m DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. n®, 2m Handen! ©n negentiende aargang Abonnemeotsprffs bil ?oortff betaling n. 3 nraaiHantUU. g. jr' fUH RBW'lsnnnniBr!c cL idyeitetleiirlis 15 et, p. rerl piurterc let*""? naar plaatsrnlp»fe. Pr, fr. Af, Roel' en Raodelsdrnkkerï' Pr*s, f-nter Ziu foerdam 0.9 ToI.T, AAN DAG 12NOTEIBËR. FEUILLETON. Een man's werk. IfEDETtLAK». -sot ALKMAAR, 12 November. .De heer Bonar Law sprak dezer dagea van de toekomst van Rusland alls van „een geslo ten boek". Een gesloten boek is op het oogenblik Rusland. De geheimen der zeven sloten wor den door de „nieuwe regeering", die door het bezit van het officieele nieuwsagentschap den berichtendienst geheel beheerecht, zorg vuldig bewaard. Letterlijk niets van beteekenis hoort men van de dramatische gebeurtenissen, welke zich daar in het oosten ongetwijfeld afspelen. Zit de heer Kerenski in de Petrus- en Paulsvesting of is hij inderdaad naar het front gevlucht, teneinde te pogen namens de vóorloopige met de legers tegen de nieuwe regeering' van den heer Lenin op te trekken Beide genoemde personen beelden de groo- te gedachten uil, tusschen welke de strijd om de macht thans bij gesloten doek wordt ge voerd. Strakjes als het gordijn weer even op gaat, zullen we zien, hoe ver het drama ge vorderd is en welken loop de handeling Ln- tusschen heeft genomen. Voor het oogenblik moeten we ons tevree stellen met de positie van den «toeschouwer, die in een donkere zaal met spanning het eerstvolgende bedrijf van het geweldige wereldgebeuren afwacht. In de tusschenacte speelt de Weensche ka pel vredesmuziek. Een vredesspel wordt ge preludeerd, maar de muziek is zwevend! en de dirigent onzeker van zijn zaak. De Oost^n- rijk-Hongaarsche minister-president heeft la ten verklaren, dat men Russische vredesvoor stellen' wel wil overwegen en- zoo noodig ook bereid is vredesvoorstellen te doen, maar het is immers nog niet eens zeker, of er zulke voftrstellen uit St. Petersburg zullen Inko men. Merkwaardig blijft dan ook slechts deze verklaring, omdat ze uit de Oostenrijksche hoofdstad komt. Te -Berlijn legt men zich toe op het voeren van den oorlog, te Weenen daarentegen is men vooral bezig met het tot stand brengen van den vrede. Blijven officieele berichten uit, Engelscbe en Duitsche bladen zorgen voor nieuws, dat echter onder voorbehoud is te aanvaarden. Een télegram van de Daily Telegraph meldt, dat de heer Kerenski zich te Gatchina, 48 mij len van St. Petersburg, bevindt aan het hoofd Van een klein leger kozakken. Volgens een draadloos bericht uit Hapa- randa beschikt de heer Kerenski over een le ger van 250.000 man, die zijn zaak geheel zijn toegedaan. Wellicht zal hij, zoo heet het ver der, niet met zijn troepen naar St. Petersburg behoeven op te rukken, daar berichten, zijn ontvangen, dat de kozakkenregimenten te St. Petersburg 'sheeren Kerenski's zijde hebben gekozen en dat in de straten van de hoofd stad reeds een ware veldslag aan den gang is. De positie der maximalistische troepen zou hierdoor tamelijkmeeldijk geworden zijn. het garnizoen te Luga heeft geweigero de. Dn™™ van MrnfflBftMra. DU b 35) Het was reeds vreemd genoeg, dat hij gevonden was op die afgelegen plek en zoo spoedig na zijn ongeluk, maar dat hij ge vonden was door Hector Drysdale de man, dien hij meende, dat dood was kwam -hem ongelooflijk, bijna ondenkbaar voor. En dit maakte, dat Richard Bardell aan zijn ver stand twijfelde. Het was aannemelijker te ge- looven dat hij niet goed bij 't hoofd was, dan dat gebeurd was, wat scheen gebeurd te zijn. Hij scheen volkomen wakker, maar was hij het wel? Hij nam hiervan de proef op elke manier, die hij maar kon bedenken. Zijn brein scheen naar behooren te werken. Er waren geen gapingen in zijn herinnering. Hij kon de gebeurtenissen van den vorigen dag, de daaraan voorafgaanden dag één voor één nagaan. Er was natuurlijk geen aanlei ding voor twijfel, dat zijn been was gebro ken. De pijn was werkeujk genoeg. Maar Hector Drysdale 1 De man, die hij bij zijn laatste ontmoeting had beleedigd. De man, dien hij onrecht had aangedaan en ge tracht had te doodenl Was hij het werkelijk of slechts de schepping van een verward brein? Hij was nog zoozeer in twijfel omtrent zijn volkomen helderheid van hoofd, dat hij be sloot aan Adela niets van de zaak te zeggen tenminste voor 't oogenblik niét. Hij wil de wachten totdat hij zekerder van zichzelf was. Na het onderhoud met den dokter, haastte Adela zich weer naar bet bed van haar va- bolsjewiki te steunen. In de hoofdstad heeft men nog slechts voor twee dagen voedsel. Te Moskou heeft de. bolsjewikl getracht zich van den toestand meester te maken, doch het garnizoen verzette zich hiertegen en d'e j maximalisten vluchtten in het Kremlin. I Deze berichten hebben voorloopig geen andere beteekenis dan die van geruchten, welke echter met spanning naar meer nieuws doen uitzien. Gemeld wordt uit Parijs, dat Jiet derde en vierde Italiaansche legercorps zich veree- nigd hebben, dat de entente het Italiaansche leger uitnemend toerust en dat het Italiaan sche leger aan de beneden-Piave den op- marsch van de tegenstanders tegenhoudt. Weenen en Berlijn deelen mede, dat de Italia nen zich aan de beneden-Piave voorbereiden1 tot den strijd., Hieruit volgt dus, dat het Ita liaansche opperbevel niet van plan is Venetië zonder meer prijs te .geven. Hooger op is ech ter de Piave-linie reeds geforceerd. Daar heli- ben de troepen der m id'denm ogendheden de stad Bellano genomen. Bij die stad waren massa's Italiaansche troepen samen getrok ken, omdat degenen, die uit de Karintische Alpen kwamen zoowel als die van het Dolo mietenfront, dus van twee kanten uit, 'daar saftenkwamen. Ook in de bergen behaalden de midden- mogendheden een nieuw succes. Zij bezetten de stad Asiago, welke de Oostenrijkers in Mei 1916 veroverden maar in het laatst van Juni van dat jaar mét Arsiero weer aan de Italia nen moesten afstaan. De Italianen, wien hier het gevaar van afgesneden te worden dreigt, verweren zich dapper en slaagden er in plaatselijk de Oostenrijkers en Duitschers te rug te drijven Hevige strijd valt er voor de naaste dia gen op het Italiaansche oorlogstooneel te wachten. In het Westen wordt de strijd met onver minderde hevigheid voortgezet, zonder even wel van karakter te veranderen. boven de streek hadden ontlast. De Keizer, die zijn lijfjager in levensgevaar zag, liet hem niet los, evenmin als, de wacht meester den monarch losliet. Zoo werden alle drie door den sterken stroom over den dam heen in diep water gesleurd. Prins Felix van Parma, de zwager van den monarch, wiens auto op dit oogenblik aan den oever kwam, wierp zich het eerst in zijn pels en volle uitrusting in het water, om den souverein te hulp te komen Dank zij dit optreden en de houding van het geVolg, kon de Keizer met veel moeite ge red worden. Keizer Karei, prins Felix, de lijf jager en de wachtmeester, lieten elkander niet los. De officier, die op dien dag als chauffeur van de koninklijke auto fungeerde, wierp zich eveneens in het water. Zij" allen werden ten slotte tegen een- wilgenboom in de rivier-bedding gedreven, waaraan zij zich zoo goed en kwaad ais het ging, vastklamp ten. Intusschen ijlden twee officieren stroomaf waarts om den afdrijvenden Keizer en zijn makkers in het ongeluk te redden. De eerste hun over de golven toegestoken stang bleek te kort te zijn. Een zware balk, welke men eindelijk op den modderigèn oever vond lig gen, werd met levensgevaar en^groote moeite in bet water gebrachi De aard'van den oever legde den redders de grootste moeilijkheden in den weg. Met zware, meterlange balken be laden1, trapten zij steeds opnieuw den brokke- ligen oever los en bij het uitbrengen van de balken voelde men reeds op een voet afstand van den oever geen grond meer. VARIA. EEN ONGEVAL VAN KEIZER KAREL. Bij het oversteken van een zijstroompje der i .dsouzo geraakte de auto van den Oostenrijk- schen Keizer, die met den Koning van Bulga rije te Görz een godsdienstoefening had bij gewoond, vlak boven een. dam in dieper wa ter, waardoor de motor weigerde. Een juist aanrijdende vrachtauto zou de door de golven omspoelde auto wegslepen, maar kreeg zelve kortsluiting aan ,de accu mulator. Een lijf jager en een wachtmeester der lijfgarde begaven zich nu te water, ten i einde den Keizer aan land te dragen. Hierbij' had een ongeluk plaats. De steenen van den dam gaven onder' de I voeten van den lijfjager mee, en in het vol- gend oogenblik werd hij door den vloed ge grepen en in de woelige golven van de ri- 1 ier gesleurd, die zeer boog ging wegens ue heftige wolkbreuken, die zich kort te voren Het water kolkte in dreigende wielingen, maar niettemin gingen verscheidene chauf feurs zonder zich een oogenblik te bedenken; te water om te zamen met de officieren een verbinding met de plek des onheils tot stand' te brengen. De Keizer, die in den wilg, welke zich on der het geweld der stroomversnelling telkens boog, een zwak steunpunt had gevonden en telkens* opnieuw tot-boven den hals onder dook, verloor geen oogenblik zijn tegenwoor digheid van geest. Hij antwoordde kalm en vastberaden op het aanroepen zijner redders. Toen na vele bange minuten de verbinding tusschen den afbrokkelenden oever en den heen en weder zwalpenden wilg tot stand was gebracht, en de Keizer eindelijk aan land' zou worden getrokken go id zijn eerste ge dachte zijn zwager en de evenals hij met 'de golven worstelenden. Er was een krasse aanmaning toe noodig, welke de wetten der gehoorzaamheid ter zijde stelde, om den Keizer te bewegen, het eerst naar den oever te zwemmen, daarbij steun zoekend aan den balk. Toen hij den oever be reikte, bleef hij daar tot ook de laatste man uit de golven was gehaald. DE OFFICIEUSE OOSTENRIJKSCHE MEENING. Het „Fremdenblatt schrijft: Volgens het officieele Si Petersburgsche Telegraaf-agentschap heeft het congres der soldaten- en arbeidersraden bijna onmiddel lijk na het constitueeren van de nieuwe re- geeringsmacht stappen gedaan om het ge wichtigste programpunt van het nieuwe regi me: de oplossing van het vredesvraagstuk af te doen. Het heeft de grondtrekken uitge werkt voor een vredesvoorstel, dat de Russi sche regeering allen oorlogvoerenden staten zal voorleggen. Of deze laatste dat concept ongewijzigd zullen aannemen en uitwerken, of dat er veranderingen in zullen aangebracht worden, staal thans nog niet vast. Wanneer er nu vredesvoorstellen van Rus der. Hij lag nog steeds met gefronste wenk- brauwen en een peinzende uitdrukking in zijn oogen naaf de zoldering te staren. „De dokter zegt, dat u prachtig vooruit gaat", zei zij vroolijk, terwijl zij zich over hem boog en hem kuste. „Vooruitgaat hè?" bromde hij goed ge luimd. ,,'t Komt men voor, dat ik volkomen stil lig." „U weet wel, wat ik bedoel, vader", zeide ze lachend, „maar 't doet me plezier, dat u nog kunt schertsen. Wat ik zéggen wilde, was u in staat den jongen man te bedanken, die u te hulp kwam?" „Ik weet het niet. Ik vrees van niet," brom de hij, „E>e dokter zegt, dat hij zijn werk prach tig heeft gedaan, beter dan hij het zelf zou hebben kunnen doen." „Hij scheen vrij handig," antwoordde Bar dell ontwijkend. „Wij hebben werkelijk alles aan hem te dan ken," ging zij voort. „Door u te vinden ljeeft hij waarschijnlijk uw leven gered. „O, ik krijg een ellendig gevoel als Ik bedenk wat er had kunnen gebeuren." „Ik ben ternauwernood aan den dood ont komen", zei hij langzaam, peinzend. „Ik noem het een daad der Voorzienigheid, vader," antwoordde zij met stralende oogen. .God heeft nog meer werk voor u te doen in de wereld." „Dat hoop ik, Adela." „O, ik ben er zeker van. Zulke dingen ge beuren niet bij toeval." Hij gal daarop geen antwoord. Hij wenschte haar eenvoudig geloof niet te ver zwakken, maar hij kon er zichzelf niet toe brengen te gelooven, dat hij van zooveel ge wicht was om het voorwerp te zijn van een speciale voorzienigheid Hij was in den laat- sten tijd verwonderlijk nederig geworden. Zijn overgroot zelfbewustzijn was van hem afgegleden als een oud, versleten kleeding- stuk. Hij zag zijn vroeger leven in zijn ware kleuren en hij voelde er zich beschaamd over. „Hij heeft u zeker niet zijn ttaam gezegd?" en ik land zullen komen, dan zal het de taak zijn der regeeringen van de middenmogendheden, het zoo spoedig mogelijk eens te worden over het te geven antwoord op de vraag, die van Russische zijde klaarblijkelijk gedaan is in vollen ernst om den vrede te verkrijgen. AL ligt dit voorstel nog niet voor ons, toch mag het niet voorbarig heeten reeds thans te dien opzichte met enkele woorden stelling te ne men. De vrede, die de nieuwe Russische regee ring wenscht, moet een rechtvaardige zijn, zooals de middenmogendheden dien reeds van begin af aan bedoelden en zooals ook de Paus zich dien voorstelde. Een vrede zonder annexatie en zonder schadeloosstelling, dus een vrede, door over eenkomst overeenkomstig het plan van de j middenmogendheden. De definitie, welke het congres van solda ten- en arbeidersraden van het woord annexa tie geeft, is ongetwijfeld iets geheel nieuws en gaat ver buiten het bestek van wat tot nog toe volgens het volkenrecht en het algemeen spraakgebruik daaronder werd begrepen. Dit heeft het Russische college klaarblijkelijk ook zelf wel ingezien, omdat het zijn project niet als beslissend wil beschouwd hebben, maar op tegenvoorstellen rekent, die het dan gaar ne aan een onderzoek wil onderwerpen. Voorzoover de Russische vooretellen vallen buiten het kader van wat door graaf Czemm, de Duitsche Rijksdagmeerderheid en den heer von Kühlmann ais.vredesformule is omschre ven, moeten tegenvoorstellen gedaan worden, die onze opvatting weergeven betreffende het l zelfbeschikkingsrecht der volken. Het essentieele van den voorslag der Rus sen schijnt te zijnde eerlijke wil om tot een vrede te komen. Wanneer onze andere vijan den er evenzoo over denken als Rusland en de middenmogendheden, dan zou de vrede op komst Zijn. KORTE BERICHTEN. De Hokgaarsche regeering heeft last ge- ;even alle graanvoorraden in het land in lag te nemen, omdat de boeren en handela ren weigeren voor de regeerings maximum prijzen koren te leveren. Vrijdagnacht vielen Engelsche vlieger- kaders St. Denis, Westrem en Brugge aan. In Brugge werd een brand waargenomen. De vliegtuigen keerden onbeschadigd terug. Bij een brand in een ziekenhuis te Man chester zijn negentien vrouwelijke patiënten omgekomen. Minister-president Ltoyd Oeorge is Zondagmorgen te Parijs aangekomen. Volgens een officieel bericht uit Egypte hebben de Engelschen Vrijdag vijf 15 c.M. houwitsers, acht stukken veldgeschut ver overd en 710 Turken gevangen genomen. Donderdag veroverden zij bij rluj 12 kanon nen en maakten 100 gevangenen. Koning Oustaaf van Zweden kwam Zaterdagmiddag te Kopenhagen aan. Zon dagmiddag vertrok de vorst weer naar Zwe den. Het algemeen oorlogscomité van Frank rijk, Engeland en Italië en waarschijnlijk ook Amerika, zal om. bestaan uit de voorzitters der oorlogsraden van genoemde landen en te Versailles bijeenkomen. Het Duitsche rijksbureau voor kleeding heeft door tusschenkomst van den minister van Onderwijs doen beschikken over de niet meer gebruikte Linnen land- en zeekaarten. Een onderzoek heeft bewezen, dat deze ge- Schikt zijn voor de vervaardiging van klee- dingstukken speciaal voor voering. Een door den Oostenrijksdien Keizer ging zij na een lange pauze voort. „Neen, hij heeft bijna niet gesproken beken, dat ik den meesten tijd bewusteloos was. „Zou u hem herkennen als u hem weer zag?" „Dat geloof ik weL O ja," antwoordde hjj onrustig. „De wereld is niet zoo groot," zei zij na denkend, „Misschien ontmoeten wij hem op een goeden dag weer. Dat hoop ik. 'k Zou hem zoo gaarne kennen en hem zeggen hoe dankbaar ik hem ben." „Ik denk niet, dat bedankt wenscht te wor den," beweerde hij na een lahge pauze en op hetzfelfdle oogenblik kwam de vervleegslter binnen. Later op den dag zat Adela alleen in de zoogenaamde zitkamer. Een boek lag op haar schoot, maar zij las niet. Zij dacht met eeni- gen weemoed aan de vrii tragische stoornis in hun genoeglijk verblijf aldaar. Het was heel stil en leeg in het vertrek. De heeren vermeden het omdat zij er niet kon den rooken. Enkelen van de dames om de zelfden reden, de rest omdat zij 't van het andere geslacht prefereerden. Het kostte Adela groote moeite haar tra nen in te houden. Hun-reis was zoo veelbelo vend begonnen en zij had een veertien dagen lang zoo echt genoten en nu Plotseling werd de deur geopend en de portier trad binnen met een koperen blaad je in de hand, waarop een visitekaartje lag. Adela sprong overeind met een blik vol be langstelling In haar oogen „Voor mij vroeg zij. „Voor u, mademoiselle." Zij nam het kaartje op en een warme blos overtoog haar gelaat. „Lord Impey 1" riep zij uit. „Waar is hij „lu het salon, mademoiselle." Zij vloog dadelijk weg; haar oogen schit terden, haar gezicht straalde van genoegen. Zij kende lord Impey wel niet heel goed, zij had hem slechte tweemaal gezien en slechts eenmaal gesproken. Maar in haar oogenblik- kelijke stemming was iedereen, die met haar tehuis in verband stond, haar dubbel wel kom. Hij kwam met een ernstig gelaat en uitge stoken hand nader om haar te begroeten. Men had hem haar vader's ongeluk meege deeld en hij was nu zeer met haar begaan. Hij was naar Felberg gekomen in de hoop van Richkrd Bardell ids omtrent Winifred Wiiloughby te vernemen. Toen hij tot de ontdekking kwam hoe weinig Jane Bardell te vertrouwen was, was zijn eerste impulsie geweest onverwijld naar Londen terug te gaan en op een of andere manier de geheele waarheid te weten te komén. Latere beden kingen evenwel kregen' de overhand. Hij had Jane stilzwijgend beloofd en er zou met over haast handelen niets te bereiken zijn hij zou de waarheid langs omwegen moeten uitvin den en er niets bij verliezen als hij lang zaam en voorzichtig te werk ging. Het denkbeeld echter om Richard Bardell uit te hooren was pas bij hem opgekomen, toen hij zich dicht bij de Zwitsereche grens bevond. Dit moest echter zeer voorzichtig en met tact geschieden, maar hij dacht wel dat te zullen klaarspelen. Hij was volstrekt niet zeker óf hij de Bar- dell's wel zou vindien. Men had hem geen adres opgegeven, maar hij herinnerde zich, dat Felberg was genoemd fn hun gesprekken tusschen Dover en Calais; dus ging hij re- elrecht naar Felberg eil 't toeval wilde, dat ij Adela alleen aantrof. Zij spraken eenigen tijd over haar vader BUBOEMBESTBB sa WETHOUDERS vaa ALKMAAR, brengen far algemasna kennis Aal in kat QcmeentsblaA van Alkmaar, No. B6S, ia opgenomaa eea belnit vaa den Raad dier gemeente van 8 November I.I., waarbij il vastgesteld eens wlsiglag van de regelimg veor hes gebruik van gas (gaa- hadrden) welk besluit, heden afgekondigd, gedurende drie maanden ter gemeente-seoretarie ter lezing is nedergalegd en aldaar tegen ba- taling van f 0.91 ia afdrak Is verkrijgbaar gesteld Alkmaar, 12 Nav. 1917. Burgeaseaster en Wetkoaders «sart., Q. RIPPIWO, Voonltter, DONATH, Secretaris. uitgevaardigde verbod om te duelleeren wordt door de Weensche pers als een' doelbewuste schrede op den weg naar de ware democratie beschouwd. x Een besluit van den Griekschen minister van Oorlog roept de Epirotische dienstplich tigen, behoorende tot de lichtingen 1916 en 1917 evenals de genaturaliseerden, die ge boren zijn van 1885—1895, onder de wape nen. Volgens het officieele Roemeensche com muniqué ondernamen de centralen op 8 No vember een aanval op de Russische stellingen aan de Bistritza, welke werd afgeslagen' en met een geslaagden tegenaanval beantwoord. Uit Washington verneemt de Times, dat het Amerikaansche departement van scheepvaart, In samenwerking met Edison, bezig is aan een stelsel tot het onzichtbaar maken van schepen op zee. Men zou er ln geslaagd zijn een kunstmist te maken over een grooten afstand, welke zich niet van een natuurlijken mist zou onderscheiden. In de afgeloopen week bevatte de vleeschaanvoer op de centrale markten1 ln Londen een landing Hollandsche schapen en kalfsvleesck, waarvan een groot deel niet verkocht werd. Het vleesch was goed. Kalfs- vleesch bracht per pond 0.47H op; de groothandelprijs schapenvleesch waic 0.57* per pond. Volgens een bericht uit St. Petersburg heeft het revolutionaire militaire comité be sloten generaal Kornilof en zijn partijgan gers naar de Peter- en Paulsvesting te laten brengen en aanstonds voor een revolutional- n krijgsraad te dagen. Volgens de Secoio zijn Engelsche veldkanonnengedeeltelijk land, gedeeltelijk over den Zeeweg, via Ge nua, op het Italiaansche gevechtsterrein aan ren een honderdtal over gekomen. KAAS. De Minister van Landbouw heeft __r dat met Ingang van gisteren 50 pCt. ?an den inkoop of de productie van alle kaassoorten, met uitzondering van komijnekaas van Leidsch of Delftsch model, voor het binnen- landsch verbruik beschikbaar moet blijven. Het bestuur der Kaatvereeniging bericht het volgende op vijftig aansluiting op or re No. 103 van 13 October j.L is eenige aan vulling ten1 aanzien der leveringen voor bin nen landsch verbruik noodzakelijk. Indien toch de Centrale Pakhuizen de kaas betalen tei de gebruikelijke prijzen en wij crediteeren den exporteur voor 45 per 100 K.G., ontvangt en den onbekenden vreemdeling, die hem door God's voorzienigheid te hulp was ge komen totdat zij opeens zei: „Laten we naar de zitkamer gaan, lord Impey. We kunnen daar zooveel rustiger praten dan hier." Hij volgde haar zonder iets te zeggen en nam in een gemakkelijkeh stoel tegenover haar plaats. ?,Ik behoef niet te vragen hoe u het maakt," zei hij met een glimlach. „Uw uiterlijk is een volkomen voldoend antwoord." „O, ik ben uitstekend," antwoordde zij vroolijk. „Deze versterkende lucht heeft won deren verricht." „En uw zuster?" „Ja, zij maakt het heel goed. Ik heb giste ren een brie! van haar gehad en ook van Wi nifred." „U bedoelt miss Wiiloughby?" „Ja. „En maakt die het goed?" „Heel goed. Zij is juist naar Servië ver trokken." „Naar Servië!" riep hij op een toon van verbazing uit. „Ja, zij gaat daarheen om zieken te ver plegen. Winifred is eenïg. Het schijnt, dat daar sinds den oorlog koortsen heerachen en de menschen sterven' er als vliegen, bij gebrek aan verpleegsters en geneesheerenWinifred heeft daarom wat zij noemt een medische ex peditie georganiseerd. Zij vertrekken den vijf tienden dat is dus morgén. Vindt u haar F' Hij gaf de eerste oogenblikken ant- ook niet grootsch?" woord. Er kwam een droevige ui in zfjn oogen en toen hij weer sprak, klc zijn stem dof en gesmoord. „Het Is heetedel- moedig van haar, maar zij stelt zich aan groot gevaar bloot" „Ja, dat doet zfj zeker, maar Winifred denkt nooit aan gevaar als plicht roept." Wardl vervolgd. LKMAARSCHE ———I ii

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1917 | | pagina 1