in den oorlog
•terd betrokken, was die berslagenheid spoe- j
dig verdwenen en gingen de boeren een goed
tijdperk in, dat duurde vau het najaar 1914
tot liet najaar van 1916 Waren zij nu in dat
tijdperk volkomen tevreden? Ik zou gaarne
op die vraag bevestigend antwoorden, doch
dit kan ik met. De ontevredenheid had mis-
scmen verschillende oorzaken, doch in hoofd
zaak kwamen twee daarvan, naar voren De
reis te was een zuiber measchelijke eigen
schap, n.L jaloerschheiü Het ging den boe
ren goed, maar als mea hoorde Van le^zen-
wins'ten, dan waren die altijd in den handel
gemaakt en zij meenden dat die winsteh in
hunne zakken hadden kunnen vloeien wau
neer hun slechts de tonsenten van .uitvoer
waren ver Ie* ml
De juistheid dezer bewering au wordt
dooi den minister zeer betwijteui', omdat de
boereu niet die relaties m hei buitenland
Hadden als de handel. Waar oiganisatiea van
boeren bestonden, de coopeiaueve boteria-
br tenen en dergelijke, is van den gunstigen
toestand in den handel evengoed geproliteerd
als de pat liculiere hwidei en, waar zij niet
oestotu.en, bijv in de va'kensslaeiiter'i, moest
proe'den vioeg de Rijiac vremissie m. i te
recht - waarborgen inzake de soliditeit van
de op ti richten vereejnging, vooral op bei
punt \an werken ook na den oorlog, doch
toen behoorden, al ware de toestemming ter
stond verleend, de groote winsten reeds tot
het verdeden.
De tweede oorzaak van de ontevredenheid
is gelegen in het feit, dat de regeering zich
bij het begm van de crisis terstond, l emoeide
met de producten van den land- en tuinbouw,
maar kon dit wel andlers? Een mensch moet
nu.eenmaal eten de producten van den bo
dem, geteeld door den boer of do rodèn tuin
der. Ik weet wel, dat er zoo dikwijls, althans
een paar jaar terug, een stem is vernomen,
die meende, dat men alles maar moest laten
waaien en als de producten zóó duur werden,
dat de groote massa van het. Nederlanlsche
volk ze niét meer kon koopen, moest eenvou
dig met rijksgeld bijslag gegeven worden.
Dergelijke uitingen noort men thans niet
meer en ik zie daarin het bewijs, dat de regee
ring goed heeft gedaan met terstond ten op
zichte van het levenamiddelenvraagatuk in te
grijpen Maar, zult gij misschien "zeggen, dan
had de regeering toen wel kunnen bétalen
wat de producten kosten en1 ons de insten in
den zak late nateken? Och, ik kon een derge
lijk voorstel zeer wel billijken, maar wat ik
niet zou hebben kunnen doen en wat ik thans
nog niet kan, dat is aangeven vanwaar al
dat geld had moeten komen. Den boeren ging
het goed, het Nederlaudsche volk moest eten
en men heeft die beide zaken aan elkander ge
koppeld.
Maar dit geschiedde niet alleen bij de boe
ren, het is ook geschied' op het gebied van de
scheepvaart en, waar men kon, op het gebied
dier industrie. Dit alles viel echter niet zoo
duidelijk in het oog en ging waarschijnlijk
ook niet zoo ver door het feit dat de boer nu
eenmaal de voortbrenger is van die zaken,
waarvan men moet leven.
Weerden nu alle boeren door de
maatregelen gelijkelijk getroffen? Neen.
in dien goeden tijd werden de zandboeren
daardoor meer getroffen dan de kleiboeren en
dit kwam doordat in normale tijden alles, wat
het zandbedrijf oplevert, voor de voeding van
mensch of dier geschikt is. Spr. zette dan
uiteen, waarom dei boer geen rogge kon wor
den gelaten en wat daarvan de gevolgen zijn
voor 't bedrijf. Hoe hard het ook moge klin
ken en ik ben mij van dit hardheid voldoen
de bewust de laatste korrel broodgraan
moet ten behoeve van het Nederlandsche volk
worden opgeleverd, om het weerstandsvermo
gen zoo sterk te dben blijven alB maar eenigs-
zins mogelijk is, zied de minister.
Voorts had' de heer Posthuma het over de
prijsbepaling der producten, waarbij hij con
stateerde, dat de ontstemming voor een goed
deel is tóng te brengen tot niet vplkomen be
zet
„Maar
Ïai zij glim-
i wordt ei-
„Moet nog wat gevoerd worden, hé?"
Bardell lachend
„Nog goed gevoerd worden", gal zij glim
lachend ten antwoord,
ken dag sterker."
„Natuurlijk wordt je dat. Zoodra je iteik
genoeg bent om te reizen lz,ne(uewije 'c'
genoeg bent om te reizen, zuilen wij eeua er-
;ens buitensiuuda voor een verandering
aan. hé?"
vadertjtfl"
„Dat meen ik", beweerde hij. „Ik heb er
vandaag over nagedacht. Wij zullen samen
ergens eens een prcttigen tijd doorbrengen."
„O, dat zou verrukkelijk wezen-" Hierop
ontstond weer voor ccmge minuten stilte.
Adela was de eerste, die naar verbrak Het
spreken kostte haar veel moeite en haar tip
pen waren zoo bleek ais haar wangen.
„Het wordt, diunkt me, tijd dat uk u vertel",
zei ze met ietwat bevenden stem, „dat tk Jas
per gisteren heb gezegd dat ik nooit met hem
zal trouwen."
„Wat?" vroeg Jane met open mond en
haar oogen vlamden plotseling van toorn
Bardell vestigde zijn oogen op zijn bord,
maar zei niets. Hij was niet van plan aan
een van allen te vertellen ten minsten niet
voor het oogeflblik dat hij Fenlove dien
morgen had gesproken.
„Heb jij sir Jasper gezegd, dat je nooit met
j hem zou trouwen?" protesteerde Jane opge-
wonden. „Hoe kon jij dat doen, Adela?"
„Het leek mij het best, dat hij het wist",
i was het kalme antwoord.
„Best, dat hij het wist? Terwijl je hem
zoo lang hebt aangehouden? Terwijl je toe-
j stond, cat de huwelijksafkondiging plaats
I had, de ring gekocht werd,'alle toebereidse-
I len werden gemaakt? O, hoe kon je dat doen,
Adela? Het is slechts, schandelijk."
„(k heb hem niet aangehouden, Jane Ik
berustte slechts. Ik had geen wil, alles wat
mij onverschillig. Ik liet mij voortdrijven.
Maar dat alles is nu voorbij. Ik ben weer
mijzelf."
Jaue wendde zich tot haar vader. ,,Wat
heeft u hierop te zeggen, vader?" vroeg zij
heftig „Het is schandelijk. Wat zullen onze
buren zeggen? Waarom spreekt u niet tegen
haar vader
Mjiar Bardell had zijn oogen op zijn bord
en zei niets
Winifred keek van ter zijde naar Adela en
glimlachte bemoedigend.
Jane nam dim draad van het gesprek weer
pp en barstte in een stroom van vermaningen
en schimpwoorden uit, totdat Gardell haar
scherp in de rede viel. „Stil, Jane, er is voor
't opgenblik genoeg gezegd."
Het maal liep plotseling en in stilte ai.
Bardell begaf zich naar de bibliotheek om
een sigaar te rooken. Adela volgde hem een
paar minuten later. Zij wist niet wat zij van
zijn stilzwijgen moest denken en was vol
strekt niet gerust.
„Mag ik binnenkomen, vadertje?" vroeg zij
bedeesd, terwijl zij de deur openduwde.
„Ja, kom binnen, mijn kind", antwoordde
hij teeder. Zij kwam nader en ging op» het
haardkleedje tegenover hem staan.
„Is u erg boos op me, vadertje?" vroeg zij
bevend.
Hij stak zijn hand uit en trok haar op zijn
knieën en zwijgend sloeg zij beide armen om
zijn hals en drakte haar wang tegen de zijne.
Zoo zaten zij een tijdlang zonder iets te
zeggen.
„Je wenscht dus niet met hem te trouwen,
Adela?" vroeg hij eindelijk. Zijn stem was
zacht en heesch.
„Neen, vader. Ik wensch in het geheel niet
te trouwen."
Wordt vervolgd.
ALKMAARSCRE COURANT.
i =fe=^—i
