DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
VERMISSING
De strijd in .en buiten Europa.
U@ gouden sleutel
AFKOP' PPOLIS
No. 67
Honderd en twinstigste Jaargang
1918
20 MAART.
P liiUihLüïOJt.
Afionnementsprlis bij vooruitbetaling p. 3 maanden f 1.65, tr. p. post f 1.90.
WOENSDAG
ct. Advertentieprijs 15 ct. p. regel grootore letters naar plaatsruimte. Br. Ir. N.Y. Boek- bb Bandelsdrnkkerli Berms. Coster ft Zn.. Voordam C 9. Tel. 3.
Firma H. J. SCHADD,
Wij hebbent in ons vorig overzicht reeds het
voornaamste uit de redevoering van den rijks
kanselier graaf Hertling medegedeeld en kun
nen ons nu daarom beperken tot het weer
geven van bet belangrijkste uit dte daarop
volgende besprekingen.
Pan treft ons de rede van den sociaal-de
mocraat David, die, o. i. zeeluist, betoogde,
dat de vrede van Brest Litofsk vóór alles een'
machtsvrede is en dat de Duitsche diploma
ten voor de vertegenwoordigers der zuivere
m'litaire machtsgedachte capituleerden.
In breede kringen van bet Duitsche volk,
aldus David, heeft deze vrede weerzin ge
wekt en den droom omtrent de eerlijkheid der
Duitsche politiek verstoord.
Door te wijzen op hetgeen in Brest Litofsk
gebeufde, houdt men in Frankrijk en Enge
land de vredesstemming in bedwang en de
ontbinding der vijandelijke coalitie is door
den vrede bemoeilijkt. Het heeft den schijn
alsof de in het Oosten aangenomen handel
wijze met de herhaalde verklaringen van dan
rijkskanselier omtrent het recht op zelfbe
schikking der volkeren onvereenigbaar is.
De beste militaire waarborgen zijn poli
tieke toestanden die een coalitie bemoeilijken
zoo niet onmogelijk maken. n
In Polen en Lithauen is wantrouwen tegen
Duitschland ontstaan en de Koerlandsche
Landiraad heeft niet het recht ook uit den
•naam der Lettische bevolking te spreken. De
breede massa der bevolking,, ook de Lettische
moet omtrent de kwesties der nieuwe orga
nisatie worden geraadpleegd.
Er bestaat ook door de houding van
Duitschland tegenover Finland gevaar, dat
Duitschland over de geheeje linie in een
scherpe tegenstelling komt met de stemming
onder het volk.
En dan wordt het geheele gebied in het
Oosten veranderd in één, enkelen smeulenden
haard.
Die rede van den sociaal-democratisch en
afgevaardigde is ons uit het hart gegrepen.
inderdaac^ wanneer Duitschland, misbruik
makend van zijn macht, het zelfbeschikkings
recht der volkeren zoo opvat, dat een onder
Duitscben, invloed staand college, dat nauwe
aansluiting bij Duitschland wenscht, als de
ware volksvertegenwoordiging gekenschetst
wordt, rust het nieuwe verbond niet op de
hechte fundamenten van den' volkswil en kan
daarom nimmer duurzaam zijn.
De vrede, die nu in het Oosten tot stand
kwam, is een bordpapieren vréde) die Duitsch
land één oogenbiik de handen vrij laat om ze
beide naar het Westen uit te slaan maar bin
nen1 afzienbaren tij d alseen kaartenhuis in
eenstort en den strijd in het Oosten met ver
dubbeld^ heftigheid weer zal doen opvlam
men.
Wij zijn er vast van overtuigd, dat de thans
in het Oosten tot den vrede teruggekeerde
staten geen oogenbiik zouden aarzelen, een
in het Westen verslagen Duitschland op het
kritieke moment in den rug te vallen om de
nu ondergane vernedering volledig te kunnen
uitwisschen.
Nogmaals zij er hier den nadruk op ge
vestigd: niet door de wapenen maar slechts
door onderlinge bespreking en1 door weder-
zij dsche Vaar deer ing van elkanders goede
eigenschappen zal een duurzame vrede ver
kregen kunnen worden,
Wij twijfelen er geen oogenbiik aan of de
allés behalve democratische politiek welke
door de Duitsche machtshebbers thans in het
Oosten gevolgd is, moet ook in breede kringen
van het Duitsche volk ontstemming en onge
rustheid gewekt hebben.
En de Geallieerden hebben1 een pracht van
een reden te meer om den oorlog tegen de
Duitscne machtspolitiek onverzwakt voort te
zetten.
Dat zij niet nalaten Duitschland's fouten
in het Oosten in een scherp daglicht te
plaatsen, laat zich begrijven.
Het Bxitsche njinisterie van buiteplandsche
zaken heeft een verklaring uitgevaardigd
waarin de eerste mihisters en de ministers
van buitenlandschr zaken der Entente, te
Londen bijeen, de aandacht vestigen1 op de
„pditieke misdaden «welke onder den haam
van een Duitsehen vrede agaan zijn tegen
het Russische volk."
Zij wijzen op Duitsch lands woordbreuk
door tijdens den wapenstilstand troepen naar
het Westelijk front te zenden en stellen in
het licht, dat toen de Duitsche vrede ten uit
voer werd gelegd, deze bleek in te houden een
inval in Russisch gebied, vernietiging of Ver
overing van alle Russische verdedigingsmid
delen en de organisatie van het Russische ge
bied in Duitschiands voordeel, wat niet van
annexatie verschilt.
Waarom, aldus de Entente-ministers, tijd
te verspillen met Duitschiands beloften als
het steeds weer de vernietiger van nationale
onafhankelijkheid blijkt. Vredesverdragen als
deze zullen en kunnen we niet erkennen.
De ministers wijzen er ten slotte op, dat
rechtvaardigheid en recht moeten winnen?
Ais zij dat ook eens bij het in beslagnemen
van onze schepen bedacht naddenl
Wij Hollanders, die de mooie leuzen van
hun fraaie kieedjes ontdoen en de naakte fei
ten objectief wenschen te beschouwen, kunnen
noch sypathick voor de Duitsch-, noch voor
de Entente-politiek gevoelen.
Wij hopen niets vuriger dan in dezen
weerzinwekkenden strijd neutraal te mogen
blijven daar onze bewondering voor de edele
doeleinden van beide strijdende combinaties,
na drie en een half jaar rechtsverkrachting,
vrijwel tot het nul gereduceerd is.
Volgens het Berliner rageblatt üeeit
graaf.Kontkkr, die ais onderkant;elaax van
den Pood, enen regentschap^ aad en ae
Poalsch-aaivitisifcische partijen, te Berlijn
een verklaring der meerderheid van xieii
Rijksdag tot stand bracht, welke de rijkskan
sener heeft goedgekeurd, een schikking tus-
schen Duitschland en Polen bereikt Teviren
uad Roniikier te Warschau ai eed Poolsche
verklaring doen aannemen, welke de toon
aangevende kringen te Berlijn bevredigde,
in beide verklaringen betuigen de volken el
kaar wederkeerig vertrouwen, alsmede de
naar hal tngelsch
«kan L. MGBLKUiK.
24)
„Neen, hij ia aiüjd in de duinen om een
^haapneiuci mcL zijU schapen Uit te aCh.il-
lleren," auLWOoidde juiU'ouw Dunbar koiml»
met ccn gevoel van iijue voiuoenmg,- net
iteze Lroisoie dame duuieiijk ie kunnen ma
ken, daL zij de eer geacnitüerd ie wuruen
door Amiiony Dunbar deelde met een een
voudig en scnaapherner en zijn kudde.
„Mmi num. wou mij laten poseeren voor
mijn «portret in mijn eigen bounoir in het
Klooster," zei mevrouw Keüburn, met iet-
tenue op de inrichtingen' omtrent scnaap-
nerUers. „Zou.mrjnneer Dunbar dat voor
unj kunnen schikken?'' Zij deed die vraag
op een toon atsoi zij bevelen uitvaaruigue
aan juiirouw Dunüar, die toch al voelde üat
zij gegronde grieven had tegen de bezoekster
ornaat haai' eigen aanspraken als -Tony's
tante geheel over 't hootd werden gezien en
het woeste voorkomen aannam van een woe-'
deode kip zooals Hilary tot haar amuse
ment voor zich zelve opmerkte.
„Ik ben totaal niet in staat u te zeggen
welke afspraak mijn neef in staat is te ma
ken," antwoordde juffrouw Dunbar stijf;
zij bpoü haar bezoekster geen stoel aan en
bieei zelf recht voor haar staan. „Ik kan u
volstrekt niet zeggen wat hij kan doen ten
opzichte van dat portret."
„Lieve hemel, hoe vervelend. Eau is ze
ker niet aangesloten aan de telefoon?" Hil
da Redbura keek even den tuin rond, alsof
zij verwachtte ten tereiuoa boven aan een
uaastbijziinde boomtak te zien hangen, en
jufrouw Dunbar lachte een kort lachje
„Neen wij hebben gcai telefoon.-
Torpsley is een heel stil dorpje en het is
midden op hut land," zei ze ironisch,
„O hemd ja! Het is ecu soort van Arkc
Nozdis dorp, ik heb nooit zoo iets voor
historisch gezien," zei mevrouw Redbum
op ontevreden toon, „Welnu, ate injjuheer
Duubar niet thuis is en u geen afspraak
voor hem kunt maken, dan is het eenige een
boodschap achter te laten,"
„Dat zou het eenvoudigste zijn." Weder
was juffrouw Dun bars stem koel tot iro
nisch toe, maar Hilda was niet teergevoelig;
ironie gleed even gemakkelijk langs haai' af
als slagen lahgs de huid van een rhinoceros
en ze ging al te zeer in zich zelf op om op
eenig ander standpunt dan haar eigen te let
ten.
„Wil u hem dan zeggen dat mijn man hem
tweehonderd pond voor mijn portret wil ge
ven. Hij was bijzonder getroffen door som
mige portretten, die hij in het atelier zag en
wpu graag dat mijnheer Duilbar zoo spoe
dig mogelijk ahn net mijne begon. Zou hij
morgenochtend kunnen komen voor een zit
ting in mijn boudoir?"
„Indien hij u tenminste in uw boudoir
lean laten poseeren," zei juffrouw Dunbar
beleefd. „Ik kan er niet voor instaan dat hij
dit doen kan."
„Ach kom, ik denk niet dat daar eenige
twijfel aan w, zou het wel?" Hilda lachte
bereidwilligheid om een nauwe bondsver-
houding aan te ga#n, waaraan ook Gosten-
rijk-Höngarije behoort deel te nemen. Voorts
krijgt Polen de toezegging, dat de zelfstan
digheid van zijn regeeriug op elke wensche-
lijke manier tot ontwikkeling zal worden
gebracht en dat de bewoners een eigen leger
op de been mogen brengen. De Polen waar
borgen het Duitsche volk, dat ze de Pr uk
sisch-Poolsche grens ais bi vénd willen er
kennen, terwijil het Duitsche volk van inlijf
vingen van Poolsch gebied afziet en het con
gres-Polen mogelijk maakt, de beschavings-
gemeenschap met de Pruisische Polen in
stand te houden. Verder moet een militaire
conventie en een tolverbond worden voorbe
reid. De Duitsche regeering wil rékening
houden met de Poolsche wenschen in de
kwestie van Cholm, Polen ook uitbreiding
naaf Minsk mogelijk maken en met betrek
king tot dè grens met Lithauen voor een ver
gelijk met Lithauen den weg effenen. Daarbij
moet het grootste deel van het goevernement
Grodno bij Polen worden gevoegd.
De Pru isische Polen dub erkende, dat ver- j
zoening met congres-Polen ook op de hou
ding der Pruisische Polen invloed moet oe
fenen, zoodat de Pruisische Polen tot de
Pruisische regeering in een vriendschappelij-
ker verhouding willen treden.
Te Berlijn uit Jassy ontvangen berichten
behelsen, dat het Roemeensche kabinet onder
leiding van Marghiloman in elkaar zit. De
leden der nieuwe regeer ing zijn alle op de
hand der middellijken, wat trouwens-te ver
wachten was.
In een interview met den correspondent'
van de Pesti Naplo zeide Marghiloman, dat
Roemenië aan liet bezit van Constanza moest
vasthouden. In Constanza waren miiliarden
Roemeensch kapitaal belegd. Hij geloofde
overigens ook, dat indien Constanza Roe
meensch bleef, deze oplossing ook voor de
Centraleu het gunstigst was, daar men zich
toch anders in een zekere afhankelijke positie
van Bulgarije zou begeven.
Men seinde ons hedenmiddag, dat het wa
penstilstands-verdrag met Roemenië tot 22
Maart verlengd is.
■k m—
KORTE BERICHTEN.
Uit Rostow wordt gemeld dat 3000 ge
wapende Oostenrijksche en Duitsche gevange
nen de stad namen, welke zij geheel beheer-
schrn.
Britsche vliegers hebben op 18 Maart
Mannheim met bommen bestookt.
De Az Est verneemt uit Sofia dat Bul
garije van het Üekrainsche graan a.en Tur
kije 8 pCt. zal krijgen.
Naar uit Genève aan de Duitsche bla
den wordt bericht, is te Londen over de onder
handelingen met Tokio, alsmede over de toe
komstige houding van de entente ten opzichte
van1 Nederland beraadslaagd.
STATEN-OENERAAL.
Het Levensmiddeiendebat.
Nederland en de Geassocieerden.
Het Zuiderseevraagstuk.
EEfeSTE KAMER.
In de vergadering van gisteren deelde bij
de regeling der werkzaamheden, de V o o r-
zitter mede, dat de centrale sectie besloten
had heden en morgen in de afdeelingeni te
vergaderen.
een onbeschaamde lach, die Alice Dunbars
bloed aan het koken bracht eau Hilary een
onberklaarbare huivering gaf. „Zelfs veel
beroemder schilders dan mijnheer Dunbar
zouden mijn portret willen uiaken in mijn
eigen boudoir voor de som, die mijn man
aanbiedt 1"
Diefstal- anders transportschaden
worden gedöKt door onze
Premie-opgave op aanvrage.
AMSTERDAM
Tel. Noord 9031-2420-2427
Telegram-adres ALLRlSKS.
Nederland en de Geassocieerden.
De' heer Creiner (U. L.) wenschte van
de'gelegenheid, dat de tijdelijke voorzitter
van den ministerraad aanwezig was, gebruik
te maken om hem te vragen, of de regeering
ook in deze Kamer een1 verklaring nopens
haar beleid zou afleggen inzake de vordering
van schepen door de geassocieerde regeerin
gen. Ook de Eerste Kamer zou het op prijs
stellen, haar meening te' doen kennen.
De M i n i s t e r van. Binneniandsche zaken
verklaarde, dat niets de regeering aangena
mer zou zijn dan ook de meening der Eerste
Kamer te vernemen. De verdediging van 'het
beleid berust echter bij den min. van buiten-
landsche zaken. Deze zou zonder twijfel
gaarne de eerste gelegenheid aangrijpen om
hier aanwezig te zijn.
De heer Cr emer en de Voorzitter
brachten dank aan den minister, waarna de
vergadering verdaagd werd tot Vrijdag
TWEEDE KAMER.
In de zitting van gisteren werd de behan
deling der levensmiddélenvoorziening voort
gezet.
Minister Tx e u b vervolgde zijn rede ter
uiteenzetting van het door hem ontworpen
stelsel van organisatie. De leiding moest be
rusten bij een generale directie onder verant
woordelijkheid van den minister van land
bouw. Brj uitvoering werd gebruik gemaakt
van bestaande organen, met name Gedepu
teerde Staten.
Verder diende het land verdeeld te worden
in 20 a 25 districten, in verband met de pro
ducten en'den aard van den bodem. In ieder
district wordt een hoofdinspecteur benoemd
met 2 of 3 inspecteurs en 20 of 30 controleurs,
te kiezen uit de vakvereenigingen en arbei
derscoöperaties. Landbouworganisaties en
dergelijke moesten in -de regeling betrokken
worden als adviseurs. Evenwel dient radicaal
ebroken te gorden, met de verantwoordelijk-
eid van vereenigingen en commissies.
Spr. wilde bijdragen van de gemeenten in
de kosten doen vervallen. Hij ontkende zeer
nadrukt- Tjk, dat het verschil tusschen hem
en nr' Posthuma- rot ondergrond zou hebben,
den naijver tusschen Amsterdam en Rotter
dam of voorliefde voor een der oorlogvoeren
de partijen. Beide ministers hadden getracht
het evenwicht te bewaren tusschen beiden in.
Als dat niet gelukt is, is dat de schuld van
een der belligerente partijen, die ons econo
misch in de armen van de andere partij voert.
Minister Cortvan der Linden deel
de mede, da, geen dergenen met wie de regee
ring overleg pleegde over de benoeming vari
een crisisminister, ook maar in beginsel be
reid was,.die functie te aanvaarden. De regee
ring had njet gezocht in het kabinet. Dfe te
genstelling ten aanzien van het buitenlandse^
beleid tusschen de ministers van landbouw,
en financiën, bestond niet in het kabinet.
Spr. wist niet of de heer Kröller Duitsche
sympathieën heeft. Doch al zou dit zoo zijn,
dau is dit nog geen beletsel om gebruik te
maken van zijn diensten. Krachtig protes
teerde spr. tegen de voorstelling van den heer
Nierstrasz, alsof de Regeering zich door den
heer Kröller zou laten drijven in de richting
van Duitschland. Nederland verpande zijn
toekomst noch aan den een, noch aan den
ander.
Na de rede van den heer Troelstra tegen
het beleid van het geheele kabinet, zou een
votum tegen den minister van landbouw niet
alleen dezen minister treffen. Een compro-
trrs scheen spreker echter niet onmogelijk. De
Staat moest zorgen dat de inkomens toerei
kend' zijn om in de noodzakelijke behoeften te
voorzien. Daarbij moest de rantsoeneering
voor allen gelijk zijn. Een andere organisa
tie was dringend noodig. De verantwoorde
lijkheid moest komen aan den minister.
Wat de financieele zijde betrof: men was
nog niet zoover dat gekozen moesi worden
tusschen ondervoeding of kapitaalvernieti
ging. In 't belang van 't volk moest gezdcht
worden naar voorloopige overeenstemming.
Nederland en de geassocieerden.
Minister Loudon deelde mede, nog geea
antwoord van de geassacieerden te hebben
ontvangen. Hij wilde echter de mededeel ing
van gisteren nader toelichten.
De minister betoogde dat de door onze re
geering voorgestelde schikking niet strijdig is
tnet neutraliteit en volkenrecht. Zij verbood
niet aan neiftrale schepen lading te vervoeren,
voor oorlogvoerende landen. De vaart van
schepen, door het spergebied, had met de
neutraliteit niets te maken, wel was verschil
mogelijk als de vaart door het spergebied de
eenige verbinding is voor een oorlogvoerende
mogendheid met de andere. Spr. meende ech
ter dat de neutraliteit dan niet wordt geschon
den, als waarborgen1 werden genomen tegen
het verrichten van etappendienst, zooals door
onze voorwaarden aan de geassocieerden
vterd gedaan. De minister had nooit officieels
mededeeling ervan ontvangen, doch de be
doeling scheen te zijn, bij weigering onzer
zijds al onze buitengaatsche seheepsruimte te
requireeren. Daarom moest tot het uiterst*
worden gegaan.
De.heer Lobman vroeg hoe het met
elkaar te rijmen is, dat de buitenlandsche bla
den de voorstelling gaven, dat de Geassoci
eerden dwang oefenen, terwijl de minister
sprak van voortgezette onderhandelingen. Hij
#ilde verder weten waarom, nu we graan ge
noeg hebben tot Juli, wellicht tot Augustus,
wij niet zijn ingegaan op de tegeraoetkomen-
de houding der Central en in zake de graan-
verschaffing, om de edsehen der Geassocieer
den dan te kunnen afwijzenen of de Regee
ring zekerheid had, dat Duitschland de vaan
door de vrije vaargeul niet zal afsluiten. Hij
verweet de Regeering, geen overleg te hebben
gepleegd met de Staten-Generaal.
De lieer P a t ij n was pijnlijk getroffen
door de krenking van ons nationaal bewust
zijn en het grievende onrecht, ons door de
partijen aangedaan. De eene vorderde sche
nen, de andere boorde die in den grond. Wil
de de Entente ons in de armen der Centralen
drijven, dan had zii het beste middel thans ge
kozen.
Spr. wilde echter nu geen critiek oefenen,
daar de leiding geheel en onvoorwaardelijk
aan de Regeering moest worden gelaten.
De heer Knobel verklaarde, dat het ge
beurde voor hem geen verrassing is.
De heer Troelstra verweer eveneens de
regeering, dat zij geen overleg pleegde met
de Kamer. De indruk, dat wij bukten voor
geweld, was door de nadere toelichting van
den minister versterkt. De Regeering had
voor het eerst positieve medewerking verleend
aan eischen, die ons werden gesteld, al wilde
spreker nog niet zeggen, dat de Regeering de
strikte neutraliteit had prijsgegeven. Hij
hoopte dat de regeering door nadere verkla
ringen lederen twijfel daaraan zou doen ver
dwijnen, doch geloofde echter, dat dit moei
lijk zou vallen.
„Zeer wel mogelijk," Juffrouw Dunbar
maarikte een geluid, dat zeer veel aan snui
ven deed denken, zoodat Hilary met moeite
een glimlach kou onderdrukken „en toch
kan ik U volstrekt niet zeggen', wat mijn
neef er' van denkt. Hij zal liet u laten welen.
Ik zal de boodschap overbrengen."
„U was met mevrouw Derfteld in het ate
lier, toen ik verleden hier kwam is het
niet?" zei mevrouw Redbum eensklaps,
zich tot Hilary wendende en het meisje on-
derzoekend aanziende.
„Ja, mevrouw Derfield heeft de zorg voor
mij op zich genomen," antwoordde Hilary.
„Ik logeer bij juffrouw Dunbar, terwijl me-
brouw Derfield naar Grantley is."
,,0, is zij naar Grantey?" Hilda sprak op
achteloozen toon, maar haar oogen waren
met merkwaardige aandacht op het gezicht
van het meisje gevestigd., „U is zeker de pu
pil van dr. Harding te Grantley? Ik meen
mij te herinneren dat mevrouw Derfield het
mij verteld heeft"
„Ja, ik ben zijn pupil, maar ik ben aan
huis bij mevrouw Derfield."
„Ik ben 'n oude vriendin van dr. Harding"
zei Hilda langzaam. „Als u hem schrijft wil
u hem dan voor mij groeten? En ik zou
zij brak plotseling af alsof zij een oogenbiik
over iets nadacht en zei toen schielijk: „en ik
wou u vragen of u misschien een kleinigheid
voor mij mee zoudt wilkn nemen, dat ik
hem graag terug wou zenden. Het is te
breekbaar om het met de post te verzenden.
Wilt u JQIUS uiel j-.ijnh' i - To
men naar het Klooster, zoodat ik liet u daar
geven kan? U zou er mij veel genoegen
mee doen."
HOOFDSTUK' XI.
Hei Geschenk.
„Wilt u mij een oogenbiik verontschuldi
gen, mljnhcei Duflbar, ik wou miss Donald
son de onyangkamer laten zien; 'terwijl wij
weg zijn wilt u misschien decldeeren hoe en
waar precies u mijn portret wenscht te schil
deren.
Hilda Redburn midden in haar weelderig
boudoir staande, keek Tony aan en van To
ny naar Hilary met liaar beminnelijk brutale
oogen en haar beminnelijk brutalen glimlach,
die Tony beide bijzonder koud lieten. Hij be
schouwde haar schoonheid zooals hij een
ander schoon voorwerp zotb hebben be
schouwd, maar als vrouw sprak zij totaal
niet tot hem.
„Stellig," antwoordde hij kalm, „ik zal
hier alles in orde maken en Miss Donaldson
zal genieten van het gezicht van u\y huis;
zij ziet niet iederen dag huizen als dit."
Hilary herhaalde de woorden bij zichzel-
ve toen zij mevrouw Redbum volgde door
de lange corridors en de eikenhouten trap
af naar de groote salon, 'die eenmaal de eet
zaal was geweest der monniken, die het
klooster in eigendom hadden gehad. De sta
tige hpoge verdieping en de afmetingen van
de kamer en ook de pracht brachten het jon
ge meisje in.verrukking, wier aesthetisch ge
voel zeer sterk ontwikkeld was; en hoe on
wetend zij ook was, zij begreep als bij inge
ving dat de bekleeding der wanden, tie por
tretten welke ze versierden, liet tapijt en de
gordijnen zelfs artistiek en schoon waren.
De ramen zagen- uit op het terras, dat langs
dé lengte van het huls liep Hilary liet de
oogen gaan over de fiuwecien grasvelden,
de schitterende bloemperken, naar het pafk
en de bossdien langs de zuidelijke hellingen
der duinen gelegen.
„Het is alles zoo wonderbaar," zei ze met
ren zucht; „het is velschillend van alles
wat ik ooit te voren gezien lieb. Ik heb een
gevoel of ik in een heel andere wereld ben."
„O, het is geexv kwade plaats," zei Hilda
minzaam. „Zeker er zijn hier voorrechten,
en ik kan het hier wel uithouden nu en dan
voor een weekend." Zij had al lang de dagen
begraven en toegedekt in een afgelegen
hoekje van haar geheugen, toen zii met zeer
onvoldoende miaoelerr had moeten zwoegen
om den schijn op te houden van een elegante
dame der groote wereld, en toen het haar
veel moeite kostte rond te komen Ze was
bijna vergeten wat het beteekend had te moe
ten leven zonder auto, zonder telefoon en
met meer geid da een vróuw met mog ijx-
heid voor zichzelf alleen kan uitgeven. Dat
verleden va nbeschaafde en hatelijke 'moe
tje was nu niet meer dan een droomzij po
seerde raag voor de rijke dame, die nooit;
anders dan rijkdom gekend haden ze vond'
het «elfs aardig, indruk te maken op ten
meisje als Hilary een meisje dat zij bij
zichzelf noemde: „een onbeduidend niemen
dalletje."