DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. li II De strijd in en buiten Europa. No. 59 Honderd en twintigste Jaargang. 1918 MAANDAG FEUILLETON. De gouden sleutel 11 MAART f li Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs bjj vooruitbetaling per 3 maanden voor Alkmaar f 1.65, franco door hot go- heole Rijk f L90. Afzonderlijk® en feewf iiunmtra Coats. Per regel f 0.15. Bij groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de H.Y. Boek- en Handelsdrukkerij v/h. HERMs. COSTER ZOON, Voordam C 9. mam Telefoonnummer 3. Prijs der gewone Advertentiën Zij, die naar een wegdoezeling der land grenzen in de toekomst streven, vergeten maar ai te vaak, dat er nog een nationaliteitsgevoel bestaat, dat lange jaren van onderdrukking niet kunnen doen verdwijnen. Wie een voorbeeld van krachtige nationa liteitszin wil zien, wie er zich van wil over tuigen, dat het ontnemen der zelfstandigheid een volk juist des te krachtiger saamhorig heidsgevoel bijbrengt, behoeft slechts de rede na te gaan welke door de Pruisische Polen dezer dagen, in het Huis van Afgevaardig den is gehouden. Wanneer er een volk klein gehouden Is, is 't wel het Poolsche geweest. Het oude Pool- sdie koninkrijk is verdeeld, en de Polen wier gebied over Duitschland, Oostenrijk-Honga- rije en Rusland verbrokkeld is en wier natio naliteitsgevoel zoo krachtig mogelijk onder drukt werd, hebben: al de jaren van hun af hankelijkheid niets anders gedaan dan ten krachtigste gestreden voor herstel hunner po litieke rechten. De koninklijke regeering, aldus de Polen in het Huis van Afgevaardigden, heeft 'n maxi mum program van concessies voor de staats burgers van Poolsche nationaliteit aanhangig gemaakt, dat door alle Poolsche partijen, door alle lagen der bevolking is afgewezen. Wij verklaren-, dat wij niet kunnen' afwijken van het standpunt, dat de Poolsche fracties in den Pruisischen Landdag en den Duilt- schen Rijksdag hebben ingenomen. Vervolgens bespraken- de Polen de laatste gebeurtenissen op het gebied van de buiten- landsche politiek. Zij herinnerden aan het vredesverdrag van Brest Litofsk, waarbij aan de Oekraienscfae volksrepubliek landstreken zijn afgestaan, die sedert eeuwen aan de Polen1 hebben behoord. Niemand zal ontkennen, dat Gholm en Podlazië door en door Poolseh zijn, maar Duitschland en Oostenrijk hebben dit feit ab soluut genegeerd. De centrale mogendheden hebben onder nietige voorwendsels de vertegenwoordigers van -de Poolsche natie buiten de vredesonder handelingen van Brest litofsk gehouden. Terecht wezen de Pol-en er op, -dat de af scheiding van het land van Gholm en van Podlazië van Polen een zware inbreuk maakt op het recht van zelfbeschikking, dat alle mo gendheden aan Polen hebben toegekend. Het vredesverdrag van Brest Litofsk, dat een brutale aanslag tegen het beginsel van een democratischen vrede zonder annexaties is, heeft ovaal waar Poolsche harten kloppen stormachtige verontwaardiging verwekt. De Duitsche rijkskanselier heeft ten op zichte van het vaststellen van de Westelijke grenzen van Polen gezegd, -dat van Duitsche zijde bij de regeling van de grenskwestie al leen geëischt zal worden, wat op militaire gronden noodzakelijk is. Door deze woorden achten de Pruisische Polen een politiek van annexaties aangekon digd, die een vreedzaam en vrien-schappelijk naast elkander leven van het Poolsche en het Duitsche volk in -de toekomst onmogelijk zal maken. Zij protesteeren tegen de gewelddadighe den, die het Poolsche volk zijn aangedaan en zullen het vredesverdrag van Brest Litofsk nimmer erkennen. Begrijpen de Duitscheis dan niet hoe ge vaarlijk en onverstandig het is, zich -de Polen tot vijanden te maken. In naam is dit verdrukte volk, dat met be wonderenswaardige kracht lange jaren voor zijn zelfstandigheid gestreden: heeft, thans door de Centralen vrij gemaakt van de Rus sische overheersching. Maar is er van Poolsche zijde eenige dank baarheid voor deze daad te verwachten als het blijkt, dat de Centralen zich zoo weinig om herstel van het oude koninkrijk bekomme ren, dat een hunner eerste daden is, terwille van een- vrede met de Oekraine, een stuk van het oude Poolsche gebied' willekeurig van na tionaliteit te doen veranderen. De Polen, wien' het vrij onverschillig kan blijven of zij door Rusland dan wel door Duitschland onderdrukt worden, willen langzamerhand de mooie theorieën inzake het zelfbeschikkingsrecht eens in de practijk toegepast zien- en het vredesverdrag te Brest Litofsk, dat een openlijke miskenning hunner rechten1 inhoudt, heeft hen voor goed tot vijan den van hun nieuwe bevrijders gemaakt. En die vijandschap zal niet verminderen als de profesten der Polen in het Huis van Afgevaardigden ontvangen worden als thans geschied is, als hun krachtig pleidooi voor herstel van grondgebied -door de rechterzijde in het Huis met hoongelach ontvangen wordt en hun billijk verlangen- naar recht beant woord wordt met de opmerking, dat de re geering toch vooral niet 'te zachtmoedig tegen de Polen moet-optreden'. Wat de Polen over het vredesverdrag en' de kwestie van Gholm denken kan ons tamelijk koud laten, merkte minister Friedberg namens de regeering op. Wie zich een wereldvrede in de toekomst droomen, moeten wel aan hun idealen gaan twijfelen als* zij nagaan op welke onsolide naar het Znyt'mb door L O. MUBEKLEY. 20) Hard mg stak de hand uit om afscheid te nemen. „Maar ik kan mij niet neerleggen bij zulk ecu geloof. Het leven moet besman uit werken, eindeloos en onophoudelijk werken; maar liefde? neen dank u laat de liefde er maar buiten. Die maakt de dingen maar in gewikkeld en benadeelt wat practisch is en gezond. Ik heb dat al te zeer geleerd," er kwam een norsche trek om zijn mond, „ik geloof niet in liefde." Een oogenblik kwam de raad van Freda Marston Austice voor den geest. Waarom zou zij dien raad niet opvolgen en door handig te flirten het vuur opwekken, dat achter de hardheid van Miles oogen en on der zijn koele manieren smeulde, daarvan hield zij zich overtuigd. Maar die gedachte was slechts vluchtig. Er was iets verhevens in haar, iets dat haar verhief boven de wis pelturige, vlinderachtige vrouw, zooals Mi- les Harding haar verkoos te beschouwen, en dat deed haar inzien dat het een onedele gedachte was. De platheid van Freda's raad trof haar plotseling; dadelijk begreep zij dat te trachten met Miles Harding te flirten een onmogelijkheid zou wezen. Maar haar gedachten verwijlden bij dat „maar" en hol den tooi onzinnig door. En uit die onzinni ge onsamenhangendheid doemde weldra iets meer bepaalds op, als een klein eilandje in een onstuimige zee. Zij kon niet flirten met Miles zij ver langde niet met hem te flirten. Maar zou zij een vriendin voor hem kunnen wezen? Zou fundamenten de vrede thans in Oost Europa door de kracht der Duitsche bajonetten1 tot werkelijkheid' gemaakt wordt. Dat -de Polen de Oostenrijksche regeering het vertrouwen opgezegd hebben, was reeds van algemeene bekendheid. Toch is de Oostenrijksche regeering er in geslaagd, de voorloop ige begrooting ai het oorlogscrediet aangenomen te krijgen voorna melijk doordat toezegging verleend werd' van nationale autonomie waardoor verdrukking van verschillende nationaliteiten onmogelijk wordt. De Polenclub heeft zich van stemming ont houden en daardoor de goedkeuring der voorloopige begrooting mogelijk gemaakt. Blijkbaar begrepen de Polen, dat afstem ming der begrooting de regeering weer aan leiding zou hebben- gegeven om, aan de hand van het zonderlinge artikel der grondwet, zonder parlement te regeeren en bovendien schijnt de Oostenrijksche regeering den Po len verschillende concessies te hebben ge daan. Als een klein kind, dat ruzie heeft en hui lende verklaart, dat hij nooit meer met zijn vriendje wil spelen, zonder te bedenken, dat hij na weinige oogenblikken diens gezel schap weer noodig zal hebben, zoo is Ameri ka op de gedachte gekomen, dat het met Duitschland nimmer meer handel drijven wil. Men schijnt in Amerika niet te bedenken, dat men een volk van zestig millioen, dat tot dusver op de wereldmarkt goede waren tegen goed-koope prijzen leverde en dat voor zijn industrieën aan allerlei grondstoffen en fabrikaten behoefte heeft, niet maar zonder meer van den internationalen handel kan uit sluiten. Het is immers ondenkbaar, dat na den oor log de Amerikaansch-Duitsche handelsbetrek kingen niet weer worden aangeknoopt, dat Ehiitsehland geen Amerikaansche grondstof fen en voedingsmiddelen en Amerika geen Duitsche chemicaliën of instrumenten meer zou noodig hebben. Toch blijkt uit de getuigenverklaringen van Palmer, den curator over de bezittingen van buitenlandera in de Vereenigde Staten, dat het rechtstreeksche plan bestaat om dë Duitsche voorposten in Amerika uit te roeien. De vijand, aldus Palmer, behoorde te weten, dat de betrekkingen, die hij in staat was geweest te onderhouden met de Ameri kaansche nijverheid en den Amerikaanschen handel, verbroken zijn, niet enkel voor den duur van dezen oorlog, maar voor altijd. Wat voor de Duïtschers bij die verklaring zij langzamerhand misschien kunnen mede werken om iets van het ijs te doen smelten waarmee hij zichzelf had omgord; de hard heid van zijn oogen verzachten, het sarcas me van zijn glimlach verdrijven? Haar hart sprong even op bij die gedach te. Het zou heerlijk zijn de vriendschap van Miles Harding te bezitten. Zij verklaarde zich zelve niet waarom dat heerlijk zou zijo, maar zij begreep plotseling dat zij die vriendschap verlangde, dat het de moeite waard was er naar te streven dat het haar misschien eenmaal als Miles' vriendin gelukken zou de bitterheid uit te roeien, die als een kanker was in zijn ziel. Het onderwerp van deze onsamenhangen de gedachten zou zeer verbaasd geweest zijn indien hij geweten had wat er omging in mevrouw Derfields hoofd; en toen hij na haar verlaten te hebben het park doorliep, maakte hij zichzelf wijs dat hij blij was nu het onderhoud was aigeloopen. Hij ging zelfs zoo ver zichzelf te verzekeren dat hij blij was mevrouw Derfield niet weer te zul len ontmoeten. Een nader onderhoud zou. niet noodig zijn, -en hoe m-nder hij met een vrouw van haar soort te maken had hoe liever! Maar het was vreemd, dat terwijl hij deze overdenkingen voor zichzelf als een pa pegaai repeteerde, het gezicht van Austice hem scheen aan te kijken tusschen de groote boomen in het park door; hij kon die zachte oogen, dien echt vrouwelijk zoeten glimlach niet vergeten. Ze vervolgden hem op een wijze die hem boos maakte en toch en toch was er ook een zonderling genoegen in, zich die vriendelijkheid van haar oogen en glimlach te herinneren. En haar \voorden bleven hem bij. Het was ontzettend op te merken hoe goed hij zich haar woorden her innerde en den toon van haar stem zelfs toen ze tot hem zei: „Wij hoeven de sprookjes niet te ontgroei- alleen eenige verontwaardiging zal wekken is de medëdeeling, dat men op groote schaal denkt over te gaan tot verkoop van vijande lijke bezittingen. Volgens ambtenaren van het Britsch- Japansche gezantschap zouden er op het oogenblik nog geen Japansche troepen op weg naar Siberië zijn en zouden zij er ook niet heengaan zonder nieuwe besprekingen tusschen de regeering van Japan en die van Amerika. De houding van de Japansche re geering zou zich richten op het verwerven van een rechistreeksche goedkeuring van de Geallieerden en de Vereenigde Staten alvo rens ze troepen het Siberisch grondgebied laat betreden. Telegrammen uit Irkoetak te Sint Petera burg ontvangen, berichten evenwel, dat ver scheidene Japansche regimenten voetvolk naar Irkoetsk op weg zijn De Japanners schijnen niet slechts met eigen troepen te willen oprukken, maar ook met Chineesche, die zij voor operaties van uit Charbin be stemd hebben. Reeds traden de japanners te Wladiwo- stock en Charbin als gezaghebbers op, zet ten de bolsjewikische overheid ^if en maakten den Russen het vluchten onmogelijk Naar de „Morning Post" uit Tokio ver neemt, zijn vijf lichtingen van de Japansche marine dezer dagen opgeroepen. Panjsche bladen vernemen uit Tokio, dat het Japan sche parlement een mobiliaatiecrediet van een milliard yen voor militaire veiligheids maatregelen in Korea en naburige gebieden heeft toegestaan. Na den luchtaanval op Londen is er een op Parijs gevolgd. Verscheidene Duitsche vliegtuigen bom bardeerden de voorsteden, waardoor 9 bur gera gedood en- 39 gewond werden. De Fransche luchtwacht schijnt het dien vreemde vliegers niet gemakkelijk gemaakt te hebben. Een hevig spervuur verdreef ver scheidene aanvallers en één vliegtuig werd in het bosch van Compiègne neergeschoten, waarbij de vier inzittenden om het leven kwaiu-ü. Clemenceau, de Fransche minister-presi dent, heeft in de Kamer weer een krachtige aanval der socialisten te verduren gehad. De socialistische leider Renaudel viel zijn beleid zeer scherp aan, waarna Clemenceau op zijn bekende hartstochtelijke wijze een vrede bepleitte, waarbij het Pruisische mili tairisme verpletterd zou zijn. Hij diende een motie van vertrouwen in de regeering in, welke met 400 tegen 75 stemmen werd aangenomen. en en de liefde mogen wij nooit ontgroeien. Hoe ouder wij zijn, hoe meer moesten wij onze liefde over de geheele wereld versprei den. Hoe kunnen wij die ontgroeien? Ze is het hart van het leven." HOOFDSTUK IX. Het huis op de duinen.. „Ik kon natuurlijk niet weigeren wat Mr. Gardiner bepaald verzocht, maar ik wil je wel bekennen, dat ik een hekel heb de kleine Babs naar dat afschuwelijke huis op de Dui nen te brengen." „Waarom noemt u het „dat afschuwelijke huis?" vroeg Hilary, op een laag stoeltje gezeten naast het raam en vragend kende. „En waarom moet de kleine itoeltj opkij iabs daar naar toe?" „Ik noem het huis afschuwelijk, omdat het het somberste oord is dat je kunt vooratel len, ik kan er van huiveren," antwoordde juffrouw Dunbar met nadruk. „Ik ben er maar ééns geweest en verlang er niet ooit weer te komen. Ik zou 't ook zeker niet doen, maar het kind moet er naar toe gebracht worden om haar moeder te zien." „Haar moeder?" Hilary's gezicht en stem drukten verbazing uit. „Als ze een moeder heeft, waarom heeft haar vader haar dan bij u gelaten?" „O, lieve kind, heeft Tony er je niets van „O, lieve kind, heeft Tony er je niet alles van verteld? Ik dacht dat hij over het kind met je praatte terwijl hij gistermorgen je haar uitschilderde." Hilary glimlachte en schudde het hoofd. Zij was nu twee dagen gelogeerd in dit huis op het Kruispunt, en een groot gedeelte van dien tijd had ze doorgebracht in het ate lier, waar Tony de cene schets voor en de andere na maalde van haar wonderlijk mooi Trotzky, de Russische clown, die door zijn zonderlinge theorieën de oorzaak van die jongste Duitsche veldtocht in Rusland was, is afgetreden als volkscommissaris voor bui ten landsche zaken. Deze voorman der Bolsjewiki, die van uit Brest-Litofsk de wereldrevolutie predikte, schijnt thans wel bemerkt te hebben, dat de wereld voor zijn zonderlinge theorieën nog niet rijp is. Volgens Petrogradsche bladen heeft de raad van volkscommissarissen Tschitschierin tot opvolger van Trotzky benoemd. Trotzky zal op het congres der Sovjets te Moskou optreden als leider van de oppositie, die voortzetting van den oorlog wenscht. Het conflict Lenin-Trotzky schijnt daar door in een nieuw stadium gekomen te rijn. Uit Weenen wordt gemeld, dat volgens de bepalingen van het preliminaire vredesver drag met Roemenië de Roemeniëra het door hen bezette gebied van Boekowina ontrui men Een Oostenrijksch-Hongaarach bataljon is reeds de stad Sereth binnengetrokken. Naar de „Telegraph Union" uit welinge lichte diplomatieke kringen verneemt, ge schiedde de afstand van de Dobroedoja aan den geheelen vierbond inplaats van direct aan Bulgarije, om de volgende redepen: Da Centralen en Turkije zullen de Dobroedsja aan Bulgarije afstaan in ruil voor bepaalde economische voordeden, waarover op het oogenblik door een gemengde commissie te Buftea wordt onderhandeld. Wat de Roe- meensche petroleumveldien betreft, deze zul len aan Hongarije worden afgestaan, maar door Duitschland, Oostenrijk en Bulgarije worden geëxploiteerd Dat er in deze omstandigheden voor ge ijverd wordt een Duitschen prins tot Koning van Finland te maken, zal wel niemand ver wonderen. Prins Oskar van Pruisen wordt reeds een ernstige candidaat voor den Fin6chen troon genoemd. De president van het Noorsche Storthing deelde de f insche deputatie, die te Christia- nia vertoeft, mede, dat Finland door Noor wegen niet als zelfstandig erkend zal wor den wanneer het zich onder vreemde heer schappij stelt. Het centraal bestuur van de Nationaal Li berale Partij heeft een motie aangenomen, waarin wordt verklaard, dat invoering van het algemeen kiesrecht als een staatsbelang noodzakelijk is. De regeering schijnt tot dus ver minder van die noodzakelijkheid over tuigd te zijn geweest. rood-bruin haar „Ik dacht dat ik hem over dé kleine Babs hoorde praten," zei juffrouw Dunbar kalm, terwijl haar handen ijverig bezig waren met den witten stapel breiwerk op haar schoot „Zij dribbelt het atelier in en uii als zij er lust in heeft, en dat heeft Tony graag. Hi, is wonderlijk met het kind. Hij kan veel be ter met haar omgaan dan ik." „Het is alleraardigst haar met hem te zien," antwoordde Hilary, „maar ze is dól op u allebei, Ik denk dat u mijnheer Dunbar vanmorgen heeft hooren vertellen hoe zij hier het eerst gekomen is, en dat u niet meer van haar af kon 'toen zij er eenmaal was." „En het gekste is. ik heb altijd gezegd c ik niet van kinderen houd," zei Miss Dunbar haar reeds gerimpeld voorhoofd nog wat meer fronsende. „Toen de dame, die Babs bracht, mij zei, wat zij kwam doen, was ik zoo boos dat ik veel'lust had haar dadelijk de deur te wijzen en te vragen of het haar zaak was om vagebondskinderen bij ons te brengen. Eh zelfs nadat het kind hier in de kamer gebracht was en op de sofa neer gelegd, voelde ik niets andere dan ergernis. En het kind aanraken! ik voelde dat ik het bepaald niet doen kon. Dit blijft tusschen ons beiden hoor, maar ik dacht geloof ik dat het kind in stukken zou vallen als ik het op nam." „U heeft later gemerkt dat ze lang zoo breekbaar niet was als u dacht," zei Hilary, toen juffrouw Dunbar een oogenblik zweeg en glimlachte bij de herinnering. „Ik heb het niet dadelijk gemerkt. Maar dien avond toen Tony naar het Klooster was en ik alleen was met Babs behalve de dienst meisjes, en die waren heel vriendelijk en hulpvaardig, dien avond begon de kleine Babs mijn hart in te kruipen." „En nu zit ze er heel diep in, is 't niet?" vroeg Hilary, en een glimlach verspreidde zich over het gerimpelde gezicht van het oude jongejuffrouwtje. „Het is zulk een snoeperig klein diertje", zei juffrouw Dunbar bijna verontschuldi gend, „men kan niet andere dan veel van Haar houden. Dien eersten avond toen Tony uit was heb ik voor 't eerst begrepen wat een snoeperig klein diertje het is. Zij klau terde op mijn schoot en toen ik dom en on handig was lachte ze ze heeft een heerlij ken lach ze zei„je weet niet hoe je kleine Babs moet vasthouden" en zei sloeg haar kleine armpjes om miin hals en gaf mij een stevige ónilielzing en lei haar zacHt gezichtje tegen het mijne aan. En daarna „Nu daarna is de citadel gevallen?" ein digde Hilary den volzin, vroolijk lachend. „Iedere citadel zou gecapituleerd hebben", was het opgewonden antwoord, „Ja, weet je, het geeft je een heel buitengewoon gevoel als de armpjes van een klein kind om je hals geslagen worden. Het maakt je zoo warm en bijna weer jong!" „Dat geloof ik ook," zei Hilary zacht met een flauw begrip van het aandoenlijke, dat aan een leven als dat van Alice Dunbar ver bonden is, „en ik ben heel blij dat mijnheer Gardener zijn kindje bij u laat. Het is zulk een gelukkig schepseltje." „En ik wou je vertellen van het huis op de Duinen!" riep Miss Dunbar, toen wij anv 't onderwerp afraakten en over Babs be gonnen te praten. Het is een gelukkig we zentje dat is zoo en ik hoop dat zij al tijd gelukkig zal wezen. Maar er is iets tra gisch op den achtergrond van haar leven, arm kind. Haar vader zag er afgemat en dood ongelukkig uit: en haar moeder is daar ginds in de ziekenverpleging van Miss Driver, haar zenuwen of haar hoofd rijn in de war, of zoo iets vreemds." Wordt verwtgd. H OORAN f

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1918 | | pagina 1