m
DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
n®, 2m
Handen! ©n negentiende aargang
Abonnemeotsprffs bil ?oortff betaling n. 3 nraaiHantUU. g. jr' fUH RBW'lsnnnniBr!c cL idyeitetleiirlis 15 et, p. rerl piurterc let*""? naar plaatsrnlp»fe. Pr, fr. Af, Roel' en Raodelsdrnkkerï' Pr*s, f-nter Ziu foerdam 0.9 ToI.T,
AAN DAG
12NOTEIBËR.
FEUILLETON.
Een man's werk.
IfEDETtLAK».
-sot
ALKMAAR, 12 November.
.De heer Bonar Law sprak dezer dagea van
de toekomst van Rusland alls van „een geslo
ten boek".
Een gesloten boek is op het oogenblik
Rusland. De geheimen der zeven sloten wor
den door de „nieuwe regeering", die door
het bezit van het officieele nieuwsagentschap
den berichtendienst geheel beheerecht, zorg
vuldig bewaard. Letterlijk niets van beteekenis
hoort men van de dramatische gebeurtenissen,
welke zich daar in het oosten ongetwijfeld
afspelen. Zit de heer Kerenski in de Petrus-
en Paulsvesting of is hij inderdaad naar het
front gevlucht, teneinde te pogen namens de
vóorloopige met de legers tegen de nieuwe
regeering' van den heer Lenin op te trekken
Beide genoemde personen beelden de groo-
te gedachten uil, tusschen welke de strijd om
de macht thans bij gesloten doek wordt ge
voerd. Strakjes als het gordijn weer even op
gaat, zullen we zien, hoe ver het drama ge
vorderd is en welken loop de handeling Ln-
tusschen heeft genomen. Voor het oogenblik
moeten we ons tevree stellen met de positie
van den «toeschouwer, die in een donkere zaal
met spanning het eerstvolgende bedrijf van
het geweldige wereldgebeuren afwacht.
In de tusschenacte speelt de Weensche ka
pel vredesmuziek. Een vredesspel wordt ge
preludeerd, maar de muziek is zwevend! en de
dirigent onzeker van zijn zaak. De Oost^n-
rijk-Hongaarsche minister-president heeft la
ten verklaren, dat men Russische vredesvoor
stellen' wel wil overwegen en- zoo noodig ook
bereid is vredesvoorstellen te doen, maar het
is immers nog niet eens zeker, of er zulke
voftrstellen uit St. Petersburg zullen Inko
men. Merkwaardig blijft dan ook slechts deze
verklaring, omdat ze uit de Oostenrijksche
hoofdstad komt. Te -Berlijn legt men zich toe
op het voeren van den oorlog, te Weenen
daarentegen is men vooral bezig met het tot
stand brengen van den vrede.
Blijven officieele berichten uit, Engelscbe
en Duitsche bladen zorgen voor nieuws, dat
echter onder voorbehoud is te aanvaarden.
Een télegram van de Daily Telegraph meldt,
dat de heer Kerenski zich te Gatchina, 48 mij
len van St. Petersburg, bevindt aan het hoofd
Van een klein leger kozakken.
Volgens een draadloos bericht uit Hapa-
randa beschikt de heer Kerenski over een le
ger van 250.000 man, die zijn zaak geheel zijn
toegedaan. Wellicht zal hij, zoo heet het ver
der, niet met zijn troepen naar St. Petersburg
behoeven op te rukken, daar berichten, zijn
ontvangen, dat de kozakkenregimenten te St.
Petersburg 'sheeren Kerenski's zijde hebben
gekozen en dat in de straten van de hoofd
stad reeds een ware veldslag aan den gang is.
De positie der maximalistische troepen zou
hierdoor tamelijkmeeldijk geworden zijn.
het garnizoen te Luga heeft geweigero de.
Dn™™ van MrnfflBftMra.
DU b
35)
Het was reeds vreemd genoeg, dat hij
gevonden was op die afgelegen plek en
zoo spoedig na zijn ongeluk, maar dat hij ge
vonden was door Hector Drysdale de
man, dien hij meende, dat dood was kwam
-hem ongelooflijk, bijna ondenkbaar voor. En
dit maakte, dat Richard Bardell aan zijn ver
stand twijfelde. Het was aannemelijker te ge-
looven dat hij niet goed bij 't hoofd was, dan
dat gebeurd was, wat scheen gebeurd te zijn.
Hij scheen volkomen wakker, maar was hij
het wel? Hij nam hiervan de proef op elke
manier, die hij maar kon bedenken. Zijn
brein scheen naar behooren te werken. Er
waren geen gapingen in zijn herinnering.
Hij kon de gebeurtenissen van den vorigen
dag, de daaraan voorafgaanden dag één voor
één nagaan. Er was natuurlijk geen aanlei
ding voor twijfel, dat zijn been was gebro
ken. De pijn was werkeujk genoeg.
Maar Hector Drysdale 1 De man, die hij
bij zijn laatste ontmoeting had beleedigd. De
man, dien hij onrecht had aangedaan en ge
tracht had te doodenl Was hij het werkelijk
of slechts de schepping van een verward
brein?
Hij was nog zoozeer in twijfel omtrent zijn
volkomen helderheid van hoofd, dat hij be
sloot aan Adela niets van de zaak te zeggen
tenminste voor 't oogenblik niét. Hij wil
de wachten totdat hij zekerder van zichzelf
was.
Na het onderhoud met den dokter, haastte
Adela zich weer naar bet bed van haar va-
bolsjewiki te steunen. In de hoofdstad heeft
men nog slechts voor twee dagen voedsel.
Te Moskou heeft de. bolsjewikl getracht
zich van den toestand meester te maken, doch
het garnizoen verzette zich hiertegen en d'e
j maximalisten vluchtten in het Kremlin.
I Deze berichten hebben voorloopig geen
andere beteekenis dan die van geruchten,
welke echter met spanning naar meer nieuws
doen uitzien.
Gemeld wordt uit Parijs, dat Jiet derde en
vierde Italiaansche legercorps zich veree-
nigd hebben, dat de entente het Italiaansche
leger uitnemend toerust en dat het Italiaan
sche leger aan de beneden-Piave den op-
marsch van de tegenstanders tegenhoudt.
Weenen en Berlijn deelen mede, dat de Italia
nen zich aan de beneden-Piave voorbereiden1
tot den strijd., Hieruit volgt dus, dat het Ita
liaansche opperbevel niet van plan is Venetië
zonder meer prijs te .geven. Hooger op is ech
ter de Piave-linie reeds geforceerd. Daar heli-
ben de troepen der m id'denm ogendheden de
stad Bellano genomen. Bij die stad waren
massa's Italiaansche troepen samen getrok
ken, omdat degenen, die uit de Karintische
Alpen kwamen zoowel als die van het Dolo
mietenfront, dus van twee kanten uit, 'daar
saftenkwamen.
Ook in de bergen behaalden de midden-
mogendheden een nieuw succes. Zij bezetten
de stad Asiago, welke de Oostenrijkers in Mei
1916 veroverden maar in het laatst van Juni
van dat jaar mét Arsiero weer aan de Italia
nen moesten afstaan. De Italianen, wien hier
het gevaar van afgesneden te worden dreigt,
verweren zich dapper en slaagden er in
plaatselijk de Oostenrijkers en Duitschers te
rug te drijven
Hevige strijd valt er voor de naaste dia
gen op het Italiaansche oorlogstooneel te
wachten.
In het Westen wordt de strijd met onver
minderde hevigheid voortgezet, zonder even
wel van karakter te veranderen.
boven de streek hadden ontlast.
De Keizer, die zijn lijfjager in levensgevaar
zag, liet hem niet los, evenmin als, de wacht
meester den monarch losliet. Zoo werden
alle drie door den sterken stroom over den
dam heen in diep water gesleurd.
Prins Felix van Parma, de zwager van den
monarch, wiens auto op dit oogenblik aan
den oever kwam, wierp zich het eerst in zijn
pels en volle uitrusting in het water, om den
souverein te hulp te komen
Dank zij dit optreden en de houding van
het geVolg, kon de Keizer met veel moeite ge
red worden. Keizer Karei, prins Felix, de lijf
jager en de wachtmeester, lieten elkander
niet los. De officier, die op dien dag als
chauffeur van de koninklijke auto fungeerde,
wierp zich eveneens in het water. Zij" allen
werden ten slotte tegen een- wilgenboom in
de rivier-bedding gedreven, waaraan zij zich
zoo goed en kwaad ais het ging, vastklamp
ten.
Intusschen ijlden twee officieren stroomaf
waarts om den afdrijvenden Keizer en zijn
makkers in het ongeluk te redden. De eerste
hun over de golven toegestoken stang bleek
te kort te zijn. Een zware balk, welke men
eindelijk op den modderigèn oever vond lig
gen, werd met levensgevaar en^groote moeite
in bet water gebrachi De aard'van den oever
legde den redders de grootste moeilijkheden
in den weg. Met zware, meterlange balken be
laden1, trapten zij steeds opnieuw den brokke-
ligen oever los en bij het uitbrengen van de
balken voelde men reeds op een voet afstand
van den oever geen grond meer.
VARIA.
EEN ONGEVAL VAN KEIZER KAREL.
Bij het oversteken van een zijstroompje der
i .dsouzo geraakte de auto van den Oostenrijk-
schen Keizer, die met den Koning van Bulga
rije te Görz een godsdienstoefening had bij
gewoond, vlak boven een. dam in dieper wa
ter, waardoor de motor weigerde.
Een juist aanrijdende vrachtauto zou de
door de golven omspoelde auto wegslepen,
maar kreeg zelve kortsluiting aan ,de accu
mulator. Een lijf jager en een wachtmeester
der lijfgarde begaven zich nu te water, ten
i einde den Keizer aan land te dragen. Hierbij'
had een ongeluk plaats.
De steenen van den dam gaven onder' de
I voeten van den lijfjager mee, en in het vol-
gend oogenblik werd hij door den vloed ge
grepen en in de woelige golven van de ri-
1 ier gesleurd, die zeer boog ging wegens ue
heftige wolkbreuken, die zich kort te voren
Het water kolkte in dreigende wielingen,
maar niettemin gingen verscheidene chauf
feurs zonder zich een oogenblik te bedenken;
te water om te zamen met de officieren een
verbinding met de plek des onheils tot stand'
te brengen.
De Keizer, die in den wilg, welke zich on
der het geweld der stroomversnelling telkens
boog, een zwak steunpunt had gevonden en
telkens* opnieuw tot-boven den hals onder
dook, verloor geen oogenblik zijn tegenwoor
digheid van geest. Hij antwoordde kalm en
vastberaden op het aanroepen zijner redders.
Toen na vele bange minuten de verbinding
tusschen den afbrokkelenden oever en den
heen en weder zwalpenden wilg tot stand
was gebracht, en de Keizer eindelijk aan land'
zou worden getrokken go id zijn eerste ge
dachte zijn zwager en de evenals hij met 'de
golven worstelenden.
Er was een krasse aanmaning toe noodig,
welke de wetten der gehoorzaamheid ter zijde
stelde, om den Keizer te bewegen, het eerst
naar den oever te zwemmen, daarbij steun
zoekend aan den balk. Toen hij den oever be
reikte, bleef hij daar tot ook de laatste man
uit de golven was gehaald.
DE OFFICIEUSE OOSTENRIJKSCHE
MEENING.
Het „Fremdenblatt schrijft:
Volgens het officieele Si Petersburgsche
Telegraaf-agentschap heeft het congres der
soldaten- en arbeidersraden bijna onmiddel
lijk na het constitueeren van de nieuwe re-
geeringsmacht stappen gedaan om het ge
wichtigste programpunt van het nieuwe regi
me: de oplossing van het vredesvraagstuk af
te doen. Het heeft de grondtrekken uitge
werkt voor een vredesvoorstel, dat de Russi
sche regeering allen oorlogvoerenden staten
zal voorleggen. Of deze laatste dat concept
ongewijzigd zullen aannemen en uitwerken,
of dat er veranderingen in zullen aangebracht
worden, staal thans nog niet vast.
Wanneer er nu vredesvoorstellen van Rus
der. Hij lag nog steeds met gefronste wenk-
brauwen en een peinzende uitdrukking in zijn
oogen naaf de zoldering te staren.
„De dokter zegt, dat u prachtig vooruit
gaat", zei zij vroolijk, terwijl zij zich over
hem boog en hem kuste.
„Vooruitgaat hè?" bromde hij goed ge
luimd. ,,'t Komt men voor, dat ik volkomen
stil lig."
„U weet wel, wat ik bedoel, vader", zeide
ze lachend, „maar 't doet me plezier, dat u
nog kunt schertsen. Wat ik zéggen wilde, was
u in staat den jongen man te bedanken, die
u te hulp kwam?"
„Ik weet het niet. Ik vrees van niet," brom
de hij,
„E>e dokter zegt, dat hij zijn werk prach
tig heeft gedaan, beter dan hij het zelf zou
hebben kunnen doen."
„Hij scheen vrij handig," antwoordde Bar
dell ontwijkend.
„Wij hebben werkelijk alles aan hem te dan
ken," ging zij voort. „Door u te vinden ljeeft
hij waarschijnlijk uw leven gered. „O, ik
krijg een ellendig gevoel als Ik bedenk wat
er had kunnen gebeuren."
„Ik ben ternauwernood aan den dood ont
komen", zei hij langzaam, peinzend.
„Ik noem het een daad der Voorzienigheid,
vader," antwoordde zij met stralende oogen.
.God heeft nog meer werk voor u te doen in
de wereld."
„Dat hoop ik, Adela."
„O, ik ben er zeker van. Zulke dingen ge
beuren niet bij toeval."
Hij gal daarop geen antwoord. Hij
wenschte haar eenvoudig geloof niet te ver
zwakken, maar hij kon er zichzelf niet toe
brengen te gelooven, dat hij van zooveel ge
wicht was om het voorwerp te zijn van een
speciale voorzienigheid Hij was in den laat-
sten tijd verwonderlijk nederig geworden.
Zijn overgroot zelfbewustzijn was van hem
afgegleden als een oud, versleten kleeding-
stuk. Hij zag zijn vroeger leven in zijn ware
kleuren en hij voelde er zich beschaamd over.
„Hij heeft u zeker niet zijn ttaam gezegd?"
en ik
land zullen komen, dan zal het de taak zijn
der regeeringen van de middenmogendheden,
het zoo spoedig mogelijk eens te worden over
het te geven antwoord op de vraag, die van
Russische zijde klaarblijkelijk gedaan is in
vollen ernst om den vrede te verkrijgen. AL
ligt dit voorstel nog niet voor ons, toch mag
het niet voorbarig heeten reeds thans te dien
opzichte met enkele woorden stelling te ne
men.
De vrede, die de nieuwe Russische regee
ring wenscht, moet een rechtvaardige zijn,
zooals de middenmogendheden dien reeds
van begin af aan bedoelden en zooals ook de
Paus zich dien voorstelde.
Een vrede zonder annexatie en zonder
schadeloosstelling, dus een vrede, door over
eenkomst overeenkomstig het plan van de j
middenmogendheden.
De definitie, welke het congres van solda
ten- en arbeidersraden van het woord annexa
tie geeft, is ongetwijfeld iets geheel nieuws en
gaat ver buiten het bestek van wat tot nog toe
volgens het volkenrecht en het algemeen
spraakgebruik daaronder werd begrepen. Dit
heeft het Russische college klaarblijkelijk ook
zelf wel ingezien, omdat het zijn project niet
als beslissend wil beschouwd hebben, maar
op tegenvoorstellen rekent, die het dan gaar
ne aan een onderzoek wil onderwerpen.
Voorzoover de Russische vooretellen vallen
buiten het kader van wat door graaf Czemm,
de Duitsche Rijksdagmeerderheid en den heer
von Kühlmann ais.vredesformule is omschre
ven, moeten tegenvoorstellen gedaan worden,
die onze opvatting weergeven betreffende het l
zelfbeschikkingsrecht der volken.
Het essentieele van den voorslag der Rus
sen schijnt te zijnde eerlijke wil om tot een
vrede te komen. Wanneer onze andere vijan
den er evenzoo over denken als Rusland en
de middenmogendheden, dan zou de vrede
op komst Zijn.
KORTE BERICHTEN.
De Hokgaarsche regeering heeft last ge-
;even alle graanvoorraden in het land in
lag te nemen, omdat de boeren en handela
ren weigeren voor de regeerings maximum
prijzen koren te leveren.
Vrijdagnacht vielen Engelsche vlieger-
kaders St. Denis, Westrem en Brugge aan.
In Brugge werd een brand waargenomen.
De vliegtuigen keerden onbeschadigd terug.
Bij een brand in een ziekenhuis te Man
chester zijn negentien vrouwelijke patiënten
omgekomen.
Minister-president Ltoyd Oeorge is
Zondagmorgen te Parijs aangekomen.
Volgens een officieel bericht uit Egypte
hebben de Engelschen Vrijdag vijf 15 c.M.
houwitsers, acht stukken veldgeschut ver
overd en 710 Turken gevangen genomen.
Donderdag veroverden zij bij rluj 12 kanon
nen en maakten 100 gevangenen.
Koning Oustaaf van Zweden kwam
Zaterdagmiddag te Kopenhagen aan. Zon
dagmiddag vertrok de vorst weer naar Zwe
den.
Het algemeen oorlogscomité van Frank
rijk, Engeland en Italië en waarschijnlijk ook
Amerika, zal om. bestaan uit de voorzitters
der oorlogsraden van genoemde landen en
te Versailles bijeenkomen.
Het Duitsche rijksbureau voor kleeding
heeft door tusschenkomst van den minister
van Onderwijs doen beschikken over de niet
meer gebruikte Linnen land- en zeekaarten.
Een onderzoek heeft bewezen, dat deze ge-
Schikt zijn voor de vervaardiging van klee-
dingstukken speciaal voor voering.
Een door den Oostenrijksdien Keizer
ging zij na een lange pauze voort.
„Neen, hij heeft bijna niet gesproken
beken, dat ik den meesten tijd bewusteloos
was.
„Zou u hem herkennen als u hem weer
zag?"
„Dat geloof ik weL O ja," antwoordde hjj
onrustig.
„De wereld is niet zoo groot," zei zij na
denkend, „Misschien ontmoeten wij hem op
een goeden dag weer. Dat hoop ik. 'k Zou
hem zoo gaarne kennen en hem zeggen hoe
dankbaar ik hem ben."
„Ik denk niet, dat bedankt wenscht te wor
den," beweerde hij na een lahge pauze en op
hetzfelfdle oogenblik kwam de vervleegslter
binnen.
Later op den dag zat Adela alleen in de
zoogenaamde zitkamer. Een boek lag op haar
schoot, maar zij las niet. Zij dacht met eeni-
gen weemoed aan de vrii tragische stoornis
in hun genoeglijk verblijf aldaar.
Het was heel stil en leeg in het vertrek. De
heeren vermeden het omdat zij er niet kon
den rooken. Enkelen van de dames om de
zelfden reden, de rest omdat zij 't
van het andere geslacht prefereerden.
Het kostte Adela groote moeite haar tra
nen in te houden. Hun-reis was zoo veelbelo
vend begonnen en zij had een veertien dagen
lang zoo echt genoten en nu
Plotseling werd de deur geopend en de
portier trad binnen met een koperen blaad
je in de hand, waarop een visitekaartje lag.
Adela sprong overeind met een blik vol be
langstelling In haar oogen „Voor mij vroeg
zij.
„Voor u, mademoiselle."
Zij nam het kaartje op en een warme blos
overtoog haar gelaat. „Lord Impey 1" riep zij
uit. „Waar is hij
„lu het salon, mademoiselle."
Zij vloog dadelijk weg; haar oogen schit
terden, haar gezicht straalde van genoegen.
Zij kende lord Impey wel niet heel goed, zij
had hem slechte tweemaal gezien en slechts
eenmaal gesproken. Maar in haar oogenblik-
kelijke stemming was iedereen, die met haar
tehuis in verband stond, haar dubbel wel
kom.
Hij kwam met een ernstig gelaat en uitge
stoken hand nader om haar te begroeten.
Men had hem haar vader's ongeluk meege
deeld en hij was nu zeer met haar begaan.
Hij was naar Felberg gekomen in de hoop
van Richkrd Bardell ids omtrent Winifred
Wiiloughby te vernemen. Toen hij tot de
ontdekking kwam hoe weinig Jane Bardell
te vertrouwen was, was zijn eerste impulsie
geweest onverwijld naar Londen terug te
gaan en op een of andere manier de geheele
waarheid te weten te komén. Latere beden
kingen evenwel kregen' de overhand. Hij had
Jane stilzwijgend beloofd en er zou met over
haast handelen niets te bereiken zijn hij zou
de waarheid langs omwegen moeten uitvin
den en er niets bij verliezen als hij lang
zaam en voorzichtig te werk ging.
Het denkbeeld echter om Richard Bardell
uit te hooren was pas bij hem opgekomen,
toen hij zich dicht bij de Zwitsereche grens
bevond. Dit moest echter zeer voorzichtig en
met tact geschieden, maar hij dacht wel dat
te zullen klaarspelen.
Hij was volstrekt niet zeker óf hij de Bar-
dell's wel zou vindien. Men had hem geen
adres opgegeven, maar hij herinnerde zich,
dat Felberg was genoemd fn hun gesprekken
tusschen Dover en Calais; dus ging hij re-
elrecht naar Felberg eil 't toeval wilde, dat
ij Adela alleen aantrof.
Zij spraken eenigen tijd over haar vader
BUBOEMBESTBB sa WETHOUDERS
vaa ALKMAAR, brengen far algemasna
kennis Aal in kat QcmeentsblaA van Alkmaar,
No. B6S, ia opgenomaa eea belnit vaa den
Raad dier gemeente van 8 November I.I.,
waarbij il vastgesteld
eens wlsiglag van de regelimg
veor hes gebruik van gas (gaa-
hadrden)
welk besluit, heden afgekondigd, gedurende
drie maanden ter gemeente-seoretarie ter
lezing is nedergalegd en aldaar tegen ba-
taling van f 0.91 ia afdrak Is verkrijgbaar
gesteld
Alkmaar, 12 Nav. 1917.
Burgeaseaster en Wetkoaders «sart.,
Q. RIPPIWO, Voonltter,
DONATH, Secretaris.
uitgevaardigde verbod om te duelleeren wordt
door de Weensche pers als een' doelbewuste
schrede op den weg naar de ware democratie
beschouwd. x
Een besluit van den Griekschen minister
van Oorlog roept de Epirotische dienstplich
tigen, behoorende tot de lichtingen 1916 en
1917 evenals de genaturaliseerden, die ge
boren zijn van 1885—1895, onder de wape
nen.
Volgens het officieele Roemeensche com
muniqué ondernamen de centralen op 8 No
vember een aanval op de Russische stellingen
aan de Bistritza, welke werd afgeslagen' en
met een geslaagden tegenaanval beantwoord.
Uit Washington verneemt de Times,
dat het Amerikaansche departement van
scheepvaart, In samenwerking met Edison,
bezig is aan een stelsel tot het onzichtbaar
maken van schepen op zee. Men zou er ln
geslaagd zijn een kunstmist te maken over
een grooten afstand, welke zich niet van een
natuurlijken mist zou onderscheiden.
In de afgeloopen week bevatte de
vleeschaanvoer op de centrale markten1 ln
Londen een landing Hollandsche schapen
en kalfsvleesck, waarvan een groot deel niet
verkocht werd. Het vleesch was goed. Kalfs-
vleesch bracht per pond 0.47H op; de
groothandelprijs schapenvleesch waic 0.57*
per pond.
Volgens een bericht uit St. Petersburg
heeft het revolutionaire militaire comité be
sloten generaal Kornilof en zijn partijgan
gers naar de Peter- en Paulsvesting te laten
brengen en aanstonds voor een revolutional-
n krijgsraad te dagen.
Volgens de Secoio zijn
Engelsche veldkanonnengedeeltelijk
land, gedeeltelijk over den Zeeweg, via Ge
nua, op het Italiaansche gevechtsterrein aan
ren
een honderdtal
over
gekomen.
KAAS.
De Minister van Landbouw heeft __r
dat met Ingang van gisteren 50 pCt. ?an den
inkoop of de productie van alle kaassoorten,
met uitzondering van komijnekaas van
Leidsch of Delftsch model, voor het binnen-
landsch verbruik beschikbaar moet blijven.
Het bestuur der Kaatvereeniging bericht
het volgende
op vijftig
aansluiting op or
re No. 103 van 13 October j.L is eenige aan
vulling ten1 aanzien der leveringen voor bin
nen landsch verbruik noodzakelijk. Indien toch
de Centrale Pakhuizen de kaas betalen tei
de gebruikelijke prijzen en wij crediteeren den
exporteur voor 45 per 100 K.G., ontvangt
en den onbekenden vreemdeling, die hem
door God's voorzienigheid te hulp was ge
komen totdat zij opeens zei: „Laten we naar
de zitkamer gaan, lord Impey. We kunnen
daar zooveel rustiger praten dan hier."
Hij volgde haar zonder iets te zeggen en
nam in een gemakkelijkeh stoel tegenover
haar plaats.
?,Ik behoef niet te vragen hoe u het maakt,"
zei hij met een glimlach. „Uw uiterlijk is een
volkomen voldoend antwoord."
„O, ik ben uitstekend," antwoordde zij
vroolijk. „Deze versterkende lucht heeft won
deren verricht."
„En uw zuster?"
„Ja, zij maakt het heel goed. Ik heb giste
ren een brie! van haar gehad en ook van Wi
nifred."
„U bedoelt miss Wiiloughby?"
„Ja.
„En maakt die het goed?"
„Heel goed. Zij is juist naar Servië ver
trokken."
„Naar Servië!" riep hij op een toon van
verbazing uit.
„Ja, zij gaat daarheen om zieken te ver
plegen. Winifred is eenïg. Het schijnt, dat
daar sinds den oorlog koortsen heerachen en
de menschen sterven' er als vliegen, bij gebrek
aan verpleegsters en geneesheerenWinifred
heeft daarom wat zij noemt een medische ex
peditie georganiseerd. Zij vertrekken den vijf
tienden dat is dus morgén. Vindt u haar
F'
Hij gaf de eerste oogenblikken
ant-
ook niet grootsch?"
woord. Er kwam een droevige ui
in zfjn oogen en toen hij weer sprak, klc
zijn stem dof en gesmoord. „Het Is heetedel-
moedig van haar, maar zij stelt zich aan
groot gevaar bloot"
„Ja, dat doet zfj zeker, maar Winifred
denkt nooit aan gevaar als plicht roept."
Wardl vervolgd.
LKMAARSCHE
———I ii