DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. VERMISSING De strijd in .en buiten Europa. U@ gouden sleutel AFKOP' PPOLIS No. 67 Honderd en twinstigste Jaargang 1918 20 MAART. P liiUihLüïOJt. Afionnementsprlis bij vooruitbetaling p. 3 maanden f 1.65, tr. p. post f 1.90. WOENSDAG ct. Advertentieprijs 15 ct. p. regel grootore letters naar plaatsruimte. Br. Ir. N.Y. Boek- bb Bandelsdrnkkerli Berms. Coster ft Zn.. Voordam C 9. Tel. 3. Firma H. J. SCHADD, Wij hebbent in ons vorig overzicht reeds het voornaamste uit de redevoering van den rijks kanselier graaf Hertling medegedeeld en kun nen ons nu daarom beperken tot het weer geven van bet belangrijkste uit dte daarop volgende besprekingen. Pan treft ons de rede van den sociaal-de mocraat David, die, o. i. zeeluist, betoogde, dat de vrede van Brest Litofsk vóór alles een' machtsvrede is en dat de Duitsche diploma ten voor de vertegenwoordigers der zuivere m'litaire machtsgedachte capituleerden. In breede kringen van bet Duitsche volk, aldus David, heeft deze vrede weerzin ge wekt en den droom omtrent de eerlijkheid der Duitsche politiek verstoord. Door te wijzen op hetgeen in Brest Litofsk gebeufde, houdt men in Frankrijk en Enge land de vredesstemming in bedwang en de ontbinding der vijandelijke coalitie is door den vrede bemoeilijkt. Het heeft den schijn alsof de in het Oosten aangenomen handel wijze met de herhaalde verklaringen van dan rijkskanselier omtrent het recht op zelfbe schikking der volkeren onvereenigbaar is. De beste militaire waarborgen zijn poli tieke toestanden die een coalitie bemoeilijken zoo niet onmogelijk maken. n In Polen en Lithauen is wantrouwen tegen Duitschland ontstaan en de Koerlandsche Landiraad heeft niet het recht ook uit den •naam der Lettische bevolking te spreken. De breede massa der bevolking,, ook de Lettische moet omtrent de kwesties der nieuwe orga nisatie worden geraadpleegd. Er bestaat ook door de houding van Duitschland tegenover Finland gevaar, dat Duitschland over de geheeje linie in een scherpe tegenstelling komt met de stemming onder het volk. En dan wordt het geheele gebied in het Oosten veranderd in één, enkelen smeulenden haard. Die rede van den sociaal-democratisch en afgevaardigde is ons uit het hart gegrepen. inderdaac^ wanneer Duitschland, misbruik makend van zijn macht, het zelfbeschikkings recht der volkeren zoo opvat, dat een onder Duitscben, invloed staand college, dat nauwe aansluiting bij Duitschland wenscht, als de ware volksvertegenwoordiging gekenschetst wordt, rust het nieuwe verbond niet op de hechte fundamenten van den' volkswil en kan daarom nimmer duurzaam zijn. De vrede, die nu in het Oosten tot stand kwam, is een bordpapieren vréde) die Duitsch land één oogenbiik de handen vrij laat om ze beide naar het Westen uit te slaan maar bin nen1 afzienbaren tij d alseen kaartenhuis in eenstort en den strijd in het Oosten met ver dubbeld^ heftigheid weer zal doen opvlam men. Wij zijn er vast van overtuigd, dat de thans in het Oosten tot den vrede teruggekeerde staten geen oogenbiik zouden aarzelen, een in het Westen verslagen Duitschland op het kritieke moment in den rug te vallen om de nu ondergane vernedering volledig te kunnen uitwisschen. Nogmaals zij er hier den nadruk op ge vestigd: niet door de wapenen maar slechts door onderlinge bespreking en1 door weder- zij dsche Vaar deer ing van elkanders goede eigenschappen zal een duurzame vrede ver kregen kunnen worden, Wij twijfelen er geen oogenbiik aan of de allés behalve democratische politiek welke door de Duitsche machtshebbers thans in het Oosten gevolgd is, moet ook in breede kringen van het Duitsche volk ontstemming en onge rustheid gewekt hebben. En de Geallieerden hebben1 een pracht van een reden te meer om den oorlog tegen de Duitscne machtspolitiek onverzwakt voort te zetten. Dat zij niet nalaten Duitschland's fouten in het Oosten in een scherp daglicht te plaatsen, laat zich begrijven. Het Bxitsche njinisterie van buiteplandsche zaken heeft een verklaring uitgevaardigd waarin de eerste mihisters en de ministers van buitenlandschr zaken der Entente, te Londen bijeen, de aandacht vestigen1 op de „pditieke misdaden «welke onder den haam van een Duitsehen vrede agaan zijn tegen het Russische volk." Zij wijzen op Duitsch lands woordbreuk door tijdens den wapenstilstand troepen naar het Westelijk front te zenden en stellen in het licht, dat toen de Duitsche vrede ten uit voer werd gelegd, deze bleek in te houden een inval in Russisch gebied, vernietiging of Ver overing van alle Russische verdedigingsmid delen en de organisatie van het Russische ge bied in Duitschiands voordeel, wat niet van annexatie verschilt. Waarom, aldus de Entente-ministers, tijd te verspillen met Duitschiands beloften als het steeds weer de vernietiger van nationale onafhankelijkheid blijkt. Vredesverdragen als deze zullen en kunnen we niet erkennen. De ministers wijzen er ten slotte op, dat rechtvaardigheid en recht moeten winnen? Ais zij dat ook eens bij het in beslagnemen van onze schepen bedacht naddenl Wij Hollanders, die de mooie leuzen van hun fraaie kieedjes ontdoen en de naakte fei ten objectief wenschen te beschouwen, kunnen noch sypathick voor de Duitsch-, noch voor de Entente-politiek gevoelen. Wij hopen niets vuriger dan in dezen weerzinwekkenden strijd neutraal te mogen blijven daar onze bewondering voor de edele doeleinden van beide strijdende combinaties, na drie en een half jaar rechtsverkrachting, vrijwel tot het nul gereduceerd is. Volgens het Berliner rageblatt üeeit graaf.Kontkkr, die ais onderkant;elaax van den Pood, enen regentschap^ aad en ae Poalsch-aaivitisifcische partijen, te Berlijn een verklaring der meerderheid van xieii Rijksdag tot stand bracht, welke de rijkskan sener heeft goedgekeurd, een schikking tus- schen Duitschland en Polen bereikt Teviren uad Roniikier te Warschau ai eed Poolsche verklaring doen aannemen, welke de toon aangevende kringen te Berlijn bevredigde, in beide verklaringen betuigen de volken el kaar wederkeerig vertrouwen, alsmede de naar hal tngelsch «kan L. MGBLKUiK. 24) „Neen, hij ia aiüjd in de duinen om een ^haapneiuci mcL zijU schapen Uit te aCh.il- lleren," auLWOoidde juiU'ouw Dunbar koiml» met ccn gevoel van iijue voiuoenmg,- net iteze Lroisoie dame duuieiijk ie kunnen ma ken, daL zij de eer geacnitüerd ie wuruen door Amiiony Dunbar deelde met een een voudig en scnaapherner en zijn kudde. „Mmi num. wou mij laten poseeren voor mijn «portret in mijn eigen bounoir in het Klooster," zei mevrouw Keüburn, met iet- tenue op de inrichtingen' omtrent scnaap- nerUers. „Zou.mrjnneer Dunbar dat voor unj kunnen schikken?'' Zij deed die vraag op een toon atsoi zij bevelen uitvaaruigue aan juiirouw Dunüar, die toch al voelde üat zij gegronde grieven had tegen de bezoekster ornaat haai' eigen aanspraken als -Tony's tante geheel over 't hootd werden gezien en het woeste voorkomen aannam van een woe-' deode kip zooals Hilary tot haar amuse ment voor zich zelve opmerkte. „Ik ben totaal niet in staat u te zeggen welke afspraak mijn neef in staat is te ma ken," antwoordde juffrouw Dunbar stijf; zij bpoü haar bezoekster geen stoel aan en bieei zelf recht voor haar staan. „Ik kan u volstrekt niet zeggen wat hij kan doen ten opzichte van dat portret." „Lieve hemel, hoe vervelend. Eau is ze ker niet aangesloten aan de telefoon?" Hil da Redbura keek even den tuin rond, alsof zij verwachtte ten tereiuoa boven aan een uaastbijziinde boomtak te zien hangen, en jufrouw Dunbar lachte een kort lachje „Neen wij hebben gcai telefoon.- Torpsley is een heel stil dorpje en het is midden op hut land," zei ze ironisch, „O hemd ja! Het is ecu soort van Arkc Nozdis dorp, ik heb nooit zoo iets voor historisch gezien," zei mevrouw Redbum op ontevreden toon, „Welnu, ate injjuheer Duubar niet thuis is en u geen afspraak voor hem kunt maken, dan is het eenige een boodschap achter te laten," „Dat zou het eenvoudigste zijn." Weder was juffrouw Dun bars stem koel tot iro nisch toe, maar Hilda was niet teergevoelig; ironie gleed even gemakkelijk langs haai' af als slagen lahgs de huid van een rhinoceros en ze ging al te zeer in zich zelf op om op eenig ander standpunt dan haar eigen te let ten. „Wil u hem dan zeggen dat mijn man hem tweehonderd pond voor mijn portret wil ge ven. Hij was bijzonder getroffen door som mige portretten, die hij in het atelier zag en wpu graag dat mijnheer Duilbar zoo spoe dig mogelijk ahn net mijne begon. Zou hij morgenochtend kunnen komen voor een zit ting in mijn boudoir?" „Indien hij u tenminste in uw boudoir lean laten poseeren," zei juffrouw Dunbar beleefd. „Ik kan er niet voor instaan dat hij dit doen kan." „Ach kom, ik denk niet dat daar eenige twijfel aan w, zou het wel?" Hilda lachte bereidwilligheid om een nauwe bondsver- houding aan te ga#n, waaraan ook Gosten- rijk-Höngarije behoort deel te nemen. Voorts krijgt Polen de toezegging, dat de zelfstan digheid van zijn regeeriug op elke wensche- lijke manier tot ontwikkeling zal worden gebracht en dat de bewoners een eigen leger op de been mogen brengen. De Polen waar borgen het Duitsche volk, dat ze de Pr uk sisch-Poolsche grens ais bi vénd willen er kennen, terwijil het Duitsche volk van inlijf vingen van Poolsch gebied afziet en het con gres-Polen mogelijk maakt, de beschavings- gemeenschap met de Pruisische Polen in stand te houden. Verder moet een militaire conventie en een tolverbond worden voorbe reid. De Duitsche regeering wil rékening houden met de Poolsche wenschen in de kwestie van Cholm, Polen ook uitbreiding naaf Minsk mogelijk maken en met betrek king tot dè grens met Lithauen voor een ver gelijk met Lithauen den weg effenen. Daarbij moet het grootste deel van het goevernement Grodno bij Polen worden gevoegd. De Pru isische Polen dub erkende, dat ver- j zoening met congres-Polen ook op de hou ding der Pruisische Polen invloed moet oe fenen, zoodat de Pruisische Polen tot de Pruisische regeering in een vriendschappelij- ker verhouding willen treden. Te Berlijn uit Jassy ontvangen berichten behelsen, dat het Roemeensche kabinet onder leiding van Marghiloman in elkaar zit. De leden der nieuwe regeer ing zijn alle op de hand der middellijken, wat trouwens-te ver wachten was. In een interview met den correspondent' van de Pesti Naplo zeide Marghiloman, dat Roemenië aan liet bezit van Constanza moest vasthouden. In Constanza waren miiliarden Roemeensch kapitaal belegd. Hij geloofde overigens ook, dat indien Constanza Roe meensch bleef, deze oplossing ook voor de Centraleu het gunstigst was, daar men zich toch anders in een zekere afhankelijke positie van Bulgarije zou begeven. Men seinde ons hedenmiddag, dat het wa penstilstands-verdrag met Roemenië tot 22 Maart verlengd is. ■k m— KORTE BERICHTEN. Uit Rostow wordt gemeld dat 3000 ge wapende Oostenrijksche en Duitsche gevange nen de stad namen, welke zij geheel beheer- schrn. Britsche vliegers hebben op 18 Maart Mannheim met bommen bestookt. De Az Est verneemt uit Sofia dat Bul garije van het Üekrainsche graan a.en Tur kije 8 pCt. zal krijgen. Naar uit Genève aan de Duitsche bla den wordt bericht, is te Londen over de onder handelingen met Tokio, alsmede over de toe komstige houding van de entente ten opzichte van1 Nederland beraadslaagd. STATEN-OENERAAL. Het Levensmiddeiendebat. Nederland en de Geassocieerden. Het Zuiderseevraagstuk. EEfeSTE KAMER. In de vergadering van gisteren deelde bij de regeling der werkzaamheden, de V o o r- zitter mede, dat de centrale sectie besloten had heden en morgen in de afdeelingeni te vergaderen. een onbeschaamde lach, die Alice Dunbars bloed aan het koken bracht eau Hilary een onberklaarbare huivering gaf. „Zelfs veel beroemder schilders dan mijnheer Dunbar zouden mijn portret willen uiaken in mijn eigen boudoir voor de som, die mijn man aanbiedt 1" Diefstal- anders transportschaden worden gedöKt door onze Premie-opgave op aanvrage. AMSTERDAM Tel. Noord 9031-2420-2427 Telegram-adres ALLRlSKS. Nederland en de Geassocieerden. De' heer Creiner (U. L.) wenschte van de'gelegenheid, dat de tijdelijke voorzitter van den ministerraad aanwezig was, gebruik te maken om hem te vragen, of de regeering ook in deze Kamer een1 verklaring nopens haar beleid zou afleggen inzake de vordering van schepen door de geassocieerde regeerin gen. Ook de Eerste Kamer zou het op prijs stellen, haar meening te' doen kennen. De M i n i s t e r van. Binneniandsche zaken verklaarde, dat niets de regeering aangena mer zou zijn dan ook de meening der Eerste Kamer te vernemen. De verdediging van 'het beleid berust echter bij den min. van buiten- landsche zaken. Deze zou zonder twijfel gaarne de eerste gelegenheid aangrijpen om hier aanwezig te zijn. De heer Cr emer en de Voorzitter brachten dank aan den minister, waarna de vergadering verdaagd werd tot Vrijdag TWEEDE KAMER. In de zitting van gisteren werd de behan deling der levensmiddélenvoorziening voort gezet. Minister Tx e u b vervolgde zijn rede ter uiteenzetting van het door hem ontworpen stelsel van organisatie. De leiding moest be rusten bij een generale directie onder verant woordelijkheid van den minister van land bouw. Brj uitvoering werd gebruik gemaakt van bestaande organen, met name Gedepu teerde Staten. Verder diende het land verdeeld te worden in 20 a 25 districten, in verband met de pro ducten en'den aard van den bodem. In ieder district wordt een hoofdinspecteur benoemd met 2 of 3 inspecteurs en 20 of 30 controleurs, te kiezen uit de vakvereenigingen en arbei derscoöperaties. Landbouworganisaties en dergelijke moesten in -de regeling betrokken worden als adviseurs. Evenwel dient radicaal ebroken te gorden, met de verantwoordelijk- eid van vereenigingen en commissies. Spr. wilde bijdragen van de gemeenten in de kosten doen vervallen. Hij ontkende zeer nadrukt- Tjk, dat het verschil tusschen hem en nr' Posthuma- rot ondergrond zou hebben, den naijver tusschen Amsterdam en Rotter dam of voorliefde voor een der oorlogvoeren de partijen. Beide ministers hadden getracht het evenwicht te bewaren tusschen beiden in. Als dat niet gelukt is, is dat de schuld van een der belligerente partijen, die ons econo misch in de armen van de andere partij voert. Minister Cortvan der Linden deel de mede, da, geen dergenen met wie de regee ring overleg pleegde over de benoeming vari een crisisminister, ook maar in beginsel be reid was,.die functie te aanvaarden. De regee ring had njet gezocht in het kabinet. Dfe te genstelling ten aanzien van het buitenlandse^ beleid tusschen de ministers van landbouw, en financiën, bestond niet in het kabinet. Spr. wist niet of de heer Kröller Duitsche sympathieën heeft. Doch al zou dit zoo zijn, dau is dit nog geen beletsel om gebruik te maken van zijn diensten. Krachtig protes teerde spr. tegen de voorstelling van den heer Nierstrasz, alsof de Regeering zich door den heer Kröller zou laten drijven in de richting van Duitschland. Nederland verpande zijn toekomst noch aan den een, noch aan den ander. Na de rede van den heer Troelstra tegen het beleid van het geheele kabinet, zou een votum tegen den minister van landbouw niet alleen dezen minister treffen. Een compro- trrs scheen spreker echter niet onmogelijk. De Staat moest zorgen dat de inkomens toerei kend' zijn om in de noodzakelijke behoeften te voorzien. Daarbij moest de rantsoeneering voor allen gelijk zijn. Een andere organisa tie was dringend noodig. De verantwoorde lijkheid moest komen aan den minister. Wat de financieele zijde betrof: men was nog niet zoover dat gekozen moesi worden tusschen ondervoeding of kapitaalvernieti ging. In 't belang van 't volk moest gezdcht worden naar voorloopige overeenstemming. Nederland en de geassocieerden. Minister Loudon deelde mede, nog geea antwoord van de geassacieerden te hebben ontvangen. Hij wilde echter de mededeel ing van gisteren nader toelichten. De minister betoogde dat de door onze re geering voorgestelde schikking niet strijdig is tnet neutraliteit en volkenrecht. Zij verbood niet aan neiftrale schepen lading te vervoeren, voor oorlogvoerende landen. De vaart van schepen, door het spergebied, had met de neutraliteit niets te maken, wel was verschil mogelijk als de vaart door het spergebied de eenige verbinding is voor een oorlogvoerende mogendheid met de andere. Spr. meende ech ter dat de neutraliteit dan niet wordt geschon den, als waarborgen1 werden genomen tegen het verrichten van etappendienst, zooals door onze voorwaarden aan de geassocieerden vterd gedaan. De minister had nooit officieels mededeeling ervan ontvangen, doch de be doeling scheen te zijn, bij weigering onzer zijds al onze buitengaatsche seheepsruimte te requireeren. Daarom moest tot het uiterst* worden gegaan. De.heer Lobman vroeg hoe het met elkaar te rijmen is, dat de buitenlandsche bla den de voorstelling gaven, dat de Geassoci eerden dwang oefenen, terwijl de minister sprak van voortgezette onderhandelingen. Hij #ilde verder weten waarom, nu we graan ge noeg hebben tot Juli, wellicht tot Augustus, wij niet zijn ingegaan op de tegeraoetkomen- de houding der Central en in zake de graan- verschaffing, om de edsehen der Geassocieer den dan te kunnen afwijzenen of de Regee ring zekerheid had, dat Duitschland de vaan door de vrije vaargeul niet zal afsluiten. Hij verweet de Regeering, geen overleg te hebben gepleegd met de Staten-Generaal. De lieer P a t ij n was pijnlijk getroffen door de krenking van ons nationaal bewust zijn en het grievende onrecht, ons door de partijen aangedaan. De eene vorderde sche nen, de andere boorde die in den grond. Wil de de Entente ons in de armen der Centralen drijven, dan had zii het beste middel thans ge kozen. Spr. wilde echter nu geen critiek oefenen, daar de leiding geheel en onvoorwaardelijk aan de Regeering moest worden gelaten. De heer Knobel verklaarde, dat het ge beurde voor hem geen verrassing is. De heer Troelstra verweer eveneens de regeering, dat zij geen overleg pleegde met de Kamer. De indruk, dat wij bukten voor geweld, was door de nadere toelichting van den minister versterkt. De Regeering had voor het eerst positieve medewerking verleend aan eischen, die ons werden gesteld, al wilde spreker nog niet zeggen, dat de Regeering de strikte neutraliteit had prijsgegeven. Hij hoopte dat de regeering door nadere verkla ringen lederen twijfel daaraan zou doen ver dwijnen, doch geloofde echter, dat dit moei lijk zou vallen. „Zeer wel mogelijk," Juffrouw Dunbar maarikte een geluid, dat zeer veel aan snui ven deed denken, zoodat Hilary met moeite een glimlach kou onderdrukken „en toch kan ik U volstrekt niet zeggen', wat mijn neef er' van denkt. Hij zal liet u laten welen. Ik zal de boodschap overbrengen." „U was met mevrouw Derfteld in het ate lier, toen ik verleden hier kwam is het niet?" zei mevrouw Redbum eensklaps, zich tot Hilary wendende en het meisje on- derzoekend aanziende. „Ja, mevrouw Derfield heeft de zorg voor mij op zich genomen," antwoordde Hilary. „Ik logeer bij juffrouw Dunbar, terwijl me- brouw Derfield naar Grantley is." ,,0, is zij naar Grantey?" Hilda sprak op achteloozen toon, maar haar oogen waren met merkwaardige aandacht op het gezicht van het meisje gevestigd., „U is zeker de pu pil van dr. Harding te Grantley? Ik meen mij te herinneren dat mevrouw Derfield het mij verteld heeft" „Ja, ik ben zijn pupil, maar ik ben aan huis bij mevrouw Derfield." „Ik ben 'n oude vriendin van dr. Harding" zei Hilda langzaam. „Als u hem schrijft wil u hem dan voor mij groeten? En ik zou zij brak plotseling af alsof zij een oogenbiik over iets nadacht en zei toen schielijk: „en ik wou u vragen of u misschien een kleinigheid voor mij mee zoudt wilkn nemen, dat ik hem graag terug wou zenden. Het is te breekbaar om het met de post te verzenden. Wilt u JQIUS uiel j-.ijnh' i - To men naar het Klooster, zoodat ik liet u daar geven kan? U zou er mij veel genoegen mee doen." HOOFDSTUK' XI. Hei Geschenk. „Wilt u mij een oogenbiik verontschuldi gen, mljnhcei Duflbar, ik wou miss Donald son de onyangkamer laten zien; 'terwijl wij weg zijn wilt u misschien decldeeren hoe en waar precies u mijn portret wenscht te schil deren. Hilda Redburn midden in haar weelderig boudoir staande, keek Tony aan en van To ny naar Hilary met liaar beminnelijk brutale oogen en haar beminnelijk brutalen glimlach, die Tony beide bijzonder koud lieten. Hij be schouwde haar schoonheid zooals hij een ander schoon voorwerp zotb hebben be schouwd, maar als vrouw sprak zij totaal niet tot hem. „Stellig," antwoordde hij kalm, „ik zal hier alles in orde maken en Miss Donaldson zal genieten van het gezicht van u\y huis; zij ziet niet iederen dag huizen als dit." Hilary herhaalde de woorden bij zichzel- ve toen zij mevrouw Redbum volgde door de lange corridors en de eikenhouten trap af naar de groote salon, 'die eenmaal de eet zaal was geweest der monniken, die het klooster in eigendom hadden gehad. De sta tige hpoge verdieping en de afmetingen van de kamer en ook de pracht brachten het jon ge meisje in.verrukking, wier aesthetisch ge voel zeer sterk ontwikkeld was; en hoe on wetend zij ook was, zij begreep als bij inge ving dat de bekleeding der wanden, tie por tretten welke ze versierden, liet tapijt en de gordijnen zelfs artistiek en schoon waren. De ramen zagen- uit op het terras, dat langs dé lengte van het huls liep Hilary liet de oogen gaan over de fiuwecien grasvelden, de schitterende bloemperken, naar het pafk en de bossdien langs de zuidelijke hellingen der duinen gelegen. „Het is alles zoo wonderbaar," zei ze met ren zucht; „het is velschillend van alles wat ik ooit te voren gezien lieb. Ik heb een gevoel of ik in een heel andere wereld ben." „O, het is geexv kwade plaats," zei Hilda minzaam. „Zeker er zijn hier voorrechten, en ik kan het hier wel uithouden nu en dan voor een weekend." Zij had al lang de dagen begraven en toegedekt in een afgelegen hoekje van haar geheugen, toen zii met zeer onvoldoende miaoelerr had moeten zwoegen om den schijn op te houden van een elegante dame der groote wereld, en toen het haar veel moeite kostte rond te komen Ze was bijna vergeten wat het beteekend had te moe ten leven zonder auto, zonder telefoon en met meer geid da een vróuw met mog ijx- heid voor zichzelf alleen kan uitgeven. Dat verleden va nbeschaafde en hatelijke 'moe tje was nu niet meer dan een droomzij po seerde raag voor de rijke dame, die nooit; anders dan rijkdom gekend haden ze vond' het «elfs aardig, indruk te maken op ten meisje als Hilary een meisje dat zij bij zichzelf noemde: „een onbeduidend niemen dalletje."

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1918 | | pagina 1