DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
De strijd in en bniten Enropa.
DINSDAG
FEUILLETON.
De gouden sleutel
No. 100
Honderd en twintigste Jaargang.
1918.
Abonnementsprijs bli Yoornltbetaling p. 3 maanden 11.65, Ir. p. post (1.90. Bewijsnummers 5 ot. AdYertentlepflis 15 ct. p. regel, irootere letters naar plaatsruimte. Br. Ir. IU. Boek- en
Herms. Coster Zn., Voordam C 9, Tel. I.
30 APBIL.
Nu is liet tijd!
Weischt II yi&I geld veor Uw oud Papier?
K. VAN thijn, Qrsot Nieuwlani 34.
Buitenland.
Binnenland.
Het Fransche Kamerlid Simyan heeft in een
rapport over de oorlogsschade in het leger-
gebied verslag gegeven van verschillende
maatregelen, die genomen zijn tot behoud en
herstel van historische monumenten in de
legerzönfc.
Hij doet daarin eenige interessante mede-
deelingen over de commissie voor historische
monumenten, die voor haar arbeid tot be
houd van kunstschatten zeer zeker den dank
van het Fransche volk verdiend heeft
In de legerzdne heeft deze commissie niet
alleen, alle kunstschatten weggevoerd, die
maar eenigszins los te maken en weg te zen
den waren, maar zij heeft er bovendien naar
gestreefd, dat wat niet weggevoerd kon wor
den, zoo goed mogelijk tegen vernieling te
béschermen.
Toch is er natuurlijk heel wat, dat onher
stelbare schade heeft geleden, maar de auto
riteiten hebben besloten tel" aanschouwing
voor komende geslachten na dezen oorlog
hier en daar wal van de door den strijd
veroorzaakte verwoesting in den toestand te
laten als het zich thans bevindt
Behalve monumentale ruïnes, die'van de
rampen der overweldiging vertellen, zijn er
andere herinneringen, die later van de groot
ste waarde zullen zijn als lessen van de oor
logsmethoden, zooala b.v. belangrijke veld-
vbrsterkingswerken.
Andere Kamerleden hebben er op aange
drongen te waken tegen commercieele pro
faneering van plekken, die het tooneel van
de heldhaftigste opofferingen zijn geweest en
willen de „lidteekens van Frankrijk" in eere
houden.
Zoo zullen latere geslachten met eigen
oogen nog de verschrikkingen van dezen
krijg kunnen aanschouwen, de bioscopische
opnamen zullen een trouwe afspiegeling van
de moorddadige gevechten geven en de „lid
teekens van Frankrijk" zullen den geschied-
vorschers van de thans aangerichte verwoes
tingen een nog duidelijker beeld voor oogen
stellen.
Uit Londen wordt gemeld, dat de admira-
liteit nu aanneemt, dat afdoende bewezen is,
dat een Duitsche duikboot in den middag
van 10 Maart in het Bristol-Kanaal het Brit-
sche hospitaalschip de „Guildford Castle"
aanviel.
Wij wezen er reeds meermalen op, dat er
geen rpannen zijn, die zich meer vergissen
dan kapiteins van Duitsche duikbooten en al
zegt het oude spreekwoord nu wel, dat ver
gissen menschelijk is, hier is juist het omge
keerde het geval en leiden de vergissingen
tot onmenschelijkheid.
Wij zullen de poging tot torpedeeren van
rrznr hat F.ngc-ïsch
door V'O MOWRU'V.
49)
In dergelijke omstandigheden zou ik pre
cies doen wat mr. Dunbar gedkan heelt. Ik
zou zelf ook zoo handelen." Harding sprak
met ongewonen gloed en keek Austice niet
aan, terwijl hij dit zeide.
„U zou ook zoo handelen?" antwoordde
zij, nadruk leggende op zijn woorden. „Wou
u werkelijk zeggen, dat als u veel hield van
een rijke vrouw u haar ongelukkig zou wil
len maken, liever dan uw eigen trots opge
ven
„Ik zou den toestand niet juist met die
Woorden bschrijvcn," iets van den ouden sar-
r.irii.schen toon klonk plotseling in zijn stem,
ai de eerste plaats weiger ik te gelooven',
dat vrouwen gemakkelijk ongelukkig ge
maakt worden. Ze hebben een heel taai
hart," hij lachte cynisch. „En in de tweede
plaats, het is niet een kwestie van het opge
ven van mijn van een. mans trots. Het is
een kwestie van eerbied voor zich zelf."
„Malligheid," zei Austice vroolijk. Zij had
zijn vergissing opgemerkt en daarom zong
haar hart een zegelied. „Malligheid! De fat
soenlijke man misleidt zich zelf. Wat hij doen
moet is 4e trachten 4e dingen te beschouwen
zooals ze werkelijk zijn ze niet bedekken
onder een hoop mooi klinkende woorden, die
niets met de waarheid uit te staan hebben!
Trots, heel flauwe trots is de wortel van zijn
gedrag! en vrouwenharten zijn niet taaier
dan die van den man. Als een man gekwetst
kan worden door de wreedheid- van een
vrouw, een vrouw kan evenzeer gekwetst
worden door de wreedheid van een man;
en het is wreed onuitsprekelijk wreed,"
haar stem werd heftig, „om trots te laten
treden tusschen twee menschen, die veel1 van
elkaar houden. Wat doet het geld er toe, als
de man en vrouw zelf maar weten, dat hun
liefde de rechte is. Niets anders komt ex op
de Guildford Castle" wel als een onver
geeflijk domme vergissing moeten beschou
wen. Is het toch geen vergissing, dan. krijgt
deze daad het karakter van een onverdedig
bare overtreding van de voor alle oorlog
voerenden geldende bepalingen van het vol
kenrecht.
Een hospitaalschip toch vaart onder de
Roode Kruisvlag en moet daaronder door
vriend en vijand geëerbiedigd worden.
Over het gebeurde met de „Guildford
Castle" deelt de admiraliteit mede, dat op'het
oogenblik van den aanval de scheepslichten
aan waren en het bijzondere kenteeken, dat
het karakter van het schip aangaf, naar be-
hooren verlicht 'was.
Het weer was zeer helder en de omtrek
over grooten afstand te overzien.
Twee torpedo's werden op het schip afge
vuurd en men zag de bellebaan van de eerste
van een afstand van ongeveer 600 M. af. Een
minuut daarna werd een tweede torpedo af
gevuurd, die het schip trof.
Toen deed een zware, doordringende slag
aan bakboord het voor- en achterschip
schudden, maar de torpedo ontplofte niet.
Er was geen paniek aan boord en de patiën
ten werden, in allerijl naar de sloepen ge
bracht.
Later bij het dokken bleek, dat de „Guil
ford Castle" door een torpedo werd geraakt,
die niet ontplofte. Het projectiel sprong
blijkbaar terug na het schip eerst getroffen
te hebben en werd toen door een schroefblad
geraakt, daar dit licht verbogen bleek.
'Het schip is dus als door een wonder aan
de vernietiging ontsnapt.
Was het -daarop afgeschoten projectiel'
ontploft, dan zou dit hospitaalvaartuig waar
schijnlijk met bemanning en patiënten in de
golven zijn verdwenen en een Duitsch offi
cieel telegram zou andermaal met voldoening
hébben melding gemaakt van.de belangrijke
scheepsruimte die weer door het zegevierende
onderzeewapen tot vernietiging gebracht was.
In Vlaanderen woedt de strijd voort en
wordt de omvatting van Yperen voor de Ge
allieerden steeds gevaarlijker.
Het Berlijnsche officieele avond-communi
qué meldt, dat zich iten Noorden van Kem-
mel heftige gevechten van man tegen man
hebben ontwikkeld.
De Franachen deelen mede, dat hun stel
lingen in het bosch van Hangard keer op
keer werden aangevallen, maar het Fransche
vuui deze invallen stuitte. Fransche afdee-
lingen drongen op verschillende punten in
de Duitsche linies en maakten gevangened.
Op tal ran plaasen was de Vuurwisseling
zeer hevig.
Het avond-communiqué meldt, dat een
Duitsche afdeeling, die beoosten Varennes de
Oise probeerde over te steken, door het
Fransche vuur )gegrepen en verstrooid werd.
Veranderingen van beteekenis vallen
voor heden op het oorlogsterrein niet te con-
stateeren.
Verksopt dit dan alleen aaa
KORTE BERICHTEN.
De' Norddeutsche Allg. Zeitung meldt,
dat de rijkskanselier een gerechtelijke vervol
ging heeft doen instellen tegen de Aldeutsche
Blatter, wegens een artikelTer reiniging van
ons openbare leven, in het nummer van 27
April.
Het Atnerikaansche staatsdepartement
verneemt, dat Düitscbland aan Rusland heeft
gevraagd de gevangenen uit te wisselen en hij
'heeft gedreigd' Petersburg té bezetten, tenzij
de Russische regeering de voorwaarden aan
vaardt. Duitschland heeft een commissie van
115 personen naar Rusland gezonden om de
Duitsche eischen te vertegenwoordigen.
De Duitsche afgevaardigde die te Kief
met de Oékrainscbe volksrepubliek over den
warenruil heeft onderhandeld, is met haar
arbeid gereed gekomen.
Te Kara zijn den Turken 860 bruikbare
kanonnen in handen gevallena Bovendien
maakte zij; een groote hoeveelheid munitie en
ander oorlogsmateriaal buit.
Volgens een bericht uit Melbourne heeft
de Britsche regeering gekontrakteerd voor den
aankoop van feitelijk de heele opbtengst van
Australisch zink voor den duur van den
oorlog en tien jaar na het einde daarvan.
In Oostenrijk wordt de rookkaart inge
voerd. Ieder rooker ontvangs zes sigaren of
18 sigaretten of een half pakje tabak per
week.
Staatssecretaris von Kühlmann en de
minister van buitenlandschezaken, baron,
Burian, zijn vanochtend met gevolg voor de
v redesonderh andel in gen te Boekarest aange-1
komen.
NEDERLAND—DUITSCHLAND.
Het „Ned. Tel. Ag." bericht uit Keulen:
Volgens een telegram uit Berlijn aan de
„Köln. Zeit." over de onderhandelingen tus
schen Duitschland] en Nederland bestaat er
op het oogenblik alleszins uitzicht op een min
nelijke schikking en is liet niet buitengeslo
ten', dat de onderhandelingen ifi de eerstvol;
gende dagen tot een gunstig einde komen.
De redactie van het Berliner Tageblatt
merkt op:
„Naar wij vernemen, valt uit dé te bevoeg-
der plaatse ontvangen berichten te hopen op
een voor beide partijen bevredigende oplos
sing der hangende kwesties."
Duitschlands pressie op Nederland bespre
kende, schrijft de ,Pall Mall Gazette" dat het
Duitsche militaire machtsvertoon zekere mo-
reelen indruk heeft gemaakt op de weinige
nog overgebleven Europeesche neutralen.
Maar zelfs de verst denkbare vorderingen
kunnen geen einde Naan den oorlog maken of
het met verscheuren van de zeemacht, welke
alle vruchten van successen te Land denkbeel
dig maakt Duitschland kan zijn welvaart
slechts herkrijgen op voorwaarden, die de be-
heerschera der zee het zullen opleggen
De „Nordd. Allgem. Ztg." bericht, dat de
Nederlandsche gezant baron Gevers weder te
Berlijn terug is en Maandagochtend een be
zoek op het ministerie van buitenlandsche za
ken heeft gebracht.
LIJNKOEKENMEEL ALS BROOD
MATERIAAL.
Het Bureau voor Mededeelingen inzake de
Voedselvoorziening meldt:
De bestaande schaarachte van grondstof-
fqp, die tot nu toe gebruikt werden heeft de
vraag doen rijzen, of niet ook andere materi
alen aan de broodbereiding konden dienst
baar worden gemaakt. Daardoor kon in aan
merking komen bijv. koekenmeel, waarvan
nog een vrij groote voorraad beschikbaar is.
Met deze grondstof zijn daarom proeven
fenomen, die een zeer bevredigend resultaat
ebben opgeleverd. Er is brood' gebakken, dat
samengesteld was uit 40 pet. tarwemeel, 40
pet. roggemeel, 10 ,pct. erwtenmeel, 5 pet.
lijnkoekemneél en 5 pet. grind, en men heeft
nagegaan hoe door een groot aantal personen
dit brood' werd beoordeeld en of zich wellicht
bij het gebruik spijsverteriiïgstoomissen
voordeden.
De eerste proef is genomen door de arbei
derscoöperatie „Voorwaarts" te Utrecht, wel
ker leden op de hoogte gébrachtwerden van de
afwijkende samenstelling van hfet brood', ter
wijl hun verzocht werd naiïwkeurig te letten
op den invloed van het gebruik op de spijs
vertering. Gedurende vijf dagen werd door
een groot aantal leden der coöperatie met hun
gezin, tezamen 390 personal het a'ldus sa
mengestelde brood gegeten; onder de gebrui
kers waren ook zeer jonge kinderen en per
sonen van zeer hoogen leeftijd, oa. iemand
van 90 jaar. Zij aten geen ander brood dan
dit. Hun ervaring is aldus samen te vatten.
Van de 390 gebruikers deden zich in deze
vijf dagen bij met meer dan 4 personen eeni
ge spijsverteringsstoornissen voor en bij twee
maaglijders eemge maagpijn. Er waren ech
ter slechts 2 personendie de ondervonden be
zwaren aan het brood toeschreven. Daar
tegenover waren er andere maaglijders, die
verklaarden zich met het gebruik van dit
brood beter te gevoelen dan vroeger.
De smaak van het brood bleek eenigszins
afwijkend te zijn, maar men gewende er spoe
dig aan en merkte daarna niet meer op, dat
de smaak wat verschilde van ander brood.
Slechts 2' personen' (uit één gezin) vonden
het brood onaangenaam in het gebruik. De
overigen gaven cr zelfs de voorkeur aan om
zijn hoouere voedingswaarde. Zij zeiden op
dit aoori brood' beter te kunnen werken.
Een weeds proef werd op een dorp geno
men n:u een beperkter aantal personen, 26 in
gei.ï, maar gedurende vec'1 langer tijd, n.l-
14 dagen. Ook door dezen werd het brood
gunstig beoordeeld.er deden zich geen maag-
of darmstoomisscn voor.
De Centrale Gezondheidsraad, onder welks
toezicht deze proefnemingen zijn gehouden,
heeft dan ook den minister van landbouw, ge
adviseerd,dat er uit het oogpunt der volkage-
aan dan dat alleen."
Het tweetal stond tegenover elkaar en toen
zij ophield met spreken deed Harding een
stap vooruit, toen bedwong hij zich weder
en bleef stil staan.
„Vindt u dat mijnheer Ehmbar met Hila
ry moest trouwen, niettegenstaande haar for
tuin?" zei hij en een oogenblik vertoonde
zich verlegenheid in de oogfen van Austice.
Het was of zij het eerste punt van hun ge
schil vergeten had, alsof Hilary en haar be
langen verdwenen waren op den achter
grond van haar geest.
„Hilary," zei ze. toen kreeg zij met eenige
inspanning haar kalmte terug en kreeg een
vuurroode kleur, „ja zeker. Ik vind dat mijn
heer Dunbar zoo dwaas niet moest wezen.
Als Hilary veel van hem houdt, zooals blijkt,
dan maakt zijn gedrag haar zeer ongelukkig,
zij is geen meisje om gauw van iemand te
houden of om te vergeten wanneer zij een
maal. haar hart geschonken heeft; het is een
zeer trouwe ziel. De man die haar geld een
scheiding laat teweeg bregen tusschen hem
en haar, doet haar met voordacht pijn, en
voor niet nieer dan een denkbeeld."
„U maakt* een molshoop tot een berg," zei
Harding met een poging om lichtvaardig te
spreken, die echter volkomen mislukte. „Zoo
als ik reeds zei, ik ben bang, dat ik heizelfde
zou doen als Dunbar, in Dunbar's geval."
Hij zei die laatste woorden langzaam en met
nadruk en Austice haalde diep adem.
„Dan zou u even wreed wezen als hij,"
antwoordde zij en hij zag dat haar oogen
glinsterden als door bedwongen tranen,
„even wreed als hiji," herhaalde zij, „als u
het met hem eens is, is er niets meer van te
zeggen er is niets meer tusschen ons te
bepraten." Zij stak haar hand een weinig
hooger uit dan gewoonlijk. ,,U kwam Hilary
een bezoek brengen. Zij zal niet voor mor
gen thuis zijn en ik, ik vrees dat ik uit moet-
Ik heb een afspraak in het dorp."
Harding nam zijn afscheid aan en ging,
weg, hij voelde zich verslagen en veronge
lijkt. Vrouwen waren zeker al heel moeilijk
te begrijpen, dacht hij treurig; het was on
mogelijk voor een gewoon mensch de werk-
king van haar hersens na te gaan. Zij had
hem dankbaar moeten zijn; hij: had haar
immers duidelijk gemaakt, dat, wat andere
marinen ook mochten doen, hij tenminste,
geen fortuinzoeker was. Het feit, dat zij een
bemiddelde weduwe was van hooge positie
was iets dat hij, een dokter men een beperkt
fortuin, goed in het oog moest houden, en
zich zelf nooit toestaan - nooit toestaan
wat ook weer? Tot dit punt gekomen hiel
den zijn gedachten plotseling stil en hij ver
haastte zijn voestappen en liep den weg op
en trachtte zooals hij reeds zoo dikwijls
gedaan had, hel lieve gezicht uit zijn geest
te verbannen en ook cle blauwe oogen, die
zich daar in onuitwisdibare kleuren schenen
te hebben afgeschilderd.
„Dan zou u even wreed zijn ala hij," Die
woorden van Austice weerklonken hem
steeds in de ooren en vermengden zich met
het fluisteren der roodborsjes in de hagen.
„Dan zou u even wreed zijn als hij," wat
had zij nog anders gezegd gedurende hun
zonderling onderhoud, waaraan zoo plotse
ling een eind was gekomen? Dat de man, die
den rijkdom van een vrouw als hinderpaal
stelde tusschen hem en haar, haar ongeluk?
tig maakte haar pijn deed. En zij had ge
sproken met opgewonden, bijna meisjesach
tige onstuimigheid. En zij had daar had
hij1 wel op kunnen zweren tranen in haar
oogen toen zij de'zijne eindelijk ontmoetten
met ëen blik half uitdagend, half half wat?
Weder brachten zijn eigen gedachten hem tot
stilstand. Was er waarlijk iets smeekends in.
haar oogen? Of was dat alleen een'verdicht-
sel van zijn eigen verwarde verbeelding? En
als het niet zijn eigen verbeelding was nu
wat meende zsj dan? In ie4er geval, hij had
haar duidelijk aangetoond, dat hij geen for
tuinzoeker was; dat hij van dezelfde opinie
was als de jonge Dunbar en evenmin ge
neigd als de schilder zijn trots en onafhan
kelijkheid op te offeren aan een vrouw. Hij
zette zijn mond in een strenge plooi en ver
haastte zijn tred. Maar die blauwe oogen,
half uitdagend, half smeekend schenen hem
aan te zien uit ieder haag en 't fluiten der
roodborstjes werd bijna overstemd door de
echo's van de stem] die voordurend in zijn
hart de woorden herhaalde: „Dan zou u
zondheid geen overwegend bezwaar kan be
staan lijnkoekenmeel op de bovenvermelde
wijze te bezigen voor broodbereiding.
Ingevolge dit advies zal dan ook de samen
stelling yan het bruinbrood binnenkort veran
dering ondergaan.
DE VETRANTSOENEERING.
Het Bureau voor Mededeelingen inzake de
Voedselvoorziening vestigt nog eens de aan
dacht op de wenschelijkheid, dat een ieder,
voor wien daartegen geen overwegende iinan-
cieele bezwaren bestaan, bij de keuze van een
vetsoort met het oog op de rantsoeneering
zooveel mogelijk de voorkeur te geven aan bo
ter, opdat de goedkoopere vetmélange zooveel
doenlijk ten beschikking blijven van het min
der draagkrachtige deel der bevolking. Al
leen daardoor kan een redelijke verdeeling
der beschikbare vetten over de geheele bevol
king tot stand komen.
BRUINE BOONEN OP GESCHEURD
GRASLAND.
lo. De premie voor den verbouw van brui
ne boonen op gescheurd grasland is verhoogd
ien gebracht op 15.per 100 K.G. tot ten
hoogste 350.— per H.A., terwijl het Rijk
voor de geoogste boonen een prijs garandeert
van 32,per 100 K.G.
2o. De gelegenheid bestaat in plaats laar
van voor iedere H.A. van het Rijk te ontvan
gen door middel van een pachtcontract
250.— voor het scheuren;
35.— per 100 K.G. voor de eerste 1000
K.G. boonen; t
32.— per 100 K.G. voor al het meerdere.
Aan de verbouwers, die een pachtcontract
sluiten, worden1 de zaaiboonen op vertoon van
een schrijven der Cultuurcommissie, waaruit
blijkt dat een pachtcontract zal worden afge-
sloten, door de cikende zaadhandeldars gele
verd tegen 36.— per 100 K.G. franco, zon
der zak, ten hoogste 200 K G. per H.A.
De geoogste boonen moeten droog en markt-
schoon worden afgeleverd.
Aanmelding uiterlijk 4 Mei 1918 bij de
Cutuurcommissic .voor-Noordholland te Alk
maar.
Een N. I, P. A-telegram uit Batavia meldt:
De Nederlandsche Stoomvaartmaatschap
pijen hervatten den dienst op China cn Ja
pan. wier gouvernementen verzekerd hebben
de schepen niet te zullen in beslag nemen.
GOEDERENVERKEER MET
HET BUITENLAND.
Er is ingediend een wetsontwerp houden
de "nadere voorziening ten aanzien van het
goederenvervoer met net buitenland.
NIET MET ONBEPAALD VtRLOF.
De ploegen militairen, die gisteren met on
bepaald (klein) verlof hadden zullen vertrek
ken, heb: n in dienst moeten blijven.
Mr. PHILIPS UIT AMERIKA TERUO.
De Nederlandsche gezant ln Amerika, de
heer mr. A. Philips, die om gezondheidsre
denen van daar vertrok, is gistermiddag 4
uur via Oldenzaal in ons land teruggekeerd
DE „KENNEMERLAND" LOSGELATEN.
Hef Nederlandsche Stoomschip Kenne-
merland, dat door de Portugeesche autori
teiten te St.-Vinccnt was vastgehouden, is
volgens hier te laride ontvangen bericht, de
ur dagen van St.-Vincent naar Halifax ver
trokken, met het grootste gedeelte nog van
de lading mais enz. welke aar boord was.
even wreed zijn als hij ia."
Nooit had zijn huis hem eenzamer en som
berder toegeschenen dan op dien herfstavond.
Zelfs niet dien eersten keer, toen hij zijn on
gemeubileerde ontvangkamer had rondgeke
ken en zich in zijp verbeelding tooneeltjes ge
schetst, was het hem zoo eenzaam voorgeko
men als nu, bet miste immers alles wat een
vrouw er in zou kunnen brengen;. De aanra
king van t en vrouwenhand zou het geheel her
vormen. Maar er was geen kans, dat ooit een
vrouw eenig deel van zijn woning zou aan
raken, dacht hij echt barbaarscheen vrouw
had zijn leven eenmaal vernietigd, hij was
niet zoo dwaas zich nog eens te laten beet
nemen. Tenminste, hij was niet zoo dwaas een
vrouw te laten weten dat de lus al om ziin
hals zat en dat haar handen konden aantrek
ken, wanneer zij wilde. Neen niet wanneer
zij wildeI Hij wierp zidi zelf in een fauteuil
In zijn patientenkamer en staarde somber in
het vuur zeker niet wanneer zij maar wil
de 1 Hij. was geen slachtoffer van een enkele
vrouw. Niet voor de tweede maal! Wie eens
gebeten, is, past wel op voor den tweeden keer.
Dan was het verstandiger wreed te zijn, ver
ondersteld, dat zijn gedrag met den naam
van wreedheid bestempeld kon worden. Zijn
gedachten dwarrelden zonder samenhang
rond, maar al dwarrelden zij nog zoo snei,
als een heel fijne draad liepen de woorden er
door heen, die hem zoo aanhoudend vervolg
den, de woorden uitgesproken door de zachte
stem van Austice: ,-,Dan zou u even wreed
zijn als hij is." Meende zij dat? Kon zij dat
meenen, dat als hij nonsens Hij droomde,
wilde droomen. Nooit, geen enkele seconde
had hij haar toegestaan de dingen te gissen,
die wel eens in zijn hoofd waren opgekomen.
Hij had zijn masker geen oogenblik afgeno
men I Daarmee troostte hij zich, als balsem op
zijn ziel, niet vermoedende dat zijn oogen meer
dan eens aan Austice alles hadden verteld,
wat hij zoo ijverig trachtte haar te verbergen,
alles wat zij zelf wenschte te weten Maar of
schoon hij zoo zeker was, dat het hem gelukt
was te waarheid voor Austice te verbergen,
een waarheid, die hij zich zelf niet langer ver
bergen kon, keerden zijn gedachten al weder
terug tot het onderhoud, aat hij zooeven met
haar gehad had. De klank van haar stem
zelfs weergalmde in. zijn ooren; haar oogen
en de peinzende uitdrukking daarin traden
tusschen hem en alles wat hij trachtte te doen.
Hij noemde zien zelf een dwaas en gaf zich
nog allerlei andere namen, maar dit scheen
niet het gewenschte resultaat te verkrijgen; en
zijn gedachten draaiden steeds rond in wat
hij grimmig noemde: „een vicieuze cirkel" en
keerden altijd terug tot 'dezelfde woordeft.
„Dan zou u even wreed zijn als hij." Het was
nonseps, ln één woord nonsens, te veronder
stellen ten eerste, dat Austice Derfield, d«
zuster van den overleden Squire, ooit een dok
ter zou aankijken en dan nog wel een dorps
dokter 'als iets anders dan een heel gewone
kennis en ten tweede dat hij zijn eigen trots
zoozeer zou vergeten cn wat hij verschuldigd
was aan zich zelf en aan haar om zijn ge
dachten te veroorloven af te dwalen naar de
mogelijkheid van een vasten band tusschen
hen beiden. Een vasten band? füj schrikte ge
ërgerd en pookte in het vuur alsof het toe
deden van harde porren aan een groot stuk
steenkool hem helpen zou van zijn onaange
name gedachten af te komen. Een nduwer
band? Wat was er toch met hem gebeurd?
Was hij heelemaal stapelgek geworden, dat
hij op dit gedeelte van den dag over een
vrouw kon beginnen te denken en over een
nauwer band tusschen hem en haar? Jaren
geleden had hij de vrouwen afgezworen en al
haar daden! Hilda had vbor goed alle liefde
voor en alle geloof in de vrouw gedood. Ten
minste zijn gedachten gingen al weder
dien dwazen weg op dien zij1 dien- middag
reeds verscheidene malen waren opgegaan
tenminste, hij was eenmaal volkomen zeker ge
weest, dat zijn geloof en liefde tot de vrouw
vernietigd was. Nu weifelde die zekerheid
op dat punt. Het ijs dat jaren lang zijn hart
met ijzeren greep had vastgehouden, scheen
onverklaarbaar en plotseling gesmolten te
zijn. Iets nieuws en zachts en teeders vloeide
zijn hart binnen. Maar waar diende dat al
les toe? Liever hard en koud gebleven dan
dit invloeien van warmte en zachtheid te be
speuren en niet in staat te zijn het tot het
zijne te maken.
(Wordt vervolgd).
