DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN
In Vroeger Dagen.
No. 17
Honderd en twintigste Jaargang.
918
MAAR DAG
21 JANUARI
FEUILLETON.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs bij vooruitbetaling
per 3 maanden voor Alkmaar f L65, franco door hot ge
heele Rijk f 1.90.
Afzonderlijke m hewfgjtumMers Cents.
Per regel f 0.15. By groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N.Y. Boek- en Handelsdrukkerij
v/h. HERMs. COSTER ZOON, Toordam C 9.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone Advertentiën
De onderhandelingen over een afzonderlij
ken' vrede tusschen de Oekraine en de centra-
len welke besprekingen in tegenstelling
met die tusschen de Russen en de delegaties
vah den vierbond niet openbaar worden ge
maakt en waarvan men dus allee .'zoo nu en
dan vernam dat ze goede vorderingen maak
ten schijnen inderdaad tot het door beide
partijen gewenschte resultaat te zullen leiden.
Wat betreft de grondslagen voor het vredes
verdrag zijn de onderhandelaars nu zoover
gekomen, dat zij het noodig achten de be
krachtiging daarvan te vragen van dè politie
ke leiders in het vaderland. De onderhande
lingen met Rusland zullen daarom een paar
dagen worden opgeschort. Na terugkeer der
delegaties hoopt men het vredesverdrag te
sluiten en te onderteekenen.
Als het eerst zoover is, zal men ^veer
nieuwe hoop koesteren op het beëindigen van
den oorlog ook tusschen de andere mogend
heden. Men .zij echter niet al te optimistisch
Het is geenszins zeker, dat het verloop der
onderhandelingen met de Oekraine een gun-
stigen invloed zal uitoefenen op die met
Rusland. Graaf Czemin twijfelt wel niet aan
een bevredigend einde, maar de Russen, die
van diplomaten-gebruiken niets willen weten,
bleven tot dusver nog stijf op hun stuk staan.
Het Weensch Socialistisch blad de Arbei-
ter Ztg. schijnt nogal natuurlijk te vinden die
uitlating van graaf Czemin, dat de monarchie
geen gebiedsafstand van Rusland eischt, im
mers altijd werd gezegd, dat het land een' ver
dedigingsoorlog voerde. „Maar, voegt 't blad
er aan toe, hebben wij werkelijk geen andere
plannen dan de vertiediging van ons land,
dan kan 'de vrede nog vandaag gesloten wor
den".
De vredesstemming neemt in Oostenrijk
vooral onder de arbeiders-bevolking krachtig
toe. Verschillende bijeenkomsten zijn reeds
gehouden, waar heftig werd geprotesteerd
tegen elke annexatie-poging en aangedrongen
op een spoedigen en verzoenenden vrede. Er
heeft een bespreking plaats gehad tusschen
een deputatie van arbeiders en eenige leden
der regeering, naar aanleiding van de onte
vredenheid der bevolking, als gevolg waar
van in verschillende bedrijven het werk ge
staakt was.. Na afloop dezer conferentie,
waarbij de regeering toezeggingen deed inza
ke voedselvoorziening en kiesrecht, werd be
sloten tot opheffing der staking te adviseereo.
In het Pruisische Heerenhuis heeft dr. Meh-
ring bij de begrootingsdebatten zijn ontevre
denheid gelucht over het militairisme en de
censuur, en de onafhankelijke socialisten vie
len hem bij. Hij waarschuwde der regeering
voor het spreken van geringschattende woor
den, omdat dit zich altijd beeft gewroken, en
Neer hot fisgatscft
veto Mom. AHrod Sklgwiek.
29)
„Ik begrijp nooit waarom de menschen vol
aarde moeten zitten, als zij in den tuin wer
ken," zei Amiy Pringle, en zij ging een leer
zaam verslag geven van hetgeen zij droeg,
om schoon te blijven. Maar niemand luister
de, omdat mevrouw Cloudesby de huisdeur
geopend had en haar gasten in de kleine eet
kamer liet. Evenals al haar kamers, zag die
er verzorgd en prettig uit. Er stonden rozen
op tafel en vruchten op het buffet. Men kon
rich gemakkelijk de beide dames hier aan
haar net opgediende maaltijden voorstellen.
„Wat mooizei Amy.
Sir Lucius en Lady Tuft waren beiden zoo
dik, dat zij wat moeite hadden, om er in, en
toen om er uit te komen. Zij keken plechtig en
zeiden niets. Amy was nog geen lid der fami
lie, daarom was het gemakkelijk voor haar
een kamer van zulke afmetingen mooi te noe
men. Haar deftigheid werd er niets minder
door.
Toen1 gingen zij naar boven naar de huis
kamer en bleven daar staan. Mevrouw Clou
desby vroeg hen, te gaan zitten en thee te
drinken, maar zij bedankten.
„Er staat thuis thee op ons te wachten," zei
Lady Tuft. „Wij kwanten hier langs op onze
wandeling, en zagen heel toevallig Rosalinde
spoorde aan tot openhartigheid bij de vredesr
onderhandelingen te Brest-Litowsk. Tot dus
ver waren het alleen de Russische revolution-
nairen geweest, die eerlijke openhartigheid en
breede opvattingen aan den dag hadden ge
legd. Daar kan de regeering het eerst mee
doen!
In zijn groote rede, die hij nu a.s. Donder
dag zal houden, zal de rijkskanselier die op
merkingen zeker wel beantwoorden. Hij zal
dan de algemeene politiek bespreken.
De Constitueerende vergadering is dan Za
terdag te St. Petersburg eindelijk bijeen ge
weest, nadat het nu ongeveer tien maanden
geleden is, dat besloten werd de groote vraag
stukken, door de revolutie van Maart aan de
orde gesteld, ter beslissing voor te leggen
aan een bijeen te roepen constituante, 't Is bij
één zitting gebleven, waarin tot voorzitter
werd gekozen de leider van de rechtsche soc.-
revolutionnairen, Tsjemof, die een verklaring
aflegde omtrent de rechten van 'de arbeiders.
De bolsjewiki verlieten toen de vergadering
en kort daarop werd de bijeenkomst door ge
wapende matrozen uiteen gedreven. In <Je
straten wan St. Petersburg ging men over tot
de orde van den dag moord en doodslag.
De heeren Trotzky en Lenin achten zeker
de positie der bolsjewiki nog niet vast ge
noeg. Hoe zal het met hunne macht gaan, als
het hun niet gelukt een spoedigen vrede te be
werken? 't Is te verwachten, dat zij dan op
hunne beurt verdreven zullen worden. Reeds
nu is er sprake van onderlinge tweedracht
onder de leiders. Naar men vermoedt vindt
Trotzky de maatregelen van Lenin te radi
caal, terwijl deze en Krylenko zich niet kue-
nen vereenigen met Trotzky's optreden te
Brest-Litowsk. Nu, de heeren hebben thans
gelegenheid daarover te praten, wijl Trotzky
te St. Petersburg terug is. De Duifsche bla
den hopen, dat hij bekeerd terug zal komen
en zal inzien, dat hij er verstandig aan- zal
doen, zich als de zwakste te beschouwen.
Op de verschillende oorlogsterreinen Jplijft
het nog steeds bij geschutvuur, soms ge
schiedt er een. plaatselijke aanval, die, zooals
het heet, gewoonlijk „in bloed gesmoord?'
wordt dooi het „vernietigend" vuur der bat
terijen In 1 lucht blijven de vliegmachines
hier en daar „met succes" bommen werpen,
de duikbooten blijven hunne „welgerichte"
schoten afvuren. Maar ondanks het leed' en de
ellende door een qj ander aangericht, ook in
de landen der neutralen, schijnt de algemeene
vrede nog niets nader te komen.
De zucht tot afscheiding, den Laatsten tijd
in Rusland tot uiting gekomen, openbaart
zich nu ook in België. Volgens een juist ont
vangen telegram toch heeft Vlaanderen zijne
zelfstandigheid geproclameerd. Of het optre-
ia den tuin. Wij dachten niet, dat je zoo dicht
bij was. Waar wonen al je kunstenaars-vrien
den? Wü zien zoo weinig huizen."
„De Knoxen wonen hier naast," zei me
vrouw Cloudesby.
„Maar je sprak van een heele kolonie."
„Er zijn er vrij veel."
„Zijn eenigen van hen van den eersten
rang?"
„Zoo zij dat waren, zouden wij hun namen
en werk kennen." zei Sir Lucius.
„Ik vraag her, omdat Amy zulk een talent
voor schetsen heeft en graag enkele werkelijk
foede lessen zou willen hébben," zei Lady
uft.
„Dat schreef je in je brief," zei mevrouw
Cloudesby.
„Wie is de grootste thans hier vroeg Sir
Lucius.
„Simon Cloudesby, mijn vader," zei Rosa
linde.
HOOFDSTUK XIX.
Sceton leefde weer op voor mevrouw Clou
desby en Rosalinde; zij waren in haar eigen
huis, hadden zich van haar familie vrij ge
maakt en toch stonden zij daar beiden in
vreezen en beven. Rosalinde had een bom ge
worpen en dacht den moed voor haar daad te
hebben, maar men kan moed hebben en zich
toch zeer onbehaaglijk gevoelen. Mevrouw
Cloudesby tuurde naar het karpet en dacht
aan Simon's stem en houding, toen zij had
voorgesteld, dat hij om de Tuft's zou heen
gaan. Hier stonden nu de Tuffs, indrukwek
kend, maar van, geen gewicht nu. Zij moest
den van den Raad m Vlaanderen in den
strijd tusschen Walen en Vlamingen, een
strijd die thans eindigt met de afkondiging
van Vlaanderen's zelfstandigheid, nü de over
weldiger nog in her land is, de Belgische
zaak bevorderen zal, is zeker aan gerechten
twijfel onderhevig.
ONLUSTEN N OOSTENRIJK.
Woensdag hebber te Weenen opstootjes
plaats gehad. Niette, nsttaande verbod wer
den in dén morgen .irijke meetings gehou
den. In den namiddag werden betoogingen
gehouden, die een e, tstig karakter aannamen.
Men poogde de trai i te laten stoppen en
vele ruiten' werden i gegooid. De gisting on
der 't volk moet wc den gezocht in de voed-
selschaarschte. Ook ia de provincie heerscht
onrust. In verschilL.ade middelpunten van
nijverheid zijn stakingen uitgebroken, in het
bijzonder te Triest, a Neder-Oostenrijk en in
Bohemen, waar de agitatie tegelijk politiek en
economisch is. Het nee Iran tsoen wordt sterk
vermindërd. En die vermindering, zoo schrijft
de Wiener Freie Presse, heeft reeds aanlei
ding gegeven tot een groote beroering in een
deel van het nijverkeidsgebied van Neder-
Oostenrijk. In Wiener-Neustadt staken onge
veer 10.000 arbeiders, terwijl ook in Neu-
kirchen en St. Polsen (Bohemen) wordt ge
staakt.
In Graz is het tot straatgevechten tusschen
sociaal-democraten en Duitsch-nationalen ge
komen na een zeer rumoerige vergadering der
Duitsch-nationale vereenLging,
In Weenen zijn gisteren geen dagbladen
uitgekomen, alleen de „Arbeiter Ztg." gaf een
„Mitteilungsblatt an die Arbeiter" uit, het
welk zich bepaalt tot mededeelingen betref
fende de staking en de vredesonderhandelin
gen.
De minister voor de levensmiddelenvoor
ziening heeft gisteren een talrijke deputatie
van stakende arbeiders en arbeidsters ontvan
gen en hun een en ander medegedeeld betref
fende het levensmiddelenvraagstuk.
Bij de staking komt ook de wensch naar
een spoedigen en rechtvaardigen vrede tot ui
ting.
In een conferentie van een Oostenrijksche
arbeiders-deputatie met de regeering, ver
klaarde deze laatste o.m. dat met het oog op
de geconsolideerde toestanden in Rusland, de
legers het bezette gebied nog niet konden
vrijgeven. Wel wordt getracht een vergelijk
hierover met de Russische regeering te treffen,
waarbij de monarchie niet door baatzuchtige
bedoelingen zal geleid worden.
Wat de Oekrainsche republiek betreft kan
de regeering mededeelen dat de onderhande
lingen reeds zoo ver gevorderd zijn, dat een
spoedige, bevredigende beëindiging te wach
ten is.
Over den stand der levensmiddelen ver
klaarde de regeering bereid te zijn zorg te
dragen voor de reorganisatie van den ver-
zorgingsdienst.
De regeering zal een flink doorgevoerde
inbeslagneming en gelijkmatige verdeeling
der levensmiddelen met alle haar ten dienste
staande middelen bevorderen en voor een goe
de verzending en levering zorg dragen.
Vervolgens werd nog het regeeringsstand-
punt uiteengezet ten opzichte van het kies
recht voor den gemeemeraad.
zich nu tegenover hen handhaven.
„Wat zei je?" vroeg Sir Lucius aan Rosa
linde, en hij' keek haar op de vroegere manier
aan.
„Mijn vader is hier, Simon Cloudesby",
antwoordde zij, uiterlijk kalm. „Hij is een van
de grootste schilders van zijn tijd, zoo niet
de grootste. De menschen hier hebben ver
stand van schilderen en zijm het allen over
hem eens."
Sir Lucius antwoordde niet dadelijk, om
dat hij zijn krachten scheen te verzamelen.
Hij staarde Rosalinde wéér aan en schraapte
zijn keel, terwijl Lady Tüft er zuur, dik en
dom verbaasd uitzag. Maar Amy Pringle
opende haar oogen zoo wijd mogelijk en zei
tot Rosalinde:
„Is Simon Cloudesby je vader?"
„Ja," zei Rosalinde.
„De Simon Cloudesby! De echte, groote
Simon Cluodesby?"
„Ja!"
„Wat merkwaardig," zei Amy. „Hoe komt
het....?"
-Zij hield op, verlegen gemaakt zoowel
door haar gedachten als door de houding der
vier menschen, die met haar in de kamer wa
ren.
„We kunnen de zaken nu niet bepraten,"
zei Lady Tuft. „Als we nog langer blijven,
zullen we te laat voor de thee komen."
Sir Lucius liet zijn vrouw en Amy de ka
mer uitgaan, maar hij sloot de deur, voordat
mevrouw Cloudesby en Rosalinde haar kon
den volgen.
„De thee kan voor een keer wel eens wach
ten," zei hij. „Ik moet hier wat meer van we-
Latere berichten melden nog dat in Wee
nen geruchten gaan over een dreigende kabi
netscrisis. In het parlement heerscht een ze
nuwachtige stemming, mede tengevolge van
het voedingsvraagstuk.De Weensche arbei
ders hielden betoogingen voor den vrede. De
Tsjechen en Zuid-Slaven steken opnieuw het
hoofd op. De Hongaarsche minister voor le-
vensmiddfelenvoorziening, graaf Hadich, is af
getreden.
(Een juist ontvangen telegram bevestigt
den val van het min&terie Seidler).
RUSLAND.
ANNULEERING DER STAATSSCHULD.
Naar uit St. Petersburg wordt gemeld, heeft
de Raad van Volkscommissarissen het ont
werp van een besluit der nietigverklaring van
alle buitenlamdsche en binmenlandsche Russi
sche staatsleeningen vanaf den 16en Decem
ber aangenomen. De Decembercolupons vah
deze leeningen zullen niiet betaald worden.
Evenzoo zullen de staatsgaranties voor on
dernemingen en inrichtingen', die door de
oude regeering waren geëischt, nietig ver
klaard worden. Verbintenissen op korten ter
mijn en andere schatkistbiljetten blijven gel
dig, doch rente dezer waarden wordt niet ver
strekt. Zij kunnen als banknoten in, omloop
gebracht worden, nschrijvers in binnenland-
sche léeningen voor kleine bedragen d.w.z.
minder dan 10.000 roebel, zullen een levens
lange rente zoo groot als de tot nog toe ge
trokken rente, ontvangen. De spaarkassen val
len buiten het besluit, dat het Uitvoerend Co
mité ter bekrachtiging zal worden voorge
legd.
DE CONSTITUANTE.
Eindelijk heeft de eerste bijeenkomst van de
Constituante dan toch plaats gehad om ter
stond weer ontbonden, uiteengejaagd te wor
den. Heftige tooneelen hebben zich afge
speeld. In de zeer rumoerige zitting werd
Tsjern'of, vroeger minister in het kabinet Ke
renski, tot voorzitter gekozen. Een declaratie
werd voorgelezen omtrent de rechten der
werklieden. Hier volgen de artikels.
Ie. De republiek der Russische Soviets
wordt als zoodanig geproclameerd.
2e. Het particulier eigendom wordt opge
heven.
3e. De arbeid wordt verplichtend gesteld.
4e. De arbeiders zullen bewapend en de
rijke standen ontwapend worden.
5e. Alle leeningen zijn ongèldig.
fa» -li? macht berust uitsluitend bij de
«artt i en de Soviets.
A> io tegen 140 stemmen werd besloten
de hi andeling van de declaratie der rechten
u te stellen.
-De Bolsjewiki en de linksche sociaal-revo-
lutionnairen verheten hierop de zaal.'
Onder .het debat richtte een afgevaardigde
zijn revolver op Tseretelli, doch werd ont
wapend.
De rechtsche sociaal-revolutionnairen, die
gebleven waren, namen„ ondanks de bedrei
gingen der gewapende zeelieden, overhaast
het besluit Betreffende de landsmaatregelen
en het zenden van afgevaardigden aan de
oorlogvoerenden over den wereldvrede.
In den namiddag werd op de Itoiny Pros
pect geschoten. Verscheidene leden van de
Constituante werden door de menigte aange
vallen, die hoofdzakelijk uit zeelui bestond,
eenigen werden gedood, anderen gewond.
Tijdens de zitting waren soldaten en matro
zen in de gangen van het gebouw geposteerd,
ten, Anna, maar ik kon niet spreken waai
Amy bij was. Misschien kan Rosalinde
,,lk heb geen geheimen voor Rosalinde,"
zei haar moeder.
„Het spijl me, dat te hooren," zei Sir Lu
cius.
„Volgens mijn meemng is dc schandelijke
geschiedenis van haar vhder met geschikt
voor de ooien van een jong meisje."
„Zij moest liet jonge meisje wel verteld
worden, omdat, wat zij dacht, zelfs erger dan
de waarheid was", zei Rosalinde. „Ik dacht,
dat mijn vader een falsaris of een aief was,
daar niemand ooit zijn naam noemde. Ik
dacht, dat hij in de gevailgenis zat."
„De wet is betreurenswaardig laks", zei
Sir Lucius. „Er zijn sommige misdaden, die
voor de wet niet strafbaar zijn. Daarom moe
ten de goede leden der maatschappij samen
spannen, als de maatschappelijke wet verbro
ken én beleedigd wordt."
„Nu als u me Vraagt....", begon Rösaalinde.
„Ik vraag je niets", viel Sir Lucius in de
rede. „Een kind als jij weet niets van die
dingen." -
„Maar nu doe ik het, omdat u ze uitgelegd
heeft", zeide Rosalinde, met de aardige, open
hartige kalmte, die haar oom altijd in ver
warring bracht. „Ik wilde alleen maar zeg
gen, dat als ik een misdadiger tot vader moet
hebben, ik liever heb, dat hij een groot schil
der dan een dief is."
„Ga uit de kamer", zeide Sir Lucius, „ik
wil met je moeder spreken."
„Zal ik weggaan, moeder?" vroeg Rosalin
de en zij ging na een knikje van haar moeder.
„Wat gebeurt hier?" vroeg Sir Lucius, ter-
terwijl twee machinegeweren aan den in
gang waren opgesteld. Zondagmorgen om
vier uur werd de Constitueerende vergadering
door de matrozen uiteengejaagd.
VARIA
EEN DOORGAANS-HOSPITAAL.
Een correspondent van de „Times" be
schrijft aldus een voorval in een doorgangs
hospitaal
„Het is een doorganas-hospitaal dichtbij de
gevechtslinie, een plaats waar geteisterde
wrakken van den oorlog aankomen, tijdelijk
opgelapt, gereinigd, gekleed en gevoed wor
den, om vervolgens naar de hospitalen aan de
basis of in Engeland gezonden te worden. De
geheele inrichting bestaat slechts voor het tij
delijk onder dak brengen en verzorgen van
mannen die licht, ernstig, gevaarlijk en dik
wijls afgrijselijk gewond zijn.
Men verwacht natuurlijk dat het een plaats
is waar gekreun en smart èn ellende en lijden
valt waar te nemen, waar ieder gezicht ver
wrongen is van pijn en dat alle oogen nog
opengesperd zijn bij de herinnering aan wat
zij pas zoo kort geleden hebben gezien. Maar
als ge dat denkt, dan moet ge uwe opvatting
veranderen, zooals ik heb moeten doen,
De patiënten, die niet bedlegerig zijn, zaten
of wandelden door de ziekenzalen met eene
uitdrukking van tevredenheid en geluk op
het gezicht. Anderen, dié misschien niet ern
stig gewond zijn, maar toch zich niet bewee
kunnen, liggen stil in hunne bedden, rooken
cigaretten of lezen of praten met elkander, of
luisteren ook wel naar de groote gramopboon
die op de tafel in het midden van de zaal
staat te spelen.
Zelfs degenen die mij als ernstige of ge
vaarlijke gevallen werden aangewezen, man
nen die in het gunstige geval nog juist even
aan de klauwen van den dood zullen ontsnap
pen' en die alleen door de grootst mogelijke
zoggen van het verplegend personeel "fen door
de bekwaamheid der geneesheeren het leven
er zullen afbrengen of, die misschien zelfs
binnenkort zullen sterven, gaven geen bli;
van ontzetting, en slechts een heel enke"
Ik uitte mijne verbazing om dit alles en
waarschijnlijk is de eenvoudige verklaring die
toonde even dat hij pijn leed.
men mij gaf wel de ware: „Zij weten dat zij
hun werk gedaan hebben en nunne wonden
zullen te boven komen en naar „Blighty"
gaan; en zelfs de meest ernstige en gevaar
lijke gevallen hebben goede hoop en vertrou
wen dat wij hen wel redden zullen", zei een
zuster, met wie ik er over sprak.
Het is volkomen waar en tevens een
groot compliment en een bron van voldoening
voor ieder lid van den geneeskundigen dienst
dat de overgroote meerderheid eter gewon
den er tamelijk wel van overtuigd zijn dat,
als zij maar eenmaal in handen der genees
heeren zijn, alles wel terecht zal komen en
dat, ook al zullen zij hun geheele leven ver
minkt blijven, de hospitalen hen er wel door
zullen halen."
.DE NIEUWE FINSCHE VLAG.
De nieuwe staat Finland, thans vrijwel al
gemeen eikend, heeft zijn vlag reeds „uitge
vonden". Ze vertoont den Flnschen leeuw,
in goud uitgevoerd op een rood veld. Met de
achterpooten rust de leeuw op een krommen
sabel, terwijl de voorpooten opgeheven zijn.
In de rechter voorklauw houdt hij een
zwaard 1 Iet dier is omringd door negen' ane
monen, die dc negen provincies beteekenen.
wijl hij zwaar ging zitten. „Verklaar je na
der, Anna."
„Ik wil verklaren, wat je maar wilt, Lu
cius", zei Anna, „maar denk er als 't je be
lieft aan, dat je je handen van mij altrok, toen
ik Sceton verliet."
„Dat geeft je niet 't recht, een oud schan
daal weer op te halen, en te maken, dat wij
allen weer bepraat wordep. Het was inder
tijd al erg genoeg, maar we hebben je gehol
pen er overheen te komen."
Anna was van natuur stil. Zij had geen
vlugge tong, en als de menschen dingen zei
den, waarmede zij het niet eens was, liet zij
die dikwijls voorbij gaan, omdat haar andere
meening, hoewel sterk gevoeld, langzaam in
haardgeest rijp werd en niet in woorden over
haar" lippen kwam. Onder het wachten merk
te haar zwager op, dat haar jeugd en schoon
heid op verwonderlijke wijze waren terugge
komen. Haar figuur was zoo slank en elegant
als van een meisje, en haar dik, blond haar
vertoonde nog geen spoor van grijs. Ze had
de zwarte japon, die op Sceton passend voor
haar omstandigheden werd geacht, afgelegd
en droeg dien middag een blauw linnen ja
pon, die het blauw harer oogen voordeelig
deed uitkomen en een breedgeranden hoed uit
Londen, die meer kostte dan iemand betalen
kan, die van twee honderd pond per jaar le-
ven moet.
„Toen ik hier kwam, had ik geen idee, dat
ik Simon ontmoeten zou", zei zij na een poos.
(Wordt vervolgd).
ALRMAARSCHE
V
fm
OOS' MRIJK.
0
