DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
In Vroeger Dagen.
Ie. 30
Honderd en twinstigste Jaargang
1918
DINSDAG
5 FEBRUARI.
FEUILLETON.
S
Abonnementsprijs bli vooruitbetaling p. 3 maanden f 1.65, fr. p. post f,1.90.
Bewijsnummers 5 ct. Advertentieprijs 15 et. p. regel, grootere letters naar plaatsruimte. Br fr. N.V. Boek- en Handelsdrukkerij Herms. Coster Zn., Voordam C 9, Tel. 3.
NEDERLAND.
Uitbetaling vergoedingen
wegens kostwinnerschap.
t Is voorloopig weer gedaan met de be
sprekingen te Brest-Litowsk. In de bijeen
komst van Zaterdagmorgen van de Duitsch-
Oostenrijksch-Hongaarsch-Russische commis
sie deelde von Kühlmann mede, dat hij eeni-
gen tijd wegens onafwijsbare plichten moest
vertrekken (thans zijn ook eenige der andere
vredesonderhandelaars huis-toe gegaan. In de
regeeringen der centralen zal nog wel een
woordje gesproken worden over de houding
van de Russische delegatie op de bijeenkom
sten, en dan speciaal die van haren voorzitter
Trotzky, wien het er blijkbaar slechts om te
doen is de onderhandelingen te rekken, niet
om tot practische resultaten te komen. Zater
dag heeft hij weer staaltjes geleverd van rede
neerkunst, toen het ging over de al of niet
toelating van een Poolsche deputatie tot de
onderhandelingen. Hij erkende de volkomen
zelfstandigheid van Polen, maar kon de re
geering van dien staat niet als de vertegen,1»
woordiging van het Poolsche volk erkennen,
omdat zij niet steunde op de breeds massa's.
De zelfstandigheid was slechts schijnbaar
zoolang het land bezet bleef en de regeering
zich slechts kon bewegen binnen de perken
die haar van bovenaf gesteld waren.
En onmiddellijk daarop scheen Trotzky de
onafhankelijkheid van Polen weer te -willen
ontkennen, toen hij wees op het gemis van
grenzen voor dat koninkrijk en op het ontbre
ken van een koning. Het was dus geen staat
en geen koninkrijk.
Graaf Czernin- diende hem daarop van ant
woord met er op te wijzen, dat Polen nog in
een ontwikkelingsstadium verkeert en daarom
nog geen vaststaande grenzen had, maar die
ontbraken ook de Russische republiek, en toch
belette dit den vierbond niet met de Russische
regeering te onderhandelen. Hij vondechter
voortzetting vanvde bespreking dezer kwesties
onvruchtbaar. Men was niet bijeen gekomen
om een geestelijke worsteling uit te vechten,
maar om te trachten tot overeenstemming te
komen.
Volkomen terecht, maar deze opmerking
had zeker wel reeds eerder gemaakt kunnen
worden.
Ook over Finland is gesproken. Trotzky
had de opmerking gemaakt, dat dit land nog
steeds niet door de centralen was erkend, en
nu antwoordde von Kühlmann, dat hij met de
gebeurtenissen in Finland niet voldoende be
kend was, maar hij had wel vernomen, dat de
Russische regeering niet op bevredigende wij
ze had geantwoord op den wensch tot terug
trekking harer troepen en dat deze zelfs in de
binnenlandsche gevechten hadden ingegrepen.
De centralen moesten zich hunne houding te
genover Finland met het oog op de toestan
den aldaar nog voorbehouden.
Trotzky ontkende dat de botsingen tus-
schen Russische troepen en deeien van het
Finsche burger leger invloed hebben gehad op
den loop van de binnenlandsche gevechten in
Finland. De onafhankelijkheid van Finland
was tijdens den oorlog erkend, toen nog Rus-
39)
Naar tiet Eagalaob
HOOFDSTUK XXIV.
Ten Westen van Menwinion, ongeveer een
mijl van de baai, is een oud smokkelaarshol,
endicht bij den ingang zaten Daan en Rosa
linda, gelukkig, omdat zij samen waren, maar
ongelukkig, omdat zij met altijd samen kon
den zijn. Zij waren nu over de twijfelingen
van den eersten tijd van het hofmaken heen.
Zij hadden elkander lief met een vuur, zooals
voor hen nog geen mam of vrouw gevoeld
had en dat geen hunner tijdgmooten kon ver
moeden. Zij waren zeker van elkander, en
gingen geheel in elkander op, daarom maakte
het hen natuurlijk zeer ongelukkig te beden
ken, dat zij niet konden trouwen, en dat een
lang vaarwel hen dreigde.
„Als je hier blijft wonen, ga ik heen," zei
Daan. „Dat moet ik, dat behoor ik te doen."
„Ik kan niet inzien, waarom," zei Rosalin-
de. „Zoolang je hier bent, zien we elkander
iederen dag en dat is beter dan niets."
„Het is erger," zei Daan somber. „Daaren
boven als ik wegging, zou je misschien ver
geten en met een ander trouwen."
„Zou je dat willen." vroeg Rosalinde.
„Ik zou mij zelf doodschieten, als je het
deed," zei Daan. „Maar ik vind, dat je het
moet doen. Waarom zou je je leven verwoes
ten met op mij te wachten? Ik heb geen roo-
den duit en zal er misschien nooit eeu ver
dienen."
sische troepen in het land stonden. Door Pe-
trograd zelf was het denkbeeld geuit tot te
rugtrekking van de troepen uiterlijk na het be
ëindigen van den oorlog, indien het niet reeds
eerder kon. Er was nu een commissie ge
vormd om tot overeenstemming te komen.
Deze zaak lijkt ons al net als die van Koer
land, enz.: Rusland erkent de onafhankelijk
heid dezer gebieden niet, omdat Duitschland
ze bezet houdt, de centralen idem ten op
zichte van Finland.
Het mag wel verbazing wekken, dat de on
derhandelingen nog niet geheel zijn afgebro-1
ken. Zooals het tot dusver ging, waren er
toch geen resultaten te bereiken,
De staking in Duitschland zou gisteren ge
heel zijn geëindigd. Aan het snelle en tamelijk
kalme verloop hebben de militaire maatrege
len veel meegewerkt, zeker niet de weigering
van de regeering om met de leiders te confe-
reeren of hen toe te staan vergaderingen te
beleggen. Zeer steekt hierbij af hare houding
tegenover de Vaterlandspartei, die mag bij
eenkomen zooveel zij wil; telegrammen voor
haren arbeid verzendt, enz., daartoe zelfs
werd aangemoedigd. Als zij daar later nog
maar geen moeilijkheden door beleeft!
De krijgsraad heeft al gauw een beslissing
genomen in de zaak-Dittmann. Voor langen
tijd 5 jaar zal dit Rijksdaglid het der
regeering niet meer moeilijk kunnen maken en
zal hij opgeborgen worden bij den reeds veel
eerder gevangen gezetten Liebknecht. Met
kracht en geweld heeft ook in dezen de regee
ring zich van een tegenstander ontdaan, maar
of dergelijk optreden de volksmassa in de toe
komst zoo gemakkelijk zal afbrengen van het
opkomen voor hare eischen staat te bezien.
Volgens een heden ontvangen bericht zal
den 19en dezer de Rijksdag bijeenkomen, om
over den toestand te spreken.
ssm
RUSLAND.
DE TOESTAND IN RUSLAND.
In Finland wordt door de bende der Roode
Garde onbeschrijflijk wreed huisgehouden.
De moorden op de -nwoners van Helsingfors
nemen voortdurend toe. In de straten' zijn mi-
trailleurs opgesteld. Verscheidene schouwbur-
gen zijn verwoest, Voorts werd de Finsche
bank door de Roode Garde geplunderd en de
geheele goudvoorraad weggehaald. Een pro
test van de Finsche regeering tegen het Rus
sische schrikbewind is te Stockholm ontvan-
gen.
Er wordt over geklaagd, dat niet alleen de
Russische troepen het land nog niet hebben
verlaten, maar er toe bijdragen, dat de onrus
tigste elementen in het land moorden en
brandstichten. Bovendien trachtten de Rus
sische militairen een sociale revolutie in Fin
land door te voeren.
Een deel van Finland is nu in hanêcu van
de nationale verdediging, de Witte garde.
In het Zuiden van Rusland zou zich de
Zwarte zeevloot voor de Bolsjewiki verklaard
hebben, terwijl aan den anderen kant gene
raal Kaledin zich met 150.000 kozakken' bij
de Oekraine heeft aangesloten.
Op het Roemeensch-Russische front is het
Roemeensche leger thans bezig Russische
„Dat zal je wel; iedereen zegt het."
„Maar het kan lang duren, en het is niet
mooi tegenover jou
„Ik geef niets om armoede, integendeel, ik
vind 't prettig," zei Rosalinde. „Ik woon lie
ver in Hendra dan op Sceton."
„Je hebt altijd genoeg te eten gehad in Hen
dra."
„Ik eet niet veel."
„Ik welals ik het krijgen kan."
„Daan 1 Heb ie wel eens te weinig gehad?"
„O, ik heb 't best. Ik heb honderd pond per
jaar. Je behoeft je oin mij niet ongerust te
maken. Maai" een man legt zijn vrouw niet
graag ontbering op."
„Je schilderij heeft een goede plaats gehad
en is goed beoordeeld."
„Wat heb ik daaraan? Ik heb dit jaar geen
twintig pond verdiend."
„Je kunt er een volgend jaar duizend verv
dienen. Men kan nooit weten."
„Als ik dat deedmaar zoo iets ge
beurt niet."
„Als ik maar de dochter van iemand anders
was!" riep Rosalinde,. „Ik kan geen geld vin
mijn vader aannemen. Dat ben je toch met
me eens, nietwaar Daan?"
„Dat zou niets hinderen, als hij iemand an
ders was."
„Het zou mij waarschijnlijk meer kunnen
schelen."
„Het is een hopeloos geval," zei Rosalinde,
en beiden keken somber naar de zee.
„Het is veel gemakkelijker voor jou dan
voor mij," zei Rosalinde, na lang stilzwijgen.
„Je hebt je werk, om je leven te vervullen. Je
kunt gaan waar je wilt."
„Maar ik kan niet leven zonder jou," zei
Daan.
„Ik weet niet, wat te doen," zei Rosalinde
op eeu toon van zulke oprechte zorg, dat
troepen, soms na hevigen strijd, te ontwape
nen. De afbrokkeling van het Russische front
in Moldavië neemt steeds grooter omvang
aan. Heele Russiche afdeelingen verlaten het
front en begeven zich naar de Russische
rens; onderweg ondernemen zij herhaalde-
ijk aanvallen op de Roemeensche troepen en
dorpen.
Bij een aanval der Russen op Galatz heb
ben Roemeensche troepen na een gevecht, dat
24 uur duurde, de negende Russische divisie
ontwapend en vijftig kanonnen buitgemaakt,
waarmede zij de plaats bombardeerden. En
kele afdeelingen van deze divisie vluchtten
naar de Duitsche loopgraven.
Woensdag 11. deed het zesde Russische Je-
;ercorps met zware artillerie een aanval op
'alticeni, in het centrum van het Moldavisai
front. Zij werden echter door de Roemeniërs
omsingeld, die de troepen ontwapenden en on
der convooi naar Rusland zonden.
Ook in' Bessarabie moesten de Roemeniërs
de bevolk'ng tegen de benden der Bolsjewiki
beschermen.
KORTE BERICHTEN.
Minister Czernin en generaal von Lu-
dendorff zijn gisteren te Berlijn aangekomen.
Ook graaf Wedel, Duitsch gezant te Weenen,
wordt aldaar verwacht.
Sedert 8 Januari is op de Fransch-
Zwitserschè grens de to-lvrije zone van Boven-
Savoye en van Gex door 500 Fransche solda
ten bezet. Dit is een' schending van het tus-
schen Zwitserland en Frankrijk bestaande
verdrag, zegt Wolff.
Het aantal stakers te Berlijn is sedert
gisteren met ongeveer 100.000 afgenomen.
Sedert het begin van den oorlog, tot nu
toe, zijn 713 Noorsche schepen tengevolge
van den oorlog verloren gegaan, 875 perso
nen kwamen om het leven.
De sociaal-democratische fracties in
Duitschland ontvingen van den voorzitter van
deni Rijksdag bericht, dat aan hun verzoek
om den Rijksdag bijeen te roepen, niet kon
warden voldaan.
militaire attachés te
regeering te
rug geroepen.
Op den Taatsten Januari zijn 1700
Russen de Oostenrijkse/ie grens overgetrok
ken, daartoe genoodzaakt na een hevig ge
vecht met de Roemeeasche troepen.
De koning van België heeft aan gene
raal Leman het groot-lint van de Leopolds
orde verleend. De generaal gaat naar Spanje
tot herstel van gezondheid
De Amerikaansche minister van oorlog
maakt bekend, dat ongeveer 30.000 inboor
lingen van de Philippijnen in de Vereenigde
Staten zulten1 worden afgericht, ten einde na
dien in het Amerikaansche leger te worden
opgenomen.
Naar het Weenscfae Korr Bur. meldt.
Heeft de keizer de generaals Böhm-Ermolli
en Borövitsj tot veldmaarschalk benoemd.
In Malaga is een algemeene staking
uitgebroken. Winkels, banken en schouwbur
gen zijn gesloten. Mm verwacht dat de stad
binnenkort zonder brood zal zijn.
Het Rijksdaglid Dittmanri is veroor
deeld tot 5 jaren vestingstraf wegens pdging
tot landverraad en tot 2 maanden gevange
nisstraf wegens verzet tegen de overheid.
De Zweedsche schepen, die Scan di-
naviërs uit Finland halen, zijn bij Rafsö
beschoten door de Russen, die later verklaar
den dat het gebeurde op een vergissing be
rustte.
De opbrengst van den tarweoogst in
Nieuw-Zuid-Wales voor 1917-'18 bedraagt
43/657,000 bushel, tegenover 36,600,000 in
1916-T7.
De Argentijnsche militair*
Berlijn en Weenen zijn door de
Daan voor een oogenblik zijn eigen verdriet
vergat en naar het hare luisterde.
„Ik ben in een moeilijke positie," vertrouw
de zij hem toe. „Ik heb gezworen, dat ik niet
in éen huis met mijn vader wilde wonen.
Maar waar moet ik leven? Ik verkeer in het
zelfde geval als jij, Daan. Ik heb zelfs geen
honderd pond per jaar. Ik vermoed, dat mijn
moeder mij geen gebrek zou laten lijden. Zij
zou mij een toelage kunnen geven. Maar men
weet nooit met oudere menschtn. 1 lij kan wel
zeggen, dat ik uitgehongerd moet worden, tot
ik me onderwerp en zij is zoo verrukt
„Ik vind de mannier, waarpo je over je va
der en je moeder spreekt, niet aardig, zei
Daan driftig.
Rosalinde loosde van verbazing en mis
schien van andere gevoelens en werd stil.
„Ik heb meer eerbied en bewondering voor
je vader dan voor eenig man, dien ik km,"
hield Daan vol.
„Dan kan het je niet schelm, of de men-
schen goed of skjpht zijn," zei Rosalinde.
Zij hadden dit soort gesprek al meer gehad,
maar dim avond leek het meer op een twist
dan1 op een gesprek.
„Het doet er eigenlijk niet veel tie," zei
Rosalinde eindelijk. „Daar je weggaat, behoe-
we het niet over iets eens te zijn. We ztillen
zeker elkaar wel niet schrijven?"
„Dat moet jij beslissen," zei Daan. „Zoo
lang je hier bent, zal ik van je hoor en, om
dat mijn andere vrienden schrijven zullen."
„Je zult toch niet dadelijk heengaan, wel?"
zei Rosalinde.
„Niet in de eerste paar weken," zei Daan.
Tom stonden zij op wandelden langzaam
over de rotsen naar het hotel, waar zou zou
den soupeeren met Simon Cloudesby.
Zij vondm hem in den tuin zitten met zijn
vrouw en enkele oogenblikkm zat het jonge
In Berlijn heeft het grootste gedeelte
van de stakers dm arbeid weer hervat. Mm
verwacht dat morgen de staking zoo goed als
geëindigd zal zijn.
- E)e Duitsch-Oostenrijksche besprekin
gen die thans te Berlijn plaats vinden, be
treffende niet slechts voedingsvraagstukken,
doch veeleer staat deze ook'in verband met de
onderhandelingen, die zij met onze Oostelijke
tegenstanders voerm in het bijzonder met de
verwachte vredesafsluiting met de Okraine,
zoo meldf de Koln. Ztg.
DE BEMANNING VAN DE SCH. 234.
Met een' convooi schepen dat uit Engeland
is aangekomen, kwam mede de bemanning
van het visschersvaartuig Antonius Sch. 234,
dat dm 26 Jan. tengevolge van aanvaring bij
de Haaks, met een Ëngelschen torpedojager.
De aanvaring geschiedde 's avonds ten
half negm uur bij mistig weder. De torpedo
jager behoorde tot een flottielje Engelsche
jagers. De Antonius werd midscheeps getrof
fen en zonk zeer spoedig.
De commandant van de aanvarende torpe
dojager liet dadelijk stoppen m nam de vol
ledige bemanning van de Antonius aan boord
waarna hij de mannen naar Harwich bracht
De bij de gelegenheid der aanvaring zeer
licht gewonde schepeling van de Antonius,
J. Staal, was bij aankomst hier te lande weer
geheel hersteld.
Met hetzelfde convooi zouden ook medeko
men de bemanningen van drie andere Schcve-
ningsche visschersvaartuigen, welke indertijd
naar Engeland werden opgebracht, n.l. de
Voorwaarts II, de Geertruiaa m de Adriana.
MAXIMUMPRIJZEN VOOR SCHOENEN.
Naar gemeld wordt, kan binnen enkele da
gen het besluit worden tegemoet gezim, dat
voor schoenen maximum-prijzen zullen wore
den gesteld. De productie zal beperkt worden
tot 2/3 van de fabricage van Augustus 1917
m voor de hoogte van schacht m hak voor
schriften worden gegeven.
BtNNKNLANID.
BUITENGEWOON CONGRES DER
S, D. A. P.
(Vervolg.)
De her Schaper leidde hierna het onder
werp „Arbeidswetgeving en sociale verzeke
ring" in.
Hij bepleitte de 10-urige arbeidsdag als
overgang tot den achturige binnen 4 jaar.
Namens het partijbestuur voegde spr. aan
het program die spoedige invoering van een
algemem mijnwerkersfonds toe.
De heer Wibaut hield in de avondzitting
'n inleiding over de financïeele en economi
sche paragraaf van het verkiezingsprogram.
Spr. wilde groote gebied en onttrekken aan
de 'nsi imkerij van de ondernemersklasse in
die it. dienst stellen van het gemeen
scha; meer.
Eet. .zestim personen debatteerden tegm
leiders.
Dr. Th. v. d. Waerden verklaarde namens
23 van de 24 Amsterdamsche afdeelingen,
dat die 't standpunt van 't Partijbestuur in
zake de aanvaardiug van ministerportefeuil
les deeien.
De heer Duys betoogde, dat de eisch \an
staatspensionneering op 6Ó-jarige leeftijd niet
mocht worden losgelaten.
In den Zondagmorgenzitting deelde de
heer Schaper mede, dat 240 afdeelingen door
288 afgevaardigden vertegenwoordigd waren.
Mr. Mendels betoogde in een uitvoerig be
toog dat het congres niet compabel was om
epn beslising te nemen, zi. was dit de taak
D« Buri/eiueeKler van A I h unik r
brengt ter kennis van belangheb
benden, dat de uitkeering der ver»
f|e«dlug, toepende over bet tijd
vak van So Jan. tot en «et ff Fob r.
aal plaata hebban tea MadluUae
ep Woensdag 6 Februari a.
veer neeveel de LlIltWKKH enden
LiNUrrOKM aangaat van denveer-
middags 9}lt aar en veer saeveel
de H1UTIE aangaat txu 11 18
Alkmwr, 4 Febr. 1918.
De Burgemcmtar voornoemd,
Q. RIPPING.
van „De Internationale."
Men moest blijven weigeren' de verantwoor
delijkheid te dragen voor een regiem, dat mm
verafschuwt. Na de vervloekte ellende, door
het kapitalisme gebracht, had men eindelijk
wel eens het recht radicale eischen te stellen.
Waar mm zich op het gebied van de
Landsverdediging aan internationale beslis
singen vastklampt, daar mag mm nu niet
dom of mm er maling aan heeft. Spr.
wmschte de beslissing van de nieuwe Inter
nationale a. te wachten. Spr. hield zich aan
ue oude theorie ,de bevrijding der arbeiders-
li asse is het werk van de arbeidersklasse al
leen' (Applaus.)
Na repliek van mr. Troelstra nhm het con
gres de volgende motie Bussumdm Haag
overgenomen door het partijbestuur met en
kele stemmen tegm, aan.
Het congres enz.van oordeel, dat de poli
tieke verhoudingen en de u'tslag der a.s. ver
kiezingen, het deelnemen aan eene burger
lijke regeering wmschelijk kunnen maken,
verklaart zich hiertoe slechts bereid, als met
burgerlijke partijen of groepen op vast ac-
coord samengewerkt kan worden, zoodat vol
doende waarborg voor de verwezenlijking van
een aantal nader vast te stellen zaken aan
wezig, en de vrijheid van onze partij als so
cialistische organisatie, in gem enkel opzicht
beperkt wordt;
Het congres draagt het partijbestuur op,
als na de verkiezingen eme aanbieding wordt
gedaan, om deel te nemen aan de regeering,
een buitengewoon congres daarover ie laten
beslissen.
Nadat nog eenige sprekers het woord heb
ben gevoerd, wordt het amendement, luiden
de: wettelijke regeling van dm rechtstoestand
der ambtenaren in dienst van dm staat, de
provincie en de gemeente, bij handopsteking
aangenomen.
Het amendement-Dordrecht, luidende af
schaffing van leger en vloot, komt in stem
ming. Bij handopsteken blijkt het resultaat
toet vast te staan.
De heer Troelstra bestrijdt nu nog korte-
lijks het amendement. Na den oorlog kunnen
in de Internationale nieuwe lijnen worden
vastgesteld. Dan kan men verder zien; thans
zou men slechts verwarring stichten. (Ap
plaus)
Het amen dement-pen Haag I, om de pen-
sioengrens van het staatspensioen op 60 jaai
te bepalen, wordt bij handopsteken onder ap
plaus aangenomen.
De hoofdelijke stemming over het amende-
ment-Dordrecnt heeft tot resultaat, dat het
met 492 tegen 190 stemmen wordt verwor
pen.
paar bij hm. ToTea vroeg Anna Cloudesby
of Daan een bootschap voor haar wilde dom
aan John Larch, m zoodra hij dm heuvel af
ging, ging zij naar binnen zonder Rosalinde
te vragen, om met haar mede te komen. Het
meièje stond al half op, om haar moeder te
volgen, maar Simon hield haar tegm.
„Wacht even, Rosalinde," zei hij. „Ik wil
je spreken."
Het meisje nam zich voor, zich te vereelten
tegen het beroep, dat zij Verwachtte en lia.lt
vreesde, half verlangde: liet beroep op plicht
en liefae die zij tot nu toe niet gegeven had,
maar die zij steeds moeilijker vond terug te
houden.
„Wat kan er te zeggen vallen intormeere
de zij. „U kent mijn gevoelen."
„Ik kan niet zeggen, dat ik dat doe," zei
Simon droogjes. „In ieder geval ben ik niet
plan er over te redeneeren. Ik wil over min
der betwistbare dingen met je spreken. Je
moeder en ik verlaten Menwinion morgen."
Hij zag het meisje bleek worden tot de lip
pen en zich met meoite ophoudena Hij had
medelijden met haar maar toonde het niet,
behalve rdoor minder hard m droog te spre
ken.
„We gaan voor ongeveer een week naar
Lorulen m dan naaf Italië," zei hij. „We
zouden graog twee of drie maanden wegblij
ven."
Rosalinde sprak geen woord Zij zag er
ellendig m verontwaardigd uit, maar zij deed
geen vragen m probeerde gem verzet.
„Je kunt niet alleen in het huisje blijven."
ging Simon voort, en toen kreeg Rosalinde
haar spraak terug.
„Waarom gaat moeder naar binnen en
laat het u over, mij dit te zeggen?" riep zij
uit. „Waarom is zij niet hier, om llaes met me
te bespreken? Kan het haar niet schelen wat
er van me wordt, nu zij u heeft?"
„Het kan ons beiden schelen", zei Simon.
„Wij hopen en gelooven dat je een gelukkige
toekomst voor je hebt."
Rosalinde stond op, vastbesloten, stil, zelfs
een beetje brommig, Zij wilde niet over haar
toekomst of teleurgesteld, pijnlijk hart spre
ken met dm vader, dim zij niet vergeven
had.
„U behoeft over mij gem zorg te hebben,"
zei zij. „Ik zal er wel op de een of andere
maaier komen. Ik kan heel goed Fransch en
zal dadelijk ecu betrekking zoeken."
„Wees niet dwaas", zei Simon.
Voor dm tweeden maal dien avond, zag
Rosalinde zieli flink terecht gezet, maat zij
kon niet voelen dat hei onverdiend was. Zij
werd echter toch kwaad, en zij keek tiaar va
der aan als eeu boos katje een vijand aanziet,
dien zij niet aan kan, maar wel kan hinde
ren.
„Ik dacht, dat ik u m moeder moest laten
weten, wat ik van plan was te dom," zei zij
„Maar als u op die manier gaat spreken
„Je moeder ert ik hebben de Knoxea ge
sproken," zei Simon. „Zij vragen je bij hen
te logeeren, terwijl wij wev zijn. Schikt je dat
voor 't oogenblik?"
„Ik kan niet ten koste van de Knoxen le
ven", zei Rosalinde boos.
„Je zult de twee honderd jond per jaar van
je moeder hebben, en je kunt meer krijgen,
als het noodig is."
„Wat zal moeder doen?" zei Rosalinde,
maar haar toorn verdween even snel als hij
opgekomen was. De kalme mededeeling van
haar vader bracht haar gedachten in ontroe
ring en gaf haar een blik op den weg, dien
hij effende voor twee jonge menschen, die
niet meer van het leven vragen dan een van
die kleine huisjes, die iemand beschreven heeft
als een optrekje met rozen begroeid.
Wordt vervolgd
ALKHAARSCH
COURANT.
